หัวข้อ: @@@โดยLuk {My..Love} ความรักของเพื่อนแท้ ที่ยั่งยืนถาวรตลอดกาล

[sila-lala]

โบราณเค้าว่า คู่กัด กัดกันมากๆ มักจะกลายเป็นคู่รัก ท่าจะจริงแฮะ สนุกมากเลย แต่ก็สงสารบูตัสอ่า

[$VAN$]

แหงะ! โหวตไม่ได้

[greensnake]

เอาแล้วไง ตุ๊ดสปาร์คกับทอม ถ้าจริงคงฮาน่าดู
แต่ได้คนใกล้ตัวก็ดีนะ รู้นิสัยกันแล้วไม่ต้องปรุงแต่งอะไร
ที่อยากรู้อ่ะคู่พี่บูตัสต่างหาก ใครจะเป็นผู้โชคดีคนนั้นกันนะ
จะพี่เขมอาชีวะที่ยังไม่รู้ว่าเป็นคนยังไง หรือน้องบอลลูน
แต่ก่อนอื่นคงต้องลุ้นว่าพี่บูตัสจะเจรจาสำเร็จหรือเปล่าหนอ
ขอให้สำเร็จด้วยดี จะว่าไปพี่เขมนี่โปรไฟล์ครอบครัวดีนะ
แต่ไม่รู้ว่าส่วนตัวจะดีหรือเปล่า เอาเป็นว่าต้องรอตอนต่อไป
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1และเป็ดค่ะ

[pooinfinity]

น่ากลัวอิเขมจิคาบน้องบูไปแดกค่ะ

[luxilove]

My love 
Part 6



                     โจ๊กขับมอเตอร์ไซค์มาจอดข้างเลกซัสของกนก
                    ระหว่างทางไม่กัดกันเลย ตั้งแต่กนกบอกสาเหตุที่ถูกโจ๊กด่าว่าไม่แมน ทั้งคู่ก็ใบ้แดกนับแต่นั้น

            กนกลงจากรถโจ๊กเปิดช่องให้กว้างจนโล่ง เล่นถอยตัวมาเบาะหลังเสียเกินค่อน โชคดีที่ผมโดดลงก่อนไม่งั้นมันคงกระแทกผมตกรถ
           จากนั้นทอมหล่อก็กดรีโมทเลกซัสเข้าไปสตาร์ทเครื่อง ก่อนเปิดท้ายลงรถมาหยิบกระเป๋ากีฬาขึ้นสะพายหลัง หันมาบอกผมรวบรัดว่า

            “บู..มึงนั่งรอในรถแป๊ปขอกูเปลี่ยนกางเกงก่อน เปิดแอร์ไว้ให้แล้ว” ผมพยักหน้ารับทราบ มันหันหลังก้าวยาวๆ ตรงไปทางห้องน้ำทันที ส่วนโจ๊กมันกำลังเก็บหมวกกันน็อคล็อกมอเตอร์ไซค์ให้เรียบร้อย ถึงเงยหน้าหันมาพูดกับผม

           “เข้าเซเว่นกัน” พูดจบคว้าคอผมล็อกลากตัวลอย แรงควายจริงๆ  เข้าไปในเซเว่นไม่พ้นซื้อน้ำกับของว่างรองท้อง มันซื้อซาลาเปากับชาเขียว ผมเลยหยิบเอารสชาติที่ชอบ ส่วนซาลาเปามันสั่งไส้เค็มสามหวานสอง

           “คิดเงินครับ” มันบอกพนักงานพร้อมวางของลงหน้าเคาเตอร์

           “รับขนมจีบเพิ่มไหมครับ” พนักงานถาม คงเห็นมันซื้อซาลาเปา เกิดอยากเพิ่มขนมจีบ เป็นคำพูดที่เรามักได้ยินประจำ

           “จีบคนถามแทนได้เปล่าครับ” มันแหลใส่ตามเคย คนขายเป็นผู้ชายหน้าตาธรรมดา ถึงกับอึ้งทำหน้าไม่ถูกอยู่เป็นครู่ คงงงที่จู่ๆวัยรุ่นผู้ชายชุดนักเรียนสูงร้อยแปดสิบกว่า หน้าตาหล่อเหลาคมเข้มจนสาวเหลียวดันขอจีบเอาดื้อๆ

          “ว่ายังไงครับ..ยังไม่ตอบผมเลย” มันยังแหย่เขาอีก มียิ้มให้แถมทำตาวิ้งค์ๆอย่างดัดจริตจ้องไม่วางตา

         “เออ..ขอเปลี่ยนเป็นคนนั้นไม่ได้หรือครับ” คนขายบอก พร้อมกับพยักหน้ามาทางผมที่กำลังล้วงตังค์เตรียมจ่ายค่าเสียหาย

         “(=’=)” งงครับ จู่ๆวกมาเป็นผมได้ยังไง

        “ถามมันเองสิ..จิ๊!ขนาดยืนหน้ามึนดันแย่งซีนกูเกิดอีก” มันบ่นผมหน้าตาเฉย เลยยิ้มกว้างสร้างไมตรียั่วมันเสียเลย

        “กูจ่ายเอง มึงมาเป็นเพื่อนแล้ว..กูเลี้ยง” ผมตัดบททันเห็นคิ้วมันผูกปมเตรียมตวัดสายตาใส่ เลยต้องดักคอเสียก่อน มันไม่ชอบให้เลี้ยง

        “เท่าไหร่ครับ” ผมถามคนขาย

        “ร้อยเจ็ดสิบห้าบาทครับ” เขาตอบพร้อมกับกลั้นขำท่าทางของโจ๊กมันไปด้วย ผมก็อมยิ้มตาม ก่อนจะยื่นตังค์ให้เขาไป

        “ขำอะไร สนใจอยากจีบมันไม่บอกมันเองล่ะ” โจ๊กยังไม่หยุดแขวะคนขายต่อด้วยท่าทางกึ่งหมั่นไส้ของมัน

        “ฮ่ะฮ่าๆ ชื่ออะไรครับ ขอเบอร์ได้ไหม” เขาดันเล่นด้วย หัวเราะขำถามชื่อขอเบอร์ผมเฉยเลย

        “ชื่อโจ๊กครับ..ส่วนเบอร์ 084xxxx” ผมบอกของโจ๊กทั้งนั้นไม่เว้นกระทั่งชื่อ พอมันได้ยินยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว

        “ชื่อน่ารักดีครับ ขอบคุณที่ให้เบอร์ไว้ออกกะผมโทรหานะ” คราวนี้ยิ้มกว้างเลยครับคุณโจ๊ก บางครั้งก็แปลกสมัยนี้เขาชินแล้วใช่ไหม คิดว่าจะอายดันกล้าเล่นเต็มแม็ก โจ๊กยิ้มอย่างมีความสุข เอามือบีบบ่าผมเสียแรง ผมยังไม่ตอบ ยื่นมือรับเงินทอนพร้อมของที่เขาใส่ถุงส่งให้ ก่อนจะยิ้มคืนไปตามมารยาทแล้วบอกกับเขาทิ้งท้ายว่า

       “โทรเวลาไหนตกลงกับเจ้าของเบอร์เอาเองนะครับ คนนี้ต่างหาก” พูดจบเขายิ้มค้างทำหน้าตกใจไปหลายวิ ผมรีบชิ่งออกมาไม่เหลียวหลัง เขาคงตกใจไม่น้อยตัวเขาสูงแค่คางโจ๊กมันเอง คงกลัวตุ๊ดถึกกดกระมั้ง

       “ฮ่ะฮ่าๆๆขำหน้าฉิบหาย มึงนี่แสบเอาเรื่องอีบู กูกะแหย่ขำๆไม่นึกมึงจะป่วนจนเขารวน หน้าเหมือนร่วมรายการคนเห็นผีเลยมึง..ฮ่ะฮ่าๆๆ” มันเดินมาล็อกคอผม หัวเราะชอบใจจนตัวสั่น

       “ฮ่ะฮ่าๆจริงด้วย เขาคงไม่เคยเจอผีมาก่อน..เลยตั้งตัวไม่ทันมั้ง” ผมกลั้นขำไม่ไหว ไม่คิดว่ามันจะด่าตัวเอง กว่าจะรู้ตัวว่าผมหมายถึงใครรีบบีบก้านคอเค้นถามผมใหญ่

       “มึงว่ากูหน้าผีหรือ..อีบูววว!!” ผมเลยต้องย่นคอเบี่ยงหนีจนหลุด ก่อนจะวิ่งตรงมาที่รถ กนกกำลังเปิดท้ายเก็บกระเป๋าอยู่พอดี ไม่ลืมตะโกนบอกโจ๊กมันไปด้วยว่า

       “อ้าว!!!..มึงพูดเองหน้าเขาเหมือนเห็นผี กูพูดเมื่อไหร่กัน” เท่านั้นแหละมันไล่กวดผมทันที แต่ผมก็ไวกว่าวิ่งไปพึ่งกนกใช้มันเป็นโล่ว์ชั่วคราว

        “หนกช่วยกูด้วย..โจ๊กมันจะฆ่ากู” กนกอยู่ในคราบทอมหล่อครบสูตร เสื้อผ้ารองเท้ายังกับเดินออกจากนิตยสารวัยรุ่น มันสวมหมวกแก็ปยี่ห้อดังสีแดงขาว เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีครีมพับศอกกับยีนส์ขาเดฟสีดำเข้ากับผ้าใบหุ้มส้น โดยรวมมันน่ารักใสๆเหมือนเด็กผู้ชาย ดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้า

        “เล่นห่าไรกัน รีบเหอะสามโมงครึ่งแล้วมึง เกิดมันเลิกเรียนก่อนไปเสียเวลาเปล่า” กนกปิดท้ายรถเสร็จหันมาแหวใส่โจ๊กที่ไล่กวดผมมาติดๆ ก่อนมันจะเบรกหยุดร่างตรงหน้ากนกเพราะผมดันหลบอยู่หลังทอมหล่อ

        “เหี้ยไรของมึงทอม..เข้าใจอะไรผิดไปเปล่า ตกลงจะไปเคลียร์เรื่องน้องของอีบูหรือจะไปหลีสาวอาชีวะฮึ! ดูกูสองคนแล้วมึงอะไรเนี่ย” โจ๊กมันเบนความสนใจหันไปกัดกนกแทน ผมเลยลอยตัวรอดโดยปริยาย ที่มันพูดก็ถูก..พวกผมเข้าใจว่ากนกแค่เปลี่ยนกางเกงแทนกระโปรงเผื่อมีเรื่อง ไม่คิดมันจะจัดเต็ม ผมสองคนยังชุดนักเรียนกันเลย

        “นั่นมันผลพลอยได้ ตอนไปถามหาไอ้เขมมึงคิดว่ากูจะถามใคร ก็ต้องสาวๆสิจะได้ไม่เสียเวลา ถ้ามันรูปหล่อพ่อรวยจริง..ถามพวกผู้หญิงมึงไม่ต้องเสียเวลางมโข่ง กูเลยต้องดูดีเป็นพิเศษ” มันเอามือจับปกเชิ้ตให้ตั้ง ลอยหน้าลอยตายืดอกอย่างเท่ ตอบโจ๊กด้วยน้ำเสียงกวนๆ

        “ถุ๊ย!!นี่นะเหตุผล มิน่าอาสาบริการเสียดิบดี ที่แท้ก็แอบแฝง กูขออวยพรให้มึงสอยชะนีอาชีวะมากิ๊กสำเร็จ แล้วขอให้มึงโชคร้ายถูกน้องเดียร์ทิ้งในเร็ววัน เสือกเจ้าชู้ดีนัก” ว่าแล้วมันก็สะบัดบอบเดินไปเปิดประตูขึ้นนั่งหน้า ส่วนผมก็เข้านั่งหลัง กนกประจำตำแหน่งพลขับ

        “มึงเตรียมพร้อมประจำสินะ” โจ๊กมันถาม ระหว่างที่กนกขับรถฮัมเพลงอย่างสบายอารมณ์ 

        “หมายถึงเสื้อผ้าเหรอ..กูติดรถตลอดแหละ” มันตอบหน้าระลื่น

        “เกิดรุมตีนขึ้นมา ชุดเก่งของมึงมันคงช่วยได้หรอก” โจ๊กมันยังประชดไม่เลิก กนกหันมายักคิ้วให้ก่อนพูดกลับมาว่า

        “เอาน่าตุ๊ด..มีควายอย่างมึงอยู่ด้วย คงไม่ปล่อยใครทำกูเจ็บหรอกจริงไหม อย่างน้อยมึงต้องขวิดพวกมันก่อน” มันส่งยิ้มยี่ยวนกวนได้น่ารัก ไม่บอกว่ามันเป็นผู้หญิงนี่ ผมว่ามันน่ารักกว่าเด็กผู้ชายหล่อๆเสียอีก ไม่แปลกใจเลยทำไมสาวๆ ถึงกรี๊ดกระหน่ำ

        “ขวิดพ่องมึงสิ..อย่างกูต้องหักงวงไอยราช้างน้อยพวกมันโน้น กูไม่ใช่ควายจะได้ไล่ขวิด กรุณาให้เกียรติหน่อยถ้าอยากให้กูช่วย ปากแบบนี้กูคงช่วยมึงหรอก” มันตวัดตาคมค้อนไปที ผมฟังมันง่องแง่งมานานเริ่มรำคาญบ้างแล้ว นึกได้หาอะไรปิดปากพวกมันดีกว่า

        ผมจัดเสบียงที่ซื้อมาส่งให้ โจ๊กมันเพิ่งรู้ตัวรีบคว้าหมับ แกะหยัดเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ กนกมันขับรถมือไม่วาง หน้าที่บริการเลยตกอยู่กับคนข้างๆไปโดยปริยาย ด้วยการร้องขอแกมสั่ง

        “ป้อนกูมั้งดิ..ตุ๊ด” กนกท้วงแต่ตายังคงจ้องบนถนน ซึ่งรถราวิ่งพลุกพล่านเพราะติดเวลาเร่งด่วน

        “ลำบากกูจริง แฟนยังไม่เคยป้อนต้องมาบริการให้มึง” ปากมันบ่นแต่ก็เปิดฝาขวดเสียบหลอดยื่นไปให้ กนกหันมายิ้มตาหยีดูน่ารักดีนะผมว่า ก่อนจะคว้าขวดไปดูดมือจับพวกมาลัยข้างเดียว

         “ซาลาเปาด้วยกูหิว..อย่าช้า” วางขวดเสร็จก็สั่งต่อ ผมกับโจ๊กกำลังซัดเข้าปากกันอยู่ คงทนต่อกลิ่นยั่วยวนไม่ไหว

         “อ่ะ..รับไปสิ” โจ๊กก็ว่าง่าย หยิบซาลาเปาส่งให้ทั้งลูก

         “ป้อนดิอีห่า..เดี๋ยวมือเปื้อนจับพวกมาลัยสกปรกหมด” มันชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะยื่นซาลาเปาไปจ่อใกล้ปากให้ทั้งลูก

         “โหยมึงจะยัดปากกูทั้งลูกเลยรึไง..ไม่ได้ขากรรไกรงูอย่างมึงนิ..คิดซิติดคอตายลงนรกกันพอดี กูขับรถอยู่มึงเห็นไหม” กนกดันโวยใส่

         “มึงก็ค่อยกัดสิอีนี่..ป้อนแล้วดันเรื่องมากอีก” โจ๊กแหวคืน

         “กัดกูก็ต้องก้ม มึงฉีกเป็นคำมาเลย..เร็วอย่าช้า” ข้อเรียกร้องของสารถีมาดเท่ ซึ่งผมเห็นโจ๊กมันแอบค้อนขวับ ก่อนจะบิดซาลาเปาตามคำสั่งแล้วยื่นไปจ่อปากอีกครั้ง

         “ถึงๆสิตุ๊ด..กูไม่อยากก้ม” กนกยังเรื่องมากได้อีก

        “เยอะสาด..แดกซะ” พูดจบหยัดซาลาเปาปิดปากตามทันที

        “หูย!!!..อีห่าซาลาเปาไส้ไรของมึงทำไมมันเค็มจังว่ะ” ผมขำกร๊ากหลังกนกเคี้ยวไปด้วยบ่นไปด้วย

