= 2 =
“ถ้าพี่ยิงได้สามลูก..เป็นแฟนกันนะ” โยโย่อาศัยจังหวะกระซิบตอบหน้าหล่อกลั้วยิ้มอารมณ์ดี ประโยคนี้ทำเอาลูกดิ่งหน้าไหม้
บ่นอุบให้ได้ยินกันสองคน ไม่ให้เพื่อนที่เหลือผิดสังเกต พยายามวางสีหน้าปกติ
ทั้งที่รู้ตัวดีป่านนี้คงขึ้นสีเลือดไปแล้วเรียบร้อย
“ไม่เอาดิ..ผมไม่รับคำท้า” เขายอมเสียศักดิ์ศรี รู้ดีโอกาสชนะมีน้อยมากใครจะมั่นใจ
ขนาดเล่นกับชุดใหญ่ มีพี่เทพมือกาวรักษาประตูยังโดนพี่โย่ซัดตุงตาข่าย
“หึหึ!..ป๊อดดิ!” รุ่นพี่รูปหล่อพาอาย แซวแบบไม่ไว้หน้า
เขานึกอยากแทรกสนามหญ้า เป็นขอมดำดินหนีอายไปเสียเดี๋ยวนั้น
“เอร้ย! ก็ได้..ถ้าทำแฮตทริกได้..ตกลงตามนั้น” สุดท้ายลูกดิ่งฮึดสู้
ทำเอาโยโย่ส่งสายตากรุ้มกริ่มใส่จนได้ จากเกมธรรมดากลายเป็นท้าทายมีรางวัลติดปลายนวมเป็นเป้าหมาย
เขาต้องการชนะอย่างที่สุด ส่งผลให้ร่างกายอะดีนารีนหลั่งกระจาย ฮึกเหิมกระชุ่มกระชวยขึ้นมาทันที
“พูดแล้วห้ามคืนคำ” เจอสำทับแววตามุ่งมั่น ลูกดิ่งใจเต้นตึกตัก
แอบก่นด่าตนเองที่ดันปากพล่อยไม่ยั้งคิด แต่ไม่สามารถเรียกคืนมาได้แล้ว ไม่งั้นเสียเชิงหมดกันพอดี
“ครับ” ได้แต่ขานรับ บอกตัวเองมั่นเหมาะ หากเขาป้องกันสุดกำลังเต็มความสามารถ..
หยุดพี่โย่สำเร็จภายในเวลาสี่สิบนาที ก็ไม่จำเป็นต้องทำตามสัญญา
เป็นวิธีให้กำลังใจตัวเอง เรียกความฮึกเหิมคืนมาเช่นกัน
การวางตำแหน่งผู้เล่น โยโย่ให้เด็กมาเป็นประตู หนุ่มน้อยไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่
เพราะไม่เคยเล่นตำแหน่งนี้มาก่อน เมื่อสุดหล่อขวัญใจเป็นคนกำหนด..เขาก็เต็มใจสู้
บาสเล่นกองหลัง มีย้งเป็นกองกลางคู่น้องอีกคน โดยเขารับหน้าที่ศูนย์หน้า
ไซส์สนามสำหรับเล่น 7 คน ทีมเขามี 5 ไม่มากไม่น้อยเมื่อเทียบขนาดพื้นที่ของสนามบอลแล้ว
ทีมลูกดิ่งสุมหัววางแผน ลูกดิ่งแนะให้โหน่งประกบรุ่นพี่ตีคู่กันกับไก่ ที่มีความคล่องตัวสูง
รับบทเป็นศูนย์หน้าควบคู่ไปด้วย ส่วนน้องอีกสามคนเล่นกองกลางสอง เสริมกองหลังคู่หนุ่มกุลหุ่นท้วมอีกหนึ่ง
เขาตั้งใจป้องกันการยิงของรุ่นพี่สุดหล่ออย่างเต็มความสามารถ หากผิดพลาด..นับจากวันนี้ความสัมพันธ์ของเขากับพี่โย่
ต้องเปลี่ยนแปลงตามเงื่อนไข?
บางคนอาจคิดว่าจริงจังอะไรแค่ท้ากันสนุกๆ มันไม่ใช่เรื่องล้อเล่น คนอยู่ในเหตุการณ์รับรู้ได้
พี่โย่พูดจริงทำจริง เขาเองที่พลาดพลั้งรับคำท้า ขณะเดียวกันก็เป็นแรงบันดาลใจให้เขาทุ่มเท
ไปกับเกมแข่งขันของเด็กๆ ให้กลายเป็นเกมป้องกันประตูระดับชาติไปแล้ว
แน่นอนถ้าพลาด..หมายถึงนอกจากประตูในเกม ประตูใจเขาก็คงถูกคุกคาม
โดนซัลโวบอลใจเข้ามาตุงตาข่ายหัวใจเขาเช่นกัน เขาหวั่นเรื่องนี้มากที่สุด
มันคลอนแคลนง่อนแง่นยากจะป้องกันเสียด้วยสิ..
อาการไม่ปกติชักเริ่มรู้ตัว ทุกครั้งเมื่อโดนรุ่นพี่รุกไล่ด้วยวาจาสายตาบ่งบอกความรู้สึก
หัวใจเขาหวั่นไหวอย่างไม่เคยเป็น ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถทำให้เขาใจสั่น..ออกอาการหัวใจเต้นแรง
ตอนฟังคำพูดสบสายตาพี่โย่
เขาพยายามไม่เอามาคิด ยิ่งมองข้ามยิ่งหลีกหนียากลำบาก รุ่นพี่ไม่ปล่อยโอกาสกลับต้อนเขาทุกสถานการณ์
ทุกที่ ทุกเวลาไม่เคยปล่อยผ่าน กระทั่งการท้าทายในเกมนี้ด้วย..ก็เช่นกัน
“โหน่ง กุล ไก่ น้องๆ เล่นเต็มที่เลยนะ” ลูกดิ่งรวมตัวกันหน้าประตูกำชับพวกเพื่อนด้วยสีหน้าจริงจัง
แม้แต่เพื่อนประถมอย่างกุล โหน่ง ไก่ ยังรู้สึกแปลกใจท่าทางเอาจริงของเพื่อนตัวเอง
“มึงดูจริงจังโคตรว่ะ มีไรหรือเปล่า” กุลเป็นคนเปิดปากถาม
“พวกมึงมีโอกาสได้ปะทะศูนย์หน้าเต็งหนึ่งของประเทศ จะยอมเล่นเยาะแหยะให้พี่เขาเซ็งหรือไง
เขาอุตส่าห์ลงเล่น..ช่วยทำให้หมดรูปสักทีซิ จะได้รู้..พวกเราไม่ใช่หมูขึ้นเขียง..แหะๆ” ลูกดิ่งรีบอ้างเหตุผลเป็นการใหญ่
ใช้จูงใจให้บรรดาเพื่อนร่วมทีมเห็นด้วย นับว่าได้ผล..เมื่อปลุกวิญญาณนักสู้ของทุกคนให้ฮึกเหิมคล้อยตามทันตา
“ได้เลยเพื่อน..ลุยโลด” ท่าทางกระเหี้ยนกระหือรือของเพื่อนร่วมทีม เล่นเอาลูกดิ่งยิ้มกว้าง
เพิ่มกำลังใจอีกโข แต่ไม่ลืมกำชับด้วยความห่วงใยใครบางคนโดยไม่รู้ตัว
“ห้ามเล่นแรง เล่นลูกเสี่ยงทำพี่เขาเจ็บตัวเป็นอันขาด นักเตะอาชีพมีค่าตัวสูง ลูกไหนไม่ควรเล่น ห้ามเสี่ยง!”
เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่พูด พร้อมแววตากดดัน ทำเอาเพื่อนแต่ละคนต้องรีบพยักหน้ารับไม่มีคัดค้าน
ไม่ใช่เข้าใจในเงื่อนไขหรอก แต่แอบขนลุกแววตาเรียวสวยที่ข่มขู่ ขืนใครทำรุ่นพี่สุดหล่อบาดเจ็บเผลอเล่นผิดกติกา
มีหวังโดนลูกดิ่งโกรธยันโคตร เพื่อนฝูงเพิ่งสัมผัสนิสัยแบบนี้ของลูกดิ่ง ที่ผ่านมาไม่เคยตีกรอบสั่งใครสักครั้ง
“เออ..จ้องซะจะฆ่าพวกกู ใครกล้าทำพี่เขาเจ็บวะ” กุลเป็นตัวแทนรับปาก
พวกเขาถึงได้รับรอยยิ้มละไมและการประสานมือให้กำลังใจคืนมา
การแข่งเริ่มขึ้น งานนี้ไม่มีกรรมการรู้กติกากันเอง ทีมผู้เล่นมากกว่า
ให้เกียรติทีมที่มีคนน้อยเปิดบอลก่อน โยโย่จึงเป็นฝ่ายเริ่มบุกตั้งแต่แรก..
