หัวข้อ: [เรื่องสั้นแนวรันทด-จบในตอน] เก็บเธอไว้ในจินตนาการ - หลังจากคืนนั้น [27.02.19]

[HKz Wings]

  อยากได้ต่ออีกนิดจังร้องให้เลยอ่ะจิงๆ สงสารซีแอนดี  เกลียดบีที่สุดที่เอไม่สนใจก็ควรละแมร่งทำตัวอุบาดแบบนั้นใครจะอยากได้

[╰Äρρłәßәѓѓÿ╮]

  รันทดจริงๆ พระรองซ้อนพระรอง 5555

[DREAM COME TRUE]

เครียดมาก เศร้ามาก อ่านแล้วจิตตกวูบเลย

[มาโซซายตี้]

วนมา ที่เอแอบชอบดี
อีกซักตอน นะคะ

[ohho99]

สั้นไปป่าวคะคนเขียน แบบว่ายังไม่รู้จุดจบลงท้ายของแต่ละคนเลยค่ะ
หรือว่าเป็นความตั้งใจให้คนอ่านไปจิ้นเอาเองคะ 555
แต่ชอบงานคนเขียนทุกเรื่องนะคะ พล็อตเรื่องแปลกแหวกแนวตลอด
ถ้ามาต่ออีกซะหน่อยจะขอบคุณยิ่งค่ะ....


เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^

[KKKwanGGG]

อืม สงสาร "ดี" ...... ขอบคุณครับ

[MmNn]

   แอบเศร้านะ​ อยากรู้อีกหน่อยจังว่าถ้าตื่นมา​แล้วจะรู้สึกยังไง

[MmNn]

   แอบเศร้านะ​ อยากรู้อีกหน่อยจังว่าถ้าตื่นมา​แล้วจะรู้สึกยังไง

[fenria]

อ่านไปก็หน่วงไป คุณพระรองนี่ เราว่ามันไม่ใช่ความรักอะ สำหรับเรา มันคือความหลงมากกว่า หลงจนไม่ลืมหูลืมตาด้วย

สงสารน้องดีจริงๆ

[LoveAlone]

 

[Fufufeel]

สงสารดีสุดเลย ซีสำหรับเราไม่สงสารอ่ะ ทำดีช้ำใจ มันน่าตี เอกับบีเนี่ยเหมาะกันแล้วศีลเสมอกันเว่อร์ เชอะๆ เราโกรธซีสุดเลย แงงงง ขอคนดีๆที่รักดีสักคน 

[mutyamania]

เดี๋ยวเรามาต่อดีกว่า คิดถึงเรื่องนี้

[mutyamania]

After The Night



หาญกล้าตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหัวและท้องไส้ปั่นป่วน
เขาเมา เมาเพราะผิดหวัง เสียใจในตัวของคนที่ตัวเองแอบรัก…..
นิน…แฟนของศรัณย์ เพื่อนสมัยมัธยมที่เหนือกว่าเขาทุกอย่าง
หาญเคยผิดหวังที่นินไปรักคนอย่างมัน ผิดหวังที่นินปล่อยให้มันทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า
หาญทั้งโกรธและเกลียดศรัณย์ ความเป็นเพื่อนที่เปราะบางแตกสลายลงไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ อาจเป็นคืนที่เขามีอะไรกับนินในฐานะชายชู้ และได้รับรู้ในอีกด้านหนึ่งของนินที่ไม่เคยแสดงออกมาให้เขาเห็นมาก่อน
เขาผิดหวังเหลือเกิน….ที่นินไม่ใช่อย่างที่เขาวาดฝันเอาไว้
เซ็กส์ครั้งต่อไปมันคือความใคร่ล้วนๆ
แต่ในเช้าวันนี้ คนที่เขาตื่นขึ้นมาเจอไม่ใช่นิน….
แต่เป็นอีกคนที่เขาแสนชิงชัง
ไอ้เซฟ….
เมื่อคืนเขาจำอะไรไม่ได้ แต่เมื่อสำรวจร่างกายของเขาและมันแล้ว หาญก็พอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น น้องชายของเขาเหนียวหนับและอ่อนปวกเปียกอย่างน่าเกลียด ขณะที่เนื้อตัวของไอ้เซฟนั้นเต็มไปด้วยรอยช้ำ และคราบเลือด
เขานอนกับเพื่อนร่วมคลาส ไอ้ตี๋พูดมากน่ารำคาญ คนที่เขาชกจนเลือดกลบปาก โทษฐานที่มันล่วงเกินนินด้วยวาจาและคำกล่าวหาสกปรก
ซึ่งมันอาจพูดถูก
และที่เขาโมโห….อาจเป็นเพราะมันพูดเรื่องจริง
.
.
.
.
.
“มึงกินยาแล้วก็พักผ่อนซะ มีอะไรก็หาบอกกู กูซื้อยาทาให้มึงด้วย มึงน่าจะให้หมอดู”
“อืม”
“อืมคือจะไปหาหมอ?”
“มึงกลับไปเถอะ…..เดี๋ยวกูจัดการเอง”
“จัดการอะไร”
“ก็ทุกเรื่อง….”
“คือมึงเข้าใจจริงๆใช่มั้ยว่ากูไม่ได้ตั้งใจ”
“เข้าใจดิ”
“กูเมามากจริงๆ…”
“อื่อ”
“แต่กูจะรับผิดชอบมึงจริงๆนะ”
“จะรับผิดชอบ….คือจะคบกับกูเหรอ….ฮะฮะ…”
“ตลกได้แล้วเหรอมึง กูหมายถึงรับผิดชอบที่ทำให้มึงเจ็บตัวไง แล้วถ้ามึงไม่โอเค อยากเอาผิดกู หรืออยากให้กูพามึงไปหาหมอ….ถ้าสภาพจิตใจมึงไม่โอเค”
“โดนมึงเอาไปแค่ทีเดียว ไม่ทำให้กูเป็นบ้าหรอก….หาญ กูว่า….เราทำเป็นว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นก็ได้นะเว้ย มึงเกลียดกูจะตายห่าไป แล้วมาเผลอเอากับกู มึงคง…ขยะแขยง…ใช่ไหม”
หาญมองหน้าอีกฝ่าย ใบหน้าของเขาเรียบเฉย ขณะที่อีกคนหนึ่งนั้น ขอบตากำลังร้อนผ่าวจนไม่อาจเงยหน้าขึ้นมองคู่สนทนาได้อีกต่อไป
เขา….ไม่ได้เกลียดมันขนาดนั้น
แค่ไม่ชอบที่มันปากมาก…..
แต่ไอ้เซฟคนที่พูดมากนั้น….ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกอึดอัดเหมือนไอ้เซฟในตอนนี้
มันเป็นความรู้สึกผิด….
รู้สึกเข้าหน้าไม่ติด
แต่ก็เป็นห่วง
ไอ้เซฟไม่ใช่เพื่อนที่เลวร้าย แต่มันเป็นคนที่เขามองเลยผ่านไป….หรือไม่ก็รู้สึกแค่…..รำคาญ
“เซฟมึงร้องไห้เหรอวะ เป็นงี้แล้วจะไม่ให้ห่วงได้ไง มึงแย่เพราะกู”
“กูชอบมึงหาญ”
“หา?....อะไรของมึงอีกเนี่ย”
“มึงคิดว่าคนเมาจะปล้ำคนไม่เมาได้เหรอวะ ถ้ากูไม่ยอมอ่ะ”
“เซฟ”
“แล้วที่กูยอม….เพราะมึงคิดว่ากูเป็นนินไงหาญ มึงรักเค้า….ส่วนกู….กูแค่อยากให้มึง….ไม่ต้องผิดหวัง แม้กระทั่งตอนที่มึงเมา เค้าทำร้ายมึงมามากเกินไปแล้ว กูไม่อยากให้เค้าทำร้ายมึงในความฝันอีก…แต่มึงลืมไปก็ได้นะหาญ จริงๆกูไม่ควรอยู่ให้มึงตื่นเจอ แต่….ฮ่าๆๆๆ กูเพลียมากจริงๆว่ะ”
“มึงแม่งโคตรบ้า”
“อือ….กูรู้…โคตรบ้าเลย….เพราะงั้น เราลืมเรื่องเมื่อคืนกันเถอะนะ”
ประตูห้องปิดลงได้สักพักแล้ว แต่หาญยังยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น เขากำลังสับสนกับความรู้สึกในตอนนี้
กลิ่นหอมอ่อนๆที่ไม่ใช่กลิ่นน้ำหอมของนิน ยังติดอยู่ที่ปลายจมูกของเขา
.
.
.
.
.
“มาแล้วครับ…มาแล้วๆ…จิ๊”
เซฟรู้สึกหงุดหงิดกับเสียงรัวเคาะประตู ร่างกายของเขายังไม่หายดีนัก จึงไม่สามารถก้าวขาให้เร็วดั่งใจคิดได้
ใครกัน มาเสียดึกดื่น
เด็กหนุ่มมองลอดผ่านช่องตาแมวเพื่อดูว่าเป็นใครที่มาหาเขา ก่อนจะพบว่าเป็นคนที่คุ้นเคยกันเป็นอย่างดี เนื่องจากบ้านของเขาอยู่ติดกับบ้านของอีกฝ่าย แม้สภาพบ้านจะต่างกันราวฟ้ากับเหวก็เถอะ แต่แม่ของพวกเขาก็เป็นเพื่อนสนิทกัน
“มาเพื่อ”
“กูเห็นไอ้หาญขี่มอไซต์มาส่งมึง”
“เสือกเก่ง”
“สภาพเหี้ยจังวะ….มีอะไรกันมาเหรอ”
“พ่องดิ”
แขกในยามวิกาลถือวิสาสะนั่งลงบนโซฟา นิ้วชี้ไปยังตู้เย็นที่ตั้งอยู่อีกฝั่งอย่างกวนโอ้ย
“จะแดกน้ำก็ลุกไปหยิบเอง”
“หยอกๆน่า”
ทั้งห้องเปลี่ยนเป็นความเงียบ หลังจากเสียงเปิดกระป๋องน้ำอัดลมดังขึ้น
“มึงนอนกับมันเหรอเซฟ”
“แล้วมึงจะสนใจอะไร เอาเวลาไปสนใจเมียร่านของมึงเถอะ”
“นินเป็นแค่คู่ขา มันไม่ใช่เมียกู”
“เหรอ…แต่มันก็เที่ยวไปแสดงให้ใครต่อใครดูนี่ รับบทเมียน่าสงสาร ถูกผัวซ้อม”
“ก็มันชอบความรุนแรง….แต่กูก็ไม่ได้ทำแรงขนาดนั้นซะหน่อย รอยที่เห็น มันไปได้จากคนอื่น…ไม่ใช่กู”
“โรคจิตชิบหาย ไอ้เหี้ยหาญก็ตาบอด”
“ถ้าเป็นคนที่กูรัก กูจะถนอมเค้า”
น้ำเสียงของเด็กหนุ่มหน้าหล่อร่างกำยำฟังดูเศร้าลงอย่างชัดเจน เซฟถอนหายใจใส่อย่างเอือมระอา
“มึงก็เลิกทำตัวแบบนี้ แล้วหาแฟนดีดีสักคน คบให้มันเป็นเรื่องเป็นราวสิวะ….ศรัณย์”
“กูมีคนที่ชอบแล้ว แต่เค้าไม่เคยมองกูน่ะสิ ไม่ว่าเวลาไหนเค้าก็ไม่เคยมองกูเลย กูก็….ทำได้แค่อยู่ในที่ของกู เมื่อไหร่ที่เค้าต้องการกู กูก็จะรอเขาอยู่ตรงนั้นแหละ”
“……อืม”
“ต้องการกูหรือยัง”
“…..”
“อยากร้องไห้มั้ยวะเซฟ….มึงร้องได้เลยนะ มานี่ มาซบอกพี่นี่มา”
บ่อน้ำตาของเซฟพลังทลายลงในชั่วนาทีนั้น เขาแหกปาก และส่งเสียงสะอื้นอย่างสุดเสียง หน้าของเขาจมลงไปกับอกแกร่งของศรัณย์ สัมผัสอ่อนโยนจากมือของศรัณย์ที่ลูบหัวของเขา ทำให้เขาปล่อยทุกอย่างจนหมด ก่อนจะค่อยๆผ่อนคลายลง จนกระทั่งห้องกลับมาเงียบอีกครั้ง
“คืนนี้กูนอนเป็นเพื่อนมึงนะ”
“อื่อ”
.
.
.
.
.
หาญยืนอยู่หน้าหอพักของเซฟ เขาเห็นไอ้ศรัณย์หายเข้าไปตั้งแต่เย็น เขารู้ว่าเซฟกับศรัณย์รู้จักกัน แต่เขาไม่เคยสนใจว่าทั้งสองคนนั้นสนิทกันแค่ไหน
สมองของหาญในตอนนี้ไม่มีนินอยู่เลยแม้แต่น้อย จะมีก็แต่ใบหน้าเศร้าๆของเซฟ คนที่เขาทำร้าย คนที่เขาเพิ่งรู้ว่ามันชอบเขา
เขาเป็นห่วงมัน
เขารู้สึกผิด
เขาอยากจะชดใช้ให้มัน….แต่เขาก็คง…ช้ากว่าไอ้ศรัณย์อีกแล้วใช่ไหม
ศรัณย์…..กูจะไม่ยอมแพ้คนอย่างมึงหรอก ไอ้เซฟมันชอบกู แล้วกูก็เป็นคนแรกของมัน หาญคนนี้ จะไม่ยอมเป็นพระรองอีกแล้ว

เด็กหนุ่มบอกกับตัวเองเช่นนั้น ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปในตึกอย่างแน่วแน่มั่นคง

(จบ)
หลายปีผ่าน ตัวละครก็มีชื่อ 5555

[yunnutjae]

อ่านตอนแรกแล้วแบบ โอยสงสารซี ดี มากๆ เอ บี คือผีเน่าโลงผุดีๆนี่เอง 
แต่พออ่านตอนที่2 แล้วอยากอุทาน เหี้_ ดังๆ พีคในพีคคคคคคคค คือเอ ไม่ได้เลวขนาดนั้น บีคือไม่ตรงปกมาก ไหนนางฟ้า!!? ซีดี ได้กัน แล้ว เอ นี้แอบรัก ดี ใช่มั้ยยยยยย อมกๆๆๆๆ วนลูปกันอยู่4คนอะ พีคกว่าคือเรื่องนี้ตอนที่1 กับ2 ห่างกัน 6 ปี 
ไรท์คะ 55555555 อึ้งอะ ถ้าจะมาต่อแล้วก็มาต่อให้จบนะคะ ทีมหาญเซฟนะ ศรัณนี่เป็นคนไม่เลวมากเท่าไร วอนหาแฟให้นางด้วย มีความดีที่ปลอบน้องเซฟอยู่ 55555555 สนุกค่ะ รอนะคะ! 

[NeN~]

โอ๊ยกรี๊ดดดดด คุณเชลคะ ลบคำว่าจบออกแล้วต่อเถอะค่ะะะะะะะะะ ค้างงงงงงงงงง

[Fufufeel]

ตอนแรกเราสงสาร ซีกับดีมากเลย แต่พออ่านตอนต่อมาสงสารเอกับดี ไม่สงสารซีแล้ววว โกรธ รู้ตัวช้าเหลือเกินพ่อคุณ เราจะยกดีให้เอ เพราะนายทำไม่ดีกับลูกเราา 

[ป่ามป๊ามป่ามปาม]

อ้าว ทีแรกคิดว่าบีน่าสงสาน คดีพลิกจ้า ทุกคนน่าสงสารหมดเลย ยกเว้นบี

[blove]

น่าจะต่ออีกกกกก 5555 สนุกดีอ่ะ รัก4เศร้ากันไปมา ตอนแรกๆก็สงสารซี ต่อมาสงสารดีมากๆ และท้ายที่สุดสงสารเอ โอ้ว่าความรักมันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ ก็ดีที่ซีเพิ่งจะรู้ตัว ไม่สายไปก็คงได้เป็นแฟนกับดี คึคึ