[เรื่องสั้น] คนข้างๆ จบแล้ว ย้ายเลยครับผม
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ จบแล้ว ย้ายเลยครับผม  (อ่าน 10175 ครั้ง)

Nonwie

  • บุคคลทั่วไป
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 




















เรื่องนี้ก็ เป็นภาคต่อจากเรื่อง
 [เรื่องสั้น]Kissing จูบด้วยความรัก
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34820.0



ถ้าใครไม่เข้าใจเรื่องนี้ ให้กลับไปอ่านเรื่องแรกก่อนนะครับ แล้วค่อยมาอ่านเรื่องนี้
ขออภัย คำผิดอาจจะเยอะนิดหน่อย
จะพยายามลงให้เร็วที่สุกนะครับ ฝากติดตามด้วยครับ


ปล.ไม่เข้าใจตรงไหน PM มาหาคนแต่งได้นะครับ :D





































คนข้างๆ








“พี่นัท มาพอดีเลย เดี๋ยวช่วยไปส่งไนท์ที่สนามบินหน่อยนะครับ ไนท์ขี้เกียจนั่ง2แถวไปสนามบินอ่า”

“น้องไนท์จะไปไหนครับ ?” พี่นัททำหน้าตกใจ

ผมกำลังง่วน อยู่กับการเก็บข้าวของ เพื่อที่จะกลับบ้านผมที่เชียงราย พอพี่นัทมา ผมก็เลยให้พี่นัทไปส่งที่สนามบินเลย แต่.... ชวนพี่นัทไปด้วยดีกว่า จะได้ให้พ่อแม่ไนท์รู้จักด้วย

“กลับบ้านที่เชียงรายครับ ไปด้วยกันมั้ย ? ^^”  พี่นัทรีบพยักหน้าตอบแบบไม่ต้องคิดกันเลย

“ป่ะ ไนท์เก็บของเสร็จแล้ว ไปเก็บของๆพี่นัทกัน” ผมจัดการล็อคประตูบ้านนั่นๆนี่ๆทุกอย่าง แล้วก็วิ่งไปลาป้านี ป้านีก็ได้แต่ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ ผมก็เลยบอกว่า กลับมาจะเอาของฝากมาให้



พี่นัทขับรถออกจากบ้านผม แล้วไปที่บ้านของพี่นัท ผมไม่คุ้นทางนักหรอก เพราะผมไม่เคยมาบ้านพี่นัทซักครั้ง





“เอารถพี่ไปนะครับ พี่ไม่อยากนั่งเครื่องไป” พี่นัทพูดจบ ก็ขนของขึ้นรถมาเลย

“ไกลนะครับ ไหวหรอ ?”ผมอยู่บนรถถาม

“ไหวสิ พี่ไปเที่ยวบ่อยจะตาย ฮ่าๆ” พี่นัทหัวเราะ แล้วขึ้นมานั่งเลย

“กลิ่นน้ำหอม หอมจังเลยนะครับ^^”

“น้องไนท์ชอบหรอครับ ถ้าน้องไนท์ชอบ พี่จะใส่ทุกวันเลยนะ^^”



เราออกเดินทางกันตอนเช้าวันเสาร์ วันหยุด รถเยอะ ผมก็ได้แต่นั่งเบื่ออยู่ในรถของพี่นัทไป - -‘

ผมได้แต่มองตามทาง...... มันก็ ปีนึงแล้วนะ ตั้งแต่วันนั้น......

