ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก!
เสียงกระทืบเท้าโครมครามๆ ที่ดังมาจากชั้นสอง ทำให้หนุ่มใหญ่สองคนที่กำลังรับประทานอาหารเช้าพ่นลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย ชายตัวโตมองหน้าคนที่เป็นคู่ชีวิตมามากกว่ายี่สิบปีแล้วเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง "อะไรอีกหละทีนี้"
ชายหนุ่มอีกคนที่มีรูปร่างบอบบางเพราะไม่ค่อยได้ใช้แรงงานสักเท่าไหร่เบ้ปากแล้วยักไหล่ "เดี๋ยวก็รู้"
และก็เป็นดังเช่นชายตัวเล็กบอก เมื่อเสียงกระทืบเท้าเงียบหายไป กลายเป็นเสียงวิ่งโครมครามๆ ลงบันใดมา "คุณพ่อ!!!!"
คนโดนเรียกทำหน้านิ่ว จนกระทั่งคนเรียกวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าก็ดุเบาๆ "มีอะไร แล้วทำไมไม่เดินดีๆ เดี๋ยวก็หล่นลงมาแข้งขาหัก" แต่คนโดนดุก็ไม่กลัว เดินไปกอดแขนอีกฝ่ายอย่างประจบ แล้วบอกความต้องการของตัวเอง "คุณพ่อ บอกพี่ไนท์ให้หน่อยว่าให้พันไปเที่ยวกับเพื่อนได้ นะครับ น้าาาา"
"เที่ยวที่ไหน" คนเป็นพ่อถาม แต่คนตอบกลับไม่ใช่คนที่กอดแขนอยู่ "ภูเก็ต"
หนุ่มใหญ่สองคนทำตาโต มองลูกชายคนโตที่เพิ่งเดินลงมาจากชั้นสองสลับกับลูกชายคนเล็กที่นั่งออดอ้อนอยู่ใกล้ๆ ก่อนคนตัวโตจะเอ่ยถามออกมา "มีใครไปบ้าง"
"ก็มี ไอ้ต้อง ไอ้โป้ง ไอ้ดิว ไอ้น้อง แล้วก็พัน ห้าคน" พันทิวาบอกเสียงอ่อย เห็นเค้าว่างานนี้คงไม่ถูกตามใจง่ายๆ
"แล้วจะไปพักที่ไหนกัน"
"รีสอร์ทของพ่อไอ้น้อง"
"จะไปกี่วัน" พ่ออีกคนถามเสียงเรียบก่อนจะยกกาแฟขึ้นดื่ม
"อาทิตย์นึงครับ" เมื่อคนที่มีอำนาจชี้ขาดเอ่ยปากถาม เจ้าตัวเล็กก็เหมือนจะเห็นความหวังเรืองรอง รีบส่งเสียงออดอ้อน "พ่อจ๋าให้พันไปนะ พันสัญญาจะระวังตัว"
พระจันทร์วางถ้วยกาแฟลง ก่อนจะบอกเสียงเรียบ "ไปได้ ถ้าพี่ไนท์ไปด้วย"
"แต่..." เจ้าตัวเล็กอ้าปากแย้ง
"ไม่มีแต่" คนเป็นพ่อเอ่ยขัด ก่อนจะลุกขึ้นยืนพร้อมกระเป๋าเอกสารแล้วชะโงกหน้าไปจุ๊บแก้มคู่ชีวิตที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับลูกชายคนเล็กที่กำลังทำหน้ามุ่ยอีกคน "เลือกเอา ไปกับพี่ไนท์ หรือไม่ต้องไปเลย"
พอคล้อยหลังของพระจันทร์ คนเป็นลูกก็รีบหาพวก "คุณพ่อ..."
"ไม่เอาน่า พี่ไนท์ไปด้วยจะได้คอยดูแลเรากับเพื่อนๆ ไง ยิ่งโก๊ะๆ อยู่ด้วย แต่ละคน" พันแสงว่ายิ้มๆ ยกมือลูบศีรษะลูกคนเล็กอย่างเอ็นดู ถึงแม้อีกฝ่ายจะชอบหาเรื่องมาให้ปวดหัวได้ไม่เว้นแต่ละวัน แต่เพราะความช่างออดช่างอ้อนจึงทำให้เขาโกรธไม่ลงซักที หากไม่มีพระจันทร์คอยขัด ป่านนี้เจ้าตัวเล็กอาจจะเสียผู้เสียคนเพราะถูกเขาตามใจเป็นแน่...
++++++++++++++++++++
"พี่ไนท์นอนกับไอ้น้องนะ เดี๋ยวพันนอนกับไอ้ดิว" พันทิวาบอกพี่ชาย เพราะหวังจะเปิดทางให้เพื่อนสนิทที่หลงรักพี่ของตน
รัตตินิ่วหน้า ก่อนจะพูดเสียงเรียบ "พันนอนกับพี่"
"แต่..."
"ไม่มีแต่"
เพราะโดนคุมมาตั้งแต่เด็ก ถึงแม้จะโตแล้วแต่พันทิวาก็ยังไม่ค่อยจะกล้าหือกับอีกฝ่ายสักเท่าไหร่ เด็กหนุ่มหันไปยิ้มแหยๆ ให้กับเพื่อนแล้วยักไหล่เหมือนกับจะบอกว่า 'โทษทีนะ ช่วยไม่ได้จริงๆ' ก่อนจะวิ่งตามพี่ชายที่เดินออกหน้าไปก่อนแล้ว...
"เจอกันที่สระนะ" น้องตะโกนบอกเพื่อน
พันทิวาหันกลับมาแล้วทำสัญญาณว่ามือว่าโอเค...
...................
.............
........
"จะไปไหน" รัตติถามคนเป็นน้องเสียงดุ เมื่ออีกฝ่ายเดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีกางเกงว่ายน้ำใส่อยู่เพียงตัวเดียว
"ไปเล่นน้ำ" พันทิวาตอบแล้วมองพี่ชายงงๆ
"ไปเปลี่ยนกางเกง... ใส่ขาสั้น" ชายหนุ่มสั่ง ก่อนจะหันไปจัดการแขวนชุดใส่ไว้ในตู้ต่อ
คนเป็นน้องทำหน้ามุ่ย "เปลี่ยนทำไม ก็พันจะไปเล่นน้ำ นี่ก็กางเกงว่ายน้ำ"
"ไปเปลี่ยน" คนเป็นพี่ยังคงพูดเรียบๆ เหมือนเดิม
"ไม่"
"งั้นก็ไม่ต้องไป"
"จะไป" เด็กหนุ่มยังคงรั้น ยืนกอดอกเม้มปากแน่น...
"ก็ลองดู" รัตติว่า แล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ โดยไม่กลัวว่าอีกฝ่ายจะหนีหรือไม่เชื่อฟัง
เด็กหนุ่มมองตามแผ่นหลังของพี่ชายที่หายลับเข้าไปในห้องน้ำแล้วก็ได้แต่ทำท่าฮึดฮัดๆ แต่ก็ไม่กล้าจะเดินออกไปจากห้อง... ร่างบางกระโดดขึ้นไปบนเตียงแล้วรัวกำปั้นเล็กๆ ใส่หมอนเพื่อระบายอารมณ์ ก่อนเจ้าตัวจะกดหน้าลงไปแล้วตะโกนเสียงอู้อี้ "โว๊ย!!! ไอ้พี่บ้า!!!" แต่พอได้ยินเสียงแกร๊กของประตูห้องน้ำ คนเจ้าอารมณ์ก็รีบเด้งตัวลุกขึ้นนั่งแล้วกอดอกทำปากยื่นเหมือนเดิม
รัตติเหล่ตามมองเจ้าตัวเล็กที่นั่งหน้าตูมอยู่บนเตียงแล้วแอบอมยิ้ม ก่อนจะทำเหมือนไม่สนใจ นั่งลงบนเตียงอีกฝั่งแล้วเอนพิงหัวเตียงหยิบรีโมททีวีมาเปิดหารายการที่ชอบอย่างสบายใจ
หน้าตูมๆ ยิ่งตูมหนักยิ่งขึ้นเมื่อพี่ชายไม่สนใจ เด็กหนุ่มรอให้อีกฝ่ายง้อจนเซ็ง แล้วในที่สุดก็ทนไม่ไหวเอง ลุกขึ้นยืนแล้วเดินกระแทกเท้าปังๆ ไปที่ตู้เสื้อผ้า หยิบกางเกงขาสั้นมาเปลี่ยนตามที่อีกฝ่ายต้องการ ก่อนจะเดินมาหยุดลงตรงหน้าพี่ชาย แล้วถามเสียงกระชากๆ "ไปได้ยัง"
"พูดดีๆ" รัตติดุ คิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากัน
หน้าร้อนวาบด้วยความละอาย เด็กหนุ่มพูดเสียงเบา "ไปได้ยังครับ"
ชายหนุ่มไม่ตอบ ลุกไปหยิบคีย์การ์ดและกระเป๋าสตางค์ที่โต๊ะข้างทีวี แล้วเดินนำออกไป
...................
.............
........
"ไมมาช้าจัง" น้องถามเมื่อเพื่อนสนิทและพี่ชายเดินมาถึง คนโดนถามก็ย่นจมูกแต่ไม่ตอบ ก่อนจะถามไปคนละเรื่อง "ใส่เกงขาสั้นเล่นได้ป๊ะ"
ลูกชายเจ้าของรีสอร์ทมองสำรวจการแต่งกายของเพื่อนแล้วก็พยักหน้า "ได้" ก่อนจะถามชายหนุ่มที่ตนหลงรัก "พี่ไนท์ไม่เล่นน้ำเหรอครับ"
รัตติส่ายหน้า "เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยเล่น"
"งั้นเฝ้าของไปนะ" คนเป็นน้องบอก ก่อนจะพยักพเยิดกับเพื่อน "ป๊ะ พวกเรา" แล้วโดยที่ไม่ยอมรอใคร ร่างบางก็กระโดดลงสระเสียงดัง "ตูม!!"
เสียงวี๊ดว๊ายโวยวายของคนที่นอนอาบแดดอยู่รอบสระดังขึ้น และบางคนถึงกับทำตาเขียวเมื่อน้ำกระฉอกไปโดน แต่พอตัวการโผล่ศีรษะขึ้นมาจากน้ำพร้อมเสียงหัวเราะใสๆ หลายคนก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้...
"ไปเถอะ เดี๋ยวพี่เฝ้าของให้" รัตติบอกเพื่อนของน้องชายเมื่อยังไม่มีใครขยับ เพราะไม่อยากให้พันทิวาอยู่ในสระคนเดียวเป็นเวลานาน... ดวงตาคมภายใต้แว่นกันแดดสีดำกวาดมองไปโดยรอบ เห็นสายตาหลายคู่กำลังมองไปยังร่างผอมบางอย่างเด็กที่ยังโตไม่เต็มวัยของน้องชายแล้วก็รู้สึกไม่ชอบใจ แต่จะห้ามไม่ให้อีกฝ่ายเล่นน้ำต่อก็คงไม่ได้ จึงทำได้เพียงคอยเฝ้าระวังไม่ให้เจ้าของสายตาเหล่านั้นทำอะไรได้มากกว่าดู
...................
.............
........
เล่นน้ำไปได้สักครู่ อารมณ์ไม่ดีที่เกิดจากการถูกพี่ชายขัดใจก็หายเป็นปลิดทิ้ง ร่างบางมองหาพี่ชายเห็นอีกฝ่ายยังคงนั่งอยู่ที่เดิมก็กลัวว่าชายหนุ่มจะเหงา จึงว่ายน้ำไปเกาะที่ขอบสระแล้วเอ่ยชวน "พี่ไนท์มาเล่นน้ำกัน"
"แล้วใครจะเฝ้าของ" รัตติว่า ทั้งๆ ที่ใจจริงก็คิดจะลงอยู่แล้ว เพราะเห็นว่าเจ้าของสายตาที่ไม่น่าไว้ใจหลายคู่ เริ่มจะขยับเข้ามาหากลุ่มของน้องชายเขามากขึ้นทุกที
ร่างบางปีนขึ้นมาบนขอบสระ แล้วเดินมาดึงแขนอีกฝ่ายให้ลุกขึ้น "ช่างมันเหอะ ของแค่นี้เอง ใครจะมาขโมย"
"พี่ไนท์ไปเล่นเถอะครับ เดี๋ยวดิวเฝ้าเอง จะขึ้นพอดี หนาว" เด็กหนุ่มหน้าตี๋ที่ว่ายมาเกาะอยู่ตรงขอบสระอีกคนบอก แล้วปีนขึ้นมาหยิบผ้าขนหนูห่มตัว
เมื่อมีคนอาสา ร่างสูงจึงถอดเสื้อและแว่นกันแดดวางไว้ตรงเก้าอี้ ก่อนจะหย่อนตัวลงน้ำตามน้องชายไป... พอชายหนุ่มลงไปยืนในน้ำเรียบร้อย คนเป็นน้องก็รีบว่ายมากอดคอไว้
"อะไรเนี่ย" รัตติแกล้งว่า
"เมื่อยอะ ขี้เกียจว่ายแล้ว"
"เมื่อยก็ขึ้นสิ"
"ไม่เอา ยังอยากเล่นอยู่" เจ้าตัวเล็กบอกเสียงอ้อนๆ คนเป็นพี่ก็ไม่ว่าอะไร เดินลุยน้ำไปหาเพื่อนๆ ของน้องชายที่กำลังเล่นสาดน้ำใส่กันอย่างสนุกสนาน...
++++++++++++++++++++
"ใช้มือสิ" รัตติบอกคนเป็นน้องที่กำลังใช้ส้อมงัดเปลือกกุ้งอย่างรำคาญลูกตา "ทำยังงั้นเมื่อไหร่จะได้กิน"
คนโดนว่าทำหน้ามุ่ย "ก็ไม่อยากให้มือเปื้อนอะ"
ชายหนุ่มส่ายหน้าเอือมๆ ก่อนจะหยิบกุ้งของตัวเองที่แกะเปลือกออกเรียบร้อยแล้วใส่ไปในจานน้องชาย แล้วหยิบกุ้งที่อีกฝ่ายพยายามใช้ส้อมงัดแงะมาแกะเปลือกให้อีกตัว แต่ก็ยังไม่วายบ่น "เรื่องเยอะจริงๆ"
คนเรื่องเยอะอมยิ้ม ตักน้ำจิ้มราดบนตัวกุ้งแล้วใช้ส้อมจิ้มเข้าปาก ไม่สนใจเสียงบ่นของพี่ชาย "อืม... อาหย่อย"
"เอาปูด้วยมั้ยครับคุณชาย" รัตติประชด แต่คนเป็นน้องก็ไม่สน พยักหน้าหงึกๆ "เอาครับ"
ร่างสูงส่ายหน้า แต่ริมฝีปากเปื้อนยิ้ม หยิบครีมมาบีบก้ามปูแล้วแกะเปลือกออกจนเหลือแต่เนื้อปูขาวๆ ก่อนยื่นให้เจ้าตัวเล็กที่ตักน้ำจิ้มมาราดแล้วแทนที่จะยื่นเข้าปากตัวเอง กลับยื่นใส่ปากคนเป็นพี่แทน และเมื่อชายหนุ่มกลืนลงคอเรียบร้อยแล้ว เด็กหนุ่มก็ถามอย่างกระตือรือร้น "หร่อยป๊ะ"
"อร่อย" รัตติตอบพร้อมกับบีบก้ามปูก้ามใหม่ส่งให้น้องชาย ซึ่งคราวนี้เจ้าตัวก็ราดน้ำจิ้มเหมือนเดิมแต่ยื่นเข้าปากตัวเองบ้าง
คนเป็นพี่คอยแกะกุ้งบ้างปูบ้างยื่นให้น้องชาย ส่วนคนเป็นน้องก็กินเองบ้างป้อนพี่ชายบ้าง โดยไม่ได้สนใจเพื่อนร่วมโต๊ะคนอื่นๆ เหมือนอยู่ในโลกส่วนตัวของพวกเขาแค่สองคน จนกระทั่งเด็กหนุ่มที่นั่งตรงข้ามกับพี่ชายเพื่อนกระแอมออกมาดังๆ จึงทำให้ทั้งสองคนหันมามองด้วยความแปลกใจ
"เป็นไร" พันทิวาถามอย่างไม่ใส่ใจนัก เพราะมือก็ยังคงสาละวนกับการตักน้ำจิ้มมาราดเนื้อปูแล้วยื่นเข้าปาก... เคี้ยวอย่างมีความสุข
โป้งยักไหล่ แล้วบอก "อิจฉามึงนั่นแหละ มีคนแกะกุ้งแกะปูให้ สบายเลย"
"เอ้า แล้วก็ไม่บอก... พี่ไนท์แกะให้มันหน่อยดิ"
"กูอยากกินในจานมึงอะ" โป้งแกล้งว่า แต่อีกคนไม่แกล้งด้วย "มะเหงกแหนะ อันนี้ของกูคนเดียวเว้ย"
"ไอ้งก"
พันทิวายักคิ้วให้เพื่อนเย้ยๆ "ไมอะ งกแล้วอร่อย ยอมเว้ย" แล้วพอเพื่อนยื่นมือมาจะหยิบก้ามปูในจาน เด็กหนุ่มก็ตีมืออีกฝ่ายดังเพี๊ยะ "เดี๋ยวโดน"
"โห ไอ้พัน แค่ปูแค่เนี้ย มึงถึงกับทำร้ายเพื่อนเลยเหรอ" โป้งแกล้งน้อยใจ แต่ด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก รู้ดีว่าอีกฝ่ายแกล้งทำ พันทิวาจึงไม่สะทกสะท้าน ยังคงยักคิ้วหลิ่วตากวนๆ เหมือนเดิม "แค่ปู มึงก็หากินเองดิ"
และก่อนที่ศึกระหว่างเพื่อนซี้จะลามเลยไปมากกว่านี้ เสียงเพลงจากมือถือของคนที่มีอายุมากที่สุดในโต๊ะก็ดังขึ้น... ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน แล้วเดินออกไปคุยด้านนอก เพราะไม่อยากตะโกนคุยแข่งกับเสียงในร้านอาหาร
"ครับ?"
[ไนท์ น้องเป็นไงบ้าง] ถามแบบนี้ หากเป็นคนอื่นคงน้อยใจแย่ ว่าอะไรๆ ก็น้อง แต่เพราะเขาเองก็เป็นเช่นนี้เหมือนกันเวลาที่เจ้าตัวเล็กไม่ได้อยู่ในสายตา ทำให้เข้าใจความรู้สึกของคนเป็นพ่อดี "สบายดีครับ กินปูกินกุ้งอร่อยเลย"
[เหรอ... สนุกใหญ่เลยหละสิ]
"ครับ... ตั้งแต่มาถึงก็ไปโดดน้ำที่สระก่อนเลย"
[แล้วไปเที่ยวไหนกันมาบ้าง]
"ยังเลยครับ อยู่แค่รีสอร์ทนี่แหละ เพิ่งจะออกมากินอาหารทะเลที่ร้าน ZZ ตอนค่ำ"
[อืม... แล้วน้องอยู่ใกล้ๆ ป๊ะ ขอพ่อคุยด้วยหน่อย]
"ครับ แป๊บนะครับ" ร่างสูงเดินไปยืนตรงจุดที่อยู่ในสายตาของน้องชาย จนเมื่ออีกฝ่ายมองมาก็กวักมือเรียกให้ออกมาหา เมื่อร่างบางเดินมาถึงก็ยื่นมือถือให้ "คุณพ่อจะคุยด้วย"
รับมือถือมาแล้ว พันทิวาก็เอ่ยทักคนปลายสายเสียงใส "คุณพ่อ คิดถึงพันมั้ย"
[คิดถึง... แล้วพันหละ คิดถึงพ่อหรือเปล่า]
"คิดถึงครับ... แล้วก็คิดถึงพ่อจ๋าด้วย" เจ้าตัวเล็กรีบประจบ ก่อนจะแลบลิ้นให้พี่ชายที่กำลังทำหน้าหมั่นไส้ แล้วรีบเบี่ยงหลบฝ่ามือพิฆาตที่กำลังลอยมา พอดีกับที่คนเป็นพ่อบอก [พ่อจ๋าก็คิดถึงพันกับพี่ไนท์เหมือนกัน... อยู่นั่นต้องเชื่อฟังพี่ไนท์นะ อย่าดื้อ รู้มั้ย]
"คร๊าบบบ พันอะ เชื่อฟังพี่ไนท์ทุกอย่าง แต่พี่ไนท์อะดิ ชอบรังแกพัน"
[รังแกอะไร] แล้วเจ้าตัวเล็กของพ่อและพี่ก็ฟ้องเรื่องกางเกงว่ายน้ำให้คนเป็นพ่อฟัง แต่แทนที่อีกฝ่ายจะเข้าข้างกลับบอก [พี่ไนท์ทำถูกแล้ว คราวหลังก็อย่าไปเถียง]
"อ้าว" พันทิวาอุทานแล้วทำหน้ามุ่ย "คุณพ่อเข้าข้างพี่ไนท์ ไม่คุยด้วยแล้ว คุยกับพ่อจ๋าดีกว่า"
เสียงหัวเราะหึๆ ดังมาจากคนปลายสาย แล้วสักครู่เสียงทุ้มนุ่มของพ่ออีกคนก็ดังขึ้น [พัน เป็นไงลูก สนุกมั้ย]
"สนุกครับ... แล้วก็สวยมากกกกกก" เด็กหนุ่มลากเสียงยาวเพื่อบอกให้รู้ว่าสวยมากจริงๆ
ทั้งสองคนคุยโน่นคุยนี่กันอยู่สักครู่ คนเป็นพ่อก็บอกลา แต่ก่อนจะลาก็ยังคงย้ำเหมือนพ่อคนแรก [อยู่ที่นั่นต้องเชื่อฟังพี่ไนท์นะครับ อย่าดื้อ]
"คร๊าบบบ"
เมื่อลูกคนเล็กรับปาก ถึงจะไม่เต็มใจ แต่พระจันทร์ก็เชื่อว่าอีกฝ่ายจะไม่ทำให้ผิดหวัง แต่กระนั้นก็ยังอดห่วงไม่ได้ จึงขอคุยกับลูกคนโตเพื่อย้ำอีกครั้ง [ไนท์ ดูน้องดีๆ นะลูก อย่าปล่อยไปไหนมาไหนคนเดียว]
"ครับ พ่อจ๋าไม่ต้องห่วงนะครับ ผมสัญญา จะดูแลน้องอย่างดี"
++++++++++++++++++++
หัวข้อ: [เรื่องสั้นมาก] ความรักของดวงดาว : พระจันทร์กับพันแสง (อวสาน) -- IMAGE (อ่าน 42359 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก