หัวข้อ: ผม..เขา..และคณะวิศวกรรมศาสตร์ (Are you ready!!!)

[DeShiWa]

 

อ่าครับผม สั้นนนนสั้น อะ

อ่านไม่จุใจเลยครับ อิอิ แอบบ่นนิดๆๆ

แล้วจะเจอคู่ปรับมะไรอะ

[duntey]

รักษาสุขภาพตาละกันนะคับ อิอิ

[JENA]

 
เย้ๆ มาต่อแล้ว

แต่........................





 

[nolirin]

 :oni2:เย้ได้อ่านตอนใหม่แล้ว

....มันสั้นไปหน่อยอ่ะ

แต่ก้อเข้าใจล่ะน๊า  เหงบอกว่าลายมือเขมร

เปงกำลังใจให้ต่อไปค๊า

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

สงสัยจะฟิตเพื่อไปโชว์ยั่วใครป่าว
 

[Ebsilon]

เย้ๆ มาให้กำลังใจ

ผมก็เด็กวิดวะคับ รุ่นเดียวกันป่าวหว่า กำลังจะจบปีนี้ 

มาตามลุ้นและให้กำลังใจคนเขียนคับ      

[nOn†ღ]

  รอเจ้าของลายมือมาต่อ 

  แต่แฟนเจ้าของลายมือมาต่อก่อนก็ได้นะ 

[three]

สั้นๆกระทัดรัด o13แต่กระชากใจของผมอ่ะครับ

[paryjt]

รอคับ

[astral]

้รอวันถอดอักขระภาษาเขมร 

[patee]

อ่านตอนที่ 3 จบถึงรู้เรื่องว่า เขียนกัน 2 คน
รออ่านนะอย่าช้าล่ะ

[anna1234]

 

น้อยมาก ขอบอกน้อยจริง

ยังไม่คาใจอยู่เลย

มาลงต่อด่วน

 

[FOAM]

สั้นจัง

[OT]

เป็นกำลังใจให้นะ  สู้ ๆ

[bixzz]

กำลังสนุกเลยครับ รีบให้บิ๊กมาเขียนต่อเน้อ...
ว่าแต่บิ๊กแค่เอาเรื่องมาส่งให้ที่หอแล้วไปเลยเหรอครับ...ใจร้ายจังเนาะ 

[aisen]

อย่าช้า อย่าช้า

มาต่อไวๆ น้อ

[VitamiN]

ต่อไวไว ต่อไวไว

[abcd]

อ๊ะ พอเข้าใจแระ ถ้าจะสลับกันแต่งก็ใส่สีที่ตัวอักษรเพื่อเพิ่มความแตกต่างละกันเน๊อะ 

[Poes]

เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องใหม่  มาให้กำลังใจ รีบมาต่อนะ

เรื่องการลงสลับกันรึผลัดกันเล่าเรื่อง น่าจะแยกสีนะ อย่างตะแน๋วว่า แบบว่ามานอ่านง่ายดีอะ เห็นใจพี่หน่อยนะ

แก่แล้วตาลายวันๆนึงอ่านหลายเรื่อง    อย่าว่ากันนะเพิ่งเข้ามาอ่านแต่ขอโน้นขอนี่เยอะแยะ 

[jammy]

รอจนกว่าจะถอดภาษาไทยโบราณได้นะครับ เหอๆ

[duntey]

รอจนกว่าจะถอดภาษาไทยโบราณได้นะครับ เหอๆ

ขำอะคับ ถอดภาษาไทยโบราณ 5555555555+++

เข้ามารอด้วยคน อิอิ

[-~iK@iZ_KunG~-]

เข้ามารอค้าบบบ 

[both^^]

กรี๊ดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดด



มาตอกบัตรรอค่า

[nopkar]

อยากรู้จัง กระทู้ใน้ทั้งหมดมี  วิดวะกี่คน

น่าจะพอสมควรนะ  อย่างน้อยๆก็ผมคนนึงล่ะ (กำลังจาจบแล้วววว )

รอตอนต่อนะ

[nonos]

บทที่ 3 ...คณะวิศวกรรมศาสตร์...
<<บิ๊กคับ>>


  ผมนอนพลิกตัวกลับไปกลับมาตลอดทั้งคืนในบ้านหลังใหม่ที่ผมเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ได้เพียงแค่ไม่กี่วัน บรรยากาศและสิ่งแวดล้อมในกรุงเทพ ทำให้เด็กต่างจังหวัดอย่างผมตื้นเต้นและอยากออกไปเปิดหูเปิดตาข้างนอกเพื่อดูแสงสีและผู้คนในยามกลางคืน    ถึงผมจะอยากไปนู้นไปนี่ อยากทำที่หัวใจเรียกร้อง แต่ผมพักอาศัยอยู่กับตาและยายซึ่งท่านเป็นทหารเก่ามาก่อนและเลี้ยงผมมาตั้งแต่เด็ก ดังนั้นชีวิตและการกระทำต่างๆ ของผมจึงถูกหล่อหลอมโดยกฏเกณฑ์แห่งความเป็นทหาร การทำตามที่ใจของผมต้องการนั้น บางทีก็ต้องถูกหยุดชะงักลงโดยกฎเกณฑ์ที่ขีดขึ้นล้อมรอบตัวผมดังเช่นทุกวันนี้

  สิ่งของต่างๆ ในห้องนอนของผมยังคงวางระเกะระกะไม่เป็นที่ ยกเว้นชุดนักศึกษาตัวใหม่ที่ยายผมรีดให้จนเรียบซึ่งผมจะใส่ไปมหาวิทยาลัยวันแรกในชีวิตของผม วันพรุ่งนี้ต้องหล่อคับ เพื่อมีสาวๆ มาเหล่ๆ มองกุก็ยังดี มันเป็นความหวังลึกๆ ของเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งผมเชื่อว่าแทบทุกคนก็คิดแบบเดี่ยวกับผมใช่ไหมคับ อิอิ 

  คืนวันแรกของการเปิดเทอมทำเอาผมนอนแทบไม่หลับ พอจะหลับตาลงทีไรก็จะนึกถึงแต่ว่าพรุ่งนี้จะต้องเจออะไรที่มหาวิทยาลัยบ้าง คณะวิศวะที่ว่ากันว่ารับน้องโหดมันจริงหรือเปล่า รวมถึงอากาศร้อนในกรุงเทพที่แม้แต่ตอนกลางคืนก็ยังร้อนอบอ้าว ประกอบกับอาการเจ็บๆ ที่หน้าท้อง เพราะเมื่อคืนผมดันฟิตหนักไปหน่อย เอาไว้อวดตอนรับน้องคับ เพื่อไอ้รุ่นพี่มันให้ถอดจะได้ถอดซะ...  ผมนอนหลับๆ ตื้นๆ จนกระทั้งรุ่งเช้า ผมทนนอนร้อนๆ ไม่ไหวแล้วคับ อาบน้ำไปมหาวิทยาลัยเลยดีกว่า

  ก้าวแรกที่เท้าของผมสัมผัสกับสถานที่ที่ผมต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างน้อย 4 ปี เป็นก้าวแรกที่ทำให้ผมรู้สึกว่าผมโตขึ้นจากเด็กมัธยมที่ใส่กางเกงนักเรียนสีดำขาสั้น ถือกระเป๋านักเรียน เลิกเรียนก็ไปวิ่งเล่นแตะบอล แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนจากคำว่านักเรียนเป็นนักศึกษาที่ไม่มีใครคอยมาสั่งให้ทำการบ้าน ทำนู้ทำนี่ อีกต่อไป

  ที่ประตูทางเข้ามีการจัดตกแต่งด้วยดอกไม้อย่างสวยงามเพื่อต้อนรับนิสิตใหม่ แต่ผมกลับคิดว่ามันไม่ค่อยเข้ากับคณะวิศวกรรมสักเท่าไหร่ ด้านหน้าตึกคณะมีต้นไม้ร่มรื่นและมีสวนดอกไม้จัดเป็นหย่อมๆ ที่ด้านล่างของตึกคณะ  เพื่อนรุ่นเดียวกันและรุ่นพี่แต่ละภาควิชากำลังจับกลุ่มคุยกันอย่างสนุกสนานเหมือนรู้จักกันมาเป็นเวลานาน คณะวิศวกรรมศาสตร์แบ่งออกเป็นภาควิชาต่างอีกมากมายคับ เช่น วิศวเครื่องกล วิศววัสดุ วิศวไฟฟ้า วิศวเคมี และอื่นๆ อีกมากมายคับ แต่เห็นจะมีอยู่อย่างเดียวคับที่ผมคิดว่าผู้ชายทุกคนที่เข้ามาเรียนในคณะวิศวะรู้สึกหงุดหงิด ก็เรื่องผู้หญิงในคณะมีน้อยอะคับ 90 เปอร์เซ็นต์เป็นผู้ชายคับ 4 เปอร์เซ็นต์เป็นผู้หญิงและ อีก 6 เปอร์เซ็นต์เป็นผู้หญิงที่อยากเป็นผู้ชาย กับ ผู้ชายที่อยากเป็นผู้หญิงคับ แต่ต้องยอมรับคับว่าคณะนี้มีผู้ชายที่อยากเป็นผู้หญิงน้อยมากๆ แทบนับคนได้เลยทีเดียว

  ปกติแล้วนักศึกษามักใส่ชุดนักศึกษาเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงสแลคสีดำ แต่ไม่ใช่กับที่คณะวิศวะคับ ส่วนใหญ่แล้วทุกคนจะมีเสื้อชอปกับกางเกงยีนส์คนละตัวคับ บางคนใส่มันตัวเดียวทั้งอาทิตย์ บางคนก็ใส่มันทั้งเทอมคับ ไม่ใช่ว่าไม่มีตั้งซื้อคับ แต่ขี้เกรียจซักมากกว่า แต่แปลกคับที่มันก็ไม่มีกลิ่นเหม็นนะ เพราะเล่นเอาน้ำหอมฉีกอัดมันเข้าไป เดียวก็หายเหม็นเองหละคับ เสื้อชอปที่คณะมีหลายแนวคับ แต่ที่นิยมเห็นจะมีอยู่สองแนวคือ ชอปเข้ารูปกับยีนเดฟ แบบนี่ไว้โชว์กล้ามกับโชว์สิ่งที่คุณก็รู้ว่าคืออะไรคับ อีกแนวจะออกฮิปฮอปคับ ชอปตัวใหญ่กับยีนหลุดตูดคับ แต่แบบหลังนี้ไม่ค่อยเห็นใส่กันแล้วคับ เพราะมันไม่ค่อยเร้าใจเท่ากับแบบแรก ที่เราไม่ค่อยใส่ชุดนักศึกษาเพราะต้องลงภาคปฏิบัติบ่อยคับ ต้องยกนู้นยกนี่ เชื่อม ไส ตะใบ เจาะ แทบทุกวัน แต่วันนี้ผมเรียนภาคทฤษฏีในห้องเรียนจนถึงบ่าย 4  คับแต่ยังกลับไม่ได้คับ ต้องอยู่รอรับน้องก่อนคับฃ

  “ น้องคับ ลงไปใต้ตึกภายใน 10 นาที ผมจะจับคนช้า” เฮ้ยกูเพิ่งเรียนเสร็จ แมร่งจะเอากูและ ผมยังไม่ทันที่จะหันไปบ่นกับเพื่อนที่นั่งข้างๆ ก็สังเกตุว่ารุ่นพี่เริ่มตีวงล้อมรอบพวกผมแล้วทำหน้าดุๆ เพื่อกดดัน ผมเพิ่งมารู้ตอนหลังว่าพี่พวกนี้เขาเรียกกันว่าว๊ากเกอร์คับ

“  แมร่งมากันตอนไหนหวะ “ ผมหันไปถามเพื่อน แต่มันก็ไม่ได้ตอบผมแต่อย่างใด ห่วงเวลานั้นผมรู้สึกว่าเหมือนมีรังศีอำมหิตค่อยๆ เคลื่อนที่เข้ามาปกคลุม
ด้วยรังศีที่แผ่ออกมานี่เองทำให้พวกผมวิ่งลงไปใต้ตึกภายในเวลาไม่ถึง 7 นาที พร้อมเข้าแถวเรียบร้อยไม่ต้องรอให้มีคำสั่งแต่อย่างใด

“ แถวตอนสองแถว หันหน้าเข้าหากัน ผู้หญิงอยู่หน้า ผู้ชายอยู่หลัง ปฏิบัติ!!!” นี่ผมกำลังเรียน ร.ด. อยู่หรือเปล่านี่ ผมคิดในใจ ไอ้พี่ที่มันแหกปากว๊ากอยู่คงเก็บกดจากตอนเรียน ร.ด. เป็นแน่ พี่เขาจับหญิงกับชายแยกออกจากกันเพื่อแยกกันไปรับน้องคับ ผู้ชายก็ให้รับกับผู้ชาย ผู้หญิงก็ให้รับกับผู้หญิงคับ ทำให้ผมกลัวๆ อยู่ว่า มันจะทำไรกุหวะ..

  เพื่อนผู้หญิงแยกตัวออกไปรับกันที่อื่นคับ ที่ที่ผมกำลังยื่นอยู่นี้เงียบสงบอย่างแปลกประหลาด ล้อมรอบไปด้วยว๊ากเกอร์ที่กำลังเก๊กหน้าให้ดุๆ และกวนทีนๆ

  “เฮ้ยพวกมึงถอดเสื้อ” ว๊ากเกอร์คนหนึ่งตะโกนออกมาด้วยเสียงอันดัง ตามด้วยว๊ากเกอร์คนที่เหลือคับ ตอนนั้นผมไม่เข้าใจเลยคับว่าแมร่งจะแหกปากกันทำไม แต่ถอดก็ดีคับ เสื้อนักศึกษาจะได้ไม่เปรอะ

“ พวกมึงเข้ามาเรียนคณะนี้ รู้ไหมหัวใจของคณะนี้คืออะไร” ว๊ากเกอร์คนหนึ่งตะโกนถามพร้อมตามมาด้วยความงุนงงของพวกผมซึ่งมีประมาณร้อยกว่าคน

“ดี กูรู้ว่าพวกมึงรู้ แต่หยิ่ง ไม่คุยกะพวกกูใช่ไหม!!!!” พี่ว๊ากพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ   ผมอยากตอบเขาเหลือเกินว่าพวกกูยังไม่เข้าใจคำถามที่มึงถามเลยแล้วจะตอบได้ไหม หาเรื่องลงโทษพวกกูชัดๆ

“ วิศวะต้องทำตัวเสมือนเกียร์ จะทำงานได้ก็ต่อเมื่อเอาเกียร์หลายตัวมาต่อและทำงานร่วมกัน วันไหนที่เกียร์ตัวใดตัวหนึ่งสะดุด หรือเสียจะทำให้เกียร์ที่เหลือใช้งานไม่ได้” พี่ว๊ากพูดไปพลางจัดพวกผมเรียงเป็นแถวหน้ากระดาน ส่วนตัวผมเองหูก็ฟัง ตาก็ดู ในใจก็คิดว่ามันจะจัดแถวใหม่ทำไมหวะ

“เตรียมปีนเกียร์  เตรียมปีนเกียร์  เตรียมปีนเกียร์  ปีนเกียร์” หัวหน้าว๊ากตะโกนด้วยเสียงอันดังและหนักแน่น

  ผมไม่รู้หรอกคับว่าปีนเกียร์มันทำอย่างไร ผมคิดว่าอีกหลายๆ คนก็คงไม่รู้ จึงทำตัวเงอะงะ หันไปหันมา แต่โชคดีคับมีบางคนมันรู้คับ มันก็บอกให้ทุกคนนอนหงายราบกับพื้น เอาหัวไปทางเดียวกัน แต่ยกเว้นคนสุดท้ายที่จะต้องยืน ปีนเกียร์ทำง่ายๆ คับยังไม่ค่อยโหดอะไรก็แค่ให้คนที่ยืนปลายแถวกลิ้งตัวทับเพื่อนที่นอนหงายอยู่โดยทุกส่วนของร่างกายต้องแนบกันและห้ามกลิ้งตกจากตัวเพื่อน เพราะจะถือว่าเกียร์สะดุด กลิ้งไปเลยๆ คับจนครบแล้วนอนหงายเพื่อให้คนปลายแถวคนต่อไปทำเช่นเดิม ผมว่าปีนเกียร์มันก็สยิวดี บางคนกลิ้งมาถึงผมจวยก็เริ่มแข็ง ผมก็สงสัยว่ามันจะเสียวไรขนาดนั้น แต่พอถึงตาผมบ้างก็รู้สาเหตุคับ มันจะมีพวกเสี้ยนๆ คอยแกล้งจับจวยอะคับ บางทีก็ไม่ได้จับเฉยๆ คับ สาวขึ้นสาวลง เรียกได้ว่าเสียตัวไปแล้วครึ่งหนึ่งได้ไหมนี่ T-T แต่ก็หนุกดีคับ เสียวๆ ดี  หลังจากปีนเกียร์ พวกว๊ากเกอร์ก็ให้พวกผมแหกปากร้องเพลง มหาวิทยาลัยให้ดังที่สุดจนกว่ามันจะพอใจ เล่นเอาเสียงแหบและเหนื่อยสุดๆ ไม่ได้ดื่มน้ำสักหยด

  ผมเดินขึ้นไปยังห้องชมรมซึ่งปกติแล้วจะไม่ค่อยมีคนอยู่ กะว่าจะไปนอนพักให้หายเหนื่อยสักหน่อยแล้วค่อยกลับบ้าน แต่พอเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับเพื่อนที่ผมคุ้นๆ หน้าว่าเมื่อเช้านักเรียนดัวยกัน

“ดี มึงไม่ได้เข้ารับน้องหรอหวะ กุไม่เห็นเจอมึงเลย” ผมถามเพื่อนคนนั้นทั้งๆ ที่ยังไม่รู้จักชื่อของมัน

“ขี้เกรียจหวะ ลงไปก็ไปทำอะไรไร้สาระ เสียเวลานอนกู” มันตอบหน้าตาเฉย

“มึงเรียนภาคเดียวกับกูใช่เปล่าหวะ” ผมถามทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้ว แต่อยากจะพูดให้มันสำนึกบ้างก็ยังดี

“เออ ไม” มันตอบผมแค่สองคำ

“มึงไม่ลงไปช่วยกันร้องเพลงหวะ พวกกูร้องไม่ดังมันก็ให้เอาไหม อยู่ภาคเดียวกันไม่ช่วยกันแล้วจะมีหมาที่ไหนมาช่วยหวะ” ผมโมโหมาก เลยพูดตะโกนใส่หน้ามัน

“มึงก็แหกปากดังๆ ซิหวะ กูไปมันก็ไม่ได้ทำให้เสียงมันดังขึ้น อีกอย่างกูจะนอน” มันพูดพร้อมจ้องหน้าผมแบบหาเรื่อง

“ไอ้สาด เห็นแก่ตัวและมึง เพื่อนเจ็บคอ แต่มึงนอน” ผมจ้องหน้ามันกลับพร้อมกำหมัด คิดว่าถ้ามันยังขืนพูดต่อต้องมีเรื่องแน่

“มีปัญหามากใช่ไหมมึงอะ” มันกระชากคอเสื้อผมอย่างแรงจนตัวผมกระแทกกับตัวมัน
  ทั้งๆ ที่เลือดขึ้นหน้าด้วยกันทั้งคู่ แต่ทันทีที่ผมสัมผัสกับมัน ผมรู้สึกได้ถึงความอบอุ่น ความอ่อนโยน หัวใจเต้นผิดปกติจนรู้สึกปวดแบบหนักๆที่หัวใจ และความรู้สึกดีในตัวของมัน ความรู้สึกมันช่างไปคนละทางกับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นราวขาวกับดำ “กูเป็นอะไรไป” ผมคิดในใจ

  ขณะที่ผมครุ่นคิดอยู่นั้น..... “ปั๊ก!” .....รู้สึกตัวอีกทีผมก็นอนไปกองลงกับพื้น ตามมาด้วยความรู้สึกจุกที่สุดในชีวิต แต่พยายามฝืนทำหน้าตาให้เป็นปกติ

“กู ต้อม ถ้ามึงอยากเอาคืน ลุกขึ้นมา อีกอย่างมึงจำไว้ กูไม่ชอบให้ใครมองหน้ากู” มัดพูดพร้อมยกคอเสื้อผม ช่วงนั้นผมรู้สึกอย่างเดียวคือ จุกมาก ไม่มีแรงจะทำอะไรมัน ได้แต่มองหน้ามันอย่างเดียว ใจหนึ่งผมก็คิดว่าที่มันต่อยผมเพราะมันกำลังปกปิดอะไรบ้างอย่าง

  มันคงเห็นผมไม่มีแรงยืน เหงื่อออกเต็มตัว มันเลยเอามือโอบผมแล้วพยุงให้ลุกขึ้น

“เฮ้ย กูลุกไม่ขึ้นหวะ” ผมบอกมันด้วยเสียงกระท่อนกระแท่น มันจึงปล่อยผม แล้วนั่งเป็นเพื่อนอยู่ข้างๆ รอจนกว่าผมจะหายจุก

“กี่โมงแล้วหวะ” มันถามแบบลุกลี้ลุกลน

“หกโมง” ผมตอบ

 “ชิปและ กิลกู เดี๋ยวกูกลับก่อน” มันพูดอย่างไม่สนใจเพื่อนที่นอนจุกอยู่ข้างๆ มัน ไม่มีคำขอโทษใดๆ หลุดจากปากของมัน มันแค่นึกได้ว่ามันต้องกลับไปเล่นเกมส์  ผมรวบรวมพลังทั้งหมดที่มีเหลืออยู่หยุงตัวเองแล้วเดินไปส่งมันที่ประตู

“ปั๊ก!” ครั้งนี้เสียงดังกว่าครั้งแรก

“กุชื่อ บิ๊ก มึงจำใส่กะบาลมึงไว้ คนอย่างกูไม่เคยยอมใคร ยิ่งกะคนอย่างมึง ต้องเจอกูอีกนาน คนที่จะออกจากห้องนี้ก่อนคือกู ไม่ใช่มึง” ผมกล่าวพร้อมเดินเอามือกุมท้องออกไปอย่างชมรมด้วยความรู้สึกแปลกๆ
 




 

[Ryuse]

อารมณ์ร้อนทั้งคู่ sparkกันตอนนี้เลยรึเปล่าเนี่ย เหอะๆ

กำปั้นสื่อรัก 

[three]

เจอหน้ากันก็แลกหมัดเลยนะครับ

[MiTo™]

“กี่โมงแล้วหวะ” มันถามแบบลุกลี้ลุกลน

“หกโมง” ผมตอบ

 “ชิปและ กิลกู เดี๋ยวกูกลับก่อน”

กิลเกมส์ไรอ่า สนใจมาวอร์ กันมะ

[nonos]

ไอ้ต้อมเล่นเกือบทุกเกมส์คับ ตอนแรกผมไม่ชอบเล่นแต่มันตื้อให้เล่นคับ เลยเล่น ติดงอมแงมเลย เลยแอบไปมีกิ๊กในเกมส์ มันรู้เข้างอนใหญ่เลยคับ
ปล.ผมหล่อกว่ามัน อิอิ

[MiTo™]

ไอ้ต้อมเล่นเกือบทุกเกมส์คับ ตอนแรกผมไม่ชอบเล่นแต่มันตื้อให้เล่นคับ เลยเล่น ติดงอมแงมเลย เลยแอบไปมีกิ๊กในเกมส์ มันรู้เข้างอนใหญ่เลยคับ
ปล.ผมหล่อกว่ามัน อิอิ

กร๊ากกก ๆ เหมือนกันเลย หุหุ