10.1 ปิดไฟใส่กลอน จะเข้ามุ้งนอนคิดถึงใบหน้า
“อื๊ออออ”ผมทุบไหล่คนตรงหน้าเพื่อให้มันปล่อย แต่ดูเหมือนแม่งจะไม่กระทบกระเทือนมึงเลยสินะ
ห่าเอ๊ย!!
ตัวมึงทำจากซีเมนต์รึไง
เคร้ง!!!
ผมรีบพลักไอ้เฮียออกทันทีด้วยความตกใจ
“เฮีย ชามแตกผมหันไปมองถ้วยแกงจืดที่ผมปัดไปนอนแตกกระจายบนพื้น “เดี๋ยวๆๆ เดี๋ยวก่อน”ไอ้เฮียเหมือนจะไม่ได้ฟังผมเลยครับ ยังคงซุกไซร้ซอกคอผมอยู่
“ช่างมัน”มันพูดเสียงกระเส่า ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในเสื้อผม
“เฮีย....”ผมพยายามผลักมันออก
“อะไร”มันขมวดคิ้ว
“เฮียเห็นผมเป็นอะไรกันแน่ เฮียมีหลิน แล้วเฮียมาทำแบบนี้กับผมทำไมวะ ถึงผมจะเป็นผู้ชาย ผมไม่มีอะไรเสียหายเหมือนผู้หญิง ผมไม่ท้อง...”ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ผมลากเข้าดราม่าเพื่อเอาตัวรอด หรือว่าผมพูดออกมาตามความรู้สึกของผมจริงๆ
ผมสับสนจังครับ
“แต่ผมมีความรู้สึก...ผมมีหัวใจ”ผมผลักไอ้เฮียออก แล้วก้มเก็บเศษกระเบื้องบนพื้น...เกือบไปแล้วกู
“...ขอโทษ”ผมหันมองคนที่นั่งลงเก็บเศษกระเบื้องข้างๆผม
มันเตะผม ตบหัวผม แกล้งผมสารพัดมันไม่เคยขอโทษ แต่ตอนนี้มันกลับขอโทษผม...มันแปลก
แต่ผมก็แอบดีใจ
กูเป็นอะไรไป ไอ้อารมณ์หวั่นไหว หวานแหววนี่มันมาจากไหน...อ๊ากกกกก
“เสร็จแล้ว... ไปกินข้าวกัน”มันจับมือผมก่อนจะดึงให้ลุกขึ้นยืน
มันดันผมนั่งลงไปบนเก้าอี้ แล้วเดินไปตักแกงจืดถ้วยใหม่มาวางไว้บนโต๊ะ ก่อนที่มันจะนั่งลงอีกฝั่ง เราสองคนกินข้าวกันไปเงียบๆ ผมไม่รู้จะพูดอะไร มันก็คงไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน...มั้งนะ
“กูไม่เคยลวมลามมึง”ผมเงยหน้ามองไอ้เฮียที่ตอนนี้กินข้าวหมดแล้ว...อิห่าไวไป
แล้วเดี๋ยวนะ
ไม่เคยลวมลามกู
แล้วไอ้ที่มึงทำเมื่อตะกี้นี้มันคืออะไร...สวัสดีทักทายกูหรอ!!
“ห๊า”
“ถ้ามึงไม่ต้องการ”ผมเงยหน้ามองมันอีกครั้ง...ที่ผ่านมากูเคยต้องการงั้นหรอ กูบอกมึงงั้นหรอ ไอ้สาดดด “ส่วนเรื่องหลิน...ขอแค่มึงรอ”ไอ้เฮียกับผมสบตากันนิ่ง แล้วก็เป็นผมที่ต้องหลบตามันก่อน
เฮียจะเลิกกับหลินแล้วหรอวะ งั้นแผนผมก็จะสำเร็จแล้วน่ะสิ ผมก็จะได้หักอกมันแล้วใช่ไหม แต่ทำไมผมไม่ดีใจเลยวะ หนำซ้ำ ทำไมในอกผม...มันถึงปวดขนาดนี้
“พอถึงตอนนั้น มึงก็เตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดี”ไอ้เฮียยิ้มกริ่ม ก่อนจะพูดอีกประโยคที่เล่นเอาหัวใจผมงี้แทบระเบิดออกมาจากอก “กูจะเอามึงมาเป็นเมียกูให้ได้”
เมียเชี่ยอารายยย
กล้ามกูแข็งอย่างกับนมเทย์เลอร์ เลาต์เนอร์
หุ่นกูออกจะมาดแมนแฮนซั่มขนาดนี้ จะไปเป็นเมียมึงได้ไง
“เก็บจานล้างด้วยนะ กูจะไปอาบน้ำนอน”ไอ้เฮียลุกขึ้น “แล้วมึงก็นอนห้องไอ้ปินแล้วกัน ห้องที่ประตูมีสติ๊กเกอร์เหี้ยไรไม่รู้ติดอยู่นั่นแหละ”ผมพยักหน้า “แล้วอย่าเข้าห้องผิดล่ะ กูยังไม่อยากกลืนน้ำลายตัวเอง”มันแสยะยิ้มเลวแล้วก็เดินออกไปจากครัว
ตึกๆๆๆๆ
ผมเอามือกดหน้าอกแน่น
ไอ้ชั่ว!!มึงจงใจจะฆ่ากูใช่ไหม มึงจงใจให้โรคหัวใจกูกำเริบตายใช่ม้ายยยยยย
ขึ้นมาชั้นสอง ผมก็เห็นห้องที่มี'สติ๊กเกอร์เหี้ยไรไม่รู้'ติดอยู่ไว้ตามคำที่ไอ้เฮียบอก... เป๊ะตามคำบอกเล่าเลยครับ
ไอตัวปิ๊กาจูที่มีหัวเป็นสนูปปี้ที่มีโบว์มินนี่เมาส์แปะอยู่กลางกบาล แถมยังมีปีกเป็นมังกร มีหางเสือ แล้วมืถือไม้คฑานี่มันคืออะไร๊!!
หวังว่าในห้องคงไม่สยองเหมือนหน้าห้องนะ ผมเปิดประตูเข้าไป เปิดไฟปั๊บ ผมก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ห้องแม่งสะอาดและน่าอยู่กว่าที่ผมคิดไว้มาก เพดานหัวเตียงมีรูปครอบครัวมันแปะไว้ แม่มันสวยมากเลยครับ ไม่แปลกใจเลยที่พวกมันสองคนหน้าตาดี ก็พวกมันเล่นเหมือนแม่ขนาดนี้
ส่วนพ่อมันสองคนก็หล่อครับ แต่หน้าดุชิบหายเลย ในรูปไอ้ปินที่อายุอานามน่าจะประมาณสามขวบนั่งอยู่บนตักแม่ แล้วเด็กที่โตกว่าหน่อยซึ่งผมคาดว่าเป็นไอ้เฮีย ยืนทำหน้าโง่ๆอยู่ข้างเก้าอี้ไม้แกะสลักที่มีแม่มันนั่งอยู่ และมีพ่อมันยืนค้ำหัว ส่วนแขนเก้าอี้ก็มีเด็กผู้ชายอีกคนที่อายุน่าจะประมาณ8ขวบ9ขวบนั่งอยู่ พร้อมฉีกยิ้มร่าให้กับกล้อง
ครอบครัวนี้แม่งหน้าตาดีจนน่าหมันไส้
ผมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าสีขาวสะอาดตาที่ลายฉลุบนตู้นั้นวิจิตรแปลกตามาก เป็นลายเหมือนต้นไม้ แถมที่ขอบตู้มีอักษรไทยสลักไว้อีก ‘แด่ ปานปราญลูกรักของแม่’ ผมกลับมามองที่ลายต้นไม้อีกครั้ง มันคือต้นพิกุลครับ และคุณแม่ของไอ้ปินก็คงชื่อตันหยง อย่าถามว่าผมรู้ได้ยังไง...คือมันสลักไว้ที่โคนต้นน่ะครับ
‘ตันหยง’
หึๆๆ...โทรไปบอกไอ้เอมดีกว่า ว่าแม่ไอ้ปิน ชื่อตันหยง วันจันทร์จะได้ช่วยกันล้อ...กร๊ากกกกกกกกก
ผมคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนจะต่อสายถึงไอ้เอม
ตื๊ดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดด
รับช้าแท้ล่ะไอ้สาส นี่เพิ่งสี่ทุ่มเองนะเว่ย
/“หืม...”/ปลายสายกรอกเสียง
“ไอ้เชี่ยเอม ทำไรอยู่ครับ”
/“ไอ้เหี้ยเอม!! ปล่อยกู กูเจ็บ”/เสียงโวยวายที่เล็ดลอดเข้ามาทำให้ผมเบิกตา ก่อนจะขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
/“รอแปป”/ไอ้เอมพูดแล้วก็เหมือนจะวางโทรศัพท์ไว้ที่ไหนสักที่ โดยที่ผมก็ได้แต่เปิดสปีกเกอร์แล้วเงี่ยหูฟังอย่างสอดรู้
/“โอ้ยย เจ็บ กูเจ็บ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ เอาออก อ๊ะ อ๊า เจ็บ”/โอ้วก๊อด ไอ้เชี่ยเอม เสียงนี้มัน หวังว่าจะไม่ใช่อย่างที่กูคิดนะนะ... มึงกำลังทำอะไร
/“ชี๊ดดดด แน่นจัง อ่า”/แน่เลย แน่เลยไอ้เชี่ย
มึงนอกใจดาว!!
ไม่ได้การล่ะ อิดาว เอ๊ย ผมต้องรีบแล้ว ผมรีบหยิบโนเกียง่อยๆมาบันทึกวีดีโอให้เห็นว่าเบอร์ที่กำลังเล่นหนังสดโชว์ผมอยู่นั่นคือไอ้เหี้ยเอม
/“อ๊ะ ไอ้เอม โทรศัพท์ มึงสว่าง อ๊ะ หยุด กูเจ็บ”/
/“บอกให้หยุด แต่มึง...ซี้ด เด้งสวนนี่นะ”/อุต๊ะ ยังกับอยู่ในเหตุการณ์จริง /”แล้วไอ้เหี้ยบลู เมื่อไหร่มึงจะวางวะไอ้สัตว์ โรคจิตหรอ โทรมาฟังกูเอาเมียเนี่ย”/
“โถไอ้เชี่ย แล้วมึงไม่โรคจิตกว่ากูหรอไอ้ควาย”
/”ขี้เกียจเถียง กูจะเอากันแบบเต็มสตรีมแล้ว ...ถ้าเงี่ยนนัก ไปสะกิดผัวมึงนู้นไป๊ กูไม่ว่าง บายสาดดด”บายพ่อ มึงเซ่ อย่าวางนะ แง่!!!
ตื๊ดๆๆๆๆ
ไอ้เชี่ยเอม ไอ้ขี้งก ไปอาบน้ำนอนดีกว่ากู...ผมหยิบผ้าเช็ดตัวกับชุดนอนคุณหนูของไอ้เอมออกมา ลายปิ๊กาจู= = อาบน้ำแต่งตัว เอาแปรงสีฟันไอ้ปินแปรงฟันเสร็จ ก็มาเปิดแอร์นอน พรุ่งนี้ไม่มีเรียน กลับบ้านดีไหมวะ เห็นรูปครอบครัวไอ้ปินแล้วคิดถึงป๊าม๊า...กราซิก
------------
คิดถึงฉันม๊าย
เอาไปครึ่งนึงก่อน เนื่องจากอิเขียดต้องเจียดเวลาไปอัพเรื่องอื่นด้วย
(เพื่อความเท่าเทียมจริงๆนะ เค้าไม่ได้ขี้เกียจเลย
)
ตอบคอมเม้นนะจิบิ
บูลก็ตามมาให้เฮียเล่นถึงบ้าน กิ้วๆๆๆ
บวกและเป็ด
โอ๊ยยย อยากบวกคืนได้มั้งง่า
เขินๆ อาเฮีย น้องบลูหัวใจจะวายแล้ว
กดโหวต (?) ให้น้องปินขอสอง อิอิ
คนเขียนก็เสียวนายเอกจะตายก่อนเรื่องจบเนี่ยแหละค่ะ หัวใจเต้นแรงบ่อยเกิน
เฮียปั้นชมบลูน่ารักนี่ถึงรสซาบซ่านเลยนะ
ว่างแผนรวบหัวรวบหางบลูอยู่อ่ะเปล่า^^ ...
เฮียมีนซื่อค่ะ ผงแผนอะไร๊ ไม่มี๊ไม่มี
เฮียปั้นเขี่ยชะนีออกไปแล้วจัดเต็มว่าที่แฟนสักทีเถอะค่ะ ลุ้นจะแย่แล้ววว
เฮียอยากจัดอยู่ค่ะ แค่เด็กมันยังไม่ยอม
:-[เฮียรุก เต็มกำลัง 
เฮียรุก แต่น้องบลูยังไม่ยอมรับนี่สิคะ
ข้าวผัด กะ แกงจืด คงหวานเลี่ยนน่าดู
เป็นส่วนเกินไปซะงั้น
ไม่เลี่ยนหรอกค่ะ กำลังอูมามิเยย
_________
TBC.
"ไอ้ปิน ทำไมคอมึงแดงๆ"ผมกระชากตัวไอ้ปินมาดูใกล้ๆ "เชี่ย นี่มันรอยดูด...มึงไปเสียท่าใครมาอีกห๊ะ"
ปล.
เรื่องนี้อิน้องปินเปลืองตัวสุด
สงสัยต้องให้แม่บลูตามตัวมอเมียมารับผิดชอบซะแล้ว
เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ เพื่อให้น้องบลูไปต่อ
อินเพลงป้าคิ้ม
อย่าทำร้ายฉันด้วยการหันหลังไม่พูดจา 
หัวข้อ: Crafty Guy :เมียข้าใครอย่าเตะ - ขายของง่ะ- 5.8.15 (อ่าน 819131 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก