ตอนนี้ยาวสะใจเลย

คุณแม่รู้สึกสะกิดใจแล้ว หวังว่าคงรับได้ในที่สุด
โย่ยังคงขยันหยอดเรื่อยๆ ดิ่งหวั่นไหวไปไม่รู้กี่รอบแล้วเนาะ

.
.
.
“รีบไปเถอะจ๊ะ เย็นมากเดี๋ยวร้านปิดเสียก่อน” คล้อยหลังลูกญาดาวางมือจากทัพพีที่คน
แผนง...พะแนง
พอคิดแบบนี้เลยวางทุกอย่าง ไม่เก็บเอามาเป็นประเด็นให้กังวลอีก เตรียมลงมือผัดฉ่าปลา
กระพงกับแกงจืดวุ้นเส้น
เต้าฮู้...กะพง...เต้าหู้
“เปล่าสักหน่อย ผมบอกแม่แล้ว..แม่ไม่ได้ถามอะไร ยังให้หาเสื้อผ้าของพ่อให้พี่เปลี่ยนด้วย แม่เกรงว่าชุดที่พี่ใส่จะเลอะดินครับ” แค่แปลกใจ หลังออกจากคอนโดหรูชานเมืองของรุ่นพี่ ก็พามาส่งถึงบ้าน แต่ไม่ได้
เอ๊ะใจ
...เอะ
“กะ..ก็ลองบอกมาก่อนสิครับ” ใจ
ตุ่มๆ
...ตุ้ม
“ถ้างั้นพี่แนะนำครับ ถ้าแม่ถาม..ดิ่งบอกไป พี่รู้สึกประทับใจอบอุ่นเป็นพิเศษกับบรรยากาศครอบครัว พี่เหงาไม่อยากกลับไปนอน
คนโด
...คอน
“เลี้ยวจอดข้างหน้าเลยครับ” โชคช่วยมาถึงจุดหมาย ทำให้เอาตัวรอดตีมึนกับคำสารภาพที่ฟัง
มาดๆ ...หมาด
“กุล” หนุ่มร่างท้วมออกจะสมบูรณ์สูงใหญ่พอควร ยืนยิ้มโบกมือ
เหย่งๆ ...เหยงๆ
“ยินดีเช่นกันค่ะ ว่าแต่พี่ตัวโตที่ยืนมองใคร
ค่ะ เห็นลงรถคันเดียวกัน มาด้วยกันใช่ไหม คลับ
คลาย...คะ...คล้าย
“พี่โยโย่นักเตะจริงด้วย” สาวแจยิ้มหวานปนอาย เปรยออกมาเมื่อมั่นใจว่า ที่รู้สึกคลับคล้ายคลับคลาคุ้นๆ เป็นหนุ่มสุดฮ็อตวงการลูกหนังเมืองไทย ซึ่งบรรดาสาวๆ รุม
กรี้ด...กรี๊ด
“พี่รู้จักน้องดิ่งเหรอ
ค่ะ ถึงมาด้วยกัน”
...คะ
“เบอร์กู..เมมไว้ด้วย พวกไอ้ย้งนัดเตะบอลเก้าโมงเช้าพรุ่งนี้ พวกมันรู้มึงมาคงดีใจน่าดู กลุ่มเราไม่ได้ดวลฝีเท้ากันนานแค่ไหนแล้ววะ มึงว่างแวะไปเล่นกัน” เพื่อนตัวท้วมรีบร่าย เมื่อเห็นว่าลูกดิ่งไม่มีเวลา
เสวันนาด้วย
...เสวนา
“ไปสิ..พี่ไปด้วย” แต่โยโย่ชิงรับปากเฉย เพื่อนร่างท้วมยิ้มปากกว้างจนกระ
พุง...พุ้ง
“ต้องใช้ลวดมัดตรงนี้ให้แน่น ไม่ตรึงให้อยู่มีหวังเอนมาล้มฝั่งนี้แทน ตอนนี้รากมันอ่อนแอ ต้องอนุบาลเป็นพิเศษ” โยโย่บอกลูกดิ่ง สองหนุ่มเนื้อตัวมอมแมมกันพอสมควร ดีที่ลูกดิ่งนำกางเกงเลกับเสื้อยืดของพ่อให้รุ่นพี่ผลัดเปลี่ยน จึงไม่ต้องกังวลเรื่องความสกปรก ดินโคลนที่เลอะอย่างช่วยไม่ได้เกิดจากสาเหตุสองหนุ่มออกกำลังค้ำยันต้นลีลาวดีขนาดใหญ่พอควร มันเอียงจะล้มพับทับกอดอกเข็มอยู่
ร่อมร่อ ...รอมร่อ
รุ่นพี่คล่องแคล่วจัดการเองทุกอย่าง โดยมีรุ่นน้องเจ้าบ้านกลายเป็นลูกมือช่วยอย่าง
ขมักเขม้น
...ขะมัก
“อิ่มตั้งแต่ลงมือทำ ว่าแต่ดิ่งเถอะ รีบพาพี่เขาไปอาบน้ำ โย่ใส่เสื้อผ้าคุณพ่อได้ใช่ไหม” ญาดาหันมายิ้มให้รุ่นพี่ ที่ยืนฟังการสนทนาพวกเธอนิ่ง ไม่รู้ยิ้มของเธอ
เฝือนไปหรือไร ถึงได้เห็นแววตาฉงน
เวบ ...เฝื่อน...แวบ
เรื่องรักสวยรักงามไม่ต้องพูดถึง ลูกดิ่งไม่พิถีพิถัน
พิรีพิไรเรื่องพวกนี้ เธอไม่ซื้อครีมบำรุงหรือน้ำหอมให้ใช้ อย่าฝันว่าลูกจะร้องขอ ให้ใช้อะไรไม่เคยมีปัญหา กินง่ายอยู่ง่าย ไม่แตะต้องเครื่อง
สำอางค์...พิรี้...สำอาง
“พี่
คล้ายแขนก่อนสิครับ” ร้องบอกเจ้าของท่อนแขนที่ก่ายกอดเอวเขา
...คลาย