ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณคุณลักซ์ผู้เขียนที่ได้ใส่ทั้งหยาดเหงื่อแรงกายในการสรรสร้างก่อร่างตัวอักษรให้ร้อยเรียงกันจนกลายเป็นเรื่องยาวอันน่าประทับใจเรื่องนี้
ดิฉันตั้งใจจะอ่านเรื่องนี้มานานแล้ว แต่ก็ได้แต่รีรอไม่ได้ทำตามใจตัวเองเสียที แต่เพราะช่วงนี้กำลังหาอะไร "สนุก" อ่าน จึงคิดว่าลองอ่านเรื่องนี้ดูซิ ปรากฎว่า ๒ วันมานี้ก็ไม่ได้เป็นอันทำอะไรได้เลย นอกจากอยู่ติดห้อง ตาจ้องหน้าจอคอมพ์ อ่านตะบี้ตะบัน จนตอนนี้จึงอ่านจบในเวลาเกือบตีสามของวันเสาร์ (หรืออีกนัยหนึ่งคือเช้าของวันอาทิตย์นั่นเอง)
ยอมรับเลยว่า คุณลักซ์มีฝีมือในการประพันธ์ นอกจากบทพูดหรือบทสนทนาจะมีสัมผัสทั้งเสียงสระและเสียงพยัญชนะ จนบางครั้งเหมือนกับกำลังอ่านกลอนสุภาพหรือไม่ก็กลอนเปล่า นอกจากนี้แล้ว ภาษาที่ใช้ก็ยังจริงใจ และสื่อถึงอารมณ์และลักษณะนิสัยของตัวละครไว้ได้อย่างชัดเจน เรียกได้ว่า ถึงได้อ่านเสียแล้ว ก็จะติดหนึบอยากอ่านอยู่ไม่เลิก หากเปรียบเป็นหนังสือ ก็คงต้องเรียกว่า สนุกจนวางไม่ลง
บูตัสเป็นตัวละครที่น่ารักจริงๆ อ่านแล้วรู้สึกอยากทะนุถนอมจริงๆ คุณลักซ์คงใส่ใจรักเข้าไปด้วยในขณะเขียน มันจึงได้ส่งความรู้สึกนี้มาถึงคนอ่าน ดังนั้นบูตัสจึงมิได้สักแต่เป็นตัวเอก เพราะว่าถูกตั้งให้เป็นตัวเอก แต่เขาเป็นตัวเอกด้วยตัวของเขาเอง ซึ่งมันแสดงออกมาในหลายๆ บทที่ได้อ่านผ่านตาไป สุขแทน เศร้าแทน เห็นใจแทน สงสารบ้างบางครั้ง
บอลลูนเป็นพระเอกที่แม้ไม่ชนะใจดิฉัน แต่ก็นับว่ามีเสน่ห์ในตัวมากมาย ทำให้ผู้อ่านหลงได้ด้วยเสน่ห์ของเขา และทำให้คนอ่านเกลียดได้ก็ด้วยความผิดที่เขาทำลงไปเช่นกัน ส่วนตัวแล้ว ชอบบอลลูนในระดับหนึ่ง
ตัวละครที่ชอบที่สุดกลับเป็นโจ๊ก ซึ่งดิฉันคิดว่า มีส่วนต่อชื่อเรื่องไม่มากก็น้อย ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร แต่โจ๊กมีเสน่ห์แปลกใหม่ที่ไม่เคยเห็นในเรื่องไหนมาก่อน อาจเพราะเขาถูกนำเสนอให้ผู้อ่านเห็นว่าเป็น "ตุ๊ด" ซึ่งทั้งแมนและสุภาพบุรุษ แถมยังไม่แรดอีก และบางครั้งก็ยังออกโรงปกป้องเพื่อนๆ ในกลุ่มด้วย เปรียบเหมือนเป็นผู้ชายคนเดียวในกลุ่ม (?) จึงอาจมีอะไรบางอย่างค้างในใจผู้อ่านว่า ตกลงเขาเป็น "ตุ๊ด" จริงหรือไม่ ต่อเมื่อคุณลักซ์เฉลยถึงเหตุผลกลการซึ่งโจ๊กต้องตกล่องปล่องชิ้นกลายมาเป็น "ตุ๊ด" แล้วนั้น จึงได้รู้แจ้งแถลงไข และเพิ่มเสน่ห์ให้พ่อหนุ่มอีกเหลือประมาณ หากจะว่ากันไปแล้ว คงเป็นเพราะเราได้มองโจ๊กจากมุมมองของความเป็นตุ๊ดก่อน แล้วจึงได้มองเขาในความเป็นชายภายใต้ความเป็นตุ๊ด (?) ดังนั้น เมื่ออ่านบทใดใดก็ตามของเขากับกนก มันจึงให้ความรู้สึกว่า ให้ตาย! โจ๊ก นายนี่แมนจริงๆ !
เรื่องนี้ให้ ๑๐ เต็ม ๑๐ ค่ะ
ขอตัวไปอ่านเรื่องอื่นๆ ของคุณลักซ์ก่อนนะคะ