“โยนโด่งเลยย้ง..บลาๆ” เสียงสั่งการของโยโย่ วางเกมบุกไปด้วย บอกลูกทีมคือย้ง
ให้โยนบอลโด่งมาแดนหน้า เขามีรูปร่างสูงกว่าเด็กพวกนี้ อาศัยความได้เปรียบดึงบอลเล่นได้ง่ายกว่า
สำคัญเขาโดนประกบสอง ใช้หัวโหม่งหนีห่างไปสามก้าว รีบสปีดตามลูกรวดเร็วว่องไวไม่มีออมแรง
ต้องการเร่งทำประตูไม่ให้เสียเวลา
“กุล! มึงสกัดให้อยู่” ลูกดิ่งตะโกนสั่งเพื่อนให้ขวางโยโย่ไว้
รุ่นพี่หลุดประกบเลี้ยงบอลเข้ามาในระยะอันตราย เหลือความหวังคือเพื่อนร่างท้วมซึ่งตัวใหญ่พอปะทะไหว
แม้ความสูงจะห่างกันก็เถอะ อย่างน้อยก็อาศัยตัวบังเอาไว้ก่อนก็ยังดี
กระดูกบอลมืออาชีพ มีหรือพวกสมัครเล่นจะเอาอยู่ ต่อให้รุ่นน้องมีทักษะพอตัว
แต่เจอนักเตะระดับนี้ ลีลาไหวพริบเปรียบทีมชาติเจอบอลตำบล กลายเป็นโยโย่ติดปีก
หลอกไขว้ขาสลับนิดเดียวก็หลุดจากกุลเข้าพื้นที่ยิงประตู สองหนุ่มประจันหน้าสบตาระยะสิบหลา
ลูกดิ่งตัวเกร็งพร้อมตั้งรับเต็มที่ สายตาละจากใบหน้ารุ่นพี่จับจ้องตรงเท้าขวาที่ง้างเต็มวงสวิง
ก่อนร่างสูงจะกดตูมบนลูกหนังเต็มข้อเท้า ส่งบอลพุ่งลิ่วแรงเร็วปานปล่อยขีปนาวุธออกจากฐานทัพ
ไม่ทันกะพริบตาด้วยซ้ำ ลูกบอลก็พุ่งเข้ากรอบเสามุมซ้าย ลูกดิ่งทะยานตัวโดดปัดสุดปลายมือ
ปัดโดนปลายนิ้วไม่สามารถต้านแรงอัดมหาศาล ให้หลุดออกนอกกรอบ บอลมุดใต้คานตุงตาข่ายเหมือนจับวาง
“เฮ!!!..สุดยอดเลยพี่ ยิงสวยขั้นเทพ” ทั้งบาส ย้ง และเด็กรุ่นน้องทีมของโยโย่
กรูกันเข้าห้อมล้อมกระโดดกอดคนยิงด้วยความลิงโลด
ฝ่ายถูกเจาะประตูยืนมองตากันเลิ่กลั่ก ยอมรับโดยไม่มีข้อแก้ตัว พวกเขาเอาไว้ไม่อยู่จริงๆ
แต่ก็อดทึ่งลูกดิ่งที่ปัดโดน แม้สกัดไม่ได้อย่างน้อยก็พุ่งสุดกำลังถูกทิศเสียด้วย
ลูกยิงสวยมุดมุมเสาซ้ายเสียบลอดคานอย่างน่าทึ่ง..ผู้รักษาประตูเทพแค่ไหนก็จนปัญญา
โยโย่สบโอกาส ยิ้มหล่อยักคิ้วให้ลูกดิ่งจึ๊กๆ รุ่นน้องหน้าแดงก่ำรู้สึกหงุดหงิดตัวเองที่ปัดลูกไม่พ้นกรอบ
แถมนิ้วชาอีกต่างหาก อะไรจะเตะแรงปานนั้น ไม่คิดว่าเตะด้วยเท้า ยังแอบนึกว่ายิงด้วยปืนใหญ่
แรงเร็วจนแทบไม่เหลือเวลากระดิกตัว เขาช้าไปไม่ถึงวิทำให้ปัดบอลได้ไม่เต็มฝ่ามือ
โดนแค่ปลายนิ้ว..ย่อมไม่สามารถปัดลูกทิ้งออกนอกกรอบได้อย่างที่ตั้งใจ
“จิ๊!” ทำได้ดีคือถลึงตาจิ๊ปากเบาๆ เรียกรอยยิ้มขบขันของโยโย่ที่เห็นรุ่นน้องหน้าแดงหงุดหงิดใส่
เขาไม่ถือสากลับให้รสชาติสร้างความสุนทรีย์อย่างที่ไม่เคยรู้สึกในสนามแบบนี้มาก่อน..
“หึหึ!..มีโมโห” โยโย่บ่นกับตัวเอง หัวเราะในคอมีความสุข ไม่เคยเล่นบอลแล้วสุขใจแบบนี้เลย
การแข่งดำเนินต่อ..ทีมลูกดิ่งใช้จุดแข็งเรื่องจำนวนคนมากส่งบอลให้กันอย่างเร็วต่อเนื่องช่วงห่างสั้นๆ
ไม่เน้นบอลยาวป้องกันการประกบและสกัดจากทีมโยโย่
ปิดจังหวะสุดท้ายรุกทำประตูตีคืนมาได้เป็น 1 ต่อ 1 เพราะความไม่ช่ำชองของผู้รักษาประตูของโยโย่
คนวางเกมอย่างเทพบุตรสุดหล่อแทบไม่มีโอกาสครองบอล เมื่อรุ่นน้องในทีมไม่มีใครแย่งบอลจากคู่แข่งมาได้
เขาวิ่งเข้าไปช่วย ก็โดนตามบี้ตามประกบไม่ยอมปล่อยให้มีพื้นที่ว่างแม้แต่ตารางเดียว
โอกาสจะแย่งบอลยิ่งยากเข้าไปใหญ่ เด็กพวกนี้รู้จักใช้ความได้เปรียบกลับมาเล่นงานจุดอ่อนทีมเขาคืน
“เฮ!!!..เยส..ตีเสมอแล้วเว้ย” โหน่งกระโดดเหยงๆ โดยมีไก่กับกุลเข้าไปห้อมล้อม
ดีใจกันยกใหญ่ที่ทำประตูตีเสมอ ลูกดิ่งยิ้มกริ่มเมื่อเห็นเพื่อนๆ ออกอาการดีใจขนาดนั้น
กลับมาเป็นฝ่ายเสียการครองบอลบ้าง พอเปิดบอลเข้าเท้าโยโย่ พวกรุ่นน้องก็จนปัญญาเข้าแย่งตามเคย
ลีลาความเร็วและทักษะของโยโย่ เกินความสามารถที่พวกเขาจะรับมือจริงๆ ใช้สองรุมหนึ่งเท่ากับใช้ 1 ต่อ 1
หนำซ้ำดูเลวร้ายกว่าอีก ขนาดนักเตะอาชีพสองต่อหนึ่งใช่จะไล่โยโย่ทัน ประสาอะไรพวกเด็กๆ
สุดท้ายเขาก็มีจังหวะซัดเต็มเท้ายิงประตูจนได้
“ตูมมม!!..ปึ๊ก!..เฮๆ!” ครั้งนี้ผู้รักษาประตูหน้าใส พุ่งปัดบอลกระเด็นออกหลังได้อย่างหวุดหวิด
โยโย่เม้มปากบางใต้เคราดกหรี่ตาจ้องลูกดิ่งอย่างทึ่งจัด น้อยคนที่สามารถปัดลูกยิงระยะนี้ของเขาได้
แต่ลูกดิ่งสามารถ ถือว่าพัฒนาอย่างเหลือเชื่อ
รุ่นน้องสุดหล่อหน้าใสเห็นพี่จ้องแบบนั้น ก็ยักไหล่แบมือยิ้มละไม ทำปากบอกใบ้ให้รู้..
“ซำบาย” โยโย่เห็นท่าทางรุ่นน้อง แอบขำพฤติกรรมที่แสดงออกอย่างเป็นธรรมชาติ
ทำให้เขาไม่รู้สึกเบื่อ กลับเห็นว่าน่ารักมีเสน่ห์ร้ายกาจเสียด้วยซ้ำ เป็นเอกลักษณ์เฉพาะ ที่ขโมยหัวใจเขาไปเรียบร้อย
ได้ลูกเตะมุม โยโย่ส่งซิกให้ย้งเป็นคนเตะ โยนโด่งมาให้เขารอหน้าประตู
บาสที่เล่นกองหลังขึ้นมาสมทบอีกแรง เพื่อเบี่ยงเบนการป้องกันของทีมลูกดิ่ง
ทิ้งเด็กรุ่นน้องเพียงลำพัง..ไว้กองหลังคอยสกัดบอลถ้าพลาด
ลูกเตะมุมของย้งโด่งลอยละลิ่ว..สมความต้องการโยโย่ เขากระโดดโหม่งโขกด้วยศีรษะลงพื้นอย่างแรง
ทแยงดีดพุ่งเข้าประตูเป็นผลสำเร็จ ลูกดิ่งจนปัญญาป้องกันเพราะหลงทาง เข้าใจว่ารุ่นพี่จะโหม่งเสียบมุมบน
อ่านไม่ถึงคาดไม่ทันว่ารุ่นพี่จะเล่นชิ่งโหม่งลงพื้น
ยอมรับไหวพริบพี่โย่ยากหาตัวจับจริงๆ เขาทั้งทึ่งทั้งชื่นชม หงุดหงิดด้วยเช่นกัน รุ่นพี่ทำประตูไปแล้ว 2
น่าโมโหสุดๆ ตรงโดนยั่วด้วยสีหน้าแววตากรุ้มกริ่ม ทะลวงประตูเขาสำเร็จ มีขยิบตายิ้มมุมปากให้อย่างเจ้าเล่ห์
ก่อนหันหลังไปตั้งรับ ยังมีหน้ากระตุกริมฝีปากส่งจูบให้เขาอีกที
พฤติกรรมแบบนี้ลูกดิ่งเพิ่งเห็นรุ่นพี่ทำเป็นครั้งแรก
ขืนเพื่อนในทีมสโมสรมาเห็นความกระล่อนของพี่โย่ คงโดนสตั๊น..เคยทำซะที่ไหน
ผลลัพธ์ที่โดนรุ่นพี่หยอกอย่างน่าหมั่นเขี้ยว ทำลูกดิ่งร้อนออกหูหน้าแทบระเบิด
ให้ตายทำไมเขาเป็นรองขนาดนี้ นึกอนาถตัวเองที่ริอวดดีรับท้า สำนึกตอนนี้ไม่ทันแล้ว
ยังไงก็ต้องรอให้ถึงวินาทีสุดท้าย เวลาเหลือไม่ถึงสิบนาที หมดเวลาตามที่ตกลงไว้
พี่โย่อาจยิงเพิ่มไม่ได้ เขาเองก็ต้องสกัดป้องกันประตูอย่างเหนียวแน่น
ที่แย่สุดตอนนี้ สมาธิเขาดันไม่นิ่งพอ โดยเฉพาะภาพสาวแจคนสวยวิ่งโร่เข้ามาในสนาม
พร้อมน้ำดื่มใส่หลอดกับผ้าเช็ดหน้า บริการให้รุ่นพี่แบบไม่เกรงใจใครนี่สิ ลูกดิ่งเห็นแล้วรู้สึกคันหัวใจแปลกๆ...
“พี่โย่เก่งจังค่ะ เท่สุดๆ แจมีความสุขมาก” ไม่พูดเปล่า ถือวิสาสะซับเหงื่อบนหน้าหล่ออีกต่างหาก
โยโย่ชะงักนิ่ง จะเบือนหนีก็ดูเป็นการแสดงอาการรังเกียจมากไป จึงยืนเฉยปล่อยให้เธอซับเหงื่อ
ตาคมจ้องเธออย่างไร้ความรู้สึก สาวแจกับตีความหมายเป็นอื่น ถึงได้หน้าแดงสุกปลั่ง ยิ้มเขินเสียอย่างนั้น
เป็นปัญหาให้เพื่อนกุลซึ่งมีศักดิ์เป็นลูกผู้น้อง ต้องตะโกนไล่ลูกผู้พี่ที่เข้ามาป่วนในสนามอย่างไม่ไว้หน้า
“โห่..อะไรของพี่แจเนี่ยะ เขาแข่งกันอยู่รีบออกไปนอกสนามเร็วเลย”
เธอหันมาส่งค้อนมองลูกผู้น้องร่างท้วมแบบจิกตาไปที ก่อนหันไปยิ้มหวานให้สุดหล่อชวนใจสั่น
ทิ้งหางตาอย่างมีความหมาย โยโย่สีหน้าเรียบเฉย
เขาสัมผัสถึงสายตาใครบางคนที่มองมาเช่นกัน เป็นใครไม่ได้ถ้าไม่ใช่คนที่หัวใจเขาเรียกร้องอยู่ตอนนี้
ไม่รอคล้อยหลังสาวหมวย รีบหันไปมองรุ่นน้อง อีกฝ่ายไม่ทันคิดว่ารุ่นพี่จะหันหน้ามา
หลบสายตาแทบไม่ทัน อาการดังกล่าวไม่พ้นตาคมเข้มเห็นเข้าพอดี
รู้สึกหัวใจพองทันที ยิ่งเห็นน้องเมินทำไม่สน แต่หน้าตึงดูเหมือนไม่สบอารมณ์
อาการแบบนี้ไม่อยากตีความเข้าข้างตัวเอง แต่ประสบการณ์ของคนวัยเขา บอกให้รู้อย่างเดียว
น้องกำลังไม่พอใจเขาอยู่ ไม่น่าเป็นเรื่องที่เขายิงประตู นิสัยนักกีฬาไม่คิดเล็กคิดน้อยถึงกับทำหน้าบอกบุญไม่รับ
ฉะนั้นเป็นอื่นไปไม่ได้ ต้องไม่พอใจที่เห็นเขารับไมตรีจากสาวแจ
ยืนนิ่งให้เช็ดหน้าโดยไม่ปฏิเสธหรือถอยหนีชัวร์ปึ๊ก ถ้าเป็นเรื่องนี้ล่ะก็ น้องกำลัง ‘หึง’ โดยไม่รู้ตัว..หึหึ!
โยโย่..ยิงประตูติดต่อกันอีกสองลูก ทั้งสองครั้งลูกดิ่งสามารถเซฟไว้ได้อย่างเหลือเชื่อ
เขาอดประหลาดใจ ไม่คิดว่ารุ่นน้องจะทุ่มเททุ่มสุดตัวป้องกันลูกยิงของเขาอย่างบ้าบิ่น
กลิ้งขลุกๆ ม้วนไปหลายตลบโดยไม่ยอมปล่อยลูกที่เอาตัวเข้าตะครุบหลุดมือ
เขากลับเป็นฝ่ายกังวลกลัวน้องจะถลอกปอกเปิก พอเห็นสีหน้าหลังลุกยืนตั้งหลัก
โดยยังมีบอลโอบไว้เต็มอกส่งยิ้มยักคิ้วท้าทายแทนการสบประมาท ค่อยโล่งใจคลายกังวล
“หึหึ! เก่งนี่..ไอ้เทพมาเห็นคงยกนิ้วให้” เขาพูดถึงประตูมือกาวของทีมสโมสร
ลองได้เห็นฝีมือป้องกันลูกยิงจากการอัดเต็มข้อของเขา โดยมีลูกดิ่งเป็นผู้เซฟได้เหนียวหนึบล่ะก็
ไม่ใครต่อใครคงอ้าปากค้าง
“แน่นอน..” ทั้งคู่พอมีเวลาปะทะคารมเล็กน้อย
“ไม่อยากเป็น..พี่ขนาดนี้เชียว” โยโย่แกล้งทำเสียงอ่อย
ตัดพ้อยั่วน้องอย่างนึกสนุก โดยเว้นช่องว่างเป็นที่เข้าใจกันสองคน
รุ่นน้องไม่ตอบ แต่แอบหูแดงแปร๊ด หน้าไม่ต้องพูดถึง
เฉโบกไม้โบกมือเตรียมส่งบอลให้เพื่อนในทีมลุยต่อ โยโย่เห็นอาการแกล้งเมินไม่สนใจของลูกดิ่งแล้วอมยิ้มแก้มแตก
ทำอะไรก็ดูน่ารักไปหมด ยิ่งตอนเขินทำเนียนไม่รู้ไม่ชี้แบบนี้ ยิ่งน่าแกล้งสุดๆ
“ลูกต่อไป..พี่ไม่อ่อนให้แล้วนะ” คำนวณเวลาเหลือไม่ถึงห้านาที เขาต้องรีบปิดสกอร์
ไม่อย่างนั้นพันธะสัญญาที่อุตส่าห์หลอกล่อสูญเปล่าแน่ พูดเสร็จไม่รอช้า
ลงทุนเข้าไปไล่บอลตามบี้จากเท้าของโหน่งด้วยตัวเอง
ต่อด้านล่าง
หัวข้อ: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.96 วันนี้ไปส่งหนังสือให้หมดแล้วนะคะ 12/12/56 (อ่าน 892819 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก