หัวข้อ: ไม่บอกรักแต่รักมาก มาเล่าประสบการณ์แอบรักกันเถอะ

[KhunYo]

สวัสดีครับ วันนี้ขี้เกียจทำงาน ก็เลยมาชวนเพื่อนๆมาเล่าประสบการณ์แอบรักกันดีกว่า
เรื่องของเราจะเป็นเรื่องล่าสุด ณ ตอนนี้นะครับ

เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อเดือนกันยาที่ผ่านมา เราป่วยไม่สบาย เลยไปหาหมอที่คลีนิค
แล้วก็ได้พบกับหมอคนหนึ่ง ซึ่งเราจะขอเรียกว่าพี่หมอนะครับ ทั้งๆที่ไม่แน่ใจว่าระหว่างเรากับเขาใครเกิดก่อนกัน
แต่ด้วยความชอบส่วนตัว เราชอบคนที่อายุมากกว่าเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ไม่ชอบเด็ก เพราะเด็กชอบง้องแง้ง
ประกอบกับเขาดูภูมิฐาน มีวุฒิภาวะ ตอนนั้นเราไปกับเพื่อนที่ออฟฟิสครับ เป็นคลีนิคประจำที่ออฟฟิสเราไปกันทุกครั้ง
เพราะแค่ยื่นบัตรประกันกลุ่มก็ไม่ต้องเสียสักแดง เว้นแต่ว่าจะเกินวงเงินบัตรนั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง
ตอนที่เดินผ่านหน้าคลีนิค เราเห็นพี่หมอยืนอยู่ตรงเคาเตอร์พอดิบพอดี คือจะว่าเราใจง่ายก็ได้นะครับ
เห็นปุ๊บก็แบบว่า ใช่เลย ตรงเสปค ฮ่าๆๆ แต่ตอนแรกก็ไม่รู้หรอกครับว่าเขาคือหมอ ก็คิดว่าคงเป็นคนไข้
แต่ตอนนั้นยังไม่ได้เลี้ยวเข้าคลีนิคทันทีครับ แอบแวะซื้อขนมนิดนึง จึงค่อยเลี้ยวเข้าคลีนิค
ก็ตามระเบียบครับ วัดไข้ วัดความดันเสร็จแล้วนั่งรอคิว สักพักก็ได้เข้าตรวจ ก็เจอพี่หมอพอดี
ดีใจมาก ใจงี้เต้นตุบๆเลยครับ คนที่เราแอบเล็งเมื่อกี๊นี่หว่า

ตอนตรวจพี่หมอแกก็ถามอาการครับว่าเป็นอะไร เราก็บอกไปว่า เจ็บคอ ไอ มีไข้บ้าง เสมหะเล็กน้อย
เราก็สบตาหมอบ้างหลบตาบ้าง เพราะว่าเขิน กลัวหมอรู้ทัน คือตอนนั้นดีใจมากๆที่ได้ใกล้ชิดกันขนาดนี้
แล้วจากนั้นหมอก็บอกว่า จะขออนุญาตฟังเสียงลมหายใจ แล้วหยิบเอาที่ฟังอ่ะครับ เราเรียกไม่ถูกนะ
อันที่มีหูฟังแล้วก็อันกลมๆเอาไว้แนบกลับอกแล้วฟังเสียงอ่ะ พี่หมอเขาก็บอกว่าหายใจเข้าลึกๆเ-ไนะ เราก็ทำตาม เขาก็บอกว่าดีมาก
แล้วมันมีจุดที่เราเขินมาก คือตอนย้ายตำแหน่งมาที่อกซ้ายพอดี เสียงหัวใจเราคงเต้นแรงและเร็วมากๆ จนหมอทักว่า
เป็นคนที่หัวใจเต้นแรงนะครับ แล้วยิ้มๆ อันนี้ก็ไม่รู้ว่าเพราะว่าตื่นเต้นหรือเปล่ามันเลยเต้นแรงขนาดนั้น ช
แต่ปกติเราเคยวัดชีพจรตัวเองดูมันก็ได้ 106-110 ครั้งอยู่แล้ว ซึ่งเราก็ว่าคงเป็นเรืองปกติ ก็เลยตอบไปว่า
"ใช่ครับ เคยวัดได้ร้อยกว่า" พี่หมอก็บอกว่า อืม แปลกดี ปกติมันต้อง 70 แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อไปมาก
ระหว่างนั้นเขาก็อธิบายว่า อาการป่วยมันเกิดจากอะไร ควรดูแลตัวเองยังไง และจะจัดยาอะไรให้บ้าง
และแนะนำให้ดื่มน้ำเปล่าเยอะๆ วันละ 3 ลิตรยิ่งดี แล้วถ้าไม่หายดี อาทิตย์หน้าให้กลับมาใหม่
เราก็ออกมารับยา แต่หมอก็เดินออกมาด้วย และมายืนตรงเคาเตอร์ ระหว่างนั้นเพื่อนเราก็แอบแซว เราก็เขิน ไม่รู้ว่าหน้าแดงรึป่าว
สักพักหมอก็หันมาพูดต่อว่า ลูกอมของหวานก็อย่ากินนะช่วงนี้ให้งดไปก่อน แล้วก็เหลือบดูถุงขนมในมือที่เราเอามาถือเอง
เพื่อนก็เลยจุดประเด็นพูดแทรกไปว่า "งี้เธอก็เอาให้หมอกินซะสิ เธอกินไม่ได้แล้ว" เรางี้หน้าแดงทันที ฮ่าๆ
หมอก็ยิ้มๆ เราก็ได้ยาพอดี ก่อนออกมาก็ไหว้ลาหมองามๆไปหนึ่งที แล้วก็กลับมาเพ้อที่ออฟฟิสต่อ
เพื่อนก็แซวว่าหมอชอบเราแน่ๆ ไม่งั้นคงไม่ตามออกมาหรอก แต่เราก็บอกว่าคนก่อนหน้าเขาก็ออกมานิ คงดูแลคนไข้เป็นปกติ
แต่ในใจก็แอบ สาธุ ไปแล้ว ฮ่าๆ

แล้วหลังจากนั้นใจจดจ่อกับหมอมากๆครับ เพ้อเลยก็ว่าได้ แอบลุ้นว่าจะหายป่วยไหม ไม่รู้โชคช่วยหรือบังเอิญก็ไม่รู้
เพราะปกติไปไม่เคยเจอหมอคนนี้เลย อาทิตย์ถัดมาปรากฏว่าไม่หายป่วยครับ วันพฤหัสครบหนึ่งอาทิตย์พอดี
ก็เลยกลับไปอีกครั้ง คราวนี้ก็แอบหวังว่าพี่หมอจะหมา ก็เลยโทรไปหาที่คลีนิค แอบถามว่าวันนี้คุณหมอคนไหนเข้า
ในที่สุดก็รู้ชื่อจริงเขาละ รู้แค่นั้นจริงๆครับ ดีใจ แต่ก็แอบเนียนๆถามหาหมอผู้หญิงที่เคยรักษาประจำ เป็นการกลบเกลื่อน
พอไปถึง หมอยิ้มให้อีกละ ยิ้มน่ารักมาก เหมือนกงยูพระเอกเกาหลีเลย เขิน คราวนี้หมอเปลี่ยนสรรพนามแทนตัวเองว่าพี่ครับ
ถามว่า ที่พี่แนะนำให้กินน้ำวันละ 3ลิตร ทำได้ไหม เราก็ตอบซื่อๆไปว่า ทำไม่ได้ครับ ฮ่าๆ จากนั้นก็ตรวจเหมือนคราวที่แล้วครับ
ส่วนเราก็เขินตามปกติ จนออกจากคลีนิคมาเช่นเคย จากนั้นทุกวันพฤหัสก็จะแอบไปส่องดู คือขอแค่ให้ได้เจออ่ะครับ

มาครั้งที่ 3 ที่ได้คุยอีก แม้จะประโยคสั้นๆก็ตาม น้องที่ออฟฟิสไม่สบายพอดี เราก็เลยอาสาพาไปคลีนิคเองเลย
ทั้งๆที่ไม่ได้ป่วยอะไรกับเขาสักหน่อย และก็เป็นวันพฤหัสอีกตามเคย ได้คุยกับหมอประโยคเดียวเอง
หมอหันมาถามว่า เราอ่ะหายดีแล้วเหรอ แล้วก็ยิ้มๆอีกละ เราก็หันไปตอบว่าหายดีแล้วครับ พร้อมหลบสายตา
แล้วก็ออกมาจากคลีนิค นับจากครั้งนั้นจนตอนนี้ก็ไม่ได้คุยอีกเลย ครับ อยากเจอใจจะขาด ขนาดล่าสุดโดนแมวกัด
ต้องฉีดบาดทะยักและวันซีนโรคกลัวน้ำ กำหนดนัดแทบทุกอาทิตย์ ทั้งหมด 8 เข็ม แต่นัดดันเป็นวันศุกร์
และเป็นหมอผู้หญิงคนเดิม นี่ล่าสุดอุตส่าห์ยอมเจ็บและยอมเสี่ยงด้วยการไปขอเลื่อนนัดเพื่อจะได้ฉีดยาวันพฤหัส
พนักงานที่คลีนิคไปถามหมอให้ หมอบอกว่าฉีดได้ เราดีใจมาก แต่ก็ต้องใจสลาย เพราะเปลี่ยนหมออีกแล้ว
สรุปวันนั้นเจ็บตัวฟรี แล้วเมื่ออาทิตย์ก่อนก็แอบไปดู ได้เห็นหมอแว้บๆก็ดีใจมาก แต่ไม่รู้จะหาเหตุอันใดเข้าไปที่คลีนิค
เลยได้แต่มองอยู่ห่างๆ เมื้อวานก็ไปส่อง เป็นหมออีกคนอีกแล้วที่อนุญาตให้เราฉีดยาล่วงหน้าก่อนหนึ่งวันได้
งงเลย สรุปว่าพี่หมอจะมาวันไหนกันแน่ แต่อาทิตย์หน้าจะไปส่องดูใหม่

อ่ะ ตาเพื่อนๆเล่าแล้วครับ แล้วเอาเพลงนี้มาฝาก มันตรงมากๆเลยตอนนี้

http://www.youtube.com/watch?v=VDnG2IuWV2Y&feature=youtu.be

[pepzee]

เขินแทนครับ

ขอให้ได้จิ้น :z13:กับพี่หมอ เร็วๆนะคับ

 

[KhunYo]

เขินแทนครับ

ขอให้ได้จิ้น :z13:กับพี่หมอ เร็วๆนะคับ

 

สาธุครับ อิอิอิ

[info001]

ยังดีนะที่ไม่ใช่หมอฟัน   

[lolipop55]

 
พิมพ์ผิดครับ

"คราวนี้ก็แอบหวังว่าพี่หมอจะหมา"  5555

แซวเล่นครับบ  น่ารักดี  อ่านแล้วเขิน
วันหลังซื้อขนมไปฝากหมอเลย >.<
รุกเลยคร้าบบบ  เอาใจช่วย ^^

[KhunYo]

ยังดีนะที่ไม่ใช่หมอฟัน   

แต่ก็เคยแอบชอบหมอฟันนะครับ 555

[KhunYo]

พิมพ์ผิดครับ

"คราวนี้ก็แอบหวังว่าพี่หมอจะหมา"  5555

แซวเล่นครับบ  น่ารักดี  อ่านแล้วเขิน
วันหลังซื้อขนมไปฝากหมอเลย >.<
รุกเลยคร้าบบบ  เอาใจช่วย ^^

ติดอยู่อย่างเดียวอ่ะครับ คือไม่กล้า =='

[namtarn11]

555 น่ารักอ่ะ ของให้สมหวังน๊า

[virgoboyx]

เห็นว่า "ชวนกันมาเล่า" งั้นก็ขอเล่าบ้างเนอะ ^^

แต่ก่อนโน้นนนนน ราวๆปี 47 ผมเป็นสมาชิกเว็บบอร์ดเฉพาะกลุ่มแห่งนึง ก็เป็นสมาชิกผีอยู่ราวๆปีนึงได้แหละ คอยเข้าไปดูเฉยๆ ไม่ได้มีแอคทิวิตี้อะไรเท่าไร จนมาวันนึงเว็บบอร์ดนั้นมีจัดมีทติ้ง ผมก็เลยลองหน้าด้านไปกับเค้าดู

นั่นเป็นวันแรกที่ผมเจอพี่ บ. (นามสมมุติ) ครับ พี่บ.เป็นตี๋แว่น ไม่ออกเนิร์ดมาก ขาว สูง พูดจาฉะฉาน ชอบทำหน้าตายียวนกวนประสาท ...

มีทติ้งจบลงได้ด้วยดีครับ หลังจากวันนั้น ผมรู้จักทุกคนมากขึ้น ทุกคนรู้จักผมมากขึ้น ผมมีส่วนร่วมกับเว็บบอร์ดมากขึ้น จนกลายเป็นกลุ่มเพื่อนสนิท ที่คบกันมาจนถึงปัจจุบัน (ที่มาตอนดึกนี่ก็พึ่งกลับจากไปเที่ยวด้วยกันมา)

และกลุ่มที่ผมสนิท ก็คือกลุ่มของพี่ บ. นี่แหละครับ...

ผมไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไรนะ คือจริงๆตอนแรกกลุ่มเราค่อนข้างใหญ่ครับ แต่ก็จะมีกลุ่มซอยย่อยๆไป ซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกับพี่ บ. หรอก แต่เรื่องมันบังเอิญเกิดขึ้นเมื่อผมกับเพื่อนของพี่ บ. คบกัน ในตอนสงกรานต์ราวๆปี 51 ผมก็เลยได้สนิทกับพี่ บ. ไปด้วย และหลังจากที่คบกันแล้วไม่คลิก เราก็ยังกลับมาเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันเหมือนเดิมครับ และผมก็เลยย้ายไปสังกัดกลุ่มของพี่ บ. โดยปริยาย

หลังจากนั้นมา เราก็มีนัดกันไปกินข้าว ดูหนัง โยนโบลว์ ร้องเกะ บ่อยมากกกกก ครับ สัปดาห์ละวันสองวันเลย แถมบางทีมีทริปออกต่างจังหวัดอีก

ผมกับพี่ บ. ก็สนิทกันอย่างรวดเร็วครับ อาจจะเพราะหลายๆอย่างเราคล้ายกัน ทั้งรสนิยม (ชอบเด็กๆขาวตี๋)  ไลฟ์สไตล์ (ง่ายๆ ไม่เรื่องมาก) ความหื่น (เป็นลูกคู่กันได้อย่างดีเวลาเห็นเด็กกางเกงน้ำเงิน กางเกงดำ หรือชุดร.ด.เดินผ่าน) ก็เยอะอ่ะครับ และที่สำคัญ ในกลุ่มทั้งหมด 6 คนจะเป็นแฟนคู่กันไป 4 ซึ่งเหลือผมกับพี่ บ. ครับ ก็เลยมักจะเดินคู่กันบ่อยๆ

มันก็ พูดไม่ถูกอ่ะครับ ทั้งหมดทั้งมวล เป็นความสนิทที่เกิดขึ้นเรื่อยๆ อย่างช้าๆ รู้ตัวอีกทีก็รุ้สึกดีเวลาที่พี่เค้าอยู่ใกล้ๆแล้วหละ


แต่มาวันนึงครับ พี่เค้าพาแฟนมาเปิดตัว... ซึ่งทำให้ผมแอบช๊อคไปเล็กๆ แต่ก็...นะ ยังไงเราก็เป็นเพื่อน เป็นพี่น้องกันครับ ผมก็คุยเล่นกับเค้าตามปกติ ทุกอย่างเหมือนปกติหมด จนผ่านไปได้สองปี พี่ บ. เลิกกับแฟนครับ

ในตอนนั้นผมกลายมาเป็นที่ปรึกษา เป็นเพื่อน เป็นน้อง ...ผมรู้สึกแย่เวลาเห็นพี่เค้าเสียใจ รู้สึกไม่ดีเวลาเค้าหงอย ช่วงเวลานั้นเราเจอกันบ่อยมากครับ ทั้งกลุ่มเลย และความรู้สึกผม...คือมัน ยังไงดีล่ะ


เคยได้ยินคำว่า "รักแบบไม่ต้องการครอบครอง" ไหมครับ


ราวๆนั้นน่ะครับ ผมมีความสุขที่เห็นพี่เค้ามีความสุข ทุกข์เวลาเห็นพี่เค้าทุกข์ แต่ผมไม่ได้ต้องการบอกให้เค้ารู้ เพราะรู้ดีว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ แค่ว่าทุกวันนี้ที่เราเจอกัน ได้หัวเราะด้วย บางทีก็ร้องให้ด้วยกันบ้าง มันก็มีความสุขดีแล้ว

แต่ทุกๆวันนี้ผมเดินกับพี่ บ. มีแต่คนทักว่าเป็นแฟนกันซะงั้นล่ะครับ เป็นความซวยอย่างหนึ่งที่ผมดันเค๊ะเคะ (แต่เป็นเมะนะ) พี่ บ. ก็มาดให้กับการเป็นเมะด้วย (ซึ่งก็เป็นเมะจริงๆ) เวลาเดินด้วยกันสองคน เจอเด็กๆในคอนโทรล จะชอบทักว่ามากับแฟนเหรอ =___="

แล้วพี่ บ. จะมีนิสัยเด็กๆอยู่บ้างอ่ะครับ ขี้งอนบ้างล่ะ (มีอยู่ครั้งนึง นัดแล้วเราไปสายกันราวชั่วโมงนึง พี่แกชิ่งหนีไปเลย กว่าจะตามง้อได้ เกือบสัปดาห์) แล้วชอบมาเดินโอบไหล่บ้าง แกล้งเอาหน้ามาซบไหล่บ้าง ....ซึ่งยอมรับครับ ต่อให้เป็นเพื่อนมาราว 7 ปี ทุกวันนี้ผมเจอแบบนี้เข้าไปยังแอบเขินเบาๆ

และเราสองคนจะคุยกันเป็นที่ปรึกษากันและกันบ่อยมากครับ ความลับผมที่คนอื่นไม่รู้พี่ บ. รู้หมด เรื่องผมชอบอะไรไม่ชอบอ่ะ พี่ บ. ชอบอะไรไม่ชอบอะไรเราสองคนก็รู้กันหมด เรียกได้ว่าเป็นคนที่สนิทกันมากๆเลยหละ เพราะงั้นมันสนิทจนต่อให้แก้ผ้าจ้องกันก็ไม่เกิดอารมณ์แล้ว (มั้งนะ 555)


....ก็เป็นเรื่องคร่าวๆน่ะครับ กับการแอบรักของผม และทุกๆวันนี้ก็ยังคงแอบรักต่อไป เพราะได้แค่แอบรัก ก็มีความสุขแล้วครับ ^^

[ciel_f]

น่ารักทั้งสองเรื่องเลยอ่าาา อิอิอิ

ถ้าสมหวังทุกคงก็คงจะดีเนอะ 5555

เราเข้าใจความรู้สึกว่าการที่เราแอบชอบใครคนหนึ่งมันจะตื่นเต้นมากแค่ไหน แบบว่าทำตัวไม่ถูก ใจเต้นแรง หน้าเริ่มแดง หรือหนักแบบว่าเดินไม่เป็น หรือกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัวกันเลยทีเดียว 5555 สิ่งที่ทำได้ก็ได้แต่ทำเหมือนว่าไม่ได้สนใจอะไร เฉยๆ แต่ในใจนี่แบบว่าหัวใจจะทะลุออกมาเต้นข้างนอกแล้วอ่ะ 555เวอร์ไปนิส....แต่ความจริง  )

ขอให้สมหวังนะค่ะ แต่การแค่ได้แอบรัก แอบชอบใครสักคนเราว่ามันเป็นความสุขนะ เขาคนนั้นจะทำให้เรามีแรงบันดาลใจทำให้บางสิ่งบางอย่างในด้านที่ดีขึ้น เช่นถ้าเขาเรียนเก่งเราก็อยากเรียนเก่งโดยการขยันเรียนขึ้น อยากทำตัวให้ดูดีขึ้น ถ้าเขามีความสามาถบางอย่างเราก็อยากจะไปทำตามซึ่งมันเป็นการทำให้เราทำให้ชีวิตของตัวเองดีขึ้นนะ แม้ว่าเรากับเขาจะไม่ได้เป็นอะไรกันก็ตาม

ข้อดีอีกอย่างของการแอบรักคือการที่เราแค่รู้จักคนๆ หนึ่งห่างๆ มันทำให้ความรู้สึกดีๆที่เรามีต่อเขายังคงอยู่และอาจจะเพิ่มขึ้น แต่ในบางครั้งสำหรับคนบางคนการที่เราเข้าไปรู้จักอย่างลึกซึ้งแล้ว ความรู้สึกดีๆที่เราเคยมีมันอาจจะลดลงไปเรื่อยๆ ก็ได้ เพราะในบางครั้งสิ่งที่เราคิดว่าใช่มันอาจจะไม่ใช่ก็ได้

แต่ยังไงการสมหวังมันก็เป็นเรื่องที่ดีกว่าอยู่แล้วเนอะ อิอิอิ

"การที่เราชอบครั้งคนหนึ่งและทำดีกับเขา อยากให้เขาได้รับสิ่งดีๆ และมีความสุขแม้ว่าเขาจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรานั้น สิ่งที่เราทำมันไม่ใช่แค่ความหวัง แต่มันเป็นความรักต่างหาก"(Club Friday)

 

[tarnbood]

มีน้องคนนึง เชิญให้เข้ามาอ่านทู้นี้ค่ะ เลยอยากเล่าเรื่องของตัวเองบ้าง

มันเป็นการแอบรักอย่างจริงจังครั้งแรกของเราเลยค่ะ

5 ธันวา ปีที่แล้ว มีน้องคนนึงมาทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านค่ะ  ส่วนตัวเราเป็นเชฟค่ะ น้องเค้าทำงานประดับยนต์

แต่เป็นคนขยันมาก รักครอบครัวค่ะ อยู่กับแม่แค่ 2 คน คุณพ่อของน้องเค้าเสียไปแล้ว

ขอเรียกน้องเค้าว่าน้อง อ นะคะ น้อง อ เป็นเด็กต่างจังหวัดค่ะ มาทำงานที่ระยอง 7 ปีแล้ว ไม่ค่อยได้กลับบ้านเท่าไร

เพราะไม่มีคนทำงานแทนค่ะ วันแรกที่น้องเค้ามาทำงานที่ร้าน เราก็ไม่ค่อยได้คุยกันค่ะ เพราะตัวเราเองเป็นคนไม่ค่อยกล้าเท่าไร

แต่ก็แอบมองน้องเค้าทำงาน จนวันนึงที่เราต้องจับคู่ทำจ๊อบพิเศษของทางร้านร่วมกันค่ะ เราเลยได้คุยกันมากขึ้น ถึงได้รู้ว่า

น้อง อ กับเรานั้น ความจริงมีหลายอย่างคล้ายกันมาก แล้วก็ได้รู้มาอีกอย่างว่า ความจริงน้องเค้าเคยมีครอบครัวแล้ว

แต่โดนฝ่ายหญิงหลอก เอารถ เอาข้าวของไปจนหมด ก็เลยให้กำลังใจน้องเค้าไป  เราแชร์ความฝัน ความคิด

และทุกๆอย่างของกันและกัน บอกเล่าสุขทุกข์ เรื่องราวต่างๆในชีวิต จนถึงงานเลี้ยงปีใหม่ของที่ร้านค่ะ

คือ ในร้านเกือบจะทั้งหมดทุกคน จะรู้ว่าเราแอบชอบน้อง อ มาก ที่ร้านก็จะมีจับของขวัญวันปีใหม่

พอถึงคิวน้อง อ จับ พี่เจ้าของร้านก็บอกว่า ถ้าน้อง อ จับได้ของเรา พี่เค้าจะกรี๊ด แล้วมันก็จริงๆค่ะ

น้อง อ จับได้ของเรา ก็ต้องเป็นหน้าที่เรา ที่ต้องออกไปมอบให้น้องเค้าและอวยพร ก็ไม่ได้พูดอะไรมากค่ะ

แค่บอกให้น้องเค้ามีความสุขมากๆ แค่นั้นเองค่ะ แล้ววันที่เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางกะบาลก็เกิดขึ้น

น้อง อ ต้องย้ายกลับไปทำงานที่บ้านเกิดค่ะ ซึ่งน้อง อ เคยบอกเอาไว้แล้ว แต่ไม่นึกว่ามันจะมาถึงเร็วขนาดนี้

วันที่ 7 มกรา น้อง อ ทำงานวันสุดท้าย แต่ดันมาตรงกับวันหยุดเราซะได้ ก็ยังเนียนๆค่ะ ไปที่ร้านทั้งที่เป็นวันหยุด

แล้วน้องๆที่ร้านก็เดินมาบอกว่า พรุ่งนี้น้อง อ ไม่มาแล้วนะ ไปบอกเค้าสิ ว่าชอบเค้าอยู่ เราก็ ไม่กล้าค่ะ แล้วอีกอย่าง

ไม่อยากพูดไป กลัวความผิดหวังค่ะ แค่ได้แอบรักแบบนี้ก็มีความสุขมากแล้วค่ะ แล้วเราก็ไม่มีข้ออ้างอะไรที่จะอยู่ในร้านต่อไป

เลยบอกทุกคนว่า กลับบ้านแล้วนะ ทั้งๆที่ตอนนั้น ช๊อกเล็กๆ จะร้องไห้ค่ะ แล้วน้อง อ ก็เดินเข้ามา  ถามว่า พี่จะไปแล้วเหรอครับ

เราเลยบอกว่า อืม พี่จะอยู่ทำไมหล่ะ อ จะเอาอะไรไหม น้อง อ เลยบอกว่า งั้น ซื้อข้าวให้ผมหน่อยได้ไหม

เราก็บอกไปว่าได้ แล้วก็เดินออกมา น้ำตาไหล แล้วเพลงที่ฟังอยู่ในหู ก็วนมาถึงเพลง หนึ่งความเหงาบนดาวเคราะห์

ของเบลสุพลค่ะ  น้ำตานองเลยค่ะ คิดในใจว่า ชั้นจะต้องเหงาคนเดียวแบบนี้ไปถึงเมื่อไรกันนะ

วันที่ 8 มกราคม วันที่น้องเค้าต้องไป แต่มันมีบางอย่างให้น้องเค้าต้องมาที่ร้านอีกครั้ง คือน้อง อ ต้องมาเอาซีดีที่ให้เราไรท์ให้ค่ะ

เป็นซีดีเพลง ที่น้อง อ ชอบ เพราะยืมเครื่องเล่น MP3 ของเราไปฟังค่ะ เราก็สัญญาว่าจะทำให้ แล้วก็เสร็จวันที่น้องเค้าจะไป

น้องมาตอนเที่ยงค่ะ แล้วก็เดินตามเราเข้าไปเอาซีดี และพูดว่า ผมไปนะ เราก็ใจแข็ง ตอบไปว่า โชคดีนะ เดินทางปลอดภัย

แล้วก็หันหลังให้น้อง อ เลย ร้องไห้ค่ะ ไม่ออกไปส่งด้วย เพราะร้องไห้แบบ เศร้ามากจริงๆ

แต่ เราแอบเขียนจดหมายใส่ไปในซีดีด้วยนะคะ เป็นคำอวยพรจากใจที่อยากให้น้องเค้าเจอแต่คนดีๆ สิ่งดีๆ

ทำตามที่น้องเค้าฝันได้สำเร็จค่ะ หลังจากนั้นน้องเค้าก็โทรมาที่ร้านนานๆครั้งค่ะ เราก็ถามสารทุกข์สุกดิบกัน

ครั้งล่าสุดที่น้องเค้าโทรมา วันที่ 12 เมษาค่ะ ได้ความว่า น้องเค้ามีแฟนแล้ว  เราก็เจ็บนิดๆนะ แล้วก็เมาค่ะคืนนั้น 5555

แต่ก็ดีใจกับน้องเค้านะ ที่ได้เจอคนที่ใช่ หลังจากวันนั้น จนถึงวันนี้ น้อง อ เงียบไปเลยค่ะ เป็นห่วงเค้านะ จากใจ

ไม่เสียใจเลยค่ะที่ไม่ได้บอกความรู้สึกไป สำหรับเรา รักก็คือรัก เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไม่ได้แล้ว แม้จะไม่ได้ครอบครอง

แต่น้องเค้ายังคงเป็นความรู้สึกดีๆที่อยู่ในใจค่ะ มันลึกมาก แต่หาเมื่อไรก็เจอค่ะ และจะยิ้มทุกครั้งที่นึกถึงค่ะ

เป็นห่วงและยังอยากรู้ความเป็นไปของเค้าอยู่เสมอค่ะ ^^

[sakurako38]

โดยส่วนตัวแล้วคิดว่าช่วงเริ่มแอบรักเนี้ยมีความสุกที่สุดแล้วค่ะ หัวใจจะดี้ด๊ามาก ขอมอบเพลง dear diary ให้กับหนุ่มและสาว ๆ เวิ้นเว้อนะค่ะ อิอิ  http://www.youtube.com/watch?v=kUsEIGlgasc 

[tamgrasae]

ผมแอบรักเพื่อนตัวเอง ผมพยายามตัดใจแล้วมันก็ทำไม่ได้ ทุกครั้งที่อยู่ใกล้มันผมมีความสุขมากแต่ถ้าใกล้เกินไปผมก็เจ็บมันเหมือนสองความคิดอยู่ในร่างเดียว ทุกครั้งที่มันคุยกับผู้หญิงหรือมีแฟนผมก็แอบร้องไห้น้ำตาคลอต่อหน้ามันก็มีแต่มันไม่สังเกตุหรอก การแอบรักใครนี่มันเจ็บเนอะ

[KhunYo]

ขอแอบมาตอบรวมๆนะครับ
อ่านเรื่องแอบรักของใครหลายๆคน แล้วพบว่า เรามีส่วนเหมือนกันคือ การแอบรักที่มีความสุขในมุมของมันครับ
การแอบรักบางที่ก็เจ็บๆนั่นเกิดจากเพราะเราคาดหวัง บางทีก็มีความสุขเพราะเราไม่ได้หวังที่จะครอบครอง
เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนที่กำลังตกอยู่ในสภาวะนี้ละกัน ถ้าคนๆนั้นคือคนที่ใช่สวรรค์คงเมตตาให้เขามานั่งอยู่ข้างๆเองในสักวันแหล่ะ

 

[boyfriend]

เข้ามาอ่าน ห้องนี้ หลายรอบละ
 วันนี้เลยจะขอเล่ามั่ง 
- ผมเห็นพี่เค้าครั้งแรก วันอังคาร ที่ 2 ตุลาคม ตอนนั้นพี่เค้าดูบอร์ดอยู่ หน้ากองวางแผนงานบำรุงรักษาเครื่องจักรกล เรามองกันนิดหน่อย แต่ก็แค่นั้น
- วันพุธที่ 3 ทำไม? รู้สึกว่าพี่เค้าน่ารักวะ ยิ่งได้เห็น พี่เค้ายิ่งน่ารัก // พี่จะรู้ไหมครับ ผมมีคววามสุขมากแค่ไหนเวลาเจอพี่ ทุกครั้งต่อหน้าี่นะ ที่ผมไม่สนใจ แต่ข้างใน มันคนละเรื่องกันเลย
- วันที่ 8 ตุลา ความบังเอิญ ทำให้เราได้สวนทางกัน ผมเลยอยากลอง เล่นจ้องตากับพี่สักหน่อย ดูสิ ว่าใครจะเป็นฝ่ายหลบก่อน แต่ทันทีที่ตาของผมกับพี่มองตรงกัน ผมก็หันหนีทันที เกมส์ก็จบอย่างรวดเร็ว ผลคือ ผมแพ้ราบคาบ // ผมยอมพี่ทุกอย่างแล้วครับ ไม่อาจสู้สายตาพี่ได้เลย
- วันที่ 11 ตุลา ผมช้ำใน! ก็แค่อยากให้พี่เค้ามองผมบ้าง เวลาที่ขึ้นรถกลับบ้านน่ะ ตอนนั้นพี่เอาแต่กดโทรศัพท์ในมือ อือ พี่คงแชทอยู่กับ... //  สำคัญตัวเองผิดไปแล้วแหละมึงเอ้ย
- วันที่ 12 ตุลา ตระหนักได้แล้วว่า สถานะของเรา เป็นได้แค่ "คนสวนทางกัน" ผมเข้าใกล้พี่เค้าได้มากที่สุด แค่เท่านี้แหละ และเข้าใจแล้วว่า พี่เค้าคนชั้นบน ผมคนชั้นล่าง // ที่เปรียบแบบนี้เพราะว่า พี่เค้าทำงานอยู่ชั้นบน และผมฝึกงานอยู่ชั้นล่าง ไม่รู้นะ พอเอามาเปรียบเทียบแล้ว เข้ากับเราดีเหมือนัน
- วันที่ 15 ตุลา เหลืออีกแค่ 5 วัน ที่ผมจะได้เจอพี่เค้า แต่ถ้าจะนับจริงๆ ทั้งหมดนี่รวมกัน ไม่ถึง 5 นาทีด้วยซ้ำ เพราะผมเจอพี่เ้ค้าแค่ช่วงเช้า ตอนที่พี่เค้าทำกายบริหาร ยืนประชุม Morning Talk ตอนเที่ยงเป็นบางวัน แล้วก็ตอนเย็น รอรถบัส แค่นั้นแหละ  // ผม...ร้องไห้ได้ไหม แค่ชื่อพี่ ผมยังไม่รู้เลย
- วันที่ 16 ตุลา เป็นวันที่ได้เห็นพี่เค้านานที่สุด! เห็นพี่รีบตั้งโต๊ะปิงปอง เห็นพี่วิ่งเก็บลูกปิงปอง ผมจะต้องทำไง พี่ถึงจะรู้ ว่าตอนพี่วิ่งเก็บลูกปิงปอง พี่น่ารักมาก จริงๆนะ // วันนี้เป็นวันที่มีความสุขที่สุด
- วันที่ 17 ตุลา ตอนเห็นพี่เค้าคุยโทรศัพท์ รู้ไหม ความรู้สึกผม มันเหมือนมีใครเอาค้อนหนักสัก 2 ปอนด์ ทุบเข้าอย่างจังที่หน้าอก และก็กลับบ้านด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวด
- วันที่ 18 ตุลา ผมเตรียม CD บันทึกคลิป วีดีโอไว้หนึ่งแผ่น บอกความรู้สึกที่มีเวลาจำกัด สี่นาที กับเพลง You Got Me - Cobie ให้พี่เค้า แต่ไม่รู้ จะกล้าพอไหม เพราะ พรุ่งนี้ เป็นวันฝึกงานวันสุดท้ายของผมแล้ว
- วันที่ 19 ตุลา CD ที่เตรียมไว้ สุดท้าย ความกล้าไม่พอ ทำได้แค่เพียง ฝากเพื่อนผมไปให้เพื่อนพี่ ฝากไปให้พี่อีกที  ทำไมกูป๊อดได้ขนาดนี้วะ!! โมโหตัวเอง และวันนั้น ผมเห็นพี่อยู่ที่เดิม ที่ๆเราเจอกันครั้งแรก  พี่เค้ายืนอ่านบอร์ดอยู่หน้ากองวางแผน ก็กองของพี่เค้านั้นแหละ

กลับบ้านด้วยความคิดฟุ้งซ่าน พี่จะได้มันรึยัง? พี่จะเปิดมันรึยัง? พี่จะโยนมันทิ้งไปรึยัง? พี่จะขยะแขยงผมไหม ที่ผมทำแบบนี้? พี่ทำผมบ้าไปแล้ว แค่คิดถึงสายตานั้นของพี่ ใจผมก็สั่นแล้ว
สุดท้าย...ผมก็ไม่ได้ทำอะไร ให้พี่เค้าประทับใจสักอย่างเลย เฮ้ออ... ผม...คงเป็นแค่ควันเสีย ที่พี่เจอแล้วผัดผ่านไป ไม่มีความหมายอะไร ไม่มีอะไรให้จดจำ แต่ผมยังคิดถึงพี่ตลอดนะครับ ถึงพี่จะลืมผมไปแล้วก็เหอะ

[หมอตัวเปียก]

ขอแชร์เรื่องของตัวเองด้วยคนนะครับ

ช่วง พค. 2553 ผมเจอกับเขาตอนผมอกหักโดนเด็กหลอก เลยไปกินเหล้ากับเพื่อน เขาเป็นเพื่อนของเพื่อนอีกทีเจอกันที่ร้านเหล้า พอร้านเหล้าปิดเลยชวนกันไปกินต่อที่ชมรม แต่ผมเมามากไปหน่อยขับรถกลับห้องเลย

เจออีกครั้งคืนต่อมานัดไปกินเหล้าอีกแล้ว เพื่อนมันบอกว่าผมน่ะเสียท่าเด็กโดนลูบคม เขาเลยว่าเพื่อนว่า เมิงอย่าพึ่งไปว่ามัน มันพึ่งเจอเรื่องนี้ แต่เมิงผ่านมาแล้ว (เพื่อนเลว ตอนเมิงอกหักกูไปกินเหล้ากับเมิงทุกวันเป็นเดือนๆ ทีกูแค่สามวันซ้ำกูจริงๆ  ) ใจตอนนี้เริ่มรู้สึกดี

จากนั้นเพื่อนชอบมาบอกว่า เขาชอบถามถึงผมเวลาคุยกับเพื่อน ถามว่าผมหายดียัง แฟนผมสวยไหม ผมสบายดีไหม ฯลฯ จนเพื่อนมันบอกว่าดูแปลกๆ

ผ่านไปถึง ธค. งานรับปริญญา เขาบอกเพื่อนให้บอกผมให้มางานรับปริญญาด้วย แปลกใจไม่ได้สนิทกันแต่ก็ไปถ่ายรูปด้วยตอนกลางวัน ตอนกลางคืนเขาบอกให้มาเจอที่ร้านเหล้าเขาจะเลี้ยงคำพูดเชิงบังคับ (ได้ข่าววันรุ่งขึ้นกูสอบเช้า  )

พอถึงร้านมีเพื่อนเขาที่ไม่รู้จักอยู่ด้วยหลายคน เขาบอกให้เพื่อนลุกออกไปแล้วให้ผมนั่งข้างๆ แล้วพูดใกล้ๆหู (ร้านมันเสียงดัง) ว่า "ไม่ต้องประหม่า กูอยู่ด้วยไม่ต้องกลัว" พร้อมกับยิ้มแล้วมือจับตรงขาผมด้วย

สักพักโต๊ะข้างๆ(โต๊ะอยู่ข้างๆผมเลยอะ) มีเรื่องกัน เขาจับหน้าผมหันมามองหน้าเขาแล้วบอกว่า "ไม่ต้องไปสนใจ ไม่ต้องกลัว เขาอยู่ตรงนี้" ใจเต้นโครมครามเลย 

สารภาพกับเพื่อนว่าชอบเขา เพื่อนบอกว่า "อย่านะเมิง มันไม่รู้ว่าเมิงกับกูเป็นเกย์" แถมเพื่อนพยายามกันซีนสุดๆ

ผ่านไปนานจนถึง กค. 2554 มีงาน Fat Fest ที่ ม. ชวนเขามางาน (เขาลาออกจากงานมาอยู่บ้านเฉยๆ) นัดไปดูกันสองคน แต่ที่บ้านดันมาเยี่ยมจาก ชม. เลยต้องออกจากงานมาก่อนเพื่อพาที่บ้านไปกินข้าว เสร็จแล้วค่อยไปรับเขากลับห้อง ตอนนั้นเขาพักห้องเพื่อน เขามาอยู่ 4-5 วันแล้วก็กลับบ้านที่หนองคาย โดยไม่บอกไม่กล่าวใคร พอโทรไปถามเขาก็บอกว่า เขาเป็นแบบนี้ไม่ชอบลาใคร อยากไปไหนก็ไป

ช่วง สค. ผมมีเรียนนอกสถานที่ต้องออกไปอยู่ฟาร์ม 10 วัน (2 อาทิตย์แต่อยู่แค่ จ - ศ) เลยโทรขอให้เขามาเลี้ยงแมวให้หน่อย ตอนแรกนึกว่าเขาจะไม่มา จนถึงก่อนวันที่จะไปฟาร์มเขาก็โทรมาบอกว่าให้มารับที่หน้า ม. หน่อย ดีใจสุดๆ 

ไปอยู่ฟาร์ม วันพุธพี่เลี้ยงพาเขามาใน ม โทรนัดไปกินข้าวกับเขาแล้วพรุ่งนี้ค่อยแอบกลับไปที่ฟาร์ม ผมไปเช่าการ์ตูนมาอ่านด้วยตอนกินข้าว เขาถามอะไรผมก็อือๆอาๆ ไม่ได้สนใจ อ่านจบ ผมคุยอะไรกับเขา เขาก็เงียบจนเริ่มรู้แล้วว่าเขาโกรธ แต่โกรธเรื่องอะไรยังงง
กลับถึงห้อง ไม่สบายใจมาก ถามเขาเขาไม่ตอบหนีไปอาบน้ำ ผมเครียด เขาคงรู้อยู่ๆก็พูดขึ้น "เป็นไงความรู้สึกเวลาที่คนอื่นเขาไม่สนใจตัวเองน่ะ รู้รึยังว่าคนอื่นเขารู้สึกยังไง" เขาพูดจบแล้วยิ้ม แต่ผมอึ้งที่ทำทั้งหมดนี้เพื่อให้กูรู้สึกหรอกเหรอ 

วันเสาร์เช้าเขาสระผม แต่ผมหิวข้าว เลยดึงผ้าเช็ดตัวเขามาเช็ดผมให้เขา เขาก็ยอมให้ผมเช็ดให้

วันจันทร์ผมไปอยู่ฟาร์มต่อ โทรหาเขาทุกวัน มีวันนึงโทรผิดเวลา เขาบอกว่า "ทำไมโทรมาดึกจัง มันผิดเวลานะ"

วันศุกร์ผมกลับจากงานศพน้องที่ฝึกงานด้วยกัน (ประสบอุบัติเหตุ) เขามารับที่คณะ กลับไปผมง่วงมากขอนอนแล้วฝันร้าย เขาก็บ่นว่าไม่ให้นอนตอนหัวค่ำแบบนี้อีกแล้วนะ เพราะผมละเมอ

วันเสาร์ เขาบอกว่าเดือนหน้า (ตค.) เขาจะกลับบ้าน ถามเหตุผล เขาบอกน้องที่รู้จักจะไปเรียนต่อ (ผญ.) บอกเขาไม่อยากให้กลับ ยังไม่กลับได้ไหม

วันจันทร์ ตื่นเช้ามีเรียนเช้า ห้องผมมีหมอนใบเดียว แต่ผ้าห่มสองผืน หมอนต้องแชร์กันคนละครึ่ง ตื่นเช้ามาผมช้อนหัวเขาขึ้นแล้วดึงหมอนให้อยู่ตรงกลางให้เขาได้นอนสบายๆ แอบเห็นเขายิ้ม ไม่รู้คิดไปเองรึป่าว แต่ทำแบบนี้ทุกวัน ตอนเย็นมีงานกลุ่มรีบทำกลับมาห้องเขาไม่อยู่ โทรหาออกไปกินข้าวแล้ว เลยแอบบ่นว่าไม่รอกันเลย อุตส่าห์รีบกลับมา

วันอังคาร มีงานกลุ่มถึงดึก กลับมาห้อง เจอเขาหน้างออยู่ ถามกินข้าวรึยัง คำตอบคือ "แล้วหมาตัวไหนมันบอกให้กูรอ" อึ้ง!!! กูลืม "เอางี้ละกัน ถ้าวันไหนกลับดึกจะโทรมาบอกก่อนละกัน" เขาค่อยยิ้มออกแล้วไปกินข้าวกัน

วันพุธ นอนไม่สบายเลยชวนไปซื้อหมอนมาเพิ่ม คำตอบ "เมิงรังเกียจกูเหรอ ทำไมต้องซื้อใหม่" พร้อมทำหน้างอนๆ กูยอม

วันศุกร์ ไปกินเหล้าแล้วไปกินต่อที่ริมสระว่ายน้ำหอเพื่อน เพื่อนมันแกล้งจับผมถอดเสื้อแล้วโยนเสื้อลงสระ ผมก็ว่ายไปเอามา 3-4 รอบ จนเพื่อนมันโยนเสื้อผมไปให้เขา เขารอผมว่ายไปหาแล้วจับผมใส่เสื้อ "เขาบอกก็ใส่เสื้อซะสิจะได้ไม่โดนแกล้งอีน้องโกลเด้น" หลอกด่ากูอีก 

สักพักมีน้องคณะเทคโน 3 คนที่นั่งกินอยู่อีกด้านนึงมานั่งกินด้วย น้องบอกพึ่งอกหักชวนไปว่ายน้ำด้วย เลยบอกน้องไปว่า "ห้องพี่ยินดีต้อนรับพวกน้องนะ ถ้าจะไปกินเหล้ากัน" เขาหันควับ แล้วถามเพื่อนย้ำซ้ำว่า ผมพูดว่าอะไร แล้วก็โดนกระนาบไม่ยอมให้ห่างตัวอีก ถึงห้องจำอะไรไม่ได้รู้แต่ตัวเปียกมาก แต่ตื่นมาเสื้อผ้าเปลี่ยนหมดแล้ว ถามเขา เขาไม่ตอบ 

ถึงวันที่เขาบอกว่าจะกลับ ถามเขาว่าจะกลับกี่โมง เขาบอกไม่กลับแล้ว

อีกวันนึง มีคนโทรหา (รุ่นพี่ กับน้องที่คุยๆกันอยู่) เหลือบไปเห็นเขาเอามือพัดๆหน้า เหมือนร้อน เลยเดินไปเปิดแอร์ให้แล้วเราไปคุยที่ระเบียง ไม่นานเท่าไร ประมาณ 2 ชม.ได้ กลับเข้ามาในห้อง เขาพูดขึ้น "วันหลังถ้าจะคุยโทรศัพท์ คุยในห้องก็ได้กูมีมารยาทพอ ไม่ต้องทำเป็นเปิดแอร์แล้วเดินออกไปคุยข้างนอก" พอบอกว่าทีเปิดแอร์เพราะเห็นเมิงร้อน คำตอบคือ "แล้วกูบอกเมิงเหรอว่ากูร้อน" จบ ไปต่อไม่ถูก นั่งสักพักหิวข้าว เห็นไปมองหน้าก็ยังหน้าหงิก เลยพิมพ์ใน msn ว่า "กูหิวข้าว" เขาตอบมาว่า "หิวก็ลุก" รีบหันหน้าไปยิ้มประจบ

วันหนึ่งมีเรียนเช้า ขอให้ปลุกแต่เช้า ไม่เกี่ยงวิธี เขาไม่นอนทั้งคืนเพื่อรอปลุก จากนั้นปลุกด้วยการ"ถีบ"กลางหลัง พอดีเขาก็บอกว่ากูนอนแระ ไม่ได้นอนทั้งคืน เจ็บหลังโคตร เชี่ยแม่ง!!! 

วันนึงไปกินเหล้า มีชะนีโต๊ะข้างๆอ่อยเขา เขาดันไปเล่นด้วย ผมโมโห  ร้านปิดแล้วยังจะยืนคุยกันอีก ผมเดินกลับห้องเลย (หออยู่ตรงข้ามร้านเหล้า แถมโซนแถวนั้นเป็นโซนร้านเหล้าของ ม. ไม่ค่อยบ่งบอกความขี้เมาเท่าไรนะเนี้ย 555+) กลับมาห้องเขากับเพื่อนไปซื้อเบียร์มาอีกบอกจะกินต่อ โมโหเลยบอกไปว่าให้ลงไปกินห้องเพื่อนอีกคนที่อยู่ชั้น 3 ละกัน (ห้องผมอยู่ชั้น 4) เพื่อนเดินไป แต่เขายืนเอาแขนยันประตูไว้แล้วพูดว่า "แม่ง รู้งี้กูไปต่อกับ...(ชื่อชะนี)ซะก็ดีหรอก" หน้าชาเลย โมโห แล้วไอ้เพื่อนตัวดีมันดันส่งข้อความในเฟสมาบอกว่าเขากับเพื่อนอีกคน (ผญ. กินกันสามคน) กำลังจูบกันแล้ว กำลังจะเอากันแล้ว มันไม่อายกูเลย บลาๆ เรา"งั้นบอกมันด้วยว่าไม่ต้องรีบกลับนะ กูจะนัดคนมาที่ห้องก่อน" โมโหจริง สักพักนัดเด็กได้เลยเอากุญแจสำรองไปให้ เขาทำหน้างงๆว่าเราจะไปไหน

ไปถึงนั่งคุยกับเด็กสักพักก็กลับ เขายังไม่กลับมา นอนได้สักพักเขากลับมา เลยบอกเพื่อนว่าไม่เป็นไรกูดูแลเอง เพื่อนบอกมันกินเหล้าเยอะมากทุกทีไม่เป็นแบบนี้ บอกให้เพื่อนกลับไปก่อนดึกแล้ว

เคาะประตูห้องน้ำถาม"เมิงเป็นอะไร เปิดประตูหน่อย ทำไมกินเยอะแบบนี้วะ" คำตอบเสียงตะคอกออกมา "แล้วเมิงเป็นเหี้ยอะไร ทำไมต้องทำแบบนี้ วันนี้เป็นเหี้ยอะไร" ผมตอบ "ใจเย็นแล้วค่อยคุยกัน" จนเขาออกมา ผมขอนอนกอดเขา แล้วผมก็บอกรักเขา

ตอนบ่ายเขาตื่น พากันไปกินข้าวเขาแฮงค์มาก ผมถามว่าเมื่อคืนรู้เรื่องอะไรบ้างไหม เขาหันหน้ามามองแล้วยิ้ม "จะเอาตั้งแต่ตอนไหนล่ะ" ไปไม่เป็นเลย 

ผ่านไปสองเดือนกว่าๆต้องไปฝึกงานที่สวนสัตว์ โทรหาเขาทุกวัน เขาก็โทรมาจนวันนึง เขาบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย "เขาจะกลับบ้านวันมะรืนนะ รอผมกลับมาก่อน มีธุระที่บ้านไม่กลับไม่ได้" ผมงอแง จนเขาบอกว่า"เมิงอย่างอแงดิวะ ปั๊ดเด่วกูกลับตอนนี้ซะเลยนี้ กลับมาแล้วค่อยคุยกัน" แอบดีใจที่มันยังมีการร่ำลาไม่เหมือนทุกทีที่ถ้าจะกลับก็หนีกลับเลยไม่ยอมบอกใคร 

กลับไปฟังเพลง บ่นให้เขาฟังว่าถ้ามึงกลับบ้านกูคงเหงาแย่ เขาบอกว่ามึงก็ชอบบ่นว่าเหงาๆตลอด ลองฟังเพลง อย่าเหงาเรื่อยเปื่อย ดูสิ

ทะเลาะกันเรื่องเขาบอกว่าผมรักใครไม่เป็น ไม่เคยรักใครจริง ดีแต่ทำตัวเจ้าชู้ไปวันๆ -*-

วันกลับเขาบอกว่าผมอย่าเปราะบางนัก ไม่เคยฟังล่ะสิกลับไปฟังซะนะ แล้วฟังด้วยล่ะ อย่าเหงาเรื่อยเปื่อยน่ะ กลับถึงห้องฟังเพลงร้องไห้ น้ำตาไหลออกมาเอง 

จากนั้นเรียนหนักไม่ค่อยได้คุยกัน ความรู้สึกมันอึดอัดผมไม่มีใคร แต่เหมือนผมจะคิดไปเอง พอมีคนมาจีบผมเลยลองคบกับเขา ตอนนั้นโพสต์รูปหอมแก้มแฟนลงเฟส เขาคงเห็น เขาเงียบหายไปเลย จนผ่านไปหลายเดือนผมมีปัญหากับแฟนโทรหาเขา คำแนะนำเขาคือ "ถ้ามันทุกข์มากก็เลิกกับเขาซะ" แล้วผมก็เลิกกับแฟนจริงๆ

ผ่านไปสองวันเขาโทรมาบอกว่าเขาจะบวช เจอกันหลังออกพรรษา ตอนนี้เขาไม่มีห่วงอะไรแล้ว หา!!!แล้วกูทำไงล่ะทีนี้ (แต่เอาเข้าจริงๆเขาบวชหนึ่งปี)

หลังจากสึกก็ติดต่อกันเรื่อยๆ หยอดกันเรื่อยๆ แต่ตอนนี้ทะเลาะกันอยู่ เลยไม่รู้จะไปทางไหนดี 

[tarnbood]

ชอบเรื่องของคุณ หมอตัวเปียก มากค่ะ น่ารักมากกกกกกกกกกกก รักกันนานๆนะคะ

[kee_mic]

ฟินกับทุกเรื่องเลยอ๊าา 5555

เป็นอีกคนที่แอบรักคนอื่นเหมือนกัน แต่มันไม่มีอะไรให้เล่า 555 เพราะฉะนั้นเป็นผู้อ่านที่ดี ดีกว่า 555

[KhunYo]

ไล่อ่านทุกเรื่องต่อ ชอบอ่ะ มีใครจะมาเล่าต่ออีกเชิญได้นะครับ

[KhunYo]

อัพเดทล่าสุด ไปฉีดยาอีกเข็มมาเมื่อครู่ครับ พี่หมอไม่มา เป็นหมอคนอื่นแทน เศร้า ไม่ได้เจอมา 2 อาทิตย์แล้ว

คงเพราะบุญเราไม่ส่งถึงกัน จึงไม่ได้พบกันอีก คิดถึง แต่ไปไม่ถึง เพราะไม่อาจรู้ว่าต้องไปที่ไหนถึงจะไปถึง 

[kee_mic]

คีพึ่งรู้แหละ ว่าชื่อกระทู้ เป็นชื่อเพลง 555

เพลงเพราะด้วยอ่ะ ฟังแล้วอิน นึกถึงสมัยตอนเรียนมอปลายเลย 5555

[boyfriend]

อัพเดทล่าสุด ไปฉีดยาอีกเข็มมาเมื่อครู่ครับ พี่หมอไม่มา เป็นหมอคนอื่นแทน เศร้า ไม่ได้เจอมา 2 อาทิตย์แล้ว

คงเพราะบุญเราไม่ส่งถึงกัน จึงไม่ได้พบกันอีก คิดถึง แต่ไปไม่ถึง เพราะไม่อาจรู้ว่าต้องไปที่ไหนถึงจะไปถึง 

ใจเย็นๆครับ ต้อง...สักวันน่าาา สู้ๆ

[KhunYo]

คีพึ่งรู้แหละ ว่าชื่อกระทู้ เป็นชื่อเพลง 555

เพลงเพราะด้วยอ่ะ ฟังแล้วอิน นึกถึงสมัยตอนเรียนมอปลายเลย 5555

เพลงจากซีรี่ย์คลับฟรายเดย์ครับ ตอน ครั้งหนึ่งในความทรงจำทำไปได้ไง มีคู่วายด้วย อิอิ

[KhunYo]

ใจเย็นๆครับ ต้อง...สักวันน่าาา สู้ๆ

ขอบคุณครับ

[kee_mic]

เพลงจากซีรี่ย์คลับฟรายเดย์ครับ ตอน ครั้งหนึ่งในความทรงจำทำไปได้ไง มีคู่วายด้วย อิอิ

ช่ายๆๆ คีชอบมากเลยอ่ะ เพลงเพราะ 

ดูแล้วว อยากกิน"น้ำแดง" 5555

[KhunYo]

ช่ายๆๆ คีชอบมากเลยอ่ะ เพลงเพราะ 

ดูแล้วว อยากกิน"น้ำแดง" 5555

ใช่ๆ น้องน้ำแดงยิ้มแล้วละลายใจ 55

[oaw_eang]

บุญน้อง บ่ หลาย... ดึงอ้าย บ่ อยู่   
บ่ ได้เป็นคู่ขออยู่อย่างผู้ทำใจ   
ได้เฮ็ดดีนำได้ทำบุญต่อน้องก็พอใจ   
แอบฮักข้างเดียวเรื่อยไป บ่ หวังดึงอ้ายคืนดี


อิอิ

[ammlovey]

อยากลองเล่าบ้างอ่ะค่ะ
เอาเหตุการณ์ปัจจุบันเลยดีกว่า(ชื่อแอ๋มนะคะ ชอบแทนตัวด้วยชื่อ่ะค่ะ)
เหตุเกิดเมื่อวันรับน้อง ทีแรกแอ๋มแอบชอบรุ่นพี่คนนึงใส่แว่นตัวสูงอวบๆนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ชอบมากมายอ่ะไรแค่ปลื้มอ่ะค่ะ ชอบหนุ่มแว่น+อวบๆอ้วนๆ วันรับน้องก็ต้องฝ่าด่านไปแต่ละด่านเล่นเกมกัน ก้มีพี่คนนึงเป็นพี่รหัสเพื่อนอ่ะค่ะพี่เค้าก็อ้วนนิดหน่อยไม่ได้อ้วนมากมายอะไรท่าทางพี่เค้าเหมือนตุ๊ดมากเลยค่ะไอ้เราก็ขำๆไม่มีไร แบบชอบเกย์กับกระเทยอยู่แล้วก็โอเคไม่ได้คิดอะไร
หลังจากวันรับน้องมาพอเจอพี่แว่นในร้านค้าของโรงเรียนแอ๋มก็ยิ้มให้พี่เค้า แต่ที่ได้กลับมาคือหน้างงๆ คือพี่เค้าไม่รู้จักแอ๋มหรอกค่ะแต่เคยคุยกันสามสี่ครั้งแต่มันน่าจะจำกันได้ใช่มั้ยคะ แต่นี่ทำหน้างงแบบใครหว่า ยิ้มให้ทำไม เป็นแบบนี้อยู่สามครั้งค่ะจนแอ๋มเริ่มทนไม่ไหว ไม่ชอบขี้หน้าแม่มเลย ชอบทำหน้ามึนๆงงๆคนอุตส่ายิ้มให้ยังมาทำหน้าอึนๆใส่อีก  บางทีมีคนยิ้มให้เราเราก้ควรจะยิ้มตอบไม่ใช่หรอคะถึงจะไม่รู้จักก็จะยิ้มแหยๆให้ จบประเด็นพี่แว่นไป
หลังจากที่ไม่ชอบพี่แว่นไป แอ๋มก็หันมาสนิทกับพี่เอกเพราะพี่เอกเป็นคนตลกอ่ะค่ะ เกรียนๆดีเลยเข้ากับแอ๋มและเพื่อนๆได้ดี พี่เอกมีเพื่อนสนิทคนเดียวชื่อพี่บอสค่ะ(พี่ที่เหมือนกระเทยไงคะ)  คือกลุ่มพวกแอ๋มไปไหนก็จะทักพี่เอกแล้วก็จะเจอพี่บอสด้วยอ่ะค่ะ แอ๋มก็ไม่รู้สึกอะไรกับพี่บอสนะคะ แต่ไปๆมาๆดันไปชอบซะงั้น คือมันอยากจะเจอหน้าอยู่ตลอด เวลาเห็นที่โรงเรียนก็อยากเข้าไปทัก แต่พี่บอสเป็นคณะกรรมการนักเรียน(เรียนเก่งด้วยค่ะ ได้ที่1ของสาย ชอบคนเรียนเก่งด้วย><) ก็ไม่ค่อยจะได้เจอเท่าไหร่  หลังๆแอ๋มก็เริ่มแสดงตัวว่าชอบพี่บอส (ก็เคยถามอ่ะค่ะ ว่าพี่บอสเป็นกระเทยรึเปล่าพี่บอสก็บอกว่าไม่แต่คนอื่นชอบคิดไปเอง เพราะพี่บอสขี้เล่นแล้วจะชอบพูดจ้ะ จ้าอะไรแบบนี้อ่ะค่ะ) ต่อๆ เวลาเจอพี่บอสแอ๋มก็จะทำหน้าดีใจมาก แต่พอพี่บอสเจอแอ๋มก็จะเดินหันหลังกลับไปทางที่เดินมา แต่ก็ทำเหมือนเล่นๆนะคะ แต่เราที่แอบชอบพี่เค้านี่สิ แรกๆก็คิดว่าพี่บอสแกล้งเล่นแต่พอมันบ่อย(ทุกครั้ง) ก็เริ่มใจเสีย กอดคอเพื่อนที่เป็นน้องรหัสพี่บอสแล้วร้องไห้ ก็คิดว่าเออในเมื่อเป็นแบบนี้เราก็ควรตัดใจจะไม่ยุ่ง จะหลบหน้า แต่เย็นวันนั้นค่ะ เลิกเรียนแล้วแอ๋มจะชอบไปนั่งเล่นใกล้ๆห้องกรรมการนักเรียน ปกติก็จะไม่ค่อยเห็นพี่บอสอยูนั่น แอ๋มเลยนั่งค่ะทีแรกว่าจะไม่นั่งแล้วแต่เพื่อนคะยั้นคะยอ แต่พี่บอสดันเดินมาเอาเอกสารพอดีเพื่อนแอ๋มก็ทัก พี่เค้าก็คุยปกติแต่แอ๋มไม่ทักไงคะ นั่งหันหลังให้เลย   พอกลับบ้านก็มานั่งออนเฟส พี่บอสก็ทักค่ะเป็นครั้งแรกที่พี่บอสทักแล้วประโยคที่ทักก็
"งอล เค้าหรอ" เห็นแวบแรกดีใจจนร้องไห้อะค่ะ
แอ๋มก็ตอบว่างอลไรๆ พี่บอสก็ตอบว่า"แล้วทำไมเมื่อวานไมมองเค้า" แอ๋มก็ตอบ มองอะไร (เล่นตัวๆ+งอนอยู่)
แล้วก้คุยกันนิดหน่อย  ไอ้ที่บอกจะตัดใจก็ไม่แล้ว แต่แอ๋มจะสารภาพรักเลย เพราะนับวันแอ๋มยิ่งชอบพี่บอสมากขึ้นเรื่อยๆ

ขอโทษที่พิมพ์ยาวมากไปนะคะ 

[plasster]

เห็นว่า "ชวนกันมาเล่า" งั้นก็ขอเล่าบ้างเนอะ ^^

แต่ก่อนโน้นนนนน ราวๆปี 47 ผมเป็นสมาชิกเว็บบอร์ดเฉพาะกลุ่มแห่งนึง ก็เป็นสมาชิกผีอยู่ราวๆปีนึงได้แหละ คอยเข้าไปดูเฉยๆ ไม่ได้มีแอคทิวิตี้อะไรเท่าไร จนมาวันนึงเว็บบอร์ดนั้นมีจัดมีทติ้ง ผมก็เลยลองหน้าด้านไปกับเค้าดู

นั่นเป็นวันแรกที่ผมเจอพี่ บ. (นามสมมุติ) ครับ พี่บ.เป็นตี๋แว่น ไม่ออกเนิร์ดมาก ขาว สูง พูดจาฉะฉาน ชอบทำหน้าตายียวนกวนประสาท ...

มีทติ้งจบลงได้ด้วยดีครับ หลังจากวันนั้น ผมรู้จักทุกคนมากขึ้น ทุกคนรู้จักผมมากขึ้น ผมมีส่วนร่วมกับเว็บบอร์ดมากขึ้น จนกลายเป็นกลุ่มเพื่อนสนิท ที่คบกันมาจนถึงปัจจุบัน (ที่มาตอนดึกนี่ก็พึ่งกลับจากไปเที่ยวด้วยกันมา)

และกลุ่มที่ผมสนิท ก็คือกลุ่มของพี่ บ. นี่แหละครับ...

ผมไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไรนะ คือจริงๆตอนแรกกลุ่มเราค่อนข้างใหญ่ครับ แต่ก็จะมีกลุ่มซอยย่อยๆไป ซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกับพี่ บ. หรอก แต่เรื่องมันบังเอิญเกิดขึ้นเมื่อผมกับเพื่อนของพี่ บ. คบกัน ในตอนสงกรานต์ราวๆปี 51 ผมก็เลยได้สนิทกับพี่ บ. ไปด้วย และหลังจากที่คบกันแล้วไม่คลิก เราก็ยังกลับมาเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันเหมือนเดิมครับ และผมก็เลยย้ายไปสังกัดกลุ่มของพี่ บ. โดยปริยาย

หลังจากนั้นมา เราก็มีนัดกันไปกินข้าว ดูหนัง โยนโบลว์ ร้องเกะ บ่อยมากกกกก ครับ สัปดาห์ละวันสองวันเลย แถมบางทีมีทริปออกต่างจังหวัดอีก

ผมกับพี่ บ. ก็สนิทกันอย่างรวดเร็วครับ อาจจะเพราะหลายๆอย่างเราคล้ายกัน ทั้งรสนิยม (ชอบเด็กๆขาวตี๋)  ไลฟ์สไตล์ (ง่ายๆ ไม่เรื่องมาก) ความหื่น (เป็นลูกคู่กันได้อย่างดีเวลาเห็นเด็กกางเกงน้ำเงิน กางเกงดำ หรือชุดร.ด.เดินผ่าน) ก็เยอะอ่ะครับ และที่สำคัญ ในกลุ่มทั้งหมด 6 คนจะเป็นแฟนคู่กันไป 4 ซึ่งเหลือผมกับพี่ บ. ครับ ก็เลยมักจะเดินคู่กันบ่อยๆ

มันก็ พูดไม่ถูกอ่ะครับ ทั้งหมดทั้งมวล เป็นความสนิทที่เกิดขึ้นเรื่อยๆ อย่างช้าๆ รู้ตัวอีกทีก็รุ้สึกดีเวลาที่พี่เค้าอยู่ใกล้ๆแล้วหละ


แต่มาวันนึงครับ พี่เค้าพาแฟนมาเปิดตัว... ซึ่งทำให้ผมแอบช๊อคไปเล็กๆ แต่ก็...นะ ยังไงเราก็เป็นเพื่อน เป็นพี่น้องกันครับ ผมก็คุยเล่นกับเค้าตามปกติ ทุกอย่างเหมือนปกติหมด จนผ่านไปได้สองปี พี่ บ. เลิกกับแฟนครับ

ในตอนนั้นผมกลายมาเป็นที่ปรึกษา เป็นเพื่อน เป็นน้อง ...ผมรู้สึกแย่เวลาเห็นพี่เค้าเสียใจ รู้สึกไม่ดีเวลาเค้าหงอย ช่วงเวลานั้นเราเจอกันบ่อยมากครับ ทั้งกลุ่มเลย และความรู้สึกผม...คือมัน ยังไงดีล่ะ


เคยได้ยินคำว่า "รักแบบไม่ต้องการครอบครอง" ไหมครับ


ราวๆนั้นน่ะครับ ผมมีความสุขที่เห็นพี่เค้ามีความสุข ทุกข์เวลาเห็นพี่เค้าทุกข์ แต่ผมไม่ได้ต้องการบอกให้เค้ารู้ เพราะรู้ดีว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ แค่ว่าทุกวันนี้ที่เราเจอกัน ได้หัวเราะด้วย บางทีก็ร้องให้ด้วยกันบ้าง มันก็มีความสุขดีแล้ว

แต่ทุกๆวันนี้ผมเดินกับพี่ บ. มีแต่คนทักว่าเป็นแฟนกันซะงั้นล่ะครับ เป็นความซวยอย่างหนึ่งที่ผมดันเค๊ะเคะ (แต่เป็นเมะนะ) พี่ บ. ก็มาดให้กับการเป็นเมะด้วย (ซึ่งก็เป็นเมะจริงๆ) เวลาเดินด้วยกันสองคน เจอเด็กๆในคอนโทรล จะชอบทักว่ามากับแฟนเหรอ =___="

แล้วพี่ บ. จะมีนิสัยเด็กๆอยู่บ้างอ่ะครับ ขี้งอนบ้างล่ะ (มีอยู่ครั้งนึง นัดแล้วเราไปสายกันราวชั่วโมงนึง พี่แกชิ่งหนีไปเลย กว่าจะตามง้อได้ เกือบสัปดาห์) แล้วชอบมาเดินโอบไหล่บ้าง แกล้งเอาหน้ามาซบไหล่บ้าง ....ซึ่งยอมรับครับ ต่อให้เป็นเพื่อนมาราว 7 ปี ทุกวันนี้ผมเจอแบบนี้เข้าไปยังแอบเขินเบาๆ

และเราสองคนจะคุยกันเป็นที่ปรึกษากันและกันบ่อยมากครับ ความลับผมที่คนอื่นไม่รู้พี่ บ. รู้หมด เรื่องผมชอบอะไรไม่ชอบอ่ะ พี่ บ. ชอบอะไรไม่ชอบอะไรเราสองคนก็รู้กันหมด เรียกได้ว่าเป็นคนที่สนิทกันมากๆเลยหละ เพราะงั้นมันสนิทจนต่อให้แก้ผ้าจ้องกันก็ไม่เกิดอารมณ์แล้ว (มั้งนะ 555)


....ก็เป็นเรื่องคร่าวๆน่ะครับ กับการแอบรักของผม และทุกๆวันนี้ก็ยังคงแอบรักต่อไป เพราะได้แค่แอบรัก ก็มีความสุขแล้วครับ ^^

  อย่าให้รู้นะว่าแอบคิดนอกใจพี่มิ้นท์

[KhunYo]

อยากลองเล่าบ้างอ่ะค่ะ
เอาเหตุการณ์ปัจจุบันเลยดีกว่า(ชื่อแอ๋มนะคะ ชอบแทนตัวด้วยชื่อ่ะค่ะ)
เหตุเกิดเมื่อวันรับน้อง ทีแรกแอ๋มแอบชอบรุ่นพี่คนนึงใส่แว่นตัวสูงอวบๆนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ชอบมากมายอ่ะไรแค่ปลื้มอ่ะค่ะ ชอบหนุ่มแว่น+อวบๆอ้วนๆ วันรับน้องก็ต้องฝ่าด่านไปแต่ละด่านเล่นเกมกัน ก้มีพี่คนนึงเป็นพี่รหัสเพื่อนอ่ะค่ะพี่เค้าก็อ้วนนิดหน่อยไม่ได้อ้วนมากมายอะไรท่าทางพี่เค้าเหมือนตุ๊ดมากเลยค่ะไอ้เราก็ขำๆไม่มีไร แบบชอบเกย์กับกระเทยอยู่แล้วก็โอเคไม่ได้คิดอะไร
หลังจากวันรับน้องมาพอเจอพี่แว่นในร้านค้าของโรงเรียนแอ๋มก็ยิ้มให้พี่เค้า แต่ที่ได้กลับมาคือหน้างงๆ คือพี่เค้าไม่รู้จักแอ๋มหรอกค่ะแต่เคยคุยกันสามสี่ครั้งแต่มันน่าจะจำกันได้ใช่มั้ยคะ แต่นี่ทำหน้างงแบบใครหว่า ยิ้มให้ทำไม เป็นแบบนี้อยู่สามครั้งค่ะจนแอ๋มเริ่มทนไม่ไหว ไม่ชอบขี้หน้าแม่มเลย ชอบทำหน้ามึนๆงงๆคนอุตส่ายิ้มให้ยังมาทำหน้าอึนๆใส่อีก  บางทีมีคนยิ้มให้เราเราก้ควรจะยิ้มตอบไม่ใช่หรอคะถึงจะไม่รู้จักก็จะยิ้มแหยๆให้ จบประเด็นพี่แว่นไป
หลังจากที่ไม่ชอบพี่แว่นไป แอ๋มก็หันมาสนิทกับพี่เอกเพราะพี่เอกเป็นคนตลกอ่ะค่ะ เกรียนๆดีเลยเข้ากับแอ๋มและเพื่อนๆได้ดี พี่เอกมีเพื่อนสนิทคนเดียวชื่อพี่บอสค่ะ(พี่ที่เหมือนกระเทยไงคะ)  คือกลุ่มพวกแอ๋มไปไหนก็จะทักพี่เอกแล้วก็จะเจอพี่บอสด้วยอ่ะค่ะ แอ๋มก็ไม่รู้สึกอะไรกับพี่บอสนะคะ แต่ไปๆมาๆดันไปชอบซะงั้น คือมันอยากจะเจอหน้าอยู่ตลอด เวลาเห็นที่โรงเรียนก็อยากเข้าไปทัก แต่พี่บอสเป็นคณะกรรมการนักเรียน(เรียนเก่งด้วยค่ะ ได้ที่1ของสาย ชอบคนเรียนเก่งด้วย><) ก็ไม่ค่อยจะได้เจอเท่าไหร่  หลังๆแอ๋มก็เริ่มแสดงตัวว่าชอบพี่บอส (ก็เคยถามอ่ะค่ะ ว่าพี่บอสเป็นกระเทยรึเปล่าพี่บอสก็บอกว่าไม่แต่คนอื่นชอบคิดไปเอง เพราะพี่บอสขี้เล่นแล้วจะชอบพูดจ้ะ จ้าอะไรแบบนี้อ่ะค่ะ) ต่อๆ เวลาเจอพี่บอสแอ๋มก็จะทำหน้าดีใจมาก แต่พอพี่บอสเจอแอ๋มก็จะเดินหันหลังกลับไปทางที่เดินมา แต่ก็ทำเหมือนเล่นๆนะคะ แต่เราที่แอบชอบพี่เค้านี่สิ แรกๆก็คิดว่าพี่บอสแกล้งเล่นแต่พอมันบ่อย(ทุกครั้ง) ก็เริ่มใจเสีย กอดคอเพื่อนที่เป็นน้องรหัสพี่บอสแล้วร้องไห้ ก็คิดว่าเออในเมื่อเป็นแบบนี้เราก็ควรตัดใจจะไม่ยุ่ง จะหลบหน้า แต่เย็นวันนั้นค่ะ เลิกเรียนแล้วแอ๋มจะชอบไปนั่งเล่นใกล้ๆห้องกรรมการนักเรียน ปกติก็จะไม่ค่อยเห็นพี่บอสอยูนั่น แอ๋มเลยนั่งค่ะทีแรกว่าจะไม่นั่งแล้วแต่เพื่อนคะยั้นคะยอ แต่พี่บอสดันเดินมาเอาเอกสารพอดีเพื่อนแอ๋มก็ทัก พี่เค้าก็คุยปกติแต่แอ๋มไม่ทักไงคะ นั่งหันหลังให้เลย   พอกลับบ้านก็มานั่งออนเฟส พี่บอสก็ทักค่ะเป็นครั้งแรกที่พี่บอสทักแล้วประโยคที่ทักก็
"งอล เค้าหรอ" เห็นแวบแรกดีใจจนร้องไห้อะค่ะ
แอ๋มก็ตอบว่างอลไรๆ พี่บอสก็ตอบว่า"แล้วทำไมเมื่อวานไมมองเค้า" แอ๋มก็ตอบ มองอะไร (เล่นตัวๆ+งอนอยู่)
แล้วก้คุยกันนิดหน่อย  ไอ้ที่บอกจะตัดใจก็ไม่แล้ว แต่แอ๋มจะสารภาพรักเลย เพราะนับวันแอ๋มยิ่งชอบพี่บอสมากขึ้นเรื่อยๆ

ขอโทษที่พิมพ์ยาวมากไปนะคะ 

มันต้องมีเหตุการณ์ต่อไปแน่ๆหลังจากสารภาพรัก อิอิ จงเล่ามา โอมเพี้ยง