หัวข้อ: เมื่อวันที่ผมขายตัว โดย คุณ Sunset

[HeretiC]

ลุ้นจังว่าเรื่องแต่งหรือเรื่องจริง

เกาหลีไม่ได้โง่ทุกคนนี่คะ อ่านตอนนี้แล้วสะท้อนใจแปลกๆ

[gift_deb]

เพื่อนเราก็เป็นเกาหลี รายได้ 6 หลักต่อเดือน เรานั่งทำงานง๊อกๆ ได้ยินแล้วก็นึกอิจฉาบ้าง แต่ไม่เป็นไร ใช่ว่าความสุขทุกอย่างจะบรรดาลได้ด้วยเงิน



ขอให้คนแต่งเดินตามทางที่ฝันเอาไว้ เป็นกำลังใจให้ ซักวันฝันคงเป็นจริงค่ะ

[Givesza]

 


เจ๊สองง๊าบบ

เราไปขายมั่งดีกว่ามั๊ย

อิอิ

ล้อเล่ง

ถ้าชวนก็ไปนะ

กรี๊ดดดดดดดด!!!

จาโดนเจ๊ตบไหมเนี้ย

อิอิ
 

[~ScAreD:SAcreD~]

เรื่องนี้หื่นได้ใจซะจริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

มิน่า ตาเรย์ยุให้อ่านมาตั้งนาน แถมมีอิเจ๊เป็นแฟนขาประจำอีก 555+

[VitamiN]

อืม มันคือความเป็นจริงส่วนหนึ่งของสังคม

[TONG]

มันก็เป็นส่วนหนึ่งของสังคมอะนะ

[__ .iMzii3]

รออ่านนะฮะ
เป็นกำลังใจให้นะครับ ^^

[ppanudet]

ขอบคุณครับ

[วิหคท่องนภา]

เป็นกำลังใจให้อีกคน

อ่านแล้วรู้สึกว่าเกาหลีนี่เป็นกันไม่ได้ง่ายๆจริงๆ

สู้ชีวิตมากมาย   งานแต่ละงานก็เลือกเองไม่ได้ 

  อ่านแล้วทำให้ฮึดจริงๆเลย  อดทนเข้าไว้นะคะ

[rarmz]

อ่านตรงที่บอกว่า จะเลือกลงทุนกับใครดี
ระหว่าง เกาหลี กับ นักธุรกิจ

เป็นผม ถ้าผมทราบว่า เงินที่เกาหลีเค้าได้มาสุจริต ผมก็ลงทุนนะ
แต่ถ้าเป็นนักธุรกิจแล้วเงินไม่สะอาดเนี่ยะ ผมไม่เอาดีกว่า

อย่างน้อย เงินที่เกาหลีได้มา เค้าก็ทำงานมา
ไม่ใช่ แบมือรับจากใครก็ไม่รู้ ใต้โต๊ะด้วยหรือเปล่า?
(เข้าใจผมไหมหว่า?)

เกาหลีเค้าก็คนเหมือนกัน
เพียงแต่มีอาชีพที่แตกต่างกันออกไป ก็แค่นั้น


ตกลง มันเรื่องจริงป่าวนิคับ?

[BICHA]

 ไม่ว่าเรื่องนี้จาเป็นเรื่องจริง

 หรือเรื่องแต่ง ยังไงก็ขอบคุณผู้เขียนนะคับ

 อ่านแล้วทำให้ได้รู้ถึงแง่มุมต่างๆ สิ่งที่ไม่เคยรู้

 ความรู้สึกของคนเหล่านั่น 

[Junrai_Hyper™]

อืมมมมม

นิยายสะท้อนปัญหาชีวิตจริงๆ

 

[thomaskung]

มันเป็นความจริงของสังคม - -"

 

[ltahset]

รอตอนต่อไป

ปล. สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ :สงกรานต์1:

[Sunset]

Happy Songkran Festival Krab

[Givesza]

สุขสันต์วันขึ้นปีใหม่ง๊าบบบ

มีความสุขถ้วนหน้า ขอให้รวยทั่วกันงับ


 :สงกรานต์3: :สงกรานต์3: :สงกรานต์3:

 

[มูมู่น้อย]

สุขสันต์วันสงกรานต์เช่นกัน  ใครไปเล่นน้ำที่ไหนบ้าง
+++++++++++++++++++++++++++++++++

"ต้อล แล้วต้อลคิดว่าจะทำงานอย่างนี้ไปนานแค่ไหนว่ะ"
บอยถามผมมา


"ไม่รู้ว่ะ ยังไม่ได้คิด แต่คงไม่นานนักหรอก"


"อืม"


"แล้วบอยง่ะ"


"ก็คงจนกว่าจะเรียนจบล่ะ ไม่แน่เหมือนกันอาจไปทำงานอย่างอื่น รู้เปล่าว่ามีแขกคนนึงเขาจะเอาบอยไปอยู่ด้วย"


"อ้าวจริงดิ"


"อืม แต่ยังตัดสินใจอยู่"


"ตัดสินใจว่า………."


"คือถ้าเราต้องไปอยู่กับคนที่เราไม่ได้รักทั้งวันทั้งคืนเนี่ย เราจะทนได้เหรอว่ะ มันไม่ใช่แค่วันเดียว หรือสองวันไง"


"อืม ก็ใช่นะ"


"แต่บอยก็กลัวว่ะ บอยไม่อยากทำงานแบบนี้แล้ว บอยกลัวว่าสักวัน มีใครคนนึงเดินมาในร้านแล้วเขารู้จักบอย รู้จักแม่บอยไรงี้ แล้วบอยจะทำยังไงดี ถ้ามีคนเอาไปเลี้ยงก็คงดีมั้ง มีเงินกิน มีเงินเรียน แต่ก็ยังไม่รู้ว่ะ ยังตัดสินใจอยู่"


"อืม ลองคิดดูล่ะกัน แต่ถ้าไงเรียนจบก็ต้องไปทำงานแบบคนธรรมดาๆนะโว๊ย งานแบบนี้มันทำได้ไม่นานหรอก เก็บตังค์ช่วงนี้ให้เยอะที่สุดก็พอ"


"เออว่ะ นี่ต้อลบอยมีเรื่องจะถามว่ะ"


"อะไรเหรอ…"

นั่นเป็นบทสนทนานึงที่ผมได้คุยกับบอย ก่อนที่จะมีเสียงนึงแทรกเข้ามา

…………………………………………………

"ปอนส์เป็นไงว่ะมรึงท่าทางเครียดๆ"


"อืม มีเรื่องนิดหน่อย"


"เรื่องไรว่ะ"


"เรื่องผัวด้วย พ่อด้วย"


"อืม เรื่องเยอะนะมรึง ทำไมพ่อมรึงเป็นไร"


"อย่ารู้เลยมรึง รู้แต่ว่าตอนนี้พ่อกรูเขามีเรื่องจำเป็นต้องใช้เงิน"


"แล้วเรื่องผัวมรึงล่ะ"


"เออ แง่งวันนี้มันจะชกกรู"


"ทำไมว่ะ"


"กรูด่ามันไง"


"มันไปมีเมียใหม่เหรอ"


"ป่าว มันมีชะนีโทรมาหามัน ตอนแรกมันบอกว่าเป็นแขกมัน ไปๆมาๆกรูเห็นมันโทรมาบ่อยไง ส่งแมสเสจไรงี้ กรูเลยถาม ซักไซ้มัน สรุปแล้วแง่งไปติดนักเรียน กรูก็เลยด่าเลยซิ"


"แล้วไงต่อ มันชกมรึงเลยเหรอ"


"ป่าวหรอก มันยังไม่ได้ชก กรูไม่ยอมให้มันชกหรอก"


"เออ เรื่องผัวๆเมียๆนี่กรูก็ไม่สันทัดว่ะ ไม่เคยมี แต่กรูว่าเดี๋ยวมรึงกลับไปห้องมรึงๆก็คงดีกันแล้วแหละ วัวเคยค้าม้าเคยขี่"


"คงไม่หรอก"


"แหม มรึงจะขนาดนั้นเลยเหรอ วันก่อนยังชมว่าผัวมรึงเก่งอยู่เลย"


"แง่ง หลังจากที่ทะเลาะกันก็มันเอาเสื้อผ้าออกไปเลยไง ตั่งแต่เมื่อเย็นน่ะ คืนนี้คงไม่เจอกันหรอก"


"อ๋อ แล้วนี่สรุปมรึงเศร้าเพราะมรึงกลัวผัวไม่กลับมาใช่มั้ยเนี่ย"


"อืม….."


"อิดอกส์ ฟังต้องนาน กรูนึกว่ามรึงเครียดเรื่องไร กรูว่าคืนนี้มรึงก็ต้องได้อีกสักผัวอยู่แล้วล่ะกลัวอะไร และหลังจากที่มรึงได้ผัวแล้วมรึงก็ได้เงินให้พ่อมรึงอยู่อีก อย่าเศร้าๆ เดี๋ยวแขกไม่มองนะมรึง"
น้องโก้เสริมเข้าไปอีก


"แหมคนเรามันก็ต้องมีมุมเศร้าของชีวิตบ้างดิอินี่ ใครจะสวย ใส อย่างมรึงได้ตลอดว่ะ"


"ขอบใจมากปอนส์ที่มรึงรู้ความจริงซะที ว่ากรูสวยกว่ามรึง"

……………………………………………………….

"แล้วนี่ อิโก้ มรึงสอบไปถึงไหนแล้ว เมื่อไรมรึงจะจบ"

"โอ๊ย อย่าถามมากเลยเรื่องเรียน กรูเอาแค่จบพอ กงเกรดไม่สนใจเท่าไร เฮ้ย…..เดี๋ยวก่อนๆ ต้อลๆพี่เขาเรียกมรึงง่ะ"

"ใครว่ะ"

"พี่กิตไงที่เคาน์เตอร์ง่ะ"

"เออ มองไม่เห็นว่ะ เดี๋ยวไปก่อนนะโว๊ย คงมีแขกแน่แล้วกรู"
ผมพูดกับสองสาวไปก่อนที่จะเดินไปที่เคาน์เตอร์

……………………………………………..

"ครับพี่กิต ว่าไงครับ"

"เดี๋ยวต้อลออกไปหาแขกนะ ประมาณตีสอง"

"หะ อะไรนะพี่ ตีสองแขกที่ไหนง่ะครับ ดึกจัง"

"เออน่า ไปโรงแรมตามที่อยู่นี้ นี่เบอร์โทร ตอนนี้ไปนั่งคุยกับเพื่อนๆก่อนก็ได้ ปิดร้านเที่ยงคืนค่อยออกไป จะได้ไม่เสียเวลา"

"แล้วโทรศัพท์ผมล่ะครับพี่ ผมจะได้เมมเบอร์"
ผมขอโทรศัพท์จากพี่กิต ร้านนี้เด็กจะต้องฝากโทรศัพท์ไว้ที่กัปตัน เพราะทางร้านต้องป้องกันไม่ให้เด็กโทรไปหาแขกเอง หรือแขกโทรมาหาเด็กเอง

ผมจ่ายเงินค่าออฟให้กับทางร้านสามร้อยบาทก่อนล่วงหน้า ซึ่งมันก็เหมือนเดิมๆทุกครั้งที่ผมทำ ผมหยิบถุงยางและเจลหล่อลื่นใส่กระเป๋า จริงแล้วค่าออฟ ทางร้านเขาเรียกให้ดูดีว่า ค่าอุปกรณ์

……………………………………………………………………………….

ผมเดินทางมาถึงโรงแรมตามที่นัดหมาย มันเป็นโรงแรมค่อนข้างใหญ่โตสำหรับผมเลยที่เดียว ผมโทรเข้าไปยังเบอร์ที่ผมได้มา

แขกของผมรออยู่แล้วที่ห้อง บนชั้นสอง

ผมเคาะประตูสองครั้ง ชั่วครู่มีชายหนุ่มคนนึงเปิดประตูออกมา เขาผงะเล็กน้อยที่เห็นผม

แต่แปลก ผมไม่รู้สึกว่าต้องผงะหรือตกใจเมื่อเห็นเขา ผมถอดรองเท้าเอาไว้ที่ข้างประตูนั้น ผมเดินเข้าไปนั่งที่ปลายเตียง แขกของผมอีกคนนั่งที่โซฟา ส่วนชายหนุ่มคนเปิดประตูซึ่งก็คือแขกของผมในคืนนี้ มานั่งกับผมที่ปลายเตียงเช่นกัน

คืนนี้ผมมีแขกสองคนในคราวเดียว

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

[gift_deb]

   เอาล่ะสิ ทีนี้มี 2p ละ 



ว่าแต่เมื่อไหร่เรื่องนี้จะมีพระ - นางค่ะ เดาไม่ออกจริงๆ สะท้อนชีวิตมากๆ

[VitamiN]

ง่า จะรอตอนต่อไปน้า

[IO]

จะเป็นไงต่อไปนาาา

[mu_off]

ตามมาเก็บแล้วคับเพ่พิม 

...

ได้กันไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้ 

ว่าแล้วก็

เป็นกำลังใจให้พี่พิมพ์นะค้าบ 

[Sunset]

สวัสดีคุณมูมู่น้อย คุณเรย์ และคุณผู้อ่านทุกท่านครับ

กระผม Sunset คนที่เขียนงานที่คุณกำลังอ่านกันอยู่นี่ล่ะครับ  นี่น่าจะเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่ผมจะเข้ามาคุยในกระทู้แห่งนี้ครับ (หลังจากที่เคยแวปๆมา)

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณคุณเรย์ที่เห็นว่างานเขียนของผมมีความน่าสนใจ พอที่จะนำมาลงในเวปแห่งนี้ ต่อมาต้องขอขอบคุณ คุณมูมู่น้อยที่สละเวลามานั่งลงเรื่องและแก้ไขคำผิด(ที่เยอะมาก)ให้ผมและผู้อ่านครับ


ขอโทษที่ผมอาจเป็นเจ้าของเรื่องที่ไม่ดีนักเพราะนำเรื่องราวค่อนข้างแรงมานำเสนอ และที่สำคัญขอโทษอีกทีที่ไม่ได้เข้ามาทักทายเลย

ขอบคุณสำหรับใครก็ตามที่ชอบงานของผมครับ ผมชอบที่จะอ่านความคิดเห็นของพวกคุณจริงๆ


กรุณาติดตามตอนจบของเรื่องนี้ แล้วคุณจะรู้ว่ามันจริง.....












หรือไม่จริง.............





ปล.ฝากเล่นน้ำด้วยนะครับ ปีนี้ผมไม่ได้ซึมซับกับบรรยากาศเหล่านั้นเลย



                                                                                     Sunset.

[minidemon]

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

ขอให้เรื่องนี้จบด้วยดีเถอะค่ะ 

[MiTo™]

จะติดตามตลอดงับ

เป็นกำลังใจให้นะง๊าบ

[FÂntastic 1st™]

ชอบ ชอบ 

[paojijank]

เป็นกำลังใจให้ค๊าบ  เราก็เป็นพวกลัวน้ำเหมือนกัน 

[39768]

รอลุ้นง่า   

[nartch]

คนเปิดประตูเป็นใครอ่ะ...ทำไมต้องแปลกใจ
แล้วทำไมต้อลไม่แปลกใจ...  
... รอเฉลยดีกว่า ....
:สงกรานต์1:

[TONG]

จะเป็นอย่างไรต่อไปรอลุ้นครับ

[IO]

เป็นกำลังใจให้ครับ