37. พี่เสือ น้องกระต่ายและกีฬาสี 4
สอางค์ใช้วิธยายุทธจิกกัดสายตาที่ฝึกมาจากผู้ปกครองของลูกโป่ง ส่วนฝนใช้วิธีติดสินบนจนได้ที่นั่งเหมาะเหม็ง เห็นทั้งสนามฟุตบอลและกลุ่มเชียร์ลีดเดอร์ชัดเจน กระต่ายน้อยที่ใส่กางเกงผ้าแค่เข่ากับเสื้อคอโปโลลายข้าวหลามตัดสีฟ้ามาสมทบทีหลัง สองสาวอุทานลั่น
"ขุ่นแม่คะ น่ารักมาก!"
"อ๊ายย ให้อารมณ์คุณชายน้อยเลยอ่ะ"
กระต่ายกระพริบตาปริบๆ ดีใจน้อยๆ ที่มีแต่คนทักว่าเป็น 'คุณชาย' ถึงจะมี 'น้อย' ตามหลัง แต่อย่างน้อย.... ก็เป็นผู้ชาย!
พี่น้ำแกงและพี่ฟงอวิ๋นขอตัวไปช่วยงานทีมฟุตบอลก่อนหน้านี้แล้ว กระต่ายได้แต่นึกชื่นชมรุ่นพี่ที่ขยันขันแข็ง
"อ๊ะ! น้าที!" จู่ๆ สอางค์ก็ร้องขึ้นมา ไม่รอช้า รีบปีนป่ายลงสแตน ไปหาหญิงสาวคนหนึ่งท่ามกลางฝูงชน ไม่นานนัก ผู้ปกครองของลูกโป่งก็เดินฝ่าผู้คนและแดดร้อนจัดขึ้นมาได้
น้าทีดูดีเช่นเคย แม้จะแปลกตาไปบ้างในชุดกางเกงยีนส์สบายๆ
เด็กๆ พากันยกมือไหว้ ส่วนคุณน้าเองก็ยกมือไหว้พ่อแม่กระต่าย
"ทีค่ะ ทิฆัมพร เป็นน้าของลูกโป่ง" เธอแนะนำตัว พลางหยิบกล้องถ่ายรูปรุ่นใหม่ออกจากกระเป๋าสะพายข้างเป็นลายตัวซีเกี่ยวกัน
"พวกเราเป็นพ่อแม่เสือต่ายค่ะ" คุณแม่ยิ้มให้ น้าทีเลยตอบด้วยรอยยิ้มการค้าเจือจางให้ใบหน้าคมเก๋นั้นดูอ่อนเยาว์ลงบ้าง
"น้าคะ ไหนว่าอยู่แคนาดา ?" สอางค์ถาม
"กลับมาหาหัวข้อวิจัยที่บ้านเราน่ะ"
"อ๋อ..." คงมีแต่สอางค์ที่รู้ว่าจริงๆ แล้วแค่ข้ออ้าง น้าทีถึงจะดูแข็งกระด้าง แต่ก็รักลูกโป่งมาก
"ยังเรียนอยู่เหรอคะ ?" คุณแม่ถาม
"ค่ะ เรียนโท ไปทุนบริษัทค่ะ"
"เก่งจังเลยนะครับ อายุยังน้อยด้วย ทำงานที่ไหนครับ ?"
"ไม่หรอกค่ะ... พอได้จังหวะค่ะ บริษัท XX ค่ะ"
ปล่อยผู้ใหญ่คุยกันไป ตอนนี้ทั้งสองทีมลงสนามแล้ว น้าทีขยับแว่นแล้วหัวเราะ
"ลูกโป่ง... แต่งตัวอะไรน่ะอางค์ ?"
กระต่ายน้อยหยีตามองตาม ลูกโป่งและกระเจี๊ยบในชุดเชียร์ลีดเดอร์สีแดงยืนอยู่หัวแถวในท่าเตรียม
"นั่นกระเจี๊ยบ!" น้องอุทานเบาๆ สะกิดพี่ชาย "พี่เสือดูสิๆ กระเจี๊ยบสวยมากเลย"
ก็สวยอยู่หรอก... แต่นั่นเป็นเด็กผู้ชาย.... ร่างสูงเก้งก้างของเด็กชายกระเจี๊ยบยิ่งดูซีดในชุดสีแดง แต่ใบหน้าถูกแต่งเสียจนเหมือนเด็กสาวรุ่นๆ
"นั่นเพศอะไรเหรอคะ คุณที ?" คุณแม่ฉงน มองตามลูกชาย
"เอ่อ... คนตัวเล็กขาวๆ ที่ใส่หมวกนั่นหลานชายดิฉันค่ะ ลูกโป่ง"
"...หลานชายคุณทีก็แนวเดียวกับกระต่ายน้อยเลยนะคะ" คุณแม่หัวเราะแปร่งๆ ลูกโป่งผิวขาวสะอาด ตัวเล็กนิดเดียวถูกแต่งหน้าเสียจนน่ารัก น้าทีไม่รอช้า รีบคว้ากล้องถ่ายรูปแคนนอนพร้อมเลนส์ซูมมารัวชัตเตอร์
"แล้วนั่น....?"
"ผู้ชายค่ะคุณพ่อ หัวหน้าห้องของเราชื่อกระเจี๊ยบ" ฝนตอบ
ผู้เป็นพ่อได้แต่หัวเราะแห้งๆ นึกสงสัยว่าทำไมเด็กผู้ชายสมัยนี้จึงหน้าตาหวานหยดกันเหลือเกิน ทั้งกระต่ายน้อย ทั้งสองหนุ่มที่ดูคลุมเครือ ใบหน้าสะสวย เอวบาง หุ่นเพรียวอ้อนแอ้นจนน่าหนักใจ
เมื่อเกมเริ่ม นักเตะรุ่นเยาว์ทั้งสองทีมวิ่งประจำตำแหน่ง ส่วนเชียร์ลีดเดอร์ทั้งสองคนก็เต้นอย่างได้จังหวะ
น้าทีหัวเราะไป กดชัตเตอร์ไป คุณพ่อคุณแม่คุยกันเบาๆ กระต่ายน้อยและสองสาวส่งเสียงเฮลั่น ส่วนพี่ชายแกล้งหลับ ซบบ่ากระต่ายเล็ก...
...ถ้าหากมีใครเอะใจหันมาดู... คงพบกับภาพน่าหมั่นไส้ที่คนตัวโตอิงแอบคนตัวเล็ก หลับตาพริ้มเหมือนหลับสนิท แต่ริมฝีปากแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์
ผลของฟุตบอลรอบตัดสินคือ.... แพ้ขาดลอย ทีมสีแดงไม่ค่อยตื่นเต้นกับผลเท่าไหร่นัก เพราะถือว่ามาได้ถึงรอบสุดท้ายก็ถือว่าโชคช่วยสุดๆ แล้ว
ส่วนเชียร์ลีดเดอร์จำเป็นทั้งสองคนพอกรรมการเป่าหมดเวลา กระเจี๊ยบและลูกโป่งก็แทบกระโจนไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที โดยมีสอางค์ กระต่าย พี่เสือและน้าทีคอยรอช่วย
"คับบบบบบบบบบ" ลูกโป่งตะโกนมาจากในห้องน้ำ น้าทีที่บอกว่าจะมาช่วยหลานกลับหัวเราะไม่หยุด
"ไอ้เหี้ย มึงไปไกลๆ กู!" กระเจี๊ยบสถบ มีเสียงโครมครามตามมา
กระต่ายได้แต่มองบานประตูห้องน้ำอย่างหนักใจ ตะโกนถาม "รัน โป่ง ให้เราช่วยมั๊ย ?"
เสียงในห้องน้ำหยุดลง แต่ก่อนที่จะได้ตอบ พี่เสือคว้าเอวบางมาเสียก่อน "ช่วยตัวเองไปก่อนเหอะ!"
"อางงงคค์" ลูกโป่งโอดครวญตามมา สอางค์ส่ายหน้าอย่างเหลืออด
"ห้องน้ำผู้ชาย"
"เข้ามาเห๊อะะะ ไม่มีใครอ่ะตอนนี้" สอางค์เลยจำใจผลักบานประตูเข้าไปช่วยเพื่อนรักเปลี่ยนชุด
"ฝนล่ะ ?" เสียงดังขึ้นเหนือศีรษะ กระต่ายเงยหน้าขึ้นมองผู้มาใหม่ จัมโบ้นั่นเอง เขาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว
"ไปเสิร์ฟน้ำ" พี่เสือตอบ
"เอ่อ นี่น้าทีจ้ะโบ้ น้าของลูกโป่ง" กระต่ายแนะนำเบาๆ จัมโบ้ยกมือไหว้ก่อนจะถามต่อ
"อีกระเจี๊ยว ?"
"อยู่ในห้องน้ำจ้ะ"
กระต่ายน้อยทันเห็นใบหน้าของเพื่อนเปลี่ยนเป็นบูดบึ้ง เหมือนหน้าพี่เสือเลย.... ทั้งๆ ที่ปกติจัมโบ้เป็นคนอารมณ์ดีแท้ๆ แต่พี่เสือตัวดีกลับหัวเราะหึๆ ตอบยาวๆ อย่างผิดปกติ
"มันไปเปลี่ยนชุดกับสอางค์ ลูกโป่ง... อยู่ข้างในน่ะ"
จัมโบ้ถลึงตามองพี่เสือ รีบเปิดประตูเข้าไปทันที
พี่ชายหัวเราะหึๆ
หลังเสียงอึกทึกครึกโครมจบลง สอางค์กับลูกโป่งแทบถูกยันออกจากห้องน้ำ เด็กสองคนกุมแขนป้อยน้ำตาเล็ด ก่นด่าเพื่อนในใจ
"เสร็จแล้วเหรอ ?" น้าทีถาม หลานชายผงกศีรษะหงึกๆ
"ไปไหนต่อ ?"
"ไปกินข้าวเหอะ ผมหิวจะตายอยู่แล้ว" ลูกโป่งงึมงำ เกาะไหล่สอางค์เหมือนลูกลิง
"อางค์ล่ะ ?"
สอางค์ยันโครมเพื่อนรักทีหนึ่งแล้วตอบ "ไปด้วยค่ะ"
"เด็กๆ ล่ะ ?"
พี่เสือตอบแทน "เดี๋ยวจะไปสมทบกับคุณพ่อคุณแม่ครับ"
"โอเค งั้นน้าเอาอีโป่งไปหาไรกินก่อน ไปแล้วนะ" น้าทีกระชับกระเป๋าในวงแขนแล้วลากเด็กสองคนที่เลี้ยงมาเหมือนลูกแท้ๆ ไปทานข้าว
เมื่อน้าทีและคณะไปแล้ว เสียงอึกทึกในห้องน้ำยังไม่หยุด กระต่ายลังเลว่าควรเข้าไปช่วยหรือไม่ เหมือนรู้ทันความคิด พี่เสือดักคอไว้ก่อน
"ไม่ต้องห่วงหรอกต่ายน้อย โบ้มันจะจัดการเอง"
กระต่ายน้อยถอนหายใจ ถ้าพี่เสือพูดแบบนั้น....
ช่วงบ่ายเป็นการแข่งขันบาสเกตบอลระหว่างทีมสีแดงและสีเขียว กระต่ายและเพื่อนๆ นั่งบนอัฒจรรย์อย่างตื่นเต้น นัดนี้มีลุ้นสุดๆ เพราะสีแดงมีแต่นักกีฬาบาสเกตบอลทั้งนั้น ส่วนทีมสีเขียวก็เล่นเก่ง
กระต่ายไม่เข้าใจกติกานัก รู้แต่พอเห็นพี่เสือแล้วต้องยิ้มตาหยี พี่เสือสูงใหญ่ หล่อเหลา คมคาย โดดเด่นกว่าใครทั้งนั้น ขนาดพี่ฟงอวิ๋นที่ตัวใหญ่ที่สุดในโรงเรียนยังไม่เด่นเท่าพี่เสือเลย
พี่น้ำแกงลากถังน้ำเข้าสนาม
พอกรรมการเป่านกหวีด นักกีฬาทั้งสองทีมก็วิ่งเข้าสู่สนามหลังจากวอร์มร่างกายเสร็จ กระต่ายน้อยส่งเสียงเชียร์ตามเพื่อนๆ
ทันทีนกหวีดถูกเป่า เกมการแข่งจบลง พี่เสือและเพื่อนร่วมทีมตัวเปียกเหงื่อเหมือนไปอาบน้ำมาส่งเสียงเฮลั่น กระต่ายน้อยก็พลอยกระโดดโลดเต้นไปกับเค้าด้วย
"ทีมชนะ.... สีแดงค่ะ!" พี่หนูจิ๊บที่รับหน้าที่บรรยายส่งเสียงแหลมผ่านไมค์มา เด็กหนุ่มทั้งหลายถอนหายใจโล่งอก ก่อนจะเฮลั่น
"เจ๋ง" กัปตันทีมร้อง แหกปากตะโกนลั่นๆ "ที่รักจ๋า ฟงชนะแล้วนะ!"
คนในทีมหุบปากฉับ ทุกคนรับรู้ได้ถึงรังสีอำมหิตเย็นยะเยือกจากผู้จัดการทีม ยกเว้นแต่รุ่นพี่พันธุ์โกลเด้นเท่านั้น ไม่ต้องรอให้มีคำตอบจากผู้จัดการทีมคนงาม กระติกน้ำขนาดกลางสีเขียวปี๋ก็ลอยมาจากที่นั่งพักนักกีฬาอย่างตรงเผง!
"อยากโดนอีกไหมครับ ?"
จัมโบ้หัวเราะก๊าก แต่เมื่อสายตาหันไปเห็นขอบสนามก็หยุดหัวเราะ หน้าคมๆ เปลี่ยนเป็นบานเป็นกะละมัง พี่เสือมองตามแล้วหัวเราะหึๆ
"ไปสิวะ!" แฝดพี่ตบไหล่เพื่อนแรงๆ พยักเพยิดไปทางขอบสนาม
"เหี้ย...!" ถึงปากจะสบถแต่หน้ายิ้มแป้นแล้น หน้าแดงจัดจนพี่เสือต้องตบศีรษะไปอีกทีด้วยความหมั่นไส้ เจ้าตัวจึงรีบปรู๊ดไปหาหัวหน้าห้องที่นั่งข้างสนามผุดลุกผุดนั่งงกๆ เงิ่นๆ หน้าแดงเป็นตูดลิง
ดูท่าทุกคู่จะมีความสุขดี เด็กหนุ่มถอนหายใจพลางสาวเท้าเร็วๆ ไปยังห้องล็อคเกอร์พร้อมๆ กับเสียงเฮฮาของเพื่อนร่วมทีมคนอื่นๆ
"แล้วนะ... พี่เสือก็ชู๊ตตตตตต" กระต่ายร้อง กระโดดโลดเต้นบนโซฟาโหยงเหยงไปด้วย เจ้าตัวเล็กตั้งแต่กลับมาก็ตื่นเต้นกว่าพี่ชายที่ชนะเสียอีก หลังจากฉลองชัยชนะด้วยอาหารมื้อใหญ่แล้ว คุณฉัตรชัยก็พาลูกชายฝาแฝดกลับบ้าน คุณแม่อารมณ์เป็นพิเศษถึงกับยอมให้คุณพ่อดื่มเบียร์ดูทีวีเลยทีเดียว
"จ้ะ จ้ะ" คุณแม่บอกเป็นรอบที่สาม กระต่ายเล่าการแข่งขันของพี่ชายไม่หยุดปากตั้งแต่ร้านอาหารแล้ว ทั้งๆ ที่สมาชิกในครอบครัวทุกคนก็ไปดูพร้อมกันหมด
"ไปอาบน้ำเถอะ" คุณพ่อโบกมือไล่ เจ้ากระต่ายตัวน้อยคึกจัดจนคุณพ่อปวดหัว "ต่ายน้อย เดี๋ยวโซฟาพัง"
"เอ๋...." กระต่ายหยุดกระโดด เสียงเจื้อยแจ้วหยุดลง พอกลับบ้านแล้ว พี่ชายก็วิ่งไปหาตู้เย็น ดื่มเกลือแร่อึ้กๆ กระต่ายคิดได้แล้วจึงกระโดดจากโซฟาดังตุ๊บ คุณพ่อย่นคิ้วอย่างเจ็บปวด คุณแม่พึมพำข้างหูคุณพ่อ
"ซื้อโซฟาใหม่นะคะคุณ...."
เสือหนุ่มถอนหายใจเฮือก โยนขวดเกลือแร่เปล่าลงถังขยะ ร่างกายอ่อนเพลียจากการแข่งขัน อะดรีนาลีนถูกใช้จนเกือบหมดแล้ว เขายืดตัวขึ้นบริหารกล้ามเนื้อง่ายๆ ตั้งใจจะพาน้องชายไปอาบน้ำ เข้านอนเสียที กระต่ายน้อยคึกมาตั้งแต่เช้าแล้วน่าจะเพลียไม่แพ้กัน หากยังไม่ทันจะก้าวเดิน สิ่งมีชีวิตตัวขาวก็พุ่งเข้าหา โอบรัดจากด้านหลัง
"พี่เสือ!"
พี่เสือเอนไปเล็กน้อย เพราะร่างกายที่แข็งแรงทำให้ไม่ซวนเซ เขาแงะน้องชายออกจากแผ่นหลังแล้วจับเจ้าตัวเล็กหันหน้ามาคุยกันดีๆ
"มีอะไรครับ ?"
"พี่เสือเท่ที่สุดเลย!" แก้มนวลเนียนเป็นสีชมพูปลั่งด้วยความตื่นเต้น พี่เสือห้ามรอยยิ้มบนหน้าไม่อยู่ ได้แต่ยิ้มตอบน้องชายพลางตอบ
"งั้นเหรอ ?"
"อื้ม! ตอนชู๊ตนะ ตัวสู๊งงง สูง" เสียงหวานบรรยายเสียจนฟุ้ง พี่เสือหัวเราะ เกี่ยวเอวบางเข้ามาหาตัว โน้มกายลงจุมพิตริมฝีปากเจื้อยแจ้วอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
"แล้ว... อุ่ก!" กระต่ายสะดุ้ง ริมฝีปากร้อนของพี่ชายแนบสนิทกับริมฝีปากตัวเอง ลมหายใจอุ่นร้อนทำเอากระต่ายน้อยรู้สึกร้อนไปหมด
พี่ชายใช้ปลายจมูกเขี่ยจมูกเล็ก ก่อนจะค่อยๆ ผละออก รอยยิ้มสดใสยังแต่งแต้มบนใบหน้า กระต่ายหัวใจพองโต ลมหายใจขาดห้วง เสียงจังหวะหัวใจเต้นระรัว พี่เสือดูหล่อเหลา... ยิ่งกว่าดาราคนโปรด
รอยยิ้มบนใบหน้าคมสันมีสเน่ห์เหลือร้าย ทำให้สองขาของน้องเล็กถึงกับไร้เรี่ยวแรง เลือดสูบฉีดไปอยู่บนใบหน้าหมด
พี่เสือรีบคว้าร่างเล็กหมับ ก่อนเจ้าตัวน้อยจะล้มไปกองกับพื้น
กระต่ายซุกใบหน้ากับอกแกร่ง ใบหน้าร้อนฉ่า ลามไปถึงใบหู ตัดพ้อพี่ชาย "ฮื้อ! พี่เสือขี้โกง..."
"ขี้โกงอะไรครับ ?" เห็นใบหูแดงๆ ร่างเล็กๆ ที่ซุกไซ้กับตนเองแล้ว อยากบอกน้องกระต่ายเหลือเกินว่า
ขี้โกงจากอะไร... ไม่สำคัญ ตอนนี้พี่เสืออยากเป็นอาชญากรแล้ว...
น้องเล็กเงยหน้าขึ้นมอง ส่งเสียงหวานตอบระงับอาการฟุ้งซ่านของพี่ชาย "ฮื้อ... ก็เล่นยิ้มแบบนี้... หนูก็เลย... ฮื้อ!" ใบหน้านวลแทบระเบิด ก่อนเม้มริมฝีปากแน่น สะบัดหน้าไม่ยอมตอบ
พี่เสือหัวเราะหึๆ พอเดาอาการสุดที่รักได้
เจ้าตัวเล็กของพี่... จะขี้อาย ขยันทำหน้าแดงไปถึงไหนหนอ...
เขาประคองใบหน้านุ่มด้วยสองมือ กระซิบถามอย่างอ่อนโยน "กระต่ายทำไมครับ ?"
ภาพใบหน้าน้อยน่ารักเล็กเท่าฝ่ามือเขาเป็นสีเหมือนเชอร์รีสดช่างน่ารักน่าเอ็นดูเหลือเกิน พี่เสือมองริมฝีปากอิ่มที่ขยับไปมาแต่ไร้เสียงอย่างหลงใหล แล้วตัดสินใจช่วยน้องชายหยุดอาการเขินอายอย่างหวังดีประสงค์ร้าย
ใบหน้าคมโน้มลงจุมพิตอย่างแผ่วเบา ค่อยกดริมฝีปากลิ้มรสกลีบนุ่ม แล้วค่อยๆ รุกรานภายใน
ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากเพื่อเกี่ยวกระหวัดลิ้นนุ่ม ดูดกินเสียงหวานไปจนหมดสิ้น กระต่ายน้อยเหมือนถูกดูดวิญญาณไปจนหมดสิ้น สมองว่างเปล่า ร่างกายไร้เรี่ยวแรง ปล่อยให้พี่เสือประคองร่างกาย สติสัมปชัญญะว่างเปล่า...
...แสนหวานและลึกล้ำ...
ลมหายใจหอบกระชั้น พี่ชายจึงยอมปล่อยริมฝีปากนุ่มให้เป็นอิสระ แต่ยังไม่วายจุ๊บหน้าผากมนเบาๆ
กระต่ายอ่อนระทวย ดวงตากลมโตหลับพริ้ม พี่เสือที่เจนสนามกว่าย่อมรู้ดีว่ากระต่ายน้อยยังตกอยู่ในภวังค์แสนหวาน ทอดร่างให้พี่ชายลูบไล้ โอบกอดตามใจชอบ พี่เสือฉวยโอกาสตอนที่น้องเล็กยังงุนงงกับรสจูบ ทวงถามสัญญา
"กระต่าย สัญญาสิครับ... เป็นเมียพี่เสือคนเดียวนะ"
ลูกตาวาวใสราวสัตว์เล็กเบิกโตขึ้น กระพริบปริบๆ เหมือนเพิ่งตื่นนอน แต่พวงแก้มยังเป็นสีแดงน่ารัก ริมฝีปากอิ่มเผยออย่างสับสน
"อะ..."
"สัญญาเร็ว!" พี่ชายเร่งเร้า จูบไล้ยังซอกคอหอมกรุ่น เนื้อนวลขาวสะอาดร้อนฉ่า เหมือนเจ้าตัวเล็กจะระเบิดได้ทุกวินาทีเพราะความอาย พี่ได้ทีจึงมอบสัมผัสแสนหวาน ริมฝีปากร้อนจูบเม้มรอบคอคนตัวบางอย่างเอาแต่ใจ กระต่ายสะดุ้งโหยง ทั้งจั๊กจี้... เหมือนมีอะไรมาสะกิดในช่องท้อง ทั้งวูบวาบ... และร้อนไปหมด....
"ตอบสิครับ คนดี"
"อื้ม..." เสียงหวานนั้นแผ่วเบา ล่องลอย พี่ชายจึงช้อนสะโพกกลม อุ้มสุดที่รักขึ้นชั้นบน
อาจจะยังไม่ถึงเวลาสำหรับความสัมพันธ์ทางกาย... แต่พี่เสือก็ถือโอกาสหากำไรงามๆ ระหว่างน้องโตก็แล้วกัน!
...
// มาฉายยยย
ขอโทษด้วยค้าา มาช้าดีกว่าไม่มาน้า
หัวข้อ: Tiger&Bunny : พี่เสือร้ายกับน้องกระต่ายน้อย เปิดจองแล้วค่ะ P.136 15/11/15 (อ่าน 1224427 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก