ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ ที่มอบให้นะครับ
ผมจะตั้งหน้าตั้งตาเขียนให้อ่านต่อนะคับ
ผมขอต่อเลยนะครับ
=====================================
ตื่นเช้ามาผมมองไปที่เตียงของที...ทียังคงหลับอยู่
สงสัยเมื่อคืน
ทีคงจะนอนดึก...ผมเลยเตรียมตัวไปอาบน้ำอาบท่าแล้วก้อจะลงไปกินข้าวครับ...
ขณะที่ผมกำลังอาบน้ำอยู่นั้น
“โบ๊ท...อยู่ห้องไหน” เสียงทีพูด
“อยู่ห้องนี้... ทีมีไรเป่า”
“อยากยืมแชมพูอะ เปิดประตูแล้วส่งมาให้หน่อยดิ”
ผมเลยปลดกลอนแล้วแง้มประตูเพื่อส่งไปให้ที แต่แล้วทีดันผลักประตูให้เปิดกว้างแล้ว
เดินเข้ามา...ทีนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเข้ามาในห้องน้ำที่ผมกำลังอาบอยู่
ทีเดินเข้ามาหาแล้วพูดกระซิบกับผม...
“ม๊ะ......กอดทีนึง”
ผมอ้าแขนไปกอดทีทันทีครับ
“รักเราหรอ”
“ช่าย...แต่ทีไม่ต้องห่วงนะ..เราจะพยายามเลิกรักทีไปเอง” ผมบอก
ทีไม่ตอบอะไร แต่กอดรัดผมแน่นขึ้น...
จากนั้นเราสองคนก็กอดกันได้สักพัก ทีก็เริ่มไซร้ผมอีกครั้ง....
และก็เกิดฉากอัศจรรย์อีกครั้ง......
“ทำไมอะที....ทั้งๆ ที่นายไม่เห็นรู้สึกว่านายรักเราเลย แต่ทำไมต้องทำอย่างนี้กับเราด้วย...
แล้วทำไมอะโบ๊ท....เราไมต้องไปยอมเค้าด้วย.....ทำไมเราต้องยอมให้เค้ามาทำอย่างนี้
กับเราด้วย” ผมคิดกับตัวเองในใจครับ......
........
ตอนนี้ใกล้ปิดเทอมขึ้นทุกทีๆ แล้วสิ แย่จังเลยไม่อยากให้ปิดเทอมเลย....
ขณะผมไปกินข้าวที่โรงอาหารจนเกือบหมดจานแล้ว...ผมเห็นทีเพิ่งกำลังเดิน
ลงมาที่โรงอาหารพร้อมกับกลุ่มเพื่อนของที แล้วทีก็แยกวงกับเพื่อแล้วเดินตรงมาที่ผม...
"เทอมหน้าเราจะย้ายห้องนะ.. จะย้ายไปอยู่กับเพื่อนที่คณะ" ทีบอก
"อ้าว ทำไมอะ...แล้วเราหละ"
"โบ๊ทก็ย้ายไปอยู่กับเพื่อนโบ๊ทดิ" ทีพูด
"ป่านนี้เค้าเลือกกันเสร็จแล้ว บอกตอนนี้มันก็ช้าไปสิ"
"เอาหน่า โบ๊ทเก่งอยู่แล้ว อยู่กับใครก็ได้หน่า"
"แต่เรา..."
"เราบอกเพื่อนไว้แล้ว..แล้วเราก็เดินไปแจ้งชื่อกับพี่(เจ้าหน้า
ที่คุมหอ) เรื่องย้ายห้องแล้วด้วย"
“ฮืม...ก็ได้” ผมบอกทีไป
“เอาหน่า....ก็อยู่หอเดียวกัน...เจอกันได้อยู่แล้ว..เราไม่ได้หนีไปไหนหนิ”
“ฮืม ก็จริง ไว้เราไปหาทีที่ห้อง แล้วทีก็มาหาเราที่ห้องบ้างนะ”
“ได้” ทีพูดพร้อมกับหันหลังเดินกลับไปหากลุ่มเพื่อนของเขา...ไปนั่งกินข้าวกัน
ถึงผมจะกินเสร็จแล้ว...แต่ผมก็ยังคงนั่งอยู่เพื่อดูหน้าทีครับ....
ผมคลั่งทีเหลือเกิน...........
ผมไม่คิดมาก่อนว่าทีจะย้ายห้องไปอยู่กับเพื่อนๆ... คิดว่าเราคงอยู่ห้องเดียวกัน
ไปจนจบปี 4 เลย... ก็เราสนิทกันนี่หน่า....
วันนี้พ่อกับแม่จะมารับเพื่อขนของกลับบ้านแล้ว...ปิดเทอมซะที.....
“ไปก่อนนะที แม่มารับแล้ว” ผมพูด
“ฮืม...โชคดีนะ”
“โทรหาเราบ้างนะ”
“ฮืมๆ ไว้โทรหาละกัน”
ผมบอกลาที....แล้วเดินไปที่รถเพื่อนั่งรถกลับไปที่บ้าน.......
ตลอดระยะเวลาปิดเทอมเกือบเดือนที่ผ่านมา......ทีไม่เคยโทรหาผมเลยสักครั้ง...
แต่เนื่องจากเมื่อผมกลับไปที่บ้านแล้วผมต้องช่วยงานที่บ้านอย่างหนัก.......
ทำให้ผมลืมนึกถึงทีไปเลย
จนกระทั่ง...........วันนี้
“แม่...จันทร์หน้าเปิดเทอมแล้ว....พรุ่งนี้(วันเสาร์) แม่จะไปส่งโบ๊ทเป่า” ผมถาม
“แม่ไม่ว่าง โบ๊ทไปเองละกันนะ”
“ได้ครับแม่ พรุ่งนี้โบ๊ทไปหอเลยนะ คงจะไปจัดเตรียมของอะไรด้วย”
“ฮืม”
“แล้วโบ๊ทก็จะได้ไปหาเพื่อนๆ ด้วย” ผมพูด พร้อมกับคิดถึงที....1 เดือนแล้วสินะ ที่ผมไม่
ได้เจอหน้าทีเลย....พรุ่งนี้จะได้เจอกันสักที......
====================================
นึกได้แค่นี้อะ ตอนนี้ไม่ค่อยมีอะไร....ไว้ต่อให้ใหม่นะครับ/โบ๊ท...