หัวข้อ: รวบรวมคำคมดีๆเด็ดๆบาดๆใจจากนิยายในเล้ากันครับ

[EverGreen™]

เอามั่งๆ

จาก LOVE SICK : ชุลมุนหนุ่มกางเกงน้ำเงิน

 ตอน BANG!!!

 " เมื่อวานที่มึงโทรมา กูเป็นห่วงมากนะ.. รู้ใช่รึเปล่า" ............. อืม นี่ไง.. ผมรู้.. รู้ว่าทำให้ปุณณ์ไม่สบายใจ.. แต่ทุกอย่างก็บอกผม ว่าผมจะแบกความรู้สึกพวกนั้นไปหาปุณณ์ไม่ได้... เป็นเพราะผมเพิ่งทำให้ยูริร้องไห้และเดียวดายกลับไป ผมเองก็ไม่สมควรจะมีใครมาปลอบใจเช่นเดียวกัน

ตอนเดียวกันแต่คนละจุด


" ปุณณ์... มึงฟังนะ..." ผมสบดวงตาคมคู่นั้น หวังให้มันเห็นความจริงจากนัยน์ตาผม แต่สิ่งที่เห็นกลายเป็นดวงตาปุณณ์ มองตอบมาราวกับจะอ้อนวอน ซึ่งไม่จำเป็นเลย.. ผมไม่เคยคิดทำให้คนตรงหน้าเสียใจอยู่แล้ว

" กูได้ยินอย่างนี้กูน้อยใจนะ.. กูไม่เคยทำให้มึงเชื่อเลยใช่มั้ยว่ากูคิดยังไง...." ถึงตรงนี้ไอ้หน้าหล่ออ้าปากจะเถียง แต่มึงรอไปก่อน ขอกูพูดให้จบ "ทั้งเรื่องของมึง แล้วก็เรื่องของยูริ เป็นเรื่องที่กูคิดมาดีแล้วพอ ๆ กัน... กูรักยูริมาก แต่มึงก็รู้ ว่ารักที่กูมีให้ยูริมันไม่เหมือนที่กูมีให้มึง... ยูริเป็นเพื่อนที่ดีกับกูมาก เขาเคยอดทนกับกูมาทุกอย่าง แต่กูกลับทำให้เขาเสียใจ...." ผมเว้นวรรคไปช่วงหนึ่งเมื่อภาพใบหน้าเปื้อนน้ำตาของยูริกลับมาในความคิดอีก ครั้ง "กู... เกลียดตัวเองที่ทำให้คนอื่นต้องเสียใจ.... ไม่รู้ดิ่.. เขาทำอะไรให้กูตั้งหลายอย่าง... แต่กู... นอกจากจะตอบแทนเขาไม่ได้แล้ว กูยัง..............."


ตอน helpless
 
 ยิ่ง ผมได้กลับมาคิดทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นไปมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองทำร้ายยูริมากเท่านั้น เพราะมันเป็นผม.. คนที่เพิ่งบอกเลิกเธอกับปากเมื่อ 24 ชั่วโมงก่อน ก่อนที่จะปล่อยให้เธอมาเห็นกับตาตัวเองว่า สาเหตุที่ผมบอกเลิกยูริ เป็นเพราะอะไร.. เป็นเพราะ ผม เลือกที่จะมีความสัมพันธ์กับ ปุณณ์ ผู้ชายที่มีศักดิ์เป็นถึงแฟนเก่าของเพื่อนสนิทเธอ อีกทั้งยังภาพที่ยูริเห็น ก็แทบเป็นภาพเดียวกับภาพสุดท้ายในโลกที่เธออยากเห็น..

   ผม ไม่เคยคิดโทษยูริที่โกรธขนาดนั้น เพราะผมมันไม่มีสิทธิ์อะไรเลย ในเมื่อผม คือฝ่ายที่ทำร้ายความรู้สึกเธอ จึงไม่ใช่ผม.. ที่มีสิทธิ์ตัดสินว่าควรทำอย่างไรต่อไป หากแต่เป็นยูริ ซึ่งถ้าเธอพิพากษาว่าคนอย่างผมไม่คู่ควรที่จะเป็นเพื่อนด้วยอีก ผมคงไม่สามารถอุทรณ์อะไรต่อได้...

    เพราะไม่ว่ายูริจะมอบบทสรุปรูปแบบไหนให้แก่ผม.. ผมก็ยินยอมรับโดยไม่มีข้อโต้แย้งใด

    ผมสมควรแล้วที่จะได้รับบทสรุปนั้น..


ตอน am i?? (2/3)

ปุณณ์โบกมือลาน้องสาว ก่อนจะลากเท้ามาหาผมเมื่อน้องแป้งลงบันไดไป

ร่าง สูงนั้นดันผมเข้าห้องก่อนจะปิดล็อคประตู "ไหวป่าวมึง..." ผมเอ่ยถามเมื่อยิ่งเห็นปุณณ์ใกล้ ๆ ยิ่งรับรู้ได้ว่าคนตรงหน้ามีสภาพจิตใจอย่างไร ปุณณ์เม้มปากตัวเองแน่นก่อนจะโถมร่างมากอดผมทั้งตัว

      "โน่..........."

      "วะ... ว่าไง.." ผมอึ้งไปเล็กน้อยแต่ก็กอดปุณณ์กลับ จึงได้รู้ว่าไหล่นั้นกำลังสั่น..

     เสียงทุ้มของปุณณ์แหบพร่าราวกับคนไร้เรี่ยวแรง "วันนี้อยู่กับกูก่อนนะ..... กูต้องการมึงจริง ๆ"


   ในเวลาที่ปุณณ์เป็นแบบนี้... ผมคงไม่สามารถไปไหนแล้วมีความสุขได้

 
     ถ้าไม่ได้อยู่ข้าง ๆ ปุณณ์


ตอน am i?? (3/3)


  เพราะ คงไม่มีพ่อแม่คนไหน อยากเห็นลูกตัวเองตกอยู่ในสภาพพ่ายแพ้แก่สังคมแบบนั้น ไม่เว้นแม้แต่ครอบครัวภูมิพัฒน์ ที่ผมเห็นความรักและห่วงใยที่บ้านนี้มีให้กันมาตลอด จึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่พ่อจะอยากรู้ว่าตอนนี้ปุณณ์กำลังคบหากับใคร ความสัมพันธ์เป็นอย่างไร และคน ๆ นั้นมีแนวโน้มจะสร้างบาดแผลให้ปุณณ์หรือไม่.. ในขณะที่ทั้งหมดกลายเป็นเรื่องน้ำท่วมปาก เพราะไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับปุณณ์ ที่จะยอมรับความจริงออกไป แต่ก็ไม่สามารถหันหลังกลับได้เช่นกัน เมื่อน้องแป้งพลั้งปากพูดว่า 'พี่ปุณณ์มีแฟนแล้ว'

  ยิ่ง ปิดบังก็ยิ่งน่าสงสัย... ผมรู้ว่าคำนี้มันจริงเสียยิ่งกว่าจริง เพราะยิ่งปุณณ์ดึงดันไม่ยอมบอกพ่อมากเท่าไร ความบาดหมางก็ยิ่งทวีคูณมากเท่านั้น สองพ่อลูกปะทะคารมกันรุนแรงด้วยความรู้สึกที่สวนทางกันทั้งสองฝ่าย ในขณะที่พ่อต้องการรู้ว่าปุณณ์คบหาใคร แต่ปุณณ์กลับยืนยันเจตนารมย์แน่วแน่ว่า ความรักเป็นสิทธิส่วนบุคคล

  เรื่อง ราวค่อย ๆ แย่ลงไปอีกเมื่อความบาดหมางเริ่มเพิ่มระดับเป็นความต้องการเอาชนะ เมื่อพ่อยื่นคำขาดว่าหากปุณณ์ไม่บอก เขาจะถือว่าปุณณ์ไม่มีใคร และสั่งให้เลขาฯหาเด็กผู้หญิงดี ๆ ให้คบไว้สักคนทันที จนปุณณ์ต้องทำสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อนคือ ตวาดพ่อตัวเอง


"ถ้าทำแบบนี้ก็ไม่ต้องคิดว่าปุณณ์เป็นลูกเลยดีกว่า!"

    เป็น คำที่ทำให้ปุณณ์ต้องเสียใจในเวลาต่อมา... เพราะปุณณ์ที่ผมรู้จักไม่เคยถูกไล่ต้อนจนจนตรอกขนาดต้องทำแบบนั้น และผมก็รู้ว่ามันผิดหวังในตัวเองไม่น้อย
   
     ผม ไม่ใช่คนที่อยู่ในเหตุการณ์จึงไม่มีสิทธิ์วิจารณ์ว่าสิ่งที่ปุณณ์ทำไปรุนแรง หรือเกินกว่าเหตุหรือเปล่า แต่สิ่งเดียวที่ผมทำได้คือเยียวยาความรู้สึกทั้งหมดของปุณณ์ ที่แม้จะเป็นผู้จบบทสนทนา แต่กลับมีสภาพราวกับคนพ่ายแพ้กลับมา ผมรู้ว่าความรู้สึกสุดท้ายของปุณณ์ที่ห้องโถงนั้นไม่ใช่ความกระอักกระอ่วน เกี่ยวกับเรื่องที่ตัวเองคบใคร ไม่ใช่ความโกรธที่ถูกพ่อไล่ต้อน แต่เป็นความละอายใจที่พูดไม่ดีกับคนที่มันบอกว่ามันรักที่สุด

     " ตลอดเวลาที่ผ่านมา กูไม่เคยทำให้เขาเสียใจมาก่อนเลย กูไม่เคยแม้แต่จะดื้อ หรือทำอะไรให้เขาไม่สบายใจ กูรู้ว่าเขาทำทุกอย่างเพื่อกูกับแป้ง กูถึงได้พยายามทำให้เขาสบายใจและวางใจในตัวกูมาตลอด.... แต่วันนี้.... กู... เลือกที่จะทำร้ายจิตใจเค้า.... กูทำให้เขามองกูอย่างผิดหวัง.... โดยที่กูก็ผิดหวังในตัวเอง.... โน่... กูไม่ชอบตัวกูตอนนี้เลย... กูอยากจะโยนตัวกูเมื่อเย็นทิ้งไป แต่กูไม่สามารถแก้ไขอะไรได้แล้ว"


    สอง สิ่งที่คนเราเรียกกลับมาไม่ได้คือ คำพูด และ เวลา... ซึ่งเป็นสองสิ่งที่ปุณณ์ต้องการเรียกมันกลับมาที่สุด แต่ต่อให้เก่งแค่ไหนก็คงทำไม่ได้.. โดยเฉพาะคนห่วย ๆ อย่างผม

ตอน am i?? (3/3)

" ปุณณ์เป็นเด็กดี ว่าง่าย ให้ทำอะไรก็เต็มใจทำ แล้วยังทำความดีกับทุกคนอีก พ่อกับแม่รักเขามากเลยนะ ทุกคืนแม่ขอบคุณสิ่งศักดิ์ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็แล้วแต่.. ที่ส่งให้น้องปุณณ์มาเป็นลูกแม่"

  " แม่ไม่อยากให้เขาโกรธพ่อ... เพราะว่าพ่อเขารักปุณณ์มาก ปุณณ์เป็นเด็กดี นิสัยดี ไม่เคยทำเรื่องเหลวไหล แม่กับพ่ออยากให้เด็กดีอย่างเขาเจอแต่อะไรดี ๆ ตลอดไป... ไม่อยากให้เขาพลาดไปเจอสิ่งไม่ดี.. แม่รู้ว่าในอนาคต ปุณณ์จะเป็นคนหนึ่งที่ยืนในสังคมได้อย่างองอาจ และกว่าจะถึงเวลานั้น แม่กับพ่อก็อยากดูแลเขาให้ดีที่สุด"

            ... ผมนิ่งฟังคำพูดราวกับอยากระบายของแม่ปุณณ์ด้วยสมองว่างเปล่า... รู้สึกว่าความรักของตัวเองช่างน้อยนิดเมื่อเทียบกับผู้หญิงคนนี้ จนความรู้สึกบางอย่างปะทุขึ้นในจิตใจ เป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกว่ามันคืออะไร

 " น้องโน่.... บอกแม่ไม่ได้ใช่ไหม ว่าน้องปุณณ์กำลังคบอยู่กับใคร" ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ทั้งยังสายตาคล้ายเว้าวอนของผู้หญิงตรงหน้าที่ทำผมใจอ่อนลงครึ่งหนึ่งอีก แต่ผมไม่อยู่สถานะที่จะเป็นฝ่ายพูดจริง ๆ

 "ก็.... ถ้าปุณณ์เขาไม่พูด... ผมก็คงไม่ควรพูดหรอกครับ.."

   เสียงถอนลมหายใจเฮือกหนึ่งดังมาหลังผมพูดจบ "... แต่แม่ดีใจนะ ที่เขามีน้องโน่เป็นเพื่อน"

  ใบ หน้าสวยของหญิงตรงหน้าผม คลี่ยิ้มละมุนอย่างที่เธอมักเอ็นดูผมมาตลอด "แม่เชื่อว่าน้องโน่จะช่วยประคับประคองน้องปุณณ์ไปได้.... ครั้งนี้แม่ก็ขอฝากปุณณ์ด้วยนะ" ฝ่ามืออุ่นของเธอเลื่อนมากุมมือผมด้วยความรู้สึกหนึ่งที่รับรู้ได้ว่า เธอไว้ใจผมเต็มปรี่

   "ช่วยดูแลให้เขาเจอแต่ความรักดี ๆ สมกับที่เขาเป็นคนดีด้วยนะจ๊ะ"

   "... ครับแม่" ผมรับปากด้วยคำพูดอันเบาหวิว เพราะลึก ๆ แล้ว ผมคงเด็กเกินกว่าจะเข้าใจ


   ความรักที่ดีเป็นอย่างไรเหรอครับแม่...

   หากมีคนหนึ่งรักลูกแม่ด้วยใจจริง แต่รักของเขาไม่ใช่สิ่งที่สังคมยอมรับ

   ความรักนี้ถือเป็นรักที่ดีหรือเปล่าครับแม่...




มีอีกเยอะครับ

แต่เอาแค่นี้ก่อน เดี๋ยวเอามาลงใหม่ครับ

[zyfleza]

= =

คมจิงๆคับ
 
บาดจิตบาดใจบาดตับไตไส้พุง

[badbad_maru]

คมซิก..เล่นสาด...โดนเฉพาะ
มีด กรรไกร และคัตเตอร์ (ปาดคนตั้งกระทู้ได้มั้ยว่ะ)
อันอื่นมีทั้ง อ่านแล้วซึ้ง อ่านแล้วหัวเราะ
สรุปเลยทั้งหัวเราะแล้วก็น้ำตาซึม
เจริญ...เหมือนคนบ้าเข้าทุกทีว่ะ

[drasil]

อ่านแล้ว
คมกริบ
เลือดสาดจิงค่ะ


แต่ว่าไอ้กรรไกร มีดคัตเตอร์เนี่ย
 :z6:โดดถีบ จขกท

[kangkaw]

ชอบ  ๆ ลงชื่อไว้มั้ง เจอแล้วจะเอามาใส่ *-*

[PeeraDHa]

ชอบกระทู้นี้อ่ะ...

[สายเลือดY]

โค ตะ ระ คมกันทั้งนั้นเลย

 

[133113]

"ความรักมันไม่ได้ต้องจบด้วยคำว่าต้องเป็นแฟนกันนี่หว่า
ความรักมันเป็นอะไรได้มากกว่านั้นตั้งเยอะ"

ปริ้น
บ้านพักอลเวง

[Cha Ris Ma]

เพิ่มจากเจ้าของกระทู้  "ขวดปากฉลาม" จะออกมาบ้างฉากที่มีการตลุมบอนกัน

"แต่โลกแห่งความจริงและความฝันก็เป็นแค่เส้นขนาน ผมเหลือเพียงคืนนี้เท่านั้น... ที่ผมกับโน่จะไม่ใช่เพื่อนกัน" น้องปุณณ์
"ตอนเริ่มรักแทบไม่ต้องใช้เวลา... แต่ทำไมพอจะจากลา มันทรมานอย่างนี้ "  
"ไม่เอาปุณณ์... ให้กูเมาคนเดียวพอ..."น้องโน่
จาก LOVE SICK : ชุลมุนกางเกงน้ำเงิน

“ที่เจเอาอ้นมาทำงาน เป็นเพราะจะเอามากันพี่หรือเปล่า หรือเพราะแฟนเจให้มาคอยจับตาดูเจกับพี่ เขารู้แล้วนี่ว่าเราเคยจูบกันเพราะพี่เคยพูดกับเขาเอง ท่าทางขี้หึงแบบนั้นไม่เที่ยวระแวงใครต่อใครไปหมดเหรอ คอยให้คนรับส่งเจตลอดพี่ว่ามันเกินไปนะ ไม่อึดอัดบ้างเหรอเจ”

“พี่เอ็กซ์ไม่เคยระแวงเจ เขาเข้าใจดีว่าเจเป็นคนแบบไหน การที่เขาจะหึงมันเป็นสิทธิ์ของคนเป็นแฟน และเจไม่เคยอึดอัด....แต่กลับรู้สึกดี...ที่รู้ว่าตัวเองเป็นคนสำคัญ เป็นที่รัก” น้องเจ
เคยมีแฟนขี้หึง อ่านแล้วสำนึกเลย

“ ‘คนสำคัญ’ กับ ‘คนรัก’ ไม่จำเป็นต้องเป็นคนเดียวกันหรอก...ถ้าจำเป็นต้องเลือก...โก้จะเลือกคนที่โก้รัก...เพราะคนที่รัก...สำคัญ.....เราต้องเลือกคนที่เราขาดไม่ได้...ไม่ใช่เลือกคนที่มาเติมเต็มเรา....ตราบใดที่เจยังรู้สึกว่าขาดอยู่....เติมเท่าไหร่มันก็ไม่เต็มหรอกนะ.....จิตใจเรา...ไม่ต้องเติมให้เต็ม...เพียงแต่อย่าปล่อยให้มันรู้สึกขาดก็พอ....ที่เจรู้สึกเหงาตลอดเวลา....มันเพราะบางสิ่งขาดหายไป.....ต่อให้พ่อกับแม่เจยังอยู่....โก้เชื่อว่า....เจก็ยังเหงาเหมือนเดิม….เจ...ไม่ต้องพยายามรักคนอื่นหรอกนะ....ขอแค่รักตัวเองก็พอ....รักตัวเองนะเจ.....อย่าทำร้ายจิตใจตัวเองมากนัก....ความรัก...บางครั้งมันก็ต้องเจ็บ...ต้องเศร้า...ต้องสูญเสียอะไรบางอย่าง.....แต่....อย่าลืมว่า....เราเจ็บเพราะอะไร”โก้บีบมือผมเบาๆ คำพูดโก้...หนักแน่นเสมอ...ผม...ไม่ได้คล้อยตามเพราะน้ำเสียงที่มั่นคงนี้...แต่เป็นเพราะ......มันตรงกับความรู้สึกตอนนี้ต่างหาก....คนที่ขาดไม่ได้....ทั้งๆ ที่ยังมีชีวิต...ทั้งๆ ที่สบายดี....คนที่....คิดถึงอยู่ตลอดเวลา....มีเพียงคนเดียว
จาก ระเบียงรักนักศึกษา

“ มันมีความรักที่เป็นไปไม่ได้ด้วยเหรอวะ ? ” จัมโบ้
“ ใช้สมองคิดทำไมให้ยาก........ใช้หัวใจคิดสิ  ” พี่สน
จาก " You are the One " รักเราหวานซะ

[konbah]

คมมากๆคับ

[bitter butter]

ชอบกระทู้นี้จังค่ะ
 

ขอโพสด้วยคน
จากเรื่อง Love sick ชุลมุนหนุ่มกางเกงน้ำเงิน

"ระหว่างเรา ไม่ว่าโลกแห่งความเป็นจริงอีกฝ่ายจะต้องอยู่กับใคร
แต่ในโลกเล็กๆของผมและปุุณณ์ใบนี้.. ขอแค่ยังได้อยู่ข้างๆ กันก็พอ"

"ถ้ามึงมองไปตรงนั้นแล้วพบว่าตัวเองไม่เหลือใคร มองกลับมาตรงนี้ก็ยังมีกู"

 

[wizard_tao]

เอาด้วยๆๆๆๆ



“เราไม่ต้องเริ่มต้นกันใหม่หรอก..เพราะเราได้เริ่มต้นกันมานานแล้ว..นี่คือประสบการณ์สำหรับเรา....เรารักกันมาตลอด..ไม่มีอะไรที่ต้องเริ่มต้นใหม่...เพราะเราไม่เคยเลิกรักกัน..พี่ไม่เคยหยุดรักข้าวเลยนะ”ไอ้ตาร์มันพูดน้ำตามันก็ไหลไม่หยุด ผมกับมันยิ้มให้กัน
“กรูก็ไม่เคยหยุดรักมึงเหมือนกัน”ผมพูดแล้วจับมือมันที่แก้มผม


จากเรื่อง
 สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอโรคจิต ของเบบี้

ชอบมากๆๆๆๆๆๆ

[NUTSANAN]

- คนสุดท้ายที่ผมนั่งร้องไห้ด้วยอย่างไร้สาระคือพี่เหยา...คนที่ทำให้ผมเลิก ร้องไห้แบบเด็กไม่รู้จักโตคือพี่เหยา และคนที่ทำให้ผมร้องไห้อีกครั้ง ด้วยความเจ็บปวดอย่างสาสมทุกๆครั้งก็คือพี่เหยาอีกเช่นกัน...


- เราคุยกันเป็นปกติ ด้วยเรื่องของคนอื่น...แต่ไม่มีเรื่องระหว่างเรา


- ดูคล้ายทุกอย่างจะดีขึ้น...ในแง่ของความรู้สึกและอารมณ์

อย่างที่บอก...มันแค่คล้าย...แค่รอเวลาว่าเมื่อไหร่ความคล้ายที่ว่าจะจบลง...และจบลงอย่างไร

และไม่ใช่ว่า...ใครเจ็บปวด...หากแต่...ใครเจ็บปวดกว่ากัน...


- เราต่างเป็นคนถูกทำร้ายพอๆกับเป็นฝ่ายทำร้าย...

เป็นฝ่ายถูกทำให้เจ็บปวด พอๆกับที่เป็นฝ่ายทำให้อีกฝ่ายเจ็บปวด

ความสุขกับความทุกข์ มันคลุมเครือแค่ไหน

การที่จะตัดสินว่า เราเป็นฝ่ายทำร้าย หรือถูกทำร้าย ก็คลุมเครือพอๆกัน...

ครั้งนี้ก็เช่นกัน...ผมกับพี่เหยา...ใครทำร้ายใคร


- มีดเล่มเดียวกัน...หากต่างมือ...ย่อมทิ้งรอยกรีดลึกได้ต่างกัน

ครั้งหนึ่ง ผมนึกรู้...มีดในมือผม กรีดทิ้งรอยไว้บนผิวเนื้อพี่เหยาได้เจ็บลึกกว่ามีดในมือทอม

และ วันนี้ผมรู้...มีดในมือพี่เหยาเอง...ก็กรีดรอยได้ลึกกว่ามีดในมือใคร...มัน ทิ้งรอยได้เจ็บลึกจนชาไปทั้งหัวใจ...ชาจนไม่เหลือความรู้สึกอะไรอีกแล้ว...

หรือหากพูดให้ถูก...ความสัมพันธ์ของเรานับแต่เริ่มต้น...ใครกันแน่เป็นฝ่ายถูกทำลาย...หรือถูกทำลายมากกว่ากัน...



- ผมเคยได้ยินว่า...การพูด...ทำให้เราได้ปลดปล่อย...ความรู้สึกผิด บางครั้งถูกปลดปล่อยด้วยการสารภาพ...

หากแต่ความจริงที่ผมเคยได้สัมผัส...บางครั้ง...ความลับต่างหากคือสิ่งที่ดีที่สุด...



- ..สำหรับพวกผม ความจริงมันไม่สำคัญสืบไป...เพราะไม่ว่าความจริงจะเป็นเช่นไร ...พี่เหยาย่อมเจ็บปวดกับความจริงนั้น...หากไม่เจ็บปวดจากการกระทำของตัวเอง ก็ย่อมเจ็บปวดจากการถูกทรยศจากทอม...ดังนั้นแล้ว ความจริงจึงไม่สำคัญ...ไม่ใช่สิ่งที่จำเป็นต้องขวนขวายหาคำตอบ...สิ่งที่ดี ที่สุดคือฝังมันเอาไว้ ในความทรงจำที่แม้มิอยากจำก็จำต้องจดจำ...และแม้อยากจะลืม ก็ย่อมรู้ว่า...จะไม่มีวันลืม...


- ความผิดหรือความนึกคิดบางอย่าง เก็บไว้กับตัวดีที่สุด...เพราะเราไม่เคยเข้าถึงใจคนอื่นว่า...เขาคิดอย่างไร ...เมื่อเราสารภาพ สิ่งที่ตามมาคือเป็นได้แค่ความหวาดระแวง


- มันน่าขำ...พี่เหยาหันหลังให้กับผม เพราะไม่ยอมยกโทษให้กับทอม...




จากเรื่อง  หรือจะให้เป็นแค่ความทรงจำ โดย ภัคD



อ่านเรื่องนี้ทำเราหดหู่ไปหลายวัน   T T"

[katoonzar]

^
^
^
ทุกประโยคที่คุณ NUTSANAN ยกมาโดนใจผมทุกประโยคเลยครับ

ผมขอมาเพิ่มเติมอีกบางประโยคโดนใจ จากเรื่องอื่นของคุณภักD ที่จำได้แม่นๆเรียกว่าตราตรึงเลยนะครับ

จากเรื่อง เด็กชายตะวันฉาย

"เพราะความรักไม่ได้สิ้นสุดลงที่ลมหายใจ พี่ตะวันจึงยังคงรักพี่ขุนและผมยังคงอกหัก แต่เพราะความรักไม่ได้มีความหมายแค่ความสมหวังหรือความผิดหวัง ผมจึงมีความสุขถึงจะเป็นได้แค่น้องชายของพี่ตะวัน"

จากเรื่อง อาหรับราตรี

"เมื่อมนุษย์หลั่งน้ำตา ถึงรู้ว่าตัวเองยังมีหัวใจ "

จากเรื่อง สิงโตวาเลนไทน์

"อย่าหึงเลยนะ เวลามึงหึงกูโคตรเหนื่อยเลย "

ผมชอบประโยคนี้มากๆเลย มันทำให้ผมนึกถึงแฟนผม ขี้หึง เวลาหึงทีผมก็ยอมรับล่ะว่ารำคาญเพราะบางครั้งมันก็ไร้สาระ แต่ให้รำคาญอย่างไร ผมก็ยังรักเขาอยู่ดี ประโยคนี้เลยโดนใจสุดๆ สำหรับคนมีแฟนขี้หึงอย่างผม

[oaw_eang]

รีบนคะ

คมมากคะ

พอดีสามีเดี้ยนมันไม่เคยหึงนะคะ

อยากมีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[gboy]

เจ๊อะ
ระดับเจ๊อะ
ซะมีคงไม่หึงแล้วละ
 

มาแล้วก็
ก่อนที่จะถูกฆ่าตัดตอน

[[Y][MAN]]

>>>เรื่องสั้น.. แอบรักก็ต้องสู้<<<
ลองอ่านดูนะครับ
เค้าแต่งดี๊ดี
คมทั้งเรื่องเลย

[SecondaryTrauma]

[เรื่องเล่าเซ็งเป็ด] กรูไม่ช่ายเกย์ จะจีบทำม้ายยยยยย และ อัพ (ไดฯ เด็กขี้) ยา
โดย คุณเซ็งเป็ด

     ที่คุณเจ็บที่คุณช้ำอยู่ทุกวัน มันเกิดจากความหลง ความเคยชิน และอยากเป็นเจ้าของ

     ถ้าเมื่อไหร่คุณยอมปล่อยให้เค้าจากไปด้วยความปรารถนาดี โดยปราศจากความรู้สึกหลง เคยชิน และอยากครอบครอง คุณจะไม่เศร้า และจะไม่เจ็บ นั่นแหละคือความรักในแบบที่สวยงาม

และ

     ทั้งชีวิตกรู เจอคนแบบนี้ไม่กี่คน คนแรกแม่กรู แม่กรูชอบทำกับข้าวใส่ปิ่นโตแสตนเลสไปให้ รีดเสื้อให้กรู แม่เคยตีกรูครั้งเดียวตอนที่สอบตก
หลังจากนั้นกรูนึกไม่ออกว่ะ สิ่งที่กรูโหยหาอาจเป็นสิ่งที่แม่กรูเคยทำให้ก็ได้ ความเอาใจใส่ ความห่วงใย และความมีตัวตนอยู่ในสายตา นี่อาจเป็นสิ่งที่กรูต้องการก็ได้.............
     มันจะผิดมากมั๊ยวะ ถ้าสิ่งที่กรูโหยหาจะได้มาจากคนเพศเดียวกับกรู.............

[SecondaryTrauma]

[นิยายเกาหลี] เมื่อวันที่ผมขายตัว
โดย คุณSunset

     โลกสร้างให้เรามีความแตกต่างครับ ทั้งด้านร่างกาย ความคิด และจิตใจ อย่ามองตัวเองมีค่าเป็นบวก แล้วมองคนอื่นมีเพียงค่าที่เป็นลบ เพราะเมื่อมันถูกกระบวนการทางความคิดของคุณคำนวณออกมา คนที่มีค่าเป็นบวกอย่างคุณเท่านั้นที่จะคงอยู่ ส่วนคนที่คุณคิดว่าเขามีค่าเป็นลบจะถูกลืมเลือนทิ้งไปสิ้น

     โปรดอย่าลืมว่า แม้เขาเหล่านั้นมีค่าเป็นลบในสายตาคุณ แต่เขาเหล่านั้นก็ใช้คำนามเดียวกันกับคุณ ซึ่งนั่นก็คือคำว่า 'คน'

[SecondaryTrauma]

[นิยาย] รักรสแซ่บกับภรรยาสุดแสบ
โดย คุณเคท katesnk

     ถึงแม้ว่าการชอบกันเองในระหว่างผู้ชายอาจจะดูเป็นเรื่องแปลกประหลาดในสายตาคนทั่วไป แต่หากเราสามารถเปลี่ยนทัศนคติ มุมมองของคนเกี่ยวกับเรื่องความรักของคนเพศเดียวกันว่ามันเป็นแค่รสนิยมทางเพศอย่างหนึ่ง เหมือนที่เราเลือกกินอาหารที่เราชอบ ซึ่งหลายคนบนโลกใบนี้ก็ชอบกินอะไรที่ไม่เหมือนกัน

     แต่สิ่งที่พวกเขามีเหมือนกันคือความเป็นมนุษย์ที่มีความดีงามในตัวเอง ดังนั้นความชอบที่ไม่เหมือนใคร การคิดและทำต่างจากคนอื่น ก็ไม่ได้เป็นเครื่องบ่งชี้ว่าคนเหล่านั้นเลวเสียเมื่อไหร่ ถ้าทุกคนยอมรับความแตกต่างได้ ก็คงจะเลิกกีดกันแบ่งชั้นกันเสียที

     อย่าไปกังวลกับสังคมให้มากนัก อย่าเต้นไปตามจังหวะที่คนรอบข้างกำหนดให้เราทำเพียงเพราะว่าเขาเห็นว่ามันดี ตัวเราเท่านั้นที่จะบอกได้ว่าสิ่งไหนที่ทำให้เรามีความสุข

และ

     อย่าลดคุณค่าในตัวเอง เพียงเพราะเราไม่เหมือนคนอื่น ทุกคนเป็นคนดีและสามารถมีประโยชน์ต่อทุกที่ที่เขายืนอยู่ ถึงแม้จะแตกต่างจากคนอื่นๆ แบบหน้ามือเป็นหลังมือก็ตาม
     จำไว้นะเจฟ ไม่สำคัญว่าเราจะเป็นใคร หรือชอบแบบไหน แต่สำคัญว่าเรามีความสุขกับมัน และทำให้คนรอบข้างเป็นสุขร่วมกับเราได้ไหม เป็นตัวของตัวเองให้ดีที่สุด และทำให้คนอื่นๆ เห็นว่าเราเป็นคนดีที่แตกต่างได้

[kangkaw]

เอามามั่ง
จาก[นิยาย] Wait! หรือเมิงจะเล่นเพื่อน? II [บทที่ 1 ถ้ากูเจอมึงอีก(ต่อ) 25/10 T^T /09]
            

ความอบอุ่นแบบนี้...ที่ผมโหยหามาตลอด   กลิ่นหอมแบบนี้...ที่ผมเฝ้าคอยเสมอมา   คำพูดหนึ่งที่เก็บไว้รอเพียงเพื่อเวลานี้   คำพูดที่รอจะพูดมาตลอด
            คำว่ารักที่ยังไม่ได้บอก  กูจะขอเก็บไว้กับตัวไปตลอด  จนกว่าจะได้พบกันใหม่   ถึงวันนั้น...มึงรอฟังนะ  คำบอกรักจากกู  คนที่รักมึงมากที่สุด  

            “รัก..ไม่รู้ว่าทำไม  แต่ผมรักคุณ”

จาก หัวข้อ: เบื้องหลังโรงเรียนดัดสันดาน

กับผู้ชายคนนี้ผมว่าคนอื่นอาจจะมองมันเป็นคนเลวๆคนนึง
แต่ผมมองว่าคนเลวๆคนนี้แหละ
ทำเพื่อผมได้มากกว่าคนดีๆหลายๆคนจะทำเพื่อผมได้ซะอีก

[minitaboo]

มาถึง คห.แรก ก็นะ
คมจริงๆค่ะ คมทุกอันเลย
ขอผ้าก๊อตด่วนฮะเลือดไหลแล้ว 55

[Cha Ris Ma]

--ช่วยด้วย!!พ่อผมอยากเป็นเกย์!!---

“ลูก..คนเรามันต้องรักษาน้ำใจ”
   “รักษาให้เขามาทรมานข้างตัวโดยที่ตัวเองรู้ดีว่าไม่มีทางให้ได้ ไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอกครับ นั่นคือสิ่งที่พ่อตอบแทนให้กับคนที่พ่อคิดว่าเป็นคนดีเหรอ?”
“พ่อครับ การให้ความหวังทั้งที่ไม่มีจริงมันก็แค่น้ำผึ้งผสมยาพิษ มันมีชีวิตเพื่อตายในวันข้างหน้าอย่างช้า ๆ เท่านั้น สุดท้ายเขาก็ต้องเจ็บเมื่อพ่อไม่เลือกเขา สุดท้ายคนที่พ่อเลือกก็ต้องเจ็บ ที่พ่อทำเหมือนมีใจให้คนอื่น และระแวงไม่สิ้นสุด พ่ออยากเหมือนเดิมซ้ำซากเหรอครับ? อย่างน้อยก็มีชีวิตคู่ที่พ่อหันกลับไปแล้ว ไม่เสียใจที่ได้ทำดีกว่ามั้ย?”

[theLUST]

"ไม่เป็นไรหรอกถ้าเราจะโง่เพราะความรัก  อย่างน้อยก็ดีกว่าคนฉลาดที่ไม่เคยทำอะไรเพื่ออใครนอกจากตัวเอง"


"มึงไม่ต้องกลัวว่าการวางตัวของมึงจะทำใหกูลำบากใจ"



จำไม่ได้ว่าเรื่องไรอ่ะ    แต่ชอบ

[non~animé]

"ไม่เป็นไรหรอกถ้าเราจะโง่เพราะความรัก  อย่างน้อยก็ดีกว่าคนฉลาดที่ไม่เคยทำอะไรเพื่ออใครนอกจากตัวเอง"

^
^
โดนอย่างแร๊งงงงง....กับความรู้สึกตอนนี้   
ขอบคุณรีบนค่ะ

และอยากจะบอกว่า...ได้ข้อคิดดีๆ จากเรื่องที่อ่านไปประยุกต์ใช้ในชีวิตได้เสมอๆ
แม้ว่าบางครั้งจะจำไม่ได้แล้วว่าเคยไปอ่านมาจากเรื่องไหน??   


“เวลาคนเรามันก็น้อยแบบนี้แหล่ะ อะไรที่เราคิดว่ามันช่างมากมายเหลือเกิน เอาเข้าจริงแป๊บเดียวก็ผ่านไปแล้ว และมักเรียกคืนไม่ได้ด้วย
คนเราน่ะรู้วันเกิดไม่รู้วันตาย อะไรที่อยากทำก็ให้ทำซะตั้งแต่ยังมีลมหายใจอยู่

 แต่เราว่านะถ้าคิดจะทำอะไรก็ตาม...
นอกจากสำรวจลมหายใจของเราแล้ว ก็ยังต้องหาโอกาสที่จะทำในขณะที่เรามีปัญญามีกำลังจะทำได้ด้วย เพราะคนมากมายมีลมหายใจก็ทำอะไร
ไม่ได้ซะแล้ว ได้แต่หายใจทิ้งไปวันๆ คนหลายคนเสียใจที่ไม่ได้ทำสิ่งที่อยากทำตั้งแต่ยังมีโอกาส นั่นล่ะคืการมีชีวิตที่เหมือนตายไปแล้ว”

 

[maruo]

สุดยอดเลยแต่ละอัน คมปริ๊ส 5555

เดียวต้องไปหามาแปะมั่งแล้ว

[โมโม่ที่รัก]

 

อารายหว่า


555+

 

[อ๋องน้อย]

นิยายนอกเล้าได้มั้ยอ่ะ?

"แล้วระหว่างผู้หญิงที่มันคบชู้สู่ชายไม่เลือกหน้า กับกะเทยที่ยึดมั่นถือศรัทธาในรักเดียว อย่างไหนมันเลวร้ายกว่ากัน"

จากเรื่อง "ม่านนางรำ"

โดนมากประโยคนี้ หุหุ

[Guill]

"หยุดที่เกไม่ได้จริงๆเหรอ? มึงอยากให้กุทำยังไง"



"เพราะมึงเป็นแบบนี้ไง ไม่เคยใส่ใจกุเลย แค่ความรู้สึกของกุมึงยังไม่รุเลย ถึงมีมึงสิบคนมันก็ไม่พอหรอก..."






จากเรื่อง...ยังไม่ได้คิ ดครับ แต่เร็วนี้ล่ะ

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

ชอบอะไร อันไหนคมได้ใจ มาแปะกันเล่นๆดีกว่า ขำๆ บอร์ดจะได้ไม่เหงา

ไอ้ต้นเริ่มก่อนเลย.............



1. มีด (จากเรื่องของกุเอง 5555)

2. กรรไกร (จากหลายๆเรื่อง)

3. คัตเตอร์ (มันต้องมีสักเรื่อง)



ห้ามซ้ำนะครับพี่น้อง

^
^
^
ช่างกล้าเนอะ หึหึ บาดเลือดซิบเลย