หัวข้อ: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.96 วันนี้ไปส่งหนังสือให้หมดแล้วนะคะ 12/12/56

[rukamax]

มารอคุณลัก อีกแล้ว T_T

[luxilove]

สนามรัก..นักบอล
Part 34

   “ปุ้ม..มึงลุกอาบน้ำไหวไหม”
ยุทธถามรูมเมท จากสภาพน่าเป็นห่วงอยู่พอสมควร

   “อืมมม..ไหว” เสียงแหบพร่าแววตาอ่อนล้า ยุทธก่นด่าตัวเอง ปกติเขาไม่ชอบใช้ความรุนแรง
เป็นเพราะฤทธิ์ยาถึงได้ทำกับปุ้มอย่างบ้าคลั่ง ถ้าหากปุ้มไม่โดนยาด้วย..ไม่มีทางทนเขาได้แน่
สภาพนี้ไม่ต้องนับจำนวนครั้งเลยด้วยซ้ำ..ปุ้มรับเขากระทั่งหมดฤทธิ์ยากันนั่นแหละ

   “กูขอโทษ” น้ำเสียงสำนึกผิดของยุทธ ปุ้มซึ่งกำลังเท้าแขนยันกายลุกถึงกับชะงัก
ดวงตาอ่อนล้าปนเศร้าสร้อยกลับมีวาวน้ำรื้นทันที

   ใบหน้าคมคร้ามไม่ยอมแสดงความอ่อนแอ ปกปิดความรู้สึกเอาไว้ หมดสิ้นความอดกลั้นที่ฝืนทนอีกต่อไป
แรงเท้าแขนอ่อนเปลี้ยปล่อยร่างทรุดฮวบคุดคู้ออกอาการสะอื้นฮัก อกเปลือยกระเพื่อมไหวตาม
น้ำตาเป็นสายทะลักไหลร่องแก้ม แต่ปุ้มกลับขบริมฝีปากเอาไว้แน่น..ไม่ยอมให้เสียงเล็ดลอดออกมา

   ศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย..เขาสุดจะแบกรับความกดดันได้อีก ความอดสูใจไหลบ่าอย่างต่อเนื่อง
ยุทธเห็นอาการร้องไห้เงียบอย่างทนทุกข์ทรมาน พานตกใจอยู่ไม่น้อย รีบถลันเข้าไปช้อนศีรษะยกขึ้นแนบอก
ใช้มือข้างที่ว่างลูบหัวปลอบเบาๆ เขาพลอยรู้สึกแน่นอกเช่นกัน ไม่คิดจะได้เห็นสภาพอ่อนแอของปุ้มแบบนี้
คราวก่อนที่เล่าให้เขาฟังว่ายอมตัดใจจากโอปอ ปุ้มยังไม่ร้องไห้ตัวโยนอย่างนี้ มีแต่เป็นซอมบี้เมาหมดสภาพ

   ยุทธรู้จักปุ้มดี อดีตกัปตันทีมมีอีโก้สูง ที่เขาเอ่ยปากขอร้องพวกพี่โย่ พี่เกรียง ลูกดิ่ง
ไม่ให้ข่าวแพร่กระจายถือว่าคิดถูก ขืนให้ใครรู้ปุ้มโดนอะไร เขาแทบไม่กล้าคิด..เพื่อนร่วมทีมในอ้อมแขน
อาจทำร้ายตัวเองเพราะทนสายตารอบข้างรวมทั้งเสียงซุบซิบไม่ไหว คนทิฐิสูงยากทำใจยอมรับได้แน่

   “ไม่เป็นไรนะกูอยู่ตรงนี้ มึงระบายออกมาให้หมด สัญญาไม่ไปไหน อยากให้ทำยังไงบอกกูมา”
น้ำเสียงอ่อนโยน ไม่คิดว่าตัวเองจะพูดด้วยซ้ำ เขาไม่เคยใช้น้ำเสียงแบบนี้กับใคร
แต่เวลานี้ปุ้มต้องการกำลังใจอย่างมาก 

   แขนสองข้างที่ปล่อยตกข้างตัว กลับยกกอดกระชับแผ่นหลังยุทธแน่นเหมือนใช้เป็นที่พึ่ง
ใบหน้าซุกอกไม่ได้ขืนหนีแต่อย่างใด อาการสะอื้นตัวโยนไม่มีเสียงเล็ดลอดเป็นการร้องใบ้..
การร้องแบบนี้รู้สึกทรมานใจแทน เสื้อที่ยุทธใส่ชุ่มไปด้วยน้ำตาจนรู้สึกเปียก

   ยุทธพูดไม่ออก เขารู้สึกหน่วงหนึบจุกคอหอย นั่งพับขารั้งตัวปุ้มเข้ามากอดกระชับ
มือยังคงลูบหัวไม่หยุด ย้ำกับตัวเองว่า ‘ทิ้งมันไม่ได้’ ไม่มีเหตุผลอธิบายที่เกิดความคิดนี้
เขาสัมผัสได้ว่า..ปุ้มไม่ได้เข้มเข็งอย่างที่เห็น ไม่ได้เก่งกาจอย่างปากพูด ตรงข้ามเปราะบางอ่อนไหว
ที่ผ่านมาคงสร้างภาพก่อกำแพงปกปิดตัวตนเอาไว้ ยุทธไม่ได้คิดไปเอง ที่เขารับรู้อยู่ขณะนี้
บอกอย่างชัดเจน ปุ้มคนที่เขารู้จัก..เป็นแบบนี้จริงๆ?

   สองหนุ่มอยู่ในสภาพหนึ่งลูบศีรษะ อีกหนุ่มนอนคู้ตัวมุดหน้าซุกอกสะอื้นไม่หยุด
สำคัญมือจับเสื้อด้านหลังของยุทธแน่น เหมือนกลัวอีกฝ่ายจะหนีหาย จนเสื้อบริเวณนั้นแทบขาดติดมือ
ทั้งคู่ต่างอยู่ในความเงียบไม่มีคำพูดออกมา นอกจากก้อนสะอื้นดังต่อเนื่องเป็นระยะ
กระทั่งค่อยเบาลงจนเงียบสนิท พร้อมกับอาการคลายมือของปุ้ม..ห้อยตกข้างตัว

   อาการสะอื้นเปลี่ยนเป็นหายใจสม่ำเสมอ หน้าซุกอกปล่อยไอร้อนจนยุทธรู้สึกผ่านเนื้อผ้าชุ่มน้ำตา
เขาค่อยรั้งศีรษะปุ้มออกดู ถึงได้รู้อีกฝ่ายหลับไปทั้งอย่างนั้น ร่องแก้มเปรอะไปด้วยคราบน้ำตา

   ใบหน้าคมคร้ามไม่ขี้เหร่กลับแดงก่ำเห็นได้ชัด เจ้าของร่างหลับดื้อๆ ยุทธรู้สึกสงสารจับใจ
ค่อยใช้นิ้วเกลี่ยหัวคิ้วมุ่นให้คลายออก ละมาลูบเบาๆ ตรงริมฝีปากที่ขบเม้มให้ด้วย
เกิดรอยห้อเลือดเพราะปุ้มเล่นขบกลั้นเสียงร้องเอาไว้ ไม่แปลกที่จะบวมเจ่อห้อเลือดอย่างที่เห็น

   อะไรไม่น่าห่วงเท่าร่างเปลือยเต็มไปด้วยร่องรอย อุณหภูมิที่สัมผัสได้บอกให้รู้ ‘ไข้จับ’
ยุทธค่อยวางปุ้มลงนอนจัดท่าให้สบายตัวอย่างเบามือ ไม่ลืมหยิบผ้าห่มคลุมให้ ก่อนเดินเข้าไปในห้องน้ำ
กลับออกมามีผ้าขนหนูผืนเล็กแช่อ่างกะทัดรัด เขาผสมน้ำอุ่นติดมือออกมาด้วยเรียบร้อย

   นึกภาพแทบไม่ออกถ้าไม่มาเห็น ยุทธผู้มีนิสัยกวนจนเป็นสันดาน ใครต่างพากันให้ฉายาเกรียนตัวแสบ
กำลังบรรจงบิดผ้าลงมือเช็ดใบหน้าคมคร้ามซึ่งหลับไปด้วยความเพลียอย่างระมัดระวัง
ผลจากพิษไข้รุมเร้าบวกสภาพร่างกายจิตใจบอบช้ำ ปุ้มผู้สมบูรณ์แข็งแรงดุจม้าศึก..ก็สามารถหมดสภาพได้เช่นกัน

   ความอ่อนโยนนุ่มนวลของยุทธ ที่บรรจงเช็ดไปทั่วร่างปุ้มอย่างไม่นึกรังเกียจ แม้แต่จุดซ่อนเร้นก็ไม่เว้น
โดยเฉพาะช่องทางบวมแดงมีรอยปริแตกบริเวณทางเข้า รวมถึงคราบขาวขุ่นผสมรอยเลือดแห้งกรัง
เขาเบามือเช็ดให้เป็นพิเศษจนสะอาดเกลี้ยงเกลา ปุ้มออกอาการกระตุกเกร็งเล็กน้อยขณะยุทธเช็ดตรงนั้น
มีหลุดครางเสียงแผ่ว..ยุทธถึงกับหน้าถอดสี

   เกิดความเวทนาสงสารจับใจ เขารู้สึกผิดต่อการกระทำ แต่มีสิ่งหนึ่งเด่นชัด
กระทั่งปฏิเสธไม่ได้.เขาอยากดูแลปุ้ม?

   ทุกสัมผัสผ่านฝ่ามือลงบนเนื้อแน่น ซึ่งมีผลงานตัวเองทั่วร่างเปลือย
มีอิทธิพลต่อเขาไม่น้อยเลยทีเดียว มันเกิดขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล ถึงกับหลุดเปรยออกมา..

   “กูกับมึงลงเอยแบบนี้ สัญญาไม่ให้มึงร้องไห้แล้ว..ปุ้ม” คำสัญญาที่ยุทธบอกตัวเอง
ยืนจ้องหน้าหลับสนิทของปุ้มอยู่ครู่ใหญ่ ค่อยผละไปรื้อหาบ็อกเซอร์ กางเกงวอร์มขายาวกับเสื้อกีฬาผ้าลื่น
มาใส่ให้ปุ้มซึ่งได้แต่ครางฮือๆ..ไข้เริ่มออกฤทธิ์ ปิดท้ายห่มผ้าให้เรียบร้อย ค่อยนำอุปกรณ์เช็ดตัวทำความสะอาด
ไปจัดการในห้องน้ำ กลับออกมายืนจ้องคนป่วยด้วยสายตาห่วงปนกังวล ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์
กดเบอร์คุ้นเคยด้วยความกระวนกระวาย

   [ครับ] เสียงคุ้นหูตอบรับ

   “หมอถึงไหนแล้ว” ยุทธไม่เสียเวลา..ถามกลับทันที

   [กำลังเลี้ยววรถเข้าปากทางสโมสร]

   “เร่งหน่อยหมอ ไอ้ปุ้มตัวร้อนมาก” ยุทธบอกด้วยน้ำเสียงกังวล

   [ใช้น้ำอุ่นเช็ดตัวให้ก่อน แล้วปุ้มกินข้าวไปหรือยัง] ผสุถามกลับมา

   “ยังเลยหมอ มันหลับอยู่” ยุทธแน่ใจปุ้มไม่มีอะไรตกถึงท้อง เพราะเขาเองก็ยังไม่ได้กินเช่นกัน

   [สั่งข้าวต้มเตรียมเลย บอกเขาทำให้คนป่วย ยาได้ไม่กัดกระเพาะ] ผสุกำชับยุทธ

   “ได้ๆ..หมอรีบมาด้วย” ยุทธเร่งอีกฝ่าย

   [อืมใกล้ถึงแล้ว เดี๋ยวเจอกัน อ๋อ!..อยู่ห้องไหน จะได้แจ้งธุรการถูก มาเคสแบบนี้ต้องทำเรื่องขอขึ้นตึก]
ผสุถามข้อมูลห้องพักยุทธ เขาเป็นคนนอกถึงแม้เป็นผู้ช่วยแพทย์สนามประจำทีม
หากต้องขึ้นห้องพักของนักเตะ ก็ต้องติดต่อฝ่ายธุรการประสานงานให้ถูกต้องตามระเบียบ

   “ห้องxxx ชั้น 2 ”

   [โอเค..วางสายนะ]

   “ครับ” พอวางสายผสุ ยุทธกดโทรศัพท์ตั้งโต๊ะต่อแผนกโภชนาการ
แผนกนี้สามารถส่งอาหารขึ้นบนห้องได้ เฉพาะกรณีพิเศษ

   [โภชนาการค่ะ] เสียงปลายสาย

   “ผมรบกวนขอข้าวต้มสำหรับคนป่วย ส่งห้องxx ชั้น 2 ครับ รูมเมทผมไม่สบาย
แพทย์สนามกำลังมา เขาให้ติดต่อขอข้าวต้มคนป่วยรองท้องก่อนทานยาครับ” ยุทธพูดต่อเนื่องรอบเดียว

   [ได้ค่ะ..รบกวนขอสำเนาแพทย์ ส่งที่แผนกด้วยนะคะ]

   “ได้ครับ” ฟังเหมือนยุ่งยาก การที่สโมสรห้ามไม่ให้นักเตะสั่งอาหารขึ้นมาทานบนห้องพัก
เพื่อป้องกันไม่ให้ปลีกวิเวกหลบไม่ลงไปทานแคนทีน ไม่เช่นนั้นคงสั่งกันจนขาดระเบียบ
อาหารที่จัดคงไม่มีใครลงไปกิน เสียทั้งงบประมาณและขาดสังคมในทีม ซึ่งควรมีเวลาจอยกันตอนทานข้าว

   จึงออกกฎนี้ขึ้นมา แต่ก็เว้นวรรคเป็นกรณีพิเศษ..เช่นนักเตะมีความจำเป็นไม่สามารถลงไปทานได้ในบางโอกาส..
ต้องได้รับการติดต่อจากโค้ชหรือยื่นหลักฐานเป็นต้น โดยไม่เสียค่าใช้จ่ายแต่อย่างใด..
>
>
   ระหว่างรอ..ยุทธนั่งจมอยู่กับความคิดท่าทางดูเครียด มีเรื่องตีวนในหัวล้วนเป็นเรื่องผสุกับปุ้ม
ความสัมพันธ์ลึกซึ้งทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจ เขาไม่ต้องการให้ระหว่างพวกเขาคนใดคนหนึ่ง..หันหลังให้กับเรื่องนี้

   ฟังดูเหมือนเห็นแก่ตัว ยอมรับโดยไม่มีข้อโต้แย้ง กับผสุรู้สึกดีอย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน
เซ็กส์ที่มีร่วมกันเขามีความสุข จึงเอ่ยปากขอคบเป็นแฟน แม้ผสุจะยังคลุมเครือเรื่องบทบาทบนเตียง
ซึ่งพูดกับเขาตรงๆ ไม่มีความสุขกับการเป็นฝ่ายรับ แต่ยุทธก็บอกตัวเองเช่นกัน
ไม่มีวันยอมให้เรื่องนี้มาทำลายความรู้สึกดีๆ ของพวกเขาแน่...

   เรื่องของปุ้ม แม้เป็นเหตุสุดวิสัยโดนฤทธิ์ยาปลุก แต่เขามีความทรงจำต่อเหตุการณ์เด่นชัด
ทุกสัมผัสคุกรุ่นในความรู้สึก ไม่สามารถปัดความรับผิดชอบได้ ยิ่งสภาพปุ้มที่เห็น
ทำให้เขาถอยกลับไปยืนจุดเดิมไม่ได้แล้ว ไม่ว่าปุ้มจะคิดยังไง เขาต้องการปกป้องดูแล
เยียวยาร่างกายจิตใจของปุ้มให้ผ่านพ้นวิกฤต คงไม่มีวิธีไหนดีเท่าขอคบอีกฝ่ายอย่างตรงไปตรงมา

   ต่อให้ปุ้มปฏิเสธ..เขาไม่มีทางยอมปล่อย ปัญหาหนักใจจนหัวแทบระเบิด
คือทำอย่างไร..ให้ระหว่างเราสามคนเข้าใจกันได้..

   อยากให้ลงเอยอย่างที่ใจคิด เหมือนเห็นแก่ตัวที่จะยื้อทั้งสองคนไว้
บางครั้งคนเราก้ำกึ่งระหว่างความรู้สึกรักเป็นเจ้าของ กับความรู้สึกวูบไหวเพียงชั่วขณะ
ยิ่งได้ครอบครองยิ่งรู้สึกหวงแหน เขากำลังรู้สึกแบบนี้

   ไม่ต้องการเสียคนใดคนหนึ่งไป ความสัมพันธ์ดูเหมือนฉาบฉวยง่ายต่อการตัดทิ้ง
คนนอกที่มองเข้ามาอาจเห็นเป็นเช่นนั้น แต่เขากลับไม่รู้สึกต่อสองคนนี้ ดูเป็นไปได้ยาก ‘เราสามคน’

   ประเด็นมีอยู่ว่าใช้อะไรยึดเหนี่ยวต่างหาก แค่ยึดเหนี่ยวไม่มั่นคงพอ
ต้องหลอมละลายเป็นหนึ่งเดียว ไม่แบ่งแยกไม่ขีดเส้นให้เกิดปัญหา ถามว่ายากไปไหม ตอบได้ทันที.. ‘ยาก’

   ในความยากมีเว้นวรรค ‘ยาก แต่ใช่เป็นไปไม่ได้’ ฉะนั้นความยากที่มีเขาต้องทำให้เป็นไปได้
จะไม่ยอมวางมือจากใครคนใดคนหนึ่ง เขาจะเป็นโซ่ตรวนร้อยรัดเอาไว้ แม้ต้องเดิมพันด้วยศักดิ์ศรีก็ตาม
เขาจะใช้มันให้คุ้มที่สุด ต้องได้ผลลัพธ์คืนอย่างใจปรารถนา ‘รัก’ คำนี้ไม่กล้าใช้ ‘ผูกพัน’
คำนี้สิที่เขารู้สึกได้ ผสุกับปุ้ม..เขาผูกพันแนบแน่นไปแล้ว

   “กริ๊งงง!!!” เสียงกริ่งประตูดังเรียกสติ  ยุทธผลุนผลันลุกส่องตาแมว พอเห็นเป็นบุคคลที่กำลังรอ
สีหน้าเคร่งเครียดก่อนหน้าเผยยิ้มในทันที เขารู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก

   “หมอ..เข้ามาก่อน” ผสุสำรวจยุทธ ดูอิดโรยอย่างเห็นได้ชัด

   “หน้านายดูไม่ดี ไม่สบายหรือเปล่า” ว่าที่หมอหนุ่มรู้สึกเป็นห่วง
หลังจากวันนั้นเขาก็เฝ้าครุ่นคิด ยอมรับกับหัวใจตัวเองว่า ‘เขารักยุทธ’ แม้ก่อนหน้าจะยังไม่แน่ใจ
ไม่เต็มใจเป็นขั้วลบ แต่กลับปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาต้องการเด็กหนุ่มคนนี้ กลิ่นหนุ่มที่ติดตามเตียงนอน
ทำให้เขาต้องการครอบครอง คิดถึงมาก..ไม่เคยเป็นมาก่อนเช่นกัน

   “ผมไม่เป็นไร หมอเข้าไปดูไอ้ปุ้มเถอะ” สีหน้าแววตากังวลของยุทธ ผสุไม่เซ้าซี้อีก
แต่ใช้สายตาแสดงความห่วงใยแทน ซึ่งยุทธรับรู้เช่นกัน เผลอสบตาเข้า กลายเป็นยุทธควบคุมตัวเองไม่ได้
รั้งผสุประกบจูบดูดดื่ม ผสุไม่ขัดขืนตอบสนองอย่างอ่อนโยน ทำให้ทั้งคู่รู้ว่าพวกเขาต้องการกันและกันมากแค่ไหน

   “ฮา..หมอไปดูไอ้ปุ้มก่อน” ยุทธถอนจูบ กลัวควบคุมตัวเองไม่ไหว แค่นี้ก็พิสูจน์ชัด..เขาขาดผสุไม่ได้

   “นำไปสิ” ผสุหน้าแดงก่ำ แต่ก็รวบรวมสมาธิดึงลมหายใจเป็นปกติ บอกเจ้าของห้องนำทางไปหาคนป่วย

   “ครับ” ยุทธพาไปยังประตูห้องนอน ก่อนเปิดเดินนำเข้าด้านใน ผสุเห็นคนป่วยหลับบนเตียง
เร่งฝีเท้าวางกระเป๋าแพทย์ลงบนโต๊ะ ค่อยเปิดออกดึงเจลฆ่าเชื้อทำความสะอาดมือสองข้าง
หยิบหูฟังสวมเรียบร้อย หันมาร่นผ้าห่มออก..ถกชายเสื้อของปุ้มขึ้น
ถึงกับชะงักเมื่อเห็นร่องรอยบนผิวคนป่วยมีเต็มไปหมด

   “นี่..อะไร” เสียงแผ่วทุ้ม ถามโดยไม่มองหน้ายุทธ

   “ไม่ใช่ตอนนี้ หมอดูอาการมันก่อน ค่อยคุยข้างนอก” ยุทธได้เตรียมคำพูดไว้แล้ว
ไม่เสียเวลาคิดบอกไปทันที ผสุหันมาสบตาแวบ ก่อนกลับไปสนใจตรวจร่างกายปุ้มต่อ
โดยมียุทธยืนอยู่ด้วย วัดไข้ วัดความดัน ใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่ ผสุก็เก็บเครื่องมือแพทย์ หันมาพูดกับยุทธว่า

   “อาการไข้ทั่วไปไม่น่าเป็นห่วง ร่างกายพักผ่อนน้อยทำให้อ่อนเพลีย ต้องให้ยาบำรุงกับยาลดไข้”

   “มีแผลบวมอีกแห่ง” ยุทธแทรกขึ้น

   “ตรงไหน” ผสุหันมาถาม

   “ที่ก้น” ยุทธพูดตรงๆ ไม่หลบตา ในเมื่อเขาเป็นคนทำต้องกล้ารับ
ผสุหน้าซีดเผือดเหงื่อผุดซึมไรผม หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำรู้สึกวูบโหวงพานหวิวไปเลยทีเดียว ถ้าเป็นอย่างที่คิดละก็..

