ผ่านมาเห็นพอดีคับบวกกับอารมไม่อยากทำงานเลยอยากเล่ามั่ง อิอิ
คือมันนี่นะคับเป็นเพื่อนในคณะของผม (ขอนุญาตเรียกว่าไอ้บี) คือตอนแรกนี่ผมไม่ชอบมันเอาซะเลย เพราะมันเนี่ยแบดตัวพ่อเลย โดเรียนก้บ่อย รับน้องก็ไม่ค่อยจะเข้า แถมพอเข้าก็ไปอยู่แถวคนป่วยตลอด ไม่รู้ว่าป่วยจริงหรือแกล้ง -.- แถมเรื่องผู้หญิงนี่ขึ้นชื่อมากกก เรียกได้ว่าเจ้าชู้ได้โล่เลย
แต่พอนานๆ วันได้คุยกับมันบ่อยขึ้น เล่นกันบ่อยขึ้น อยู่ด้วยกันมากขึ้น ก็รูสึกว่ามันนี่ก็มีอะไรดีๆ มากกว่าหน้าตามันอีกนะ
คือมันเป็นคนขี้แกล้งมากกก กวนทีนส์สุดๆ มันนะครับชอบเรียกผมว่า "อีตุ๊ส" ซึ่งเกลียดมากเลย ชื่อกูมีดีๆ มึงก็ไม่เรียกนะ
แต่เห็นว่าเป็นไอบีครับเลยยอม
นอกจากคำกวนตีนๆ ของมันแล้วนะครับ มันยังชอบแกล้งเอามือมาลูบ มาไล้ มากอดบ้าง แล้วยังเอามือมาจับนมผมอีก (ไอ้บ้าเอ๊ย เสียวนะเว้ย!!
)
รู้ตัวอีกทีก็เผลอชอบมันไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้คับ ทุกครั้งที่มันมาแกล้งเราเราก็เลยแอบดีใจอยู่ทุกครั้งไป แอบคิดเข้าข้างตัวเองเล็กน้อยว่ามันก็สนใจเราเหมือนกันนะ ฮ่าๆๆ
มีครั้งนึงไอ้บีมันแกล้งผมในคาบเรียน ผมก็เลยไปตีมัน มันก็จับมือผมบิดเลยครับ เราก็สู้แรงมันไม่ไหวแล้วก็เจ็บด้วย เลยว่ามันไปว่า "ไอ้เชี่ยบีกูเจ็บนะ กูไม่ตลกแล้วนะเว้ย!!" มันก็ปล่อยมือครับ หน้าเสียเลย "เฮ้ย กูล้อเล่น อย่าโกรธดิ" มันว่างั้นครับ เพื่อนผมก็บอกว่ามันมาถามว่าผมโกรธมันรึป่าว นึกในใจ"กูจะโกรธมึงลงได้ยังไงวะเนี่ย
"
มีช่วนึงงี่มันเพิ่งเลิกกับแฟนครับ เห็นมันเฮิร์ทไปพักใหญ่เลย เราก็สงสารมันนะครับ แต่ก็ปลอบคนไม่เป็น อีกอย่างเราก็ไม่ได้เป็นเพื่อนสนิทอะไรมากมายด้วย ได้แต่เฝ้ามองมันอยู่ห่างๆ อย่างนี้แหละครับ
ไม่กี่เดือนหลังจากนั้นมันก็ไปจีบเพื่อนรุ่นเดียวกันอีกครับ เราก็แอบนั่งเศร้าคนเดียว แต่ก็ทำใจไว้แล้วล่ะครับ รู้ดีว่ามันไม่ได้ชอบผู้ชายไง แต่ก็ยังคงแอบเป็นห่วงมันอยู่ห่างๆ วันไหนเห็นมันไม่มาเรียนก็รู้สึกแปลกๆ ละครับ เอาแต่คิดว่ามันหายไปไหนนะ ไม่สบายรึป่าว เวลาเห็นหน้ามันก็แอบดีใจอย่างบอกไม่ถูก
ผมไม่เคยคิดจะบอกใครๆ ให้รู้แม้กระทั่งตัวไอ้บีเองก็ตาม เพราะรู้ดีครับว่ามันเป็นไปไม่ได้ และด้วยความที่เราเป็นคนขี้อายด้วยแหละครับ ก็กลัวว่าคนอื่นจะล้อเราด้วย กลัวมันจะเปลี่ยนไปด้วย
ทุกๆวันนี้แม้ว่าผมจะไม่ได้มีความสุขอะไรมากนัก แต่มันก็เป็นความรู้สึกดีๆ เล็กๆ ที่เราได้มอบให้กับคนคนหนึ่ง แม้ว่าเราจะไม่ได้อะไรตอบแทนมาก็ตาม แอบปวดใจเล็กๆ ที่เห็นมันนั่งคุยกับใครคนอื่นอยู่บ้าง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้น่ะครับ
ตัวผมเองก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากครับ แค่อยากแบ่งปันเรื่องราวให้ใครๆได้รับรู้บ้างเท่านั้นเอง มันรู้สึกดีอย่างประหลาดน่ะครับ ที่ได้ระบายสิ่งที่อยู่ในใจให้ใครๆ ที่ผมไม่เคยเห็นหน้าได้รับรู้กัน
ยังไงก็ขอบคุณที่อ่านกันนะครับ
หัวข้อ: ไม่บอกรักแต่รักมาก มาเล่าประสบการณ์แอบรักกันเถอะ (อ่าน 34223 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก