Last Chapter :: รอยยิ้ม“จบแล้วเหรอครับ?”
“ฮะ จบบริบูรณ์”
“บอกเหตุผลหน่อยได้ไหมครับ ทำไมถึงให้เรื่องมันจบลงแบบนี้?”
“เพราะผม...เกลียดทั้งคู่”
“.........”
“ล่ะมั้งฮะ”
“.........”
“ผมเลยคิดว่า จุดจบแบบนั้นน่ะ เหมาะสมกับคนทั้งคู่ที่สุดแล้ว”
“น้องเพชรครับ สาเหตุการเสียชีวิตของคุณป๋าคืออุบัติเหตุ ผลการพิสูจน์หลักฐานออกมาแล้วว่ารถของคุณป๋าเกิดปัญหาขัดข้อง ส่วนสาเหตุการเสียชีวิตของคุณแม่ก็เกิดจากอุบัติเหตุเช่นกัน ตอนนั้นคุณแม่เกิดอาการคลุ้มครั้ง แล้วก็พลัดตกระเบียงไป”
“เพราะคุณหมอรู้ความจริงอยู่แล้ว คุณหมอเลยไม่เชื่อเรื่องที่ผมเล่าใช่ไหมล่ะฮะ? ถ้าเป็นคนอื่น..”
“ถึงหมอจะไม่รู้ความจริง หมอก็ไม่เชื่อครับ เรื่องนี้มีช่องโหว่มากมาย ยกตัวอย่างเช่นกรณีของคุณแม่ น้องเพชรบอกว่าเป็นคนถอดท่อช่วยหายใจของคุณแม่ออก แล้วจากนั้นคุณแม่ก็ลุกเดินไปที่ระเบียงเอง ซึ่งนั่นเป็นเรื่องที่ห่างไกลความเป็นจริงพอสมควร คนไข้ที่ใส่ท่อช่วยหายใจต่างกับคนที่ใช้หน้ากากออกซิเจนนะครับ อย่างหลังนี่แค่ออกซิเจนในกระแสเลือดของคนไข้อยู่ในระดับต่ำ ถึงไม่ต้องใช้คนไข้ก็ยังสามารถหายใจเองได้ ไม่ได้เป็นอันตรายถึงชีวิต ต่างกับคนที่ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจโดยใส่ท่อช่วยหายใจไว้ในปาก อันนั้นคือคนไข้ไม่สามารถหายใจได้ด้วยตัวเองแล้ว ถือเป็นผู้ป่วยอาการหนัก ถ้าถอดท่อออกก็เท่ากับหยุดหายครับ ถึงคนไข้จะรู้สึกตัวแต่ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะสามารถหายใจได้ด้วยตัวเอง เพราะงั้นมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่คนไข้จะลุกขึ้นมา แถมยังเดินต่อไปจนถึงระเบียงอีก นอกเสียจากว่าเขาจะเป็นซอมบี้ ซึ่งนั่นก็มีแค่ในนิยาย และความจริงที่พวกเราต่างก็รู้กันดีคือคุณแม่ฟื้นขึ้นมาก่อนหน้านั้นหลายวันแล้ว คุณหมอถอดเครื่องช่วยหายใจออกไปแล้ว ก่อนที่คุณแม่จะเกิดอาการคุ้มคลั่ง”
“.........”
“ส่วนเรื่องของคุณป๋า จุดบอดคงอยู่ที่ตำรวจ ปกติแล้วตำรวจไม่ทำงานไวขนาดนั้น ภายในเช้าเดียวคงไม่สามารถหาภาพจากกล้องวงจรปิดกับผลตรวจสภาพรถได้ แต่ละขั้นตอนต้องใช้เวลาทั้งนั้น ในกรณีนี้ข้อสันนิษฐานแรกที่ตำรวจจะตั้งหลังไปดูจุดเกิดเหตุก็คือ อุบัติเหตุ”
“หลอกหมอนี่ยากจังเลยฮะ”
“ไม่ใช่แค่หมอหรอกครับ”
“.........”
“น้องเพชรบอกว่าเกลียด.. แต่ที่น้องเพชรทำคือการโทษตัวเอง จงใจทำให้ตัวเองดูเป็นคนร้าย น้องเพชรกำลังเสียใจ กำลังบิดเบือนความจริงซึ่งอีกหน่อยก็คงจะกลายเป็นความทรงจำที่บิดเบือนไปอีก..”
“.........”
“เป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้นมาก่อน จำได้ไหมครับ?”
“.........”
“หมอไม่อยากให้การพูดคุยของเราวนอยู่ในลูปเดิมๆ ตอนนี้เป้าหมายของหมอคือการทำให้น้องเพชรยอมรับความจริง และมีชีวิตอยู่กับความจริงนั้นต่อไปให้ได้”
“.........”
“หมอเชื่อนะครับ ว่าน้องเพชรทำได้ จนถึงตอนนี้..น้องเพชรเข้มแข็งขึ้นมากทีเดียว”
“แล้วคุณหมอเชื่อหรือเปล่าฮะ?”
“ครับ?”
“เชื่อจริงหรือเปล่าว่าผมไม่เกี่ยวข้องกับการตายของสองคนนั้น?”
“.........”
ผมเงยขึ้นสบตากับคนที่กำลังมองมา
มีรอยยิ้มบางๆ ระบายอยู่บนใบหน้าของอีกฝ่าย
รอยยิ้มเล็กๆ จึงค่อยๆ จุดขึ้นบนริมฝีปากของผม..
END
HEARTLESS
---------------
ใครสนใจหนังสือ ดูรายละเอียดได้ที่หน้าแรกนะคะ
ใครยังไม่เคยเม้น ลองเม้นบอกสักหน่อยนะคะ เพิ่งเคยเขียนแนวนี้ครั้งแรก อยากลองฟังความคิดเห็นของคนอ่านมากมาย
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาร่วมจิตหลอนไปด้วยกันกับไวท์ค่ะ
รู้สึกโล่งมากมายที่ได้เขียนอะไรตามใจตัวเอง รักเรื่องนี้จริงๆ ให้ดิ้นตาย
หัวข้อ: H E A R T L E S S อยากจีบ จีบได้ ..แต่ไม่รัก ♥ (อ่าน 326272 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก