หัวข้อ: Dangerous Your Mind อย่าร้าย...ได้ไหม(วะ!) Special Children’s Day 9/01/2016 P.60

[อเลนคุง]

Chapter 13…………………….. “เป็นแฟน”






“พวกมึงแม่งชั่วสุดๆ ลืมกูไว้ที่วัด ห่า ให้กูตามหาแทบตาย กูโวยวายลั่นวัดเลยนะเว้ย” ได้ยินประโยคแบบนี้มาสามวันติดหลังจากที่พวกเรากลับมาจากค่ายอาสาที่ดอนเกิบหาย เวลาเกือบตีหนึ่งไม่ได้นอนมาสองวันแล้ว เพราะกำลังเผชิญอยู่กับมรสุมงานถาโถมยิ่งกว่าพายุทอร์นาโดบวกเฮอร์ริเคนมีดีเปรสชั่นประปรายกระจายทั่วถึงทุกคนยกมาแบบข้ามทวีปกันเลยทีเดียว สภาพยิ่งกว่าซากศพมาครบทั้งสีและกลิ่น มันยังเอาเรี่ยวแรงที่ไหนมาต่อว่าพวกผมได้ สภาพตอนนี้แค่เดินผ่านกันไกลๆยังเหมือนเดินผ่านถังขยะที่ข้างๆมีศพหมาเน่าวางอยู่ ไอ้ธามยิ่งหนักสุดไม่รู้สองวันที่ผ่านมาตัวมันผ่านน้ำบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้ รู้แต่ท่าเกาไข่มันอุจาดตาผมสุดๆไปเลย กูเตือนแล้วให้ระวังพี่คังๆ ห่า ไม่ฟังกูเลย แกมาเยือนแล้วมึงก็ลำบากต้องไปหาโทนาฟมาใช้อีก!


“กูรำคาญมึงว่ะไอ้คิม มึงก็หาทางกลับมาเองได้ยังจะบ่นไรอีกวะ” ไอ้นนท์ยกคัทเตอร์ที่ถืออยู่ในมือขึ้นชี้หน้าไอ้คิม อื้อหือ ขอบตามึงหรอครับ กูเห็นแล้วอยากหาใบไผ่มายัดใส่ปาก มึงเป็นญาติห่างๆกับหลินปิงหรืออย่างไรรชานนท์ ตกลงมึงคนหรือหมี


“พวกกูก็ขอโทษขอโพยกันไปแล้วมึงจะหาเรื่องมาเป็นประเด็นอีกทำเชี่ยไร” ถึงคราวผมทนไม่ไหวพูดไปบ้างครับ จริงๆที่มันพูดผมก็เห็นใจมันนะ เพราะพวกเราก็ลืมมันจริงๆ เดินกลับกันเริงร่าหาได้ดูเลยว่าครบคนหรือไม่ ถึงเต็นท์ก็ทิ้งตัวนอนกันสบายอกสบายใจ สูดอากาศบริสุทธิ์ทิ้งทวนเป็นวันสุดท้าย หลงลืมไปว่ามีอีกคนแหกปากร้องไห้ลั่นวัดเพราะหาเพื่อนไม่เจอ ลำบากลุงสมานมัคทายกวัดต้องพามันกลับมา หมาหอนเกรียวทั้งหมู่บ้าน ผมจะสงสารหรือสมเพชดีก็ไม่รู้


“จะโวยวายอะไรกูไม่ว่านะไอ้คิม แต่มึงช่วยดึงกางเกงขึ้นทีดิวะ กูเห็นแก้มก้นมึงแล้ว อุบาทลูกตาสุดๆ” เสื้อกล้ามเปื้อนสีเป็นหย่อมๆสภาพขาดๆเยินๆกับกางเกงบอลเอวยานจนแทบประคองให้อยู่บนตัวไม่ได้ ลำบากนักกูว่าหาหนังยางมามัดเถอะไอ้คิม ขี้เกียจนักก็หยิบยู้ฮูบ้องตรงหน้าทาแปะที่เอวเลย เอาให้แม่งติดตัวถาวรจะได้ไม่ต้องโชว์ง่ามตูดสลอนให้ไอ้ต้นมันเห็นอีก มันจะได้ไม่หงุดหงิดโวยวายเพราะมึงดันยืนจังก้าเอาตูดชี้หน้ามันอยู่


“ครืด~!...ครืด~!... ไอ้ปอนด์เสียงโทรศัพท์หรือเครื่องซักผ้าวะ ถ้าจะสั่นแรงขนาดนั้น อย่าใส่ในกระเป๋ากางเกงนะมึง ใครโทรเข้าทีมีแววเป็นหมัน แต่มึงมีผัวนี่หว่ายังไงก็ไม่จำเป็นต้องมีลูกอยู่ดี โทษทีๆ” อยากเอาตีนถีบหน้ามึงจริงๆกวนตีนฉิบหาย แล้วดูพูดจาน้องโบราณกูเสียหายหมดไอ้ธาม แต่ขี้เกียจเถียงกับมัน ว่าแล้วก็เดินข้ามหัวไอ้แบทที่นอนแผ่สลบน็อคเอ้าไปที่พื้นซึ่งคาดว่าอีกครึ่งชั่วโมงมันถึงจะฟื้น พวกผมเป็นกันบ่อยครับปั่นงานกันจนเครื่องร้อน ฮีทถึงจุดสูงสุดก็ระเบิดน็อคสลบไปเองฟื้นมาอีกทีค่อยว่ากันใหม่


“ครับพี่เหนือ”  เห็นชื่อเหนือฟ้าโชว์หราบนหน้าจอน้องโบราณผมจึงรีบกดรับแบบลนลานตาลีตาเหลือก กูปั่นงานเร่งรีบส่งพรุ่งนี้ยังตกใจไม่เท่ากลัวรับสายมึงโทรมาแต่ละครั้งไม่ทันเลย


“อยู่ไหน?” ได้ยินเสียงเพลงลอดมาตามสายดังมาก มีเสียงโวยวายของไอ้พี่แทนแทรกมาด้วย คาดว่าน่าจะอยู่ในผับที่ไหนซักแห่ง สอบเสร็จก็เริงร่าเลยนะไอ้พี่เหนือ กูสิสอบไม่ค่อยมีแต่งานจะพาชีวีย่อยยับ


“อยู่ที่ตึกคณะ ทำงานอยู่ครับ”


“เสร็จเมื่อไหร่” กูจะตอบยังไงดีวะกับคำถามนี้ คือกูก็นั่งทำไปเรื่อยๆไง มันก็บอกไม่ได้ว่าจะเสร็จตอนไหน แต่ก็เหลือแค่เก็บรายละเอียดอีกเล็กน้อยแล้ว


“อีกนิดหน่อยก็เสร็จแล้วครับ น่าจะไม่เกินตีสอง”


“กูจะเข้าไปหา เอาอะไรไหม?”


“ขอผมถามเพื่อนๆก่อนนะครับ...เฮ้ย! พี่เหนือจะเข้ามาใครอยากได้อะไรบ้าง” จบประโยครายการก็ยาวมาเป็นหางว่าวส่งเข้าในมือผมอย่างรวดเร็ว ส่วนใหญ่เป็นเสบียงอาหารทั้งนั้น สั่งไม่ได้เกรงใจกูเลยว่ากูจะไปบอกเจ้าตัวมันยังไง แต่ดูจากรายการแล้วเซเว่นมีครบ โอเคกูคงไม่โดนกระทืบอะไรมาก ผมจึงค่อยๆบอกรายการให้มันฟังทีละอย่างจนครบ


“ก็มีเท่านี้แหละครับพี่เหนือ”


“กูจำไม่ได้ ไว้ไปถึงมึงค่อยออกมาซื้อพร้อมกู” ไอ้เชี่ย! แล้วให้กูพูดไปยาวเหยียดเพื่อ?! ก็บอกตั้งแต่ไอ้ธามมันสั่งให้ซื้อขนมเซี่ยงไฮ้มาดิวะ หรือไม่ก็ค้านกูตั้งแต่ไอ้คิมสั่งซื้อถั่วปากอ้าทอดกรอบมาก็ได้ กูต้องมาสาธยายสารพัดขนมขบเคี้ยวไร้ประโยชน์โคตรๆที่ไอ้พวกเพื่อนตัวดีมันสั่งกันมาให้ฟังอยู่นาน กูก็เหนื่อยเป็นนะครับไอ้พี่เหนือ


“ครับๆ แล้วพี่จะมาตอนไหน?”


“ตอนนี้” ได้ยินเสียงไอ้พี่แทนมันตะโกนว่า “รีบไปไหนวะ เมียมึงไม่หายไปไหนหรอกน่า” ปากยังหมาเหมือนเดิม


“ชอบเสือกนะมึง” ได้ยินมันตอบเพื่อนไป รู้อยู่แล้วว่าจะโดนด่าแต่ก็ชอบกวนบาทาไม่เลิก


“หลงขนาดนั้นเลยหรอวะไอ้เหนือ ว่างๆพามาให้พวกกูลองบ้างดิวะ” เสียงนี้คงเป็นใครซักคนในกลุ่มมั้งครับ ไม่คุ้นหู เพื่อนมึงแต่ละคนนี่กวนไม่ต่างกันเลย


“อยากตายคาตีนกูก็ลองดู” จบข่าว แต่เสียงหัวเราะร่าเฮฮาโฮ่ฮิ้วก็ยังดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง โดนด่าก็ไม่สะดุ้งสะเทือนคนเป็นเพื่อนมึงได้นี่ต้องเข้าใจมึงจริงๆว่ะไอ้พี่เหนือ


“กูกำลังจะไป”


“ครับ ขับรถดีๆนะพี่ ไม่ต้องรีบก็ได้”


“ไม่รีบไม่ได้...กูทนคิดถึงมึงไม่ไหว” มึงเมาใช่ไหม? หรือกูเองที่หูเพี้ยนไป ใจเต้นตึกตักอยู่พักใหญ่...ไม่มีใครพูดอะไรอีก...เหมือนต่างคนต่างรอท่าทีอีกฝ่าย...สุดท้ายก็เป็นผมที่ยอมพูดออกไป...


“ผมจะรอ” พูดจบก็รีบตัดสายทันที...ผมคงจะเมามากกว่า...ถึงได้กล้าพูดออกไปแบบนั้น


“น้องปอนด์จะรอพี่เหนือที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะครับ”


“พี่เหนือไม่เอาท่าน้ำได้ไหมครับ พี่ขอท่านั่ง ท่านอน หรือจะออนท็อปให้พี่ก็ได้” ใครก็ได้หยุดไอ้เชี่ยสองตัวที่วิวัฒนาการความเสือกมาล้อเลียนผมที ท่าสะดีดสะดิ้งเป็นกูอยากยกตีนถีบเข้าหน้าจริงๆสัดธาม ไอ้คิมก็เอาใหญ่พี่เหนือห่าไรวิตถารสุดๆ หน้ามึงโคตรโรคจิตเลย ว่างขนาดนี้เอาเวลาไปทำงานดีกว่าไหม ได้ข่าวเส้นตายถึงเที่ยงพรุ่งนี้


“พวกมึงก็ไปแซวมัน เห็นเพื่อนยิ้มให้โทรศัพท์เหมือนสาวๆวัยกำลังมีความรักเป็นไม่ได้เลย” กูอายเพราะมึงมากกว่าเชี่ยนนท์ แล้วหันมามองกูคุยโทรศัพท์ยกกลุ่มเลยหรอ สะกดคำว่ามารยาทเป็นกันไหมพวกชั่ว

 
“ใครยิ้ม กูแค่ดีใจจะได้แดกของฟรีหรอกเว้ย พวกมึงแม่งมั่ว”


“หน้าบานเป็นถาดใส่ข้าวหมาขนาดนั้นทำมาว่าพวกกู” เปรียบเทียบซะกูสงสารตัวเองเลยไอ้นนท์ พูดจากันแต่ละคำทำร้ายจิตใจกูตลอด


“พอเลยๆ พวกมึงกลับมาทำงานได้แล้ว ไปล้อไอ้ปอนด์ทำไม ว่างขนาดนั้นเลยหรอวะ” ซึ้งใจอยากเข้าไปกระโดดกอดมึงจริงๆหล่อโคตรพ่อ เงียบอยู่นานกูคิดว่าตายตามไอ้แบทไปแล้ว

 
“มึงไปไหนมาวะไอ้ไนท์” เดินข้ามหัวไอ้แบทที่นอนเป็นศพยังไม่ฟื้นกลับเข้านั่งประจำที่เดิม ก่อนจะเอ่ยถามคนข้างๆที่เพิ่งเดินกลับมาจากไหนไม่รู้ พิจารณาดูหน้ามึงก็ยังหล่ออยู่ดีว่ะ ขนาดอดหลับอดนอนเหมือนกันแท้ๆทำไมหน้ากูแย่ยิ่งกว่าซอมบี้อีกวะ


“หมาโทรมากวน” หมาอะไรโทรศัพท์ได้ ไม่พูดให้กระจ่างมันก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานตรงหน้าต่อไปปล่อยให้ผมสงสัยอยู่คนเดียว มีหมาอีกตัวอยู่ตรงนี้มึงจะรู้ไหม แต่ตัวนี้มันทำได้แค่ทำหน้างงๆ

 
“หมาแม่งสุดยอดไปแล้ว เจ๋งขนาดนั้นกูจะหามาเลี้ยงซักตัว” พูดกับตัวเองเบาๆ ไม่นานมือคนข้างๆก็ยกขึ้นมาผลักหัวผมเบาๆ


“หมาเมา หาเรื่องชวนทะเลาะ ไม่รู้ไปหาเบอร์กูมาได้ยังไง” กูคงเข้าใจมึงหรอก หมาโทรศัพท์ได้กูยังไม่เข้าใจ หมาแนวใหม่มึงมาให้กูสงสัยเพิ่มอีกแล้ว คิดว่ากูอยากรู้ไหม? อยากรู้มาก! แต่งานมันยากกูขอฝากเรื่องหมาไว้ก่อน โอกาสหน้าไม่รอช้า กูจะเค้นมึงยันถึงไส้ติ่งเลยคอยดู!


“...........................” เงียบไปซักพัก ทำงานกันอย่างขะมักเขม้น ไอ้แบทที่คืนชีพมาได้ก็มานั่งตัดโมของตัวเองต่ออย่างรีบร้อน ได้พักเอาแรงแล้วนี่มึง คราวหลังก็ซัดเอ็มร้อยเยอะๆหน่อย เขาห้ามเกินวันละสองขวดมึงก็จัดไปซักสามตามด้วยกาแฟอีกซักกระป๋อง ตายตกไปตามๆกันเชื่อกู


“ปอนด์ สุดหล่อขับแลมโบมาถึงแล้วจ๊ะ ขนาดข้าวเห็นมืดๆนะ ยังขาวโอโม่ หล่อระเบิดระเบ้อไปเลย” ผมทำได้แค่ยิ้มแหะๆส่งให้ข้าวสวยไป อยากให้เธอชมผมแบบนี้บ้างจัง รู้ครับว่าคนที่ว่ามันหล่อ แอบอิจฉามันชะมัด ว่าแล้วก็อยากเจอลูกรักผมใจจะขาด ออกจากอู่มาได้สามวันแล้ว แต่ไม่มีเวลาได้พบหน้า โอกาสดีของผมแล้วครับที่จะได้พบสบตาลูกรักเจ้าปัญหาอีกครั้ง


“ของมึงใกล้เสร็จแล้ว ออกไปหาก่อนเถอะ เดี๋ยวกูช่วยเก็บของให้ ให้มันรอนานเดี๋ยวมึงจะซวยอีก”


“เออๆ ขอบใจวะไอ้ไนท์ กูฝากเก็บของด้วยนะ เดี๋ยวซื้อขนมมาฝาก” เห็นมันไม่ตอบอะไรแต่ส่งยิ้มให้ผมแทน ผมจึงรีบเดินออกมาเพื่อจะลงไปหาไอ้พี่เหนือที่รออยู่หน้าตึก แต่ยังไม่ทันก้าวขาออกมาพ้นขอบประตู เสียงเชี่ยสองตัวก็ตะโกนแซวขึ้นมาก่อน


“น้องปอนด์ทนคิดถึงพี่เหนือไม่ไหวแล้ว ใจมันจะขาด จะรีบไปหาพี่เหนือนะครับ” คำพูดคำจาน่าโดนบาทายัดปากมากไอ้ธาม


“พี่เหนือก็อยากเจอน้องปอนด์เหมือนกัน ได้เห็นหน้าปอนด์อยากลากเข้าห้องนอนซั่มกันสามวันสามคืนเลย” เรื่องวิตถารล่ะไม่มีใครเกินมึงเลยเชี่ยคิม รู้งี้กูบอกให้ลุงสมานฝังมึงไปพร้อมกับลูกนิมิตซะก็ดี ไม่น่ารอดกลับมาปากเสียใส่กูได้แบบนี้


“สัด!” ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นพร้อมชูนิ้วกลางส่งไปให้ แล้วรีบร้อนเดินลงไปหาคนที่รออยู่ เกรงว่าถ้าช้า อาจมีปัญหาตามมาได้


“.........................” ลงมาก็เจอลูกรักผมจอดอยู่หน้าตึก โดยมีเจ้าของยืนสูบบุหรี่พิงอยู่ตรงประตู...พ่นควันลอยขึ้นฟ้า...ยังไม่จางหายก็อัดมะเร็งเข้าปอดแล้วพ่นออกมาใหม่...ลมพัดเส้นผมที่เริ่มยาวของมันปะทะใบหน้าแสนเย็นชา...เหมือนมีเรื่องอะไรในใจ...ยืนนิ่งแอบมองหน้ามันอยู่นาน...จนมันทิ้งบุหรี่แล้วใช้เท้าขยี้ดับ...ถึงได้ก้าวเข้าไปหามัน







                 มีต่อๆๆๆๆๆๆๆ

[อเลนคุง]

“พี่มานานแล้วหรอ” เดินยิ้มร่าเข้าไปหามัน พร้อมใช้มือลูบคลำลูกรักอย่างคิดถึง...ได้แต่เก็บความสงสัยบางอย่างไว้ภายในใจ


“เมื่อครู่...มึงอยากกินอะไร?”


“อะไรก็ได้” ยังไม่หันไปมองมันครับ เพราะยังลวนลามลูกรักอยู่ ไม่เจอกันมาเป็นเดือน คิดถึงใจแทบขาด ร่องรอยอารยธรรมต่ำทรามหายไปหมดแล้ว สวยจับใจผมเหมือนเดิม


“ปอนด์” น้ำเสียงเข้มขึ้น โอเค! เป็นอันเข้าใจว่าเริ่มหงุดหงิดที่ถูกเมิน รีบเงยหน้าสบนัยน์ตาคมพร้อมเดินเข้าไปยืนใกล้ๆมันทันที


“ผมกินมาม่าไปบ้างแล้ว” มันเอามือลูบหน้าผมเบาๆ ไม่เจอกันมาสามวันนับจากวันที่กลับจากค่าย เพราะยุ่งกันทั้งคู่ มันก็ต้องสอบ ผมก็ต้องทำงานที่ค้างไว้ให้เสร็จ ได้คุยกันบ้างก็ทางโทรศัพท์เท่านั้น


“มึงดูโทรม” ลูบที่แก้มผมเบาๆ


“ผมไม่ได้นอนมาสองวันแล้ว เหนื่อยมาก น้ำก็ไม่ค่อยได้อาบ ข้าวผมก็ไม่ค่อยได้กิน” โน้มหน้าเข้าหามืออุ่นๆให้มันลูบเพิ่ม เวลาผมเหนื่อยมากๆชอบอ้อนครับ พวกไอ้นนท์ ไอ้ไนท์มันจะรู้ดี เพราะถูกผมอ้อนแบบนี้บ่อยๆ มันบอกพอผมเหนื่อยจะกลายเป็นแมวเชื่องๆอยากให้เจ้านายเอ็นดูไปเลย แต่ไอ้ธามมันก็ยังยืนยันเถียงหัวชนฝาว่าผมเหมือนหมาติดเจ้าของมากกว่า มันบอกว่ายังไงผมก็เหมาะจะเป็นหมามากกว่าแมว ผมกำลังถูกมันชื่นชมอยู่ใช่ไหม?


“อาจารย์คนไหน กูจะไปบอกลุงให้ไล่ออก” ถึงกับสะดุ้ง กับครูบาอาจารย์มึงก็ละเว้นบ้างเถอะ ขี้กลากจะลงกบาลอยู่แล้ว


“พี่สอบเสร็จแล้วหรอ เป็นไงบ้าง” เปลี่ยนเรื่องครับ เดี๋ยวพาจารย์หนุ่ยแกซวย งานการสมัยนี้ยิ่งหายากๆอยู่ แก่แบบแกตกงานไปได้เป็นภาระแก่ลูกหลาน ผมก็จะมีบาปติดตัวไปตลอดชีวิตด้วย


“แค่สอบเก็บคะแนน” จากลูบๆเริ่มจิ้มที่แก้มผมให้จั๊กจี้เล่นแล้วครับตอนนี้ แก้มกูนะครับไม่ใช่ขี้ ถึงกลิ่นตอนนี้จะคล้ายกันก็ตาม


“ระดับเหนือฟ้าทำได้สบายอยู่แล้ว ผมสิเกือบไม่รอด ต่อโมจนตาลาย” จับมือซนๆที่เล่นแก้มผมไว้ให้มันอยู่นิ่งบ้าง แต่มันก็ยังใช้มืออีกข้างมาจิ้มแก้มผมเล่นอยู่ดี สนุกหรอครับ หน้ากูโทรมเป็นศพมันไม่มีอะไรให้เด้งดึ๋งหรอกนะมึง คอลลาเจนกูตายเรียบหมดแล้ว และคาดว่าถ้าวันนี้ยังไม่ได้นอนอีกจะเป็นกูนี่แหละที่ตาย


“ตกลงอยากกินอะไร” เปลี่ยนไปลูบหัวแทนแล้วครับตอนนี้ เหม็นอย่ามาโทษกูทีหลังนะ กูยังไม่มีเวลากลับหอไปสระ ดีหน่อยที่คณะไม่มีใครเป็นเหา ไม่งั้นก็ลำบากกันทั้งหมด คงได้นำเทรนแฟชั่นสกินเฮดยกกลุ่ม


“ข้าวกล่องเซเว่นก็ได้พี่ ง่ายดี เดี๋ยวซื้อขนมมาให้ไอ้พวกนั้นด้วยจะแห้งกรอบตายกันหมดแล้ว”


“อืม...ไปสิ” ก็จะไปอยู่ แต่ดึงปากกูยืดอยู่นั่นแหละ เห็นหน้านิ่งๆแต่วันนี้ซนเป็นลิงเลยนะมึง


“..........................” ให้มันได้เล่นหน้าศพๆของผมซักพักจนพอใจ แล้วจึงเดินไปหลังมอด้วยกัน จริงๆผมก็อยากนั่งลูกรักผมให้เป็นบุญตูดซักครั้งนะครับ แต่เซเว่นอยู่ใต้หอผมเดินไปสิบนาทีก็ถึง ลดภาวะโลกร้อนผมยอมอดใจไม่นั่งลูกรักผมแบบน้ำตาตกในเสียดายนิดๆดีกว่าครับ องค์กรสิ่งแวดล้อมโลกควรมอบโล่เกียรติยศให้ผมนะ


“ผมเพิ่งรู้ว่าพี่สูบบุหรี่ด้วย” เดินมาได้ซักพักผมถึงถามมันขึ้นมา...เพราะใบหน้ามันตอนที่พ่นควันบุหรี่ขึ้นฟ้านั่นเหมือนมีอะไรค้างคาอยู่ในใจ...เก็บความสงสัยไว้ไม่ได้...เลยถามออกไป


“ไม่บ่อย แค่เวลาที่ต้องคิดอะไร” เห็นผมเดินเซนิดๆมันเลยคว้ามือผมไปจับ คือลมมันแรงครับ สภาพอดหลับอดนอน ข้าวปลาไม่ค่อยได้กินก็ทำเอาผมเกือบปลิวได้


“พี่มีเรื่องอะไรรึเปล่า บอกผมได้นะ ถึงผมจะไม่รู้อะไรมาก ผมอยากให้พี่แชร์มันกับผมบ้าง”


“.....................” มันไม่ตอบอะไรผม แต่ปล่อยมือที่จับผมไว้...


“.....................” ก่อนจะหยุดเดิน...ให้ผมก้าวนำหน้ามันไปหนึ่งก้าว...


“อย่าหันหลังมามองกูตอนนี้” พูดแค่นั้นก่อนจะเดินเข้ามา...ซบหน้าลงที่หลัง...ผมเตี้ยกว่ามันแค่หน่อยเดียว มันถึงไม่จำเป็นต้องก้มตัวลงมามาก ผมไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร รู้แต่ไม่เคยเห็นมันดูอ่อนแอขนาดนี้มาก่อน เหนือฟ้าคนนี้...คือตัวจริง...ที่หลบซ่อนอยู่...ที่ผมไม่รู้จักอย่างนั้นหรอ?...


“พี่เหนือ” ทำได้แค่เรียกชื่อ...ยอมยืนนิ่งอยู่แบบนั้น...รู้สึกถึงลมหายใจร้อนๆที่เป่ารดอยู่ด้านหลัง...ได้กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆลอยมาตั้งแต่แรกที่เจอ...คงเพราะแบบนั้น ถึงทำให้มันอ่อนลง...หวั่นไหว...อ่อนแอ...ผมจะทำยังไงดี...ผมไม่รู้อะไรเลย...อยากจะช่วยมากกว่านี้...อยากปลอบ...อยากกอด...อยากทำมากกว่ามีหลังไว้ให้ซบ...แต่ฐานะของเราตอนนี้...ผมมีสิทธิ์ทำแบบนั้นได้ไหม?


“มึงตัวเหม็น” พูดแบบนั้นด้วยเสียงอู้อี้...แต่ก็ดันหน้าซบหลังผมเข้าไปอีก...เป็นอะไรไป...แบบนี้ไม่ใช่เหนือฟ้าที่ผมรู้จักเลย...ผมไม่อยากได้เหนือฟ้าที่อ่อนแอแบบนี้...เพราะมันทำให้ผมเจ็บที่ใจ...หน่วงที่ท้อง...เหมือนหายใจไม่คล่อง...น้ำตาก็พาลจะไหลออกมาตลอดเวลา...


“ก็ผมไม่ได้อาบน้ำมาทั้งวัน พี่อย่าดมสิ เป็นลมขึ้นมาผมไม่รับผิดชอบนะเว้ย” อยากพูดให้ขำ...อยากทำให้หัวเราะ...แต่ตัวผมเอง...แม้แต่ตอนนี้ยังยิ้มไม่ออกเลย...


“หึ...ชีวิตกูไม่เคยมีใครสนใจ...พ่อแท้ๆยังไม่เห็นหน้ามาเป็นปี...สำหรับเขางานสำคัญกว่าเสมอ...ส่วนแม่ก็เอาแต่สนใจผู้ชายมากกว่ากู...กูไม่เหลือใครแล้ว...ไม่สิ...กูไม่เคยมีใครในชีวิตมาตั้งแต่แรก” น้ำเสียงมันดูเศร้ามาก...ไม่รู้ว่าทำสีหน้าแบบไหนอยู่...ผมควรจะพูดสิ่งที่คิดออกไปตอนนี้ดีไหม...ไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายกำลังอ่อนแอ...ไม่ใช่เพราะผมแพ้ให้กับความหวั่นไหว...ผมมีแค่ความจริงใจ...รู้สึกแบบนั้นจริงๆ...ถึงอยากให้อีกฝ่ายได้รับรู้


“พี่มีผม...ย้ายผมเข้าสำมโนครัวเด็กเหนือไปแล้ว...พี่จะทิ้งผมหรอวะ”


“มึงมากกว่าที่จะทิ้งกู” กดหน้าแนบกับหลังผมเข้าไปอีก...กลัวหายใจไม่ออก...ไหนบอกว่าเหม็น...ให้ผมได้เห็นหน้าพี่บ้างได้ไหม...


“ผมจะทิ้งพี่ไปไหน ถ้าผมจะหนีจริงๆ ผมไม่ยอมเป็นเด็กเหนือมาจนถึงทุกวันนี้หรอก...”


“...................”


“ให้ผมได้มองหน้าพี่นะ...พี่เหนือ” มันยอมเอาหน้าออกไปจากหลังผม...หันกลับไปมอง...ใบหน้าแบบเดียวกับที่เห็นตอนนั้นไม่ผิดเพี้ยน...ใบหน้าแสนเศร้าที่ผมจดจำไว้อย่างไม่รู้ลืม...ผมไม่รู้ว่ามันเจออะไรมาบ้าง...รู้แค่ตอนนี้อยากกอดร่างตรงหน้านี้ไว้...เผื่อจะคลายเศร้าไปได้บ้าง


“พี่ขอให้ผมไม่มองหน้าพี่ไปแล้ว...ตอนนี้ผมขอให้พี่อยู่นิ่งๆในอ้อมกอดผมบ้างนะครับ” พูดจบผมก็โถมตัวเข้าไปโอบร่างที่ใหญ่กว่าเอาไว้...มันยอมก้มหน้าลงมาซบตรงอกผม...ตรงหัวใจ...


“ผมไม่รู้ว่าวันนี้พี่ต้องเจอกับอะไรมา ผมจะไม่ถาม ถ้าพี่ไม่อยากบอก ผมจะทำแค่อยู่ข้างๆ ผมจะอยู่กับพี่เสมอ...ผมจะไม่ไปไหน” ลูบหัวมันเบาๆ...สองแขนแกร่งที่กอดร่างผมตอบ...กอดแน่นขึ้น...โอบกอดไว้แน่น...เหมือนกลัวว่าผมจะหายไป...


“กูไม่เคยคิดจริงจังกับใคร...แต่กับมึงไม่ใช่ มึงไม่ยอมเป็นของกูง่ายๆ...และไม่ว่ากูจะร้ายแค่ไหน...มึงก็ยอมอยู่ข้างๆกูเสมอ” ลูบหัวมันไปเรื่อยๆ...เหมือนเด็กที่ขาดความอบอุ่น...เหมือนคนที่ต้องการใครซักคน...เหมือนอยากได้คนที่อยู่เคียงข้างคอยรับฟัง...ผมเริ่มเข้าใจมันขึ้นมาบ้างแล้ว...เหนือฟ้าแสนร้ายกาจ...จริงๆก็แค่ขี้ขลาดจนต้องแสดงด้านร้ายๆออกมาเพื่อปิดบังตัวตนที่แท้จริงไว้เท่านั้นเอง...


“ผมย้ายบ้านเกิดไปเป็นเด็กเหนือแล้วนี่ครับ...พี่จะไล่ผมกลับมาเป็นเด็กกลางอีกหรอ”


“หึหึ กูไม่มีวันปล่อยมึงไปแน่ๆ” ยิ้มได้แล้ว...รอยยิ้มแสนหายาก...ที่ผมต้องการเห็นมากที่สุดในตอนนี้


“พี่ก็อย่าร้ายกับผมนักดิวะ”


“ก็ถ้ากูไม่ร้าย...กูจะได้หัวใจมึงไหม?!” จ้องมองสบตาผมนิ่ง...ไม่เห็นแววตาว่าล้อเล่น...โล่งใจ...เพราะไม่เห็นว่ามีความเศร้าอยู่บนใบหน้านี้แล้ว...


“มันก็อยู่ที่พี่จะทำให้ผมเชื่อได้แค่ไหน”


“กูจะยิ่งร้าย...ร้ายให้มึงยอมเป็นแฟนกู...”


“พี่เหนือ”


“กูห้ามคนที่เข้ามาในชีวิตกูไม่ได้...แต่กูห้ามใจตัวเองให้มีแค่มึงได้...ทำให้มึงเชื่อได้แค่ไหน ขึ้นอยู่กับเวลา...รู้เพียงสำหรับกู...มึงมีค่ามากกว่าอะไรทั้งนั้น”


“...................”


“ตอนนี้กูรู้ตัวแล้วว่า “ชอบ” มึง...มึงสำคัญ...เป็น “แฟน” กูนะ” มองสบตาผมนิ่ง...สีหน้าจริงจัง...ผมใจเต้นจนไม่รู้จะทำยังไง...ครั้งแรกในชีวิตที่มีคนสารภาพรัก...แถมเป็นผู้ชาย...


“ถ้าผมเป็นแฟนพี่แล้วพี่จะร้ายกับผมไหม?”


“กูจะยิ่งร้าย...เพราะไม่ว่ายังไงมึงก็ต้องเป็นของกู!” คิดแล้วเชียว...สุดท้ายเหนือฟ้าก็ยังคงเป็นวายร้ายเหมือนเดิม...สุดท้ายจอมวายร้ายก็พูดอะไรหวานๆไม่เป็น...ทำให้ซึ้งได้ไม่นาน...เป็นซาตานในคราบเทพบุตร...ดีแต่ขู่บังคับ...ใช้กำลัง...เอาแต่ใจ...แสนร้ายกาจ


“ผมไม่ได้โง่ขนาดยอมตกเป็นของวายร้ายอย่างพี่แน่ๆ!”


“ปอนด์!” เริ่มโมโหอีกแล้ว...คิ้วชนกันอีกแล้ว...เด็กเอาแต่ใจ...ไม่พอใจอะไรก็บังคับ...ใครหลงไปเป็นแฟนก็โง่เต็มทีแล้ว...ใครจะยอมโง่...ใครจะบ้าทน...ใครจะอยากอยู่ด้วย...ใครจะอยากเป็นแฟนคนแบบนี้...ใครจะอยากคบกับคนแบบนี้...ถึงตัวจะหอม...ถึงปากจะนุ่ม...ถึงจะมีมืออุ่นๆ...แต่ชอบทำหน้าโหดใส่...ใครจะอยากอยู่ใกล้..ใครจะอยากให้กอด...ใครจะชอบให้จับมือ...ใครจะชอบให้ลูบหัว...ใครจะชอบเล่นเกมส์ทายอารมณ์...ใครจะชอบเป็นคนคอยตอบปัญหาเอาตัวรอด...ใครจะอยากถูกหวง...ใครจะอยากถูกหวงมาก...ใครจะบ้าไปชอบคนแบบนี้...ใครกันจะบ้าไปชอบ...ใครกัน?


“ผมจะเป็นแฟนพี่ได้ไง..................................ในเมื่อผมเป็นเด็กพี่ไปแล้ว” ใครที่ว่าคนนั้น...คือผมเอง


“..........................” แลบลิ้นใส่มันพร้อมยักคิ้วทำหน้ากวนบาทาส่งไปจนโดนตบกบาลกลับมา...เห็นมันยกยิ้มชอบใจก็รู้สึกใจชื้นขึ้นเป็นกอง...เหนือฟ้าที่ผมรู้จัก...กลับมาแล้ว...


“............จุ๊บ...........” มาพร้อมฉกจูบปากผมไปจ๊วบใหญ่ๆแบบไม่ทันให้ตั้งตัว


“รางวัลทำตัวเป็นเด็กดีของกู...ไว้ตัวหอมกว่านี้เมื่อไหร่...กูค่อยจัดชุดใหญ่ให้ทีหลัง” กระซิบข้างหูให้ได้สยิว เป็นเด็กเหนือแบบเต็มตัวจะให้ข้ามขั้นไปเป็นเมียซะแล้ว...ตัดสินใจถูกหรือเปล่านะ...


“พี่ก็อย่าเป็นผู้ปกครองที่แย่ รับอุปการะหลายคนนะครับ บอกไว้ก่อนว่าผมเป็นคนติดเจ้าของ ใครเข้าใกล้ผมกัดไม่เลือกนะ!”


“หึ มึงก็อย่ามีเจ้าของหลายคน ถ้ากูจับได้ทีหลังกูเอาถึงตาย” หน้าอำมหิตมาก กูเพิ่งโดนมึงบอกรักและขอเป็นแฟนไปใช่ไหม ไม่น่าหลวมตัวย้ายสำมโนครัวตามมันไปเลย เป็นเด็กกลางก็ดีอยู่แล้วเชียว หาเรื่องซวยแท้ๆ


“หวานๆกับผมหน่อยไม่ได้หรอพี่”


“บอกว่าชอบมึงไป ยังหวานไม่พออีกหรอ?” ฮึ่ย!...ไม่ต้องอมยิ้มชอบใจ...สายตาเจ้าเล่ห์อีกแล้ว...รู้ว่าคำนี้ทำให้อาย...รู้ว่าแค่ได้ยินคำนี้ก็สะดุ้ง...รู้ว่าทำตัวไม่ถูก...ก็ยังจะพูดย้ำให้ได้ยินตลอดเวลา...


“พี่แม่ง!...” ชกที่แขนมันไปอย่างแรงก่อนจะรีบเดินหนีเข้าไปในเซเว่นทันที หยิบขนมทุกอย่างที่ผ่านตา ไม่กล้ามองหน้าคนที่เดินตามมาข้างหลัง เห็นมันแยกตัวเดินไปหยิบอะไรบางอย่าง ไม่ได้สนใจ สนใจแค่ของกินตรงหน้ามากกว่า เอาแม่งให้เจ๊งกันไปข้าง ขอใช้สิทธิ์ความเป็นแฟน?หน่อยครับ อ๊ากกกกกกกกกก! แค่คิดก็อาย กูผู้ชายนะเว้ย! มึงเท่านั้น แค่มึงคนเดียว...ที่กูจะยอมให้ขนาดนี้!!!!!


“เชี่ย! กูขยำถุงเลย์แตกกระจายเลยหรอวะ” หลักฐานคามือครับ เศษมันฝรั่งยังกระเด็นมาติดหน้าผมเลย รสดั้งเดิมมันเค็มดีผมชอบ ใส่ตะกล้าไปจนเต็ม หยิบขนมตามลิสต์รายการที่ไอ้พวกนั้นสั่งอีกจนครบก็มาวางที่เค้าเตอร์คิดเงิน แน่นอนครับ ผมไม่มีทางจ่ายแน่ ยกหน้าที่นี้ให้ผู้ปกครองผมโน่น เดินหน้าหล่อ ให้พนักงานเซเว่นกรี๊ดกร๊าดกันเบาๆ แอบถ่ายรูปกันกระจุยกระจายไปแล้ว ถ่ายพี่บ้างก็ได้นะครับ พี่หล่อกว่ามันอีกนะ ยิ้มที่ส่งให้ไปก็มองบ้างสิทิ้งขว้างผมแบบนี้ได้ไง


“โอ๊ยยยยยยยยยย!” ถูกหยิกที่แขนอย่างแรงจนต้องร้องออกมา กูเผลอยิ้มให้สาวหน่อยเดียวเองนะ


“เป็นอะไรคะ?”


“มดกัดน่ะครับ มดอันธพาลซะด้วย” พูดจบก็หันไปเหลือกตาส่งให้คนข้างๆที่ทำหน้าเนียนไม่ทุกข์ร้อน


“แล้วอันนี้คิดรวมเลยไหมคะ?”


“ครับ” จำได้ว่ากูไม่ได้หยิบมานะ...มันแดกได้หรอวะ ถุงยางอนามัยของมึงเนี่ย...แล้วเอาไปใช้กับใคร?! แอบเห็นไซส์ที่ข้างกล่อง กู่ร้องในใจเบาๆ บางครั้งมึงก็พกติดตัวมาเยอะไปนะ ขนาดนั้นมัน...อื้อหือ ไม่รู้จะอธิบายยังไง ขอร้องเพลงโปเตโต้ในใจก่อนกู


“...........................” คิดเงินเสร็จก็ช่วยกันหอบหิ้วของทั้งหมดเดินออกมา หมดไปเป็นพันครับแทบจะเหมามาทั้งเซเว่นกันเลยทีเดียว แต่ไม่ใช่เงินผม ผมเลยไม่แคร์อยู่แล้ว


“ปอนด์”


“ครับ?”


“มึงเป็นแฟนกูแล้ว” จะย้ำให้อายทำไม...แฟนที่ไหน...กูเป็นเด็กเหนือต่างหาก...ขี้ตู่ว่ะ


“อือ” ตอบไปแค่นั้น ไม่กล้ามองหน้ามัน กูอายฉิบหายแล้วเนี่ยมึงรู้ไหม?!


“ห้ามดื้อกับกูอีก ไม่งั้นมึงเจ็บตัว”


“ดื้ออะไร ผมเคยดื้อกับพี่ด้วยหรอวะ?”


“ต้องให้กูพูดให้ฟังไหมว่าครั้งไหนบ้าง” ดูจากน้ำเสียงและท่าทางแล้ว รื้อฟื้นขึ้นมาอีก กูจะเจ็บตัวได้


“ไม่ต้องก็ได้พี่ ผมเกรงใจ” เหงื่อแตกเลยกู สถานะกูขยับเลื่อนขึ้นก็ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลงตรงไหนนี่หว่า แต่เอาเถอะ อยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆก็ดีเหมือนกัน...แค่มันยิ้มได้แบบนี้ทุกวันผมก็พอใจแล้ว...


“พี่เหนือ...ตกลงเรื่องครอบครัวพี่...”


“มึงยังไม่ต้องรู้ตอนนี้หรอก...แค่มึงอยู่ข้างๆกูไปแบบนี้ก็พอแล้ว” ยกมือข้างที่ถือกล่องถุงยางขึ้นมาลูบหัวผม กลัวกูเห็นขนาดไซส์ไม่เต็มตาหรืออย่างไร ถึงปล่อยให้ถุงกระแทกเบ้าตากูขนาดนี้ รู้แล้วว่ามึงพกไว้เยอะแต่แคร์หน้ากูซักนิด แก้มแนบชิดติดกล่องคอนดอมจนจะเป็นพรีเซนเตอร์แทนอยู่แล้ว อย่าเสือกอยากลูบหัวกูผิดเวลาทั้งที่มือมึงไม่ว่าง!


“เอาของส่วนตัวพี่ออกไปจากหน้าผมได้ไหมวะ ผมไม่ชอบเลย”


“ไว้เดี๋ยวกูซื้อมาให้มึงเลือกแล้วกัน” พูดง่ายๆเหมือนเลือกซื้อผักคะน้าในตลาด แล้วเกี่ยวอะไรกับกูด้วยวะมึง ของใช้ส่วนตัวมึงไม่ใช่หรอ ชอบยี่ห้อไหนเกี่ยวอะไรกับกูไม่ทราบ!


“เกี่ยวอะไรกับผมวะพี่ ของส่วนตัวพี่มาให้ผมเลือกทำไม”


“ของส่วนตัวกู แต่ไว้ใช้กับมึง” เชี่ย! ตากูเหลือกหลายรอบแล้วสัด! ไม่ต้องมายิ้มชอบใจผิดเวลา หน้าหนาเกินไปแล้ววันนี้ อมยิ้มอยู่ได้ เห็นหน้ากูไหม มันบอกว่าไม่พอใจอย่างแรง


“ใครจะใช้กับพี่วะ แม่งลามกชิบ” เดินหนีมันดีกว่า ทนสู้สายตาเจ้าเล่ห์ไม่ไหวแล้ว


ผมกลับตัวกลับใจทันไหม?...



เปลี่ยนใจทันไหม?...




ย้อนเวลากลับไปได้ไหม?!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!





ผมตกหลุมพรางจอมวายร้ายอย่างไอ้พี่เหนือไปแล้วใช่ไหม?!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!










ตอนใหม่มาแล้ว จากนี้ไปถ้าเว้นช่วงนานหน่อยก็อย่าว่ากันนะคะ I-AM มันมีภาระกิจเร่งด่วนต้องทำอีกหลายงาน ส่วนอเลนเองก้อเพิ่งกลับมาจากต่างจังหวัด แต่รับรองว่าจะไม่ลืมพี่เหนือกับน้องปอนด์แน่นอน เห็นมีคนถามว่าI-AMแต่งเรื่องอะไรอีกไหม เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกนะคะ ถ้าชอบก็ติดตามไปเรื่อยๆจนจบเน้อ อย่าทิ้งกันไปไหนนะ
ปล.เม้นสั้น เม้นยาว ไม่ว่ากันคะ แค่เม้นคนแต่ง คนอัพก็ดีใจมากๆๆแล้ว
ปล.2 ให้ดอกไม้ทุกความเห็นเลยนะคะ 

[Lily teddy]

เย้ ๆ ตอนใหม่มาแล้ว จิ้ม ๆ แล้วรีบไปอ่านดีก่า 

+++++++++++++++++++++++

สุดท้ายน้องปอนด์ก็ได้ย้ายสำมะโนเป็นเด็กเหนืออย่างเป็นทางการแล้ว   

น้องปอนด์ต้องดูแลพี่เหนือดี ๆ นะพ่อลูกแมวน้อยของพี่เหนือที่ถึงจะโหดแต่บอบบางมาก

อยากรู้จังหมาที่โทรหาไนท์ชื่ออะไรน๊า 

สำหรับนักเขียนและนักโพสจ้า

[heroza]

น่ารัก...................................... 

[vanny]

 

เวลาพี่เหนืออยู่กับน้องแทนน่ารักขึ้นเป็นกอง

ส่วนพี่แทนกับน้องไนท์ก็จีบกันแบบโหดๆ นะ จีบกันด้วยหมัด เตะ คู่รักรุนแรงจริงๆ

[blanchet]

น่ารักกก เป็นแฟนกันแล้วววเริ่มสงสารปอนด์ตงิดๆ แต่คิดไปคิดมาสงสารพี่เหนือดีกว่า555
อ่านเรื่องนี้แล้วอารมณ์ดีอิอิ รอตอนต่อไปค้าา

[maemix]

พี่เหนือมันมีมุมอ่อนแอเหมือนกัน
เขาหวานกันแป๊บเดียว เขาก็โหดใส่กัน
ปอนด์มีเจ้าของอย่างเป็นทางการ
แถมโหด ขี้หึง และหื่นมาก ระวังตัวไว้ดีๆ ไม่รอดแน่

[น้องเห็ดเน่า]

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 


อยากเป็นน้องปอนด์จุง55555555555555   

[ArgèntaR๛]

ไปตกปากรับคำกันเรียบร้อย สนธิสัญญาฉบับนี้เจ้าปอนด์เสียเปรียบเห็น ๆ 
แต่ยังติดใจเรื่องครอบครัว
หวังว่าจะไม่ดราม่ามากนา

[biwtiz]

ตอนนี้หวานจัง

[max_ang]

ปอนด์แพ้ทางพี่เหนือสุดๆ 

[rainiefonnie]

  ชอบบ เหนือปอนด์ 

[for-get-me-not]

  อยากเห็นเค้าใช้ของใช้ส่วนตัวจุงเบย หุหุ

[mur@s@ki]

ดูจากปากแกแล้วนะคิม ที่โดนทิ้งปล่อยวัดอาจจะไม่ได้เกิดจากความไม่ตั้งใจก็ได้นะ
ว่าแต่ปอนด์เหนือเขาเป็นแฟนกันแล้ว อิอิ จะแซวอะไรดีน้าาาา(คนที่โดนปล่อยวัดคนต่อไปอาจเป็นชั้น)


 

[kinjikung]

เด็กเหนือน่ารักจริง ๆ

[~มือวางอันดับ1~]

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน สนุกมาก แล้ว น้องปอนด์พี่เหนือ   พี่แทนน้องไนท์ อิอิ  แต่ธานกะมิน สยองอ่ะ

[minere_mi]

พี่เหนือนายน่ารักขึ้นทุกวัน

[cher7343]

มาแล้ว แฮ่ๆ 
เป็นแฟนกันแล้ว เย้ๆ 
แอร๊ยยยยยยยยยยย  ดีใจมากมาย

[vanny]

 

คืบหน้าไปแล้วอีกขั้น จะเด็กเหนือ จะแฟนเหนือ สุดท้ายก็หนีไม่รอดเงื้อมือวายร้าย

แต่ดูจากท่าทางแล้วก็เต็มใจเป็นเด็กเหนือ แฟนเหนือ กับเขาอยู่เหมือนกันนะ

[bobie]

ตอนนี้น่ารักมากกกกก
ต่างคนต่างหลงกันมากอ่ะ
ชอบพี่เหนือแบบหวานปนหื่นมาก
เอาใจไปเล้ยยยยยย ><

[dukdikdukdik]

น่ารักมากเลยจ้า พี่เหนือขอน้องปอนด์เป็นแฟนแบบโหด ๆ นิสนะ   

[ormn]

  กรี้ดดดดดดดดดดดพี่เหนือกับน้องปอนด์เป็นแฟนกันแล้ว

[quiicheh.]

เพื่อนปอนด์แม่งแซวฮาอะ555555555555555
ยิ่งธามนนท์คิมอะไรพวกนี้ยิ่งแบบฮามาก
นั้นไงงงงงง!ได้เป็นแฟนแล้วเอ็งยังได้นั่งทั้งแลมโบทั้งอะไรของพี่เหนืออีกนะ
คุ้มยิ่งกว่าคุ้มปะปอนด์?

[AeRoMoZa]

ตอนนี้น่ารักอ่า แบบพี่เหนือเผยตัวตนอีกด้านให้ปอนด์เห็น
เป็นแฟนกันจริงๆจังๆซักที อิอิ

รออ่านต่อนะคะ

[สายหมอก]

แอร้ยยยย เป็นแฟนกันแล้ววววว ตอนนี้มันซึ้งมากค่ะ น่ารักมาก ๆด้วย

โอ๊ยยยย เขินนนนนน ชอบมากกกกก รีบใช้ของส่วนตัวกันเร็ว ๆนะ 55555555

รอตอนต่อไปนะคะ 

[thepopper]

555555555 น่ารักจัง

[zoe131313]

3คำ ไม่ มี ทาง 555

[muiko]

ปอนด์เสร็จแน่ๆๆๆๆๆ
 
พี่เหนือหื่นอ่ะ 

[KhunToOk]

    ปอนด์

[fannan]

ย้ายไปอยู่เหนือถาวรเสียแล้ว



พี่เหนือโชว์หราขนาดนั้นจะเร่งรัดไรน้องปะเนี่ย


รออ่านตอนต่อไปค้าบ