หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91

[ka[ze]na]

ชีวิตไฟ........ไม่ฟ้าเหลืองก็คางเหลืองกันล่ะคร๊า!!!!!!!

[patwo]

ตอนที่ 60

“ มึงหายไปไหนมา " ผมถามมันที่ตอนนี้แค่ยืนนิ่งๆอยู่หน้าประตู ไอ้ไฟเดินเข้ามา มันดึงกระเป๋าเป้ออกจากไหล่ตั้งไว้บนโต๊ะกินข้าว " กูโทรหาเกือบจะร้อยสายอยู่แล้ว ทำไมมึงไม่รับ "

“ ไปดูหนังกับเพื่อนมา "

“ จริงๆ ก่อนดูหนัง มึงน่าจะไลน์มาบอกกูก่อน "

“ กูลืม " เป็นคำตอบที่โคตรจะง่าย ผมถอนหายใจ มองหน้ามันที่ก็ยังคงเฉยๆ ไอ้ไฟจ้องมองผม ไม่เห็นจะมีความรู้สึกผิดอยู่ในแววตานั้น " ไม่ได้ตั้งใจจะลืม "

“ ทีหลังก็บอกกูด้วยแล้วกัน " ลุกขึ้นยืนน้ำก็ยังไม่ได้อาบน้ำ เพราะมัวแต่ใส่ใจเรื่องของมัน

หลังเลิกเรียนกลับมาที่คอนโด ผมแปลกใจตั้งแต่ที่มันไม่อยู่ที่นี่ เพราะปกติมันจะกลับมาก่อน รอผม แล้วเราก็ออกไปกินมื้อเย็นด้วยกัน รอเวลาจนถึงหกโมงเย็น มันก็ยังไม่กลับ ผมโทรหาไป ไม่มีใครรับสาย ไลน์ไป ก็ไม่มีใครตอบรับ ผมโทรไปหาเพื่อนมันทุกคน แต่ก็ไม่ใครรู้ว่ามันอยู่ไหน รอจนสองทุ่ม ผมโทรไปหาพี่ไฟท์ มันไม่ได้อยู่บ้าน รอจนสามทุ่ม ผมโทรไปหา โทรจนไม่อยากจะโทร โทรจนมันกลับมายืนอยู่ตรงหน้า

“ เทม "

“ อะไร " หันไปมองมัน ไอ้ไฟก็เดินเข้ามาใกล้

“ มีอะไรจะพูดกับกูรึเปล่า "

“ มี " ผมมองหน้ามัน " มึงรู้รึเปล่าว่ากูเป็นห่วง เข้าใจรึเปล่า ว่ามิสคอล ในหน้าจอโทรศัพท์ของมึง กูโทรไปเพราะว่ากูห่วงมึงแค่ไหน "

“ กูไม่ได้เปิดเสียง กูลืมเปิด "

“ แล้วมึงไปข้างนอกกับใคร ไลน์บอกกูสักหน่อย ไม่ได้เลยเหรอว่ะ "

“ กูลืม "

“ ถามจริง ทำอะไรว่ะ ถึงสนุกจนลืมทุกอย่างขนาดนี้  มึงไปกับใครมา " ไอ้ไฟไม่ใช่คนขี้ลืม ถ้ามันไม่เพลินจนลืม มันก็คงจะมีความสุขมาก สายตาที่ผมจ้อง ไม่กล้าสบตาผม " วันนี้มึงไปไหนมากันแน่ "

“  ไปกินข้าว แล้วก็ไปดูหนัง กับรุ่นน้องที่โรงเรียนเก่ากู " 

“ คนที่มาส่งมึงตอนที่มึงเมา ใช่มั๊ย " ไอ้ไฟ พยักหน้า ผมก็พยักหน้าเข้าใจ จะให้กูพูดอะไรว่ะ มันไปสนิทกันตอนไหน ผมยังไม่รู้เลย " อื้ม มึงกลับมาแล้วก็ แล้วกันไป "

หมุนตัวจะเดินเข้าห้องนอนไอ้ไฟมันก็ยืนอยู่ตรงนั้น กูอยากรู้ว่ามึงจะคิดได้บ้างรึเปล่าว่ะ กูห่วงมึง ห่วงมึงจนจะคลั่งอยู่แล้ว แต่มึง ไปดูหนังกับรุ่นน้อง แค่นั้น ทำไมกูไม่มีอะไรจะพูดเลยว่ะ กูอยากจะด่า แต่ด่าไปมึงก็คงจะไม่ฟัง ไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าผมห่วง

“ ไอ้เทม หันมาคุยกับกูก่อน "

“ อะไร " หันหน้าไปหามัน ไอ้ไฟถอนหายใจใส่ผม 

“ มึงโกรธ กูเรื่องที่กูไปดูหนังกลับบ้านดึกแล้วไม่โทรบอกมึง แค่นั้นเหรอว่ะ " ผมเงียบ " เหอะ ตุ๊ดว่ะ กูไม่ใช่ประถมนะเว้ย ที่ต้องเป็นห่วง แค่ไปดูหนังกลับบ้านดึกมึงจะมาอะไรนักหนา กูยี่สิบแล้ว ไม่ใช่สองขวบ ไม่ต้องห่วงมากก็ได้"

“  เออ กู ตุ๊ด "

“ ไอ้เทม "

“ มึงจะคิดยังไง ก็เรื่องของมึงเถอะ มึงเคยฟังใครที่ไหนละ มึงสนใจที่ไหน ใครจะเป็นห่วง มึงเอาความต้องการของตัวเองเป็นใหญ่ตลอดอยู่แล้วนี่หว่า กูจะพูดเหี้ยอะไรได้ว่ะ  ตอนนี้มึงยืนอยู่หน้ากูตรงนี้ มึงเคยคิดบ้างมั๊ยว่ากูจะเป็นห่วง เคยคิดบ้างรึเปล่าว่ะ ว่ามีใครรอมึงอยู่ที่บ้าน มึงอย่ามาอ้างว่า มึงโตแล้ว คนโตแล้วมันต้องคิดได้ ว่ามีใครห่วงมึง ที่มึงบอกว่าจะไปไหนก็ได้ไม่ต้องบอกใคร นั่นมันข้ออ้างเด็กประถม "  ผมเว้นช่วงหายใจ ไอ้ไฟไม่ได้ก้มหน้า มันแค่จ้องหน้าผม สายตาที่จ้องมา ดูอ่อนลง แต่มันก็คือไฟ อ่อนยังไงก็ยังร้อน

“ กู บอกว่า กูลืม "

“ ทีหลังก็ช่วยลืม ความคิดที่ว่ากูไม่รักมึงไปด้วยแล้วกัน ลืมว่ากูกับไอ้หยุ่นเคยเป็นอะไร งั้นมึงก็ช่วยลืมๆ มันไปด้วยแล้วกันนะ ถ้ามึงขี้ลืมนักนะ  " กูไม่อยากจะฟังเหี้ยอะไรแล้ว พอ ยิ่งพูดก็ยิ่งควบคุมอารมณ์โกรธของตัวเองไม่ได้ ผมเดินเข้าห้อง ปิดประตูห้องตัวเองเสียงดัง ถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ " โธ่เว้ย!! ”

ผมปัดตุ๊กตาหมีตัวโตที่ตั้งอยู่ข้างประตู ขาผมแตะแม่งไปอีกที มองหน้ามันที่มองผม ดวงตาใสๆคู่นั้น ผมถอนหายใจออกมา " กูจะไปเอาความเหี้ยอะไร กับคนลืมว่ะ "

แกร๊ก.. เสียงเปิดประตู ผมไม่ได้หันไปมอง  แต่เห็นแสงที่ลอดเข้ามาภายในห้องนอนที่ผมเองยังไม่เปิดไฟ ไอ้ไฟเดินเข้ามาใกล้ผม มือของมันจับแขนของผมเอาไว้ มือนั่นบีบแน่น

“ ขอโทษทีมึง " มันพูดเสียงเบา " กูผิดเอง ทั้งๆที่กูควรไลน์หามึงตั้งแต่ก่อนเข้าโรงหนัง แต่กูเอาแต่เล่นเกมส์กูเลยลืม ขอโทษ "

ผมไม่สามารถฟังเสียงเบาๆแบบนั้นของมันได้นาน หลับตาแน่นถอนหายใจ กูแพ้มันอีกแล้วเหรอว่ะ ตัวของผมหันไปดึงมันเข้ามากอด  กอดแน่นไม่สนด้วยซ้ำว่ามันจะเจ็บ แต่อยากจะกอด กอดให้มันรู้ว่า ผมห่วงมันมากแค่ไหน ช่วงเวลาที่รอให้เข็มมันหมุนไปแต่ละนาที มันไม่ง่ายเลย สำหรับความอดทนของผม ที่มีอยู่จำกัด

“ เทม "

“ ไฟ กูรักมึง " ร่างที่ผมกอดนั้นนิ่งไป มีแต่ผมที่โอบมันไว้ในแน่นขึ้น " กูรักมึง ทั้งรัก ทั้งหวง ทั้งห่วง ห่วงมึงเหี้ยๆ มึงเข้าใจมั๊ย เข้าใจบ้างมั๊ยว่าคนอย่างกู ที่เป็นห่วงมึง อดทนรอกับประตูที่ไม่รู้ว่าจะเปิดเมื่อไหร่ กูเอาแต่มอง มองมาเมื่อไหร่ มึงจะกลับมา "

“ เทม..” แทบจะไม่ได้ยินมันพูดคำนั้น  ไอ้ไฟนิ่งค้างไปแล้ว

“ ทำไม " ไอ้ไฟมองหน้าผม สายตาของมันสั่นไปมาเอื้อมมือไปจับหัวใจของมันตรงหน้าอก สิ่งมีชีวิตนั้นเต้นแรงแทบจะไม่เป็นจังหวะ " ตื่นเต้นรึไง "

“ แค่ไม่คิดว่า มึงจะกล้าพูด "

“ กูบอก เมื่อกูแน่ใจ " ความเป็นห่วงของผมในหลายชั่วโมงที่ผ่านมาทำให้ผมแน่ใจ จริงๆก็แน่ใจมานานแล้ว แค่ไม่รู้จะบอกยังไง ไม่รู้จะเริ่มพูดที่ตรงไหน ถ้าพูดไปดื้อๆ มันคงหาว่า ผมบ้า  " ทำไมหัวใจมึงเต้นแรงแบบนี้ว่ะ ? "

“ กูโดนบอกรักนะ ไม่ได้โดนด่าจะให้ไม่รู้สึกอะไรนะ ไอ้เหี้ย "

“ ปากมึงนี่นะ " ดึงปากล่างของมัน ไอ้ไฟถอนหายใจออกมา ขยี้ผมยาวของมันจนฟูไปหมด แต่มันก็ยังนิ่งผมดึงมาเข้ามากอด  " ไอ้ไฟ "

“ ห้ามปล่อยกูนะ " 

“ หน้ามึงแดงเหรอ " มือที่กอดผม หลังเสื้อตึงเพราะมีคนกำเอาไว้แน่น  " ไฟ ทีหลังจะไปไหน ก็ส่งข้อความมาบอกกูด้วยนะ "

“ รู้แล้ว "  ดึงมันมาเผชิญหน้าไอ้ไฟก้มหน้า ช่วงแก้มของมันแดงจัด ผมอมยิ้ม ไม่ใช่ภาพที่จะเห็นบ่อยนักหรอก ก้มหน้าลงไปใกล้ไอ้ไฟเองก็หลับตา ผมจูบปากของมัน เป็นจูบเบาๆ ที่นานๆครั้งจะมี

ในนาทีที่มันลืมตาขึ้นมาผมยืนยิ้มอยู่ตรงนี้ เช่นกันที่ว่ามันก็ยังยืนหน้าแดงอยู่ตรงนั้น อาจไม่บ่อยที่เป็นแบบนี้ แต่เรียกได้ว่า เป็นความสุข เท่าที่มี ของเรา

ผมเพิ่งเข้าใจในความ ไม่ต้องพยายาม ที่มันเคยพูดไว้ ไม่ต้องพยายามว่าจะรัก แต่ใช้ชีวิตในทุกวันให้เหมือนที่ผ่านมา ให้ผมกับมันเป็นเหมือน ชีวิตประจำวันของกันและกัน

“ อื้ออ เทม ทำไม มึงทำช้าจังว่ะ มึงจะยืดเวลาไปถึงไหน " ใต้ร่างของผม บ่น เสื้อผ้าของเราถูกทิ้งไว้ไม่เป็นที่อยู่เกลื่อนห้อง เหงื่อที่เริ่มไหล แต่ผมไม่ได้รีบร้อนเหมือนทุกทีที่เราต้องสวมกอดและสอดใส่ซึ่งกันและกัน ไม่ได้แกล้ง แค่อยากจะสอดเข้าสอดออกแบบนี้อีกนานๆ

“ นี่ พรุ่งนี้มึงไม่มีเรียน ไปดูหนังกัน " สวมเข้าอีกที มันก็ผ่อนหายใจยาวออกมา ไอ้ไฟบรือตามองผม ปากเล็กๆของมันเม้นเข้าหากันเกือบจะเป็นเส้นตรง

“ เรื่องอะไร อื้อ กูทรมาณมึงรู้มั๊ย เหี้ย เมื่อไหร่มึงจะเสร็จๆสักทีว่ะ กูเสร็จไปสองรอบแล้วนะ " จริงอย่างที่บอกไอ้ไฟเริ่มหมดแรงแล้ว มือที่จิกอยู่ที่แขนผม เริ่มคลายตัวลง 

“ วันพีชเดอะมูฟวี่ไง เมื่อวานมันเข้าโรง จริงๆกูกะพามึงไปตั้งแต่ กูกลับมาละ แต่ก็นะ.. อื้อ แน่นจริงเว้ย " ผมสอดเข้าในตัวมันจนลึก ข้างในตัวมันทั้งแน่นและอุ่น ไอ้ไฟดึงตัวเองขึ้นมาจากเตียง มันกอดคอของผมไว้แน่น  เราจูบกันเป็นจูบดูดดื่มจนแทบจะหายใจไม่ทัน

“ กูไปดูมาแล้ว วันนี้ " มันถอนหายใจ แต่กูนี่โคตรเซงเลย ผมจองไว้สองที่นั่งสำหรับพรุ่งนี้ เป็นตั๋ววีไอพี เราไม่เคยดูหนังด้วยกันสักครั้ง ไม่มีอะไรพิเศษเพียงแค่อยากจะไปดูด้วยกัน ทั้งๆที่ผมก็ไม่ใช่คนที่ชอบดูเท่าไหร่หรอกแค่คิดว่าเป็นหนังที่มันชอบ

“ เหรอ เออ " ผมดันตัวเองเข้าออกร่างของมันให้เร็วขึ้น ไอ้ไฟไม่ได้พูดอะไรทำได้แต่หลับตาผ่อนลมหายใจแรงๆของมัน ทำไมผมถึงหลงใหลร่างกายของมันขนาดนี้ว่ะ ตัวมันเล็ก เอวมันก็เล็ก เป็นร่างที่แทบไร้ที่ติถ้าพูดในมุมมองของคนที่ชอบเกย์ด้วยกัน มันไม่มีขนโกนออกหมดเพราะไม่อยากมีกลิ่น ตัวขาวๆ ไว้ผมยาว หน้าตาหยิ่ง

“ เทม เร็วอีก เร็วๆ " มันบีบไหล่ของผมแน่น มือที่กำลังจับผม ช่วงเวลานี้ที่ผมอยู่บนร่างของมัน ดวงตาของมันที่จ้องมองมาที่ผม แก่นกายของผมขยับเร็วเข้าไปร่างของมัน  ไอ้ไฟครางไม่ได้ศัพท์มันหายใจเร็วพอๆกับผมที่เคลื่อนไหวร่าง ขาของมันฉีกออกมากขึ้น เผยช่องทางหลังกว้างให้ผมสอดใส่เข้าได้ลึกกว่าที่เป็น  " อ๊าา  เทม กู เหี้ยเอ้ยย เร็วอีก จะถึงแล้ว อ๊ะ อื้มม สุดยอดเลยว่ะ "

“ ไฟครับ " ผมก้มลงกอดมันพร้อมกับแรงสอดครั้งสุดท้ายที่ฉีดน้ำเข้าร่างของมัน ต้นคอของมันหอม  ใช้ปากดูดที่ลาดไหล่ ไอ้ไฟเกร็งตัว  บางทีมันคงไม่รู้ว่าผมเป็นที่อิจฉา เด็กที่มานั่งเฝ้าผมหน้าคณะ ใครๆก็อยากรู้จัก หลายคนคิดว่าน้องชาย หลายคนนั้นอยากจะสมัครเป็นน้องเขย หลายคนที่รู้ว่าผมกับมันเป็นอะไรกัน หลายคนต่างพากันอิจฉา ทั้งความรวย และ หน้าตาของมัน

มองหน้ามันตอนนี้ที่กำลังหายใจถี่ หน้าแดงๆและรอยแดงที่ปะไปทั่วร่าง  บางทีก็แปลกใจ ทำไมมันมาอยู่ตรงนี้กับผมได้ก็ไม่รู้ ทำให้ผมกลายเป็นคนที่น่าอิจฉาในสายตาคนอื่น และเช่นกันมีบางทีที่มันเอาแต่ใจ ผมแอบคิดว่าตัวเองโชคร้าย แต่ถึงอย่างงั้น ผมก็ยังอิจฉาตัวเองอยู่บ้างเหมือนกัน

...........................................

ผมเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ลืมตาขึ้นมาพร้อมแสงที่ลอดเข้ามาในห้อง ลืมตาดูนาฬิกาที่แขวนอยู่บนกำแพง ใกล้จะเที่ยงแล้วเหรอว่ะ ยืดตึวขึ้นมาจากเตียงดึงมือที่กอดผมนั่นออก มึงจะขาดความอบอุ่นไปถึงไหน กอดกูอยู่ได้ ตั้งแต่มาอยู่ด้วยกันนานไปผมเลยรู้ ความลับ ไอ้เทมยังนอนน้ำลายย้อยอยู่เลย บางคืนน้ำก็ไหลใส่หลังผม โสโครกจริงจังครับ หนำซ้ำบางคืนก็นอนตกเตียงแบบนี้มันเลยต้องกอดผมไว้ เพราะมันกลัวตกเตียง  ไม่มีภาพความหล่อที่เดินโฉบไปโฉบมาหลงเหลืออยู่หรอกครับ

“ นอนสบายจริงๆมึง " มันเป็นคนที่พอหลับแล้ว ฟ้าจะถล่มลงมา เทมไม่มีตื่นครับ เทมหลับ อย่างเดียว หล่อตั้งแต่ตื่นแม่งยันหลับตา " ฝันหวานต่อไปแล้วกันมึง " ห่มผ้าห่มให้ ผมเดินมาหยิบเสื้อกล้ามใส่อยู่บ้าน คว้าไอ้พลุ้ย หมียักษ์ที่ได้ตอนวันเกิด บัดนี้มันเป็ยลูกสมุนผมไปแล้วครับ ใช้หอบหิ้วไปไหนมาไหนแล้วแต่ผมจะบัญชา

“ นั่งนี้แล้วกันมึง " เอามันขึ้นไปตั้งบนโซฟา คือตัวมันใหญ่มากครับ มันนั่งบนโซฟาตัวเดียวก็ล่อไปครึ่งตัวแล้ว ไม่เข้าใจน้องเทอม ซื้อตุ๊กตามาตัวใหญ่กว่าผมอีก " อยากดูวันพีช อยากดูวันพีช "

เมื่อคืนสนุกมากครับ เป็นหนังที่สุดยอดจริงๆ บางทีผมเคยคิดแบบเพ้อๆไปว่า อยากจะไปเรียนทำเอนิเมชั่น ทำงานในญี่ปุ่น พวกวาดการ์ตูนอะไรทำนองนี้ แต่กูคงได้แต่เพ้อว่ะ ใส่แผ่นแล้วนั่งลงข้างๆไอ้พลุ้ย หมีเหี้ยไรโคตรจะนิ่ม เอียงตัวซบมันระหว่างที่รอมันพล่ามอะไรที่ไร้สาระ

' ผมอยากจูบพี่ ' เสียงไอ้เซฟเมื่อคืนดังเข้าหูผมขึ้น มันจะเอาจริงๆเหรอว่ะ พอคิดถึงคำพูดของไอ้เซฟ ก็คิดถึงคำพูดของใครอีกคนขึ้นมาได้ คำพูดที่ทำให้หัวใจของผมเต้นแรงเหี้ยๆ คนที่ไม่เคยคิดว่า จะได้ฟัง จริงๆ ก็ไม่ได้หวังตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ สำหรับคนแบบนั้น

' ไฟ กูรักมึง ' เขินแล้วทำไมต้องนิ่งแบบนั้นด้วยว่ะ เมื่อคืนผมช๊อคจนตาค้างพอได้ยินคำนั้นร่างทั้งร่างของผมมันชาไปหมด รู้สึกแค่ว่าหัวใจเท่านั้นที่เต้นแรง ผมหุบยิ้มไม่ได้เลยแม้แต่จะแค่คิดถึง ต่อยลงบนไอ้พลุ้ย ต่อยแม่งอยู่หลายทีผมก้มลงไปกอดมัน " มึงห้ามไปบอกมันนะ ไอ้พลุ้ยนี่ความลับของมึงกับกู "

ครืนน ครืนน ครืนนน เสียงโทรศัพท์สั่น แต่ไม่ใช่โทรศัพท์ของผม แต่เป็นโทรศัพท์ของไอ้เทม มองดูที่หน้าจอ มันเป็นข้อความที่ส่งเข้ามา ไม่ได้อยากจะกดดูนะมึง แต่หน้าจอมึงโชว์ขึ้นมาเอง เป็นข้อความจากทางโรงหนังเค้าแจ้งมาว่า ตั๋วหนังวีไอพีสองที่นั่งที่มันโทรมาเลื่อนเมื่อคืน สามารถเข้าดูได้วันนี้

“ กูคิดว่ามึงตอแหลนะ " กลับมานั่งพิงไอ้พลุ้ยดูการ์ตูนไปเรื่อย จะให้ไปดูอีกรอบ กูก็ไม่อยากจะดูแล้วว่ะ เหมือนว่า ก็กูดูไปแล้ว มันก็ยังจำได้ จะให้ไปดูอีก  อะไรที่กูต้องขำ กูคงขำล่วงหน้าชาวบ้านชาวช่องเค้า

“ ตื่นมาดูการ์ตูนแต่เช้าเลยนะมึง " หันไปตามเสียงไอ้เทมเดินเกาพุงออกมาจากห้อง ใส่แค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียว หยิบบุหรี่ที่โต๊ะ สูบบุหรี่ก่อนจะแดกข้าวอีกมึง  " สนุกตรงไหนว่ะ ไอ้การ์ตูนปัญญาอ่อนของมึงเนี้ย "

“ ไม่สนุกแล้วมึงจะไปดูทำไม " พิงกับไอ้พลุ้ยหันไปมองหน้ามัน ไอ้เทมพ่นบุหรี่ก่อนจะหันมามองหน้าผม

“ แล้วหมาตัวไหน ชอบดู "  สูบบุหรี่เข้าไปอีกที " แต่มึงก็ไปดูมาแล้วนี่นะ ยกเลิกไปเถอะ วันนี้มึงจะไปไหนรึเปล่า "

“  กูเหรอ " ความจริงก็ไม่รู้จะไปไหนนะ  อยากอยู่เฉยๆมากกว่า ผมล้มตัวลงพิงไอ้พลุ้ยมากขึ้น พุงมันอุ่นมากเลยตั้งชื่อว่าไอ้พลุ้ย " จะไปดูหนัง "

“ เรื่อง "

“ วันพีชเดอะมูฟวี่ " ไอ้เทมหันมามองหน้าผม  มันบี้ขี้บุหรี่กับถาดแก้ว คว้าเอาแขนผมไว้มันดึงให้ผมเข้าไปใกล้มัน

“ ใส่ใจความรู้สึกของกูด้วยเหรอ มึงนะ "

“ ก็นะ " ไอ้เทมยกยิ้ม มันก้มลงมาจูบผม ก็ไม่ใช่อย่างงั้นซะทีเดียวหรอก ช่วงนี้ไอ้เทมใส่ใจผม ผมก็เลยอยากใส่ใจมันบ้าง ทุกอย่างระหว่างเรามันดูดีมากขึ้น แต่กลับไม่มีอะไรน่าอึดอัดเลย ลิ้นของมันดันเข้ามาในปากของผม มือที่คิดว่าจะอยู่นิ่งผมจับไหล่ของมันไว้  เทมดูดปากผมจนเสียงดัง มันเลื่อนมาจูบตรงไหล่

ผมห่อตัวกับลิ้นที่กำลังย้ายไปดูดดันอยู่ที่หัวนมของผมผ่านนอกเสื้อ  มือมันล้วงเข้ามาในตัวของผม ถอดเสื้อกล้ามของผมออกหลังพิงกับพุงอุ่นๆของไอ้พลุ้ย  มันไม่ได้ก้มลงมองมา แต่มองตรงไปข้างหน้าที่ทีวี  ลิ้นของมันวนที่รอบผิวรอบนมของผม ใช้มืออีกข้างบี้จนมันขึ้นแข็ง ข้างที่ใช้ปากนั่นก็ด้วย

“ เทม "

“ กูจะหยุดแค่นี้เหละ "  ปากของมันหลุดออกจากนมของผม มองหน้ามันที่หายใจถี่ " ก่อนที่กูจะหยุดไม่ได้ ก็ต้องหยุดก่อน "

“ หยุดทำไมว่ะ "

“ เดี๋ยวมึงไม่ได้ดูหนัง  " มันหอมแก้มผมลุกขึ้นนั่งแล้วจุดบุหรี่ มวนใหม่ " มึงรีบไปอาบน้ำ เดี๋ยวไปกินข้าวกัน มึงอยากกินอะไร มาสะ มั๊ย ? “

“ หึ ไม่เอาอะ เพิ่งแดกมาเมื่อวาน " ยังไม่ทันจะขี้เลย จะให้แดกเข้าไปอีกแล้วเหรอว่ะ  " ไปกินอาหารไทยกัน  กูอยากกิน ต้มยำกุ้งน้ำข้น กับข้าวสวย "

“ อยากแดกแค่นั้น ร้านข้างล่างก็มี "

“ ถ้าแดกในห้าง แดกเสร็จก็ดูหนังเลยไง แดกไม่ต้องอิ่มมาก กูโคตรอยากจะกินบ๊อปคอร์นชีส เมื่อวานกูกินไปนิดเดียว ไอ้เซฟแม่ง แดกของกูหมด "

“ เออ กูจะบอกว่า ไอ้เซฟโทรมา สามสาย ตอนกูนอนอยู่ " มันเชิดหน้าไปที่ห้อง แปลกนะ ทำไมผมรู้สึกว่ามันนิ่งไป แต่คงไม่มีอะไรหรอก ผมคงคิดไปเองเหละมั้ง เดินเข้าห้องนอน หน้าจอของโทรศัพท์ไม่ได้สว่างอยู่ หยิบมันขึ้นมากดตรงปุ่มโฮม หัวใจของผมหายวาบมันชาไปจนถึงเท้า ไม่ใช่มิสคอลสามสายที่ไอ้เซฟโทรมาแต่เป็นข้อความไลน์มากกว่า ..

' พี่ไฟ คิดถึงนะครับ '

ผมว่า ที่เทมมันดูแปลกไป ผมว่า ผมคงไม่ได้คิดไปเองแล้วละครับ

............................................................

“ มึงจอดชั้นตัดผมอีกแล้วเหรอว่ะ " ผมถอนหายใจกับมันที่กำลังกลั้นขำ ไอ้เหี้ยนี่โคตรกวนส้นตีน  เวลามันพาผมมาห้าง มันจะเช็คก่อนครับ ชั้นไหนมีร้านตัดผมเยอะ มันจะชอบพาผมไปจอดชั้นนั้น และฝั่งที่มีร้านตัดผมด้วยนะ ว๊อนให้กูตัดมาก

“ ทำไม มึงไม่อยากตัดก็ไม่ต้องตัดสิ "

“ เห็นแล้วมันหงุดหงิดเว้ย มึงจะอะไรกับหัวกูนักว่ะ อยากให้กูตัดผมมากรึไง " มันถอยรถมือนึงมันจับเบาะมองไปด้านหลัง ถอยรถเสร็จมันก็หันมาจับปลายผมของผมเอาไว้

“ ใช่ กูไม่ชอบ มึงไว้ผมยาว " มันยักคิ้ว " ทำไมมึงถึงชอบนักว่ะ "

“ กูว่ากูดูดีขึ้นนะ เวลาไว้ผมยาว กูว่ามันเข้ากับหน้า " จากใจกูเลยนะ กูหล่อขึ้นเพราะไว้ผมยาวจะให้กูตัดเหรอ ฝันไปแล้วละมึง

“ กูก็ว่าเข้ากับหน้ามึง แค่ตุ๊ดไปหน่อย เท่านั้นเอง "

“ ไอ้สัด" ผมไม่ตบหัวมันหรอกครับ  แค่ด่าก็พอแล้ว ยิ่งทำร้ายร่างกายมันเท่าไหร่แล้วมันไม่ตอบโต้นี่ โคตรผัวเมีย เห็นไอ้หยุ่นกับพี่ฮิมเป็นกันคู่นั้นยังกับสงครามครอบครัว

“ ไปๆ อารมณ์เสียได้ทุกเรื่องมึงนี่ยังไง ไม่ชอบก็ไม่ต้องมองมัน ก็แค่เดินผ่าน  " ไอ้เทมหันมาบอก มันเดินออกจากรถ ผมก็เดินตาม มันเช็ครอบรถ หวงสุดๆ ล็อครถเรียบร้อยเราก็เดินเข้าห้าง แวะร้านอาหารไทยที่โคตรจะดูดีร้านนึง

“ ต้มยำกุ้งน้ำข้น ข้าวสวยสองที่ " ไอ้เทมหันไปสั่งพนักงาน เธอยิ้มรับมันหันมามองผม  " มึงจะสั่งอะไร " ก็ที่กูจะแดกมึงเพิ่งสั่งไปเมื่อกี้ไง

“ เอาเป็น เอ็นไก่ทอดสมุนไพร แล้วก็ ทอดมันกุ้ง "

“ กินผักด้วย " เสียงเรียบๆของมันบอก ผมไม่กินผัก แต่แดกข้าวกับแม่งทีไรคือสารอาหารต้องครบห้าหมู่ตลอด ขนาดไปกินซูซิมันยังสั่งสลัดเห็ดมาให้ผมกินเลย

“ ก้านคะน้าผัดหอยเซลล์มั๊ยค่ะ ..เป็นเมนูแนะนำคะ "

“ ก็ได้ครับ แล้วก็เอาหมูคำหวาน แค่นี้ครับ น้ำโค.."

“ น้ำเปล่าสองที่ครับ " พับเก็บเมนูคืนพนักงานมันดึงของผมไปเฉยๆ " เดี๋ยวไปโรงหนังมึงก็ต้องกินอีก "

“ น้ำอัดลมช่วยย่อยเว้ย  "

“ มึงยังไม่ได้แดกอะไร อย่าเพิ่งกินเลย " ขัดใจกูทุกอย่าง แต่นั่นก็คือมัน เหตุผลมาเหนือทุกสิ่ง ผมเคยถามไอ้หยุ่นว่ามันเบื่อบ้างรึเปล่าที่ต้องมีพี่ฮิมคอยดูแล มันสารภาพว่าไม่เคยแถมมันยังคิดว่าดีด้วยซ้ำ แม้จะมีบ้างที่ไม่ชอบใจ แต่ก็มีอะไรที่ชอบมากกว่าที่ไม่ชอบ  ส่วนผมเหรอ ไอ้เทมไม่ได้แสนดีแบบพี่ฮิมเพราะงั้นผมจึง...เซงนิดนึงอีกนิดนึงไม่เซงเรพามันหวังดี  ถอนหายใจออกมา ทุกอย่างเงียบระหว่างรออาหาร

มือถือของผมสั่นในระหว่างที่กำลังรอ หยิบออกมาดูเป็นไลน์ที่ไอ้เซฟส่งมาหาผม มันถามว่าผมอยู่ไหน เงยหน้ามองไอ้เทม ที่กำลังก้มลงอ่านอะไรในมือถือของมันเหมือนกัน

 ' อยู่ห้างกำลังกินข้าว มึงละ '

' อยู่บ้าน กำลังคิดถึงพี่ '

' อ้วกแปป ' ผมส่งอีโมอ้วกไปให้มัน ไอ้เหี้ยเอ้ย เด็กจริง ' วันนี้มึงไม่ไปเรียนรึไง '

' ตื่นไม่ไหว เมื่อคืนกลับดึก เออ โทรไปทำไมไม่รับว่ะ '

' กูโดนด่าอยู่นะสิ เสือกลืมบอกเทมว่ากูไปกับมึง เสือกไม่รับสายอีก กูปิดสั่นปิดเสียงไง แม่งเป็นชุด '

' นั่นแฟนหรือพ่อว่ะ ' หลุดขำออกมากับประโยคของมัน ความจริงผมก็ถามตัวเองอยู่ว่าไอ้ตรงหน้าผมนี่ใคร แต่มันยังน้อยนะครับถ้าเทียบกับพี่ฮิมที่ทำให้ไอ้หยุ่น  ' ป๊ะป๋าเทม'

' ไอ้เด็กเปรต '

' ฮ่าๆ พี่ เมื่อวานซูชิอร่อยนะ ว่างๆเราไปกินกันอีกนะ ไอ้ไนท์บอกว่า มีร้านนึงก็อร่อยเหมือนกัน '

' เออ ว่างๆไป " ผมตอบมันไปแบบนั้น เวลาอยู่กับไอ้เซฟผมโคตรไม่คิดอะไรเลยครับ คือสบายๆ ชิวๆ  เรื่อยๆเปื่อยๆ ถ้ามันเป็นเหตุผลเดียวกับที่ว่า ทำไมใครๆถึงชอบคบกับเด็ก คงเป็นแบบนี้มั้งครับ เพราะมันอายุน้อยกว่าเรา มันไม่ค่อยคิดอะไรให้มากมายเหมือนที่คนอายุมากกว่าเรา เค้าคิดหรอก

' พี่ หนังเมื่อวานพี่ชอบฉากไหน '

' ทุกฉาก แต่ถ้าให้ชอบเป็นพิเศษนะ '

“ มึงนี่ ดูสนิทกับไอ้เด็กที่ชื่อเซฟนี่นะ " ผมเงยหน้ามองคนที่ตั้งคำถาม มือที่กำลังพิม ถูกลบข้อความนั้นทิ้งทั้งหมด ผมพิมให้มันไปว่า ' กูแดกข้าวก่อน ' 

“ ก็สนิทนะ ทั้งๆที่เพิ่งรู้จักกัน เพราะมันเรียนโรงเรียนเดียวกับกูด้วยมั้ง เลยแบบคุยกันรู้เรื่อง "  ไอ้เทมมองหน้าผม

“ เป็นเรื่องปกติของมึงเหรอว่ะ " 

“ อาหารที่สั่งได้แล้วค่ะ "  เสียงแทรกดังขึ้นมาก่อน ขอบคุณต้มยำกุ้งน้ำข้นที่กูอยากกิน พนักงานตั้งลงตรงหน้า ทะยอยลงมาตั้งจนครบ " อาหารที่สั่งได้ครบนะค่ะ "

“ ครับ " ผมตอบ ไอ้เทมมันก็เริ่มกินข้าว

มันไม่ใช่เรื่องปกติของผมหรอก ผมรู้ว่านี่มันไม่ใช่เรื่องปกติแล้ว ผมสนิทกับคนง่ายก็จริง แต่ไอ้ข้ออ้างที่บอกว่าผมสนิทกับไอ้เซฟเพราะเด็กโรงเรียนเก่ามันไม่ใช่ ผมไม่ชอบโรงเรียนตัวเองไอ้เทมมันก็รู้ เพื่อนเก่าๆของผม ผมแทบไม่คบด้วย แต่กับไอ้เซฟเป็นคนพิเศษเหนือคนพวกนั้น ผมมีความสุขที่ได้อยู่กับมัน ใจหายเหมือนกันที่ต้องพูดแบบนี้ แต่เรียกได้ว่าเป็นความสุขที่สบายใจมากกว่า

มันไม่ขัดใจ อยากจะทำอะไรก็ทำ สบายๆ ชิวๆ อารมณ์เพื่อนฝูง แต่ก็ไม่ใช่ มันเลี้ยงผมทุกอย่าง ขับรถให้นั่ง เล่าเรื่องตลก ไม่รู้สิว่ะ ถ้าให้เทียบ ผมสบายใจเวลาอยู่กับมัน มากกว่าเทมอีกว่ะ

ฟังแล้วดูเหี้ย แต่ก็ต้องยอมรับ ผมไม่โกหกตัวเองหรอกครับ

“ กินดูไม่ขม " หลังจากที่เงียบมานานมันก็ตักใบคะน้ามาให้ผม " ใบจะอร่อยกว่าก้าน สำหรับกู "

“ แต่ไฟท์เคยบอกกูว่า ก้านไม่ขม "

“ งั้นต้องชิมเอง " ตักมาทั้งก้านทั้งใบ ใส่มาหมดหอยเซลล์อีกสองตัว " กินเข้าไป "

“ เออ แม่กูยังไม่บังคับกูเท่ามึง "  ไอ้เทมยิ้ม มันตักนู้นนี่นั่นให้ ให้ผม ไอ้เทมเป็นคนกินน้อยมันจะกินแค่อิ่ม มันโคตรจะรักษารูปร่างของมัน เคี้ยวผักที่มันบังคับให้กิน  " อร่อยว่ะ "

“ กินเข้าไปเยอะๆ "

“ งั้นมึงก็ไม่ต้องแดกเลย " ดึงจานมาไว้ใกล้ๆ ไอ้เทมก็แดกอย่างอื่นของมันไป " ต้มยำโคตรแซ่บ กุ้งตัวใหญ่เหี้ยๆ เอาไปมึง "

“ กูไม่กินกุ้ง ขี้เกียจแกะ มึงกินเถอะ " ไอ้เรื่องมาก มันเอากุ้งมาไว้ในจานผม คือมันก็ไม่ได้แกะยากขนาดนั้นไงสัด เทมมันเป็นพวกแดกง่ายขี้คล่อง คือมันจะไม่แดกถ้าวุ่นวาย กุ้ง ปู ถ้าไม่มีคนแกะให้ เทมไม่กินนะครับ 

“ เอาไป " แกะให้มันด้วยมือกูนี่เหละ หยิบวางบนจาน มันก็ตักใส่ปาก

“ เค็ม ขี้มือ "

“ เออ กูเพิ่งเกาตูดมา " แต่ถึงจะบอกแบบนั้นมันก็ยิ้ม ตักหมูคำหวานวางไว้ในจานผม

“ ไม่เป็นไร เพราะตูดมึงกูก็เคย อั๊ก ฟันกู!! ” ยัดน้ำต้มยำใส่ปากมันทั้งช้อน ใครจะสนใจเสียงครวญครางนั้นว่ะ ถ้ามึงจะพูดซะเห็นภาพขนาดนี้  ยักคิ้วให้มันที่สำลักเหมือนกำลังจะตาย  " ไอ้เหี้ยไฟ มึง "

ผมไม่ตอบอะไร แค่แลบลิ้นไปให้พร้อมกับการยักคิ้ว มึงคงไม่รู้อะไร แต่ช่วงเวลาแบบนี้ กูโคตรจะมีความสุขเลยว่ะ

..................................................

[patwo]

“ เอ้ย หนังนี่ น่าดูเว้ย " เป็นหนังผีของพี่ไทยเราที่เพิ่งเข้านี่เหละครับ แค่ภาพโปสเตอร์ขนขาผมก็ลุกแล้ว สะกิดมันที่กำลังเดินหนี " มึงจะไปไหน ดูโปสเตอร์หนังนี่ดิ น่ากลัวเหี้ย ดูกันดีกว่า " ผมก้มหน้าลงดูเวลาตอนนี้แค่บ่ายวันพีชน่าจะจบบ่ายสี่ ดูต่อบ่ายสี่ครึ่งน่าจะทัน

“ ไม่เอาอะ กูไม่อยากดู "

“ แต่มึง นานๆทีออกมาดูหนังกัน ทำไมว่ะ มึงกลัวผีเหรอ " มองหน้ามันก็ถอนหายใจออกมา

“ เปล่า "

“ งั้นก็ดู " แบมือไปตรงหน้ามันไอ้เทมล้วงกระเป๋าตังค์มันมาให้ผม ผมไม่เคยพกตังค์เวลามากับมันเลยครับ ขี้เกียจพก พกไปก็ไม่ได้ใช้อะไร เดินไปซื้อตั๋วชั้นบนสุดมาสองใบ เดินกลับมาหามันที่รออยู่ เราเดินกันเข้าไปในโรงหนัง

ทุกอย่างยังสงบเงียบไม่มีการฉายหนังใดๆ เราเข้ามาคนแรกด้วยซ้ำไป นั่งลงบนเก้า ไอ้เทมจองที่ดีที่สุดเลยครับ เอนหลังสบายไอ้เทมก็ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เลือกกล้องหน้า ใช้ศอกดันตัวผม

“ ถ่ายรูปกัน "  ไอ้เทมกอดคอผม แต่ผมหน้าเฉย กับอีกรูปที่มันหน้าเฉยผมยิ้ม แม่งโคตรจะกวนตีน  มันกดยิกๆ สงสัยจะอัพภาพ

“ แท็กกูด้วย บอกด้วยว่าวันพีชรอบสองของกู " มันไม่ตอบแค่พิมของมันไปยิกๆ มือถือของผมสั่นหนนึงอยู่ในกระเป๋า คาดว่ามันคงจะแท็กมาแล้ว  ไอ้เทมหันมาถ่ายภาพผมอีกสองสามภาพก่อนที่มันจะเก็บมือถือ หน้าจอเริ่มฉายโฆษณาและในตอนนั้นทุกอย่างก็กลายเป็นความเงียบ

“ ไอ้เทม ไอ้เทม " เขย่าปลุกคนที่นอนหลับคาโรงหนัง วันพีชของกูน่าเบื่อขนาดนั้นเลยรึไงว่ะ มันสลึมสะลือตื่นขึ้น มองหน้าผมก่อนจะเอียงตัวเข้ามาใกล้ " เฮ้ย!ไอ้สัด ตื่น "

“ ตื่นแล้วน่า " จูบปากผม ก่อนที่มันจะลุกขึ้น บิดขี้เกียจก่อนออกจากโรงหนัง แต่ที่แรกที่ทุกคนจะต้องไปนั่นก็ คือ ห้องน้ำ ปวดฉี่อย่างเหี้ยยยยย ยืนปลดปล่อยฉี่อยู่โถงข้างกัน มันก็มองลงต่ำก่อนจะเงยขึ้นมองหน้าผม

“ ทำไม "

“ จิ๋ว " สั้นๆแต่เจ็บลึก ฉี่ใส่หน้าแม่งดีมั๊ย สะบัดสองสามทีก่อนจะกดน้ำ Kกูไม่ได้เล็ก แค่ของมึงเสือกใหญ่เอง บางทีก็อยากจะตะโกนไปแบบนี้ด้วยซ้ำ เดินออกจากห้องน้ำมาล้างมือ อีกครึ่งชั่วโมง ก็ได้เวลาดูหนังผีแล้ว

“ มึงจะแดกบ๊อปคอร์นอีกมั๊ย หรือจะกินอะไร "

“ อยากกินข้าว " พ่อมึงอะ คงทัน

“ ไม่ทันแล้วเว้ย อีกครึ่งชั่วโมงหนังเข้า "

“ กูปวดตาว่ะ มึนๆไงไม่รู้ กลับบ้านได้มั๊ยว่ะ ค่อยมาดูวันอื่น "

“ มาแล้วนะมึง " ผมบอกมัน มันก็ถอนหายใจ คือกูอยากดูว่ะ " เอาแบบนี้ มึงกลับคอนโด กูดูคนเดียวเอง เดี๋ยวพอกูดูเสร็จ กูซื้อข้าวแล้วก็กลับตามไป "

ไอ้เทมมีท่าทางลังเล ผมก็ไม่เข้าใจว่ามันเป็นเหี้ยอะไรของมัน ถอนหายใจออกมาเสียงดัง ถ้ากูเป็นใบไม้คงปลิวไปในระยะสิบลี้  " กูดูก่อนได้ หลับอีกรอบก็คงไม่เป็นไร "

“ เออนะ งั้นมึงบอกกูที  มึงชอบดูหนังอะไรว่ะ "

“  โรแมนติกคอมมาดี้  หนังตลก "

“ อ๋อ มึงพวกโลกสวยสินะ " ผมพยักหน้า เดินไปซื้อขนมสองสามอย่างก่อนจะเข้าโรงหนัง เก้าอี้วีไอพีนั่งสบายตูดผมเอนหลังแต่ไอ้เทมมันกลับนั่งนิ่งๆ มือของมันกุมเข้าหากัน กำลังจะหลับตาลงอีกครั้งแต่ผมเรียกมันไว้ " มึง แดกหนมเป็นเพื่อนกูก่อนดิ หนังยังไม่มาเลย ไอ้เทม "

“ ง่วงว่ะมึง " แล้วมันหลับพิงกูทำไม มันไม่ได้หลับพิงผมธรรมดานะครับ มันมาทั้งตัว คือเอาขาขึ้นมาตั้งบนโซฟา คู้ตัวพิงผมไว้ 

“ อะไรของมันว่ะ " ไม่อยากเซ้าซี้ หนังเริ่มฉายขึ้นทุกอย่างในโรงหนังก็เริ่มเงียบ

เสียงตึงตังและหวีดร้อง ผมเองก็สะดุ้งเป็นพักๆ หัวใจเต้นเร็วเหี้ยๆ แต่ผมสังเกตถึงมือของใครบางคนที่บอกว่าหลับ แต่ไม่ได้เป็นแบบนั้น มือนั้นกอดแขนของผม มันกอดไว้โคตรจะแน่น หน้ามันก็เบียดอยู่ที่ด้านหลังของไหล่ " อะไรของมึงว่ะ เทม กูจะดูหนัง " 

“ กู ง่วง "

“ ง่วงก็นอน มึงมาเบียดกูทำเหี้ยอะไรว่ะ " มองดูมันที่หลับตาแน่น มือมันก็กำแขนของผมไว้แน่นพอๆกับเข่าของมันที่งอตัวอยู่บนเก้าอี้  " หนาวเหรอว่ะ "

“ เปล่า "

“ แล้วมึงเป็นอะไร " หันไปกระซิบถามมัน ไม่แม้จะมองหน้าผมด้วยซ้ำไป เสียงตอบกลับมานั้นเบา เบาจนผมเองก็แทบจะไม่ได้ยิน เสียงกรีดร้องดังขึ้นอีกครั้ง ผมตั้งใจฟังมัน " เป็นเหี้ยไรว่ะ "

“ กู .. กูกลัวผี "

“ ห๊ะ..” ปากผมค้างไปสามวิก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเสียงดังๆทั้งๆที่ทั้งโรงหนังกำลังจะกลัว  แขนของผมแนบกับหัวใจของมันที่กำลังเต้นแรง ยิ่งเป็นแบบนั้นก็ยิ่งขำใหญ่  กูรู้เหตุผลที่มึงอยากกลับบ้าน อิดออดไม่อยากดู ปวดหัวปวดท้องแล้วละครับ อ่อนสัด ไอ้เทมเอ้ย

“ มึงเลิกพูดเถอะ กูปวดฉี่ "

“ ไปฉี่ดิ มึงอย่าอั้นไว้ "  กระทุ้งศอกบอกมัน ไอ้เทมถอนหายใจ ใกล้ตายแล้วสินะมึง

“ กูกลัวผี "

“ โอ๊ย ไอ้เหี้ย ผีมันไม่ทะลุจอ ตามมึงไปฉี่หรอก กลัวไปได้ ไอ้สัด ป๊อด "

“ เออ กูป๊อด กูกลัว กูยอมเป็นนิ่วตายอะ แต่กูไม่ยอมฉี่แน่ " โธ่ ไอ้เทมเอ้ยมึง กูยิ้มจะเมื่อยปาก ยิ้มจนปากจะฉีกอยู่แล้วนะมึง ฮาสัด คือลองคิดถึงคนตัวโตๆ นั่งคู้ตัวอยู่บนเก้าอี้ แขนของมันกอดแขนของผมเอาไว้แน่น เหมือนเด็กกลัวโดนแม่ทิ้ง " ไปเป็นเพื่อนหน่อย "

“ เรื่องอะไรกูจะดูหนัง " ดึงแขนออกจากมือมัน แต่มันก็จับเอาไว้แน่น " อะไรของมึงว่ะ ปัญญาอ่อน กลัวเหี้ยอะไรมันไม่มีจริงหรอก "

“ มี " เสียงของมันเบาลง หันไปมองมันก็เอาแต่กอดแขนผม

“ เออ ไปก็ไป " ผมลุกขึ้น มันก็ลุกตาม วิ่งออกไปก่อนกูอีก เดินตามมันออกไป ไม่คิดว่าจะกลับมาดูแล้วครับ คงอนาจน่าดู แบบกูคิดสภาพ ตอนกูเดินเข้ามา ทางมืดๆ มันกลัวผีขนาดนั้นคงกอดหลังกูตัวกลม

ยืนเป็นเพื่อนมันฉี่ ไอ้เทมถอนหายใจมันมองไปรอบๆ ห้องน้ำ ก่อนจะมายืนข้างผมที่ล้างมืออยู่ ไอ้เหี้ยนี่มันกลัวเข้าเส้นเลยนี่หว่า จะสงสารมันก็น่าสงสารนะ แต่กูก็ขำว่ะ ยิ้มไปล้างมือไป 

ไม่เคยคิดเลยว่ะ กูไม่เคยคิดเลย  ลูกชายคนรองตระกูล หน้าโคตรหล่อตัวโคตรใหญ่ ใจเย็น  ไม่คิดมาก มีเหตุผล แต่มึงกลับกลัว กับไอ้แค่ .. ผี สิ่งที่มึงมองไม่เห็น นี่เหรอว่ะ 

“ ไปกลับบ้าน "

“ มึงไม่ดูหนังแล้วเหรอ " มองหน้ากูตาละห้อย ผมพยักหน้า ไอ้เทมยิ้มออกมานิดหน่อย มันคว้ามือผมดึงออกจากห้องน้ำ " กลับบ้านกัน "

“ เออ "

น่าแปลกนะ  ก่อนที่เราจะดูหนังผี ทุกอย่างแม่งปกติ แต่ทำไมพอดูเสร็จแล้ว ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมว่ะ ไฟในโรงรถก็เหมือนเดิม แต่ทำไมมันดูน่ากลัวขึ้น ไอ้เทมจับแขนผมแน่น แทบจะไม่มีใครในชั้นจอดรถ คิดแค่ว่ามีใครเดินตาม

“ กูว่า ต้องมีใครเดินตามเรามาแน่เลยว่ะ " ไอ้เทมสะดุ้งกับคำพูดของผม มันบีบแขนผมแน่น " ฮ่าๆ กูแหล ใครมันจะมาตามเรามา มึงจะบ้ารึไง "

“ สัด มึงขำเหรอ "

“ เออ " แบมือไปตรงหน้าของมัน " เอากุญแจรถมึงมา "

“ กูขับเอง "

“ ระวังผีตัดหน้ารถ " ผมเดินไปยืนรอตรงที่นั่งคนขับ มันโยนกุญแจรถพอร์ชสุดหรูมาให้อย่างแรง ดีแค่ไหนกูรับทัน

“ ถ้ารถกูมีรอยขูดแค่เส้นเดียวกูจับมึงเอารอยละเจ็ดวัน "

“ กูไม่ถือเป็นคำขู่ " เป็นครั้งแรกที่ขับรถแพงขนาดนี้ โชคดีที่ผมมองมันขับทุกวันก็พอรู้บ้างว่าอะไรอยู่ตรงไหน คาดเข็มขัดสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ " ตื่นเต้นว่ะ "

“ ขับดีๆนะมึง "

“ หวงจริงเว้ย ถามจริง มึงผ่อนหมดยัง " หันไปถามมันก็ยกยิ้มมุมปาก

“ จ่ายสด " บ้านมึงรวยนี่หว่ากูลืมไป ผมเริ่มสตาร์ทรถมันก็เริ่มหลับตาหันไปมอง กลัวผีขนาดนี้มึงน่าจะตายๆไปเลยนะ จะได้ไม่ต้องกลัวพวกแม่ง

“ มองไม่เห็น ไม่ยิ่งน่ากลัวเหรอว่ะ กูว่า จินตนาการของมึงนั่นเหละ น่ากลัว มึงคิดไปเองทั้งนั้น "

“ กูเคยเห็นผี " หันไปมองมัน ไอ้เทมก็หันมามองผม " ตอนที่กูกลับมาอยู่บ้านใหม่ๆ ตอนนั้นกูยังเด็กมาก ผู้หญิงแก่คนนึง เป็นเงาๆดำที่เดินเข้ามาใกล้กู "

“ คิดไปเอง..”

“ ย่ากูเอง นมบอกกูแบบนั้น กูร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน นมก็เอาแต่ปลอบว่า เพราะเค้าเป็นห่วงเลยมาหา ปลอบว่าไม่มีจริงบ้าง กูยังจำได้เลยว่า แม่ต้องทำบุญบ้านครั้งใหญ่ เพื่อความสบายใจของกู แม่บอกว่า ไม่เป็นไรแล้วนะเทม ลูบหัวกูเบาๆ แล้วก็ขึ้นเครื่องไปอังกฤษ  "

“ ลืมมันซะเถอะน่า นะ "  ตบไหล่มันสามครั้ง ไอ้เทมก็หันไปมองนอกหน้าต่าง มันคงรู้ว่าเป็นคำเดียวที่มันเองก็ชอบใช้พูดกับผม ขับรถกลับคอนโด ไอ้เทมฆ่าความกลัวของมันด้วยการเล่นมือถือ จอดรถโดยสวัสดิภาพเมื่อยตีนเมื่อยมือสัด กูเกรงทั้งเส้นทาง สาปแช่งรถมอเตอร์ไซต์ทุกคันที่เข้ามาเบียด

“ มึงอาบน้ำก่อนเลย "

“ กูไม่อาบ กูกลัว กูไม่อยากอยู่คนเดียว  " 

“ ห๊า  เหี้ยยย นี่มึงมากไปแล้วนะเว้ย เทม นี่คอนโดมึงนะ "  ไอ้เทมเงียบ ลูกกระเดือกนั่นเคลื่อนไหวขึ้นลง  มือของผมจับไหล่ของมัน " มึง ความกลัว มันเป็นสิ่งที่มึงสร้างขึ้นเองนะเว้ย "

“ มึงอาบน้ำเป็นเพื่อนกูดิ  " กูอยากจะตาย ยกมือเกาหัวตัวเอง กูไม่รู้จะพูดคำว่าเหี้ยอะไรเลยจริงๆ 

“ กูถามจริง ถ้าอาบน้ำเสร็จ กูต้องทำอะไรเป็นเพื่อนมึงอีกปะ " 

ไม่มีคำตอบไอ้เทมในตอนนั้น  มันเอาแต่นิ่งจูงมือลากผมเข้าไปในห้องน้ำ เป็นการอาบน้ำที่โคตรรวดเร็ว แต่งตัวเสร็จมันก็ห่มผ้า แต่มันยังไม่จบแค่นั้น มันเอากูไปนอนด้วย มือมันจับมือของผมเอาไว้แน่น

“ กูรำคาญว่ะ บอกตรงๆ กูก็นอนอยู่ตรงนี้ มึงจะกลัวอะไร "  เอียงตัวมองมัน ไอ้เทมหันหน้ามาหาผม

“ ถ้ากูมองเพดาน กูจะเห็นผีออกมาจากเพดานรึเปล่าว่ะมึง ถ้าคลุมโปงไปผีจะคลานขึ้นมาหากูรึเปล่า ถ้ากูมองไปทีวีผีแม่งจะคลานออกมามั๊ย ถ้าผีดึงผ้าห่มกูไป "

“ มึงดูจูออนมารึไงสัด มันไม่มีอะไรพวกนั้นหรอก มึงหลับตาให้สนิท"

“ ถ้ากูหลับตากูจะไม่เห็นอะไร แต่ถ้ากูจับมือมึงไว้ กูก็ยังมีมึงอยู่ "  จับมือผมไว้แบบนั้น มันหลับตาลง ช่วงเวลาที่ผมยังไม่ง่วงมีคำถามมากมายเกิดขึ้นกับผม หลายวินาทีที่มันหมุนผ่านไปน้ำลายที่เริ่มไหลออกจากปากทำให้ผมรู้ว่ามันหลับสนิทแล้ว

เทมในสายตาของคนอื่น มันคงทั้งดูดี และเฟอร์เฟค แต่ในสายตาของผม เชื่อว่า มันไม่ใช่คนแบบนั้น

“ ขอบใจนะมึง ที่ทำให้กูรู้ว่า ภายนอกของมึงนี่แม่ง โคตรจะลวงตาเลยว่ะ "

...................................................
 
พี่เทมก็คือพี่เทม แม้มันจะไม่ได้เร้าใจ และน่าดึงดูดเท่าไหร่ แต่พี่เทมก็เป็นแบบนี้
และยังคงเป็นแบบนี้ เสมอ #ทำไมมันเศร้า พาสนี้มันก็ไม่ได้เศร้านี่หว่า
เราแต่งตอนนี้ เพราะอยากให้เห้นความแตกต่าง ระหว่างไฟอยู่กับเซฟ และไฟอยู่กับเทม
เจอกันตอนหน้าจ้า 
ใครมีทวิต หนมฝากแท็ก #BTSสถานีรัก ด้วยจ้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านแล้วคอมเม้นท์ 

[hembetaro]

มาจิ้ม

*******

อิน้องไฟใจร้ายเกินไปแล้วนะ ไม่ค่อยใส่ใจความรู้สึกพี่เทมเลยนะ อิน้องเซฟมันขี้ใหม่หมาหอมใช่มะ 

[lonesomeness]

คิดถึงหยุ่น
พี่เทมน่ารักดีนะคะ มีมุมเด็กๆด้วย

[FlameJiBi]

เป็นพวกเข้าข้างพระเอกออกนอกหน้า ฮาาา  เทมพูดขนาดนี้แล้วไฟอย่าหวั่นไหวกับเซฟเลยนะ T^T ถึงรู้ว่ามันบังคับกันไม่ได้ก็เถอะ

 เซฟกลับหลุมไปเถอะลูกกก 

[didi]

สงสารเทมจัง :ling1:ไฟจะโลเลหรือเปล่านะ?

[Donaldye]

ยังไงก็เชียร์พี่เทม 

[wochima]

 

[lizzii]

อ่านตอนนี้ทำให้รู้สึกว่าเทมเป้นคนธรรมดาคนนึงจริงๆ
ส่วนไฟกับเซฟ ก็ไม่รู้สินะจริงๆ เทมก็ดูแลไฟดี
แต่เทมกับไฟมันเริ่มมาพร้อมอคติ พอมีเซฟเข้ามาไฟเลยรู้สึกว่ามันสบายใจกว่าอยู่กะเทมละมั้ง

[mooping-7]

บอกตรงๆเลย2พาสล่าสุดไม่ประทับใจน้องไฟเลย ตรงกันข้ามกลับเข้าไจอิพี่เทมมันมากขึ้น เมื่อก่อนด่าพี่เทมแทบจะทุกตอนว่าทำให้น้องไฟเสียใจนู่นนี่นั่นเยอะแยะ
น้องไฟคนที่ตามใจเราทุกอย่างเอาใจโดยแค่ต้องการให้เราเห็นว่าเขาตามใจมันดีแล้วหรอ น้องเซฟมันตามใจอะชอบหรอ?  แต่คงชอบสินะ ถึงลืมพี่เทมและคิดว่าอยู่กับเขาแล้วสบายใจกว่า งั้นก็บอกพี่เทมไปเลยสิว่าพี่ชอบบังคับมันอึดอัดอะ บอกไปเลยยยย เช๊อะ เสียใจที่น้องไฟคิดอย่างนี้จริงๆเลย ไม่เห็นถึงความหวังดีที่พี่เทมทำให้แถมยังเห็นคนอื่นดีกว่าถ้าเขาอ่านความรู้สึกไฟได้นะคงเสียใจน่าดูเลยว่ะ
โอเคเมื่อก่อนพี่เทมมันเคยทำให้เสียใจ แต่แล้วไงอะ คนเราใช่จะไม่เคยผิดพลาดอะ ถ้าเขาทำผิดซ้ำซากก็ว่าไปอย่างแต่นี่อัลไรๆๆๆ

โอ้ยยยยเคลียด เม้นยาวที่สุดที่เคยเม้นมาเลยมั้งเนี่ย ( แค่อยากระบายเฉยๆ ข้ามๆไปนะคะ อย่าใส่ใจนะ). รักไฟเสมอ!!!  อารมณ์ประมาณคนอืนนิสัยไม่ดีได้แต่คนที่เราชอบอะอยากให้ดูดีเสมอ รู้แหละว่าคนเรามันมีสองด้านแต่........ๆโอ้ยยยยกลุ้ม


จบการเม้นดีก่ายิ่งเม้นเราจะยิ่งออกทะเลไปไกล อิอิ

[pemiko2012]

ยังยืนยันคำเดินว่าพี่เทมคือเดอะเบสสำหรับไฟนะ
แอบเสียใจที่ไฟไม่ค่อยสนใจความรู้สึกเทมเลย 
รู้สึกว่าพี่เทมในตอนนี้ ขาดไฟไม่ได้แล้วอ่ะ
อยากให้ไฟสนใจพี่เทมมากกว่านี้จัง
ส่วนเซฟอ่ะ เอาจริงๆ ก็ไม่คิดว่าไฟจะเลิกกะพี่เทมไปคบเด็กหรอก
ก็แค่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ แต่หัวใจก็ไม่ได้เต้นแรง เหมือนตอนอยู่กับพี่เทมนี่

พี่เทมคือคนที่อยู่ด้วยแล้วรู้สึกขาดไม่ได้
เซฟคือคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ


ชูป้ายไฟ พี่เทม

[ka[ze]na]

คนที่เราคิดว่าแข็งแกร่งที่สุด...ก็อาจเป็นคนที่อ่อนเเอที่สุดได้เช่นกัน.........

[seaz]

ไฟเป็นอะไร? โลเล หลายใจ หรืออยากให้เด็กกิน? แล้วเทมล่ะ ไม่ห่วงบ้างเหรอ เป็นห่วงใจของเทมบ้างก็ดีนะ แล้วที่บอกว่าลืม ตั้งใจลืมขนาดนั้นเชียว แล้วกับ(ไอ้)เซฟ คิดยังไง ชอบเพราะเขาตามใจเทานั้นเหรอ เซฟมันก็แค่เด็กเห็นแก่ตัว เอาแต่ใจ เชอะๆ

เริ่มไม่ชอบไฟแล้วนะ สองตอนที่ผ่านมานี้

[full69]

ฮาพี่เทม ตั้งแต่นอนน้ำลายไหลกะตกเตียงละ นี่กลัวผีอีกก 555

[ฮารุ]

  เทมน่ารัก กลัวผีด้วย

[karenoo]

เทมน่ารักอ่ะ 

[NOoTuNE]

สงสารพี่เทมเหลือเกิน เด็กแบบไฟนะ จะเห็นค่าก็ต่อเมื่อสายย


เพราะพี่เทมรักไฟไว้ใจไฟไฟสำคัญ ฟอร์มจึงไม่มีมีแต่ตัวตนธรรมชาติไม่มีเกราะหน้ากาก

เพราะพี่เทมรักไฟจึงห่วง บ่น เพราะอยากให้คนที่ตัวเองรักและสำคัญมีความสุขได้แต่สิ่งดีๆ



แต่ไฟกลับมองสิ่งเหล่านั้นเป็นเรื่องตลกน่ารำคาญ กลับหลงไปกลับความสุข ความสนุก สิ่งใหม่ๆ แล้วก็เอาแต่เปรียบเทียบ สำหรับไฟต้องโดนพี่เทมหายไปจากชีวิตแล้วจะรู้ซึ้งเอง เด็กอย่างไฟไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา เอาแต่โทษนู่นโทษนี่ เรียกร้องอยากได้ แต่พอเมื่อสิ่งนั้นวิ่งเข้าหา กลับไม่รักษามัน

[Mrl●]

เรารักพี่เทมมมมมมมมม
ดังนั้นขอดราม่าๆหน่อย 5555555555
แค้นไฟเบาๆ มีของดีแล้วยังจะคิดถึงอย่าอื่นอีก

[Fish129]

พูดเลว่าเทมเป็นแบบนี้แล้วน่ารักมากิ่า  เค้าชอบ

[FahFon]

ไฟ คะแนนติดลบไปเลย -"-

[Lily teddy]

นี่ขนาดยังไม่เรียกว่าดราม่าของเทมไฟนะเนี่ย หน่วงมาก อ่านไปลุ้นไปกลัวใจไฟอะ
ตอนนี้คนอ่านก็เหมือนคนดูหนังผีอะคะ เอามือปิดตาแต่แง้มนิด ๆ กลัวก็กลัว อยากอ่านก็อยากอ่าน 555
ตอนที่แล้วเซฟไฟไม่กล้าอ่าน ข้ามมาอ่านเทมไฟเลย ถึงจะมีความหวานให้ชื่นใจ
แต่ก็แอบซ่อนความขม เวลามีเซฟโผล่เข้ามาอะ ตอนหน้าจะกล้าอ่านไหม ยังรอลุ้นอยู่จ้า 555
เพราะสงสารพี่เทมมากกกกก ทำใจไม่ได้จริง ๆ บวก บวกเป็นกำลังใจให้ขนมต่อไปจ้า 

[ReiiHarem]

หาคนมาแยกเซฟออกไปจาก เทมไฟ ด่วนค่ะ
เราไม่ชอบน้องไฟโมเม้นนี้จริงๆ อร๊ากกกกกก กรีดร้อง

[Pisoi]

พี่เทมกลัวผีมากเลยนะเนี๊ยะ น่ารักจัง ^^~

[nightsza]

ไฟเอ้ย ถ้าพี่เทมบอกรักขนาดนี้แล้วยังไปคิดอะไรกะเซฟอีกนะ

[Arancia]

เฮ้อออ สองตอนมานี่ดูหน่วงๆ พูดตรงๆ ความเห็นเหมือนหลายๆคนที่คะแนนน้องไฟติดลบนะคะ อาจจะไม่มาก แต่ก็ทำให้เห็นถึงความเป็นเด็กในนิสัยอยู่ ถ้าไม่มากไปกว่านี้ก็โอเคคะ

แต่บอกเลยว่าชอบพี่เทมมาก คะแนนนี่พุ่งสูงสุดอะ ตั้งแต่อ่านมา ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น อบอุ่นขึ้น เร่าร้อนเหมือนเดิม(ฮา) แถมคนแต่งยังแอบใส่มุมน่ารักๆ ที่ไม่คือว่าจะออกมาจากพี่เทมอีก โอ๊ยยยเหมือนเป็นพาร์ทเรียกแม่ยกกลับมา ชูป้ายไฟเต็มที่คะ

เซฟลูก ไปหาเอาป้ายหน้าเถอะนะคะ พี่ไฟเค้ามีเจ้าของแล้วววววว

รออ่านตอนต่อไปคะ

[beautifuldead]

ตลกพี่เทม 5555 พี่เทมเองก็มีมุมแบบนี้ มีมุมที่ไม่เท่ๆ อยู่เหมือนกันซินะ
ปล เริ่มรำคาญเซฟ ก็รู้อยู่ว่าเค้ามีเจ้าของยังจะมาเล้าหรือ
แต่อยากตีน้องไฟมากกว่า นี่เชียร์คู่นี้มากกว่าคู่หลักอีกนะ ..ถือหางน้องไฟมาตลอด
เริ่มจะไม่น่ารักแล้วนะ งึดๆ จริงๆ ก็แอบเข้าใจความสนุก หลั่นล๊าแบบนั้น แต่เพื่อนกันเค้าไม่เลี้ยงหนัง เลี้ยงข้าวกันแบบนี้นะ
ไฟควรจะทำตัวให้ชัดเจนกว่านี้ ..ขีดเส้นให้ชัดเจน ไปไหนมาไหนได้ แต่ขีดจำกัดว่าน้องคือน้อง
ถ้ามากกว่านี้มันเป็นเรื่องที่ต้องสำหรับพี่เทมรึเปล่า


ยังคงถือหางน้องไฟอยู่ 55

[B52]

ตอนนี้มันดีน่ะแต่ทำไมไม่รู้ยังรู้สึกว่าความหน่วงจะโผล่มาหาคู่นี้อีกแล้ว

[gboykung]

 

[greensnake]

เอาจริงๆเซฟกับเทมเหมือนกันตรงที่ไฟอยู่ด้วยแล้วมีความสุข
ไฟก็แยกออกนะว่าความสุขจากทั้งสองคนนั้นมันต่างกันตรงไหน
แต่ไฟเหมือนกับเด็กได้ของเล่นใหม่ ใจก็เลยพลอยจะคิดถึงแต่ของเล่นนั้น
อยากจะเล่นจนกว่าจะเบื่อแล้วจึงหันมาเล่นชิ้นโปรดที่เป็นชิ้นเก่า
เทมที่อยู่กับไฟน่ะเชื่อว่าไม่มีใครได้เห็นเหมือนไฟเลยนะ ภูมิใจเถอะ
มันคือตัวตนที่แท้จริง ทั้งนอนน้ำลายไหล ทั้งกลัวผี
พี่เทมน่ะเขารู้นะว่าอะไรเป็นอะไร อย่าทำให้พี่เทมผิดหวังนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