[ทวิภพเเนวจีน]Once upon a time: เวลาลำนำ :ตอนที่6 กลับ.. :30.10.13
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลามาอัพเท่าไร อยากจะลองจัดเวลาอัพใหม่ดูค่ะ

1ครั้ง/ สัปดาห์ ครั้งละ 2 ตอน
4 ครั้ง/สัปดาห์ ครั้งละ ครึ่งตอน
สัปดาห์ละสองตอน จะลงตอนไหนก็ช่าง ขอให้ได้สองตอนต่อสัปดาห์

ผู้เขียน หัวข้อ: [ทวิภพเเนวจีน]Once upon a time: เวลาลำนำ :ตอนที่6 กลับ.. :30.10.13  (อ่าน 64477 ครั้ง)

ออฟไลน์ PazZ

  • '' ใจเรา ความคิดของเรา ...ใครจะไปรู้ดีกว่าตัวเรา ''
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 241
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +79/-6
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-10-2013 02:05:10 โดย PazZ »

ออฟไลน์ PazZ

  • '' ใจเรา ความคิดของเรา ...ใครจะไปรู้ดีกว่าตัวเรา ''
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 241
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +79/-6
สวัสดีค่ะ ... เคยอ่านนิยายเเล้วคิดว่าตัวเองเข้าไปอยู่ในนั้นมั้ย? มันเป็นความรู้สึกที่ฟินมาก...
ยิ่งอยากรู้ ยิ่งอยากเห็น
อยากเป็น 'คนไปรู้เอง' ... เเต่เเม้เราจะอยากรู้มากเเค่ไหน... เเต่มันเป็นไปได้เเค่ 'ฝัน'

เคยอ่านของคนอื่นๆมาเยอะ พวกนิยายเเนวๆ ทวิภพ เเต่ยังไม่เคยลองด้วยตัวเอง ยิ่งการเขียนให้เป็นเเนว ชายชาย จึงขอใช้ความรู้ด้าานประวัติศาสตร์จีนที่พอมี มาเขียนบ้าง เพื่อความเเปลกใหม่ในด้านพล็อกเรื่อง..
เรื่องต่อไป จะเกิดในสมัย ราชวงศ์ชิง ซึ่งเป็นราชวงศ์ สุดท้ายของจีน.. เชิญติดตาม อ่าน ชี้เเนะ หรืออะไรก็เเล้วเเต่ได้เลยค่ะ!!

ขอเเนะนำตัว ชื่อภัสค่ะ เขียนเเนวนี้ครั้งเเรก เป็นกำลังใจด้วยนะค่ะ

ออฟไลน์ PazZ

  • '' ใจเรา ความคิดของเรา ...ใครจะไปรู้ดีกว่าตัวเรา ''
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 241
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +79/-6
บทนำ.. ข้ามเวลา



    ขอให้มันเป็นเพียงแค่...ความฝัน

    เป็นแค่ ‘ครั้งหนึ่ง...ในต้าชิง’



     อึดอัดทั้งกายและทั้งใจ.. รถม้าเคลื่อนออกจากตำหนักอ๋องที่ผมพักอยู่7วันหลังจากข้ามเวลามาที่ยุคสมัยนี้  ตั้งแต่เช้าวันนี้ทุกคนต่างยุ่งกับการเตรียมตัวสำหรับการย้ายที่อยู่ของผม รถม้ากำลังมุ่งหน้าสู่สิ่งที่ชาตินี้ผมไม่เคยคิดฝัน และไม่กล้าจะคิดด้วย...

     ‘พระราชวังต้องห้าม!!!!!’


     ผมจะไม่ตกใจเลย...ถ้าฐานะของผมในสมัยชิงนี้ ไม่ใช่... “มู่หรง ฮิงเฮ่า” องค์ชายรองของจุ้นหวัง(ท่านอ๋อง)กับองค์หญิงเหอซั่ว ซึ่งเป็นญาติผู้น้องแซ่เดียวกันกับองค์จักรพรรดิในรัชกาลปัจจุบัน เฉียนหลงฮ่องเต้!!!



       ปักกิ่ง เดือนธันวา ปี2013


       ชื่อของผมคือ ‘หย่งอี้’อายุ 27 ปี ตอนนี้ทำงานเป็นแพทย์เฉพาะทางอยู่โรงพยาบาลเอกชนแห่งแรกในปักกิ่ง แผนกที่ผมอยู่คือ ‘ศัลยศาสตร์’ ซึ่งตัวผมเป็นศัลยแพทย์หัวใจ เริ่มทำงานที่นี่มาสักพัก แต่เดี๋ยวอีกไม่นานผมจะถูกย้ายไปทำงานที่โรงพยาบาลของรัฐอยู่ใจกลางปักกิ่งเลย เพราะถ้าผมทำงานที่นั่นผมจะมีโอกาสได้ย้ายไปอยู่กับครอบครัวที่ไทย
      

     ผมเป็นลูกครึ่ง พ่อเป็นนักธุรกิจชาวฮ่องกง แม่เป็นคุณครูสอนภาษาไทยในฮ่องกง ผมเกิดและโตที่ฮ่องกงก็จริงแต่พออายุได้15 แม่ก็ได้ย้ายมาสอนในปักกิ่ง ส่วนพ่อก็ยังไปๆมาๆ ฮ่องกง-ปักกิ่งเสมอ

      จนเมื่อผมเรียนจบ คุณแม่ก็เลิกสอน คุณพ่อก็ถูกย้ายไปเป็นประธานบริษัทลูกในไทย ทั้งคู่ก็เลยตั้งใจจะใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศไทยอย่างถาวร


         วันนี้ออกเวรดึก ใกล้เทศกาลปีใหม่ก็จริง แต่การท่องเที่ยวยังไม่ได้อยู่ในช่วงคึกคัก สองขาของผมก้าวไปตามตรอกซอยเล็กๆ เพื่อกลับคอนโดที่พัก..


          “ช่วยด้วย..”

          เสียงมาจากซอยข้างหน้า....เสียงของ “ผู้หญิง” หรือว่า..จะเกิดเหตุข่มขืน!!!

   .
   .

           “องค์ชาย..ท่านอ๋องเรียกท่านเข้าพบเพคะ”


          ผมสะดุ้งขึ้นมาทันทีเพราะเสียงสาวใช้..เมื่อกำลังพยายามนึกถึงเหตุการณ์ ที่เป็นตัวพาผมกลับมายังอดีต..วันนี้คือวันที่สี่แล้ว ที่ผมอยู่ที่นี่  ...


        ครั้งแรกคือตื่นเช้ามาบนเตียง มีผ้าห่มผ้านวมปักอย่างสวยงาม  มองซ้าย-ขวา พบว่าตัวเองกำลังถูกใครคนหนึ่งจับชีพจรอยู่  ผมรู้สึกกระหาย พอได้รับน้ำมาก็รีบยกดื่ม สงสัยว่าที่นี่คือโรงพยาบาลหรือว่าบ้านคนกันแน่...เสียงทุ้มของผู้ชายกับฝ่ามือที่บีบตรงหัวไหล่ทำให้ผมหันกลับไปมอง....


          ผู้ชายหน้าตาค่อนข้างดี..โกนผมครึ่งหัว แบบชาวแมนจู...สตั้น ตกใจ หรือว่านี่คือ กองถ่ายละคร...

        ไม่ต้องบอกว่าผมทำอะไรต่อ..นอกจากโวยวาย คิดว่ากำลังถ่ายละคร หรือเล่นแกล้งอะไรกัน แต่เมื่อเห็นสีน้ำของคนที่บอกว่า เป็นพี่ชาย กับหน้าของหมอ...รวมถึงผู้หญิงหลายคนที่มุงอยู่ทำให้ในใจผมกระตุกจนวูบไป..


          ผมย้อนเวลากลับมา!!!


          จนวันนี้ทุกคนต่างลงความเห็นว่าผม ‘ความจำเสื่อม’  เพราะได้รับความเสียใจ จนเป็นบ้า..


          จากการเล่าของสาวใช้ในตำหนัก ตัวผมชื่อ “มู่ทรง อิงเฮ่า” เป็นบุตรของจุ้นหวังกับองค์หญิงเหอซั่วซึ่งเป็นญาติกับจักรพรรดิ ไม่นานมานี้ พ่อในสมัยนี้ของผมได้เสียไป ตอนนั้นตัวผมอยู่ที่ฝรั่งเศสเพราะกำลังไปทำการศึกษาเกี่ยวกับยาตะวันตก (ได้รู้อีกว่า อิงเฮ่าคนนี้มักจะศึกษาตำราแพทย์ทั้งจีนและตะวันตก) พอมีคนแจ้งเรื่องไป ว่าพ่อป่วย ผมก็เรียกกลับมา แต่กลับมาไม่ทันจะได้ดูใจพ่อ  ทำให้ตัวผมเสียใจมาจนสิ้นสติไป...


           พระเจ้า! ผมไม่ได้ดีใจหรอกนะที่ได้ย้อนมาดูอารยธรรมสมัยราชวงศ์ชิง ตอนนี้ผมกลัว..กลัวจนทำอะไรไม่ถูกอยู่แล้ว..   
   
         แต่ในระหว่างที่อยู่สมัยนี้..ผมก็ต้องทำเป็นอิงเฮ่าไปก่อน อย่างน้อยเกิดในตระกูลผู้ดี มีข้ารับใช้มากมาย ก็เก็บเกี่ยวให้เต็มที่ซะ!!!!



           แล้วค่อยหาวิธีกลับบ้าน ......

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-05-2013 11:10:14 โดย PazZ »

ออฟไลน์ PJansam

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 344
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-1
เย้  :mc4:
รออ่านค่ะ ขอให้มีจอมยุทรด้วยได้ป้ะคะ ชอบกำลังภายในมาก555
แปลกดีคะเปิดเรื่องมาในสมัยชิง ไม่เคยเห็นคนเขียนในสมัยของแมนจูนี่เลยนะคะ จริงๆแล้วหางเปียแบบแมนจูมีเสน่ห์มากเลยนะ แถมเป็นยุคที่มีการติดต่อฝรั่งเยอะด้วยน่าตื่นเต้นมาก  สู้ๆคะรออ่าน ;)

ออฟไลน์ ชัดเจนกาบ

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1664
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-23

ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
มู่หรง >> ไม่ใช่แซ่ของคนแมนจูค่ะ
แซ๋แบบแมนจู ปกติจะยาว 3-4 พยางค์ ดูได้ที่นี่ค่ะ http://en.wikipedia.org/wiki/Chinese_compound_surname

ออฟไลน์ PazZ

  • '' ใจเรา ความคิดของเรา ...ใครจะไปรู้ดีกว่าตัวเรา ''
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 241
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +79/-6
มู่หรง >> ไม่ใช่แซ่ของคนแมนจูค่ะ
แซ๋แบบแมนจู ปกติจะยาว 3-4 พยางค์ ดูได้ที่นี่ค่ะ http://en.wikipedia.org/wiki/Chinese_compound_surname
ในเรื่องตั้งใจว่า ให้พ่อของนายเอกเป็นอ๋องชาวฮั่นค่ะ เเต่มีเเม่เป็นเชื้อพระวงศ์เเมนจู เพราะฮ่องเต้ได้มีการเเต่งตั้งขึ้นมาในการปกครองฮั่นผสมเเมนจูค่ะ
ป.ล. ที่เลือกเเซ่มู่หรง เพราะเป็นเเซ่ของบ้านพี่สะใภ้ เห็นว่าเพราะดี ฮิฮิ

love2you

  • บุคคลทั่วไป
แค่อ่านบทนำก็น่าติดตามแล้วค่ะ ชักอยากรู้ว่าที่สุดแล้วคุณหมอจะกลับมายุคปัจจุบันได้ไหมน้อ...

เป็นกำลังใจให้นะคะ มาต่อเร็วๆ นะ เราจะรอ ^^

ออฟไลน์ little_munoi

  • ++ singular ++
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-3
เราชอบฉากหลังของเรื่องนี้ รออ่านตอนต่อไปนะ

ออฟไลน์ ormn

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3925
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +324/-8
    • http:///uc.exteenblog.com/riko-tomo/images/23213506_1208714389_3598161_Okane_ga_Nai_v01_ch01_pg002__Cover.jpg
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:เข้ามาเป็นกำลังใจให้จ้า :L2: :L2: :L2: :L2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ berlyn

  • Put Van The Man on the jukebox then we start to dance
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 265
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-2
น่าสนใจมากเลยค่ะ

na-au

  • บุคคลทั่วไป
 :hao4: :hao4: :hao4:

คนแก่ยังไม่รู้ว่าสนุกหรือเปล่า

ขอลองอ่านต่ออีก 4-5 ตอนน่ะ

ส่วนหนูคนแต่งก็  :katai4: :katai4: :katai4: เข้าล่ะ

 :katai3: :katai3: :katai3:


ออฟไลน์ sukaz

  • I Will Love You Unconditionally
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
:hao4: :hao4: :hao4:

คนแก่ยังไม่รู้ว่าสนุกหรือเปล่า

ขอลองอ่านต่ออีก 4-5 ตอนน่ะ

ส่วนหนูคนแต่งก็  :katai4: :katai4: :katai4: เข้าล่ะ


 :katai3: :katai3: :katai3:




เห็นด้วยยยย

ออฟไลน์ SnowFlakez

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
โห การแต่งเรื่องแนวย้อนยุคนี้มันแต่งยากมากเลยนะคะ คือรู้เลยว่าต้องหาข้อมูลมามาก แน่นอนว่าเหนื่อยเลยละ ต้องเก็บรายละเอียดหลายๆอย่างด้วย ก็สู้ๆนะคะ รออ่านอยู่  :กอด1:

ออฟไลน์ PazZ

  • '' ใจเรา ความคิดของเรา ...ใครจะไปรู้ดีกว่าตัวเรา ''
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 241
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +79/-6
 :pigha2:
โห การแต่งเรื่องแนวย้อนยุคนี้มันแต่งยากมากเลยนะคะ คือรู้เลยว่าต้องหาข้อมูลมามาก แน่นอนว่าเหนื่อยเลยละ ต้องเก็บรายละเอียดหลายๆอย่างด้วย ก็สู้ๆนะคะ รออ่านอยู่  :กอด1:
ไม่มากเลยค่ะ TT เหนื่อยเเทบเเย่ เพราะส่วนตัวเราเชื้อสายฮกเกี้ยน ไม่ค่อยรู้เรื่องของเเมนจู ยิ่งในสมัยเฉียนหลง ไม่ต้องพูดถึง ไม่รู้เรื่องเลย เพราะส่วนมากจะรู้กันเเต่สมัย คังซี เเต่เหตุการณ์สมัยนั้นมันค่อยข้างดุเดือดเพราะการชิงอำนาจระหว่างองค์ชาย ช่วงศึก9มังกร เราเลยเลือกสมัยนี้ที่เบาๆลงมา
ยังไงก็ติดตามต่อไปนะค่ะ ขอบคุณทุกรีค่ะ ^^ :mew1:

ออฟไลน์ maru

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3553
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-7
แล้วจะทำยังไงกันนะเนี่ย

love2you

  • บุคคลทั่วไป
เข้ามาอ่านอีกทีแล้วสงสัยอีกนิดค่ะ

คือ... ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้มันถือว่าอิงประวัติศาสตร์รึเปล่าคะ แล้วมันจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับฮ่องเต้เฉียนหลงจริงๆ มั้ย และถ้าเกิดมีบางส่วนที่กล่าวถึงมันจะเป็นอะไรมั้ยคะเพราะถือว่าเป็นบุคคลที่มีตัวตนอยู่จริง แถมคุณหมอยังมุ่งหน้าไปที่พระราชวังต้องห้ามอีก

ที่ถามเพราะเราไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนสำหรับคนจีนมั้ยคะ

a_claire

  • บุคคลทั่วไป
ตามมาให้กำลังใจ
เขียนให้จบนะค่ะ ท่าทางสนุก o13

ออฟไลน์ Chichi Yuki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-3
แนวเรื่องน่าสนุกและน่าสนใจ
มาลงชื่อติดตามและเป็นกำลังใจให้ค่ะ
คนเขียน สู้ๆ

ออฟไลน์ SenzaAmore

  • Where troubles melt like lemon drops....
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 713
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +79/-0
 :mc4: ไม่รู้เรื่องนี้ออกแนวเดียวกะ. เรื่องปู้ปู้จิงซิน หรือเรื่องฝันคืนสู่ต้าชิง ป่ะคะ ถ้าแนวนั้นหนูชอบค่าาาา ขอนายเอกฉลาดๆนะคะ  :katai2-1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ PazZ

  • '' ใจเรา ความคิดของเรา ...ใครจะไปรู้ดีกว่าตัวเรา ''
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 241
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +79/-6

เสิร์ฟของว่าง ยามค่ำๆเจ้าค่ะ


     ตอนที่1: ขัดราชโองการ



     ผมมองตัวเองในกระจก..รู้ดีว่าในสมัยชิง ต้องมีการโกนผมครึ่งหัว.. แต่ว่าตอนนี้หัวของผม มันยังเต็มไปด้วยเส้นผมทั่วทั้งหัว..


     คิดถึงคำที่กล่าวว่า ‘ไว้ผมไม่ไว้หัว ไว้หัวไม่ไว้ผม’ คิดได้ดังนั้นขนอ่อนพลัดลุกพรึ่บ!


     ผมเกิดและโตที่ฮ่องกง..ศตวรรษที่ 21 การไว้ผมต่างๆ ไม่ว่าจะทรงประหลาดแค่ไหนก็ตาม ทุกคนต่างไม่มีข้อระเบียบมากมาย แค่ทำทรงผมให้เหมาะสมกับหน้าตา ดูไม่น่าเกลียดยามไปที่สาธารณะ เท่านั้นพอ..


     มือซนของผมก็เกิดสงสัยขึ้นมาว่า ไอ้ผมยาวๆเนี่ยเป็นผมจริงหรือเปล่า..พอดึงเท่านั้นแหละ

     เจ็บน้ำตาร่วงกันเลย.. สาวใช้ที่กำลังสางผมให้ก็หัวเราะคิกคักกับท่าทีพิลึกของผม เลยหันกลับไปปรามทางสายตา.. ให้มันรู้ว่า ใครเป็นบ่าว ใครเป็นนาย ฮ่าๆๆๆๆ


     “ ท่านอ๋องมีรับสั่งว่าไม่ต้องโกนผมให้องค์ชาย เพราะวันพรุ่งนี้องค์ชายจะติดตามพวกมิชชันนารีกลับไปที่ฝรั่งเศสอีก”

     อีกแล้วหรือ! องค์ชายรองอิงเฮ่านี่คงเป็นคนที่ใฝ่รู้ใฝ่เรียนมากซินะ! เดี๋ยวไปเดี๋ยวกลับ ทำราวกับว่าสมัยนี้เดินทางกันแค่ค่อนคืนงั้นแหละ.

     แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี..นอกจากยิ้มๆส่งให้พวกเธอ คิดในแง่ดีไว้... การอยู่ที่นี้ ไม่สู้ดีเท่าไร ในสายตาของคนอื่นยิ่งมองผมเป็น ‘คนเสียสติ’ ทั้งคำพูดคำจา กริยาท่าทาง..

     ต่างจากองค์ชายรองคนเก่าสิ้นเชิง.. แต่ข้ออ้างผมก็เยอะ อย่างเช่นว่า ไปอยู่ฝรั่งเศสมาจึงรับวัฒนธรรม ซึ่งแต่ละคนก็เชื่ออย่างสนิทใจ แต่นั้นไม่ได้หมายความว่าจะมองผมในแง่ดีขึ้นนะ ตัวผมยิ่งไม่สนใจเข้าไปใหญ่ เพราะขออาศัยอยู่ในฐานะอิงเฮ่า ไม่นาน ถ้าผมมีโอกาส..ผมก็จะกลับ 


     ถ้ามีโอกาส  ..


     หลังจากล้างหน้าหวีผม สาวใช้ก็ถักเปียเดี่ยวแบบชายแมนจูให้สวมทับด้วยหมวกธรรมดาที่คุณชายในหนังจีนชอบใส่ เพราะตำหนักอ๋องมีคนเข้าออกมาก เกรงว่าใครเห็นผมแล้วจะพูดได้ว่าเป็นคนของราชวงศ์ก่อน(ราชวงศ์หมิง)
 

     “ อรุณสวัสดิ์พี่ใหญ่”


     โค้งให้ท่านอ๋องนิดหน่อย พอเป็นพิธี ท่านอ๋องเป็นพี่ชายคนโตของบ้าน จากที่สาวใช้เล่าครอบครัวของผม มีท่านแม่เป็นญาติผู้น้องของฮ่องเต้ มียศเป็นถึงเหอซั่วกงจวู่ หรือสมเด็จเจ้าฟ้าหญิง ว่าง่ายๆคือ น้องสาวต่างมารดาของฮ่องเต้!

     ท่านพ่อเป็นเชื้อพระวงศ์ชาวฮั่นที่มีอนาคตก้าวไกล มีคุณแก่ชาติไว้มากได้เป็นถึงตัวหลัวจุ้นหวัง(อ๋อง) จึงได้รับพระราชทานสมรสกับท่านแม่

     มีพี่ชายชื่อ อิงหง ก่อนท่านพ่อเสียพี่ชายเป็นฉุ้นหวังจ่างจือ(โอรสองค์โตของอ๋อง) แต่พักหลังช่วยงานราชสำนักไว้มากจักรพรรดิทรงโปรดเห็นว่าท่านพ่อได้เสียไปจึงเลื่อนตำแหน่งให้ได้เป็นอ๋องต่อจากท่านพ่อ..


     ที่ตำหนักยังมีฝาแฝดของผมอีกคน ชื่อองค์หญิง อิงอิง เห็นว่าพอไว้ผมเต็มหัวเท่ากัน หน้าผมกับเธอคล้ายกันจนคนในตำหนักแยกไม่ออก แต่ผมก็ยังไม่เคยได้เจอสักที

     นอกจากนี้ ยังมีพี่สาวอีกคน ชื่ออิงเหม่ยเห็นว่าหลังจากที่ท่านแม่ของผมเสีย เธอก็เข้าวังไปอยู่กับไทเฮา

     ส่วนแม่เล็ก กับน้องๆต่างแม่กับผม ก็ไม่ได้สนใจพวกเรา เพราะพ่อเสียไป กลายเป็นว่าต่างคนต่างอยู่

 

     “ อืม..อาการเจ้าเป็นอย่างไร พรุ่งนี้จะกลับฝรั่งเศสเลยหรือไม่?”


     “ อืม! กลับสิ ข้ามีงานรออยู่”

     ผมพูดผิดตรงไหนกันนะ? ทำไมคนรอบกายถึงหัวเราะคิกคักกันใหญ่...โดยเฉพาะผู้หญิงอายุประมาณ 18-19 คนนั้น

     “ นับว่าจริงอยู่ถึงหกส่วน ที่ว่า ‘องค์ชายรองตระกูลมู่หรงเสียสติ’ ข้านั่งอยู่ก่อนตั้งนานเห็นแต่เจ้าทักเพียงพี่ใหญ่ สิ้นสติลืมพี่รองของเจ้าแล้วหรือ...อิงเฮ่า”

     น้ำเสียงไพเราะน่าฟังแต่มีแววหยอกเย้า..นี่หรือคือพี่สาวของเรา? นี่นอกจากเราจะย้อนเวลาเเล้วยังกลับมาเป็นเด็กอายุ 17 อีกครั้ง!!


     “ อ่า..ข้าคงลืมๆไปบ้าง” ผมตอบอย่างอายๆให้สมกับเป็นคนจิตไม่ปกติ พี่รองยิ้ม ช่วงพยุงผมไปนั่ง อาหารมากมาย ถูกจัดวาง หมูเห็ดเป็ดไก่.. มากซะจน..


     “ วันนี้แม่เล็กกับน้องๆเรือนพระชายารองจะมาทานกับเราหรือพี่ใหญ่ อาหารเยอะกว่าทุกวัน”
     พี่ใหญ่ พี่รองยิ้มให้ผม... งงเลยเรา พูดอะไรผิดอีกหรือเปล่า นี่ผมตั้งระหว่างคำพูดให้มากขึ้นใช่มั้ย

     “ เจ้าไม่ได้เข้าวัง อีกเดี๋ยวก็จะไปแล้ว ไทเฮามีรับสั่งประทานเครื่องเสวยพวกนี้ให้เจ้า และวันนี้มีเพียงเราสี่คนพี่น้อง”

     “ อืมๆ”


     ระหว่างทานอาหารสิ่งที่ผมทำคือ พูดให้น้อยที่สุด ไม่พยายามทำตัวให้มีพิรุธ ตั้งหน้าตั้งตาทานอย่างเดียว ระหว่างนั่นพี่รองก็ได้พูดกับสาวน้อยอีกคนอายุ 16-17 น่าจะเป็นฝาแฝดของผม ดูๆแล้วหน้าตาเหมือนผม 80 % ส่วนสูงก็ใกล้ๆกัน เธอน่าจะเมตรหกสิบห้า ตัวผมเมตรเจ็ดสิบ ดูๆแล้วคล้ายกันมากสมกับที่คนเรียกผิดถูกบ่อยๆ

     “ วันพรุ่งนี้น้องสามไปฝรั่งเศส น้องสี่เข้าวัง พี่ใหญ่เห็นทีจะเหงา ”

     พอพี่รองพูดจบ อิงอิง ก็ทำตะเกียบหลุดมือ.. ผมเห็นเธอรีบกราบจุดเกิดเหตุแล้วก็ขอตัวกลับห้องไปทันที..

     เรื่องนี้..ชักไม่ชอบมาพากล ตั้งแต่อิงอิง เห็นหน้าพี่รอง เธอก็หน้าซีดเป็นไก่วันตรุษ หรือพี่รองกับอิงอิง มีความปาดหมางกัน...

     ไม่น่าใช่ คนอย่างพี่รอง เป็นถึงคนสนิทไทเฮา ต้องเป็นคนดี ยิ่งกับพี่น้องคลานตามกันไม่น่าจะมีจิตคิดร้าย..

      ตั้งใจจะทำอะไรกันแน่นะ?


      “ เฮ้อ...นางก็รู้นี่เป็นราชโองการ การแต่งงานจะหลีกเลี่ยงก็หลีกเลี่ยงไม่ได้...มีโทษถึง9ชั่วโคตร ”

      เห็นพี่รองพูดอย่างนี้..พร้อมกับสีหน้าหนักใจของพี่ใหญ่..รู้แล้วว่าเรื่องอะไร


     ผมโตและเกิดมาในสมัยที่ไม่มีการคลุมถุงชน หรือจะมีก็น้อยมากๆ  คนเราจะแต่งงานกัน จะใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน ย่อมเกิดจากความรักและความสุข นี่คือสิ่งที่ผมโดนปลูกฝังมา

     แต่ชีวิตของคนที่นี่...มีชีวิตที่ไม่อิสระ..อิงอิง เป็นถึงองค์หญิง ชาติตระกูลสูงส่ง อำนาจล้นฟ้า.. แต่ไม่มีแม้สิทธิที่จะรักใครสักคน ด้วยตัวเอง


     คิดได้ใจผมก็กระตุกขึ้นมา..แล้วผมล่ะ? หากยังไม่ได้กลับบ้าน ครั้งต่อไปคงต้องเป็นตาผมบ้างแล้วซินะ

     ชีวิตผมจะทำอย่างไร....ถ้าต้องแต่งงานกับคนที่ผมไม่รู้จัก ไม่ได้รัก

     หรือตัวของผมเองเป็นเพียงหมากหนึ่งตัวในกระดานเท่านั้น....


     คิดเรื่องบ้านในยุคปัจจุบันพาลเอาน้ำตาผมไหลด้วยความคิดถึง.. คืนนี้ผมล้มตัวนอนบนเตียงก็จริง แต่ตายังไม่หลับ..แต่ผมก็ไม่หลับจนถึงเช้า เช่นกัน..





     .
     .

     “ว๊ายย..องค์ชายรอง! ”


     เสียงสาวใช้ตกใจที่เห็นผมเปิดประตูห้องออกไปเจอกับเธอพอดี เมื่อคืนผมไม่ได้นอน เช้านี้ ผมเลยตื่นสาย ไม่รู้ว่าพวกมิชชันนารีจะรอผมที่หน้าตำหนักแล้วหรือยัง

     “ องค์ชายรอง!! เป็นท่าน เป็นท่านจริงๆ”

     ล่าเหมยเขย่าตัวผมจนเวียนหัว... นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น! ผมจึงถามสาวใช้ทันที

     “เริ่มเข้ายามเหม่า บ่าวจะออกมาส่งองค์ชายแต่องค์รักษ์หน้าตำหนักบอกว่าองค์ชายไปตั้งนานแล้ว”

     ยามเหม่า...เทียบกับเวลาสากลคือ.. 05.00 น. หรือว่า..!!



     “ตอนนี้เวลาเท่าไร!!”

        “ ยามซื่อแล้วเพคะ” ล่าเหมยตอบด้วยเสียงสั่น คงจะกลัวผมไม่น้อย.. ตอนนี้ .. 09.00 น.แล้ว.. ใช่แน่ๆ เป็นเธอ...ใช่เธอแน่นอน..




     อิงอิง!!!



     “ นำทางข้าไปห้องอิงอิง!”






     เป็นดังคาด...ห้องนอนว่างเปล่า ของใช้จำเป็นถูกนำไปหมด.. บนโต๊ะเขียนหนังสือ มีเพียงแท่นฝนหมึกที่แห้ง คงเพราะอากาศหนาวและระยะเวลากว่า2ชั่วโมง .. ข้างกันคือจดหมาย ผมรีบคว้ามาเปิดอ่านทันที!

     แม้อักษรจีนโบราณที่เขียนด้วยพู่กันจะอ่านยากไปสักหน่อยแต่สิ่งที่ผมจับใจความได้ก็เป็นเรื่องเดียวกับเรื่องที่ผมคาดไว้ตั้งแต่แรก.อิงอิงปลอมเป็นผม ติดตามพวกมิชชันนารีไปแล้ว!!


     ตัวผมสั่นด้วยความกลัว....ไม่นึกโกรธองค์รักษ์ หรือใครที่แยกผมกับอิงอิงไม่ได้.. โกรธอิงอิงที่ทิ้งไม่อย่างคนไร้ความรับผิดชอบ..

     มีเพียงข้อความขอโทษมากมายที่ส่งผ่าน มันไม่คลายความโกรธในใจผมได้เลย..

     ทั้งๆที่เธอก็รู้.. ขัดราชโองการ..ประหาร9ชั่วโคตร!!


     ผมทรุดลงที่พื้นอย่างอ่อนแรง สาวใช้หลายคนรีบเข้ามาพยุงให้นั่ง พยาบาลงานพัดไม่ขาด.. แต่ในสมองผมว่างเปล่าไปหมด


     หรือเวลา เลือกให้ผมมาชดใช้ความผิดแทนเธอ..งั้นเหรอ

     เวลาเลือกให้ผม กลับมาเพื่อตายที่นี่ อย่างนั้นน่ะเหรอ??





     .

     .
     .

     แล้วผมควรทำยังไงต่อไป.... ยอมตาย หรือ หลอกลวงฮ่องเต้เพื่อรักษามากมายเอาไว้?



-------

อีกสักครู่จะตอบรีค่ะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-05-2013 23:34:19 โดย PazZ »

ออฟไลน์ fanfic2010

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1344
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-7
ร่วมด้วยช่วยเจิม เป็นกำลังใจให้ครับ

a_claire

  • บุคคลทั่วไป
จำชื่อตัวละครไม่ค่อยได้ ต้องค่อยๆอ่าน ที่บ้านไทยแท้เลย  :a5:

ออฟไลน์ PazZ

  • '' ใจเรา ความคิดของเรา ...ใครจะไปรู้ดีกว่าตัวเรา ''
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 241
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +79/-6
ตอบรีค่ะ

เย้  :mc4:
รออ่านค่ะ ขอให้มีจอมยุทรด้วยได้ป้ะคะ ชอบกำลังภายในมาก555
แปลกดีคะเปิดเรื่องมาในสมัยชิง ไม่เคยเห็นคนเขียนในสมัยของแมนจูนี่เลยนะคะ จริงๆแล้วหางเปียแบบแมนจูมีเสน่ห์มากเลยนะ แถมเป็นยุคที่มีการติดต่อฝรั่งเยอะด้วยน่าตื่นเต้นมาก  สู้ๆคะรออ่าน ;)

ได้ค่ะ ในเรื่องมีจอมยุทรอยู่บ้าง เเต่พระเอกไมได้เป็นจอมยุทรนะค่ะ เเค่พอมีฝีมือนิดน้อยเป็นวิชา 5555

ทำไมน้อยจัง

ขอโทษด้วยคะมันเเต่บทนำ น้อยไปเหรอค่ะ งั้นต้องตามต่อนะ 555

แค่อ่านบทนำก็น่าติดตามแล้วค่ะ ชักอยากรู้ว่าที่สุดแล้วคุณหมอจะกลับมายุคปัจจุบันได้ไหมน้อ...

เป็นกำลังใจให้นะคะ มาต่อเร็วๆ นะ เราจะรอ ^^

ขอบคุณกำลังใจค่ะ ^^ มาต่อให้เเล้ววว ส่วนเรื่องจะได้กลับหรือเปล่านั้น..รอติดตามต่อๆไปค่ะ

เราชอบฉากหลังของเรื่องนี้ รออ่านตอนต่อไปนะ

ถ้าชอบก็โอเคเลยย !! ติดตามต่อนะค่ะ

:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:เข้ามาเป็นกำลังใจให้จ้า :L2: :L2: :L2: :L2:

ขอบคุณมากค่ะ ><

น่าสนใจมากเลยค่ะ

ขอบคุณที่ให้ความสนใจเรื่องนี้นะค่ะ เย้ๆๆ

:hao4: :hao4: :hao4:

คนแก่ยังไม่รู้ว่าสนุกหรือเปล่า

ขอลองอ่านต่ออีก 4-5 ตอนน่ะ

ส่วนหนูคนแต่งก็  :katai4: :katai4: :katai4: เข้าล่ะ

 :katai3: :katai3: :katai3:

หนูปั่นจนมือพันกันเเล้วนะค่ะ 5555 ชอบไม่ชอบ สนุกไม่สนุกติชมได้เลยค่ะ จะเเก้ไขปรับปรุงค่ะ ส่วนหนูก็มีน่าที่ทำให้คนอ่านเริ่มชอบเรื่องนี้ทีละนิด ทีละนิด 555

แล้วจะทำยังไงกันนะเนี่ย

ต้องบอกว่า โปรดติดตามตอนต่อไป  555
 
ตามมาให้กำลังใจ
เขียนให้จบนะค่ะ ท่าทางสนุก o13

ขอบคุณค่ะ จะเขียนให้จบ :mew1:

แนวเรื่องน่าสนุกและน่าสนใจ
มาลงชื่อติดตามและเป็นกำลังใจให้ค่ะ
คนเขียน สู้ๆ

ขอบคุณค่ะ ติดตามต่อไปเรื่อยๆเลยนค่ะ

:mc4: ไม่รู้เรื่องนี้ออกแนวเดียวกะ. เรื่องปู้ปู้จิงซิน หรือเรื่องฝันคืนสู่ต้าชิง ป่ะคะ ถ้าแนวนั้นหนูชอบค่าาาา ขอนายเอกฉลาดๆนะคะ  :katai2-1:

ก็ไม่ถึงขนาดนั้น ช่วงศึก9มังกรเขาเข้มข้นจริงอะไรจริง มันต้องหน่วงจิตเเน่ๆ ถ้าเป็นชายชาย ขอลดลงมานิดเป็นสมัยเฉียนหลง สมัยเดียวกับองค์หญิงกำมะลอดีกว่า เบาสมอง 555  ส่วนนายเอก ฉลาดเเน่นอนค่ะ!



รีสุดท้ายขอตอบยาวหน่อย
เข้ามาอ่านอีกทีแล้วสงสัยอีกนิดค่ะ

คือ... ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้มันถือว่าอิงประวัติศาสตร์รึเปล่าคะ แล้วมันจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับฮ่องเต้เฉียนหลงจริงๆ มั้ย และถ้าเกิดมีบางส่วนที่กล่าวถึงมันจะเป็นอะไรมั้ยคะเพราะถือว่าเป็นบุคคลที่มีตัวตนอยู่จริง แถมคุณหมอยังมุ่งหน้าไปที่พระราชวังต้องห้ามอีก

ที่ถามเพราะเราไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนสำหรับคนจีนมั้ยคะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องเเต่ง อิงประวัติศาสตร์ ว่ากันว่า ประวัติศาสตร์ที่บันทึก จริงเเค่เเปดส่วน นิยายประวัติศาสตร์ ยังจริงเเค่หกส่วน ยิ่งเรื่องนี้ไม่ต้องพูดถึง มันต้องมีความเกี่ยวข้องกับเฉียนหลงเเน่ๆ เพียงเเต่เราจะนับถือท่านไว้ในฐานะบรรพชน
 
ส่วนมันละเอียดอ่อนมั้ย? คนจีนไม่นับถือราชวงศ์มาเนิ่นนานแล้วค่ะ แต่นับถือสิ่งที่ราชวงศ์เคยสร้างสรรค์ไว้ ในฐานะคนรุ่นก่อนที่อยู่ในยุคเก่าและวิวัฒนการมาจนเป็นยุคของพวกเรา

ช่องว่างของเวลาที่หายไปใครจะเติมเเต่งเท่าไรก็ได้ เพียงว่า อย่ายึดติดกับสิ่งที่ภัสจะเขียนต่อไปนี้ อาจจะจริง หรือไปก็ได้ เเต่การเขียนเรื่องนี้ จะไม่กล่าวหาบรรพชนเเน่นอนค่ะ ไม่ลบลู่ หรือดูหมิ่น ขอยกท่านไว้ในฐานะ ฮ่องเต้ผู้ยิ่งใหญ่ในประศาสตร์เช่นเดิม

เเต่ถ้าถามว่า ทางการจีนได้มีการเเบนนิยาย ละครประวัติศสาตร์มั้ย ย่อมมีค่ะ เเต่เฉพาะที่ 'บิดเบือนประวัติศาสตร์จนไม่เหลือโคลงเดิม' เเต่เรื่องนี้จะพยายามเติมเเต่งให้น้อยที่สุด เพราะจิตใจมนุษย์ละเอียดอ่อนค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำถาม เพราะยังมีหลายคนคาใจเชื่อเดียวกัน ถือเป็นการถ่ายทอดความในใจของผู้เขียนในอีกรูปเเบบหนึ่งเเล้วกันนะค่ะ


เเล้วติดตามต่อใน เวลาลำนำ ตอนต่อๆไปค่ะ



ออฟไลน์ SenzaAmore

  • Where troubles melt like lemon drops....
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 713
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +79/-0
 :katai2-1: อู้ววว ดูจากสภาพแล้ว ท่าทางจะต้องปลอมตัวเป็นอิงอิง แน่เลย 

ขัดราชโองการก็ตาย แต่ปลอมตัวเป็นอิงอิง ถ้าโดนจับได้ก็ตายเหมือนกันนะคุณชาย!! o22

มาติดตามค่ะ5555 :กอด1:

ออฟไลน์ maru

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3553
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-7
แล้วจะทำยังไงกันนะนั่้น อิงอิงคิดอะไรถึงทำแบบนั้นเนี่ย

love2you

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณสำหรับคำตอบนะคะ ช่วยให้หายสงสัยได้เยอะเลย ^^

จริงๆ เราชอบอะไรที่เป็นจีนๆ มากเลยค่ะ ยิ่งเป็นพีเรียดยิ่งชอบมากๆ ขนาดที่ยอมอดนอนดูปู้ปู้ฯ สองวันสองคืนจนน๊อคก็เคยมาแล้ว จำได้ว่าร้องไห้มากมายตอนที่รั่วซีตายในอ้อมกอดของ 14

แต่ว่าตลอดเวลาที่ดูก็อดสงสัยไม่ได้ว่า ในนี้เรื่องคังซีค่อนข้างมีบทบาทมาก แล้วอย่างนี้ทางจีนเค้าไม่คิดอะไรกับการกล่าวถึงเลยเหรอ แล้วในเรื่องนั้นคังซีก็ค่อนข้างเอ็นดูรั่วซีอยู่มากอีกต่างหาก ตอนนั้นสฆสัยว่าบทแบบนี้จะไม่ถือว่าดึงของสูงลงมาเล่นเหรอ...

แต่พอได้อ่านคำอธิบายของคุณ ตอนนี้เลยเข้าใจแจ่มแจ้งเลย ขอบคุณมากๆ นะคะ ^^




เม้นท์ตอนที่ 1

แอบเกลียดอิงอิงเบาๆ ทำแบบนี้ไม่เท่ากับเป็นคนฆ่าทั้งบ้านด้วยตัวเองเหรอเนี่ย เอาตัวรอดสุดๆ แบบนี้สงสัยพี่ใหญ่จะส่งอิงเฮ่าเข้าวังแทนแน่ๆ ชิมิชิมิ

กอดๆ คนเขียนนะคะ รีบๆ มาต่อตอนที่ 2 เร็วๆ นะคะ เราจะรอ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-05-2013 00:22:24 โดย love2you »

VALUE

  • บุคคลทั่วไป
บทนำ.. ข้ามเวลา



    ขอให้มันเป็นเพียงแค่...ความฝัน

    เป็นแค่ ‘ครั้งหนึ่ง...ในต้าชิง’



     อึดอัดทั้งกายและทั้งใจ.. รถม้าเคลื่อนออกจากตำหนักอ๋องที่ผมพักอยู่7วันหลังจากข้ามเวลามาที่ยุคสมัยนี้  ตั้งแต่เช้าวันนี้ทุกคนต่างยุ่งกับการเตรียมตัวสำหรับการย้ายที่อยู่ของผม รถม้ากำลังมุ่งหน้าสู่สิ่งที่ชาตินี้ผมไม่เคยคิดฝัน และไม่กล้าจะคิดด้วย...

     ‘พระราชวังต้องห้าม!!!!!’


     ผมจะไม่ตกใจเลย...ถ้าฐานะของผมในสมัยชิงนี้ ไม่ใช่... “มู่หรง ฮิงเฮ่า” องค์ชายรองของจุ้นหวัง(ท่านอ๋อง)กับองค์หญิงเหอซั่ว ซึ่งเป็นญาติผู้น้องแซ่เดียวกันกับองค์จักรพรรดิในรัชกาลปัจจุบัน เฉียนหลงฮ่องเต้!!!



       ปักกิ่ง เดือนธันวา ปี2013


       ชื่อของผมคือ ‘หย่งอี้’อายุ 27 ปี ตอนนี้ทำงานเป็นแพทย์เฉพาะทางอยู่โรงพยาบาลเอกชนแห่งแรกในปักกิ่ง แผนกที่ผมอยู่คือ ‘ศัลยศาสตร์’ ซึ่งตัวผมเป็นศัลยแพทย์หัวใจ เริ่มทำงานที่นี่มาสักพัก แต่เดี๋ยวอีกไม่นานผมจะถูกย้ายไปทำงานที่โรงพยาบาลของรัฐอยู่ใจกลางปักกิ่งเลย เพราะถ้าผมทำงานที่นั่นผมจะมีโอกาสได้ย้ายไปอยู่กับครอบครัวที่ไทย
      

     ผมเป็นลูกครึ่ง พ่อเป็นนักธุรกิจชาวฮ่องกง แม่เป็นคุณครูสอนภาษาไทยในฮ่องกง ผมเกิดและโตที่ฮ่องกงก็จริงแต่พออายุได้15 แม่ก็ได้ย้ายมาสอนในปักกิ่ง ส่วนพ่อก็ยังไปๆมาๆ ฮ่องกง-ปักกิ่งเสมอ

      จนเมื่อผมเรียนจบ คุณแม่ก็เลิกสอน คุณพ่อก็ถูกย้ายไปเป็นประธานบริษัทลูกในไทย ทั้งคู่ก็เลยตั้งใจจะใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศไทยอย่างถาวร


         วันนี้ออกเวรดึก ใกล้เทศกาลปีใหม่ก็จริง แต่การท่องเที่ยวยังไม่ได้อยู่ในช่วงคึกคัก สองขาของผมก้าวไปตามตรอกซอยเล็กๆ เพื่อกลับคอนโดที่พัก..


          “ช่วยด้วย..”

          เสียงมาจากซอยข้างหน้า....เสียงของ “ผู้หญิง” หรือว่า..จะเกิดเหตุข่มขืน!!!

   .
   .

           “องค์ชาย..ท่านอ๋องเรียกท่านเข้าพบเพคะ”


          ผมสะดุ้งขึ้นมาทันทีเพราะเสียงสาวใช้..เมื่อกำลังพยายามนึกถึงเหตุการณ์ ที่เป็นตัวพาผมกลับมายังอดีต..วันนี้คือวันที่สี่แล้ว ที่ผมอยู่ที่นี่  ...


        ครั้งแรกคือตื่นเช้ามาบนเตียง มีผ้าห่มผ้านวมปักอย่างสวยงาม  มองซ้าย-ขวา พบว่าตัวเองกำลังถูกใครคนหนึ่งจับชีพจรอยู่  ผมรู้สึกกระหาย พอได้รับน้ำมาก็รีบยกดื่ม สงสัยว่าที่นี่คือโรงพยาบาลหรือว่าบ้านคนกันแน่...เสียงทุ้มของผู้ชายกับฝ่ามือที่บีบตรงหัวไหล่ทำให้ผมหันกลับไปมอง....


          ผู้ชายหน้าตาค่อนข้างดี..โกนผมครึ่งหัว แบบชาวแมนจู...สตั้น ตกใจ หรือว่านี่คือ กองถ่ายละคร...

        ไม่ต้องบอกว่าผมทำอะไรต่อ..นอกจากโวยวาย คิดว่ากำลังถ่ายละคร หรือเล่นแกล้งอะไรกัน แต่เมื่อเห็นสีน้ำของคนที่บอกว่า เป็นพี่ชาย กับหน้าของหมอ...รวมถึงผู้หญิงหลายคนที่มุงอยู่ทำให้ในใจผมกระตุกจนวูบไป..


          ผมย้อนเวลากลับมา!!!


          จนวันนี้ทุกคนต่างลงความเห็นว่าผม ‘ความจำเสื่อม’  เพราะได้รับความเสียใจ จนเป็นบ้า..


          จากการเล่าของสาวใช้ในตำหนัก ตัวผมชื่อ “มู่ทรง อิงเฮ่า” เป็นบุตรของจุ้นหวังกับองค์หญิงเหอซั่วซึ่งเป็นญาติกับจักรพรรดิ ไม่นานมานี้ พ่อในสมัยนี้ของผมได้เสียไป ตอนนั้นตัวผมอยู่ที่ฝรั่งเศสเพราะกำลังไปทำการศึกษาเกี่ยวกับยาตะวันตก (ได้รู้อีกว่า อิงเฮ่าคนนี้มักจะศึกษาตำราแพทย์ทั้งจีนและตะวันตก) พอมีคนแจ้งเรื่องไป ว่าพ่อป่วย ผมก็เรียกกลับมา แต่กลับมาไม่ทันจะได้ดูใจพ่อ  ทำให้ตัวผมเสียใจมาจนสิ้นสติไป...


           พระเจ้า! ผมไม่ได้ดีใจหรอกนะที่ได้ย้อนมาดูอารยธรรมสมัยราชวงศ์ชิง ตอนนี้ผมกลัว..กลัวจนทำอะไรไม่ถูกอยู่แล้ว..   
   
         แต่ในระหว่างที่อยู่สมัยนี้..ผมก็ต้องทำเป็นอิงเฮ่าไปก่อน อย่างน้อยเกิดในตระกูลผู้ดี มีข้ารับใช้มากมาย ก็เก็บเกี่ยวให้เต็มที่ซะ!!!!



           แล้วค่อยหาวิธีกลับบ้าน ......


:mew1: :mew1:   น่าสนยุ  จะติดตาม น๊ะง๊าบบบบบบบ


ออฟไลน์ zakimi

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 268
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-0
น่าสนุกอ่ะ  รอค่ะรอ

parkjaewon

  • บุคคลทั่วไป
ชอบแนวนี้มากค่ะ รอๆๆๆ สู้น้าคนเขียน ^^

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด