21. พี่เสือ น้องกระต่ายกับผลสอบ
กระต่ายน้อยวันนี้ตื่นตั้งแต่เช้า
พี่เสือตื่นเช้ากว่า เพราะเป็นคนปลุกน้อง สองพี่น้องล้างหน้าแปรงฟันแล้วน้องเล็กวิ่งโครมครามลงมาชั้นล่าง
"พี่เสือจ๋า เร็วๆ" เจ้าตัวเล็กเร่ง พี่เสือเสียบปลั๊กคอมพิวเตอร์ตามบัญชาสุดที่รัก
"ที่รักครับ มาให้พี่จุ๊บก่อน" พี่เสือเจ้าเล่ห์ กวักมือเรียกน้องน้อย กระต่ายที่ร้อนรนอยู่แล้วไม่ทันคิด รีบเหยียบสองเท้าของพี่ชาย เขย่งตัว สองแขนคล้องคอแล้วจูบริมฝีปากพี่เสือทันที
"ชื่นใจ" พี่เสือยิ้ม แล้วเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์
คุณแม่เริ่มเดินลงมาจากชั้นบน หาวหวอดๆ "ประกาศยัง ?"
"กำลังเปิดคอมจ้า" น้องเล็กรายงาน
พี่เสือเข้าเว็บไซต์ของโรงเรียนมัธยม รีเฟรชหลายครั้งจนเมื่อยแล้ว รายชื่อนักเรียนที่สอบติดก็ไม่มาเสียที คุณแม่เลยไปชงกาแฟรอ
ไม่นานนัก คุณพ่อก็ตามลงมา ถามไม่ต่างจากคุณแม่ "ได้มั้ย ?"
"ยังไม่มาเลยจ้ะ" น้องเล็กยังรายงานเสียงแจ๋ว คุณพ่อเลยเดินเข้าครัว คุ้ยของในตู้เย็นกิน
"จุ๋ม ทอดไข่กับไส้กรอกกินไหม ?" คุณพ่อตะโกนถาม เนื่องในวันนี้เป็นวันอาทิตย์ คุณพ่อเลยขี้เกียจได้เต็มที่
คุณแม่คาบหวานเย็นออกมาจากหลังบ้าน "เอาสิคะ" แล้วก็โฉบไปหาลูกชายทั้งสองที่จ้องหน้าคอม
"กินอะไรดี ? ไส้กรอก ไข่ดาว ขนมปัง ?"
พี่เสือหาวหวอด "เสือจะไปซื้อโจ๊กดีกว่า คุณแม่เอาอะไรไหม ?"
"ฮื้อ! พี่เสืออยู่เป็นเพื่อนหนูหน่อยสิ" น้องเล็กเริ่มหน้างอแล้ว พี่เสือเลยรีบเข้ามาโอ๋
"ครับๆ ที่รัก อย่างอนนะ"
คุณแม่กลอกตาให้ พักหลังมานี้พี่เสือไม่เกรงใจคุณพ่อคุณแม่แล้ว เรียกน้องว่าที่รักตลอด จะจูบ จะหอม จะจับก็ทำตามใจชอบ แต่เพราะทำมาตั้งแต่เด็กคุณพ่อคุณแม่เลยไม่อนาทรร้อนใจนัก
"งั้นกินนมกันก่อนนะ เดี๋ยวต่ายน้อยปวดกระเพาะ" คุณแม่สรุป ก่อนจะแอบย่องมายังด้านหลังลูกชายคนเล็ก สองมือคุณแม่รวบผมที่เริ่มยาวประบ่าของกระต่ายเป็นจุกน้ำพุ ติดกิ๊บรูปทอฟฟี่อันโตสีเหลืองสด
"คุณแม่!" กระต่ายร้อง พยายามดึงกิ๊บออก แต่คุณแม่ห้ามไว้
"ติดไว้นะลูก เดี๋ยวผมแทงตา หนูจะปวดตาอีก"
กระต่ายน้อยเลยได้แต่จำยอม โดยหารู้ไม่ว่าพี่ชายกับคุณแม่ไฮไฟว์กันเบาๆ ด้านหลัง
สักพัก คุณพ่อก็หิ้วแกลลอนนมสดมา ส่วนคุณแม่ถือนมกล่องรสสตอบอร์รีสีชมพู คุณพ่อเทนมสดให้ตัวเอง ก่อนจะยื่นแกลลอนให้พี่เสือ ส่วนกระต่ายน้อยดื่มแค่นมกล่องเล็กน่ารัก
พี่เสือดื่มนมแล้วนั่งเก้าอี้หน้าคอม จับน้องนั่งตักอีกที รีเฟรชอีกหลายครั้ง จนในที่สุด...
"มาแล้วๆ" น้องร้อง ปรบมือใหญ่
"ไหนๆ ดูซิ" พี่เสือยังใจเย็น หยิบเลขที่สอบมาเทียบ
"จิรวัฒน์..." กระต่ายยิ้มแป้น ขย่มตักพี่ชายอย่างตื่นเต้น "พี่เสือติดแล้ว!"
พี่เสือเลื่อนเมาส์ "นี่ไง จิรนันท์" น้องกระต่ายตาโตด้วยความยินดี กอดคอพี่ชายแนบแน่น
"ติดแล้วจ้า หนูได้เรียนกับพี่เสือแล้ว!"
พี่เสือเองก็พลอยหัวเราะไปด้วย "เห็นไหม พี่บอกแล้ว!"
คุณพ่อคุณแม่พลอยยินดีไปด้วย "ติดแล้ว!"
"เดี๋ยวๆ แม่โทรหาป้านกก่อน"
"พี่นกแกมีไฟลต์" คุณพ่อขัด "โทรหาเบิ้มสิ"
"โอเคๆ บัดนาว" คุณแม่หยิบโทรศัพท์แล้วรีบวิ่งไปคุยหลังบ้าน
คุณพ่อยิ้มแป้น ขยี้ศีรษะของลูกชายทั้งสองคน "ดีมาก! งั้นวันนี้เราฉลองกัน!"
"ฉลองอะไรฮะ ?"
"พ่อกับแม่คิดมานานแล้วว่า... น่าจะซื้ออะไรที่จำเป็นให้ลูกสองคนจริงๆ เสียที"
สองพี่น้องมีปฏิกิริยาต่างกันไป คนพี่ขมวดคิ้ว คนน้องตื่นเต้น
"เตียงไง! เด็กๆ ขึ้นมอหนึ่งหมดแล้วนะ น่าจะแยกห้องกันได้แล้ว"
เพียงเท่านั้น พี่เสือก็ขมวดคิ้วแน่นขึ้น ส่วนน้องเล็กก็หน้าซีด
"เสือตัวโตกว่าเตียงคุณรถแล้วนะ พ่อจะซื้อเตียงใหม่ให้ อยากแต่งห้องแบบไหนก็เอาเลย ต่ายด้วยนะ"
กระต่ายน้อยรีบหลบหลังพี่ชาย พี่เสือรีบกุมมือน้อยไว้แน่น "ขอเสือคุยกับน้องก่อนได้ไหมฮะ ?" พี่เสือรีบขัดคุณพ่อที่กำลังคุยถึงข้อดีของการมีห้องส่วนตัว
"เอาสิลูก"
พี่เสือเลยจูงมือน้องขึ้นห้อง ล็อกกลอนหนาแน่น น้องกระต่ายเบะปากตั้งแต่พี่เสือปิดประตูแล้ว นัยน์ตากลมโตมีน้ำตารื้น
"พี่จ๋า พี่เสืออยากแยกห้องนอนกับหนูเหรอ ?" เสียงหวานแผ่วเบานัก พี่เสือเลยต้องกอดน้องไว้แนบอก
"ไม่อยากครับ" พี่เสือปลอบน้อง ค่อยๆ ลูบหลังให้หายสะอื้น
"ถ้า... ถ้าพี่เสืออยากนอนคนเดียว หนู... หนูไปก็ได้" คำพูดตะกุกตะกัก เพราะกระต่ายน้อยก็รู้... ว่าไม่ควรฝืนบังคับพี่ชาย
"พี่ไม่ชอบนอนคนเดียว... ไม่มีต่ายน้อยให้กอดแล้วพี่จะกอดใคร ?" พี่เสือจูบแก้มเนียนแผ่วเบา
"คุณแม่บอกว่า... เดี๋ยวพี่เสือก็มีสาวๆ ให้กอด" เสียงหวานนั้นสั่นพร่าจนพี่เสือใจเสีย อุ้มน้องไว้ในวงแขน
"พี่เสือสาบาน จะไม่นอนกับใคร นอกจากต่ายน้อยคนเดียว"
น้องสูดจมูกเสียงดัง นิ้วมือหนาของพี่ชายค่อยๆ เช็ดน้ำตาแผ่วเบา "สัญญานะ ?" กระต่ายน้อยตาแดง ยื่นนิ้วก้อยเล็กๆ ออกมาตรงหน้า ร่างสูงใหญ่ค่อยๆ เกี่ยวก้อย
"สาบานครับ สาบาน พี่เสือรักกระต่ายที่สุด สุดที่รัก"
หน้าหวานๆ ตาแดงๆ จึงค่อยมีรอยยิ้ม "หนูก็รักพี่เสือจ้ะ"
"หา ? ไม่เอา ?" คุณพ่อร้อง ขณะนั่งดูกราฟหุ้น
"ทำไมล่ะลูก ? ใครๆ ก็อยากมีห้องของตัวเองทั้งนั้น" คุณแม่ใจเย็นกว่าค่อยๆ ถาม
พี่เสือจ้องหน้าคุณพ่อคุณแม่แน่วแน่ "เสือชอบนอนกอดน้อง"
กระต่ายน้อยเกาะแขนพี่ชายแน่น "หนูอยากนอนกับพี่เสือจ้ะ"
คุณแม่ได้แต่ซดกาแฟแก้กลุ้ม จะบังคับตอนนี้ก็ใช่ที่ ได้แต่หวังพอโตเป็นหนุ่ม เด็กๆ คงจะแยกกันเอง
"งั้นวันนี้เราไปเลือกเตียงคู่กัน เสือกับต่ายจะได้นอนสบายๆ" คุณพ่อถอนหายใจเฮือก
บ่ายวันนั้น สองพี่น้องแต่งตัว แล้วไปซื้อเตียงหลังใหม่กับคุณพ่อคุณแม่ คุณแม่เลือกเตียงคิงไซส์ เผื่อเด็กสองคนนอนกลิ้ง โต๊ะตัวใหม่ เพราะตัวเก่าเริ่มจะเล็กไปสำหรับพี่เสือ
"ต่ายน้อยอยากได้อะไรไหม ?" คุณแม่ถาม ขณะที่พี่เสือกำลังง่วนกับลองสปริงของฟูกใหม่
กระต่ายน้อยนิ่งคิดชั่วครู่ "หนูอยากได้... หนังสือทำเค้กเล่มใหม่จ้ะ"
คุณแม่หัวเราะ "ไม่ใช่ลูก พวกเฟอร์นิเจอร์เนี่ย แม่ว่าจะซื้อตู้หนังสือให้พี่เสืออีกหลัง ต่ายอยากได้อะไร ?"
กระต่ายน้อยยิ้มเขินๆ ใบหน้านวลขึ้นสีชมพูระเรื่อเล่นเอาลูกค้าคนอื่นที่อยู่ใกล้ๆ และพนักงานขายอดยิ้มตามไม่ได้
"คุณแม่อย่าหัวเราะนะ" เสียงหวานเบา พลางเขย่งตัวกระซิบข้างหูคุณแม่
"หนูอยากได้เก้าอี้นั่งตัวนั้นจ้ะ" น้องชี้ไปยังเก้าอี้โยกตัวใหญ่ที่อยู่มุมร้าน มีหยากไย่เกาะเกรอะกรัง ฝุ่นจับหนา
"หืม ? ไม่ใหญ่ไปสำหรับหนูเหรอลูก ?" คุณแม่ฉงนนัก อยากจะเรียกพี่เสือมาเป็นล่ามแปลภาษากระต่ายเหลือเกิน
ร่างเล็กเท่าเด็กน้อยนั้นบิดตัวเขินๆ รีบพูดเร็วปรื๋อ "ก็มันถูกทิ้งไว้น่าสงสารนี่นา แล้วก็...แล้วก็...หนูอยากเอาไว้หน้าทีวีจ้ะ เวลาคุณพ่อดูหุ้นจะได้ไม่ปวดหลัง เวลาพี่เสือดูหนังจะได้โยกเพลินๆ เวลาคุณแม่ถักนิตจะได้ไม่เหงาไง"
พนักงานขายแทบวิ่งมากอดเด็กน้อย แต่ไม่ทันองครักษ์ส่วนตัวที่ขวางไว้ทัน "แล้วต่ายน้อยล่ะครับ ?"
"หนูก็... จะนั่งตักพี่เสือเวลาดูหนังไง" เสียงใสแผ่วเบา ซุกใบหน้ากับอกพี่ชายเพื่อนซ่อนใบหน้าแดงๆ น่ารักเหมือนตุ๊กตาตัวน้อยไว้ กระต่ายน้อยขี้อาย ไม่ถนัดคุยต่อหน้าคนแปลกหน้าเอาเสียเลย ยิ่งเป็นผู้ใหญ่ยิ่งไปกันใหญ่ ต้องหาที่บังเสียทุกที
พนักงานสาวและชายไม่แท้ที่กำลังเชียร์ขายตู้หนังสือร้องพร้อมกัน "อั๊ยย่ะ!"
"คุณนายคะ เลี้ยงลูกสาวยังไงเหรอคะ ?" พี่พนักงานแอบถามคุณแม่เบาๆ
คุณแม่สั่นศีรษะ "ลูกชายค่ะ เป็นแฝดกัน"
พนักงานขายคนนั้นอึ้งไปทีเดียวก่อนจะรีบเข้าเรื่อง "เอ่อ เก้าอี้โยกตัวนั้นเนื้อดีนะคะ ทนมาก แต่เสียดายที่แบบมันโบราณไปหน่อยค่ะ เลยขายไม่ออก"
"อ๋อ งั้นก็ลดได้สิคะ ?" คุณแม่สวมบทบาทแม่บ้านแล้ว
"ค่ะๆ เดี๋ยวจะเช็คกับผู้จัดการให้นะคะ" พนักงานขายตั้งท่าจะเดินออกไป แต่แล้วก็วกกลับมาอีกที ท่าทางเหมือนข่มใจอะไรบางอย่าง
"เอ่อ ขอพี่จับแก้มนิดนึงได้ไหม ?" แก้มเด็กน้อยนวลเนียน ขาวสะอาดท่าทางนุ่มนิ่มเหมือนมาร์ชแมลโลว์
"อย่าดีกว่าครับ" พี่เสือตอบพลางเหยียดยิ้ม นัยน์ตาดุดัน
"ได้จ้ะ" กระต่ายน้อยรับคำเสียงหวาน ผิดกับพี่ชายที่ยืนตัวดำ หน้าถมึงทึงข้างๆ ลิบ พี่พนักงานเลยสบโอกาส คว้าหมับที่แก้มนิ่ม
"อ๊าย นุ๊มนุ่ม"
กระต่ายหัวเราะแหะๆ ก่อนจะรีบแวบหลบหลังพี่ชาย ส่วนพี่พนักงานขายก็แทบจะกระโดดไปหาผู้จัดการอยู่แล้ว
ตกเย็น หลังจากนัดส่งสินค้าเรียบร้อยแล้ว คุณพ่อก็พาเด็กๆ ไปกินเลี้ยง "กินอะไรดี ?" คุณพ่อถาม แต่คุณแม่สะกิดเบาๆ ด้วยใบหน้าอมยิ้ม
"ดูสิคะ"
คุณพ่อหันกลับไปดู ที่เบาะหลัง กระต่ายน้อยนอนพิงไหล่พี่เสืออย่างสบายอารมณ์ ดวงตาหวานหลับพริ้ม ริมฝีปากจิ้มลิ้มเผยอน้อยๆ ส่วนพี่เสือหันมาสบตาคุณพ่อแล้วเอานิ้วชี้แตะที่ริมฝีปาก
คุณพ่อหัวเราะเบาๆ ไม่มีเสียง
____
คำตาม
อาจทำให้สับสนตอนประกาศในเพจเล็กน้อยที่เราไม่ได้ระบุไว้ให้ชัดเจนนะคะ เราของดอัพตั้งแต่วันพรุ่งนี้ค่ะจนถึงวันที่ 15 นะคะ

เนื่องด้วยติดภารกิจกิจการครอบครัวค่า
