เข้ามาอ่านตอนจบด้วยคน
นี่ๆๆ คุณคนเขียน สองมีเรื่องจะบอกแหละ สองคงไม่สามารถตอแหลได้ว่างานเขียนของคุณเป็นแรงบันดาลใจให้สองเกิดคำถามอะไรบางอย่างขึ้นมา
แต่ก็ไม่สามารถปฎิเสธได้ว่าสองมีคำถามบางอย่างเกิดขึ้นเมื่ออ่านเรื่องของคุณ
ประจวบกับวันหนึ่งสองได้ดูรายการเจาะใจและได้ยินผู้ดำเนินรายการถามขึ้นมากลางอากาศว่า...
ทุกวันนี้เรากำลังหาอะไรอยู่ และเราทำเพื่ออะไร?
รายการวันนั้นทำให้สองได้เปลี่ยนความคิดเสียใหม่เกือบหมดเกี่ยวกับความรัก
น้ำใสๆ ไหลออกมาจากไหนสองไม่รู้...ดวงตา หรือ หัวใจ...
แต่มันทำให้สองได้เรียนรู้ว่า...เราเข้าใจผิดมาตลอดเกี่ยวกับคำว่า...ชีวิต
มันทำให้สองเริ่มเกิดคำถามกับตัวเอง...แต่แน่นอนว่ามันไม่ใช่คำถามที่ว่า...ชีวิตคืออะไร
สองไม่ได้สงสัยว่าชีวิตคืออะไร แต่ส่วนหนึ่งของคำถามที่เกิดขึ้นกับสองคือ...สองจะออกแบบชีวิตของสองอย่างไร สองอย่างให้ชีวิตของสองเป็นยังไง
ตลอดเวลาที่ผ่านมา...สองไม่เคยตั้งคำถามแบบนี้กับตัวเองเลย
พอคำถามเหล่านี้เกิดขึ้น....ข้อความในงานเขียนของคุณกับของคุณ ภัคD ก็ผุดขึ้นมาในห้วงความคิด
สิ่งเหล่านั้นล้วนทำให้สองงุนงงมากขึ้น มากเสียจนสองต้องตัดสินใจว่า...ถึงเวลาแล้วหรือยังที่เราจะค้นหาคำตอบของสิ่งเหล่านี้
แต่สองเองก็ขอยอมรับว่าจนปัญญา....สองไม่รู้จะไปถามใคร เพราะสองยังสงสัยว่า...สุดท้ายแล้ว อะไรคือความจริง
สิ่งที่สองไม่เชื่อ หรือ สิ่งที่สองเลือกที่จะเชื่อ
สิ่งไหนกันแน่คือความจริง
....ครั้งหนึ่ง สองเคยสงสัยว่า เกาหลีต่างจากคนทั่วไปตรงไหน ทำไมคนที่เป็นเกาหลีถึงได้กร้านและเจนต่อโลกอย่างที่หลายๆ คนคาดไม่ถึง
อะไรที่คนเหล่านั้นได้พบ อะไรที่คนเหล่านั้นต้องข้ามผ่าน
ใช่สิ่งเหล่านี้หรือเปล่าที่ทำให้ เกาหลี แผกไปจากคนส่วนใหญ่ที่เรียกตัวเองว่า...คนธรรมดา...แม้จะมีพฤติการไม่ต่างกันกับเกาหลี
สิ่งเหล่านี้คือความลับดำมืด
แต่....งานเขียนของคุณได้ฉายแสงเข้าไปในมุมมืดเหล่านั้น....บางมุม
....เท่าที่สองทราบมา การใส่บาตร คือการบำเพ็ญ "ทาน" หนึ่งในสามกิจของการสร้างบุญ
ทาน ศีล สมาธิและภาวนา
แรงบุญที่เกิดจากทานจะพิจารณาจากสามปัจจัย....ผู้ให้....สิ่งเป็นทาน...ผู้รับ
ผู้ให้....หากมีศีลบริบูรณ์ดี ย่อมเป็นสิ่งดี เปรียบได้กับ...เกษตรกรชาวนา
สิ่งเป็นทาน...หากบริสุทธิ์ย่อมได้บุญมาก หากได้มาด้วยทุจริตย่อมก่อบาป เปรียบได้ดั่ง...เมล็ดพันธุ์
ผู้รับ...หากอุดมไปด้วยศีลแล้วย่อมเป็นการดี เปรียบดุจ.....แผ่นดิน
บุญที่ได้ก็เหมือนเมล็ดข้าว หากส่วนประกอบทั้งสามนั้นดีแล้ว..ผลลัทธ์หรือเมล็ดข้าวย่อมอุดมและมีคุณภาพดี
บุญคือความอิ่มใจ การได้บุญมากคือแม้เวลาจะผ่านไปเนินนานเท่าใด เมื่อเราหวนย้อนนึกกลับมาอีกครั้งถึงการกระทำในครั้งนั้นหากเรายังอิ่มเอมและมีความปีติอยู่ในหัวใจอยู่
ท่านว่า...การกระทำนั้นได้บุญมาก
หวังว่าคงให้ความกระจ่างกับคุณในเรื่องการใส่บาตรได้บ้าง?
เจ๊สองง๊าบบ
เราไปขายมั่งดีกว่ามั๊ย
อิอิ
ล้อเล่ง
ถ้าชวนก็ไปนะ
กรี๊ดดดดดดดด!!!
จาโดนเจ๊ตบไหมเนี้ย
อิอิ
ไปเล่นน้ำที่คูเมือง ไม่เจอ นู๋กิบซ่าเลย แงๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
