หัวข้อ: SOTUS : พี่ว้ากตัวร้ายกับนายปีหนึ่ง

[ifangza!]

อ๊ายยยยย น้องก้องภพน่ารักอ่ะ 

[Loste]

 
น่ารักจังทั้งสองคน

[maru]

ก้องภพไม่ค่อยเลยนะนั่น อาทิตย์น่ารัก

[fay_13]

อั๊ยย่ะ น่าร้ากกกกกกกกกกกกกก 

[snack]

พี่อาทิตย์จะรู้ตัวเมื่อไหร่เนี่ยว่ามีหนุ่มแอบมอง5555

[Ryoooo]

พี่อาทิตย์ ไม่ได้รู้เลยว่าที่เก๊กไปไม่ได้ช่วย
ก้องภพนะ แอบดูอยู่ตลอด
นี่ถ้าอาทิตย์รู้นะมีหวังสั่งซ้อมตายเลย โทษฐานทำให้เขิน อิอิ

[PapermintReal]

ฟินนนนนนนนน

[punchnaja]

เนื้อคู่...อยู่ฝั่งตรงข้ามสินะ  อิอิ

[CarToonMiZa]

ตอนนี้ฟินไปก่อนแล้วจ้า

[Inamning]

ทำไมสองคนนี้มันถึงได้น่ารักอย่างเนี๊ยยยยยยยยยย 

[bun]

เพราะพี่อาทิตย์น่ารักขนาดนี้จะไม่ให้ก้องภพสนใจได้ไงเนี้ยะ

[Crown]

พี่อาทิตย์น่ารักสุดๆ อยากได้พี่อาทิตย์มากอดที่บ้านจัง ^^

[m_pop91]

ฟิน ฟิน ฟิน

[Naenprin]

ชอบอ่ะ ที่มหาวิทยาลัยกำลังอยู่ในช่วงรับน้องพอดีเลย อ่านแล้วมีความสุขมากเลย แล้วก็เข้าใจทั้งอาทิตย์แล้วก็ก้องภพด้วย สนุกค่ะ มาต่อเร็วนะคะ ชอบมากเลยเรื่องนี้

[lovejinjunno]

ฮิ้ววว อ่านตอนพิเศษทั้งสองตอนแล้วฟินค่า
อร๊ายยยย น่าร้ากกก
พี่อาทิตย์น่ารักมากๆเลย
ส่วนก้องภพก็...ดูเป็นผู้ใหญ่และเอาจริงเอาจังนะ
โดยเฉพาะเอาจริงเอาจังกับการเป็นสโตรกเกอร์พี่เฮดว๊ากนี่แหละ 555
มีการแอบดูพฤติกรรมหออยู่หอด้วยนะ
ที่ร้ายกว่านั้น มีการบอกผ่านสายลมไปว่าฝันดีอีก อ๊ากกก น่ารักสุดๆ
แอบดูไปแอบดูมาก็เริ่มหลงเสน่ห์และหลงรักพี่เฮดว๊ากโดยไม่รู้ตัวไปตามระเบียบ 5555

ตามอ่านต่อนะคะ จุ๊บๆเป็นกำลังให้คนเขียนค่า

[nemesis]

น่ารักอ

[why yyy]

เข้าใจแล้วว่าทำไมก้องภพถึงไม่กลัวพี่อาทิตย์!! 

[EVE910]

น่ารักอะ 

[Maprang_W]

ตั้งแต่ตอนห้าพี่อาทิตย์คะแนนบวกพุ่งพรวดเลย
โอเค หนูจะเข้าใจความหวังดีของพี่จ้ะ
ตอนพิเศษ เริ่มเคลิ้มไปกับความน่ารักของอาทิตย์ซึ่งหาไม่ได้ในตอนปกติ
ขอบคุณค่ะ

[BitterSweet]

SOTUS  :  พี่ว้ากตัวร้ายกับนายปีหนึ่ง
 


 
 
กฎของปีหนึ่งข้อที่ 8  :  พิสูจน์ความสามารถให้พี่ว้ากเห็น
 




“บาทเดียวดูเพลินอะไรไม่เกินเมียงู  บาทเดียวดูเพลินอะไรไม่เกินเมียงู ลูบได้คลำได้ แต่อย่าเอาไม้แหย่รู... แหย่รู... แหย่รู...!!  วู้ววว!!”


