อรุณสวัสดิ์ูู^^
----nokkie แทงกิ้วหลายๆ ok ตามเก็บแก้แล้ว
----aeecd รู้ได้ไง ใช่ โจรกริชชอบลักลอบช่วงน้องมึนๆ อย่างนี้เสมอล่ะ เรื่องถนัดมัน
----TOKIO HOTEL ช่ายยยยย...อิชชี่! 555
----choijiin เอาตอนตื่นเต็มตาแบบไม่ค้างนะ ไว้จะตามมาอ่าน
ขออนุญาตหักคอลากิจลองฮอลิเดย์อย่างฉุกละหุก
ปุบปับทัวร์ไปโน่นไปนี่กระทันหัน เจอกันอังคารที่ 23
อ่านเม้นท์ทุกไรจะยิ้มกว้าง+เป็นกำลังใจที่ดีเยี่ยมทุกที
กดบวกและเป็ดคืนให้ทุกตอนแต่ก็ยังไม่เท่าใจที่พองโตเกินกว่าลูกบอลลูน
อ่านรีพลายจะคิดตอบในใจแต่เขียนบรรยายได้ไม่หมด
คนเขียนๆ แค่ 1 อัพ ทว่า...เพราะคนเม้นท์หลายๆ บรรทัด หลายๆ รีพลายต่างหาก
ที่ต่อยาวจนทำให้เรื่องนี้ยาวเป็นหน้าๆ (14 pages เข้าไปล่ะ)
ขอความสุข ความรัก ความปรารถนาดี ลอยคืนกลับไปถึง...
...ทุกๆ เม้นท์
...ทุกๆ แวะ
...ทุกๆ วิวที่คลิกเข้ามา
------------------------------------
stolen heart
รักนิดๆ แต่รักนานๆ
Special...JANExHANG : ส่งงาน
(แฮงค์'s)
[Rrrrrrr] เบอร์ที่ไม่ต้องใช้ความพยายามก็จำได้ ชั่งใจว่าจะรับหรือไม่รับดี หงุดหงิดตัวเองจนล้า ปลายนิ้วกดปุ่มในวินาทีสุดท้าย
"..." อีกข้างดันเงียบฉี่ แล้วมึงโทรหากูทำแมว
"อะแฮ่ม!" กระแอมให้รู้ หนีบหูรอจนคอเคล็ด โทรมาแล้วเสือกไม่พูด หมาตัวไหนจะตรัสรู้วะ
"แฮงค์เหรอ?" ตะกวดควายทุยสมองทึบละมั้ง สัด!
"มีอะไร" กูใจเย็นแล้วนะเจน
"แฮงงงงงงงค์"
"..." เรียกหาเตี่ย อ้อนตีนไปเถอะ
"มึงอยู่ไหน มาหาหน่อย งานส่งแล้ว ตะกี้นี้เอง"
"..." ก็เรื่องของมึงซิ
"เหนื่อยยยยยย...หิวววววว...ง่วงด้วย ตาจะปิดอยู่แล้วเนี่ย ไปหาไม่ไหว ขี่ไอ้เจ้า 48 ไปกลัวโดนด่า"
"หึ!" ก็ยังดีที่รู้ตัว
"เปลี้ยหมด เมื่อยมากกกกก...อยากกินอะไรไม่รู้ คิดไม่ออก เบลอไปหมด เห็นอะไรก็เป็นหน้ามึง (...คิดถึง มากอดกูหน่อยเด่)" ท้ายประโยคงุบงิบแทบไม่ได้ยิน
"เหี้ย..." ผมแหงนมองท้องฟ้า
บ้าเอ๊ย! ถ้านับเวลาถึงบัดนี้ก็ 1 สัปดาห์ 6 ชั่วโมง 22 นาทีกับอีก 47 วินาที
"แฮงค์ ขอโทษที่โมโห ว่ามึงไปวันก่อนอย่าโกรธเลยน้า ดีกันเถอะ หายงอนกูยางงงง"
("เฮ้ยเจน ไปเลยนะเว้ย เจอกัน")
("ไหวแน่นะมึง")
"เออๆ" เจนเออออตอบใครบางคนที่แทรกเข้ามาในสาย เพื่อนนรกชื่อต่อตัวเมากับไอ้วอกชัวร์
"อยู่ไหน?" ผมเอ่ยเพราะทนไม่ไหว
"คณะ กำลังจะกลับบ้าน...โกรธกูอยู่เปล่าอ่ะ" อ้อนอีกแล้ว นิสัยเหมือนแมวนรก 6 ตัวที่บ้านมันไม่มีผิด หรือพวก feline พิมพ์นิยมเดียวกันหมดโลก พันแข้งพันขา หลอกให้อยากแล้วจากไป จับตัวไม่เคยได้
