ขอโทดด้วยครับที่หายไปนาน งั้นมาต่อเลยแล้วกันคราบ
**********************************************
***************************************
******************************
ช่วงหลังๆมานี้ไม่รู้เป็นอะไร ผมรู้สึกว่าไอ้พี่วินมันเอาใจผมเป็นพิเศษ
..."เออ ถามหน่อยดิ ว่าพักนี้เป็นอะไร รู้สึกเอาใจเก่งจัง"(ผมถาม)
..."ก็จะไม่ให้เอาใจได้ไงล่ะ คนของเราแมร่งงอนเก่งชิหาย"(มันว่างั้น)
ก็กูน้อยใจมึงนั่นหละ ไอ้ฟาย (ผมด่ามันในใจ)
..."เออ ว่าแต่เราจะไปไหนกันดี กรูอยากตักตวงเวลาที่อยู่กับมึงไว้มากๆ"
..."ไมมึงพูดแบบนั้นวะ ทำยังกับว่าจะไปตายที่ไหนแน่ะ"
(ผมถามมัน)
..."ป่าวหรอก ช่างมันเหอะ"(มันตัดบท)
เอ ไอ้นี่มีอะไรแปลกๆ (ผมนึกสงสัย)
...”เต้ย กรูมีไรจะขอมึงอะ”
...”ว่ามาดิ ร่ำไรอยู่ได้”(ผมพูดกับมัน)
...”คือว่า กรูอยากให้มึงเรียกกรูว่าพี่วินอะ”
(นั่นไงกรูว่าแล้ว ต้องมีอะไรแปลกๆ)
...”ไมอะ อย่างนี้ก็ดีอยู่แล้ว”(ผมสงสัย)
...”จะเรียกหรือไม่เรียก ว่ามา”(มันทำสีหน้าโกรธ)
...”เออ ก็ได้วะ พี่วินของน้อง”
...“ดีมาก น้องเต้ยของพี่”
ในตอนนั้นผมกับมันตกลงกันว่าจะพูดจาเพราะๆกัน มันให้ผมเรียกว่าพี่วิน
ส่วนมันก็จะเรียกผมว่าน้องเต้ยของพี่วิน (เป็นไง หวานไหมล่ะ)
...”พี่วินครับ เต้ยอยากกินข้าว พาเต้ยลงไปกินหน่อยดิ”(อายจังวะ)
...”ได้ๆ เด๋วพี่พาไป”
...”อาบน้ำเร็วๆด้วยล่ะ หิวใส้จะขาดแล้ว” (ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะ เร็วๆเถอะมึง กรูหิวแล้ว)
...”ได้ๆ เด๋วพี่จะอาบอย่างไวครับ”
ผมละสงสัยจริงจริ๊ง ว่าผีผู้ดีเข้าสิงมันป่าววะ ถึงได้มีอาการแปลกๆ
แต่ก็ดีเหมือนกัน รู้สึกดีไปอีกแบบ
ไม่นานผมก็ได้ทำงาน แต่งานที่ผมทำมันต้องไปอยู่ต่างจังหวัดซะด้วย คือมันเป็นงานราชการ
ที่ต้องไปอยู่ที่นั่นเลย ผมกระวนกระวายใจมากที่ต้องห่างกัน ผมเลยหาทางที่จะย้ายมาอยู่ที่ใกล้ๆกับพี่วิน
หรือไม่ก็ออกซะเลย มาหางานทำที่อยู่ใกล้ๆกันดีว่า ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะทำให้เราอยู่ใกล้กัน
แต่จะออกเลยก็เสียดายอยู่ อย่างไงก็ตามก็ต้องปรึกษาพี่วินก่อน
ผมเลยโทรหาพี่วินในตอนนั้น
...”ฮัลโหล พี่วินผมว่าจะย้ายมาทำงานที่ที่ใกล้พี่อะจะดีไหม”
...”อ้าวทำไมล่ะ”
...”ก็ผมอยากอยู่ใกล้ๆพี่นิ หรือพี่ไม่อยากอยู่ใกล้ผม”
...”ก็อยาก แต่มันจะได้หรอ”
...”ถ้าไม่ได้ออกเลยดีไหมพี่”
...”คิดอะไรแบบนั้น งานราชการเข้ายากจะตาย อย่าคิดสั้นซิ และอีกอยากคนรักกันไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันนิ ขอแค่เราเห็นคนที่เรารักมีความสุขก็พอ”
ในตอนนั้นผมฟังคำที่พี่วินพูดแล้ว เหมือนโดนตบหน้าอย่างจัง มันเหมือนว่าจะฟังดูดี แต่ยิ่งฟังก็ยิ่งเจ็บ
ถ้าคนที่รักกันแล้วทำแบบที่พี่วินพูด มันคงเป็นความรักขั้นเทพแล้วหล่ะ มันคงไม่ใช่ความรักของคนธรรมดาอย่างผม
ในตอนนั้นผมพูดอะไรไม่ออกจริงๆ มันแน่นไปหมด เพราะดูเมือนว่าพี่วินมันจะปลง
ชิวิตยังไงก็ไม่รู้
...”งั้นแค่นี้ก่อนแล้วกันครับพี่ เด๋วผมหาอะไรกินก่อน”(ผมขอวางสาย เพราะไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว)
...”ครับ คิดถึงนะ แล้วคุยกัน”(พี่วินพูด)
ผมนอนคิดอยู่หลายวัน ว่าความหมายในคำพูดของพี่วินที่ผมได้ยินนั้น มันมีอะไรซ่อนอยู่ลึกๆหรือป่าว
หรือว่าอะไรหลายๆอย่างมันเปลี่ยนไปเสียแล้ว โดยที่ผมยังไม่รู้ตัว
จนเวลาผ่านเลยไปหลายวัน พี่วินก็ยิ่งทำดีกับผมมากขึ้น จนผมอดที่จะถามเค้าไม่ได้ว่าทำไมดูเปลี่ยนไปแบบนี้
...”พี่วิน พักนี้เป็นอะไร ถามจริงๆนะ ดูไม่เหมือนเดิมเลย ดีกว่าเดิมซะอีก”
...”ก็ไม่ดีหรอ เต้ยจะได้รักพี่มากขึ้นไง”(พอพูดจบพี่วินก็หัวเราะ)
...”อย่ามามุก นี่ผมก็รักพี่จนยอมทำอะไรได้หลายๆอย่างเพื่อพี่แล้วนะ ผมรักพี่จนไม่เหลือใจไว้ให้ใครแล้วนะ”
...”น่า พี่รู้แล้วครับพี่ก็เช่นกันนะ”
...”ว่าแต่เมื่อไรผมกับพี่ถึงจะได้อยู่ใกล้ๆกันซะทีล่ะ คือผมไม่ขออยู่ร่วมห้องหรอก ขอแค่อยู่ใกล้ๆพี่ก็พอ”
...”ก็บอกแล้วไงว่า คนรักกัน ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน เหมือนหนังเรื่อง รักแห่งสยามไง ที่พระเอกพูดว่า
เราคงคบมิวเป็นแฟนไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราไม่ได้รักมิวนะ จำได้ป่าว”
น่านไง คำที่ผมไม่อยากได้ยินที่สุดก็ออกมา
...” มันจะมีความหมายอะไร ถ้ารักกันมาก แต่ไม่ได้เจอหน้ากันอีกเพราะว่าระยะทางมันเป็นเครื่องกั้นกลาง แล้วมันจะต่างอะไร กับการที่ตายจากกัน”(ผมบอกกับพี่วินแบบน้ำตาคลอๆ)
...”โด่เอ้ย คิดมากน่า ถ้าอยู่ไกลกันก็โทรคุยกันได้นี่ ไม่เห็นยาก”
...”แล้วจะให้โทรหาตลอดเลยหรอ เป็นปีถึงจะได้เจอหน้ากันใช่ไหม พี่ทนได้หรอ”
...”ก็ไม่เห็นเป็นไรนิ ไม่ได้ตายจากกันซะหน่อย”(พี่วินตอบ)
ในตอนนั้นสิ่งที่พี่วินพูดมานั้นเหมือนกับว่า ถ้าห่างกันมากๆ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เจอหน้ากันเป็นปี แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะไม่ได้ตายจากกัน เค้าพูดเหมือนว่าไม่มีควมเสียใจเลยแม้แต่น้อย ที่ไม่ได้เจอหน้าผม
แต่สำหรับผม การที่ไม่ได้เจอหน้าพี่วินแค่อาทิตย์เดียว ผมก็คิดถึงเค้ามาก แล้วนี่ต้องไม่ได้เจอหน้ากัน สำหรับผมแล้ว มันจะต่างอะไรกับคนที่ตายจากกัน ผมเริ่มรู้สึกว่า
พี่วินรักผมน้อยกว่าที่ผมรักเค้า ไม่รู้ว่าจริงหรือป่าว แต่กำลังมีอะไรบางอย่างที่จะทำให้ผมกับพี่วินจากกันจริงๆ
ไม่นานก็เกิดเรื่องขึ้นจริงๆ
อยู่ๆ พี่วินก็เดินเข้ามาบอกกับผมว่า
...”เต้ย พี่รักเต้ยมากนะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม พี่ยังรักเต้ยไม่เปลี่ยนแปลง”
...”พี่มีอะไรจะบอกผม ว่ามาเลยดีว่า “(ผมเริ่มน้ำตาคลอ เหมือนจะรู้ว่าพี่วินจะพูดอะไร)
...”คือ คนเราธรรมชาติสร้างมาให้ผู้หญิงคู่กับผู้ชาย และมีครอบครัว แต่ที่เราสองคนเป็นอยู่นั้น มันผิดธรรมชาติ แต่อย่างไรก็ตามมันก็เป็นความจริงของเราสองคน พี่อยากจะอยู่กับเต้ยมากๆ แต่คนเราต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง มีครอบครัว มีลูก เหมือนคนอื่นปกติที่เป็นกัน ไม่ใช่อยู่แต่ในความฝันแบบนี้
ณ จุดหนึ่งเต้ยก็คงทำแบบนี้เช่นกัน คือมีครอบครัวที่อบอุ่น มีลูกที่น่ารัก ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้อยู้ด้วยกัน แต่พี่ก็รักเต้ยมากนะ แต่ก็อย่างที่ว่าพี่ต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง
(ในตอนนั้น ผมไม่พูดอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อย แต่สิ่งที่ผมจะพูดออกมานั้นมันกลับระบายออกมาด้วยน้ำตาที่มันไหลออกมาจากใจที่โดนคนที่รักที่สุดกระทำได้อย่างไม่มีเยื้อใย ถึงแม้คำพูดจะดูดี แต่มันคือการใช้มีดค่อยๆกรีดกันมากกว่า มันเจ็บยิ่งกว่าตะโกนด่าบอกเลิกกันอย่างไม่มีเยื่อใยด้วยซ้ำ
และแล้วพี่วินก็บอกความจริงว่าตอนนี้ คบหาดูใจกับผู้หญิงคนนึงที่เจอกันที่ทำงาน คบกันมา 3 เดือนเห็นจะได้ โดยที่ผมไม่รู้ เพราะว่าเค้าไม่อยากให้ผมเสียใจ เห็นบอกว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่เค้าจะใช้ชิวิตร่วมด้วยทั้งชีวิต(ซึ่งไม่ใช่ผม)
ไม่นานพี่วินกับผู้หญิงคนนั้นก็แต่งงานกัน จำได้ว่าวันนั้นผมส่งข้อความอวยพรให้เค้าทั้งคู่มีความสุข
แต่ช่วงนั้นผมเป็นเหมือนคนที่ไม่มีวิญญาณ คิดอยากตายหลายๆครั้ง ผมอยากจะตัดใจจากพี่วิน แต่ก็ทำไม่ได้สักที ไม่รู้ทำไม ตอนนี้ผมก็ยังตัดใจไม่รักพี่เค้าไม่ลง พี่วินก็ยังโทรมาหาผมแทบทุกวัน และเช่นทุกวันเค้าก็ยังบอกว่ารักผม แต่เวลาที่จะมาเจอกันแสนยากลำบาก ผมต้องขับรถมาหาเค้าจากต่างจังหวัด เพื่อที่จะนั่งกินข้าวด้วยกัน ผมเป็นคนใจร้อนไม่รอใคร แต่ก็สามารถรอพี่เค้าได้ทั้งวัน และขณะเดียวกันผมป็นคนไม่ยอมใครแต่ผมก็พร้อมที่จะยอมพี่เค้าแทบทุกเรื่อง แต่ผิดกับพี่เค้าทุกอย่าง เค้าไม่เคยรอใคร ไม่เคยยอมใคร ถึงแม้ว่าจะเป็นผม ที่เค้าบอกรักแทบทุกวัน ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
แต่ละครั้งที่จะมาเจอกันทีก็แสบลำบาก โดยพี่วินต้องโกหกเมียเค้าเพื่อที่จะมาเจอผม ส่วนผมก็ต้องขับรถมาจากต่างจังหวัดเพื่อที่จะมาเจอเค้า แค่เวลาสั้นๆไม่กี่ชั่วโมง
และในความคิดผมทุกๆวันพยายามที่จะย้ายมาใกล้ๆพี่เค้า อย่างทุกวิถีทาง แต่ในขณะเดียวกัน พี่เค้าก็มีวิถีทางทีจะออกห่างไปไกลผมเช่นกัน เห็นบอกว่าจะไปสร้างบ้านตั้งครอบครับที่จังหวัดทางภาคเหนือ
ดูเหมือนผมจะเป็นฝ่ายตามพี่เค้าซะทุกเรื่อง อีกด้านนึงพี่เค้าก็พยายามออกห่างจากผมเช่นกัน
ทุกวันนี้พี่วินก็โทรมาหาผมทุกวัน และบอกรักทุกวันเช่นกัน แต่ผมไม่รู้ว่ารักที่พี่เค้าบอกมันหมายถึงอะไร
แล้วอีกไม่กี่ปีพี่วินก็ต้องไปสร้างบ้านอยู่กับเมียเค้าที่จังหวัดทางเหนือ นั่นหมายความว่าผมจะไม่ได้เจอพี่เค้าเป็นปีปีแน่ ผมว่ามันคล้ายๆกับตายจากกันมากกว่า
ว่ากันว่าคนที่เกิดมาเป็นแบบนี้ แสดงว่าชาติก่อนๆเคยสร้างกำเอาไว้มากถึงได้เกิดมาผิดเพศแบบนี้ และต้องเกิดมาเป็นแบบนี้อีก 500 ชาติ ผมเลยขออธิษฐานว่าขอให้ชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายที่จะต้องเป็นแบบนี้ทีเถอะ เพราะมันทรมานมาก หากเลือกได้ผมไม่อยากเป็นแบบนี้อีกแล้ว เพราะหัวใจผมมันจ็บถึงแม้ว่าจะเอายาชามาฉีดสักล้านเข็ม มันก็คงไม่มีความหมาย แต่ทุกวันนี้ผมก็ยังรักเค้า ถึงแม้ว่าจะรู้อนาคตข้างหน้าว่าผมจะต้องเจ็บมากกว่านี้อีก100เท่า แต่ผมก็ยอม
เพราะผมรักเค้ามาก รักมากจริงๆ.............................................................จบ เรื่องจริงที่เจ็บ...............
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