 
...สนุกสนานรื่นเริงบันเทิงใจ ...นี่แหละคือช่วงเวลาที่พี่สันทนาการลง

 
พวกเฟรชชี่ปีหนึ่งก็ต่างเต้นแรงเต้นกาปลดปล่อยพลังกันเต็มที่ เพื่อลบล้างความเครียดจากการโดนพี่ว้ากสั่งลงโทษเบาะ ๆ  ให้นั่งเก้าอี้อากาศห้านาที จนขาชาแทบยืนไม่ตรง  แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรมาหยุดยั้งการเต้นเคล้าเสียงกลองกระหน่ำแบบนอนสต็อปของพวกเขาได้ เรียกว่า ถ้าโดนว้ากมาหนัก ก็ต้องบ้าให้เต็มที่ถือเป็นการเอาคืน จวบจนกระทั้งได้ยืนเสียงพี่สันทนาการสั่งหยุด

 
“โอเคค่ะ! วันนี้เราปิดประชุมเชียร์เท่านี้  แล้วน้อง ๆ คนไหนที่จะลงสมัครกีฬาเฟรชชี่เกมส์ อย่าลืมมาลงชื่อคัดตัวที่โรงยิมตอนทุ่มหนึ่งนะคะ!!”

 
คำย้ำสุดท้ายเอ่ยเตือนเพื่อป้องกันไม่ให้น้อง ๆ ลืม เพราะอีกไม่นานจะมีการจัดงานสำคัญสำหรับเด็กปีหนึ่งทุกคน นั้นคือ งาน ‘เฟรชชี่เกมส์’ ที่เป็นงานรวมการแข่งกีฬาของทุกคณะในมหาวิทยาลัย รวมทั้งมีการโชว์แสตน และเชียร์ลีดเดอร์ ซึ่งพวกเขาก็ซ้อมกันอย่างหนักหน่วงเกือบเดือนเพื่องานนี้โดยเฉพาะ


 
ก้องภพเตรียมตัวแยกย้ายตามเพื่อน ๆ คนอื่นบ้าง มองเวลาใกล้หกโมงครึ่งแล้ว เขาตั้งใจจะไปหาข้าวเย็นกินแก้หิว หากยังไม่ทันเดินออกนอกห้องประชุมกลับมีเสียงรั้ง

 
“เฮ้ย! ก้อง เดี๋ยวก่อน”

 
เอ็มเพื่อนสนิทหน้าตี๋เรียกไว้จากด้านหลัง เขาหยุดเดินหันมารออีกฝ่ายเข้ามาใกล้พร้อมรีบถาม

 
“มึงว่างเปล่า กูอยากลงบาสว่ะ ไปลงเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ”


ไม่แปลกที่เอ็มจะเอ่ยชวน เพราะเห็นแบบนี้เอ็มก็เป็นนักบาสของโรงเรียนมาก่อน เวลาว่างๆ หลังเลิกเรียน ก็ได้ก้องภพเนี่ยแหละเป็นคู่ซ้อมให้ประจำ ส่วนใหญ่จะจับกลุ่มเล่นกับรุ่นน้องขำ ๆ แต่ก็ถือว่าฝึกมือมามากพอจะชนะแข่งแมทซ์สำคัญภายในโรงเรียนต่าง ๆ อย่างพวกกีฬาสี ก้องภพจึงพยักหน้าตอบกลับไปง่าย ๆ

 
“เออได้ แต่เดี๋ยวขอไปกินข้าวก่อน ไปด้วยกันเปล่า”

 
ก้องภพถือคติกองทัพต้องเดินด้วยท้อง เพราะการคัดตัวก็ต้องโชว์การเล่นนิด ๆ หน่อย ๆ ด้วย ดังนั้นพวกเขาจึงมานั่งกินข้าวที่โรงอาหาร เติมพลังซึ่งหมดไปเรียบร้อยตั้งแต่เข้าประชุมเชียร์


 
กว่าจะกินกันเสร็จก็เลยเวลานัดมานิด ๆ เขาสองคนเลยรีบเดินมายังจุดสมัครในโรงยิมของมหาวิทยาลัย หากเพียงแค่ก้าวเข้าไปก็เห็นคนมายืนรอกันเต็ม  ล้วนเป็นเด็กคณะวิศวะทั้งนั้น และไม่ใช่มีเพียงแค่ปีหนึ่ง แต่ยังรวมถึงรุ่นพี่คนอื่น ๆ เช่น เจ๊มินนี่ ผู้ชายใจหญิงหุ่นอวบอึ๋มที่พอเห็นเขาเดินเข้ามาก็รีบตรงปรี่มาทัก


 
“อุ๊ย! น้องก้องภพ ไม่เจอกันตั้งนานเจ๊คิดถึ๊งคิดถึง มาได้ยังไงคะเนี่ย”

 
“สวัสดีครับพี่ ผมกับเพื่อนมาสมัครบาสน่ะครับ”

 
เขายกมือไหว้พลางตอบไปอย่างสุภาพ แต่คำพูดนั้นกลับทำให้เจ๊มินนี่ร้องเสียงหลง

 
“ว๊ายย! น้องก้องภพจะลงสมัครบาสเหรอคะ แต่เอ๊ะ! เดี๋ยวเราต้องลงแข่งเดือนมหาลัยนะ แล้วจะไหวเหรอ”


 
...เออ จริงสิ เขาลืมไปเลยว่านอกจากเฟรชชี่เกมส์ จะแข่งกีฬากับโชว์แสตนแล้ว ยังมีไฮไลท์สำคัญที่สุดในงานอย่างการประกวดดาวเดือนมหาลัยด้วย

 
และคนที่จับพลัดจับพลูเป็นเดือนคณะวิศวกรรมศาสตร์ก็คือ ก้องภพ ซึ่งถูกเจ๊มินนี่เล่นเส้นยัดตำแหน่งให้โดยไม่ได้ผ่านมติของบรรดาเฟรชชี่ด้วยกัน ทำให้มีเพื่อนหลายคนเพิ่งรู้ว่าใครเป็นเดือนคณะ ก็ตอนเห็นรูปกับบทสัมภาษณ์ของเขาโพสลงในเว็บไซต์ของมหาวิทยาลัยนั่นแหละ เอ็มเองก็เป็นอีกคนที่ดูเหมือนจะนึกขึ้นได้เลยรีบพูดเสริม

 
“งั้นมึงไม่ต้องลงหรอก กูลืมไปว่ามึงต้องประกวดเดือนอีก”

 
แต่ก้องภพกลับส่ายหัวปฏิเสธ อุตส่าห์มาแล้วทั้งทีก็ไม่อยากให้เสียเที่ยว เขาเลยหันไปถามเจ๊มินนี่เป็นเชิงขออนุญาต

 
“แล้วถ้าผมลงชื่อเป็นตัวสำรองไว้จะได้มั้ยครับ”

 
“อืม ถ้าเป็นแค่ตัวสำรองเจ๊ก็โออยู่นะ ลงไปวิ่งสักสองสามนาที เผลอ ๆ เรียกเรตติ้งได้ด้วย ...เออ แล้วนี่น้องก้องภพเตรียมการแสดงความพิเศษไว้แล้วรึยังจ๊ะ”

 
...นี่ก็เป็นอีกหัวข้อที่เขาลืม เพราะการประกวดดาวเดือนมหาลัยไม่ได้คัดกันแค่ที่หน้าตา แต่ตัดสินกันที่ความสามารถด้วย ซึ่งบรรดาผู้เข้าประกวดก็จะต้องเลือกความสามารถพิเศษมาแสดงบนเวทีคนละไม่เกินห้านาที แต่สำหรับก้องภพอย่างว่าแต่ห้านาทีเลย แค่ห้าวินาทีเขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะขึ้นไปทำอะไรบนเวทีนอกจากพูดแนะนำตัว ถึงกระนั้นพอสบสายตาเป็นประกายด้วยความหวังของเจ๊มินนี่ ก็ทำให้เขาต้องจำใจโกหกไปเลี่ยง ๆ

 
“ยังไม่เตรียมเลยครับ แต่ก็คิด ๆ ไว้บ้างแล้ว”

 
“อุ๊ย! ถ้าอย่างนั้นก็รีบ ๆ เลือกนะจ๊ะ แต่ถ้าคิดไม่ออกยังไงถามเจ๊ได้นะ เดี๋ยวเจ๊ช่วย ปีนี้เจ๊จะดันเราให้ได้ตำแหน่งเอง ไม่ต้องกลัวนะคะ เชื่อมือเจ๊”

 
เจ๊มินนี่พูดด้วยท่าทางมั่นใจชนิดดันกันสุดฤทธิ์ประหนึ่งเป็นพี่เลี้ยงนางงาม ส่วนก้องภพได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ...เขาไม่ได้กลัวเลยสักนิด และไม่คิดจะสนใจกับตำแหน่งเดือนอะไรนี่ด้วยซ้ำ ถ้ารู้ว่ามันยุ่งยากขนาดนี้เขาคงจะถอนตัวแต่แรก ๆ แล้ว

 
“งั้นไปลงชื่อสมัครเถอะว่ะ เดี๋ยวไม่ทัน”

 
เอ็มพูดแทรกกลับเข้าสู่จุดประสงค์หลักอีกครั้ง ก้องภพพยักหน้าเอ่ยขอตัวจากเจ๊มินนี่ กวาดตามองหาจุดรับสมัคร ซึ่งก็ไม่ได้ยากเย็น เพราะมีบรรดาเด็กปีหนึ่งรุมกันอยู่เกือบสิบคน ตรงโต๊ะที่มีพี่ผู้หญิงเป็นสต๊าฟถือแผ่นกระดาษเขียนรายชื่อไว้

 
พวกเขาสองคนกำลังจะเดินเข้าไปหาเป้าหมาย หากยังไม่ทันถึงที่ดี กลับมีเสียงฮือฮาดังตามมาจากด้านหลัง ก้องภพหันกลับไปมองต้นเสียง ก่อนจะพบสาเหตุที่ทำให้เขาต้องนิ่งอึ้งไปบ้าง

 
...พี่ปีสามคณะวิศวะชายล้วนจำนวนสิบกว่าคนเดินผ่านเข้ามาจากประตูโรงยิม แม้สีหน้าของแต่ล่ะคนจะนิ่งเฉย ไม่บ่งบอกความรู้สึก ทว่าก็สร้างความกดดันให้น้อง ๆ จนน้องต้องแหวกทางออกเพื่อหลบให้พี่เดินผ่าน

 
ถึงก้องภพจะไม่ค่อยคุ้นหน้ากับคนบางคนในกลุ่ม ซึ่งเขาคาดว่าอาจเป็นรุ่นพี่มาจากต่างภาควิชา แต่สำหรับหนึ่งในนั้น คนที่เดินนำตรงดิ่งไปแบบไม่สนใจใคร เป็นคนเดียวกับที่เขารู้จักดี..


 
...เฮดว้ากอาทิตย์


 
ก้องภพมองอีกฝ่ายพาขบวนปีสามเดินเข้าไปพึมพำคุยกับสต๊าฟผู้หญิงซึ่งถือแผ่นกระดาษรับสมัคร ก่อนพี่สต๊าฟจะตะโกนเรียกเสียงดังกลางโรงยิม

 
“น้อง ๆ ที่จะลงสมัครกีฬามารวมกันทางนี้หน่อยค่ะ!!”

 
แม้จะยังไม่เข้าใจในสถานการณ์ แต่พวกเด็กปีหนึ่งก็พอจะเดาได้ว่าการมีพี่มายืนรอด้วยบรรยากาศมาคุคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ และก็เป็นจริงดังคาด เมื่อก้องภพกับเอ็มเดินเข้าไปรวมตัวกันกับกลุ่มเพื่อนอีกประมาณสามสิบคน เขาก็ได้ยินเสียงซุบซิบเชิงดูถูกดังแว่วมาจากพวกพี่ ๆ           

 
“มีแค่นี้เองเหรอวะ”
 
“ดูหน่วยก้านแล้วสงสัยไม่รอด”
           
“กูก็ว่างั้น”

 
 
คำวิจารณ์ส่งผลให้น้องที่รวมตัวกันเริ่มหน้าเสีย แต่ก็ยังทยอยนั่งรอจนครบ แล้วเฮดว้ากอาทิตย์จึงก้าวออกมาด้านหน้า กวาดสายตาเย็นชามองน้อง ๆ  ก่อนเกริ่นเข้าเรื่องด้วยน้ำเสียงจริงจัง


 
“ที่เรียกพวกคุณมารวมกัน อย่าคิดว่าผมจะมาช่วยซ้อม หรือแนะนำอะไรพวกคุณ เพราะนั่นเป็นงานที่พวกคุณต้องจัดการกันเอาเอง แต่ที่ผมมาวันนี้ ผมแค่อยากจะมาบอกให้พวกคุณรู้ไว้ว่าตั้งแต่เริ่มแข่งเฟรชชี่เกมส์มา กีฬาทุกอย่าง คณะวิศวะไม่เคยแพ้ใคร เราเป็นที่หนึ่งตลอด  เพราะฉะนั้น อย่าให้ผมต้องเห็นมันสิ้นสุดลงในรุ่นของพวกคุณ!”


 
จบคำ บรรดาเด็กปีหนึ่งที่นั่งฟังพากันเงียบกริบ รู้จุดประสงค์ของพวกพี่ปีสามทันทีว่าไม่ได้มาเพื่อบอกประวัติศาสตร์ของการแข่งวิศวะ แต่มาเพื่อไซโคกันชัด ๆ  เหมือนเป็นการบีบบังคับและกดดันอ้อม ๆ ให้พวกเขาต้องชนะให้ได้ ทั้ง ๆ ที่เฟรชชี่เกมส์เป็นกีฬาที่แข่งกันขำ ๆ ชิล ๆ เพื่อสานสัมพันธ์ระหว่างคณะกันเท่านั้น ประเด็นนี้คงเป็นที่ถกเถียงในใจของใครหลายคน จนหนึ่งในคนฟังอดรนทนไม่ไหวต้องลุกขึ้นพูด


 
“แต่กีฬาเฟรชชี่เกมส์มันมีไว้เพื่อความสามัคคี เขาต้องการให้พวกเรา รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย ไม่ใช่เหรอครับ”


           
อาทิตย์รีบหันไปหาต้นเสียง เขามองเห็นก้องภพนั่งอยู่ ทีแรกนึกว่ามันจะเป็นคนพูดตามนิสัยชอบเป็นฮีโร่ ทว่าความจริงกลับเป็นรุ่นน้องคนอื่นที่นั่งใกล้ ๆ ซึ่งเขาไม่คุ้นหน้ามาก่อน คงจะมาจากคนละภาควิชา แต่ดูท่าทางแล้วออกแนวกวน ๆ ทำสีหน้าไม่เกรงกลัวเหมือนท้าทายรุ่นพี่ จนไอ้เปรมเพื่อนเขาถึงกับยั๊วะเลยแกล้งพูดแซวกลับ

 
“ถ้าคิดได้แค่นี้ก็ไปนอนกินนมแม่ซะไปไอ้น้อง!”

 
“อ้าวพี่! ถามดี ๆ เล่นถึงแม่ผมเลยเหรอ!”

 
คนถูกประชดลุกขึ้นยืนพรวดแสดงอาการไม่พอใจชัดเจน ด้วยท่าทางไม่ให้ความเคารพรุ่นพี่ จนคู่สนทนาต้องชี้หน้าตะคอกเสียงดังอย่างโมโห

 
“เฮ้ย!! ให้มันน้อยๆ  หน่อย มึงซ่านักเหรอวะ!! ใครเป็นพี่ใครเป็นน้องให้มันรู้ซะบ้าง หรือมึงอยากโดนห่ะ!!”

 
“ก็เอาเลย! ผมกล้าอยู่แล้ว เกิดก่อนไม่ได้หมายความว่าจะแน่มากกว่ากันนะโว้ยยย!!”

 
“มึงว่าไงนะ!!”

 
เสียงตะโกนท้าทายทำเอาคนถูกหยามศักดิ์ศรีกำหมัดแน่น รีบปรี่เข้าไปเหมือนเตรียมจะมีเรื่อง จนอาทิตย์ต้องรีบขวางเอาไว้ พยายามดึงตัวเพื่อนพลางพูดปราม

 
“เฮ้ยอย่า! ไอ้เปรมอยู่เฉย ๆ”

 
“ก็มึงดูมันพูดสิวะ!! ปากดีอย่างนี้ต้องเจอตีนสักที มันจะได้รู้สำนึก!”


“อ้าวอย่างนี้ก็สวยสิ! คิดว่าไม่กล้ารึไงวะ!!”

 
คำสบถกระตุ้นต่อความโกรธของคนถูกด่า ซึ่งถลกแขนเสื้อเตรียมขยับไปพร้อมแลกหมัดตามคำขอ จนก้องภพที่นั่งใกล้ ๆ ต้องรีบลุกขึ้นมาล็อคแขนเพื่อนเอาไว้ให้สงบสติ

 
“เดี๋ยวก่อน ใจเย็นๆ”

 
“จะให้เย็นยังไง! ถามเหตุผลดีๆ เสือกตอบกวนตีน!!”

 
เสียงกระแทกเน้นย้ำประโยคสุดท้าย ทำเอาคนโมโหอยู่แล้วของขึ้นอีกรอบ

 
“แม่งเอ้ยย!! อย่าอยู่เลยมึง!!”


พูดจบก็เตรียมง้างหมัดใส่โดยไม่สนใจคนรั้ง จนอาทิตย์ที่จับเพื่อนไว้ต้องตะโกนห้ามเสียงดังลั่นอย่างหมดความอดทน


 
“หยุดโว้ยยย!! ทั้งคู่นั่นแหละ!! ทะเลาะกันอย่างกับหมา อายคนอื่นเขาบ้างมั้ย!!”


 
สิ้นเสียง ทุกสิ่งหยุดนิ่ง คล้ายสะกิดให้คนทะเลาะเพิ่งรู้สึกตัวว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาของคนทั้งโรงยิม

 
อาทิตย์ปล่อยมือออกจากเพื่อนของตัวเอง ก้าวขึ้นมายืนประจันหน้ากับคู่กรณี แล้วเป็นฝ่ายเปิดฉากถาม

 
“คุณอยากรู้เหตุผลใช่มั้ย ได้! ผมจะบอกให้ฟัง”


   
เฮดว้ากสูดลมหายใจลึก หันหน้าเปลี่ยนมุมไปหาบรรดาเด็กปีหนึ่งที่นั่งรอ เพื่อจะให้ทุกคนได้ยินกันทั่ว ๆ โดยชัดเจนถึงเหตุผลสำคัญนี้



“พวกคุณเด็กปีหนึ่งอาจจะเห็นว่าเป็นแค่การแข่งกีฬาเฟรชชี่ธรรมดา แต่สำหรับพวกผมมันคือการพิสูจน์ว่า พวกคุณมีศักยภาพมากพอในฐานะของนักศึกษาของคณะวิศวกรรมศาสตร์หรือไม่ ยิ่งพวกคุณจริงจังกับมันมากเท่าไร ก็ยิ่งแสดงให้เห็นว่าคุณให้ความสำคัญกับมันมากเท่านั้น แต่ถ้าคุณละเลย ไม่มีปัญญาจะสู้  คิดยอมแพ้ตั้งแต่แรก พวกคุณก็ไม่สมควรที่จะเป็นส่วนหนึ่งในคณะวิศวะของเรา”



 
อาทิตย์ไม่ได้พูดในฐานะของพี่ว้าก แต่พูดในฐานะของรุ่นพี่คณะวิศวกรรมศาสตร์คนหนึ่ง


 
...ความจริงอาทิตย์เองก็ไม่แน่ใจหรอกว่า วิศวะเป็นที่หนึ่งในทุกการแข่งขันตั้งแต่เริ่มเฟรชชี่เกมส์จริงมั้ย แต่ตอนเขาอยู่ปีหนึ่งแล้วลงแข่งบาส เขาก็ถูกรุ่นพี่พูดกดดันมาแบบนี้ และรุ่นเขาก็สามารถเอาชนะกีฬาทุกประเภทมาได้  ซึ่งพวกเพื่อนปีสามที่มารวมตัวอยู่ข้างเขาก็คือนักกีฬาในตอนนั้น

 
...นี่จึงเป็นเหมือนเจตนารมณ์ที่จะต้องสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น และเป็นการพิสูจน์ให้เห็นสปิริตของเด็กคณะวิศวะทุกคน ทั้งยังเป็นการรักษาเกียรติของคณะที่มีคนเรียนมากที่สุดในมหาวิทยาลัย หากไม่สามารถเอาชนะคู่แข่งของคณะซึ่งมีจำนวนคนน้อยกว่าได้ ก็คงถือเป็นเรื่องน่าอับอายอย่างถึงที่สุด



 
“พวกผมต้องชนะได้แน่ครับ”
 

อาทิตย์มองคนแทรกขัดจังหวะความคิด ซึ่งคราวนี้เป็นตัวจริงเสียงจริงของคนที่ชอบแสดงเป็นพระเอก

 
ก้องภพปล่อยมือจากเพื่อน ก้าวขึ้นมายืนเคียงกัน เพื่อเผชิญหน้ากับเฮดว้ากโดยไม่หวาดหวั่น สบสายตาของอาทิตย์ที่มีแววเหยียด พร้อมกับพูดขู่สำทับ

 
“หึ อย่าเก่งแต่ปาก จำไว้ว่าคุณเป็นตัวแทนรุ่น และกำลังแบกความรับผิดชอบของทุกคนในรุ่นคุณเอาไว้”

 
“ผมทราบครับ ผมถึงได้บอกไงครับ ว่าเราจะต้องชนะให้ได้ พวกผมจะพิสูจน์ให้พวกพี่เห็นเองว่าปีหนึ่งก็มีศักดิ์ศรีของคณะวิศวะเหมือนกัน และเราจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกเด็ดขาดครับ”

 
ท่าทางของก้องภพไม่ได้แสดงถึงการปีนเกลียวหรือท้าทาย แต่มาจากความมั่นใจที่เจ้าตัวแสดงออกมาชัดเจน



...และเป็นอีกครั้งที่คำพูดของก้องภพ ช่วยปลุกพลังในตัวของเด็กปีหนึ่งให้ลุกโชน ซึ่งมันส่งผ่านมาทางสายตาที่มองบรรดาพวกพี่ปีสามที่ยืนรายล้อมอยู่


 
“งั้นก็ดี แล้วพวกผมจะคอยดู”


 
อาทิตย์สรุปทิ้งท้าย ก่อนจะพยักหน้าให้พวกเพื่อนเป็นสัญญาณ



ขบวนทัพปีสามจึงเดินออกไปจากโรงยิมเมื่อเสร็จสิ้นธุระ ท่ามกลางเสียงถอนหายใจอย่างโล่งอกของน้อง ๆ ปีหนึ่ง



 
หากแต่ตรงข้ามกับพี่ปีสามบางคน ที่พอพ้นจากโรงยิมกลับสบถด่าหงุดหงิดแบบทนไม่ไหว


 
“แม่งเซ็งว่ะ! กูยังไม่ทันเอาเลือดออกจากหัวไอ้เด็กปีหนึ่งนั่นเลย มึงไม่น่ามาห้าม”         

 
เปรมหนุ่มหน้าเข้มสไตล์คนใต้เรียนภาควิชาโยธาบ่นด้วยสีหน้าโมโห แต่อาทิตย์ซึ่งเดินฟังกลับตีหน้าเบื่อหน่าย พลางอธิบายเหตุผล

 
“ขืนมึงไปต่อยกันตรงนั้น ได้มีพยานเป็นร้อย เดี๋ยวคนก็เอาไปฟ้องอาจารย์หรอก คิดบ้างสิวะ!”
 
 
“เออ...จริงด้วยว่ะ...แล้วไอ้คนหล่อ ๆ นั่นน้องภาคมึงเหรอวะ ทำตัวแส่ไม่เข้าเรื่อง”

 
คู่สนทนาเปลี่ยนเรื่องถาม คงเห็นท่าทางของก้องภพที่พูดกับเขาแล้วพอจะเดาได้ ซึ่งเขาก็พยักหน้าตอบรับไปแกน ๆ

 
“อืม มันเป็นของมันแบบนี้แหละ กูลงโทษจนเบื่อแล้ว”

 
ทั้ง ๆ ที่อุตส่าห์เตือนไปแล้วว่าอย่าทำตัวเป็นฮีโร่ให้มาก แต่เขาก็เข้าใจว่าครั้งนี้เป็นเหตุสุดวิสัย ถ้ามันไม่พูดขึ้นมา บรรยากาศระหว่างปีหนึ่งกับปีสามก็อาจจะยิ่งแย่ไปมากกว่านี้ก็ได้  โดยเฉพาะมีตัวจุดฉนวนเป็นคนปากหมาใจร้อนอย่างเพื่อนเขา

 
“เหอะ แล้วทำเป็นอวดเก่งอย่างนี้จะรอดเร๊อะ?"

           
อาทิตย์หยุดเดินทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงเยาะเย้ยจากคนใกล้ตัว เขารู้ว่าเพื่อนเขาคงอารมณ์เสียค้างมาจากไอ้เด็กปีหนึ่งที่จะหาเรื่องปีนเกลียวตอนแรก เลยพาลเหมารวมว่าเด็กปีหนึ่งทุกคนอวดเก่งเหมือนกันหมด


 
แต่เขารู้ดีว่ามันไม่ใช่... สำหรับคนอย่างก้องภพ....



 
“...อย่าดูถูกมัน”

 

คำพึมพำเบา ๆ ของอาทิตย์ซึ่งอยู่ด้านหลัง ทำให้คนฟังไม่ทันได้ยินจนต้องหันถามซ้ำ

 
“มึงว่าอะไรนะ”

 
“เปล่า”

 
อาทิตย์ปฏิเสธบอกปัด แล้วเร่งเดินนำหน้าห่างออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น



 
หากความคิดของเขายังคงวนเวียนอยู่ที่เดิมซ้ำ ๆ ไม่ไปไหน และเป็นความคิดที่ชวนหงุดหงิดใจในฐานะของรุ่นพี่ปีสาม


 
 
เพราะเขาเชื่อลึก ๆ ว่า...
 


 
...ก้องภพจะต้องชนะ
 


 
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
 
TBC
 

[GETIIZ]

พี่เปรมก็เกินไปนิดนึงนะ  น้องมันก็ถามดีๆอ่ะ  ไปเล่นถึงแม่น้องเค้า
ใครจะยอมหละคะแหม่ !! 

แต่พี่อาทิตย์นี่ เริ่มแล้วนะคะ  เริ่มมอง 0062 ในแง่ดีแล้ว
แอบมีเชียร์ในใจด้วย อร๊ายยยยยยย

[Naenprin]

อาทิตย์คิดอะไรกับก้องภพหรือเปล่านะ

[nuwi]

กรี้ดมาแล้ว พี่อาทิตย์เริ่มเห็นก้องภพดีแล้วใช่ปะ

คิดถึงมากรีบมาต่อเร็วนะคะ
 

[=นีรนาคา=]

แอบกังวลจะมีใครมาหมั่นไส้ก้องภพมั้ย
คือน้องมันเป็นของมันอย่างนี้นะต้องเข้าใจ

พี่อาทิตย์เชื่อมั่นในตัวน้องใช่มั้ย พี่อาทิตย์แอบไม่พอใจนิดๆที่ใครมาดูถูกน้องใช่ป่ะเนี่ย

[เกเร]

อัยย๊ะ มีเชื่อใจกันด้วยอิอิ

[Rafael]

พี่อาทิตย์ขาาา
หุหุ

[punchnaja]

อยากรู้จังว่าก้องภพจะใช้ความสามารถพิเศษอะไร

[aoihimeko]

ตอนนี้อาทิตย์ไม่ค่อยมีบทเลย  ก้องภพก็เอาอีกแล้ว

[na-au]

หลานอาทิตย์เริ่มรู้สึกดี ๆ กันหลานก้องแล้วซิมิเคะ 

 

[V]

ว้าวว

พี่อาทิตย์เชื่อใยน้องก้องแล้วว 

ว่าแต่ห้องตรงข้ามกันแล้วเมื่อไหร่จะมารวมกันซักทีอ่ะ