พิมพ์หน้านี้ - [Shade of Season] When It Rains เพียงเพราะรัก - Ch.14 จบแล้วค่ะ
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: zynestras ที่ 13-12-2012 18:47:55
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ[Shade of Season] When It Rains เพียงเพราะรัก (กวินท์ & รัญชน์)
แนะนำตัวละคร รัญชน์ :: ชายหนุ่มวัย 24 เป็นคนที่ภายนอกดูดื้อรั้น แต่ภายในเป็นคนอ้างว้างและโดดเดี่ยวที่กลัวคนรอบข้างเกลียดตนเอง ผลพวงเพราะการที่บิดาและมารดาแยกทางกันในตอนเด็กและตนเองเข้ากับครอบครัวใหม่ของมารดาไม่ได้ มีรักแรกและรักเดียวคือกวินท์ เด็กผู้ชายที่จูบกับเขาท่ามกลางฝนตกเมื่อสิบห้าปีก่อนอารัมภบท
โอ๊ะ
บทที่ 1
สนุกมากกกก
นี่คงเป็นชะตาฟ้าลิขิตสินะ รัญชย์ จะกลับไทยเพราะพี่สาวเกิดอุบัติเหตุใช่ไหมเนี่ยแล้วก็จะมาพบกับหมอกวิน ตามสัญญา ว่าแต่จะเป็นยังไงหนอถ้ากวินรู้ว่า รัญชย์เป็นผู้ชาย :impress2: :impress2: :-[ :-[ :-[
น่าติดตามมากๆเลย รีบๆมาต่อนะคะ :m5:
ต่อๆๆๆ สนุกกกกกกกกกกกกกก :กอด1:
ติดตามตอนต่อไปจ้า :mc4:
:mc4: :pig2: o13. :call:
บทที่ 2
มาต่ออีกนะคับ o13
(http://upic.me/i/kl/untitled-16.jpg)
กวินท์คิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนกระทั่งกลับถึงห้องพัก เขาเปิดไฟในห้องขึ้น ทุกอย่างภายในห้องถูกจัดอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยและสะอาดตาอย่างที่เป็นวิสัยปกติของเขา แต่มันก็เป็นห้องที่ไร้สีสันและดูแห้งแล้งไม่มีชีวิตชีวาด้วยเช่นกัน
อยู่กับแม่ก็ไม่ได้ อยู่กับพ่อพ่อก็ดันมาเกลียด มันจะอะไรนักหนาครอบครัวนี้สงสารรัญ (ชื่อ่านว่ายังไงคะ ช่วยเขียนเป็นคำอ่านให้หน่อย พอดีอยากรู้ค่ะ)
(http://upic.me/i/kl/untitled-16.jpg)อยู่กับแม่ก็ไม่ได้ อยู่กับพ่อพ่อก็ดันมาเกลียด มันจะอะไรนักหนาครอบครัวนี้สงสารรัญ (ชื่อ่านว่ายังไงคะ ช่วยเขียนเป็นคำอ่านให้หน่อย พอดีอยากรู้ค่ะ)
เป็นกำลังใจจให้คน เขียนนะคับ o13
ไวดี ต่อๆๆ เลยค่ะ
เชื่อมั้ยว่าไม่รู้ทำไมเราอ่านแล้วบีบหัวใจมากโคตรลุ้นว่าคุณหมอจะเชื่อรัญชน์มั้ยหรือจะเชื่อเซนส์ตัวเองแล้วก็โคตรเปรมเลยตอนที่รัญชน์ทำตามใจตัวเองแต่ก็มาหงายตรงที่บอกแค่ครั้งเดียว โธ่เอ้ย.....หาความสุขให้ตัวเองบ้างก็ได้นะรัญชน์
เศร้าอึมครึมมากเลยค่ะ
ในที่สุดอิฉัน เอ้ย ทั้งสอง ก็มีวันนี้ :z1: อิอิ
รตาไม่มีสิทธิ์โกรธรัญชน์สักนิด เพราะตัวเองก็ไม่ได้เป็นอะไรกับคุณหมอ แล้วคุณหมอก็ไม่ได้พิศวาสหล่อน
แค่รักกันก้อผิดเหรอ
ตอนที่ ๖
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับ
อัพตอน6แล้วววววววววววเอ้ะคนแต่งลืมแก้หัวเรื่องรึเปล่าคะ?
ตอนที่ ๗อัพตอน6แล้วววววววววววเอ้ะคนแต่งลืมแก้หัวเรื่องรึเปล่าคะ?
อย่าดราม่าเลยนะคะ มีความสุขนานๆ
ใช่ๆ อย่าดราม่าเลยเนอะๆ
ตอนที่ ๘
ยชญ์ แกเป็นพ่อที่น่า ... :z3: :z3: :z3: :z3:
เรื่องกำลัง เข้มข้มมากกเก่าเดิมแล้วซิ
ให้ใจคุณพ่อกะคุณแม่ไปเลย
ว้าย คุณพ่อ ทำไมร้ายกาจอย่างนี้คะ จะเข้าข่ายนางร้ายในละครขึ้นทุกทีแล้วนะคะ
รำคาญพ่อรัญชน์ แต่ไม่เซงนะเพราะมีซัพพอร์สดีอย่างครอบครัวกวินท์
เพราะพ่อของรัญชน์เข้าใจว่ารัญชน์เป็นลูกชู้ใช่ไหมคะเนี่ย
พ่อรัญชน์ใจร้ายไแล้วนะ -0- ไม่รักลูกแล้วก็อย่ามายุ่งกับชีวิตลูกอีกเลย
ตอนที่ ๙
ยชญ์ นายมัน :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
โอ๊ยยยย คุณพ่อ ร้ายยิ่งกว่านางร้ายละครหลังข่าวอีก
คือ ไม่แปลกใจเลย ที่แม่ของรัชกับรตา จะนอกใจไปมีคนอื่นเนี่ย :เฮ้อ:
เอาพ่อไปเก็บเหอะ -*- เสียอารมณ์ :z3:
เกลียดยศมากเลยคนเราต้องรู้จักให้อภัยสิ :beat:
:z6:เลวได้ใจมาก
ตอนที่ ๑๐
:o12: :o12: :o12: :o12:
ติดเรื่องนี้มากมาย สงสารทั้งคู่ เกลียดอีพ่อ -*-
:sad11: โอ๊ยยยยยย ดราม่าโครตตตตตตตตตต
ไม่เอานะไม่ใช่กวินท์จะตายตามรัญชน์ที่ตายเพราะคำโกหกนะ...
ขอให้ยชนะแหละตาย!!!(อินไปหน่อยน่ะค่ะ)
ตอนที่ ๑๑
:monkeysad:
โหยประโยคสุดท้ายแบบโคตรพิสูจน์เลยว่ากวินท์รักรัญชน์มาก
อีพ่อนี่น่าจะไปบำบัดนะ โรคจิต :z6:
ตอนที่ ๑๒
กวินท์นั่งเฝ้ารัญชน์จนกระทั่งเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้
อีพ่อโรคจิตจริงๆด้วย :a5:
ตอนที่ ๑๓
ในที่สุดดดดดด :กอด1: เรื่องนี้สนุกจังค่ะ นางฟ้าชอบ ^^
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
จริงๆแล้ว คนที่น่าสงสารคือคุณพ่อของรตานะ โดนพรากอกจากลูกที่รักที่สุด จมอยู่กับความทุกข์มาตลอด
อืม....คงใกล้ครบและสมบูรณ์แล้วซินะ!!!
ยชญ์ก็ขอให้ไปสบายชดใช้กรรมในนรกนะ เอ๊ะ?ฮ่าๆ
ตอนที่ ๑๔
:mc4: จบแล้ววววววววววววววว ขอให้รันกับพี่หมอรักกันนานๆ
เรื่องทำให้ค้องร้องไห้จนตาบวมเลย ขอบคุณครับ
จบแล้ววววแฮปปี้เอนดิ้งงงง เรื่องนี้เรียกน้ำตาเราไปเยอะเหมือนกันนะ
แหม ก็จบแบบที่ว่า ต่างจากที่คิดไว้มาก อารมณืตอนแรกนะ อยากด่าไอ้พ่อเลวๆนั่นมากอ่ะ โรคจิตชะมัด
จบแบบหวานๆ
:-[ :-[ อ๊ายๆ หวานเชียวนะ อิอิ
สนุกมากเลยค่ะ บรรยายได้สวยมากๆเลย
จบซะแล้ว แต่งเก่งมากๆเลยค่ะ ภาษาก็สวย ลื่นมากกก
จบซะแล้ววว :man1: :man1:
อ่าแล้วสนุกมากค่า มีหลายอารมณ์
ร้องไห้จนตาบวมเลย สนุกมาก เศร้ามาก ซึ้งมาก :monkeysad:
สุดยอดดดดดดดดดดด ฝีมือไม่ธรรมดา สุดยอดมากๆค่ะ สงสารยช ยังปล่อยวางไม่ได้จนวาระสุดท้าย
ชอบมากเลย
น้ำตาไหลพราก ๆ ตอนที่สองคนรถชนแล้วพ่อโกหกว่ากวินและรัญชน์ตายแล้ว
เสียน้ำตาไปหลายลิตร :hao5:
อ่านรวดเดียว อ่านไปร้องไห้ไป ร้องไห้จนหายใจไม่ออก หายใจไม่ทัน
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ นะคะ เศร้ามากกก แต่หยุดอ่านไมไ่ด้เหมือนกัน...
น้ำตาแตกตั้งแต่อ่านไปแค่สี่ตอน เศร้ามากค่ะ สิบห้าปีกว่าจะได้กลับมารักกันก็ต้องผ่านอุปสรรคจนแทบจะต้องพรากจากกันอีก
โอยยยย ลุ้นกับความรักของเค้าทั้งสองมาก ๆ เลยค่ะ
อ่านเรื่องนี้แล้วน้ำตาซึมอ่ะ ชอบมาก <3
เสียน้ำตาไปเยอะกับเรื่องนี้สะเทือนใจมากๆ
ร้องไห้จนตาบวมเลย :mew4:
อ่านจบหน้าสอง รัญชน์กำลังจะกลับไปหาครอบครัว หาแม่ และพ่อแท้ๆ
อ่านจบแว้ว ดราม่าสุด ๆเบยยยย
ชอบค่ะ
ชอบมากกกกกกกกกก อ่านไปน้ำตามนองหน้า ประทับใจ :hao5:
มาอ่านรวดเดียวใน thaiboyslove ทีเดียวจบ
น้ำตาไหลพรากเลย เขียนได้เก่งมากจริงๆ อินซะ เกือบหยุดน้ำตาไม่ได้
เขียนเก่งมากค่ะ ภาษาก็ไหลลื่น
ได้มีโอกาสนั่งอ่านเรื่องนี้ยาวจนจบ ตอนดราม่าก็เล่นเอาซะน้ำตาไหลเป็นปี๊บ
อ่านในมือถือตอนเที่ยงคืนถึงตี3รวดเดียวจบเลยค่ะ
อ่านเรื่องนี้จบแล้วเปิดหัวปวดตาไปหมด :mew4:
อ่านไปน้ำตาก็ไหล เศร้ามากมาย
อ่านจบแล้วววว รวดเดียวเลย สนุกมากค่ะ หลังๆนี่ดราม่าหนักมาก อ่านแล้วยังนึกโกรธพ่อของรตาเลย ว่าทำไมถึงร้ายขนาดนี้ แต่ก็จบลงด้วยดีอะเนอะ ขอบคุณที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆมาให้อ่านกันนะคะ :))
จะบอกว่า ร้องไห้ทั้งเรื่อง
โรแมนติก ดราม่า อบอุ่น :hao5:
เข้ามาอ่านรวดเดียวจบเลย อ่านแล้วบีบอารมณ์มาก ร้องไห้ มีหลากหลายอารมณ์ แต่งได้ดีมากเลย
โอ้ววว เป็นเรื่องที่คลาดสายตาไปได้ยังไง
ต้องบอกก่อนเลยว่าเป็นคนไม่อ่านดราม่า ไม่ค่อยชอบ
อ่านจบแล้วค่ะ เป็นนิยายที่ทรงคุณค่ามาก :hao5:
เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ อยากบอกคนเขียนเก่งมาก เขียนได้อารมณ์แบบว่าอินสุดๆ ร้องไห้หยุดตัวเองไม่ได้เลย
โห เล่นเสียน้ำตาเป็นลิตรๆเลย
โอ๊ยย ซึ้งมาค่ะ อ่านไปน้ำตาคลอไป :sad4:
เพิ่งเข้ามาอ่าน ชอบมากเลยค่ะ อ่านไป น้ำตาไหลไป สุดยอดเลยอ่ะ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
โอยย น้ำตาไหลพรากกกกก เลย
o13 o13 o13
อ่านเรื่องแล้วเฟลตั้งแต่ต้นเลยค่ะ แบบว่ามันรันทดเกินปายยยยยยยยยยยย :hao5:
ร้องไห้เลยอ่ะกับเรื่องเนี๊ย เป็นเรื่องที่อบอุ่นกับความรักของกวินท์กับรัญชน์ดีนะ แต่ดราม่าเพราะครอบครัวเยอะไปหน่อยอ่ะ เลยไม่ค่อยมีฉากหวานๆใส่กันเลย ถึงจะรู้ถึงความรักที่ทั้งสองมีให้กันก็เหอะ เรื่องนี้... บ่งบอกถึงการควบคุมอารมณ์ของคนด้วยนะ จริงๆต้องบอกเลยว่าจะอ่านเรื่องนี้ต้องใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วย จริงๆนะ เรื่องนี้มันสื่อถึงการที่คนเราโตเป็นผู้ใหญ่แล้วก็ไม่ได้หมายความว่าอารมณ์ต่างๆ เช่น โมโหโทสะ จะโตตามไปด้วย เรื่องนี้เป็นเรื่องของสติกับการปล่อยวางเลยล่ะค่ะ แล้วพ่อแม่ที่คิดว่าการทำแบบนู้นนี้ดีแล้วโดยไม่อธิบายอะไรให้ลูกฟังสักอย่างจะเป็นการกระทำที่ดีหรอกนะคะ ไอคิดคนเราควรหันคุยกันนะ อย่าคิดว่าเด็กไม่รู้เรื่องสิ เขารู้เรื่องนะ แต่ในตอนแรกอาจจะยอมรับไม่ได้เท่านั้นเอง คุณพ่อแม่ก็ควรรอหน่อยสิ สักวันเขาก็ต้องยอมรับได้เอง ไม่ใช่ผลักไสลูกไปอยู่ในสภาพแวดล้อมใหม่ที่ทำให้ลูกยิ่งหวาดกลัวและคิดว่าถูกทิ้งซะมากกว่า การหวังดีแบบนั้นไม่เคยเห็นครอบครัวไหนกลับมาหัวเราะให้กันอย่างมีความสุขจริงๆสักที บาดแผลในใจเพราะเรื่องครอบครัวนี่มันลึกกว่าที่คิดนะคะ เฮ้อออออ ก็นะ แค่อยากบอกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างโฟกัสไปที่ครอบครัวมากกว่าเรื่องของเราสองคนซะอีก จะอ่านก็ต้องมีสติด้วย ไอไม่คิดจะจัดเรตให้เพราะคนบางคนโตแล้วแต่ไม่ได้ความคิดจะโตตาม เรื่องนี้มันต้องใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ ^^ แต่จัดว่าเป็นเรื่องที่ดีนะคะ ถึงจะไม่ค่อยมีฉากหวานๆระหว่างสองเรา แต่เกือบทุกตอนรู้สึกถึงความรักระหว่างพวกเขาชัดเจนเลยล่ะค่ะ นี่ก็เป็นอีกเสน่ห์ของเรื่องนี้นะ ! o13
เรื่องนี้เหมือนจะเศร้าๆ แต่ก้อปนหวานด้วยนะเนี่ย อิอิ ชอบมากเรยนายแพทย์กวินท์น่ารัก หวานมากๆ อิอิ
ร้องไห้เกือบจะทุกตอนเลย ดีใจกับความรักที่มั่นคงของทั้ง สองคน และของพี่สาวที่น่ารัก :L1:
:mew4: :mew4: :mew4: :mew4:อ่านไปร้องไห้ไป :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
จบแล้ว :sad11:
อ่านจบแบบตาบวมเลยทีเดียวซึ้งมากค่ะ
ดราม่าน้ำตาจะไหล จะหยุดอ่านก็ไม่ได้
สนุกมากครับ
อ่านแล้วอยากมีรักแรกแบบนี้มั่ง
เศร้าจัง สงสารรัญชน์เหมือนถูกปล่อยเกาะจากครอบครัวที่อบอุ่นกลายเป็นไม่เหลือใครดีที่มีกวินท์ไม่งั้นชีวิตนี้จะดราม่าไปถึงไหน :mew4:
ดราม่าสุดยอด :sad4:ค่ะ
สุดยอด ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ
อ่านไปน้ำตาคลอ
อ่านรวดเดียวจบขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ
สนุกมากๆ เข้มข้นมากๆ เรียกน้ำตาได้หลายตอนเลย :mew4:
ร้องไห้ตามแบบสะอึกสะอื้นมาก เรียกได้ว่าผ้าซับน้ำตาเปียกเลย
ซึ้งได้ใจมากๆๆๆครับ ร้องไห้หลายรอบมากครับ :hao5: :hao5: :hao5:
กรี้ดดดดดด อ่านจบแล้ว ชอบเรื่องนี้มาก
อ่านแล้วอยากได้หนังสือจังเลยค่ะ
อ่านจบแล้วจ้า พร้อมกับน้ำตานองหน้าและกระดาษทิชชู่กองโต :mew6:
อ่านแล้วเศร้า ซึ้ง และกินใจมากกกก o13
จบแล้ว หวานแว๋วมากเลย :katai2-1:
น้ำตาจะไหลค่ะ แต่ต้องกลั้นไว้เพราะอยู่บนรถเมล์
หน่วงมากกก ลุ้นอยู่ตลอดว่ารัญชน์จะเจอกับอะไรอีกให้ต้องเจ็บซ้ำ
อ่านไปเช็ดน้ำตาไป แต่ก็อ่านจนจบ คุณเขียนเรื่องได้ดี อ่านแล้วอินมาก ทั้งหน่วงและน่าอัดอึด แต่ก็มีความอบอุ่นแทรกอยู่ o13
อ่านแล้วน้ำตาไหนยิ่งกว่าประจำเดือนอีกค่ะ :o12:
จิ้มก่อนอ่านที่หลังง :z13:
:pig4:
หน่วงมาก อ่านเรื่องนี้แล้วร้องไห้สะอื้นฮั่กๆเลย
หน่วงมาก อ่านเรื่องนี้แล้วร้องไห้สะอื้นฮั่กๆเลย
เพราะศรัทธาในรัก ทุกอย่างก็จะผ่านไปได้ด้วยดี เหมือนเรื่องนี้เลย ชอบมากเลยค่ะ เศร้า หน่วง ละมุน ครบเครื่่องมากๆเลยค่ะ^^
ชอบเรื่องนี้ อ่านรวดจนจบเลยยย
เรื่องนี้ทำให้หมดน้ำตาไปเยอะเลย :pig4:
ชาบูคนแต่งเลยค่ะ
สนุกมากค่ะ :pig4: :pig4:
ขอบคุณมากๆสำหรับนิยายดีๆแบบนี้ เราอ่านรวดเดียวจบ ไม่มีคำบรรยายอะไรให้มันสวยหรู รู้แต่อินจัด ทั้งยิ้ม ทั้งเศร้าไปกะทั้งคู่ ที่สำคัญน้ำตานองเสมือนเป็นเรื่องของตัวเองงั้นเลย
ในที่สุดก็แฮปปี้เอนดิ้ง กว่าจะได้รักกันสมใจได้ก็ผ่านเรื่องราวร้ายๆเยอะแยะเชียว
เขียนได้ดีมากค่ะ มันดราม่ามากจริงๆ อ่านไปเคล้าน้ำตากว่าจะอ่านจบเสียน้ำตาเป็นกระบุงโกย ทรมาน มาดเลยค่ะทำไมเรื่องมันเศร้าแบบี้ แต่ดีที่จบด้วยความสุขค่ะ
อ่านแล้วรู้สึกสงสารนายเอกจัง ดีใจที่ทั้งสองคนกลับมาเจอกันแล้วผ่านอุปสรรค์ต่างๆไปด้วยกัน
อินมากกกก น้ำตาไหลพรากเลยยยยยยย :hao5: รอๆๆๆๆ อยากเห็นคู่ คีตะ อ่า ฮ่าๆๆๆ
ดราม่าตาบวมเลยยยย ฮือออออออออออออ :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
อ่านจบเเล้ว เสียน้ำตาตั้งเเต่ต้นจนจบ เขียนดีจริงอะไรจริงนอกใจสามี ตัวเองเเล้วยังส่งลูกไปที่อื่น โดยที่ไม่บอกกล่าวเลยเพราะอะไร
หนักมากต้นเรื่อง จบแบบดีงาม
:กอด1: :katai2-1: แต่งเก่งมากเลยค่ะ สนุกมากเลย
น่ารักมากเลยค่ะ
อ่านรวดเดียวจบ หลากหลายอารมณ์มาก :pig4:
ปมของเรื่องนี้คือการที่คนในครอบครัวไม่เข้าใจกัน เรื่องทั้งหมดมันเลยบานปลายไปแบบนี้ หนักหน่วงและหดหู่มาก ต่างคนต่างก็มีปมในใจ
ขอบคุณนะค่ะ ^^
เข้ามาอ่านตอนหน้าฝนพอดีเลยค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
สนุกมากกกกกกกก ชอบบบบบ o13
เขียนเก่งมากค่ะ ภาษาก็ไหลลื่น
รบกวนสอบถามค่ะว่าที่มีคนเอาเรื่องนี้ไปลงที่อื่น ผู้เขียนอนุญาตหรือยังคะ
รบกวนสอบถามค่ะว่าที่มีคนเอาเรื่องนี้ไปลงที่อื่น ผู้เขียนอนุญาตหรือยังคะ
:pig4: :pig4: :pig4:
ดีมาก :z2:
เศร้าโศกมาก ชีวิตบัดซบจนถึงตอนจบ กว่าจะได้มีความสุข
สนุกมากค่ะ อ่านรวดเดียวจบ
:katai2-1: :katai2-1:
ร้องไห้น้ำตาจะหมดตัวอุปสรรคเยอะมาก
ก่อนอื่นเลยต้องขอโทษที่อ่านไม่จบ :a5: คือทำใจไม่ได้ที่แม่นายเอก รศณาชะนีที่มีชู้จนท้อง :z6: :z6: :z6:แต่มึงดูเป็นคนที่ได้รับผลจากการกระทำของตัวเองน้อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ดูชีวิตดีมีความสุข ไม่ว่าจะเหตุผลอะไรมีชู้ก็คือมีชู้ ความคิดเห็นส่วนตัวนะค่ะคิดว่านิยาย ละคร และสังคมในปัจจุบันทำให้เราชินกับเรื่องแบบนี้ จนมันกลายเป็นเรื่องปกติ ไม่เห็นแปลกใครๆก็ทำ
คุณแม่แลดูรับไม่ได้รับบทเรียนอะไรซะเท่าไหร่เลยนะ
:pig4: :pig4:
:กอด1:ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะจ๊ะ
เขียนดีมากเลยค่ะ เกือบร้องไห้ตาม (ร้องไม่ได้เพราะอ่านในที่ทำงาน 55555) รักแรกและรักเดียวคือเธอ งื้อออออ โรแมนติดม๊วกกก
โหหหห ไม่คิดเลยว่า อ่านแล้วทำร้องไห้ได้ขนาดนี้
:L2:
สงสารน้องรันนะค่ะ ชีวิตมีแต่อุปสรรค
ขอบคุณไรท์มากๆค่ะสำหรับนิยายดีๆ โรแมนติกแต่ก็เศร้ามาก ได้อ่านเรื่องแรกจากตำนานรักโรงเรียนแพทย์เลยตามมาอ่านเรื่องนี้ด้วย ชื่นชมการแต่งค่ะ ดาร์ก เศร้า หน่วงทั้ง2เรื่องเหอๆ แต่ได้อารมณ์มากจริงๆ ติดตามเพจของไรท์แล้วจะตามให้ครบทุกเรื่องนะคะ
:pig4:
กว่าจะอ่านจบเรื่องก็หมดน้ำตาไปเยอะ :hao5: เขียนดีเกิน อินกับเรื่องมากกกก บอกเลย ขอบคุณนะคะ :katai2-1:
หัวร้อนกับความเห็นแก่ตัวของคนเป็นพ่อกันไปเลยทีเดียว :katai1: นึกไมพอใจคนเป็นแม่อยู่เหมือนกันแต่ก็เข้าใจได้นะว่าคนเราไม่แปลกที่จะอยากใช้ชีวิตกับคนที่รักแต่ก็เสียดายเวลาเหมือนกันถ้าพูดและทำความเข้าใจกับลูกให้เร็วกว่านี้รัญชน์คงไม่ต้องอ้างว้างและเจอกับความเจ็บปวดขนาดนี้แต่โชคดีที่มีกวินทร์อยู่ข้าง ๆ แล้วก็ยินดีด้วยที่ในที่สุดทุกคนก็มีความสุข :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ในที่สุดก็หาเรื่องนี้เจอ คนเเต่ง เเต่งเก่งมาก ร้องไห้จนหายใจไม่ออกเลยครับ สุดยอดในการเเต่งมาก ชื่นชมยังไงถึงจะพอดี ..... :o8: :ling2:
อ่านๆไปก็สงสารพ่อยญชนะ เพราะรักมาก เมื่อไม่ใช่ที่หวังเลยเปลี่ยนเป็นความเกลียด สุดท้ายคนรับกรรมคือลูก
เดาว่ารัญชน์ไม่ใช่ลูก น่าจะเป็นลูกชู้
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่านค่ะ ชอบทั้งภาษา ชอบทั้งเนื้อเรื่อง นานๆจะเจอนิยายที่บรรยายภาษาสวยๆแบบนี้ ดีใจที่จบอย่างแฮปปี้กันทุกคนนะคะ