วันสุดท้าย ที่ผมได้เจอกับพี่ตีโต้ คือวันที่พี่ตีโต้แต่งงานกับผู้หญิงที่ชื่อ ขนม  หลังจากนั้น ผมก็ได้ข่าวมาอีก ว่า พี่ตีโต้กับพี่ขนม ไปอเมริกา และกินอยู่ที่นั่นอย่างถาวร
ตอนนี้ผมจบปี2แล้วครับ แล้วนี่ก็เป็นปิดเทอมใหญ่ด้วย ผมเลยกลับบ้าน ที่เชียงราย  เพื่อมาเล่นสงกรานกับเพื่อนๆ
แล้วก็มีคนข้างๆผมมาด้วย  ... พี่นัท




“น้องไนท์ครับ เข้าเชียงรายล่ะนะ บ้านน้องไนท์อยู่อำเภออะไรหล่ะครับ” พี่นัทเรียกผมให้ตื่น

“เดี๋ยวไนท์บอกทางให้ครับ”  ผมก็บอกทางไปเรื่อยๆ พี่นัทก็บ่นเรื่อยๆ ว่าไกลจัง ฮ่าๆ


“นี่ไง ถึงแล้วครับพี่นัท ^^” ผมชี้บ้านของผมให้พี่นัทดู

บ้านผมอยู่ไกลจากตัวเมืองมาก แต่ว่า บ้านผมเป็นบ้านที่สงบร่มเย็นมาก เพราะพ่อกับแม่ผมชอบที่สงบๆ
แล้วก็ยังมีบ้านไร่ของพ่ออีก ผมว่า จะไปนอนเล่นซักคืนสองคืน

“โห หลังใหญ่จังนะครับ” พี่นัทเอ่ยปาก

“แต่ก็ใหญ่ไม่เท่าบ้านพี่นัทอ่าครับ ฮ่าๆ ^^” ผมหัวเราะ พี่นัทก็หัวเราะตาม

ผมเดินเข้ามาในบ้าน เพื่อที่จะไหว้พ่อแม่
พอเจอ แม่  แม่ก็ด่าใหญ่เลย ว่าจะมาทำไมไม่บอกแม่ก่อน
ผมก็ได้แต่บอกว่า เซอไพรส์ไงแม่
แล้วผมก็แนะนำพี่นัทให้แม่รู้จัก แม่ก็ดูจะเอ็นดูพี่นัทมาก มากกว่าไนท์ซะอีก -w-


“แม่ พรุ่งนี้พาไปเที่ยวหน่อยสิครับ ไนท์ไม่ได้เที่ยวนานแล้วอ่า” นี่ก็ ต้นเดือนเมษาแล้ว ที่เชียงรายก็เริ่มเล่นน้ำสงกรานกันเยอะพอสมควรแล้ว ผมก็เลย อยากไปเที่ยวแก้ร้อนซักหน่อย ที่จริงไม่ใช่ไรหรอกผมเห็นพ่อกับแม่ทำงานเหนื่อย อยากให้ท่านพักผ่อนบ้าง
“อยากไปก็ขอพ่อนู่น มานั่นล่ะ” แม่ชี้ไปทางพ่อ ที่พึ่งกลับจากทำงาน

“พ่อ หวัดดีค้าบบบบ กอดหน่อยยย” ผมวิ่งเข้าไปกอดพ่อ

“ค้าบๆ แล้วนั่นใครหล่ะ ?” พ่อถามผม และก็ หันไปมองทางพี่นัท

“อ่อ พี่รหัสไนท์ที่มหาลัยอ่ะพ่อ ชื่อพี่นัท” พี่นัทลุกไหว้พ่อ พ่อก็รับไหว้ แล้วพ่อก็เดินขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

“นัท แม่ทำน้ำพริกอ่องนะ นัทกินได้มั้ยจ๊ะ ?” แม่หันมาถามพี่นัท ทั้งๆที่ก็ยุ่งกับการทำกับข้าวอยู่

“กินได้ครับ ^^” พี่นัทยิ้ม และตอบแม่

-*- แม่นะแม่ ลูกอยู่นี่ไม่ถาม ถามพี่นัทซะงั้น อันที่จริง ไม่ต้องถามก็ได้ เพราะน้ำพริกอ่อง อาหารโปรดผมเลย ฮ่าๆ