"ฟู่..." แกล้งถอนหายใจยาว เห็นในคลองสายตาลิบๆ ด้านโน้น
"ใช่ซิ มึงมันควาย สมองทึบแถมโง่ดักดานเป็นควาย ชอบใช้แต่กำลังแรงถึกเป็นตะกวดตัวควายๆ"
"หลายควายแล้ว!" อดเสียงดังกลับไม่ไหว
ขอบตาคล้ำเป็นหมีแพนด้า ผมยาวชี้ฟูยุ่งกระเซิง เชิ้ตมอซอปรากฏรอยเปื้อนเต็มคราบ ยับยู่ยี่เป็นผ้าขี้ริ้ว แล้วนั่น...ยีนเดฟขาดขาอ่อนโชว์โอโม่ บอกกี่ครั้งไม่ให้ใส่ตัวนี้ยังกล้าหือ ห้ามอะไรไม่เคยฟัง
"อึก..." หนุ่มผมยาวร่างสูงโปร่งหยุดก้าว ยืนนิ่งมือกุมปากสุดทางโคเวอร์เวย์พอดี ไหล่งุ้มเล็กน้อย ไหล่สั่นไหวระริกเบาๆ
อื้อฮือ...มองไกลๆ จากตรงนี้ยังเห็นสารรูปเน่าเละไปทั้งตัว รสนิยมกูแย่ถึงขนาดเห็นมนุษย์ซกมกแบบนี้น่ารัก น่าหลงใหลถึงขนาดจนตามเฝ้าหวงห่วงหัวปักหัวปำสุดติ่งได้อย่างไรวะ
"เอากุญแจมอไซค์ให้เพื่อนมึงไป แล้วเดินมานี่"
"อ๊ะ...หะ ว่าไงนะ กุญแจไหน"
ติ้ด! ผมกอดอกวางมาดเท่สุดพิงบีเอ็มสีดำ ได้ยินเสียงอุทานเบาหวิวจากปาก นัยน์ตาคมคู่นั้นเบิกกว้างขณะหันขวับมาเจออย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
ชิ้ง! ตาสบตา ยังดีที่หากูพบในทันที หึหึ ถึงมันจะตาเซ่อมองไม่เห็นก็คงเข้าไปคว้าคอลากมาอยู่ดีนั่นล่ะ
บัดซบ! กลั้นไม่ให้หลุดยิ้มยากฉิบหาย
---
-----
คอนโดตึกเซาท์ ชั้น 9
"งืม...ที่นี่ที่ไหน..." คนเพิ่งงัวเงียลืมตาตื่นจากแบกขึ้นหลัง
"..." ดาวอังคารละมั้ง เลขห้อง S901 โชว์หราเต็มจอขนาดนั้น
"นึกว่าจะไปบ้าน" เจนพึมพำ
กลับบ้านหาหอก แมวเพ่นพ่านเป็นกองทัพขนาดนั้น กูคงอยากเสี่ยงชีวิตตัวเองมาก
วางลงหน้าห้องน้ำ จับบ่าให้ยืนนิ่งๆ ทึ้งเสื้อเชิ้ตเน่าๆ ออกเหวี่ยงทิ้ง ปลดหัวเข็มขัดก่อนค่อยเลาะกระดุมยีน ผอมบางกรอบจะแย่ อาทิตย์ที่ผ่านมาได้กินอะไรเป็นชิ้นเป็นอันบ้าง ดูดแต่น้ำอัดลมกับขนมถุงเจ้าเด็กไม่ยอมโต
"แปรงฟัน" บีบยาเสร็จถึงยื่นแปรงให้
"..." รับไปเงียบๆ ก่อนหย่อนตัวลงอ่างน้ำอุ่น รู้หน้าที่ดีไม่ต้องให้พูดมาก
"หันไป"
'ค่อกๆ แค่กๆ' เสียงแปรงฟันเปาะแปะเรื่อยๆ เอื่อยๆ ไม่ค่อยมีแรงแต่ยังพยายามชักแปรงเข้าออกขณะผมลงมือสระผมให้
หัวเหนียวเป็นตังเม แชมพูฟองดำปี๋ ยาวเลยไหล่ปล่อยเส้นผมสยายแบบนี้ยิ่งส่งให้กรอบหน้าหวานหยด เวลาใส่แว่นกันแดดเห็นรูปปากอิ่มทีไรผมละลายทุกที ความหึงหวงพุ่งจี๊ดชนเพดานจนไม่อยากให้ออกไปไหนเลย...ให้ตาย
---
"เป็นอะไร แชมพูเข้าตา?"
"หึ! อึ่ก! อือ..." สั่นหัวปฏิเสธน้อยๆ เม้มปากกลั้นสะอื้นคือคำตอบ หัวไหล่สะท้านไหว กลีบปากสดฉ่ำจากการบ้วนน้ำทำความสะอาด เจ้าตัวขบเม้มโดยแรงจนขึ้นรอย...น่าจูบเป็นบ้า
"นั่ง เอาหัวลงมา" ใจแข็งไว้ศาสตรา สั่งตัวเอง
ประคองศีรษะนอนหงายลงหน้าตักก่อนเปิดฝักบัวล้างฟองออกให้ พยายามไม่สนน้ำตาไหลอาบแก้ม เจ้าตัวไม่ยอมเช็ดออก สูดจมูกฟืดฟาดไล่น้ำมูกทิ้งจนแดงโร่
"เสร็จแล้ว" ผมวางมือ
"อึก...ฮือ..." คราวนี้ปล่อยน้ำตาไหลเป็นสายของจริง
"เป็นอะไร?"
"มึง...อึ่ก ...โกรธ...กู" พูดไปปนสะอื้นไป ร่างเปลือยกลางอ่างทว่าดึงม่านสีขุ่นบังไว้ บอดี้เลือนรางปลุกเร้าความปรารถนา
"ไม่ได้โกรธ"
"มะ...โกรธ แล้วไม"
"ก็แล้วทำไมอะไร?" เก็บของ เสียบฝักบัวไม่ให้เกะกะ เจ้าผมยาวคนนี้ซุ่มซ่ามอย่างไม่น่าเชื่อ
"..." มือขาวกำผ้าม่านแน่น เส้นผมเปียกบังใบหน้าครึ่งเดียว เห็นแพขนตาโค้งเป็นเส้นสีดำ
"ไม่อะไร ฟังอยู่" ก้าวเข้าใกล้ ปลายนิ้วเชยคางบังคับเงยมอง ภาพตรงหน้าสร้างพายุความปรารถนารุนแรงราวกลองร้อยชุดตีพร้อมๆ กันในอก
กระหยิ่มชมตัวเอง กูเล่นบทโหดใช้ได้ว่ะแฮงค์ วะฮะฮ่า
"...ไม่เอา...กู"
"หา พูดอะไรนะเจน"
"มึงไม่เอากูอ่ะ"
"หึหึ" เจ้าดื้อเอ๊ย ปล่อยให้รอตั้งนาน
พุ่งเข้าไปย่ำน้ำในอ่างทั้งกางเกงยีน รวบตัวกอดรัด ลูบไล้สัมผัสทุกๆ ตารางนิ้ว กดจูบจาบจ้วงตวัดลิ้นดูดดุนในโพรงปากรุนแรง สัมผัสเร่าร้อนโหยหาปางตาย ทิ้งให้กลัดมันตะกายฝาผนังตั้งกี่วันกี่คืน...เด็กโง่
"อ๊ะ...ดะ...เดี๋ยวก่อน"
"ไม่มีเดี๋ยว"
"อา...แฮงค์"
กดร่างลงคลานคุกเข่า น้ำในอ่างลดหายให้ร่างกายเราสองครอบครองแทนที่ สวมเกราะรวดเร็ว ป้ายเจลแล้วแทงนิ้วเตรียมพร้อม
"ไอ้แฮงค์ เจ็บ!"
"นิดเดียวน่าทูนหัว"
"ทูนหัวบ้านป้า...อา แฮงค์เบาๆ ซี้ด..."
"อืมมมมม...เยส!"
"อีกแฮงค์ แรงๆ โอ้วววว...เยส" ส่ายร่อนสะโพกสอดรับเสียเอง
"ช่าย...เยสฮันนี่ เยสสสส!" ส่งเสียงผสานกับคนข้างล่าง
กดแทงเข้าช้าๆ ให้ลึกสุด ทะนุถนอมบทรักไม่รีบเร่ง บรรจงอัดหนั่นเนื้อเสียงดังพั่บๆ จนนางกวางแหงนหงาย หวีดหวานครวญครางทั่วห้อง
ใช่อย่างที่รอคอย ชอบที่สุดเวลาคนนี้อ่อนเพลีย ตอบสนองง่ายดายไม่ต้องปลุกเร้า ร้องครางเสียงดังไม่กลั้นเสียง เชื้อเชิญอย่างไม่น่าเชื่อ
ยั่วยวนได้ใจสุดๆ เผลอๆ จะเริ่มก่อนด้วยซ้ำ...ไม่ไหวแล้วโว้ย!!!
"...แฮงค์..."
"อา...เจน..."
กายเราสอดผสาน ร่วมบรรเลงเพลงสวาทกระทั่งทะยานถึงจุดสุด
...ย้ำให้ลึกกับความคิดถึง
...ส่งให้สุดถึงความถวิลหา
...ปลดปล่อยทุกอย่างกับการรอคอย
...ช่วงเวลาที่เราหลอมเป็นหนึ่งเดียว
---
เสียงหายใจหอบฮั่กบ่งบอกว่าเจนยอดรักอยู่กับผมตรงนี้เวลานี้
ห่อปากดูดสร้างรอยที่ผิวอ่อนหลังลำคอส่งท้าย อีกฝ่ายหลุดอุทานเบาๆ ทว่ายินยอมไม่สะบัดหนี
กางฝ่ามือประคองหัวใจอีกดวง จังหวะก้อนเนื้อเต้นแรงอยู่ในอุ้งมือผม ถอยหายใจฟู่ยาวก่อนถอนกาย
...ไม่อิ่ม...ไม่พอ อยากไปต่อหากจำต้องพักยก ทูนหัวของผมฝืนสภาพร่างกายไม่ไหว
เปิดน้ำทำความสะอาดเราทั้งคู่อีกครั้งอย่างเพลียๆ ถูกทิ้งให้มีสติอยู่คนเดียว นางกวางยั่วสวาทสลบไปแล้วครับ
---
วางลงบนเตียงนุ่มนวล ไล้ปลายนิ้วเล่นผิวกายอีกฝ่ายเชื่องช้า เป่าไดร์ศีรษะจนแห้งหมาด ค่อยๆ หยิบเส้นผมจากดวงหน้าออกให้...ผมนั่งมองภาพนั้นแล้วระบายยิ้มกับตัวเอง
เอาน่า ตื่นมาค่อยรื้อบัญชีคิดทบต้นทบดอกอีกรอบ โน้มลงจุมพิตหน้าผากส่งผ่านฝันดี ฝังจมูกหอมแก้มฟอดใหญ่ก่อนล้มตัวลงนอนเคียงข้าง
สอดท่อนแขนให้หนุนนอนดีๆ คนในนิทราขยับพลิกมาซุกอก ผมยิ้มพรายชื่นใจพลางโอบกอดเจ้าลูกแมวจอมซนไว้...ลืมตาตื่นอีกครั้งเขาจะเห็นผมเป็นอย่างแรก...ยอดรัก
**********************************************ซียู 23rd
***เครดิตรูปจาก mangaพาร์คดอทคอม
-------
edit : 15/8/2013 ช่วยแก้คำผิดโดย i1_to*pp ขอบคุณมาก
ซิ, หลงใหล, ซี้ด, ทะนุถนอม
หัวข้อ: Re: Stolen Heart :รักนิดๆ จบ (P.25) 24/12/2014 (อ่าน 231880 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก