อา... เฮียใหญ่ ดีใจจังเลย
เด็กม.ปลายเหรอเนี่ย โห
ไม่รู้คนอื่นรู้สึกยังไง แต่สำหรับเรา มันรู้สึกดี แล้วก็ซาบซึ้งยิ่งกว่าเดิมอีก
เพราะทำให้ได้รู้ว่า ไม่เพียงแต่พี่เอกเท่านั้น ที่ยังคงอยู่กับความทรงจำของเฮียใหญ่
ยังคงยึดมั่นในความรัก ที่มีต่อคนเพียงคนเดียว เฮียใหญ่ ที่ต้องเป็นฝ่ายจากไป
ด้วยใจที่ยังคงรักมั่นต่อพี่เอกก็เช่นกัน เฮียใหญ่ คงจะเฝ้าอธิษฐาน และรอคอยตลอดมา
ที่จะได้กลับมาพบกับคนที่รักอีกครั้ง จนเมื่อได้มาเกิดใหม่อีกครั้ง
แต่ความทรงจำ ที่มีต่อพี่เอกก็ไม่จางหายไป ซ้ำยังชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ อีกด้วย
การได้มาพบกันอีกครั้ง ในฐานะเป็นเพื่อนบ้าน ติดกับบ้านสีขาวที่เฮียใหญ่ฝันไว้
เฮียใหญ่ที่เรียกชื่อ พี่เอก ออกมาโดยไม่รู้ตัว ทั้งที่ไม่รู้จัก ทั้งหมดถือเป็นการเริ่มต้นที่ดี
เป็นตอน .5 อย่างนี้ จะมีหวังที่จะได้อ่านคู่นี้อีกมั้ยนะ แต่ยังไง ก็ขอให้เป็นรักที่สมหวัง
อยากให้พี่เอกได้มีความสุขกับเฮียใหญ่ที่รักซะที
ขอบคุณคนเขียนนะคะ