แงงง ร้องไห้เลย

ตอนน้องบีวิ่งร้องหาพี่เอ นั่งกอดเข่าใต้ต้นมะม่วงอ่ะ น้องบีน่าสงสารจังเข้าใจความรู้สึกน้องบีเลย โดนคนที่รักทำให้เจ็บทั้งตัวและใจ ไม่อยากอยู่ที่นี่ แต่ไปหาพี่เอเองก็ไม่ได้ มันเหมือนไม่มีใครแล้วก็ทำอะไรไม่ได้เลย อึดอัดมากอ่ะ ฮือ
สมน้ำหน้าพี่ปันกับคุณป๊านัก โดยเฉพาะพี่ปัน ทำตัวเองแท้ ๆ เจ็บแค่นั้นมันยังน้อยไป น้องบีชั้นเจ็บกว่าเยอะย่ะ เชอะ ความไว้เนื้อเชื่อใจที่น้องบีมีให้หมดไปเพราะความขาดสติครั้งเดียวนี่แหละ กลายเป็นน้องบีฝังใจว่าจะโดนตี โดนทำให้เจ็บตัว จนกลัวไม่กล้าเข้าใกล้เลย น่าสงสารน้องบี และสมน้ำหน้าพี่ปันอีกรอบ ชิ ชอบคำประกาศิตของน้องบีมาก ดีแล้ว ให้พี่ปันง้อน้องบีให้กระอักไปเลยเหอะ
พี่ภูหนุ่มใจดีข้างบ้าน เจ้าของคุณหมาโจหวิน ตอนแรกคิดว่าจะมาเป็นพระรองปิ๊งปั๊งน้องบีอีกคนซะแล้ว ที่ไหนได้ พี่ภูมองปร้าดเดียวรู้เลยว่าพี่ปันปัน คิดยังไงกับน้องบี ยอดมากอ่ะพี่ภู แถมทำตัวเป็นพ่อสื่อช่วยพี่ปันปัน ให้ปลอมตัวมาอยู่กับน้องบีอีกนะ แต่พี่ปันปันทำอย่างนี้ น้องบีจับได้ทีหลังจะไม่ไว้ใจเพิ่มกว่าเดิมรึเปล่าเนี่ย

รอพี่เอ กับ พี่นิชา เมื่อไหร่จะมาน้า หายไปนานคิดถึงเหมือนน้องบีเลย
ปล. บลูน่ารักมาก ๆ ที่รีบมาต่อ ขืนให้เราค้างตอน 11 นานมีหวังคลั่งจนลงไปดิ้นแน่