           “ไส้เค็มชื่อมันก็บอก หรือมึงจะกินไส้หวาน” โจ๊กเฉลยพร้อมกับเสนอลูกใหม่ให้ด้วย กนกพยักหน้างึกๆ เพราะปากกำลังเคี้ยวอยู่      มันค้นถุงยุกยิก ก่อนหยิบซาลาเปาลูกใหม่มาบิดเป็นคำ แล้วยัดปากกนกที่อ้ารอเหมือนนกรู้

         “มึงจะกัดนิ้วกูทำไมเนี่ยะ!!” โจ๊กมันโวย ก่อนจะดึงนิ้วมาดูดคงเจ็บที่กนกเผลอกัดนิ้วมันเข้า ผมแอบมองใบหน้าด้านข้างของกนกเห็นหน้ามันแดง ผมยังงงที่โจ๊กดันเอานิ้วไปดูดแก้เจ็บ ทั้งที่เพิ่งออกจากปากกนกมาหยกๆ

         “ทำไมมันยังเค็มอีกว่ะ” เสียงกนกเบาลงกว่าเดิมเยอะ บ่นเรื่องรสชาติซาลาเปาที่เพิ่งกลืนลงท้องหมาดๆ ส่วนโจ๊กดูดนิ้วอยู่ก็ถลึงตามองคนบ่นเขม็ง ผมกินซาลาเปาพร้อมกับมองพวกมันอย่างหนุกหนานไปด้วย

         “ไส้หวานแล้วทอม ลิ้นมึงคงรู้รสเค็มอย่างเดียว ใช้ลิ้นทำเหี้ยไรมาถึงได้เค็มไม่เลิก” โจ๊กเอานิ้วออกจากปากยืนยันหนักแน่น แอบกัดกนกแบบมีนัยให้คิด

          “ไม่ใช่แหละสงสัยนิ้วมึงมากกว่า กูเพิ่งแดกนิ้วมึงถึงว่าทำไมเค็ม” กนกมันเผลอพูดออกมา แล้วก็คงนึกขึ้นได้ว่ามันหลุดอะไรออกไป โจ๊กก้มมองนิ้วที่เปื้อนน้ำลายของตัวเองก่อนจะหน้าแดงหูแดงก่ำ ผมเหลือบมองกนกก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ แข่งกันแดงไม่มีใครพูดอะไรอีกเลย นอกจากกนกจะหยิบชาเขียวขึ้นกลั้วคอ แล้วโจ๊กก็เนียนกินซาลาเปาไปเงียบๆ...อิอิ??



ต่อด้านล่าง

[luxilove]

-  2  -






            มาถึงโรงเรียนอาชีวะเกือบสี่โมง นักเรียนกำลังทยอยเลิก แลดูพลุกพล่านไปหมด กนกหาที่จอดเรียบร้อย แต่ต้องเดินย้อนมาอีกหน่อย พวกเราพากันดิ่งมาโรงเรียนทันที ก่อนจะมองหาเป้าหมาย

           “โทษฮะขอถามหน่อยสิ พอรู้จักคนชื่อเขมราช ทรัพย์ไพศาล ชื่อเล่นชื่อเขม เรียนช่างกลโรงงานปี 3 ไหมฮ่ะ” กนกถามสาวสวยคนหนึ่งที่เดินมากับเพื่อนอีกสองคน แต่เธอเด่นกว่า

           ทั้งสามคนมองกันไปมา เหมือนกำลังนึกว่ารู้จักหรือเปล่า เมื่อต่างคนต่างเงียบ ก็หันมามองพวกผมที่รอฟังคำตอบอยู่


          “ไม่รู้จักค่ะ ลองถามคนอื่นดูสิค่ะ แผนกช่างกลโรงงานอยู่ตึก 10 เดินเข้าไปด้านหลังจะตรงจุดกว่านะคะ” คนสวยตอบมาอย่างมีน้ำใจ กนกยิ้มหล่อให้อย่างคาดหวัง ซึ่งสาวๆก็ออกอาการหน้าแดงนิดๆ

          “ขอบคุณฮ่ะ ไว้มีโอกาสเจอกันทักได้นะฮ่ะ ชื่อหนกฮ่ะ” มันไม่ยอมเสียโอกาส แนะนำตัวเองเพื่อบีบอีกฝ่ายแนะนำคืนไปในตัว

          “ชื่อแอนค่ะ แล้วเพื่อนๆไม่แนะนำหรือค่ะ” เธอบอกมียิ้มเขิน ก่อนจะพยักเพยิดมาทางโจ๊กที่ยืนนิ่งสนิท เวลามันไม่พูดหรือไม่ออกท่าทางแต๋วมันสามารถดึงดูดสายตาผู้หญิงและตุ๊ดแต๋วได้มากที่สุด

          คนที่ถูกพาดพิง หรี่ตาเข้มแทนการค้อนที่มักทำใส่เพื่อนๆหรือคนที่อยากแหย่อยากหยอด แต่นั่นถูกระบุว่าต้องเป็นเพศผู้ แต่หากเป็นอิสตรีอยู่นอกเขตแดนที่มันทรงอิทธฤทธิ์ มันจะนิ่งแลดูเข้มประหนึ่งองค์ฟาโรห์แห่งตุตันคาเมนเลยทีเดียว

          “นัทดนัยครับ” บอกชื่อเต็มยศ เสียงทุ้มแหบที่ทรงฤทธานุภาพ เพราะสาวๆทั้งสามนาง ตาไหวระริกต้องมนต์สะกดไปแล้วเรียบร้อย

          “ยิ..ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ไม่มีชื่อเล่นหรือค่ะ นัทดนัย” สาวสวยยังคงล้วงลึกสานสัมพันธ์ โดยกนกถูกเมินเป็นที่เรียบร้อย เพราะสายตาสาวสามนางจ้องนัทดนัยปานเจอชายในฝัน

          “โจ๊กครับ” มันก็ตอบเสียงทุ้มห้าวแหบ อันเป็นพื้นเสียงปกติยามที่มันไม่ดัดจริต มักจะเป็นโทนเสียงนี้เลย เสียงต้นฉบับเวลาคุยกับพ่อแม่

          “ค่ะโจ๊ก..แล้วเพื่อนอีกคนละค่ะ” เธอแอบเอียงอาย หาวิธีแก้เขินถามผมเฉย เป็นพราะน้ำใจที่เธอแนะนำให้ข้อมูลแต่ต้น ผมจึงยินดีบอก

          “บูตัสครับ เผอิญผมรีบทำธุระ ไว้เจอกันใหม่นะแอน” ตัดบทขืนให้กนกพูดคงอีกนาน เพราะมันมองเขาไม่วางตา ส่วนโจ๊กนิ่งเสมอยามเจออิสตรีที่ไม่คุ้นชิน ผมเคยถามทำไมมันดูเกร็ง มันบอกกูไม่ได้เกร็ง เพียงแต่ต้องระมัดระวังตัว เกิดลูกน้องพ่อหรือคนรู้จักมาเห็นจะพาซวย..

          “ได้สิค่ะเชิญโจ๊กกับเพื่อนตามสบายเลย เดินเข้าไปอีก 500 เมตร จะเห็นป้ายอาคาร 10 นั่นแหละค่ะช่างกลโรงงาน” เธอพูดกับโจ๊ก แทนที่จะคุยกับผม ดันจ้องหน้าโจ๊กแถมแจงรายละเอียดอย่างมีน้ำใจอีกต่างหาก

          “ขอบคุณครับ” พูดจบ โจ๊กมันล็อกคอกนกลากเดินทันที ไม่ต้องแปลกใจทำไมมันไม่ลากผม เพราะผมเดินนำออกมาแล้วไม่อยากเสียเวลา ที่มันต้องล็อกกนก เพราะรายนั้นยังยืนรากงอกพิศดูสาวสวยไม่เลิก

          “กูว่าประกาศเถอะมึง ไม่งั้นเสียเวลา” โจ๊กแนะ ผมพยักหน้ารับเห็นว่าความคิดเข้าท่า เพราะเรากำลังเดินผ่านห้องประชาสัมพันธ์กันพอดี ถือโอกาสใช้ประโยชน์เสียเลย เรียกมันมาเจอมีโอกาสคุยโดยไม่เกิดเรื่อง ดีกว่าเข้าไปเหยียบถึงรัง เสียเปรียบเกินไป

          ใช้เวลาประสานฝ่ายประชาสัมพันธ์ไม่นาน เขาก็ยอมประกาศให้โดยให้เหตุผลว่ามีธุระสำคัญ คนออกหน้าคือกนกซึ่งมันอยู่ในชุดไพรเวทเลยไม่เป็นที่น่าสงสัยคงเข้าใจว่าเป็นญาติ

          เสียงประกาศออกไมค์ กระจายผ่านเสียงตามสายไปทั่วสถาบันชัดเจนนายเขมราช ทรัพย์ไพศาล มีคนมารอพบที่หน้าห้องประชาสัมพันธ์ เขาประกาศให้สองครั้ง บอกให้พวกผมรอที่ม้าหินอ่อนใต้อาคารแถวๆหน้าห้อง

          เราสามคนก็สอดส่ายสายตามองหาผู้ชายใส่ชอปเพราะเรียนช่างเน้นพวกหน้าตาหล่อดูดีตามโปรไฟล์ที่ได้ ยังไม่สะดุดตาใครสักคนเพราะไม่มีใครใส่ชอป แต่หน้าตาดีมีไม่น้อย โดยเฉพาะโจ๊กแม้จะวางหน้าขรึมดึงดูดสายตาอิสตรีและตุ๊ดแต๋วที่ผ่านไปมาเป็นกลุ่ม แต่ตาคมเข้มกลับไหวระริกวาวระยับถูกอกถูกใจอาหารตาตรงหน้าไม่น้อย ซึ่งมันคงไม่รู้เลยมั้งว่าคนพวกนั้นหล่อไม่ได้ครึ่งของมันด้วยซ้ำ

          แล้วสายตาผมก็สะดุดเข้ากับวัยรุ่นชายร่างสูงสวมชอปสีน้ำเงิน กางเกงยีนส์สีเดียวกัน เห็นมาแต่ไกลสามคน ดูเซอร์ในมือถือสมุดคนละเล่มสองเล่ม ก่อนจะเดินมาหยุดหน้าห้องประชาสัมพันธ์

          หนึ่งในนั้นกำลังมองหาอะไรบางอย่าง ซึ่งเดาไม่ผิดเขาคงจะเป็นคนชื่อเขม เพราะหน้าตาไม่ขี้เหร่จัดว่าหล่อแต่เทียบบอลลูนไม่ติด วัดกับโจ๊กยังคงสู้ไม่ได้ แต่ก็หล่อแบบเซอร์ๆสูงใหญ่พอกับเพื่อนที่มาด้วยกัน ความสูงไล่เลี่ยกับโจ๊ก ก่อนสายตาเขาจะมาหยุดที่พวกผม เพราะเป็นกลุ่มเดียวที่แต่งกายแตกต่าง

          “โทษครับนายชื่อเขมหรือเปล่า” ผมไม่รอช้า ลุกยืนหลังสายตาเราสบกันเข้า พร้อมกับถามให้แน่ใจ

           “อืมนายเองเหรอที่ประกาศเรียก” เขาเดินเข้ามาใกล้ โดยมีเพื่อนตามมาด้วย มองทั้งสามคนหน้าตาโอเคถึงเซอร์แต่ดูดี..นายเขมดูดีที่สุด

           “มึงรู้จักเด็กขาสั้นพวกนี้ด้วยเหรอเขม” เพื่อนเขาถาม หลังพิจารณาพวกผมอยู่ชั่วครู่

           “ไม่รู้กำลังจะถาม แต่อกเสื้อปักชื่อโรงเรียนแฟนกู” นี่คือเหตุผลที่มันตอบเพื่อนไป ที่มันจ้องคืออกเสื้อปักอักษรย่อด้านซ้ายสินะ

           “ใช่..เราเรียนที่เดียวกับน้องสายไหม” ผมย้ำให้มันหายสงสัย บอกให้รู้ด้วยว่ารู้จักสายไหม จะได้ไม่ต้องเสียเวลาท้าวความ

           “มีอะไรกับเรา” มันถาม

           “เรามีเรื่องจะมาตกลงกับนาย” คิ้วมันขมวดทันที ก่อนจะยืนเอามือลูบคางซึ่งมีไรหนวดที่โกนเกลี้ยงแต่เขียวครึ้ม ทำให้หน้าขาวตี๋ของมันดูเข้มไม่จืดชืด

           “ไม่ต้องแปลกใจเรากับนายไม่เคยรู้จักกันหรอก แค่อยากตกลงเกี่ยวกับน้องสายไหม” ผมเลี่ยงไม่ใช้คำว่าแฟนกับมัน

           “มีเรื่องอะไรกับไหม..อย่าบอกมึงชอบ” มันเปลี่ยนมือเท้าสะเอว เพื่อนมันก็ล้วงกระเป๋าตาม เริ่มจะข่มผมขึ้นมาทันที

           “ฮึ..ถ้ามันชอบเด็กมึงได้ ปานนี้มีแฟนเป็นกระบุงแล้วมั้ง” เป็นกนกที่หลุดปากครั้งแรก เสียงน่ารักที่มันพยายามดัดให้เข้มฟังยังไงก็ดูรู้ว่ามันไม่ใช่เสียงผู้ชาย

           “หืม..นี่เป็นตุ๊ดกันเหรอ” ไอ้เขมมันเข้าใจว่าพวกผมเป็นตุ๊ดเพราะมันเดาจากน้ำเสียงของกนก

           “เห้ย!..ตุ๊ดน่ารักแบบนี้ สงสัยมาเพราะแฟนมึงไปถูกใจผู้ชายพวกมันหรือเปล่าว่ะ เลยมาขอให้มึงจัดการให้” เพื่อนมันหรี่ตาจ้องผมกับกนกสลับกันไปมา พร้อมกับพูดในสิ่งที่มันคิด

          “อย่าเดาซี้ซั้ว..สายไหมกับนายเลิกกันหรือยัง” ผมปฏิเสธ ก่อนถามเรื่องส่วนตัวทั้งที่รู้ว่าไม่สมควร แต่มันเป็นประเด็นหลัก หากเลิกผมจะได้รู้ว่าไม่มีพันธะต่อกันแล้ว แต่ถ้ายังคบกันอยู่ต้องเกิดเรื่องกับบอลลูนแน่

          “ถามทำไม บอกธุระนายมาดีกว่า” มันไม่ตอบแต่เร่งให้ผมพูด

          “น้องชายเรากำลังคบกับสายไหม” ผมหยุดรอดูปฏิกิริยาจากมันและก็ได้ผล มันหน้าเจื่อนก่อนจะถามผมเสียงดัง

          “มึงพูดว่าไงนะ” เปลี่ยนสรรพนามให้เสร็จสรรพ

          “ฟังไม่ผิดหรอก น้องชายเรากำลังคบกับสายไหม อาจยังไม่ตกลงเป็นแฟนแต่ก็เรียกได้ว่าดูๆกันอยู่” ผมย้ำตรงๆ โจ๊กกับกนกเริ่มยืนประกบข้างผมแล้ว หลังเห็นมันกำหมัดจนนิ้วขึ้นขาว หน้าเดี๋ยวซีดเดี๋ยวแดงขบกรามแน่น

          “มันตาย..คิดยุ่งกับแฟนกูเหรอ” มันสบถเสียงขรม

          “เดี๋ยว!..นายทำน้องเราไม่ได้ เราถึงมาเคลียร์ไงเล่า ของแบบนี้มันตบมือข้างเดียวไม่ดัง นายควรไปกันคนของนายสิ” ผมเองก็เริ่มเสียงดัง พวกที่เดินผ่านไปมา ชักให้ความสนใจหยุดดูกันบ้างแล้ว

          “เอาดีๆ มันน้องหรือผัวกันแน่ มาหากูถึงนี่ใส่ร้ายแฟนกูใช่ไหมผัวเกิดเปลี่ยนใจมายุ่งกับแฟนกูสิท่า เดี๋ยวกูกระทืบให้มันสำนึกเอง” ไอ้เขม เริ่มออกท่าทางกร่างแบบนักเลงแล้ว เพื่อนมันก็ไม่ต่างกัน ผมสะอึกกับคำว่าผัวทุกครั้งที่ใครต่อใครชอบคิดแบบนี้ ทำให้ชะงักอึ้งไป

          “มันพี่กับน้อง แฟนมึงต่างหากที่คบมึงอยู่ ดันเสือกไปอ่อยน้องของมันอีก มึงคิดเอาเองแล้วกัน น้องมันอยู่ม.3 แฟนมึงกินเด็กแล้วงานนี้” เป็นโจ๊กที่พูดแทนผม พวกมันสามคนเปลี่ยนมองหน้าโจ๊กบ้างแล้ว

          “มึงพูดดีดี ไม่งั้นโดนกูดักเล่น” มันขู่

          “กูพูดเรื่องจริง” โจ๊กก็ไม่ยอม

          “หืม..ดูมึงแค้นแทนได้หน้าขาว เป็นผัวมันหรือไง” เพื่อนมันบอกก่อนจะพยักเพยิดมาทางผม

          “เหี้ย..คิดได้ไงว่ะ กูเพื่อนกัน” โจ๊กมันก็สวน ท่าทางไม่มีออกแต๋ว เสียงห้าวแหบแมนๆ ไม่มีอาการค้อนหรือเชิดหน้าสะบัดบอบอย่างที่มันทำ เป็นแบบนี้เสมอตอนมีเรื่อง มันจะดูแมนจนใครที่ไม่รู้เข้าใจว่ามันชายแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์

          “ถ้าไม่ใช่ไอ้นี่ ก็คงไอ้แห้งนี่” มันเปลี่ยนมาเป็นกนกบ้าง

          “กูก็เพื่อน..สัด” กนกแหวกลับ ตาขุ่นจ้องอย่างเอาเรื่อง

          “โฮ๊ะ!..มึงดูมันสองตัวเขม ดูยังไงก็ตุ๊ดหน้าขาวเด้งขนาดนั้น ตกลงมึงไม่ได้เป็นผัวไอ้สองตัวนี่ งั้นพวกกูขอ” มันตบไหล่ของไอ้เขม แล้วพยักหน้าย้ำถามกับโจ๊ก

           “ไปขอกับพ่อมันดิ” โจ๊กพูดจบมันเดินออกมายืนขวางหน้ากนกกับผมไว้ทันที รูปร่างมันสูงใหญ่พอๆกับพวกนั้น ดูจะหนากว่าด้วยซ้ำยิ่งมันใส่กางเกงนักเรียน ขนหน้าแข็งกับกล้ามขาแน่นปึก

           “เห้ย!..เล่นถึงพ่อเลยเหรอสัด” เพื่อนไอ้เขมไม่พอใจคว้าคอเสื้อของโจ๊กรั้งทันที แต่มันเตี้ยกว่าเลยเหมือนแหงนหน้าขู่เสียอย่างนั้น

          “ผลั๊ว!..อย่าทำเสื้อกูยับ กูไม่ได้ด่าพ่อมึง อยากได้มันกูก็แนะให้มึงไปขอกับพ่อมันเอาเองมาขอกูทำไม กูเป็นเพื่อนไม่ใช่พ่อ มึงฟังไม่เข้าใจตรงไหน” โจ๊กมันปัดมือออก ยืนส่ายขาดิกๆแล้ว มันพอตัวไม่เคยกลัวเรื่องต่อยตี ก็มันเป็นลูกนายทหารนิ ย่อมไม่ธรรมดาเหมือนกัน

          “เห้ย!..มีเรื่องในโรงเรียนเดี๋ยวซวยสัด” เพื่อนมันอีกคนเขามาดึงไว้ ส่วนไอ้เขมมันก็มองนิ่งๆ

          “กูมาบอกมึงแค่นี้ ไม่ได้ต้องการมาหาเรื่อง ส่วนมึงเชื่อไม่เชื่อเรื่องของมึง แต่ห้ามทำอะไรน้องกู” ผมพูดทิ้งท้าย ก่อนจะพยักหน้าชวนกนกกับโจ๊กกลับโดยไม่คิดสนใจมองพวกมันอีก

          “เดี๋ยว!..มึงชื่ออะไร” จู่ๆ ไอ้เขมมันก็ถามผมมา

          “บูตัส” ผมก็หันกลับไปบอก

          “แล้วน้องมึงล่ะ” มันถามผมอีก

          “บอลลูน” ผมก็บอกไม่มีเกี่ยง

          “แล้วมึงล่ะ ไอ้แห้ง” เพื่อนปากหมามันพยักหน้าถามกนก

          “หนก..” ไอ้หนกมันก็ตอบ โจ๊กหมั่นไส้กระซิบด่าข้างหู

           “มึงไปบอกมันทำไม” ตำหนิเสียงขุ่น

           “อ้าว! มันถามกูมึงก็ได้ยิน” กนกเถียง

           “ใช่เรื่องที่มึงต้องบอกมันไหม” โจ๊กมันอบรมอีก

           “มึงหวงมันเหรอ ไหนบอกเป็นเพื่อนกัน” ไอ้ปากหมามันว่าโจ๊ก

           “แล้วมึงจะทำไม” โจ๊กกลับไม่ตอบรับหรือปฏิเสธย้อนถามเฉย

           “เหี้ย!!ยอมรับแต่แรกกูก็ไม่ยุ่งหรอก งั้นมึงยังว่างสิ..ชื่ออะไรนะ..อ๋อ..บูตัสกูเปลี่ยนคนก็ได้” พวกผมเหว่อไปตามกัน ไอ้นี่มันบ้าหรือเพี้ยน

           “มึงก็แกล้งพวกมันไอ้สรร” ไอ้เขมมันว่าเพื่อน

            “แกล้งเหี้ยไรกูสนจริง เอาเบอร์มาดิ..มึงแหละ” มันบอกไอ้เขมแล้วหันมาขอเบอร์ผมเฉยเลย

           “กูไปแหละ” ผมส่ายหน้าให้อย่างระอา ก่อนจะหันหลังพากันเดินออกมา ทันได้ยินเสียงพวกมันหัวเราะตามหลัง

           “ฮ่ะฮ่าๆๆ..กูเอาจริงนะมึง น่ารักดีว่ะ” ตกลงพวกไอ้เขมมันสติดีกันไหมเนี่ย แต่ละคนดูล้นๆเกินๆพิลึก..??



ขอบคุณทุกเม้นท์และนักอ่านที่น่ารักที่ตามติดกันตลอด

เรื่องนี้เชียร์ใครก็จงเชียร์ต่อไป เพราะคนเขียนมันมีพล็อตไปแล้ว 5555

เอาเป็นว่ารอดูกันต่อไป ใครจะโดนใคร...ใครล่อใคร..ไม่รู้ว่าใครล่อใคร (กรุณารองเป็นเพลง)

Luk.

[theskylab1]

 

[PetitDragon]

บอลอย่ามาหวงพี่ทีหลังนะ 

[bulldog17]

หลับตาคลำทางหาพระเอกกันต่อไป

[bobie]

บูถ้าบอลไม่สนใจก็เปลี่ยนแม่งเลย
มาเอาสรรแทน 5555

[puu142]

ชอบเรื่องนี้มาก........................เป็นกำลังใจให้นักเขียนครับ

                                แต่อย่างไรอยากให้พระเอก - นายเอก..........เป็น


                                                         บอลลูน  -  บูตัส

[fay 13]

 

[NOoTuNE]

พระเอกเราก็ยังคงเชียร์บอลลูนเหมือนเดิม



แต่อยากได้ตัวเร่งปฏิกิริยาจัง เพราะคนแบบบอลลูน มันประเภท กว่าจะรู้ตัวก็สาย

[moobarpalang]

ต่อยแม้งเลยเขม

[Wins_Sha]

เอิ่มๆๆๆๆๆ

บูตัสมาดังในอาชีวะซะเเล้ว
แต่ก็ดีนะบอลลูนจะได้รู้ว่าพี่ตัวเองน่ะฮอตขนาดไหน
ไม่รีบหวงจะยุ่งนะน้อง


ปล.กนกกะโจ๊กเนี่ยมันทะแม่งๆๆขึ้นเรื่อยๆๆนะคู่นี้

55555

[MiSS-U]

 

งั้นขอเชียร์บู-บอล  และ หนก-โจ๊ก ค่ะ 

เกร็งเหมือนลุ้นหวย

บวกเป็ด

  พี่ลักษณ์

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

มาต่อซะที

[Luk-Pla-Yai]

เขมบู เขมบู เขมบู เขมบู เขมบู
เชียร์สุดไส้ติ่ง 
แหมๆโจ๊ก มีออกอาการหวงหนกด้วย 
มาต่อเร็วๆนะจ๊า 

[$VAN$]

หนกกับโจ๊กฮาสุด ทอมเขินตุ๊ด ตุ๊ดเขินทอม ซะงั้น 555
เขมหล่อน้อยไม่เป็นไร แต่ขอนิสัยแมนๆจริงใจ จะอวยให้คู่บูเลย

[CarToonMiZa]

ถูกใจนายเขมมากมาย

[allenlover]

บอลลลล! บูตัสโดนจีบเยอะแล้วนะ

อย่ามาเสียดายทีหลังล่ะ

สนุกมากค่ะ 

[why yyy]

เขมจะจัดการยังไงกับเรื่องนี้น้า? บอลมันไม่ได้อ่อนแอทำไมต้องปกป้องยังกับไข่ในหินขนาดนั้นอะบู? เข้าใจว่ารักต้องปกป้องน้องนะ แต่ปล่อยให้บอลจัดการเองดีมั้ย?

[yeyong]

ปกติพระเอกของคุณ Luk ต้องหล่อจัดแมนแอนด์แฮนด์ซั่ม
แค่ดูดีไม่พอ  คิดว่าน่าจะตัดเขมออกไปได้ล่ะ

[suck_love]

น่าจะมีคนมายั่วให้บอลลูนหึง???มั้งนะ

[jiw]

สนุกอ่ะรออยู่นะ

[eern]

ใครคู่ใครมั้งนี้รอดูตอนต่อไป

[fannan]

สรรฮาอะขอเบอร์เลยเหรอเพิ่งเจอหน้าไม่ถึง10นาทีเลย

เอะโจ๊กกับหนกยังไงอยู่นา

รออ่านตอนต่อไปค้าบ

[tuek]

เขมมันจะเชื่อที่บูพูดไหมเนี่ย
โจ๊กกับหนกมันชักจะยังไงๆแล้วนะเนี่ย
+1 นะคะ

[U_Ton]

  พวกเขมนี่เต็มกันใช่มั้ย... ดูขาดๆเกินๆ 555 เเต่ก็น่ารักดี หน้าโหดอารมณ์ดี

ทีนี้บอลลูนจะว่าไงล่ะเนี่ย... บูโดนเล็งซะเเล้ว แต่ก็ดีนะให้บูมีคนมารักๆ แล้วบูก็มีใจไปเลย

ทิ้งมันเลยไอ้เด็กบอลลูนเนี่ย ทำตัวไม่น่ารัก โง่เเล้วอวดฉลาด ไม่เข้าใจอะไรซักอย่าง...

โง่หลายตายซะ อิอิ... รออยู่นะจ๊ะ โจ๊กกับหนกน่ารักดีนะ เเต่ทะเลาะกันอย่างนี้ลูกดกนะ555

[murasakisama]

ชูป้ายไฟเชียร์เขมกะบู