อ่านรวดเดียวจบ ตอนแรกก็ไม่เข้านิสัยของพี่โบ๊ทที่ยอมตลอด แต่อ่านไปเรื่อยก็เข้าใจ
ว่าเพราะ"รัก" คำเดียวเลย แล้วก็นึกว่าทุกอย่างจะดีขึ้นแต่เปล่าเลย
กลับแย่ลง แล้วสุดท้ายก็จบ จนได้สินะ
คือ เรารู้ว่าพี่โบ๊ทอ่ะรักพี่ทีแต่ทำไมต้องยอมโดนด่า โดนว่าขนาดนั้นด้วย
ถึงรักเราว่าก็ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้นะ แถมยังอดทนสุดๆจนเราต้องยกนิ้วอ่ะ
เป็นเราแค่เค้าปฏิเสธรอบแรกก็ไม่เอาแล้ว เพราะไม่ชอบตื้อหรือฝืนใจใคร
ถ้าทำจากที่เฉยๆจะเป็นเกลียดเอาได้ แบบนั้นยิ่งแย่เข้าไปใหญ่แต่พี่ก็ทนมาได้ตั้ง 4 ปี
ความรักของพี่มั่นคงมากๆ เป็นคนที่เราคิดว่าไม่อยู่ในโลกนี้แต่ก็มี
อยากให้มีคนแบบพี่เยอะๆ คนที่จริงใจและจริงจังกับความรักที่มอบให้คนที่เรารัก ^^
หันกลับมารักตัวเอง ครอบครัว และเพื่อน ดีที่สุดแล้ว
เพราะพวกเค้ารักและหวังดีกับเราเสมอ ไม่เปลี่ยนแปลงและตลอดไป
ส่วนพี่ทีความรักของพี่มันมีจริงหรือเปล่า มันเบาบางมากๆจนไม่แน่ใจเลยว่ารัก
แต่ยังไงพี่โบ๊ทก็มาบอกว่าพวกเค้าก็มีช่วงเวลาดีๆด้วยกันนิ
ก็ไม่โกรธและเรื่องนี้โทษใครไม่ได้เพราะไงคนจะไปก็ฝืนไม่ได้ ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกจริงไหม?
แต่เสียใจที่รักกันมา 7-8 ปี ยังทำกันได้ลงคอนะ เหตุผลของพี่ก็งี่เง่าสิ้นดี ความรักที่พี่โบ๊ทมีให้หรือที่พี่มีให้พี่โบ๊ท
มันมีค่าแค่ตอนอยู่ด้วยกันหรือไง ระยะทางเป็นอุปสรรคหรอ ฟังไม่ขึ้นเลยนะ คนรักกันจริงแค่นี้ไม่ทำให้หวั่นไหวหรอก
แล้วที่จะเลิกก็น่าจะบอกดีๆไม่ใช่แอบมีใครลับหลัง มันทุเรศ
คนที่แย่งของชาวบ้านกลัวบาปกรรมบ้างก็ดีนะ อ่านเรื่องของเค้าฟรีแล้วยังได้ของแถม คุ้มจริงๆ เหอะ
ปล.พี่โบ๊ทก็ยังคงเป็นพี่โบ๊ทที่รักและแคร์พี่ทีเสมอ ถึงแม้ว้าไม่ได้รักกันแล้ว
หาอยากจริงคนที่ทำเราเจ็บแล้วเรายังเป็นแบบพี่อยู่
ดูแลตัวเองด้วย รักษาสุภาพดีๆ แล้วซักวันพี่จะได้เจอคนที่รักจริงแบบพี่ คนดีย่อมมีคนดีเข้าหาอยู่แล้ว
ปล.เพ้อซะยาว ^^"