อ่านไปอมยิ้มไป ความรักของพรตรันมันแน่นอก ล้นทะลักมานอกจอ
.
.
.
ผมขับรถมา
ประทุมธานีผมขับรถมาประทุมธานี
...ปทุมธานี
“กูแปลกใจ ดูเหมือนจม
ร่อมร่อน้ำปริ่มขอบเรือหวาดเสียวแทนว่ะ” มันพูดไม่เกินจริง เรือบรรทุกทรายที่เห็นกลางแม่น้ำพ่วงเป็นแถวยาวกว่าหกช่วง
คัน กาบเรือปริ่มน้ำ
...รอมร่อ...ลำ ...กราบเรือ
“น่า
ทึ้งสุดๆ มึงดูเรือลากลำเล็กนิดเดียว สามารถลากเรือพ่วงลำเท่าตึกแถมพ่วงตั้งห้าหกลำ ของที่บรรทุกหนักจนน้ำปริ่ม
กาบเรือ
ทึ่ง...กราบ
“กุ้งแม่น้ำทอดกระเทียมพริกไทย ต้มยำปลาคัง ยำ
ถั่วพลู”
...ถั่วพู
“เปล่า!..หลายอย่างมึงก็โรแมนติก แต่กูไม่ชินไง ตั้งแต่อยู่กันมาส่วนใหญ่จะเป็นกู จำครั้งแรกที่กูวางแผนจัดดินเนอร์ตรงระเบียงห้องได้เปล่า กะเอาคืนมึงลงทุนซะหรูดื่มด่ำใต้แสงเทียน
หมือนหม้อสาว
...เหมือน
“อาการมึงไม่เหมือนคนโดนเหอะ แอบเปลี่ยนแก้วกู” ผมหัวเราะ
รวน...ร่วน
“สรุปได้ข้อเดียว มึงหลงกูจน
โง่หัวไม่ขึ้น
...โง
“ภูเขา
ฟุจิหิมะปกคลุม
...ฟูจิ
“ไม่ได้ขึ้นไปปลายยอดสักหน่อย ถามโซไดคงได้คำแนะนำล่ะน่า” โซ
ใด...ได