หัวข้อ: [Shade of Season] When It Rains เพียงเพราะรัก - Ch.14 จบแล้วค่ะ

[kamikame]

อ่านจบแว้ว ดราม่าสุด ๆเบยยยย
เศร้ามากกกก กว่าจะลงเอยกันได้เน้ออออ
แต่ก็ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่นำมาแบ่งปันกันนะฮ๊าฟฟฟฟฟ

[KaorPaor]

ชอบค่ะ

[kabung]

ชอบมากกกกกกกกกก อ่านไปน้ำตามนองหน้า ประทับใจ 

[ckkk.]

มาอ่านรวดเดียวใน thaiboyslove ทีเดียวจบ
เนื่องจากเฟิร์นเข้าเว็บไม่ได้คิดว่าน่าจะเว็บล่ม แง่งง
ขอเม้นในนี้เลยแล้วกันนะฮ้าบบ T___T

เอาล่ะ มาพูดถึงเนื้องเรื่อง

อย่างแรกเลยคือพี่โกะไม่เคยทำให้ผิดหวังกับนิยายของพี่เลย
ยังแต่งออกมาได้ดีเหมือนเดิมเท่าที่อ่านมาส่วนมากพี่โกะจะถนัดแนวดราม่า โรมานซ์ เนอะ
เสียน้ำตาไปหลายหยดมากเวลาอ่านนิยายดราม่าของพี่โกะ5555555555
กว่าตัวละครตัวเอกทั้งสองจะได้อยู่ด้วยกันอย่างแฮปปี้ก็ต้องผ่านอุปสรรคมา ต่างๆ นาๆ
มีทุกข์สุขปะปนแต่ก็อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก อ่านแล้วประทับใจมากๆ เลยค่ะ
ยังไงก็จะติดตามผลงานของพี่โกะเรื่อยๆ เลยนะคะ ชอบมากๆ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ ♥  :3

[litlittledragon]

น้ำตาไหลพรากเลย เขียนได้เก่งมากจริงๆ อินซะ เกือบหยุดน้ำตาไม่ได้
ปกติเวลาเดาพล็อตเรื่องได้แล้ว มันจะไม่อินแต่ครั้งนี้บ่อน้ำตาแตกเลย

ไม่ผิดใช่ไหมถ้าบอกว่าเดาแล้วว่ารัญชน์ ไม่ใช่ลูกของยญชน์ตั้งแต่ตอน
ที่รัญชน์เล่าว่ายญชน์กีดกันไม่ให้รตาคุยกับรัญชน์ แล้วก็คิดตั้งแต่ตอน
นั้นว่าภวัตน่าจะเป็นพ่อแท้ๆ
เพียงแต่ไม่เห็นด้วยกับวิธีการจัดการของพ่อแม่ต่อรัญชน์ ถึงจะบอกว่า
ยังคอยช่วยเหลืออยู่เบื้องหลัง แต่มันใช่สิ่งที่เด็กต้องการหรือเปล่าละ
ไม่คิดในมุมมองของลูกบ้างเหรอ ดีเท่าไรที่ไม่เตลิดไปนะ แม้จะไม่เคย
ตกอยู่ในสภาพปัญหาแบบเดียวกัน แต่ก็รู้จักหลายคนที่ถูกส่งไปเรียน
นอกเพราะทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาในไทย เข้าใจว่าทำไมพ่อแม่ถึงส่ง
เด็กไป แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ยังไม่ตัดสายสัมพันธ์ทางใจ เหมือนอย่าง
พ่อแม่รัญชน์ ดังนั้นสรุปคือเข้าใจเหตุผล แต่ไม่เห็นด้วยกับวิธีการกระทำ

ส่วนผลงานเรื่องแนวหลอนๆ นี้ เอ่อ ขออนุญาตไม่อ่านแล้วกันนะครับ
เดาว่าฝีมือเขียนคงดีจนทำผมหลอน ไม่กล้านอนแน่ ดังนั้น ไม่ขออ่านดีกว่า

[ruby]

เขียนเก่งมากค่ะ  ภาษาก็ไหลลื่น
น้ำตาท่วมเลยกว่าจะอ่านจบ
เป็นอีกเรื่องที่ประทับใจมาก

[yeyong]

ได้มีโอกาสนั่งอ่านเรื่องนี้ยาวจนจบ ตอนดราม่าก็เล่นเอาซะน้ำตาไหลเป็นปี๊บ
สนุกมากค่ะ จะติดตามเรื่องอื่นๆต่อนะคะ

[Mrl●]

อ่านในมือถือตอนเที่ยงคืนถึงตี3รวดเดียวจบเลยค่ะ
สนุกมากกกกกกกดราม่าน้ำตาไหลตลอดๆ
ชอบมากๆเลยค้ะ ติดตามเรื่องอื่นอยู่น่ะค่ะ

[uri uri]

อ่านเรื่องนี้จบแล้วเปิดหัวปวดตาไปหมด
มันซึ้งอ่ะ
แต่พออ่านแล้วมันวางไม่ลง  ต้องอ่านต่อไปจนจบนั่นแหละ
ขอบคุณคนเขียนนะ
หนุกมากๆ

[netsu]

อ่านไปน้ำตาก็ไหล เศร้ามากมาย
ดีนะที่จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง ไม่งั้นน้ำตาคงหมดไปเป็นปี๊บ
 

[Flower night]

อ่านจบแล้วววว รวดเดียวเลย สนุกมากค่ะ  หลังๆนี่ดราม่าหนักมาก อ่านแล้วยังนึกโกรธพ่อของรตาเลย ว่าทำไมถึงร้ายขนาดนี้ แต่ก็จบลงด้วยดีอะเนอะ ขอบคุณที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆมาให้อ่านกันนะคะ )

[Firebird]

จะบอกว่า ร้องไห้ทั้งเรื่อง

[rayjikung]

โรแมนติก ดราม่า อบอุ่น 

[bbc52]

เข้ามาอ่านรวดเดียวจบเลย  อ่านแล้วบีบอารมณ์มาก ร้องไห้  มีหลากหลายอารมณ์  แต่งได้ดีมากเลย
ไว้รออ่านเรื่องใหม่นะค่ะ

[in_blu]

โอ้ววว เป็นเรื่องที่คลาดสายตาไปได้ยังไง

พลอตเรื่องสนุกมากค่ะ ดราม่าน้ำตาไหลพราก

ชีวิตน้องรันก็ช่างรันทดเหลือเกิน ส่วนพี่หมอก็น่าร๊าก น่ารัก

ยังไงจะรออ่านเรื่องอื่นๆ ในซีรีย์ต่อไปนะคะ

ปล. ขอตอนพิเศษคู่นี่อีกหน่อยก็จะดีมากๆ เลยคะ ^^

[a_claire]

ต้องบอกก่อนเลยว่าเป็นคนไม่อ่านดราม่า ไม่ค่อยชอบ
คิดเสมอว่านิยายมันต้องอ่านแล้วมีความสุขสิ
แต่พออ่านเรื่องนี้ ปิดไม่ลง น้ำตาไหลเป็นสายตลอดเรื่อง
จนที่บ้านบอกว่าเป็นเอามากนะเนี้ย
แล้วเราเป็นคนที่เซ็นซิทีฟมากกับเรื่องครอบครัวบ้านแตก
ยิ่งอ่านยิ่งร้องง สะเทือนอารมณ์สุดๆ
สงสารรัญมากๆ เข้าใจความรู้สึกที่ต้องโดดเดี่ยวสุดๆ
ขอบคุณที่สุดท้ายนิยายเรื่องนี้ยังจบแบบมีความสุข
ตอนแรกคิดว่าจะจบแบบโรมิโอ จูเรียตซะแล้ว
ประทับใจเรื่องนี้มากจริงๆ 

[treerat002]

อ่านจบแล้วค่ะ เป็นนิยายที่ทรงคุณค่ามาก 

ครอบครัวของนายเอกเรานี่...ดูเห็นแก่ตัวกันทั้งสองครอบครัวเลยนะ 


ฝั่งคุณพ่อ...โรคจิตเกิน!!! คงจะเพราะรักมาก จึงเกลียดมาก สุดท้ายแล้วก็เลยมีจุดจบเช่นนี้ เราคิดว่าคนนี้แหละเป็นคนที่น่าสงสารที่สุดในเรื่องนี้


ฝั่งคุณแม่...แลดูจะเห็นแก่ตัวมากจนสังเกตเห็นได้ชัด อันที่จริงเวลาเกิดปัญหาที่ลูกเข้ากับพ่อเลี้ยง (ซึ่งมารู้ที่หลังว่าเป็นพ่อจริง) ไม่ได้นั้น ควรจะต้องใช้เวลาและความใกล้ชิดเป็นตัวเยียวยา เห็นจากตอนที่นายเอกเราเผลอผลักคุณแม่จนเกือบแท้ง ที่จริงตอนนั้นนายเอกเรารู้สำนึกแล้ว ถ้ามาปรับความเข้าใจกัน คุยกันดี ๆ ก็คงจะแฮ๊บปี้กว่านี้ นี่พี่แกเล่นทอดทิ้งเลย ถึงจะบอกว่าตามช่วยเหลือและคอยไปดูทุกอาทิตย์ก็เหอะ เด็กเขารู้สึกว่าโดดเดี่ยวและไม่ได้รับความรัก เข้ากับครอบครัวไม่ได้เลยโดนทิ้งมาอยู่โรงเรียนประจำ เกิดเป็นปมด้อยขึ้นมา นึกไม่ออกเลยว่าถ้าไม่มีสัญญากับพระเอก พ่อนายเอกของเราจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไร


ชอบบุคลิกของพระเอกมากค่ะ นายเอกเราก็แกร่งมาก


ในที่สุดก็มีความสุขเสียทีละนะ เฮ้อ~ 

[perrfungirl]

เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ อยากบอกคนเขียนเก่งมาก เขียนได้อารมณ์แบบว่าอินสุดๆ ร้องไห้หยุดตัวเองไม่ได้เลย
ขอบคุณมากค่ะที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้มาให้เราได้อ่าน

[jimmyFG]

โห เล่นเสียน้ำตาเป็นลิตรๆเลย

สนุกมากครับ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆแบบนี้

พระเอกเรื่องนี้ perfect มากๆ

You raise me up.

[supizpiz]

โอ๊ยย ซึ้งมาค่ะ อ่านไปน้ำตาคลอไป
แต่ตอนจบนี่หวานมากๆ น่ารักมากๆอีกด้วย 

[iforgive]

เพิ่งเข้ามาอ่าน ชอบมากเลยค่ะ อ่านไป น้ำตาไหลไป สุดยอดเลยอ่ะ

[ระฆัง]

 
อ่านจบแล้วซูฮกคนเขียนมากๆคะ
ตามมาจากเรื่องของหมออนิรุทธ์และศราวินนะคะ
ชอบการเขียนรวมไปถึงการเล่าเรื่องของคนเขียนมากคะ
เก่งมากๆ ฉากหวานมันไม่หวานจนเลี่ยนไป
เป็นสีชมพู+ส้มจางๆ ดูอบอุ่น มีความสุข
ฉากเศร้า ขอโทษนะคะ โคตรเศร้าเลยคะ T^T
มันค่อนข้างบีบหัวใจ อ่านแล้วอึดอัด เจ็บปวดแทนตัวรัญชน์
เหมือนถูกฆ่าทั้งเป็น ผู้ชายคนนั้นใจร้ายมากคะแล้วก็เห็นแก่ตัวมาก
ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะกล้าทำร้ายคนบริสุทธิ์คนนึง

เป็นกำลังใจให้คนเขียนเขียนอะไรเจ๋งๆแบบนี้ออกมาอีกนะคะ
ถึงจะไม่ค่อยชอบเสพดราม่าเท่าไหร่
แต่เหมือนมันซึมลึกไปละ 555

[NONSENSE]

โอยย  น้ำตาไหลพรากกกกก เลย

[liza sarin]

 

[fay_13]

อ่านเรื่องแล้วเฟลตั้งแต่ต้นเลยค่ะ แบบว่ามันรันทดเกินปายยยยยยยยยยยย 

แต่ชอบพี่สาวนายเอกมั่กๆ แบบว่าชีแมนมาก ฮาาาา

เรื่องนี้อ่านไปสงสารไปแถมยังเกลียดพ่อนายเอกมากแบบว่าเกลียดคนแบบนี้ที่สุด แต่พออ่านมาเรื่อยๆ ก็รู้สึกว่าน่าสงสารแทนที่จะเกลียดซะแล้วสิ สุดท้ายเลยกลายเป็นที่น่าสงสารที่สุดไปแทน

น่าสงสารตรงที่ตัวเองไม่เคยรับรู้ความผิดพลาดของตัวเอง ไม่เคยที่จะย้อนมองการกระทำตัวเอง เอาแต่โยนความผิดไปให้คนอื่น แล้วก็บอกแต่ว่าตัวเองน่าสงสาร คนแบบนี้น่าสมเพชที่สุด

ส่วนพระเอกแมนมาก ยืดอกรับการกระทำของตัวเอง รักก็รัก ตามง้อ ตามไปถึงอเมริกาเพื่อขอให้นายเอกยอมรับว่ารักเนี่ย แถมยังเอาตัวเองเข้าปกป้องด้วย ชอบบบบบบบบ 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ร้องไห้เลยอ่ะกับเรื่องเนี๊ย เป็นเรื่องที่อบอุ่นกับความรักของกวินท์กับรัญชน์ดีนะ แต่ดราม่าเพราะครอบครัวเยอะไปหน่อยอ่ะ เลยไม่ค่อยมีฉากหวานๆใส่กันเลย ถึงจะรู้ถึงความรักที่ทั้งสองมีให้กันก็เหอะ เรื่องนี้... บ่งบอกถึงการควบคุมอารมณ์ของคนด้วยนะ จริงๆต้องบอกเลยว่าจะอ่านเรื่องนี้ต้องใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วย จริงๆนะ เรื่องนี้มันสื่อถึงการที่คนเราโตเป็นผู้ใหญ่แล้วก็ไม่ได้หมายความว่าอารมณ์ต่างๆ เช่น โมโหโทสะ จะโตตามไปด้วย เรื่องนี้เป็นเรื่องของสติกับการปล่อยวางเลยล่ะค่ะ แล้วพ่อแม่ที่คิดว่าการทำแบบนู้นนี้ดีแล้วโดยไม่อธิบายอะไรให้ลูกฟังสักอย่างจะเป็นการกระทำที่ดีหรอกนะคะ ไอคิดคนเราควรหันคุยกันนะ อย่าคิดว่าเด็กไม่รู้เรื่องสิ เขารู้เรื่องนะ แต่ในตอนแรกอาจจะยอมรับไม่ได้เท่านั้นเอง คุณพ่อแม่ก็ควรรอหน่อยสิ สักวันเขาก็ต้องยอมรับได้เอง ไม่ใช่ผลักไสลูกไปอยู่ในสภาพแวดล้อมใหม่ที่ทำให้ลูกยิ่งหวาดกลัวและคิดว่าถูกทิ้งซะมากกว่า การหวังดีแบบนั้นไม่เคยเห็นครอบครัวไหนกลับมาหัวเราะให้กันอย่างมีความสุขจริงๆสักที บาดแผลในใจเพราะเรื่องครอบครัวนี่มันลึกกว่าที่คิดนะคะ เฮ้อออออ ก็นะ แค่อยากบอกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างโฟกัสไปที่ครอบครัวมากกว่าเรื่องของเราสองคนซะอีก จะอ่านก็ต้องมีสติด้วย ไอไม่คิดจะจัดเรตให้เพราะคนบางคนโตแล้วแต่ไม่ได้ความคิดจะโตตาม เรื่องนี้มันต้องใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ ^^ แต่จัดว่าเป็นเรื่องที่ดีนะคะ ถึงจะไม่ค่อยมีฉากหวานๆระหว่างสองเรา แต่เกือบทุกตอนรู้สึกถึงความรักระหว่างพวกเขาชัดเจนเลยล่ะค่ะ นี่ก็เป็นอีกเสน่ห์ของเรื่องนี้นะ !   

 

[บี]

เรื่องนี้เหมือนจะเศร้าๆ แต่ก้อปนหวานด้วยนะเนี่ย อิอิ ชอบมากเรยนายแพทย์กวินท์น่ารัก หวานมากๆ อิอิ

[mooping-7]

ร้องไห้เกือบจะทุกตอนเลย ดีใจกับความรักที่มั่นคงของทั้ง สองคน และของพี่สาวที่น่ารัก

[ormn]

  :mew4:อ่านไปร้องไห้ไป

[pp_song]

จบแล้ว 

เศร้ามากเลย อ่านแล้วน้ำตาคลอ

แต่ก็ดีใจที่จบแบบแฮ๊ปปี้

ขอบคุณมากๆนะคะ