ทักทายอย่างเป็นทางการนะครับ
หลังจากซุ่มอ่านเรื่องนี้มาได้พักนึง(ความจริงมีอีกยูสที่ใช้เม้นเรื่องนี้เป็นประจำ
)
ในฐานะนักเขียนด้วยกันตอนที่เห็นคุณคนเขียนมาพูดคุยเรื่องการแต่งนิยายเรื่องนี้แล้วเลยคันมือขอคอมเม้นหน่อย
ตอนแรกที่ได้อ่านเรื่องนี้แทบไม่มีความเชื่อเลยว่า นี่คือมือใหม่เหมือนกันจริงๆนะครับถ้าถามว่าเพราะอะไรเพราะว่าคุณพลอยแต่งเก่งมากเลย อ่านแล้วไหลลื่นมาก การใช้คำทุกอย่างลงตัวไปหมดไม่น่าเชื่อว่านี่คือมือใหม่ แล้วพอได้มาอ่านการแชร์ประสบการในการแต่งของคุณพลอยแล้วรู้สึกว่า ได้เข้าใจนักแต่งคนอื่นๆมากขึ้น ว่าในบางอารมเนี่ยเค้าเป็นเหมือนเรา อย่างเรื่องเวลาตันทางความคิดและอารม ยกตัวอย่างเลยว่าผมเนี่ยถ้าอารมไม่มีผมจะไม่แต่งเพราะว่าต้องพิม+ลบหลายๆรอบแล้วรู้สึกหงุดหงิดมาก ต้องรอให้มีอารมร่วมก่อนถึงจะแต่งได้ถ้าวันไหนอารมร่วมเยอะๆจะไหลมาก และอีกเรื่องนึงที่ประสบปัญหาหลักเลยคือไม่สามารถเข้าถึงอารมตัวละครได้ เรื่องนี้ยอมรับเลยว่า เคยคิดเหมือนกันว่าคนอื่นๆเค้าจะเป็นแบบเรามั้ยพอได้มาอ่านแล้วเลยรู้สึกว่าเราก็ไม่ได้เป็นคนเดียว
เพราะเราไม่เคยเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์แบบนั้นเลยทำคิดไม่ได้ว่าตัวละครนั้นๆจะรู้สึกอย่างไรจะต้องพูดแบบไหนจะต้องมีปฏิกิริยาท่าทางแบบไหนกับเหตุนั้นๆ สุดท้าย เพื่อนๆของผมเนี่ยแหละคือทางเลือกที่จะโทรไปแล้วสมมุติให้เค้าเป็นตัวละครแล้วจำลองให้เค้าอยู่ในเหตุการณ์นั้นๆว่าถ้าเจอแบบนี้ แกจะพูดยังไงทำแบบไหนกับเหตุการณ์ตรงหน้า
ส่วนอีกเรื่องที่ผมก็เป็นเหมือนคุณพลอยตอนแรกๆคือ คาแรคเตอร์แกว่ง เรื่องนี้ยอมรับว่าตอนนี้ก็หนักใจมาก เพราะว่า พอมานั่งคิดย้อนไปแล้ว แทบหยุดหายใจกันเลย ตัวละครชั้น ฉีกจากกรอบที่วางไว้
เรียกได้ว่า กว่าจะดึกกลับมาเนี่ย มันเป็นเรื่องที่ยากเอาเรื่องเหมือนกันะเพราะว่า อย่างที่คุณพลอยได้บอกไว้ ว่านิยายไม่เหมือนฟิคที่มีอิมเมจหรือแนวคาแรคเตอร์มาให้แล้วเหลือแค่ใส่เนื้อเรื่องและสิ่งต่างๆเข้าไป ผมได้แต่นั่งกุมขมับเลยทีเดียว เพราะไอ้ที่แต่งๆมาไม่สามารถหาได้จากรอบข้างเลย
เลยต้องอาศัยไปนั่งตามห้างแล้วมองดูการใช้ชีวิตประจำวันของหนุ่มๆสมัยนี้แทน เรียกได้ไปหาประสบการตรงจากห้างดูพฤติกรรมของหนุ่มกันเลยทีเดียวว่าเค้ามีการกระทำแบบไหนยังไงอะไร
เวิ่นมาซะเยอะเลย สรุปแล้วต้องขอขอบคุณทางคุณพลอยจริงๆครับที่มาแชร์ประสบการณ์ในการแต่งให้ได้ฟังและเลยเกิดเหตุของการเม้นเม้นแรกของยูสนี้
ขอขอบคุณจริงๆครับ ทำให้ผมมีมุมมองในการแต่งที่เพิ่มขึ้นจริงๆ
ปล.คุณพลอยเขียนดีจริงๆนะผมยอมรับจริงๆครับ โดยอย่างยิ่งฉาก เลิฟซีนเนี่ย ยอมรับจากใจจริงเลยว่าบางทีแอบเข้ามาหาแนวทางจากเรื่องป๋าเหมือนกัน
ขอขอบคุณอีกครั้งครับสำหรับคำแนะนำ