   “เราทำใช่ไหม” คำถามแทบกระซิบ คนพูดรู้สึกจะหมดแรงเอาดื้อๆ ผสุเพิ่งรู้ตัว
ความผิดหวังเสียใจมากกว่าที่เขาคิดไว้ ลองถามตัวเองดูหากหันหลังให้ยุทธจะรู้สึกยังไง
คำตอบที่เคยมี..เสียใจบ้างพอสมควร

   ตอนนี้รู้แล้ว มันไม่ใช่เสียใจพอสมควร แต่เป็นเสียใจมาก มือเขาสั่น ทรงตัวแทบไม่อยู่
ห่างกันไม่ถึงสองวัน ยุทธมีคนอื่น..ทั้งที่ขอคบเขาไปแล้ว สายตาตัดพ้อผิดหวังเสียใจฉายชัดไม่ปิดบัง
ผสุไม่เตรียมใจมารับรู้เรื่องนี้  ยุทธต้องการอะไรถึงทำแบบนี้ หากต้องการให้เขาเจ็บ
สำเร็จแล้ว..ยุทธทำสำเร็จแล้วจริงๆ เขาเสียใจ..ไม่คิดว่าจะเสียใจได้มากขนาดนี้

   “ขอตัวครู่” เสียงเบาหวิว รีบพาร่างหายเข้าห้องน้ำ ผสุต้องการพื้นที่ส่วนตัว..
เป็นคนอื่นคงคว้ากระเป๋าไม่เหลียวหลัง แต่ผสุไม่ใช่คนแบบนั้น กระทบถึงหมอผานิตแน่
หากเรื่องนี้ถึงหูผู้บริหารสโมสร พี่เขาเป็นแพทย์สนามตัวหลัก เขาแค่มาทำหน้าที่แทน..
ซึ่งได้รับมอบหมายมาอีกที ยังไงก็ต้องไม่ทำให้พี่สาวเดือดร้อน

   ยุทธไม่กล้าท้วง ได้แต่ยืนจ้องประตูห้องน้ำไม่วางตา ภาวนาให้ผสุใจเย็นไม่ใช่อารมณ์ตัดสิน..
ยอมเปิดโอกาสให้เขาเล่าความจริง เวลานี้ไม่กล้าบุ่มบ่ามผลีผลามยัดเยียดให้ผสุรับฟัง
ขืนทำแบบนั้นยิ่งไปกันใหญ่ ดีที่สุดคงได้แต่รอ..อย่างน้อยยังสบายใจ ผสุไม่ได้หนีไปไหน แค่อยู่ในห้องน้ำ

   กว่าสิบนาที ที่ยุทธรออย่างกระวนกระวาย ไม่กล้าส่งเสียง ไม่กล้าเอ่ยคำพูดใดๆ
แม้จะแอบแนบหูฟังเสียงในห้องน้ำมีอะไรให้จับสังเกตไหม แต่ก็คว้าน้ำเหลว..
เพราะเขาไม่ได้ยินอะไรเลยนอกจากความเงียบ

   รอกระทั่งผสุเป็นฝ่ายเปิดประตูออกมาเอง สองหนุ่มสบตากันนิ่ง
ไม่มีรอยยิ้มจากผสุ ซึ่งยุทธเองรู้ดีอยู่แล้ว และไม่ได้คาดหวังเอาไว้ด้วยซ้ำ

   รอบดวงตาผสุแดงก่ำไม่ต้องเดาไปทำอะไรมา ถึงแม้ไม่มีรอยยิ้มแต่ยุทธกลับรู้สึกชื่นหัวใจอย่างประหลาด
ทำให้มั่นใจในความรู้สึกของผสุที่มีต่อตัวเอง ก้าวต่อไปที่จะทำ..อย่างน้อยเขาก็เห็นทางสำเร็จอยู่ข้างหน้า..

   “พี่จัดยาไว้ให้ อย่าลืมเอาให้ปุ้มทาน มียาแก้อักเสบที่ต้องจ่ายเพิ่ม”
คำพูดดูเป็นทางการ โดยเฉพาะคำแทนตัว ‘พี่’ เป็นครั้งแรกที่ผสุใช้กับยุทธ

   “ครับ!” ยุทธรับคำ เขารู้สึกหวั่นใจขึ้นอีกครั้ง

   “อ่ะ..เรียบร้อย ให้ทานข้าวรองท้องด้วยล่ะ” ผสุย้ำ ยุทธนึกขึ้นได้

   “หมอ..เขียนบันทึกการตรวจให้ผมด้วย ฝ่ายโภชนาการเขาขอมา”
ยุทธทวงบันทึกการตรวจแพทย์ ผสุรู้หน้าที่ไม่ซักมากความ
หันไปหยิบสมุดบันทึกแพทย์ออกมาเขียนยุกยิก เสร็จแล้วฉีกยื่นให้ยุทธ

ต่อด้านล่าง

[luxilove]

=  2  =



   “ขอบคุณครับ” กลายเป็นการพูดสุภาพให้กันเสียอย่างนั้น

   “ไม่มีอะไรแล้ว พี่ไปนะ” ผสุคว้ากระเป๋าขึ้นสะพาย เดินดุ่มออกจากห้องทันที
ยุทธไม่รอช้าก้าวตามออกมารั้งแขนยึดไว้แน่น

   “อย่าเพิ่งไป” สายตาเว้าวอนส่งพร้อมคำพูด

   “มะ..มีอะไร” ผสุรู้สึกลำบากใจ ไม่ต้องการให้ยุทธเห็นความอ่อนแอของตัวเอง
กว่าจะทำใจในห้องน้ำได้ จนกล้าออกมาเผชิญหน้าทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เขาต้องใช้ความอดทนแค่ไหน ตอนนี้มันกำลังจะพังลง

   “ผมมีเรื่องจะคุยด้วย” ยุทธไม่ปล่อยโอกาสผ่าน

   “ไว้วันหลังได้ไหม” ผสุกลับปฏิเสธ

   “ไม่ได้..ขืนผมปล่อยหมอไปแบบนี้ เราคงไม่เข้าใจกัน”
ยุทธไม่ยอมปล่อยแขนอีกฝ่าย มือเป็นคีมเหล็กไปเลยทีเดียว

   “เอาล่ะ..ปล่อยก่อน..เจ็บ” ผสุบอก
ยอมเดินตามยุทธนั่งตรงโซฟาหนุ่มล่ำหน้าคมยอมปล่อยมือ สีหน้าแววตาผสุดูแย่ลงกว่าเดิม

   “ฟังผมนะ ผมไม่แก้ตัวเรื่องผมกับปุ้ม” ผสุเม้มปากเน้น
แม้ริมฝีปากจะสั่นระริก เผลอกำมือจนเกร็ง ยุทธลอบสังเกตอาการไปด้วย

   “ที่ผมมีอะไรกัน เพราะเราทั้งคู่โดนยาปลุก” ยุทธเล่าความจริง

   “ว่าไงนะ!!!” ผสุหลุดถามเสียงดัง

   “ใช่!..ผมกับปุ้มเราโดนยาปลุก เป้าหมายไม่ใช่ผม
แต่เป็นไอ้ปุ้มกับลูกดิ่ง หมอจำฝ่ายสวัสดิการคนใหม่ได้ไหม..ที่ชื่อเรน” ยุทธถามผสุให้แน่ใจ

   “อืม..เกี่ยวอะไรกับเขา” ว่าที่หมอหนุ่มเริ่มควบคุมตัวเองได้ดีขึ้น

   “เขาเป็นคนให้ช็อกโกแลตสอดไส้ยาปลุกกับไอ้ปุ้ม เน้นให้ไปกินกับลูกดิ่ง
มันเองไม่รู้ว่ายัดไส้ อยากขอโทษผมที่อ้วกใส่สตั๊ด ทำผมต้องยืมสตั๊ดของไอ้ดิ่งมัน
ไอ้ปุ้มซักแล้วแต่แห้งไม่ทันซ้อม เลยให้ช็อกโกแลตส่วนของมันกับผม เผลอบอกมันว่าอร่อย
เกิดอยากลองฉวยเอาของลูกดิ่งมากิน จากนั้นก็เป็นอย่างที่หมอเห็น” ยุทธไม่ปิดบัง ผสุอึ้งกับความจริงที่รับรู้

   “แล้วแบบนี้..ปุ้ม!!” ผสุครางชื่อปุ้มค้าง เขานึกเห็นใจอีกฝ่ายในทันที
จากร่องรอยที่เห็นกอปรกับพิษไข้ ไม่ต้องเดาว่าโดนหนักแค่ไหน

   “ผมอยากให้หมอเข้าใจ เราเป็นแฟนกันแล้ว..ยกโทษให้ผมได้ไหม”
ยุทธถามพร้อมสายตาอ้อนวอนส่งให้ วิสาสะคว้ามือผสุมากุมเอาไว้ด้วย

   “เรื่องนั้นไว้ก่อนเถอะ ปัญหาเรื่องปุ้มนายจะทำยังไง”
ผสุกังวลห่วงความรู้สึกคนที่ได้รับผลกระทบมากกว่า

   “ผมคงต้องรับผิดชอบ เรื่องนี้ต่อให้เกิดจากความไม่ตั้งใจ
แต่ผมได้ทำลายมันไปแล้ว ผมกับมันรู้จักกันมาหลายปี ติดสโมสรด้วยกัน หมอให้ผมทำยังไง
ทำเหมือนเรื่องนี้ไม่เกิดขึ้น ทั้งที่อยู่สโมสรเดียวกัน เป็นรูมเมทกันแบบนี้ ผมทำไม่ได้จริงๆ” ยุทธบอกตามที่ตั้งใจไว้

   “หมายความ..นายจะคบกับปุ้ม” ผสุถาม ในใจลุ้นคำตอบไปด้วย

   “ใช่..ผมจะขอมันคบ” ยุทธไม่ลังเลที่จะยอมรับ

   “รู้แล้ว..แค่นี้ใช่ไหมที่นายต้องการจะบอก” ผสุตาแดงก่ำ วาวน้ำรื้นขึ้นอย่างกลั้นไม่อยู่
แม้จะเดาคำตอบในใจ พอได้ยินจากปากยุทธเต็มสองหูถึงกลับใจหล่นวูบ..หน่วงหนึบปวดร้าวในอก

   “ฟังผมนะ..อย่าเพิ่งตัดรอนผมแบบนี้
ผมไม่ได้จะบอกเลิกกับหมอ และไม่มีทางยอมเลิกเด็ดขาด” ยุทธเว้นช่วง

   “หมายความว่าไง” ผสุไม่เข้าใจ

   “คบกับผม เป็นแฟนผม เป็นคนรักของผม เราสามคน ผม หมอ ปุ้ม”
ผสุอึ้งตาค้าง จ้องหน้ายุทธนิ่งค้างไปแล้ว

   “เป็นไปไม่ได้ นายพูดโคตรเห็นแก่ตัว”
สุดท้ายก็หลุดประโยคที่ยุทธคาดไว้แต่แรกว่าต้องโดน

   “คิดแบบนั้นผมไม่เถียง ผมอยากบอกหมอ ผมไม่ยอมเสียใครไปเป็นอันขาด
หมอบอกผมเปลี่ยนขั้วแล้วไม่มีความสุข ถ้าผมยอมหมอล่ะ หมอจะมีความสุขไหม
หมอจะเห็นความจริงใจที่ผมมีให้หรือเปล่า ผมให้หมอได้นะ ขอร้อง..อย่าเลิกกับผมได้ไหม”
ยุทธยอมคุกเข่าขอร้องผสุโดยไม่เสียเวลาคิด หมอหน้าขาวถึงกับจุกอกไปหมด
เขาปฏิเสธไม่ได้ว่าเขารักหนุ่มหน้าคมตรงหน้าเข้าแล้วอย่างจัง แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง
ความรักของคนสามคน ถึงจะมีตัวอย่างรับรู้มาบ้าง ชายจริงหญิงแท้ที่อยู่เป็นครอบครัวเดียวกัน
ผัวหนึ่งเมียสองหรือผัวสองเมียหนึ่ง กระทั่งคู่เกย์ที่ควงกันสามคน
แต่มันจะทำให้เขา ยุทธ ปุ้ม ยอมรับเรื่องแบบนี้ได้จริงหรือ

   “ฟังนะยุทธ..ต่อให้ฉันรับปากนาย แน่ใจปุ้มจะรับได้ นายคุยกับเขาหรือยัง
บอกตรงๆ ฉันรู้สึกแปลก..เรื่องนี้ใหม่สำหรับฉัน ประเด็นไม่ได้อยู่ที่นายยอมให้ฉันรุกหรือไม่
มันอยู่ที่ว่า..เราจะคบกันยังไง ซึ่งต้องคิดให้ไกล ไม่ใช่แค่นายต้องการ ทุกคนจะเห็นดีด้วย” ผสุเตือนสติ

   “ผมรู้มันท้าทายความรู้สึกอย่างมาก พื้นฐานต้องมีความยินยอมพร้อมใจกันทุกฝ่าย
แต่ยังไม่เท่ากับว่าหมอรักผมไหม ถ้าหมอรักผมต้องรับเรื่องนี้ได้
   ส่วนไอ้ปุ้ม..มันรักผมไหม ผมตอบแทนมันไม่ได้ แต่ผมทิ้งมันไม่ลง พูดไม่ออกอธิบายไม่ถูก
ผมอยากดูแลมัน อยากปกป้อง อยากยืนข้างมัน อยากเป็นคนแรกที่มันนึกถึง เป็นคนที่คอยเช็ดน้ำตาให้มัน
   หมอไม่รู้..มันเพิ่งผิดหวังจากรักแรกมา แล้วยังมาเจอเรื่องนี้อีก ให้ผมไม่ดูดำดูดีมันจะเป็นยังไง
มันเป็นคนอีโก้สูง เชื่อมันตัวเองขนาดนั้น แทบไม่อยากจะคิด ผมกลัวมันแอบทำร้ายตัวเอง
คงเป็นตราบาปติดตัวผมไปตลอดชีวิต หมอคิดว่าผมจะมีความสุขอีกหรือครับ”
พูดถึงตรงนี้ น้ำตาของยุทธก็หยดลงร่องแก้ม เขารู้สึกกดดันสุดๆ ก่อนหน้าแทบร้องตามปุ้มไปหนหนึ่งแล้ว
ขืนร้องด้วยกันปุ้มคงหยุดร้องไม่ได้ เขาจึงสะกดกลั้นเอาไว้

   มาตอนนี้..แรงกดดันที่ต้องการให้หมอเปิดใจให้ บวกความกังวลเกี่ยวกับปุ้มที่ยังมีอยู่
ทำให้ยุทธกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้อีก

   “ยุทธ..อย่าร้องสิครับ” ผสุผู้มีพื้นฐานเป็นคนอ่อนโยน จิตใจดีเป็นทุนอยู่แล้ว
มาเห็นน้ำตาคนที่เขารัก พลอยสลดหดหู่ไปด้วย ไม่ใช่ว่าเขารังเกียจความคิดของยุทธ
เขาแค่กังวลปัญหาที่จะตามมามากกว่า

   “หมอทำเพื่อผมได้ไหม รักผมไหม” ยุทธอ้อนทั้งน้ำตา ผสุซึ่งใจอ่อนอยู่แล้ว
ถึงกลับปฏิเสธไม่ออก คำพูดติดอยู่ตรงคอหอย ก่อนมีเสียงปริศนาแหบพร่า..ดังขัดให้ได้ยิน

   “รับปากมันเถอะครับ..พี่ผสุ” ทั้งยุทธ ทั้งผสุ หันขวับไปยังต้นเสียง
ปุ้มเปิดประตูห้องออกมายืนหน้าซีดไร้สีเลือด แววตาแห้งผากเพราะพิษไข้

   “ปุ้ม..ปุ้มมึง” เสียงขานชื่อจากปากทั้งคู่ ยุทธไม่รอช้าถลันลุกพุ่งเข้าไปพยุง
ทำเหมือนอีกคนจะทรุดฮวบไปตรงหน้าเสียอย่างนั้น

   “กูยังไหว” คำว่าไหวของปุ้ม ไม่สามารถรั้งยุทธได้ หนุ่มล่ำไม่ฟังสอดหัวมุดลอดแขน
แบกกึ่งกระเตงพามานั่งลงตรงโซฟา ดูสีหน้าปุ้มเหยเกกลั้นเจ็บไว้ไม่ปิดบัง คงลำบากพอดูกับอาการช่วงล่าง

   “มึงออกมาทำไม ไม่นอนพักผ่อน” ยุทธถามแกมตำหนิ

   “ถ้านอนอยู่..กูจะได้ยินเรื่องที่มึงขอร้องพี่ผสุไหม” ปุ้มดันย้อนเฉย

   “มึงได้ยิน” ยุทธเผลอคราง

   “อืม” ปุ้มพยักหน้ารับคำสั้นๆ

   “มึงรู้แล้ว” ยุทธยังต้องการยืนยันให้แน่ใจ

   “อืม” ปุ้มก็ขานรับเช่นเดิม

   “ที่มึงให้หมอรับปาก หมายความว่ามึงตกลงด้วยใช่ไหม”
ยุทธไม่เก็บอาการ รวบกุมมือปุ้มเอาไว้เหมือนที่ทำกับผสุก่อนหน้า

   “มึงคิดว่าไงล่ะ” ปุ้มไม่ตอบกลับย้อนถามดื้อๆ

   “หมอ..บอกผมสิ ว่าผมเดาถูก” ยุทธหันไปขอความเห็นผสุแทน

   “ปุ้มครับ..แน่ใจแล้วหรือ” ผสุไม่ตอบยุทธ เค้นถามปุ้มเสียเอง

   “หึหึ! พี่ผสุรู้อะไรไหม ผมไม่ศรัทธาในความรักอีกแล้ว
อยากรู้ไหมว่าทำไม ผมรักผู้หญิงคนหนึ่ง รักหัวปักหัวปำ เธอเป็นรักแรกของผม
   หลับหูหลับตายอมทนพฤติกรรมของเธอ ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่ได้มีผมคนเดียว
ยังทนมาได้ตั้งหลายปี ไม่ได้อะไรตอบแทนมาเลย แม้แต่ความห่วงใยสักน้อยนิด
ถามว่าผมรู้สึกอะไรไหม แน่นอนผมเสียใจ ปวดใจ เพราะรักเธอ ผมจึงทนเสมอมา
ที่ผมขอให้พี่ผสุรับปากไอ้ยุทธ ไม่ใช่ผมขาดสติจนเพี้ยน ไม่คิดหน้าคิดหลัง
พี่รู้แล้วนี่ผมกับไอ้ยุทธเกิดเหตุการณ์อะไร ถึงมันจะคิดเยอะไปบ้างก็เถอะ
เรื่องกลัวผมทำร้ายตัวเอง รับประกันได้..ผมไม่โง่ทำแบบนั้นหรอกครับ
เสียใจไหม?..มีแน่นอน แต่ก็รู้ดีเช่นกัน ไม่ใช่ความผิดของมัน
เป็นผมเองที่เอาช็อกโกแลตปัญหาให้มันกินจนเกิดเรื่อง
   มันกลับกังวลห่วงใยผมสารพัด เป็นธุระให้ตั้งแต่เรื่องที่ผมเหลวไหลเสียงานไปสองหน
รวมหนนี้ซึ่งสำคัญมาก เซ็นสัญญาสโมสรผมกลับเสียคนเข้าอีก
ถ้าไม่มีไอ้ยุทธเดินเรื่องเป็นธุระให้ ผมคงไม่ได้อยู่ที่นี่ต่อ
   ไม่มีสโมสรไหนให้นักเตะที่ไร้วินัยผิดซ้ำซากอยู่ร่วมทีม
ยังไม่เท่ามันบอกผมว่า ‘ขอโทษ’ ผมน้ำตาร่วงหมดแรงไปเลย ผู้หญิงที่ผมรัก
ทำผิดกับผมครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่เคยมีคำว่าขอโทษจากปากเธอให้ได้ยิน
แต่ไอ้ยุทธไม่ใช่ความผิดของมันด้วยซ้ำ ผมก็ยินยอมพร้อมใจไปกับมันด้วย
   อารมณ์ตอนนั้นไม่มีใครสามารถทนได้ นอกจากต้องการปลดปล่อย
มันกลับขอโทษผม คงไม่ต้องบอก..ใครเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ผมหรอกมั้ง
เมื่อมีเพื่อนดีอย่างนี้อยู่ข้างกาย ต้องการขยับฐานะให้เป็นแฟนเป็นคนรัก
แสดงความรับผิดชอบ ลงทุนคุกเข่าขอพี่ซึ่งเป็นคนรักของมันอีก ซึ่งผมเองก็ตกใจเช่นกัน
ไม่คิดว่าพี่กับมันจะคบกัน ช่างเถอะ..ผมอยากบอกพี่ผสุว่า ต่อให้มันไม่รับผิดชอบ..
ผมนี่แหละจะเป็นฝ่ายลากคอให้มันรับผิดชอบเอง เพื่อนที่ดีคนรักที่ดีหาได้ยาก..เทียบไม่ได้ด้วยซ้ำ
กับการหาผู้หญิงมานอนด้วยแก้ขัด แบบนี้ยังคิดว่าผมจะโง่ปล่อยมันหลุดมือทำไมว่าไหม
ผมไม่ใช่คนดีอะไร..ออกจะนิสัยแย่มีข้อเสียไม่น้อยผมรู้ตัวดี มันกลับไม่รังเกียจยอมเป็นรูมเมทผมอีก
   ล่าสุดถ้ามันไม่แคร์ไม่ใส่ใจ ฟันผมทิ้งก็ไม่ผิด..แต่มันกลับทำในสิ่งที่ผมคิดไม่ถึง
ลงทุนขอร้องแฟนตัวเองให้พี่ยอมรับผม..ให้เราสามคนคบกัน ไม่มีที่ไหนอีกแล้วครับ
ผมยินดีและเต็มใจรับเงื่อนไขนี้ เรื่องที่พี่กังวลว่าผมจะรับไม่ได้ ตัดปัญหาไปได้เลย
และผมอีกคนที่จะขอร้องพี่..ช่วยรับผมเป็นแฟนอีกคนได้ไหม..พี่ผสุ”

               ทุกคำพูดที่ปุ้มร่ายยาวเหมาอยู่คนเดียว จนลืมว่าตัวเองป่วยอยู่
กลับทำให้ผสุซึ่งมีใจเอนเอียงเป็นทุนหมดข้ออ้าง หมอหนุ่มหน้าขาวพยักหน้าให้สองหนุ่มรุ่นน้อง

   “ขอบคุณครับ..ขอบคุณหมอ” แล้วสามหนุ่มก็โผเข้ากอดกันกลม เรื่องที่ยุทธกังวล
กลายเป็นผ่านได้ด้วยดี มิดฟิวล์ตัวรุกไม่ลืมหอมแก้มขอบใจเพื่อนร่วมทีม ที่ลงทุนพูดให้เขาอีกแรง
สำคัญยอมเปิดใจคบกันอีกต่างหาก เขาคิดไม่ผิด..ลึกแล้วปุ้มเป็นคนน่ารักน่าคบหา
เพียงแต่สร้างภาพพจน์ตัวเองในทางร้ายไปหน่อย หากได้สัมผัส..ถึงรู้ว่าไม่เพียงน่าคบหา
ยังน่าเอามาเป็นคนรักอีกต่างหาก

   “ฮะฮ่าๆๆ!!!..” เสียงหัวเราะสรวลอย่างมีความสุขของสามหนุ่ม ผสุอดยอมรับไม่ได้
ว่ารู้สึกดีมีความสุขอย่างไม่มีคำอธิบาย ส่วนบทบาทของแต่ละคน พวกเขายังไม่ได้ตกลงเป็นเรื่องเป็นราว
ไว้รอให้ปุ้มหายเสียก่อน ผ่านการแข่งแมทอุ่นเครื่อง คงต้องคุยกันอีกที ว่าจะรับผิดชอบบทบาทกันยังไง
ตอนนี้หมอหน้าขาวนึกขึ้นได้ว่า

   “ปุ้ม..ต้องกินยาแล้วนะครับ” ผสุทัก ยุทธพานนึกได้เช่นกัน

   “ข้าวต้มมึง” นานเป็นชั่วโมง ข้าวต้มที่สั่งดันไม่มาส่ง แต่ละคนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
ยุทธกำลังจะขยับไปกดโทรศัพท์ พอดีเสียงกริ่งประตูดังขึ้นเสียก่อน เขาถลันไปส่องตาแมว
เห็นพนักงานฝ่ายโภชนาการถือถาดมีถ้วยฝาครอบปิดมิดชิดยืนรออยู่ เผลอยิ้มกว้างไม่รู้ตัว
หันบอกผสุกับปุ้ม..คนรักปัจจุบันทันด่วนว่า

   “มาแล้วเว้ย” สองหนุ่มเห็นอาการยุทธ ต่างมองหน้ากันอมยิ้มโดยไม่ได้นัด
เพราะยุทธเป็นแบบนี้ พวกเขาจึงอดที่จะจับเอาไว้ไม่ยอมปล่อย แม้ปุ้มจะยังไม่รักยุทธ
แต่เขากล้าพูดได้ว่า ไม่นานคงรัก ในเมื่อเริ่มจากหวง เรื่องรู้สึกรักมันคงเกิดตามมาไม่ยาก

   “อย่าลืมเอาบันทึกแพทย์ให้เขาด้วยล่ะ” ผสุเตือน ทำยุทธหันมายิ้มแผละส่งให้
ก่อนล้วงกระเป๋ากางเกงดึงบันทึกออกมาโชว์ พร้อมเปิดประตูรับอาหารให้แฟนคนล่าสุด..เริ่มต้นดูร้ายๆ
แต่ปิดท้ายได้แฟนมาสองแบบนี้ ยุทธพูดได้เต็มปาก คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม

   ถึงแม้จะต้องเสียซิง เขาบ่ยั้นเด็ดขาด เพราะเขาคงไม่รับอย่างเดียว มันต้องผลัดกันสิน่า!!!!!



มาอัพตามสัญญา เจอกันอีกทีวันอังคารนะคะ

เป็น 3P  เรื่องแรกที่เขียนเลยก็ว่าได้ อาจไม่โดนใจคนอ่านที่รักเดียว

แบบผัวเดียวเมียเดียว แต่คนเขียนอยากบอก ชีวิตจริงมีไม่น้อยที่เป็นแบบนี้

ขึ้นอยู่กับว่า พวกเขารักกันมากแค่ไหน อยู่กันอย่างไร ทั้งหญิงแท้ชายแท้ หรือคู่เกย์

ความคิดตัวละคร
   ปุ้ม..ผิดหวังจากผู้หญิง ที่เป็นรักแรก ซึ่งทำร้ายจิตใจมาโดยตลอด เขากลับทนได้ตั้งหลายปี
พอมาเจอยุทธ เพื่อนรุ่นน้องในทีมที่คุ้นเคย มีความอารีย์ ห่วงใย ทำในสิ่งตรงข้ามที่เคยเจอมา
จึงทำให้เปิดใจเรียนรู้สู่เส้นทางที่เพิ่งได้สัมผัส แต่นั้นไม่เท่าสัญชาตญาณของมนุษย์
ที่รู้ว่าใครจริงใจด้วย สิ่งนี้สัมผัสได้ด้วยจิตของแต่ละคน ไม่สามารถอธิบายแทนกันได้
บังเอิญจิตของปุ้มดันสัมผัสได้จากยุทธ จากอ้อมกอดที่ซุกอก
และความอ่อนโยนที่ลูบหัวปลอบตอนร้องไห้เงียบ

   ผสุ..ซึ่งมีประสบการณ์ผาดโผนในแวดวงเกย์มาพอสมควร ย่อมเห็นเรื่องนี้จากการรับรู้
ตัวละครได้แสดงความคิดออกไป เขาไม่ได้รังเกียจ เพราะตัวตนของเขาเองก็ไม่ได้ใสสะอาด
เพียงแต่ติดปัญหาที่ว่า มันเป็นไปได้แน่หรือ พอปุ้มซึ่งเป็นตัวกลางตัดสินใจ ยืนกรานเสียเอง
ผสุย่อมไร้ข้ออ้างใดๆ ทั้งนี้ทั้งนั้นเหตุผลหลัก..ผสุรักยุทธเข้าไปแล้วต่างหาก
บางครั้งความรัก ก็เป็นแรงผลักดันสำคัญ ทำให้คนเรายอมเสี่ยงในเรื่องที่เหลือเชื่อเอาได้เช่นกัน
แต่มีอีกหนึ่งอย่าง ที่ผสุเอนเอียงไปด้วยคือยุทธยอมผสุ.. 'รุก' มว๊ากกก!!!

    ยุทธ เป็นตัวละครที่แสดงความเกรียน ยียวนกวนแสบมาโดยตลอด หากมองให้ลึกเข้าถึงตัวละคร
ด้านอุปนิสัยทั้งหมด ยุทธเป็นคนคิดดีทำดี ซื่อตรงต่อความรู้สึกตัวเองไม่แพ้โยโย่ สำคัญเป็นคนอ่อนโยน
เมื่อคนอื่นอ่อนแอ ยุทธจึงเอ็นดูลูกดิ่ง ยอมหักกับปุ้มในช่วงแรก ไม่แคร์ต่อการบอยคอร์ดที่ปุ้มประกาศ
ห้ามให้ใครสนิทกับลูกดิ่ง ยอมงัดกับปุ้มแบบไม่เสียเวลาคิด พอเห็นปุ้มในต้วตนที่เผยด้านอ่อนแอ
จากที่ตัวเองมีส่วนในการกระทำ ความต้องการปกป้องดูแล จึงเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ


นักอ่านบางท่านอาจคิดค้าน คนเราถ้าไม่รักกันสามารถ 3P ได้หรือ
นั้นคือพวกเราใช้ความรักเป็นบรรทัดฐาน
แต่ระหว่างสามหนุ่ม เขาใช้ความผูกพัน ห่วงใย เป็นพื้นฐาน ความรักค่อยสร้างตามมาทีหลัง
ถ้าทุกคนใช้ความรักนำมาก่อน ถ้างั้นพวกสวิ้งกิ้งคงไม่มีเกลื่อนเมือง..ใช่ไหมค่ะ

คนเขียนพยายามตีแผ่ในมุมของคู่รัก ที่เกิดจากเหตุผลอื่น สอดแทรกไปกับตัวละคร
เพื่อให้เห็นคาแรคเตอร์ตัวละครหลากหลาย หวังว่าคนอ่านที่ทำใจลำบากกับ
ระบบ 3P จะหลับตาข้าง เพราะสามหนุ่มคงไม่มี NC ในเล้าฯ แน่นอนค่ะ
คนเขียนจัดลงตอนพิเศษ ซึ่งอยู่ในเล่มหนังสือ ไม่ใช่สปอยให้คนอ่านซื้อหนังสือนะคะ
เพราะบทอัศจรรย์ 3P เป็นการเขียนครั้งแรก อารมณ์การบรรยายมันโจ่งครึ้มเกินไปหน่อย
ไม่เหมาะที่จะนำลงในเล้าฯ หวังว่าเข้าใจกันด้วย
ส่วนตอนที่เหลือก็จะเห็นพัฒนาการความรักของพวกเขาไปจนจบค่ะ...

สำหรับคู่หลัก..เจอกันตอนหน้าจร้าาาาา

ขอบคุณทุกกำลังใจเช่นเคย

   

[rmlab]

ดีแล้วที่จบลงด้วยดีจ้า

[nanazaa002]

สนุกม๊ากกกก  อิอิ

[fay 13]

สนับสนุน  ชอบ 3p  555

[Nus@nT@R@]

ลึกๆแล้วปุ้มเป็นพวกอารมณ์อ่อไหวเนอะ
ยุทธแมนมาก สารภาพทุกอย่างกับผสุ แม้จะเหมือนอ้อนวอนกึ่งบังคับก็เหอะ อิอิ

[hotoil]

เย้ๆ 3P ชอบมากมาย ไม่มีใครต้องเจ็บ
แงง เขาอยากได้รูปเล่มเหมือนกันแต่ไม่มีเงินเศร้าใจ
ปุ้ม ยุทธ ผสุ ต้องเป็นคู่รักสะเทือนวงการ ฮ่าๆ
รอพี่โย่กับน้องดิ่งค่ะ อิอิ

[วัวพันปี]

 ดีใจแทนยุทธนะ  ความรักลอยมาตรงๆ
ไม่ตะขิดตะขวงใจกับ3P เพราะมันมีที่มาที่ไป
"เย้ พุ่งเข้าชนวิ่งเข้าใส่เพื่ออันใดถ้าไม่ใช่เธอวววววว์"

[yymomo]

   กรี๊ดดดดดดดดด   ถูกใจมากกกกกก รักพี่ลักษ์ที่สุดเลยยยยยยยยยยย   

[Still_14OC]

หูยโล่งอก ทีนี้ก็เหลือแค่จัดการ ตัวอิจฉาเท่านั้น พี่โย ลุย 

[IöLIKE]

ThankS

[Palmpalm]

ถึงกับน้ำตาซึมตามสามหนุ่ม
เป็นกำลังใจให้ต่อไปค่ะ

[punthipha]

ยุทธ

[ikoolpaul]

3P จงเจริญญญญญญญญญญญญญญญ
ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
 

[maemix]

ในที่สุดก็เคลียร์กันลงตัว กลายเป็น3P
ดีใจกับหมอผสุ ยุทธ ปุ้ม

[mur@s@ki]

ดีใจด้วยที่ตกลงกันได้


 

[sine_saki]

เรายอมรับว่าเป็นคนหนึ่งที่ตะขิดตะขวงใจในการอ่านเรื่องแนว3พี
แต่กระนั้นเราก็ยังเลือกที่จะอ่าน เพราะเรื่องความรักที่ไม่ได้จบที่คนสองคน มันเป็นความขัดแย้งและความท้าทายของเนื้อเรื่องที่ทำให้คนอ่านอยากรู้ว่าคนเขียนจะคลายปมของเนื้อเรื่องอย่างไร และก็ไม่ทำให้ผิดหวัง เราชอบคำอธิบายบทบาทตัวละครในท้ายเรื่อง คนเขียนอธิบายลักษณะตัวละครได้ดี บ่งบอกจุดยืนของรนัวละครอย่างชัดเจน และเผยให้เห็นว่าบางครั้ง3พีมันก็เป็นเรื่องธรรมดา(ที่อาจจะไม่ธรรมดาในความรู้สึกของคนทั่วไป อิอิ) มันอยู่ที่ว่าคนที่คนที่อยู่ตรงจุดนั้นรู้สึกอย่างไรมากกว่า ถ้าบอกว่านี่คือเรื่องแรกที่เขียนสามพี ก็ขอชมจากใจเลยค่ะ ว่าทำได้ดีทีเดียว
รอลุ้นคู่น้องดิ่งกะพี่โย่ต่อดีกว่า อิอิ

[KhunToOk]

และแล้วก็ลงตัวกันจนได้ อิอิ 

[Aoya]

โล่งใจไปกับยุทธ ปุ้มจริงๆ ก็น่ารักนะ

[ChiOln]

ดีแล้วอย่างน้อยก็ไม่มีใครเสียใจ 

[2pmui]

คนเขียนอย่าคิดมากสิ จบแบบ3p มันดีแล้วสำหรับสามคนนี้ เราคนนึงที่ชอบ แฮปปี้ๆ ไม่มีใครต้องเจ็บ
ยุทธฟาดเรียบ เป็นยอดชายเหนือชาย ฮ่าๆๆๆ

ไม่ได้หื่นเลยนะ จริงจริ๊งงงงง(เชื่อเค้านิดนึงนะ) แค่อยากอ่าน NC สามคนนี้อะ แต่ไม่มีตังค์ซื้อหนังสือ T_T
อยากรู้คุณหมอจะได้รุกสมใจมั้ย แล้วปุ้มจะได้แก้แค้นยุทธคืนป่าว โทษฐานครั้งแรกก็ทำกับปุ้มรุนแรงถึงกับจับไข้

[ToeY_@_KP]

อั็๊ยย่ะ..3P จริงๆ ด้วย..คริ คริ..

[ขนมสัมปันนี]

จะกี่ P ก็ไม่เป็นไรขอคู่เอกไว้ซักคู่นะ สนุกมากอยากได้ NCคู่ของโย่ ดิ่งอะ จัดนะ

[bobie]

ยุทธนายแน่มาก
เอาใจไปเลยอ55555
หมอผสุกับปุ้มตกลงเป็นแฟนด้วยแล้วต่อไปก็ดูแลกันดีๆล่ะทั้งสามคน
เป็นกำลังใจให้น้า ^^

[TIKA_n]

บทสรุป จบลงที่ 3 P แม้ปรกติจะไม่เคยอ่านแนว 3 P ก็ตาม
แต่สำหรับ ยุทธ หมอผสุ และปุ้ม  รู้สึกว่า ดีแล้วที่รูปแบบความรักออกมาแบบนี้
เพราะไม่อยากให้ใครคนใดต้องเสียใจเลยจริง ๆ เพราะทั้งยุทธกับหมอผสุ ที่เพิ่งจะรักกัน
หรือกับปุ้ม ที่เพิ่งผิดหวังจากความรักฝังใจ แล้วยังเจอโชคร้ายจากแผนร้ายของเรนอีก
ถ้าทั้งสามคน ถ้าต้องทุกข์ทรมานกับเรื่องร้าย ๆ ที่เกิดขึ้น ก็คงยิ่งน่าเศร้าใจ
ดีใจ ที่ทั้งสามคน ตกลงกันได้แล้ว ตอนนี้ก็ติดอยู่ที่ว่า ยุทธกับปุ้มยังไม่ได้รักกัน
แล้วยิ่ง ปุ้มกับหมอผสุ แทบจะเป็นแค่คนรู้จักกันเลยด้วยซ้ำ จู่ ๆ เปลี่ยนความสัมพันธ์
กลายมาเป็นคนรักกันแบบฉับพลัน มันน่าสนใจมาก ๆ ว่าจะมีพัฒนาการความรักกันยังไง
คู่ของน้องดิ่งกับพี่โย่ อยากอ่านมาก ๆ อยู่แล้ว แต่คู่ของสามหนุ่ม รู้สึกน่าติดตามมาก ๆ เลยค่ะ
ขอบคุณคุณลักษ์มากค่ะ ที่นำเสนอความรักอีกรูปแบบนึงออกมา ได้น่าประทับใจมาก ๆ เลย
ขอบคุณค่ะ 

[Zalzah_iP]

รอบทบาทต่อไป 5555 

[MiSS-U]

 . อ่านแล้วใจเต้น ชอบบบบ

อยากอ่านตอนพิเศษ 

บวกเป็ด

[♥แมวจอมซน♥]

กรี๊ดดดดด เยี่ยมที่ซู๊ดดดดด
นี่แหละที่ต้องการ 3P!!!!!

ปล.อยากอ่านสามคนนี้อีกเยอะๆ เลยอ่าาาา
อยากรู้ว่าใครจะรับบทบาทไหนบ้าง
เอิ้กๆ

[Yร้าย]

 
มันต้องแบบนี้ซิ....อยากเก็บเอาไว้ทั้ง 2 คน...
แล้วหนูยุทธก็ได้ดังใจ
มันโค-ตะ-ระ  อิจฉาเลยเฮ้ย!!!!.....อยู่ดี ๆ ก็มีมา
ให้ทีเดียว 2 คน....ต้องส่งของตอบแทนไปให้
หนูเรนนะนี่....ยุทธจัดไปให้ทีซิลูก..55555........
ความผูกพัน  ความเข้าใจกัน   ความรักก็จะตามมา
แบบนี้ดีที่ซู๊ด.....