Butter…Boy
Chapter XIX
“เห้ย...พวกมึงเราได้ที่ 2 เลยนะมึง...!!” มิ้นพูดตะโกนมาแต่ไกล
“จริงดิ๊...อ๊าก...!!” ผมถามพรางกรี๊ดไปในตัว
ทั้ง 5 คนยืนกรี๊ดกร๊าดกันอยู่ก่อนที่จะมีสิ่งที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นเพราะอยู่ ๆ ก็มีคนมาทำให้ต่อมโมโหทำงาน
“เอ้าน้องแมตได้ที่ 2 นี่ใช่ไหมค่ะ” เสียงนั้นดังขึ้นมาท่ามกลางความสุข
“พี่ส้ม” ใช่แล้วครับ อีส้มนั่นเอง
“ค่ะพี่เอง สู้เขานะคะ พี่ได้ที่ 1 ก็ลอยรำไปแล้วน่ะคะ” อีพี่ส้มพูดอย่างลอยหน้าลอยตา
“เอ...วันนั้นผมไปเชียร์พี่ส้มด้วยนะครับ แต่ว่าพี่ส้มไม่เห็นจะช่วยอะไรพี่ ๆ ปี 4 เค้าเลย” ผมพูดเพราะเริ่มจะหมดความอดทน คุณสมบัติคนดีเริ่มหลุดลอก
“ปริง..!!” อีมิ้นไม่อยู่นิ่ง พูดพรางทำท่าเป่าเล็บเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
อีพี่ส้มหน้าเสียไม่ใช่น้อย มองผมและมิ้นตาเขม่ง มิ้นเงยหน้าขึ้นมาจากการเป่าเล็บ แล้วยิ้มให้พี่ส้มผู้น่ารักหนึ่งที่ พี่ส้มเดินสะบัดหน้ากลับไป ทั้ง 5 หัวเราะเยาะเย้ยตามไปให้ด้วย เพราะดูจากสภาพทุกคนคงหมดความอดทนเหมือนผม
“อุ๊ย...ตายแล้ว...!! นางเอกของเราหายไปไหน” มิ้นยังไม่จบ มากัดผมต่อ
“มึงไม่ต้องมากัดกูเลย กูก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน” ผมพูด
“ไปตบมันกันป่ะล่ะ” มันไม่จบ
“อีมิ้น..!! มึงเป็นนักมวยเก่าป่ะเนี้ย อีเ-ย เอะอะเป็นตบตลอด” ผมด่ามัน
“ก็แม่งน่าโมโหนี่หว่า” มิ้นพูด
“ช่างเค้าเหอะมิ้น ถือว่าพี่ขอ” พี่ผงฟูพูด
และเราก็แยกย้าย จริง ๆ กะว่าจะไปฉลองกันอีกที แต่ว่ามันฉลองกันกี่รอบแล้ว ผมเริ่มเซ็งแล้ว เพราะฉลองก็กินได้แค่สปาย เลยยอมไม่ฉลองเลยดีกว่า และเมืออยู่บนรถ..
“พี่ผงฟูเคยคบกะพี่ส้มจริง ๆ ป่ะ” ผมถาม
“ไม่เคยอ่ะ เคยแต่คุยกันเฉย ๆ” พี่ฟูตอบ
เราก็คุยกันไปเรื่อย ๆ จนถึงบ้านก็ค่อยทำอะไรกินกัน วันนี้ผมเกิดอยากเปิดบอร์ดของมหาวิทยาลัยดูว่ามีเรื่องเกี่ยวกับผมบ้างหรือเปล่า เพราะแม้ว่าจะไม่มีใครมาด่าผมแล้วก็เถอะ แต่สังหรณ์แปลก ๆ เพราะวันนี้เพิ่งด่าพี่ส้มไป
ผมเปิดเข้าไปในบอร์ดที่เค้าให้นักศึกษาคุยเล่น ๆ กัน มีกฎคือห้ามด่าอาจารย์หรือบุคลากรด้วยคำหยาบคาย แต่ถ้าจะตำหนิก็ไม่ให้ใช้คำหยาบ นอกนั้นจะทำอะไรก็ทำ ด่าเพื่อน ๆ นักเรียนก็ตามสบาย
ผมเลื่อนลงมาเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็เจอกระทู้หนึ่ง ‘แมต ไม่หยุดแม้ ผอ.สั่งเลิกคบ’ ผมเปิดเข้าไปทันทีเลย
‘น้องแมตปี 1 ไม่หยุดจับพี่ผงฟู ถึงแม้ว่าท่าน ผอ. ผู้เป็นปู่จะห้ามถึงขั้นที่ว่าจะให้ทุนไปนอก แต่ตนยังไม่ยอม ไม่รู้ว่ารักจริงหรือมีแผน แต่ถึงจะยังไงพี่ผงฟูก็มีคู่หมั้นแสนสวยอย่างพี่ส้ม แต่ว่าแมตเองก็หาได้สนใจไม่ เค้ายังรุกต่ออย่างไม่อายฟ้าอายดิน’
น้ำตาผมถึงกับร่วงเลยทีเดียว ไม่คิดว่าจะกล้าทำกันถึงขนาดนี้ แล้วมีคนด่าคนเขียนอยู่เหมือนกัน ซึ่งนั้นก็คือพวกมิ้นนั่นเอง เสียงประตูเปิดเข้ามานั่นคือ...
“เป็นอะไรแมต” พี่ผงฟูเห็นผมร้องไห้จึงรีบวิ่งเข้ามา
“พี่ไม่ไหวแล้วนะ แมตไปอาบน้ำก่อน พี่เคลียเอง” พี่ผงฟูไล่ผมไปอาบน้ำ
ผมวิ่งเข้าไปอาบน้ำ แล้วร้องไห้ในห้องน้ำอีกครั้ง ผมใช้เวลาอาบน้ำอีกไม่นานก็ออกมา จึงเดินไปหาพี่ผงฟูที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่
“พี่ฟูทำไรไปอ่ะ” ผมถามเพราะเห็นท่าทีแปลก ๆ
“มาดูนี่สิ” พี่ผงฟูพูดพรางขวักมือเรียก
‘ผมผงฟูครับ จากเรื่องราวในกระทู้ที่ทำให้แฟนผมถึงกับน้ำตาตกไปในเมื่อกี้ ทำให้ผมทนไม่ไหว จึงได้มาขอร้องและบอกให้พวกคุณรู้เอาไว้ว่า ผมเป็นคนบอกรักแมตเอง ผมรักแมตเพียงคนเดียว ส่วนคนอื่นก็เป็นเพียงแค่คนอื่น แม้จะได้ชื่ออะไรก็ตามแต่ แต่นิ้วทั้ง 10 ของผมว่าง ถ้าจะมีการทำอะไร พวกคุณคงรู้นะครับว่ามันหมายความว่าอย่างไร’
แล้วท้ายกระทู้ก็มีรูปมือของพี่ผงฟู กระทู้นี้เห็นได้ชัดว่ามีผู้คนสนใจกันเป็นอย่างมาก เพราะการอ่านเยอะมากแต่ว่าคอมเม้นมีเพียง 1 นั่นคือ
‘ขอบอกนะคะ ว่าคนที่มาทำให้ความรักของเพื่อนฉันร้าวฉาน พวกเธอคือคนที่เลวมาก ถ้ายังไม่เชื่อก็ดูเอาเองนะคะว่าถ้าเค้ารักกันจริง ๆ ทำไมเค้าถึงไม่อยู่ทีมเดียวกันในการแข่งล่ะค่ะ อีปริงที่คอยเกาะพี่ปี 4 อยู่ ขอให้หยุดพฤติกรรมนะคะ’
แม้ว่าจะไม่ได้ลงชื่อว่าเป็นใคร แต่ก็คงเดาไม่อยากแน่นอน ว่าต้องเป็น “มิ้น” อย่างแน่นอน
ในเช้าวันต่อมาผมเดินเข้ามาพร้อมกับพี่ผงฟู โดยพี่ผงฟูก็จับมือผมเขามาด้วย แม้ว่าผมจะปฏิเสธแล้วก็ตาม แต่เขาก็หาว่าจะเชื่อไม่ เราเดินไปนั่งที่โต๊ะของพวกผม
“อีมิ้น เมื่อวานแรงนะมึง” ผมพูด
“เมื่อคืนกูจะไปดักตบอีปริงแล้วด้วย” มิ้นพูดพร้อมทำท่าจริงจัง
“ตบเลยพี่ช่วย” พี่ผงฟูพูด
“พี่ผงฟู เมื่อวานยังห้ามอยู่เลยนะพี่” ไมค์พูด
และพวกเราก็หัวเราะกัน และจากนั้นมิ้นมันก็เห็นความผิดปกติเดินมา มันก็พูดขึ้นเลยว่า
“ปริงที่ดีแต่ลอบกัด” มิ้นตะโกน
“น่าสงสารนะ เป็นกูอ่ะถ้ามีคู่หมั้นมาประจาญ แอ๊ะ..!! ไม่ใช่นี่หว่า เพราะแม้แต่แหวนหมั้นยังไม่มี เป็นกูคงไม่กล้ามา ม.แล้วว่ะ” ไมค์พูด
“จริงด้วยว่ะมึง อายจะแย่” บอยพูด
อีพี่ส้มเมื่อได้ยินแล้วก็รีบเดินไป โดยทำเป็นไม่สนใจ แต่หน้าเหมือนจะโกรธมาก ๆ แต่ทำอะไรไม่ได้ เห็นแล้วก็สะใจดี
ติดตามตอนต่อไป
Writer : Glass Heart
เป็นไง สะใจไม๊ครับ