ตอนที่ 16
กอด 100%
[Pontz x Joe][Pontz]“เหี้ยเหอะ!!!! อื้อออ”
“พูดไม่เพราะเลยดื้อ” ผมกดนิ้วลงไปแบบย้ำๆตรงจุดเสียวของโจอีกครั้ง ก่อนจะก้มลงกระซิบที่ข้างหูโจเบาๆ
“อย่า..กะ..แกล้งง อ๊ะ!!” เสียงโจขาดห้วงลงทันทีที่ผมดึงนิ้วออกจากช่องด้านหลังนั้น
“ถึงเวลาเจอของจริงแล้วนะครับดื้อ~” ผมพูดอย่างอารมณ์ดีก่อนจะหยิบเจลที่ตั้งอยู่ใกล้มือ(แต่ผมมีเจลได้ไงวะ?? เออ ช่างแม่ง
เหอะ) มาบีบใส่มือเล็กน้อยก่อนจะปาดป้ายไปที่ทางรักของโจ
“อื้อออ อะไรอ่ะ” โจพูดพร้อมกับพยายามจะเหลียวหลังกลับมามองว่าผมกำลังทำอะไรอยู่
“อ๊ะ..ปะ..ป๊อนซ์” เสียงโจฟังดูกระท่อนกระแท่นขึ้นอย่าชัดเจนเมื่อผมเอาแก่นกายไปถูไถตรงทางเข้าของช่องทางด้านหลัง
“ไงครับคนดี พร้อมนะครับ” ผมพูดพร้อมกับก้มลงจูบซับเหงื่อที่ขมับของโจอย่างอ่อนโยนก่อนจะค่อยๆดันแก่นกายของผมเข้าไป
ในทางรักนั้นอย่างยากลำบาก แม่งฟิตเหี้ยๆอ่ะ
“อ๊ะ อื้ออ ไม่เอาแล้วว เอาออกไปนะ ฮึก เจ็บอ่ะ ฮืออ” โจยื่นมือมาตีผมรัวๆ พร้อมกับส่ายหน้าไปมาด้วยความเจ็บปวด แต่มันจะรู้
มั้ยนะว่าหน้าแดงๆ น้ำตาคลอๆพร้อมกับสีหน้าเจ็บปวดปนอ้อนวอนนั้นมันทำให้อารมณ์ผมมันพลุ่งพล่านขึ้นกว่าเดิม
“อย่าเกร็งสิครับคนดี ผ่อนคลายนะ” ผมพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปด้านหน้าเพื่อขยับแก่นกายของโจไปด้วย
“อื้อออ อ๊ะ แฮ่กๆๆ เจ็บอ่ะ ฮึก เจ็บ” โจร้องออกมาลั่นเมื่อผมตัดสินใจกดแก่นกายลงไปเต็มแรงจนมันมุดหายเข้าไปในช่องทางรัก
ของโจจนมิด
“ป๊อนซ์เข้าไปอยู่ในตัวโจแล้วนะครับ” ผมก้มลงกระซิบบอกไอ้ตัวเล็กที่ยืนตัวสั่นระริกอยู่เบื้องหน้าก่อนจะงับที่หูของโจเล่นเบาๆ
“จะ อ๊ะ พูดทำไมเล่า!!” โจหน้าแดงระเรื่อก่อนจะหันมาค้อนใส่ผม ทำหน้าตาน่ารักเกินไปแล้วว ผมเลยก้มลงขโมยจูบจากปาก
เล็กๆนั่นซะ อื้มมมม ยังหวานเหมือนเดิมเลย หึๆๆ
“อยากรู้มั้ยว่าตอนนี้ตัวเองทำหน้ายังไงอยู่” ผมพูดถามพร้อมกับค่อยๆขยับแก่นกายเข้าออกอย่างช้าๆ
“อ๊ะ..มะ..ไม่อยาก อื้อออ ป๊อนซ์” ปฏิเสธไปเหอะ มีรึคนอย่างผมจะฟัง
ผมประคองร่างที่อ่อนปวกเปียกของโจให้เดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกที่อ่างล่างมือโดยที่แก่นกายผมก็ยังคงเชื่อมติดอยู่กับตัว
ของโจ
“ไหนดูดิ เห็นรึยังว่าตัวเองน่ารักขนาดไหน” ผมก้มลงกระซิบที่ข้างหูของโจอีกครั้งแต่โจก็ยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองที่กระจก
อยู่ดี ผมเลยเอื้อมมือไปสะกิดหยอกที่ตุ่มไตสีหวานกลางอกเน้นๆ พร้อมกับขบลงเบาๆที่คอของโจ
“อ๊าๆๆ ป๊อนซ์ อื้มมม”ได้ผลครับ โจเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับสูดปากอย่างเซ็กซี่ แต่เมื่อเห็นสภาพตัวเองในกระจกโจก็รีบหลับตาปี๋
ทันที
“หลับตาทำไมล่ะหื้ม??” ผมถามหยอกพร้อมกับขยับแก่นกายรัวจนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นไปทั้งห้องน้ำ
“อ๊ะ มะ..มันน่าอาย อ๊าๆๆ” โจพูดเถียงออกมาด้วยเสียงสั่นๆ
“ไม่เห็นจะหน้าอายตรงไหนเลย ออกจะน่ารัก ลืมตาเร็ว”
“ไม่เอา” ไม่เอางั้นเหรอที่รัก ได้~
“อ๊ะ..ป๊อนซ์อย่าแกล้ง ไอ้ป๊อนซ์!!!” โจตวาดออกมาอย่างอารมณ์เสียเมื่อผมหยุดขยับซะดื้อๆแล้วยืนมองหน้าโจผ่านในกระจก
นิ่งๆ
“ก็โจไม่ยอมลืมตาอ่ะ” ผมพูดไปก็กลั้นยิ้มไป แล้วโจก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาทีละนิดก่อนที่หน้าแดงขึ้นมาอีกครั้ง
“ลืมตาแล้ว” โจพูดกับผมโดยมองหน้าผมผ่านทางกระจกด้านหน้า
“ครับ แล้วโจจะให้ป๊อนซ์ทำอะไรอ่ะ” ผมแกล้งถามเสียงนิ่ง โจก็ขมวดคิ้วขึ้นทันทีก่อนจะเม้มริมฝีปากเข้าหากันจนซีด
“ก็ทำแบบเมื่อกี๊ไง” พูดไปก็หน้าแดงไป จะยั่วไปไหนครับที่รัก
“แบบไหน?” กวนตีนป่ะละ แบบว่ามีความสุขอ่ะนะ
“ก็แบบเมื่อกี๊ไง”
“แบบนี้รึเปล่า?” ผมพูดพร้อมกับเอามือไปประคองสะโพกนิ่มของโจไว้ก่อนจะค่อยๆขยับแก่นกายอย่างช้าๆ เนิบนาบ แต่เน้นๆไป
ที่จุดที่สามารถเรียกอารมณ์ของโจได้เป็นอย่างดี
“ป๊อนซ์ อื้อออ..ยะ..อย่าแกล้งดิ”
“ก็นี่ไง ทำแบบเมื่อกี๊อยู่แล้ว” ผมพูดพร้อมกับสวนแก่นกายเข้าไปเน้นๆอีกครั้งจนร่างโจสั่นสะท้านไปทั้งร่าง
“เร็วๆหน่อย เร็วอีก!!!”
“หึ ตามบัญชาครับที่รัก” สิ้นคำพูดขอตัวเองผมก็เร่งจังหวะจนโจครางออกมาไม่เป็นภาษา
“อ๊า ไม่ไหวแล้วป๊อนซ์ จะออกแล้ว อ๊ะ อ๊ะ..”
“งั้นพร้อมกันนะครับ” ผมก้มลงกระซิบข้างหูของโจเบาๆก่อนจะเร่งจังหวะขึ้นจากเดิมอีกครั้ง แล้วผมกับโจก็ได้ปลดปล่อยออกมา
พร้อมๆกัน
หลังจากที่ผมถอนแก่นกายออกจากช่องทางรักของโจ มันก็มีน้ำรักของผมไหลตามออกมาติดๆ และนั่นก็ทำให้โจหน้าแดงก้มหน้า
งุดไม่กล้าเยื้องย่างไปไหนเพราะขยับทีมันก็ไหลออกมาที
“มา เดี๋ยวป๊อนซ์ทำความสะอาดให้” ผมพูดพร้อมกับอุ้มโจไปวางในอ่างอาบน้ำแล้วจับโจให้หันหลังอีกครั้ง
“มะไม่ต้องอ่ะ เดี๋ยวทำเอง” โจพูดบอกโดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาสบจาผมเลยแม้แต่นิดเดียว น่ารักเกินไปแล้ว
“โอเคครับ” ผมตอบรับคำก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวมานุ่งแล้วยืนกอดอกพิงกระจกมองดูการกระทำของโจ
โจกัดปากอย่างครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะค่อยๆเลื่อนนิ้วไปอยู่ที่ช่องทางด้านหลังของตัวเองแต่ดูเหมือนจะไม่กล้าล้วงเข้าไปด้าน
ในเพราะอาจจะยังมีอาการเจ็บอยู่ละมั้ง
“เอ่อ..” โจเหมือนจะอยากพูดอะไรสักอย่างแต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมก็รีบเม้มปากแล้วก้มหน้าลงทันที
“มา เดี๋ยวป๊อนซ์เอาออกให้” ผมพูดก่อนจะนั่งยองๆลงเอาแขนข้างหนึ่งเท้าไว้กับอ่างส่วนมืออีกข้างก็มุดหายลงไปใต้น้ำเพื่อที่จะ
ควานเอาน้ำรักที่ยังคั่งค้างอยู่ภายในช่องรักนั้นออก
“อ๊ะ!!” โจอุทานออกมาก่อนจะโผเข้าซบหน้าลงกับไหล่ผมเมื่อผมค่อยๆใช้นิ้วกวาดเอาน้ำรักออกมา
“อ่ะ หมดแล้วครับ เดี๋ยวป๊อนซ์อาบน้ำให้นะ” โจพยักหน้ารับ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ผมก็จัดการอาบน้ำสระผม เช็ดตัว เช็ดผมใส่
เสื้อผ้า หายาแก้ปวดมาให้กินก่อนจะกล่อมโจจนหลับ แล้วถึงลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วกลับมานอนข้างๆกับโจที่หลับไปนาน
แล้ว ผมนอนมองเสี้ยวหน้าของโจพร้อมกับยิ้มน้อยๆแล้วก้มลงจูบที่ขมับของโจเบาๆก่อนจะดึงโจเข้ามากอดไว้ โจขยับตัวพลิก
หน้าหันเข้ามาหาผมทั้งๆที่ตายังปิดอยู่ ก่อนจะค่อยๆขยับเบียดเข้ามาซุกที่อกของผม
“โจ โจครับ” ผมลองเรียกพร้อมกับเขย่าเบาๆ
“อื้อออ” คนหน้าหวานตรงหน้าก็ส่งเสียงงึมงำออกมาอย่างไม่พอใจก่อนจะขยับเข้ามาใกล้ผมมากกว่าเดิม หึๆ ดื้อเอ๊ยยยย
ผมก้มลงจูบหน้าผากของโจอีกครั้งก่อนจะเอามือข้างหนึ่งให้โจหนุนส่วนอีกข้างก็โอบรอบเอวบางนั้นไว้อย่างต้องการจะปกป้อง
“ทำไมวะโจ?”
“ทำไมกูถึงรักมึงได้ขนาดนี้วะ?” ผมยิ้มกับตัวเองก่อนจะหลับตาลงช้าๆแล้วไม่นานผมก็เข้าสู่ห้วงนิทราเหมือนกับไอ้ตัวเล็กที่อยู่ใน
อ้อมกอดของผม
[Joe]“อื้ออออ” โอ๊ยยยย เช้าแล้วเหรอเนี่ย
ผมกระพริบตาถี่ๆเพื่อที่จะปรับสายตาให้สามารถรับแสงได้ ก่อนจะขยี้ตาและสะบัดหัวเพื่อไล่อาการง่วงนอนออกไป
“อ๊ะ!!” ผมหลุดอุทานออกมาทันทีที่ทำท่าจะลุกขึ้นนั่ง
ความเจ็บร้าวจากช่องทางด้านหลังทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนทำอะไรลงไปบ้าง
เหยดเข้!!!!!!!!!!!! สาดดดดดดด!!!!!!!!
ผมขยี้หัวไปมาอย่างแรง แม่งทำไมทำอะไรไม่คิดเลยวะกู ผมรู้สึกได้เลยว่าตอนนี้หน้าของผมต้องแดงเอามากๆแน่ๆอ่ะ แงๆ T_T
“อ้าว ตื่นแล้วเหรอ?” เดินหล่อเข้ามาเชียวสัด แต่ก็นะตอนนี้ผมไม่มีความกล้าหาญพอที่จะสู้หน้ากับไอ้หล่อนี่ได้หรอก ผมเลยยก
ผ้าห่มขึ้นมาคลุมหัวจนมิด
“ฮ่าๆๆๆ ทำไรอ่ะดื้อ” ไอ้ป๊อนซ์หัวเราะออกมาเสียงดังก่อนจะถามแล้วเดินมาจับหัวของผมจากด้านนอกผ้าห่ม
“อย่าเข้ามานะ!!” ผมตะโกนออกไปจากในผ้าห่ม แม่ง รู้ว่ากูอายก็มาเซ้าซี้อยู่นั่นแหละ
“โอเคๆ พร้อมจะสู้หน้าเมื่อไหร่ก็บอกแล้วกันนะ”
“น้ำด้วย”
“ห๊ะ??” เสียงป๊อนซ์เดินย้อนกลับเข้ามาอีกครั้ง
“เอาน้ำมาให้ด้วย หิวน้ำ” ผมหลับหูหลับตาพูดออกไปแบบรัวๆ
“อ๋อ ได้ครับ รอแปปนึงนะ” ป๊อนซ์ยื่นมือมาลูบหัวผมอีกครั้งก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
“อ๊ากกกกก” ผมตะโกนออกมาสุดเสียง
แอ๊ดดด
มาเร็วซะเหลือเกินนะ
“เอามาเร็วๆดิ คอแห้ง” ผมตะโกนไปทางหน้าประตูกอ่นจะหันกลับมานั่งหันหลังให้ประตูอีกครั้ง
“ว๊ายยยย ทำไรอ่ะตัวเธอถึงได้คอแห้ง” เชรี่ยยยย ไอ้ภูมิ!!!!
“เอ้ๆๆๆ ใช่เสียงเมื่อคืนรึเปล่าน้า??” ไม่ต้องมาแบ๊วเลยสาดนาย
“เสียงอะไรเหรอ ใช่ที่ว่า ‘อ๊ะ ป๊อนซ์ อ๊ะ เร็วอีก ไม่ไหวแล้ว ปะ..’…”
“พวกมึงมาวุ่นวายอะไรกับเมียกูเนี่ย” ไม่ทันที่ไอ้ภูมิจะได้พูดล้อเลียนผมจบ ไอ้ป๊อนซ์ก็เป็นเหมือนเจ้าชายขี่บีเอ็มขาว(??)เข้ามา
ช่วยไว้ได้ทัน
“ป๊อนซ์~” ตอนนี้ผมอาย อายมากกก เหมือนจะอยากร้องไห้เลยอ่ะ ผมเลยหลับตาปี๋แล้วกางแขนออกหันไปทางที่ป๊อนซ์ยืนอยู่
“ว่าไงครับ” ป๊อนซ์เดินเข้ามานั่งข้างๆก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด ผมก็จัดการซุกหน้าลงกับอกมันทันที
“แหมๆ เรียกเมียได้เต็มปากเต็มคำเลยนะจ๊ะ” พอแล้วภูมิ กูขอ
“อืมม เอ่อ ว่าแต่กูสงสัยว่ะ ว่ามึงเอาไอ้น้ำนั่นมาจากไหนวะ”
“เออ กูก็สงสัย” ผมพูดผสมโรงไปกับป๊อนซ์ด้วย แต่หน้าก็ยังคงซุกอยู่กับอกป๊อนซ์ไม่ห่าง
“แผนกูกับไอ้นายเองแหละ เจ๋งป่ะ” ไอ้สาดดดดดดดดดด กูเกลียดมึงงง
“ฮ่าๆๆๆๆ จริงดิ” หัวเราะสาด หัวเราะ เดี๋ยวกูจับเลาะฟันหมดปากเลย
“มึงหัวเราะอะไรวะป๊อนซ์ ทำไมอ่ะ มันตลก ฮึก มาก เหรอ ฮึก ฮือออ” อย่าได้สงสัยว่าผมร้องไห้ทำไม เพราะผมเองก็ยังไม่รู้เลย
รู้แค่ว่ามันรู้สึกหน่วงๆมึนๆปวดหัวนิดบวกกับเจ็บ..เอ่อ..อื้ม...นั่นแหละมากกกก
“เฮ้ยดื้อ เป็นไรเนี่ย ร้องไห้ทำไมครับ” สีหน้าป๊อนซ์ดูตกใจมาก มันจับคางผมให้เงยขึ้นไปสบตากับมันก่อนจะกอดผมไว้แน่น ส่วน
อีสองตัวที่เหลือก็แม่งทำหน้าตาล้อเลียนไม่หยุด
“พวกกูไปก่อนนะมึง เคลียร์กับเมียเสร็จก็ลงไปกินข้าวกับพวกกูด้วยนะ หิวแล้ว” ไอ้ภูมิพูดก่อนจะหันไปสะกิดไอ้นายให้เดินตาม
ออกไป
“เออๆได้” ป๊อนซ์ตะโกนรับ แล้วรอจนไอ้ภูมิกับไอ้นายออกไปจากห้องแล้วปิดประตูก่อนถึงจะเชยคางผมให้เงยขึ้นอีกครั้ง
“ไหนเป็นอะไรบอกป๊อนซ์สิครับ” ป๊อนซ์พูดถามก่อนจะจุ๊บเบาๆที่ปากผม
“ก็ มึง ฮึก แม่ง ฮึก ไม่ ฿@##%%^$$#” บรรเลงเลยครับ แม่งพูดอะไรออกมาบ้างก็ไม่รู้ มีความหมายบ้างไม่มีบ้าง
“โอ๋ๆๆๆ ใจเย็นๆนะ เอ๊ะ ตัวร้อนอ่ะ ไม่สบายเหรอดื้อ” ป๊อนซ์เอามือแนบที่แก้มของผมทั้งสองข้างก่อนจะถามออกมาด้วยน้ำเสียง
ที่แสดงออกถึงความเป็นห่วงได้อย่างชัดเจน
“ไม่รู้อ่ะ แต่ปวดหัวอ่ะ ปวดมากก” ผมเริ่มงอแงออกมาอีกครั้ง
“งั้นรออยู่นี่นะ เดี๋ยวป๊อนซ์ไปเอาข้าวมาให้กิน แล้วจะได้กินยา” ป๊อนซ์พูดก่อนทำท่าจะลุกขึ้นยืนแต่ผมก็รั้งเอวป๊อนซ์ไว้แล้วก้มลง
นอนหนุนตักป๊อนซ์
“ไม่เอาอ่ะ ฮึก ไม่ให้ไป ฮือออ จะอยู่ ฮึก กับป๊อนซ์” ผมงอแงออกมาเช่นเคย แม่ผมเคยบอกนะว่าเวลาที่ผมไม่สบายจะเป็นอะไร
ที่น่ารำคาญมากที่สุด ผมกลัวป๊อนซ์จะรำคาญผมจัง ทำไงดีอ่ะ
ผมเม้มปากแน่นเพื่อกลั้นเสียงสะอื้นก่อนจะยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่ยังไหลออกมาเรื่อยๆไม่ยอมหยุด
“ดื้อ อย่าเม้มปากแบบนั้น แล้วมือก็ด้วยจะขยี้ทำไมเดี๋ยวก็เจ็บตาหรอก” ป๊อนซ์พูดพร้อมกับเอามือข้างหนึ่งจับมือของผมไว้ส่วน
อีกข้างก็ลูบที่ริมฝีปากของผมเบาๆ
“ป๊อนซ์รำคาญ ฮึก กูมั้ย” ผมเงยหน้าขึ้นมองป๊อนซ์ก่อนจะถามออกมาด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ
“หืมม จะรำคาญทำไมล่ะ”
“แม่กูบอกว่าเวลากูไม่สบายกูจะน่ารำคาญมากก”
“หึๆ ใครจะไปรำคาญแฟนตัวเองละหืมม แล้วอีกอย่างที่ดื้อเป็นแบบนี้ก็เป็นเพราะป๊อนซ์เองนี่” ป๊อนซ์พูดก่อนจะก้มลงมางับที่
จมูกของผมเบาๆแล้วจูบซับน้ำตาไปเรื่อยก่อนจะมาจบลงที่ริมฝีปากของผม
“อื้มม ป๊อนซ์ อย่า” ผมร้องห้ามป๊อนซ์ทันทีเมื่อ มือแม่งเริ่มอยู่ไม่สุข
“ดื้อออ มึงทำของใส่กูรึเปล่าวะ??”
“ทำไมอ่ะ”
“ก็อยู่กับมึงแล้วกู ‘อยาก’ ตลอดเวลาเลยอ่ะ”
“หื่น!!!” ผมด่ามันก่อนจะรั้งคอมันลงมากัดแรงๆหนึ่งที
“โอ๊ยย เจ็บนะครับ” ป๊อนซ์พูดเสียงติดยิ้มๆ และก็ไม่ผลักออกแต่อย่างใด
ผมกัดแช่อยู่นานจนสมแก่ใจจึงยอมปล่อยคอป๊อนซ์ออก แต่เมื่อเห็นผลงานตัวเองแล้วก็อดที่จะตกใจไม่ได้เพราะ มันเป็นรอยฟัน
อย่างชัดเจนแถมมีเลือดออกมานิดๆด้วย
“เฮ้ยยย โจขอโทษ”
“หึ ไม่เป็นไรหรอกครับ”
“ไม่เป็นไรได้ไง เลือดออกเลยนะ เจ็บแล้วทำไมไม่ผลักออก” ผมตะคอกใส่ป๊อนซ์ที่ยังคงนั่งยิ้มอยู่ ก่อนจะต่อยที่ไหล่มันไปอีก
หนึ่งที แม่งจะยิ้มอะไรนักหนาวะ
“คิดมากอ่ะ รอยนี้จิ๊บๆมาก ถ้าเทียบกับรอยข่วน รอยกัด ของดื้อเมื่อคืน” ห๊ะ?? นี่กูข่วนกูกัดมันด้วยเหรอวะ ผมรีบยกชายเสื้อของ
ป๊อนซ์ขึ้นดูก็เห็นว่ามีแต่รอยแดงเป็นปื้นเป็นจ้ำเต็มไปหมด
“ขอโทษ”
“พูดขอโทษอีกแล้ว ไม่ต้องพูดแล้วนะรู้มั้ยเพราะป๊อนซ์ไม่ได้โกรธซะหน่อย” ป๊อนซ์พูดพร้อมกับลูบหัวผมเบาๆ ส่วนผมก็ค่อยๆ
เอนหัวลงพิงกับไหล่ของป๊อนซ์ก่อนจะหลับตาลงช้าๆ[Pontz]เอ๊ะ นิ่งนานไปป่ะ
“ดื้อ ดื้อ” ผมเรียกพร้อมกับเขย่าไหล่ของโจเบาๆ
“อื้มม” หลับแล้ว หลับง่ายไปมั้ยเนี่ย ยาก็ยังไม่ได้กินเลย
ผมวางโจลงบนเตียงแล้วจัดท่าให้นอนอย่างเบามือก่อนจะลุกไปเอายากับน้ำเข้ามาในห้อง แต่ว่าผมจะให้มันกินยังไงดีละเนี่ย
อ๋อออ เอางี้แล้วกันนะ
ผมเอายาใส่ปากของตัวเองก่อนจะประคองหน้าของโจขึ้นมาแล้วทาบริมฝีปากลงกับปากนุ่มนิ่มของโจแล้วผมก็ใช้ลิ้นดันยาเม็ดนั้น
เข้าไปในปากของโจ
“อื้อออ ขมอ่ะ” โจโวยวายออกมาทั้งๆที่ตายังคงปิดอยู่
“กินน้ำๆ” ผมอมน้ำไว้ในปากก่อนจะทำแบบเดียวกับที่ป้อนยาให้โจเมื่อก่อนหน้านี้
“อื้มมม” โจอ้าปากรับน้ำเข้าไปก่อนจะกลืนน้ำและยาลงไปอย่างว่าง่าย
“หลับซะนะครับ เดี๋ยวตอนเที่ยงป๊อนซ์ปลุกขึ้นมากินข้าวนะ” ผมพูดก่อนจะก้มลงจูบที่หน้าผากของโจ แล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้
โจจนถึงคอแล้วเดินออกมาจากห้องเพื่อลงไปกินข้าวกับไอ้พวกที่เหลือ
“ไอ้ป๊อนซ์” เสียงไอ้ไปป์ทักขึ้นหลังจากที่ผมปิดประตูห้องนอนสนิท
“อ้าวไปป์ มีไรวะ”
“กูขอยาแก้ปวดกับยาแก้ไข้หน่อยดิ”
“ได้ๆ ว่าแต่มึงไม่สบายเหรอ” แต่เท่าที่ดูจากภายนอกผมว่ามันก็ดูปกติดีนี่หว่า
“เปล่า กูจะเอาไปให้ไอ้พลัสอ่ะ” ห๊ะ มาได้ไงวะเนี่ย
“อ้าวเฮ้ย น้องพลัสมาตอนไหนวะ”
“มาเมื่อคืนอ่ะ”
“อ๋อออ เออตามมาๆ” ผมพูดก่อนจะเดินนำไปยังตู้ยาของบ้าน
“อ่ะมึง อันนี้แก้ปวด อันนี้แก้ไข้” ผมพูดพร้อมกับยื่นถ้วยใส่ยาไปให้ไอ้ไปป์
“อื้มม แต๊งนะมึง” ไปป์พูดขอบคุณก่อนจะเดินหันหลังไปยังห้องนอนที่เป็นห้องประจำของมันเวลามันมานอนที่บ้านผม
“เออไอ้ไปป์ ว่าแต่น้องพลัสไม่สบายมากรึเปล่า จะไปหาหมอมั้ย?”
“ไม่ต้องอ่ะ” ไปป์พูดก่อนส่งยิ้มแปลกๆมาให้ผม
“แล้วน้องแกเป็นอะไรกันแน่วะ” ผมยังคงถามต่อไปด้วยความสงสัย
“หึ ก็เป็นเหมือนไอ้โจนั่นแหละ” สตั๊นเลยสาดดด
“อ๋อ อืมม” ชัดเลยไอ้เหี้ยไปป์ แม่งก่อนไปมียักคิ้วใส่ก็ด้วยย ถุยย กูก็ได้ไอ้โจแล้วเหมือนกันแหละสาด ไม่ต้องมาหยาม
“กว่าจะเสด็จลงมาได้นะสาด” ไอ้นายเหลือบมองผมนิดๆก่อนจะหันไปทาเนยบนขนมปังต่อ
“อ้าว เอโย ปีปี้” ไอ้เหี้ยนี่ก็ไม่เคยจะพูดอะไรที่มนุษย์ทั่วไปฟังเข้าใจกันหรอก
“ปี้มึงสิไอ้เหี้ยภูมิ” ผมตะโกนใส่หน้ามันก่อนจะเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับที่ไอ้นายนั่งอยู่ แล้วก็หยิบขนมปังขึ้นมากินเล่น
“คงจะไม่ได้อ่ะนะฮ้า ถ้าจะมายุ่งกับเค้า ตัวเองก็ต้องไปเคลียร์กับเมียตัวเองก่อน” ไอ้ภูมิพูดพร้อมกับทำสีหน้ากระแดะ แม่งเหี้ย
หนมปังในปากกูจะพุ่ง
“พอเหอะภูมิกูเสียดายเนยวะ =__=” ไอ้นายทำหน้าปลงๆก่อนจะหันกลับไปสนใจทีวีต่อ
“ฮ่าๆๆๆๆ” น่านนน ชอบใจอีก ไอ้เหี้ยนี่แม่งโรคจิตชัวร์ เพื่อนด่ามันยังชอบเลยย
ตึงๆๆๆๆ โครม ปัง!!!!!
เฮ้ยเชี่ยยย ใครเอาระเบิดมาปาใส่บ้านผมเนี่ย
“โอ๊ยยย เจ็บอ่ะ ฮึก ฮือออ” ชัดเลย เสียงนี้
ผมรีบวางขนมปังในมือลงก่อนจะวิ่งไปดูที่ต้นเสียงด้วยความเร็วแสง แล้วก็พบกับไอ้คนที่แม่งเพิ่งจะหลับไปได้เมื่อกี๊นั่งแบะอยู่กับ
บันไดขั้นล่างสุด
“ลงมาทำไมดื้อ เพิ่งจะนอนได้นิดเดียว” ผมทำเสียงโหดขู่ไอ้โจที่นั่งปากแบะตาแดงอยู่ที่พื้น
“ก็กูหิวอ่ะ ยังไม่ได้แดกอะไรเลย” ขนาดป่วยอยู่นะเนี่ย ยังปากกล้าได้ขนาดนี้ เดี๋ยวแม่งจูบซะเลย(มึงหื่นไปแล้วนะป๊อนซ์ =.=’)
“เออ เดี๋ยวไปทำข้าวต้มให้กิน ลุกขึ้นๆ” ผมพูดก่อนจะยื่นมือไปให้โจจับเพื่อพยุงตัวเองขึ้น
“เอ่อ คือ..กู...” แต่โจก็ไม่ยอมลุกขึ้นยืนแถมยังอ้ำๆอึ้งๆอีกด้วย
“เป็นไรอีกอ่ะ หิวไม่ใช่รึไงดื้อ ลุกดิ ป๊อนซ์จะได้ไปทำให้กิน”
“จะให้ลุกยังไงวะ เจ็บจะตายห่าอยู่แล้วเนี่ย!!!” โจตวาดใส่หน้าผมก่อนจะก้มหน้างุดๆ พร้อมกับบีบมือสองข้างจนแน่น หึ เขินได้
น่ากดโคตร
“หึ แล้วทีเมื่อกี๊ทำไมเดินลงมาจากข้างบนได้ล่ะ หืมม?” ผมถามพร้อมกับกอดอกยืนมองด้วยท่าทางชิวๆ
“เออ แม่งกูเดินไปเองก็ได้” โจสะบัดหน้ามามองผมค้อนๆก่อนจะพยายามยันตัวเองขึ้นจากพื้น
“เฮ้ยย!!!” โจอุทานขึ้นเสียงดังเมื่อผมก้มลงรวบตัวโจขึ้นมาอุ้มไว้แล้วเดินตรงไปยังห้องครัว
“แหมๆๆๆ อุ้มกันมาแบบนี้จะมาต่อกันในครัวเหรอจ๊ะ?” ปากมึงนะนายนะ
ผมสะบัดหัวอย่างปลงๆก่อนจะวางโจลงบนเก้าอี้ที่ข้างๆไอ้นาย ตอนนี้โจแม่งหน้าแดงมาก พอนั่งลงปุ๊ปมันก็ก้มหน้าปั๊ป
“นั่งรอแปปนึงนะ เดี๋ยวป๊อนซ์ไปทำข้าวต้มให้กินนะครับ” ผมก้มลงกระซิบเบาๆข้างหูโจ ก่อนจะตั้งใจเอาจมูกไปเฉียดที่แก้มสอง
สามทีจนโจต้องย่นคอหนีพร้อมกับหน้าที่ขึ้นสีแดงระเรื่อ
“อืออ” โจพยักหน้ารัวๆ ก่อนจะเอามือขึ้นมาปิดหน้าไว้
“หวานซะ” เสียงภูมิตะโกนไล่หลังมา ก่อนที่จะมีเสียงงึมงำๆเหมือนจะกำลังล้อไอ้โจกันสนุกสนาน
“อ่ะ เสร็จแล้ว ข้าวต้มปลานะโจ” หลังจากที่ผมทำสงครามกับครัว จนได้ข้าวต้มปลาออกมาถ้วยนึง ผมก็ยกออกมาให้สุดที่รักได้ลิ้มลอง หวังว่าจะกินได้นะ
“โหยยย มึงทำเป็นด้วยเหรอวะ?” ไอ้ภูมิวางโคเชในมือก่อนจะหันหน้ามาถามผมด้วยสีหน้าแปลกใจสุดขีด อืออ ฟังไม่ผิดหรอก
ครับช่วงนี้มันกำลังถักโคเชอยู่ เพราะมันบอกว่ามันอยากจะดูอบอุ่นในสายตาผู้หญิง แต่ผมกลับคิดว่ามันดูแต๋วๆยังไงก็ไม่รู้
“เออดิ ต้องหัดไว้บ้างเอาไว้ทำให้เมียกิน” ผมพูดก่อนจะหันไปยักคิ้วใส่โจ
“เหี้ย” โจพูดออกมาเบาๆก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวต้มอย่างไม่สนใจใครเลย
“อ่า อิ่มมมมม” อารมณ์ดีเชียวเมียกู
“อร่อยป่ะ” ผมเอาไหล่ไปกระแทกไหล่โจเบาๆ
“สุดยอดดด อูมามิ” โจหันมาพูดพร้อมกับส่งยิ้มจนตาปิดแถมยังยกนิ้วโป้งขึ้นมายกให้ผมทั้งสองข้าง
“หึๆ ครับ” ผมยิ้มตอบก่อนจะยกมือขึ้นยีหัวโจเบาๆ แม่งทำไมมันน่ารักขึ้นทุกวันเลยวะ.............................................................TBC.......................................
กราบขอโทษงามๆๆๆๆ หลายๆทีนะคะ
พอดีงานเยอะมากและที่สำคัญ>>>ไม่มีเน็ตจะอัพ
มาแบบเต็มแล้วเน้ออออ หวังว่าจะถูกอกถูกใจกันนะคะ
และที่สำคัญที่สุด>>>>>>>>>
หวังว่าจะยังไม่ลืมกันเด้ออออต่อไปนี้สัญญาว่าจะไม่หายไปเกิน 2 อาทิตย์แล้วนะจ๊ะ
อย่าลืมเม้นท์เป็นกำลังใจ แล้วก็บวกเป็ดให้ด้วยนะ #NC แต่งยากมากกกก
..............
.KATIEZZ....................
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
