
ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความรัก......ดุ๊กดิ๊ก
ดุ๊กดิ๊กมารายงานตัวครับผม
ตอนนี้ผมอายุอานามก็จะ4เดือนแล้วครับ
บ้านหลังใหม่ทำไมคนเยอะจัง ผมหล่ะงง
วันๆเดินเข้าเดินออกกันเป็นว่าเล่น
แต่พอผมจะเข้าไปเล่นด้วย ก็ถูกตะเพิด
แล้วแต่ละคนที่เข้ามาถ้าไม่ให้ผมเล่นด้วย จะเรียกชื่อผมทำไม
(โถ...เขาก็กลัวหนูจะงับเอาสิลูก)
จะแทะกระสอบเล่นก็ห้าม จะคุ้ยกล่องคุ้ยกระดาษก็ปราม
เบื่อจริงเชียว กลับบ้านทรายทองไปขุดหาสมบัติดีกว่า
อ๊ะๆ ขุดแล้วก็ฝังก็กลบนะครับ
แต่แอบเอารองเท้าบ้างผ้าถูพื้นบ้างไปใส่ในหลุมแค่นั้นเอง
แหม...แรงน้อยๆจะกลบมิดได้ไง ป้าแม่บ้านจับได้ทุกที
ทำตาปริบๆแกก็ใจอ่อน อ่อนใจ สักพักก็เรียกผมมาหม่ำข้าวปลาอาหารและนม
ผมกินผักด้วยนะครับ หมอตาลบอกให้มาม๊าหน่อยคอยผสมให้ทุกมื้อ
มาม๊าหน่อยใจดี รักผมที่ซู้ด
แต่ป๊ะป๋ามี่สิครับ ชอบเรียกผมว่าเจ้าดิ๊กดุกฟู ไม่ชอบเลยอะครับ
แต๋วๆยังไงบอกไม่ถูก...ไม่แมนอะ...ไม่ชอบเบย
หม่ำจนพุงกางก็เดินตาปรือกลับไปหน้าร้าน ตรงดิ่งเข้าห้องแอร์ครับ
ผม...ขนฟูขนหนา ขี้ร้อนอะครับ
ชอบพื้นเย็นๆ นอนข้างอาม่าแล้วอุ่นใจ ไม่มีใครรังแก...อิอิ
ช่วงนี้มาม๊างานยุ่งครับ
ไม่ค่อยพาผมไปร้านกาแฟมั่งเลย สาวๆเยอะ ผมชอบบบบ
แล้วคุณๆว่าผมหล่อป่ะ
สู้ป๊ะป๋าได้ป่าว
หมั่นไส้ป๊ะป๋า...คนอะไรไม่รู้ชอบมากวนเวลาผมกับมาม๊าสวีทกัน
คุณๆช่วยผมด้วยนะครับ ช่วยไปบอกป๊ะป๋าว่า...
มาก่อนมาหลังไม่สำคัญ
มันอยู่ที่ท่วงท่าและลีลา....ฮะ ฮะ ฮ่า...
สุดท้าย....
มาม๊าหน่อยฝากมาบอกครับ
"เจอกันหลังปีใหม่ครับผม"
BYE BYE
