ให้เหล้า = แช่ง
แต่กรณีนี้ผมทายว่าทุกคนอยากให้เหล้า(เล่า)ต่อใช่มั้ย 
ตอนที่ 2 ผู้ต้องสงสัย(เยอะเนอะ) -0- หลังจากวันนั้นเพื่อนผมหายหัวเงียบกันไปหมดเลย สุดท้ายก็นอนเดี้ยงอยู่กับบ้านจนเช้าวันจันทร์ โงหัวลากสังขารไปทำงาน รู้ก็รู้ว่าวันจันทร์รถติดแต่ผมก็ตื่นสาย โฮกกก น้ำตาจะไหลแล้ว
สุดท้ายก็ถึงที่ทำงานจนได้ เอาล่ะสิเข้าไปต้องเจอพวกมันแน่ๆ แล้วกูจะทำหน้ายังไงวะ ไม่รู้ด้วยว่าไอ้หมาตัวไหนมันแทงข้างหลัง และไม่แน่ใจด้วยว่าจะใช่พวกมัน อาจจะเป็นคนข้างบ้านปีนรั้วมาก็ได้ โอ๊ย กลุ้มโว้ยยยยยยยย
“มาเกือบจะสายแล้วนะมึงอ่ะไอ้นิว เป็นไรวะทำหน้าเหมือนเห็นผี?”
ผมสะดุ้งเมื่อไอ้วุฒเดินมาตบบ่าผม หน้ามันมองผมเหมือนสงสัยอะไรบางอย่างลูกผู้ชายอย่างผมตอนนี้อ่อนไหวครับ ไม่กล้าเล่าให้มันฟังไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง มันแน่นอก -0-
“ป่าวๆมึง คือกู...แบบว่าเมื่อคืนวันเสาร์ คือแบบกินเหล้ากันแล้วใครอยู่ดูแลกูวะ”
“หือ? ไม่มีนี่ พวกกูหามมึงขึ้นไปนอนแล้วพวกกูก็กลับบ้านกันหมดเลยนะ แต่ไอ้เก่งกลับทีหลังมันเก็บบ้านให้มึงอ่ะ”
“ห๊ะ? ไอ้เก่งอยู่เหรอ?”
“ไม่รู้ดิ ก็พวกกูกลับก่อนอ่ะจะไปรู้ได้ไงวะ ไปๆทำงานเดี๋ยว บอสมาได้โดนด่ากันถ้วนหน้าหรอกมึง”
ผมเดินตามแรงลากของไอ้วุฒ ในสมองก็ประมวลผลเรื่องไอ้เก่งจนไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานไอ้เก่งแล้ว ผมก็เดินลอยๆไปเรื่อยๆจนกระทั่งผมเดินชนอะไรบางอย่างผมก็เงยหน้าเตรียมด่าเต็มทีถ้าไม่ติดว่ามันคือ
ไอ้เก่ง!
“หึๆๆ หมดแรงเดินเลยเหรอ?”
“ไอ้เหี้ยเก่ง พูดอะไรของมึงเนี่ยกูแค่นอนไม่พอหรอก แล้วนี่มึงมาทำอะไรที่โต๊ะกูอีกละเนี่ย”
“หึๆๆ”
จ๊าด มันไม่ตอบแต่หัวเราะแล้วเดินลงไปนั่งที่โต๊ะทำงานผม เอ่ะ? หรือว่ากูเบลอนี่มันโต๊ะทำงานไอ้เก่งนี่หว่าไม่ใช่โต๊ะผม อ๊าก อับอายขายขี้หน้าผมก็รีบกอบเศษหน้าตัวเองเดินลิ่วไปที่โต๊ะตัวเองไม่ทันรู้ตัวเลยแล้วไอ้วุฒสันหายไปไหน
“เป็นยังไงครับเพื่อนนิว ทำหน้าเหมือนคนท้องผูกเลยนะมึง” เสียงทักกวนตรีนพร้อมฝ่ามือที่โบกหัวผมอันเป็นสเต็ปของมัน ไอ้จุ๋ม!
“ไอ้เหี้ย มาทีไรตบหัวกูทุกทีเห็นมั้ยว่าความหล่อกูกระเด็นไปโน่น เก็บมาๆ”
“ฮ่าๆๆ อย่างมึงมีด้วยเหรอความหล่อ อย่างมึงเขาเรียกมีแต่ความสวยมากกว่าไอ้ห่า ถุ้ย!”
“เออ คือว่าไอ้จุ๋ม กูมีเรื่องจะคุยกับมึงว่ะ” ผมลากมันออกมาห้องน้ำ เห็นสายตาสงสัยของไอ้เก่งมองตามอยู่แต่นาทีนี้ผมไม่สนใจแล้ว อยากรู้มาก ไม่สามารถทำงานได้โดยที่สมองนึกถึงแต่ไอ้บุคคลปริศนาที่กระทำชำเราผม
“เอาๆ พอแล้วมึงจะให้กูเข้าไปอัดในส้วมกับมึงรึไง มีไรพูดมา”
“คือว่า เมื่อวันเสาร์ตอนที่กูเมาแล้วอ่ะ ใครอยู่กับกู มึงอธิบายมาหน่อยดิ”
“อืมก็มี.....แล้วมึงจะถามเรื่องนี้ทำไม หรือว่ามีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ?”
“ปล่าวๆ ไม่มีไร คือกูแค่อยากรู้ไงว่ามันเกิดอะไรขึ้น แถมพวกมึงก็เล่นหนีกลับไม่บอกไม่กล่าวกูเลย...เลยอยากรู้ไง นะๆมึงเล่าให้กูฟังหน่อย”
“เออๆ คือว่าวันนั้นหลังจากที่มึงเมาหมดสภาพไอ้เก่งก็แบกมึงไปนอนแล้วก็ลงมาเก็บบ้านให้มึงแล้วพวกกูก็แยกย้ายกันกลับ ไอ้เก่งไปส่งกูกะไอ้บอย ส่วนไอ้วุฒมันบอกว่าลืมของเลยกลับไปเอาที่บ้านมึง ที่เหลือก็ไม่รู้แล้วว่ะเพราะกูเองก็เมาเหมือนกัน”
อ้าว? ทำไมมันกับไอ้วุฒเล่าไม่เหมือนกันล่ะ -0-? แล้วสรุปใครเล่าความจริงแล้วใครโกหกกูละเนี่ย โอ๊ย กูอยากได้เครื่อมจับเท็จ ช่างแม่งเหลือไอ้บอยอีกคน ไอ้นี่ไม่น่าจะโกหกกูนะ
“อืม กูเข้าใจแล้ว ขอบใจมากมึง งั้นกูไปนะ” ผมตบบ่ามันแล้วชิ่งหนีมาเลย เป้าหมายคือไอ้บอย ผมเดินเข้าไปตบโต๊ะมัน ไอ้บอยสะดุ้งเงยหน้ามองผมแบบงุนงงมาก ฮ่าๆๆ เห็นหน้ามันแล้วน่ารักดีอ่ะ
“มะ...มีอะไรเหรอนิว กูตกใจหมดเลย”
“เที่ยงนี้มึงออกไปกับกูหน่อยนะ”
“อะ....เอ่อ ได้สิ” ไอ้บอยตกลงแบบเบลอๆกับผม ฮ่าๆๆ น่ารักว่ะ แล้วผมก็เดินกลับไปทำงานอย่างสบายใจ เรื่องราวจะกระจ่างเร็วๆนี้แหละ ผมไม่สนใจอะไรแล้วนั่งทำงานแบบติดสปีดจนบอสยังเดินมาเอ่ยชมเลย -0- เมพขิงๆกู
เที่ยงตรงเป๊ะ
ผมลากไอ้บอยออกมาก่อนที่ไอ้ 3 คนนั่นจะเคลียร์งานเสร็จ ไอ้บอยดูเหมือนไม่อยากจะไปกับผมเท่าไหร่แต่ ผม-ไม่-สน ยังไงวันนี้เรื่องมันจะต้องกระจ่าง หลังจากผมสั่งอาหารและนั่งรออาหารมาเสิร์ฟผมก็เปิดประเด็น
“ไอ้บอยกูมีเรื่องจะถามมึงว่ะเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืนวันเสาร์”
ผมพูดปุ๊บ ไอ้บอยทำแก้วน้ำหกปั๊บเหมือนตกใจ อืม...หน้าตามันดูตกใจจริงๆนั่นแหละ
“ไม่มีอะไรนี่ เมื่อคืนนั้นนิวหลับพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้านหมด แล้วนิวมีอะไรเหรอ”
“เปล่าหรอก กูแค่อยากรู้ว่ามีใครอยู่กับกูมั่งเมื่อคืนนั้น แต่พวกมึงบอกว่ากลับบ้านกันหมด” ผมยกแก้วน้ำขึ้นดื่มแล้ววางลง ขยับไปจ้องหน้าไอ้บอย มันพยายามหลบตาผม “กูเชื่อมึงได้ใช่มั้ย บอยมึงเล่าให้กูฟังหน่อยสิ”
“กูบอกไม่ได้ กูขอโทษ”
“ไอ้บอย! มึงเพื่อนกูหรือเปล่า บอกมานะไอ้เหี้ย!” ไอ้บอยสะดุ้งน้ำตาคลอเลย กำ นี่ผมรุนแรงไปสินะ แล้วเราก็เงียบจนอาหารมาเสิร์ฟ อืม คนมองกูทั้งร้านขอบคุณ ผมถอนหายใจแรงๆทีหนึ่ง
“กูไม่ได้อยากทำให้มึงโกรธนะนิว แต่กูไม่กล้าบอก”
ผมนั่งมองข้าวแบบกระเดือกไม่ลง อ๊าก เคยมั้ยที่แบบอยากรู้อะไรสุดๆแล้วมันไม่ได้ดั่งใจเลยน่ะ แล้วตอนนี้ไอ้บอยขึ้นกู-มึงแล้วด้วยมันคงอึดอัดใจมากจริงๆ เพราะปกติไอ้นี่มันสุภาพกับผมตลอดนะ
“กูแค่อยากรู้ ว่าคนที่ทำร้ายกูใช่พวกมึงมั้ย เรื่องแค่นี้มึงบอกกูไม่ได้เหรอ”
“หา? นิวโดนทำร้ายเหรอ ใครทำ? เมื่อไร? ที่ไหน ทำไมไม่รีบบอกเราล่ะเดี๋ยวไปบอกพวกไอ้เก่งแล้วไปแจ้งความกัน เร็วๆ”
ผมหมั่นไส้เลยโบกมันทีหนึ่ง มันนั่งลงหน้าหงอย
“เล่าให้กูฟังเร็วๆไม่งั้นมึงเตรียมตัดเพื่อนกับกูได้เลย” ผมพูดขู่มัน ฮ่าๆๆแค่ขู่อ่ะไม่ทำจริงหรอกแต่ไอ้บอยมันเชื่อคนง่าย
“โอ๊ย มึง...คือ...แม่งเล่าก็ได้วะ คือว่าคืนนั้นทุกคนเมาเหมือนหมาเลยแหละ แล้วทีนี้ไอ้เก่งอุ้มมึงขึ้นไปบนห้องไงมันก็หายไปนานมากแล้วกูก็ไม่ได้ขึ้นไปดูด้วยว่ามันทำอะไร คงเช็ดตัวให้มึงแหละ แล้วพอไอ้เก่งลงมาไอ้จุ๋มมันก็ขึ้นไปดูมึงเอาพวกมือถือไปวางให้มึงในห้องเพราะมึงใช้มันแทนนาฬิกาปลุกใช่มั้ยล่ะทีนี้...”
ไอ้บอยคว้าน้ำมากรอกปากหลังจากเล่ามายาวยืด อืม...แสดงว่าผู้ต้องสงสัยคือ....คือใครวะ? -0-
“มึงรีบเล่าต่อไอ้ห่า มัวแต่แดกน้ำอยู่ได้”
“เดี๋ยวดิ คือหลังจากไอ้จุ๋มขึ้นไปแล้ว ไอ้วุฒก็ตามขึ้นไปดูมึงมั่งกูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจากนั้นเกิดอะไรขึ้นเพราะกูหลับ มารู้ตัวอีกทีตอนไอ้เก่งมันปลุกกูให้เข้าบ้านนั่นแหละ กูเลยเพิ่งรู้ตัวว่าไอ้เก่งมันขับรุมาส่งกูที่บ้านแล้ว จบ ไงมีอะไรข้องใจอีกมั้ย”
“อืม เข้าใจแล้วมึงรีบๆแดกข้าว เดี๋ยวเข้างานไม่ทัน” แล้วผมก็รีบก้มหน้ากินข้าวโดนไม่สนใจไอ้บอยอีก มันก็บ่นว่าผมผีเข้าผีออกนะแต่ผมไม่สนใจ เพราะกำลังประมวลผลคำให้การของผู้ต้องสงสัยและพยาน
ข้อ 1 ไอ้วุฒบอกว่าทุกคนกลับบ้านกันหมด ไอ้เก่งอยู่รั้งท้ายเพราะมันเก็บบ้านให้ผม
ข้อ 2 ไอ้จุ๋มมันบอกว่าไอ้เก่งมันไปส่งไอ้บอยกับไอ้จุ๋มกลับบ้าน แล้วคนที่ย้อนกลับมาอยู่กับผมคือไอ้วุฒ
ข้อ 3 ไอ้เก่ง มันหัวเราะแบบมีเลสนัย -0- แถมถามผมว่าหมดแรงเดินเหรอ? มีความหมายอะไรอ่ะป่าวง่า
ข้อ 4 ไอ้บอยบอกว่าไอ้เก่งพาผมไปนอนและเก็บกวาดบ้านให้ ส่วนไอ้จุ๋มกับไอ้วุฒขึ้นไปหาผมบนห้อง แล้วไอ้บอยก็กลับบ้านพร้อมไอ้เก่ง
โฮกกกกกก
กูได้ข้อสรุปแล้ว
พวกมึงน่าสงสัยกันทุกคนนั่นแหละโว้ย!ตอนต่อไปรอวันหลังคร้าบบ
ว่าแต่ เรื่องนี้พลิกนะครับ ทัมจายนะ ฮ่าๆๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
