หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )

[goonglovenut]

“อึก”เสียงผมที่สะอึกและสะดุ้งไปพร้อมหลับตาแต่ยังทันเห็นมีดเฉียดหัวไปนิดเดียวถ้าจับเวลาไม่ถึงวิด้วยซ้ำ ไม่ได้โม้

“หนู”ชื่อกู

“หนู”นี่ก็ชื่อกู

“ฮึก ฮึก”เสียงมันเรียกผมที่ตอนนี้อยากจะแปลงเพศและกรีดร้องให้ดังๆว่ามึงทำอะไร ปามีดใส่กูเพื่ออะไร แต่จุกในลำคอร้องไม่ออก ตั้งสติได้มันเขย่าตัวผมเบาๆ

“ไม่ต้องกลัวนะ”มันปลอบผม

“สัด”คำแรกที่พูดออก มันคงประทับใจถึงยกยิ้ม

“ไม่ให้กลัวเชี่ยะอะไร หน้าตาอย่างกับฆาตกรโรคจิตวิตถาร มึงหลอกกูทำส้นตีนอะไร แค่พูดกูก็กลัวแล้ว ไอ้เฮีย ไอ้เหี้ย ไอ้เลว หลอกกระทั่งผู้ชายวัยเบญจเพส มึงรู้ไหมว่ามันบาปแค่ไหน สัด”ผมถีบมันที่ยังงงกับคำด่าผมอยู่แทบหงายหลัง

“กูไม่อยากให้มึงตกใจ”มันยังพูดน่าโดนตีนอีกรอบ

“ไม่ตกใจห่าอะไรถ้าปวดเยี่ยวกูก็แตกไปแล้ว แม่ง กูแค่ถามเรื่องการศึกษานิดเดียว เสือกตอบกูซะยาว”ผมยังไม่เลิกด่ามันแถมประจานตัวเองอีกว่าเกือบเยี่ยวแตก

“โน่น กูไม่ได้จะฆ่ามึง”มันชี้ให้ดูข้างหลังพูดถึงเจตนาว่าไม่ได้คิดจะฆ่าผม มึงเล่นของฆ่าเงากูหรือไง ผมค่อยๆหันไปตามที่มันบอกเบิกตาเท่าที่มีทั้งหมด

“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยย”ผมร้องอย่างดังกระโดดขึ้นไปหามันทั้งตัว แต่ท่ายังคงความแมนอยู่

“งู ไม่ใช่เหี้ย”มันเล่นมุกปลอบขวัญผม เสียงหัวเราะขำๆในลำคอ

“กูรู้แล้ว แค่อุทาน ห่าราก งูเวรไม่สมชื่อมึงเลย มาไม่ให้สุ้มให้เสียง”ผมอยากจะเอาฟันเฉาะหน้ามันที่กวนตีน ก่อนจะหันไปด่าไอ้งูเห่าตัวเขื่องที่มีดปักหัวอยู่ แต่ยังดิ้นกระแด่วๆก่อนจะหยุดส่ายไปมาทำเอากูอยากจะกรี๊ด ให้แมนแสนแมนเจอข้างหน้าโจรข้างหลังงูอย่างกูเข้าไปก็แต๋วแตกได้ล่ะวะ

“มันตายยังวะ”ผมชะโงกหน้าไปดูแต่ถามไอ้เฮีย ในห้วงความคิดสั้นๆ ขำๆ มึงต้องเป็นแชมป์ปาเป้ามาก่อนแน่ปาแม่นฉิบหาย ถ้ามีโอกาสกูอยากชวนไปงานวัดปาโป่งเอาตุ๊กตาจริงๆ 

“มึงจะผายปอดมันหรือไงถ้าไม่ตาย”กูว่ามึงชักเริ่มซึมซับสันดานกูแล้ว กวนตีนไม่เลิก

“ปกติมึงพูดมากอย่างนี้ไหม เงียบอย่างเดิมก็ดีแล้ว”ผมถามมันแต่ยังทับมันตามเดิม นี่ผมไม่รู้ตัวนะว่าทับมันอยู่ แค่บรรยายให้เห็นภาพเท่านั้นเอง

“ไม่”มันใช้เวลาไม่ถึงครึ่งวิในการตอบ งั้นกูหมดคำถาม แสดงว่าเพิ่งมาเป็นตอนอยู่กับกูสองต่อสอง

“เพิ่งเป็นเมื่ออยู่กับมึง”เอ้า เสือกตอบตรงความคิดกูอีก

“เอ้อ ละ ละ แล้วมึงไม่บอกกูดีๆล่ะ หลอกทำไม”ผมพูดไม่ออกติดอ่างชั่วขณะ

“บอกมึงก็ตกใจถอยไปให้มันกัดอยู่ดี นี่แหละวิธีดีที่สุดแล้ว”มันยักไหล่บอกเหตุผลที่หลอกผม กูจะเห็นด้วยดีไหมเนี่ยะถึงมันจะทำให้ผมรอดชีวิตจากงูกัดแต่อาจหัวใจวายตายได้กับสิ่งที่มันทำ

“กะ กูไม่โง่ขนาดนั้นหรอกมั้ง”ยังไม่อยากยอมรับวิธีของมัน

“ก็ไม่แน่ อะไรก็เกิดขึ้นได้กับคนอย่างมึง”มันพูดหน้าตาเฉยถึงรูปพรรณสัณฐานและพฤติกรรมไม่ปกติของผม กำลังจะโต้ตอบแต่นึกได้ว่าผมกับมันถ่ายทำฉากล่อแหลมกันนานไปแล้ว สำนึกได้เขยิบตัวจะลงไปที่เดิมแต่มันรวบตัวไว้ ทำเอาผมตัวแข็งทื่อกับวงแขนที่โอบชั่ววูบมันอุ่นดีเหมือนกันนะ

“อยู่แบบนี้ก่อนได้ไหม”มันพูดทำลายความแข็งของผมที่เกร็งอยู่

“............”จะตอบไวก็ดูใจง่ายไป

“ได้ไหม”ถามย้ำ

“ทำไม”ถามมั่งเป็นการหยั่งเชิง ดูดีกว่าเล่นตัวหน่อย

“งูมันอาจยังไม่ตายก็ได้”มึงตอบได้ตรงคำถามมาก กูยี่สิบห้าไม่ใช่ห้าขวบจะได้แยกไม่ออกว่าไอ้งูนอนนิ่งมีดปักหัวมันตายหรือสลบ

“เผื่อมันมาอีก” วิญญาณมันคงไม่ไปเรียกพวกมันมาแก้แค้นและรับร่างมันกลับไปจัดงานศพเร็วขนาดนั้นหรอกมั้ง หลอกกูเข้าไป กูไม่เชื่อมึงหรอก แต่ก้นกูเสือกเชื่อไม่ยอมดิ้นรนเอาออกจากตักมึงเลย

“แค่ฝนหยุดตก”และถ้ามันตกทั้งคืนล่ะ กูไม่เมื่อยก้นแย่เหรอ

“อืม”ปากเผลอตอบไม่ตรงกับที่คิดเลยกู ไม่เป็นไรหรอกมั้งให้มันกอดไปเถอะ เดี๋ยวก็แยกกันแล้ว

“เก่งมาก”เสียงมันพึมพำสะกดจิตข้างหู ชมกูเหรอ แค่ให้กอดและซบไหล่กูเก่งมากเลยเหรอ แล้วไอ้ที่กูวิ่งหนีตายมึงไม่เห็นชมกูเลย
 
และแล้ว

มันก็

เหมือนฉากหนังติดฝนในกระท่อมทั่วไป

ที่

กอดกัน

เพื่อ

ความอบอุ่น

แต่

ไม่เห็นมีใครบอกผมเลย ว่าเขาซื้อลิขสิทธิ์หนังเรื่อง Brokeback mountain Version Thai มาสร้างโดยมีผมกับมันแสดงนำไม่รู้ไปแคสติ้งกันเมื่อไร ต่างจากเวอชั่นแรกแค่ไม่มีแกะให้เลี้ยง ส่วนแพะก็ติดคุกเป็นอาชีพเสริม อืม ก็ไม่แปลกนะผู้ชายนั่งตักกอดกัน เพราะมันไม่มีใครเห็นนี่หว่า ถ้าต่อหน้าคนเยอะๆสิถึงจะแปลก เฮ้อ หนูเซ็ง นั่งหมดอาลัยพิงอกไอ้คนขอกอด

/
/
/
ตลาด ห้าง งานวัด เทศกาล ไม่ใช่ นี่คือ ป่า ที่ไม่ได้มีคนเยอะนอกจากเราที่เดินจับมือยังไม่ปล่อยกันตั้งแต่ออกจากกระท่อมหลังฝนหยุดตก ไม่อยากจะเอ่ยตกนานมาก โคตรเมื่อยก้นเลยผมนั่งสัปหงกโยกไปมาบนตัวมันจะโน้มไปข้างหน้ามือก็รั้งเข้าไปกอดตลอดหน้าเลยไม่ทิ่ม จนผมคิดว่านอกจากแชมป์ปาเป้า มันน่าจะขายประกันชีวิตด้วยดูแลให้บริการลูกค้าเป็นอย่างดี

“ไอ้สองคนมันจะมาถึงหรือยังวะ”ผมถามไอ้เฮียที่นำหน้านิดๆ มือยังจับอยู่ มันให้เหตุผลว่าผมจะได้ไม่สะดุดล้ม ฟังดูน่าเชื่อถือกว่าเหตุผลขอกอดหน่อย

“มาก็เห็นเองแหละ”ขอถอนคำพูดที่เห็นว่ามึงเป็นคนมีเหตุผล จะดึงออกมันรู้ทันจับแน่นกว่าเดิม

“มึงไม่ต้องตอบกูซะดีกว่า”ผมเตะขาแกร่งแต่น่องไม่โปร่ง

“แล้วกูตอบผิดตรงไหน”มันหันมามองและย้อนถาม

“ผิดตรงที่มึงตอบนี่แหละ”ผมพูดใส่มันไปบ้าง มันยักไหล่ก่อนจะดึงผมไปใกล้จนชนตัวมัน แรงเย่อ ไม่ใช่ แรงเยอะจริงๆ ก่อนจะได้พูดอะไรมันดึงหลบตรงพุ่มไม้ข้างๆ

“อะไร”ผมกระซิบถาม

“มีคนเดินมา”มันบอก หูดีกว่าจมูกไอ้ตะบันอีกนะมึง น่าเอาไปเฝ้าบ้านแทนว่ะ

“ไอ้เบียร์กับไอ้รันหรือเปล่า”ผมพูดถึงความน่าจะเป็น

“ไม่รู้ ดูก่อน อาจจะเป็นไอ้พวกนั้นหรือไม่ก็เจ้าหน้าที่”มันส่ายหน้าและพูดคาดคะเน ตรงเจ้าหน้าที่เสียงมันเบามาก พอกับใจผมที่ฟ่อลงแทนที่จะพองและภาวนาให้เป็นเจ้าหน้าที่ผ่านมา ผมจะได้กลับไปหาพ่อสักที แล้วมันล่ะ

“ถ้าเป็นเจ้าหน้าที่ล่ะ”ผมถามมันที่หันกลับมาจมูกเฉียดแก้มไปนิดเดียว

“มึงดีใจหรือเปล่าล่ะ”มันไม่ตอบแต่ถามกลับ ตั้งแต่อยู่สองคนมีแต่คำถามคำตอบเต็มไปหมด

“ดีใจสิ จะได้กลับบ้าน”ผมตอบตามตรง มันหันกลับไปสังเกตการณ์ต่อ

“งั้นก็ภาวนาให้เป็นอย่างนั้น”มันพูดเรียบๆ แต่มือกระชับมากขึ้น

“แล้วมึงล่ะ”ถามกลับอย่างไม่ต้องคิด

“ห่วงกูเหรอ”มันก็ย้อนคืนไม่ต่างกัน

“มอบตัวเถอะ”ผมไม่ตอบแต่พูดอ้อมๆ

“ตอบกูก่อน”มันไม่ยอม

“ถ้าบอกจะมอบไหม”ผมก็ไม่ยอม

“ไม่”สั้นๆชัดๆ

“ก็ลืมไปซะ”ผมหันหน้าหนี แต่ต้องหันมาอย่างไวเพราะถูกดึง

“ห่วงกูหรือเปล่า”มันย้ำอีก

“มึงมีใครที่ห่วงบ้างไหม”ผมเลียนแบบมัน ไม่ตอบแต่ถาม

“มี”มันตอบทันที

“แล้วทำไมมึงไม่ทำเพื่อคนที่มึงห่วงล่ะ ไม่คิดว่าเขาจะรอมึงกลับไปหาบ้างเหรอ เอาแต่ หนี หนี หนี หนีไปได้มึงจะมีความสุขหรือไง อยู่อย่างหลบๆซ่อนๆ กูไม่รู้ว่ามึงทำอะไรผิด ร้ายแรงแค่ไหน ถึงได้ต้องติดคุกและแหกออกมา มึงพูดเองไม่ใช่เหรอคนเราหนีสิ่งที่ทำไม่พ้นหรอก น่าจะลองดูเผื่อมีทางรอด อย่าง เอ้อ สู้คดีไง เคยลองหรือยัง”ผมพูดกับมันอย่างไม่รู้ว่าไปขุดอะไรมาเกลี้ยกล่อมนักหนา

“ยัง”กูพูดยาว มึงตอบแค่ตอนท้าย ก็ยังดีวะที่ตอบดีกว่าจ้องอย่างเดียว

“ไม่ลองล่ะ”ผมยื้อมันอีก

“กูไม่อยากลอง”จบเลย

“ตามใจมึง”ผมไม่พูดให้เมื่อยปากแล้ว

“กูมีเหตุผล แต่บอกไม่ได้ เพราะยังไงเดี๋ยวก็แยกกันแล้ว กูขอแค่ให้มึงกลับไปหาพ่อก็พอแล้ว”มันพูดต่อเมื่อเห็นผมไม่พูดจริงๆ มองก็ไม่มอง

“หนู”

“หนู”

มันเรียกชื่อเมื่อผมไม่สนใจมันจริงๆ

“หนู”เรียกอีกแล้ว

“กูบอกว่าไง”ผมถามไม่มองหน้า จำไม่ได้ย้อนไปดูประโยคที่บอกว่า เรียกชื่อผมมีไอ้ด้วย ฟังแปลกๆ มันดูน่ารักเกินไป

“แค่ก่อนจากกัน”ขอกูอีกแล้วใช่ไหม

“พูดก่อนขอทุกที พอกับที่กอดกูเลย”ทำไมกูย้อนเหมือนงอนมันเลยวะ ไม่ได้ ตกลงกันแล้วคำนี้สงวนให้ใครใช้

“ก็ไม่เห็นมึงว่าอะไร”อ้าว ความผิดกูอีกที่ไม่ว่า สรุปกูใจง่าย

“เออๆ แล้วสรุปใครวะ เห็นหรือยัง”ผมเลยยอมๆให้มันผ่านไป ถามเรื่องที่ทำให้มานั่งหลบในที่แคบกับมันดีกว่า

“มันเงียบไปแล้ว”มันบอกก่อนจะเพ่งมอง

“มันรู้เหรอวะ ว่าเราอยู่ตรงนี้ กูว่าเราก็คุยกันไม่ดังนะ”ผมถามหน้าตาตื่น ก่อนจะได้คำตอบ ก็มีเสียงสวบสาบมาข้างหลังมันระวังอยู่แล้วดึงผม พุ่งเข้ามาอย่างเร็วและก็หงายอย่างแรงเหมือนกันเมื่อโดนตีนยันม่าเข้าเต็มๆ

“สัด กูเอง”เสียงด่าครวญบอก

“กูบอกแล้วอย่าเข้าไป ให้แอบฟังก็ดีแล้ว สมน้ำหน้า เจอตีนเลยมึง”เสียงคุ้นๆดังตามมาติดๆ มันเปิดผ้าคลุมออก ยักคิ้วใส่

“ไอ้รัน”ผมเรียกอย่างดังถ้าฟังจะแฝงความดีใจ มันยิ้มถลามาหาผม

“ไง ไอ้หนู เสร็จลูกพี่กูยังวะ”มันพูดเอามือกอดคอ

“จวยเหอะ”ผมยกนิ้วและพูดเต็มๆหน้า

“กูเห็นหยอดกันอยู่นึกว่าเรียบร้อยเรือนจำไปแล้ว อูย ตีนหนักชะมัด”ไอ้คนหงายหลังเอามั่งไม่เข็ด เดี๋ยวกูแถมให้อีกสองตีน

“ไอ้เบียร์ของแท้ หมายังอยู่ครบในปาก”ผมยกยิ้มพูดใส่มัน ลืมไปเลยว่าอยู่ในสถานะไหน คิดแต่ว่าดีใจที่เพื่อนปลอดภัยจากเหตุการณ์อะไรสักอย่างแล้วมาเจอกัน ก่อนจะพากันออกมา

“พวกมึงรอดมาได้ไงวะ”ไอ้รันถามผมมือยังกอดคออยู่

“ไปถามมันโน่น”ผมโบ้ยไปให้ไอ้เฮีย

“ถามมึงง่ายกว่า”ไอ้เบียร์พูดเหมือนรู้

“กูไม่เล่า ขี้เกียจ เดี๋ยวพวกมึงไปเล่ากันเองเถอะ”ผมตัดบทก่อนจะเดินนำพวกมันไปยังทางออก ได้ยินเสียงมันสองตัวหัวเราะคิกคัก

“มันงอนมึงเหรอวะ”อีกแล้ว คำนี้อีกแล้ว ผมกำลังจะหันไปด่า ก็เห็นไอ้เบียร์ตัวงอเป็นสัญลักษณ์ยูเทริน์ เพราะโดนศอกกระแทกอย่างแรง

“พูดอีกมึงโดน”ไอ้เฮียบอกมัน ไอ้รันเอามือปิดปากเดินมาหาผม

“หยุดก่อน”เสียงไอ้เฮียสั่งเมื่อถึงทางออกสักที “อย่าเพิ่งออกไป ญาติพวกมึงอาจจะดักอยู่”กูว่าแล้ว มันต้องรอบคอบสมกับเป็นหัวหน้าโจรจริงๆ

“เดี๋ยวกูไปดูให้”ไอ้เบียร์พูดเอาผ้าคลุมหน้าตามเดิม

“กูจะไปดูตรงโน้น”ไอ้รันทำบ้างก่อนจะเดินไปตามที่พูด เหลือสองคนตามเดิม

“ยังพอมีรถวิ่งใช่ไหม”มันถามผม

“อืม”พยักหน้า ใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ

“จำหน้ากูได้ไหม”มันถามพร้อมกับเอามือจับแขนผม

“ได้”ผมตอบตรงๆไม่ได้คิดลึกในประโยคที่มันถาม มันกระตุกยิ้ม

“ไม่เก่งเลย มึงต้องตอบว่าจำไม่ได้ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น กูจะได้ไม่ฆ่ามึง”มันเดินเข้ามาใกล้กว่าเดิม

“มึงไม่ฆ่ากูหรอก ไม่ต้องมาหลอก”ผมพูดและจ้องหน้ามันไม่มีหลบ

“หึหึ ถ้าไม่ตายคงได้เจอกัน”มันยกมือมาลูบหน้าผมไล่ไปปิดตาให้หลับลง บอกไม่ถูกว่าตามันร้อนผ่าว

“ไอ้เฮีย”เสียงไอ้รันดังมาก่อนตัว

“มีอะไร”มันหันไปถาม ผมค่อยๆลืมตาขึ้น

“แม่ง ตั้งด่านอย่างที่คิดเลยว่ะ เอาไงดี”ไอ้รันพูดเสียงตื่นเต้น ต่างจากไอ้เฮียที่สงบ

“กูคิดไว้อยู่แล้ว ไอ้เบียร์ล่ะ”มันพูดอย่างรู้ล่วงหน้า ก่อนจะถามหาไอ้เบียร์

“กูอยู่นี่ ทางโน้นก็มี”ไอ้เบียร์โผล่มาพอดี แต่ตื่นเต้นน้อยกว่าไอ้รัน

“พวกกูต้องไปแล้ว มึงเดินไปหาเขาแล้วกัน”มันหันมาลาและบอกผม

“ไปสิ”มันพูดอีกเมื่อไม่เห็นผมเดินไป

“ถ้ากูไปตอนนี้เขาต้องรู้และตามพวกมึงทัน พวกมึงหลบไปก่อนเถอะ”อะไรไม่รู้ทำให้ผมพูดออกไปแบบนั้น

“มึงพูดอะไรออกมารู้ตัวไหม”มันถามเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

“รู้สิ กูไม่เอาเปรียบมึงหรอก ถ้ารอดก็ต้องรอดด้วยกัน เลือกที่จะหนีไม่ใช่เหรอ ก็หนีให้รอดสิ อย่ามาถูกจับหรือตายต่อหน้ากู ไปสิ รอให้พ่อพวกมึงมาหรือไง”ผมยักคิ้วพูดกวนๆใส่มัน

“ไอ้หนูเอ้ย เจ๋งจริง เดี๋ยวเจอข้อหาให้ความร่วมมือกับโจรหรอกมึง”ไอ้รันยกนิ้วให้พูดล้อนิดๆ

“อวยพรพวกกูได้ดีมาก เอาไว้ว่างกูจะไปหานะ”ไอ้เบียร์กระตุกยิ้มพูดในสิ่งที่ไม่รู้จะเป็นไปได้หรือเปล่า

“ให้มันจริงเถอะ ไปได้แล้ว”ผมก็ทำบ้างก่อนจะไล่พวกมัน ไอ้สองคนพยักหน้าเตรียมจะเดิน

“โชคดีนะ”ผมพูดเบาๆ กับคนตรงหน้าที่ยังไม่เดินไปสักที มันหยุดก่อนจะคว้ามือผมไปกุมแน่น

“อืม”มันรับคำสบตาชั่วครู่แล้วออกเดินมือเราค่อยๆหลุดจากกันเหมือนภาพสโลว์โมชั่นในหนัง มันกำลังจะไปแล้ว


ถ้า


ไม่มี


เสียง



นี้

“หยุดอยู่ตรงนั้น”

ผมมองคนที่สั่งยกปืนขึ้นจ่อเล็งไปทางพวกนั้นที่ชะงักแต่ไม่ได้ตกใจแต่อย่างใด ข้างหน้าก็มีอีกคนดักเอาไว้ ผมทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะบนอะไรดี ทำไมต้องให้กูลำบากใจตอนนี้ด้วยวะ

*******************************************************************************************************
ปล. กลับมาแล้วววววววว (ใครถาม) งานจุกก้นไปหมด ก็ติดตามชีวิตเฮียกับหนูและพรรคพวกกันต่อเด้อ ก้าวออกจากป่าแล้วนะเห็นถนนแล้ว ส่วนคดีและอดีตของแต่ละบุคคลใจร่มนะ จะค่อยๆเฉลยให้อ่านกัน ตอนนี้ติดตามกันต่อเลยจ้า มีอะไรผิดพลาดหรืออื่นๆ บอกกันด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้คะ

[saotome]

วิ้ววววๆๆ
มีนั่งตัก เกยไหล่กันด้วย
นึกว่าจะได้กันซะอีก 

[yisren.]

ท่านสิบมาแน่เลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[greensoda]

เอ๊ยยยย บรรยากาศเป็นใจมากก 
คุณตำรวจอย่าทำไรพวกเฮียเลยน้าา
รอลุ้นต่อไป 

[bulldog17]

ตำรวจหรือใครละนั่น????

 

[why yyy]

อ๊างงง!  มีนั่งกอดกันด้วย คึคึ 

[mystery Y]

กรี๊ด~ตอนนี้มีฉากสวีทนั่งตักกอดกันในบรรยากาศฝนพรำด้วยอ่ะ เขิน~ดีใจได้เจอเบียร์กับรันด้วย แต่ตอนท้ายนี่สิจะรอดกันไหมเนี่ย

[pooinfinity]

เป็นตัวประกันต่อเลยค่ะน้องหนู

[Noo_Patchy]

    โหยยยย หนีให้ได้นะ

[gumrai3]

ในที่สุดก็เจอกันครบหมดทุกคนเเล้ว เเต่สุดท้าย ตำรวจไหนโผล่มาเนี่ย

[末っ子]

เฮียกับหนู น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกอ่ะ

แม่งกวนบาทาดีจริงๆ

รอลุ้นครั้งหน้า รอดูหน่วยสวาท รอดูหน่วยจู่โจม รอดูชายในเครื่องแบบค่า

ขอบคุณคนเขียนค่ะ

[tuckky]

ท่าทางจะเป็นตัวประกันอีกนาน 

[Infinity 888]

 :m20:มาเงียบไม่สมชื่อเลยนะมึง กร๊ากกกกกกก
อ่านแล้วอารมณ์ดีอ่ะชอบ
จบลุ้นได้อีก จะรอดมั้ยเนี่ย. หนูยังเหลืออะไรให้บนอีก 5555555555

[greentea2598]

เอิ๊อววววว ค้างงงง!!!
จูบกันแล้วว เย้ เย้ ..ถึงจะอุบัติเหตุก็เถอะ
จะโดนจับมั้ยอ่าๆๆๆ ..คงไม่โดนหรอกเนาะ - -
หนูรีบๆบนสิลูก!!!

รอคอยนะค๊าบบบบบบ ^^

[MaRiTt_TCL]

อ๊ายยหนีให้ได้นะT^T

[MaRiTt_TCL]

อ๊ายยหนีให้ได้นะT^T

[bennnyyy]

น่ารักมากทั้งคู่เลย 

สงสัยสิบมา จับเบียร์ไปเคลียร์เองเหอะนะ

[Rafael]

คราวนี้น้องหนูจะบนอะไรอีกล่ะ 5555
ขอเด็ดๆนะจะได้รอดกัน กร๊ากกก

[wi_OoO_wi]

วิ่ดวิ๊วววววววววววว


เห่ยยยย เค้าหวานกันอยู่ จะมาขัดทำไมเนี้ย นานๆจะหวานนนนน 

ตร . มาเเบ้ววว ไม่ไปตั้งด่านต่ออ้ะ เกลียด ตร.จากใจ โจรไม่เคยจับหรอกสาดด ขยันตั้งด่านจับหมวกนอกเวลา 

[Monkey D lufy]

โอ๊ย!!!  มีฉากสวีทด้วย เอ๊ะ  หรือไม่ใช่  แต่น่ารักอ่ะ  55

ใครมาน่ะ  ใช่ตำรวจหนุ่มคนนั้นหรือป่าว  อิอิ

[Ball]

มาแล้ววววววว เขาเริ่มจะสวีทกันแล้วอะ
หนูรู้ตัวไหมเนี่ยว่าตัวเองหวั่นไหวกับเฮีย
ส่วนเฮียดูไม่ออกเล้ยยยยยยยย 555
ตอนหน้าจะเป็นยังไงนะ อยากรู้
ตัดจบได้ค้างคาจัง รอตอนต่อไป มาเร็วๆนะคะ

[่patsaporn]

สนุกมากกกกกกก จะหนีรอดอยู่แล้ว เสียงตอนท้ายนั่นพวกไหนฟระ เจ้าหน้าที่ พวกตัดไม้ หรือพวกไหน
อร๊าย คนอ่านห่วงพระเอกดีกรีดอคเตอร์มาก ๆ ค่ะ อยากให้หนีไปได้ตลอดรอดฝั่ง ไปตั้งหลักก่อนค่อยกลับมาว่ากัน

ตอนนี้เริ่มมีบรรยากาศหวาน ๆ เข้ามาแล้ว ความรักเข้าแทรก ตอนนี้อาจแค่ความชอบและประทับใจ ก็หนูน่ารักซะขนาดนั้น
ไม่รักได้ไงเล่า ห่วงเค้าพอเค้าไม่ห่วงตัวเองก็งอน ฮ่าๆๆๆ ไอ้เฮียนี่พูดเก่งจริง ๆ นะเวลาอยู่กับหนู ต่อปากต่อคำตลอด
แต่ชอบหนูจริง ๆ นะ น่ารัก ฉลาด ปากก็ไวดี เฮียอ่ะช่วยหนูตลอดเหมือนกันทำตัวเป็นเบาะกันเลยตอนสะดุดล้ม
ฆ่างูให้อีก โอ๊ย แล้วที่นั่งตักกอดกันที่กระท่อมนั่นมันอาไร๊ บรรยากาศดีฝุดๆ กอดกันจนหลับเลยอ่ะ น่ารักมาก
ตอนที่คุยกันหลังพุ่มไม้อีก ชั้นฮา คุยกันยาวมาก คือถ้าเป็นพวกไม่หวังดีนี่มีเอาปืนจ่อหัว แต่เฮียแกก็คงไม่ยอมให้ถึงตัวหรอก
(ปลื้มพระเอกค่ะ) ประเด็นคือเฮียแกพยายามจะให้หนูบอกว่าห่วง ฮุ้ว ต้องมาถามทำไม มากันขนาดนี้แล้วน้อ
ตอนจะจากกันนี่แบบเศร้านะ ใจหาย ... แต่แว่ ได้จากกันมั้ยไม่รุ เพราะค้าง 555

ขอบคุณค่ะ

[minmin96]

สงสัยงานนี้หนูได้เป็นตัวประกัน ยันจบเรื่องแน่ๆ

[mur@s@ki]

จะรีบไปไหน นี่อยู่เมืองไทยไม่ใช่โตเกียว
ว่าแต่ใครมาล่ะนั่น ไม่ถงไม่ถามกความพร้อมกันบ้างเลย
ไอ้หนูลุย!!!


 

[k_roro]

หนีให้ได้น้าาา อย่าถูกจับง่ายๆแบบนี้น้าาา

[maemix]

ใครโผล่มา  เจ้าหน้าที่หรือพวกหลบหนีที่เหลือ

[ReiSei]

แอร๊ยยย เห็นว่าอัพแล้วถลาเ้ข้ามาหน้าแทบทิ่ม แบบว่าติดหนูสุด ๆ เลย 555
เกือบจะรอดอยู่แล้ว ใครทักเอาไว้ล่ะเนี่ย    แต่ข้อดีคือเฮียกับหนูจะได้ไม่จากกันเร็วเกินไป 
ติดใจท่านสิบ  รอท่านสิบออกโรง  อยากรู้ความหลังของเหล่าโจร
เฮียกับหนูก็ชักจะซัมติงวรองกันใหญ่แล้ว   

[yeyong]

จะรอดไหมเนี่ย

[buff89]

หนูหวั่นไหวแล้วใช่มั้ย พ่ายแพ้ให้กับความดูแลเอาใจใส่ของเฮีย อิอิ
ว่าแต่ใครมา.. ดูท่าคราวนี้เฮียและหนูจะยังไม่ได้จากกันง่ายๆ

[MayMaMee]