นานแล้ว ที่ผมไม่ได้นั่งกินข้าวกับครอบครัวของผมแบบพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้ ผมรู้สึกมีความสุขมากๆ

“พ่อ พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันนะ ไนท์อยากเล่นน้ำแล้ว”

“ได้ๆ แต่ไปสายๆหน่อยนะ ซัก11โมง เพราะพ่อต้องไปเคลียงานที่ทำงานก่อน”

“เย่ๆ พ่อใจดีจังเลยยยย ไนท์อิ่มแล้ว พี่นัท ถ้าอิ่มแล้ว ตามขึ้นไปบนห้องไนท์นะครับ จะได้จัดที่นอนด้วย” ผมลุกเอาจานของผมไปเก็บ แล้วก็เดินขึ้นห้อง ........ ซักแป้บ พี่นัทก็ขึ้นมา

“พี่นัท นอนกับไนท์บนเตียงนะครับ ฮ่าๆ” พี่นัททำหน้าตกใจ

“ตื่นเต้นจังครับ ฮ่าๆ ^^ ”

“ทำไมตื่นเต้นหล่ะครับ ?”

“ก็ จะได้นอนบนเตียงกับน้องไนท์ครั้งแรกไง ฮ่าๆ ^^” พี่นัทได้แต่ยิ้ม แล้วก็หัวเราะ

“อ่ะๆ นอนอย่างเดียวครับ ห้ามเกินเลยนะครับ ^^”

“รู้แล้วค้าบ ไปอาบน้ำได้แล้วป่ะ”พี่นัทดันผมให้ไปอาบน้ำ ส่วนตัวเองก็เดินดูรอบๆห้อง สำรวจของทุกอย่างที่อยู่ในห้องผม

“อ่ะ พี่นัท ไปอาบน้ำๆ ” ผมพูดจบ พี่นัทก็หยิบผ้าเช็ดตัว แล้วก็ถอดเสื้อผ้าออกตรงหน้าไนท์เลย  คงอยากจะยั่วไนท์

แต่มันทำให้ไนท์นึกถึงเรื่องเก่าๆมากกว่า วันนั้น วันที่ไนท์เจอพี่ตีโต้ครั้งแรก พี่ตีโต้ก็อาบน้ำ แล้วก็แก้ผ้าแบบนี้เหมือนกัน เพียงแต่คนข้างๆผมตอนนี้ กล้ามเล็กกว่าพี่ตีโต้ไปนิดนึงเท่านั้นเอง

ผมส่ายหัวไล่ความคิดนั้นออกไป




พอพี่นัทออกมาจากห้องน้ำ ผมก็หยิบผ้าเช็ดตัว แล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ
พออาบเสร็จ พี่นัทก็นอนอยู่บนเตียงไปแล้ว...ผมเลยล้มตัวลงนอนข้างๆ

“น้องไนท์ คืนนี้พี่ขอนอนกอดน้องไนท์ได้มั้ย พี่ยังไม่เคยกอดน้องไนท์เลย” พี่นัทพูดขึ้น แล้วหันหน้ามาทางผม

“อ่าครับ ได้สิ อยากกอดพี่นัทเหมือนกัน ^^” ผมพูดจบ พี่นัทก็กอดผม อ้อมกอดพี่นัทอุ่นมากแต่มันก็ทำให้เรื่องเก่าๆวนเวียนเข้ามาในหัวผม

“พี่นัท ไนท์ลืมเค้าไม่ได้ นี่มันก็ปีกว่าแล้ว ทำไมไนท์ยังลืมเค้าไม่ได้หล่ะครับ”ผมพูด และน้ำตาเริ่มคลอเบ้า

“ไม่ลืม ก็จำไว้ ว่า ครั้งนึง เค้าเคยเป็นคนรักเรา แต่ตอนนี้ คือปัจจุบัน เค้าไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเราแล้ว” น้ำตาผมเริ่มไหล พี่นัทก็ยังคอยกอดผมอยู่

“ไม่เป็นไรนะครับ ถ้าวันที่น้องไนท์ไม่มีใคร พี่จะคอยเป็นคนข้างๆให้น้องไนท์เองนะครับ ^^” พี่นัทยิ้ม แล้วจูบหน้าผากผม

“พี่นัท สัญญา นะครับ ?”

“ครับ พี่สัญญา ... นอนได้แล้ว เด็กน้อย เดี๋ยวไม่โตนะครับ ^^”

“ครับ ฝันดีครับพี่นัท ^^” พี่นัทยังคงนอนกอดผมทั้งคืน จนถึงเช้า



ผมตื่น เพราะได้ยินเสียงเด็กเต็มบ้านไปหมด ผมเลยลงมาดู
พ่อกับแม่ผม จัดการชวนเด็กแถวบ้านไว้เรียบร้อย สงกรานทีไร ขนเด็กไปเที่ยวทุกปีเลย
ผมก็ต้องเหนื่อยเลย ไม่ได้เล่นน้ำเต็มที่ด้วย เพราะต้องดูเด็กๆอีก
แต่ว่า ก็ยังดี มีพี่นัทมาช่วยดูอีกแรง แล้วไม่พอ ดูเด็กๆจะชอบพี่นัทมากๆด้วย
ทั้งวัน ผมเอาแต่เล่นน้ำกับเล่นน้ำ จนดำขึ้นมาเลย กว่าพ่อแม่จะกลับบ้านกันก็เย็นแล้ว
เด็กก็พากันแยกย้ายกันกลับบ้าน
ส่วนผมกับพี่นัทก็ กินข้าวเย็นเสร็จ ก็ขึ้นไปอาบน้ำบนห้อง แล้วดูหนังกันต่อ

“หนังเรื่องไรอ่า น้องไนท์” พี่นัทถาม เพราะเครื่องเล่นกำลังเล่นแผ่นซีดี

“ผีชีวะครับ มีครบทุกภาคเลย” พี่นัททำหน้าตกใจ

“ทำไมน้องไนท์ดูหนังแบบนั้นหล่ะ”

“ก็ ดีกว่าดูหนังรัก แล้วเรื่องของเค้าคนนั้นมาเข้าหัวผมหนะครับ” ผมก้มหน้างุด พี่นัทเอาแขนมาโอบไหล่ แล้วมองหน้าผม

“ก็เลย ดูหนังแบบนี้ดีกว่าใช่ม่ะ ^^ พี่ขอหลบหน่อยนะครับ พี่กลัวผี”พี่นัทเอาหน้ามาซุกที่ไหล่ผม ทำเป็นหลบ ทั้งที่ไม่ได้กลัวผีหรอกครับ แต่ก็ น่ารักไปอีกแบบ




“พี่นัท หลังจากพรุ่งนี้ไป ไนท์ไปเล่นน้ำกับเพื่อนนะครับ พี่นัทไปด้วยกันนะครับ” ผมชวนพี่นัทหลังจากดูหนังจนจบ

“ไปสิครับ ^^ ป่ะ คืนนี้นอนกันได้แล้ว ดึกแล้วนะ เดี๋ยวผีชีวะก็มากัดหรอก ^^”

“ถ้าไนท์เป็นผีชีวะ พี่นัทจะอยู่ข้างๆไนท์อยู่มั้ย ?” คำถามดราม่า แต่แอบฮา

“พี่นัท ยอมให้น้องไนท์กัดพี่เลยครับ เราจะได้เป็นผีชีวะด้วยกันไง ^^ .... ป่ะๆ นอนๆ ฝันดีครับ”พี่นัทจูบหน้าผากผม

“ฝันดีครับ”............







“อร้ายยยยยยย อิไนท์ ไม่ได้เจอซะนาน หน้าร่านขึ้นเยอะเลยนะย๊ะ”

“ร่านนั้นพ่อมึงไม่ใช่หรอ ฮ่าๆ”


ผมทักทายเพื่อนสมัยม.ปลาย ด้วยภาษาแบบเพื่อนๆ
เพื่อนผมมีประมาณ7-8 คนครับ สาวมีดุ้นทุกคน ฮ่าๆ

“อุ้ย ไนท์พาใครมาด้วยหรอ” อิกล้า กระเทยสูงโปร่งประจำกลุ่มมองหน้าไปทางพี่นัท แล้วกระซิบถามผม

“อ่อ นี่มาทำความรู้จักกันซะ นี่ พี่นัท เป็นพี่รหัสที่มหาลัยกูเอง ส่วนพี่นัท นี่ กล้า แฟ็ก กีต้า กีต้าน้อย ดั้มโม๊ะ ฟุ๊กโก๊ะ ซูมมี่ แล้วก็ น้องเยียครับ”

“ยินดีที่รู้จักทุกคนนะครับ ^^” พี่นัทยิ้มให้สาวๆ

“กรี้ดดดดดดด หล่อเวอร์ พี่นัท มีแฟนยังค่ะ” ฟุ๊กโกะ กระเทยร่างยักษ์ประจำกลุ่ม ถามพี่นัทอย่างไม่เกรงใจผม ฮ่าๆ

“ไม่มีหรอก พี่นัทเค้าโสด ฮ่าๆ” ผมแกล้งตอบแทนพี่นัท

“กูถามพี่เค้า ไม่ได้ถามมึง หุบปากอิไนท์”ฮ่าๆ มันหันมาด่าผม และมุ่งเป้าไปที่พี่นัทต่อ

“อ่อ มีแล้วครับ แต่ยังเรียกแฟนไม่ได้^^” พี่นัทแอบแลมาทางผม ทำเอาเสียววาบเลย

“โอ้ย ชะนีที่ไหนคาบไปแดกอีกเนี่ย อุ้ย ใครหรอค่ะ” ฟุ๊กโก๊ะอารมเสีย แต่ก็ยังตื้อถามต่อ และเพื่อนๆทุกคนก็จับจ้องมาที่พี่นัท

ความตายกำลังจะมาเยือนผม...

“ก็ น้องไนท์ไงครับ ^^” วิ่งงงงงงงงง.................

ผมโดนเพื่อนๆไล่กวดอีกตามเคย ... สุดท้าย วันนี้ทั้งวัน ผมก็เล่นน้ำอยุ่คนเดียว เพราะอิพวกที่เหลือ เอาแต่สนใจพี่นัท
มันเป็นแบบนี้ทุกวัน ตั้งแต่นั้นมา ฮ่าๆ ผมชอบนะ เวลาเห็นเพื่อนๆมีความสุข ที่ผู้ชายตกถึงท้องมันซะมั่ง ฮ่าๆ





สงกรานปีนี้สนุกมาก  แต่วันนี้วันสุดท้ายแล้ว 15เมษา
วันนี้ผมขอแยกตัวออกมา เพราะผมจะไปเที่ยวแม่สายกับพี่นัทกัน2คน
แต่ว่า เอารถฟิโนไป เพราะว่า มันส์กว่ารถเก๋งรถกระบะล่ะกัน

“ป่ะ วันนี้ไปแม่สาย ไปไหว้พระที่สามเปลี่ยมทองคำด้วยนะครับ” ผมขับรถฝ่าน้ำ และตรงไปที่แม่สายทันที

พอมาถึง ผมกับพี่นัทก็ช็อบกระจาย แบบไม่สนเงินกันเลยทีเดียว
เพราะของที่นี่ถูกมาก และมีของให้เลือกเยอะมากๆด้วย
พอซื้อของกันอย่างมันส์มือพอแล้ว ผมก็ขับรถ พาพี่นัทไปไหว้พระที่สามเหลี่ยมทองคำ



“พระที่นี่ศักดิ์สิทธ์มากเลยนะครับ เค้าบอกว่า ถ้าอยากได้อะไร ก็จะได้อย่างที่ขอไว้เลย^^” ผมบอกให้พี่นัท ในตอนที่ไหว้เสร็จ

“อ่าค้าบ แล้วน้องไนท์ขออะไรหล่ะครับ”

“เอ่อ คือ....ไนท์ไม่บอกได้มั้ยครับ ?” ผมทำตาอ้อนวอน ผมบอกไม่ได้หรอก ขืนบอกไป ผมคงโดนพี่นัทดุแน่ๆ

“ได้ครับๆ ถ้าน้องไนท์สบายใจ ^^”

“แล้วพี่นัทขออะไรหล่ะครับ ?”

“อ่อๆ เดี๋ยวตอนดึกๆพี่จะบอกนะครับ ^///^”

“อ่าครับ ป่ะ ไปเล่นน้ำกันดีกว่า”



ผมขับรถออกจากที่นั่น และพร้อมจะลุยน้ำกลับบ้าน
สงกรานที่เชียงราย เป็นสงกรานที่สนุกมาก แต่ก็อันตรายด้วย เพราะว่า
ใครๆก็รู้ ว่าสงกรานที่เชียงราย ตายเป็นอันดับ1เลย ส่วนใหญ่เพราะอุบัติเหตุ
ผมเลยต้องขับรถแบบระวังมากๆ เดี๋ยวคนข้างๆผมจะจากผมไปอีก




.......................................................................................
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-10-2012 15:31:56 โดย Nonwie »

ออฟไลน์ owo llยมuมข้u

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 459
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-4
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ
«ตอบ #1 เมื่อ19-10-2012 01:35:00 »

-A-

ออฟไลน์ Poseidon

  • Unconditional love
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5081
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-12
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ
«ตอบ #2 เมื่อ19-10-2012 01:52:33 »

ชอบนัทอ่ะ ดูอารมณ์ดีตลอดเลย

Nonwie

  • บุคคลทั่วไป
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ
«ตอบ #3 เมื่อ21-10-2012 12:23:14 »

มาต่อแล้วนะครับ... ช้าไปป่าววว ? :m28:

ไงก็ อ่านแล้วก็อย่าลืมคอมเม้นท์ด้วยนะครับ คนแต่งจะได้เอาไปเป็นข้อแก้ไข และปรับปรุง :m5:



























“ป่ะเข้าบ้านกันครับ ไนท์หิวข้าวแล้วหล่ะ ^^”ผมชวนพี่นัทเข้าบ้านทันทีที่มาถึงบ้าน

“พี่ก็หิวแล้วเหมือนกันนะ ^^”


ผมกินข้าวเย็นกับพี่นัท แล้วก็ขึ้นห้อง ผมสงสัยไม่หายเลย ตั้งแต่ที่แม่สายล่ะ ว่าพี่นัทขออะไรไป แล้วทำไมต้องบอกตอนดึกๆด้วยก็ไม่รู้ - -‘

“พี่นัท ขออะไรหรอครับ ที่แม่สายอ่ะ”

“ขออะไรหรอครับ .__.a” พี่นัททำหน้างง - -‘

“แหนะ บอกไนท์มานะ” ผมเอาหมอนฟาดที่ตักพี่นัท1ที โทษฐานที่ไม่ยอมบอก

“ขออะไรครับ พี่ลืมไปแล้ว .__.a”

-////////////-  “ไม่ยอมบอกใช่มั้ยยยยย” ปั้งๆ ๆๆๆ
ผมเอาหมอนฟาดพี่นัทไม่ยั้ง - -‘

“ฮ่าๆ มันยังไม่ถึงเวลาที่พี่ควรจะบอกครับ เอาไว้พี่พร้อม และน้องไนท์พร้อม พี่จะบอกนะครับ คืนนี้พี่ว่า หลับกันได้แล้วนะ ^^” พี่นัทกอดผมให้นอนลงในอ้อมกอดของพี่นัท



“พี่นัท ไปบ้านที่ไร่ไนท์กัน” ผมเอ่ยปากชวนพี่นัท เมื่อเรากินข้าวเย็นเสร็จ

“มันอยู่ตรงไหนอ่าครับ” พี่นัททำหน้างง

“ก็ที่ไร่ไนท์ไง ป่ะ ไปกันเลยดีกว่า”

“แม่ คืนนี้ไนท์นอนบ้านไร่นะครับ” ผมวิ่งเข้าไปบอกแม่ในห้องครัว

“จ๊ะๆ ขับรถดีๆนะ”

“พี่นัท รีบไปเร็ว เดี๋ยวมันมืดแล้วทางมันจะน่ากลัวนะครับ” ผมรีบจับมือพี่นัท แล้ววิ่งไปที่รถ



ท้องฟ้าเริ่มมืด... เสียงแมลงเริ่มเล็ดลอดออกมา.... ตามข้างทาง เต็มไปด้วยไร่นา... บ่อน้ำ ที่ไม่มีการเคบื่อนไหวของน้ำ....
ผมขับจนไกล้จะถึงไร่แล้ว แต่ว่า ต้องผ่านป่าไผ่ ที่มืด และน่ากลัวมาก
ผมได้แต่ตัวสั่น เพราะกลัว
.....แต่ว่า....
...มือของคนข้างๆ ก็มาโอบเอวผมไว้
....ไม่ให้ผมกลัว



“ถึงแล้วครับพี่นัท ^^”  ผมเดินจูงมือพี่นัทลงมา และชี้ให้ดูบ้านไร่

ไร่ของผมตั้งอยู่บนดอยเล็กๆ เป็นไร่ลำไย และองุ่น ที่มีลำไย ปลูกอย่างเป็นระเบียบ และมีองุ่น อยู่ตรงระหว่างต้นลำไย
ส่วนบ้านไร่ที่ผมพูดถึง อยู่ตรงเกือบยอดดอย
บ้านไร่ เป็นบ้านหลังเล็กๆ ที่มีแค่ห้องนอน ที่เป็นกระจกมีห้องน้ำในตัว ห้องครัว ที่อยู่ติดกับห้องนอน และ ระเบียง ที่มีชุดโต๊ะเก้าอี้ สำหรับนั่งเล่น ชมบรรยากาศรอบๆ

“ว้าว สวยจังเลยครับ ” พี่นัทบอก

“ใช่มั้ยหล่ะครับ^_^ เข้าไปดูหนังในห้องกันดีกว่าครับ ไนท์มีหนังเยอะเลย” ผมจูงมือพี่นัทเข้าไปในห้อง แล้วช่วยกันเลือกหนัง

“กลิ่นนี้อีกแล้ว หอมจังเลย ^^” กลิ่นน้ำหอมของพี่นัท ลอยมาเตะจมูกผม

“พี่ก็ชอบนะ มันหอมดี^^”

“วันหลังให้ไนท์ใส่มั่งนะครับ” พี่นัทพยักหน้า และก้มเลือกหนังต่อ

“เอาเรื่องนี้นะ พี่ว่าสนุกดี ^^” พี่นัทหยิบหนังที่เป็นการ์ตูนเอนิเมชันขึ้นมา

“ได้สิครับ ไนท์ก็ว่าสนุกดีนะครับ^^” ผมเดินมานอนเล่นที่เตียง






“น้องไนท์ พี่อยากขึ้นไปที่ยอดดอยอ่าครับ” พี่นัทพูดขึ้น เมื่อเราดูหนังจบไปหลายเรื่อง

“แต่ว่าตอนนี้มันก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ไนท์เริ่มง่วงแล้วนะครับ”

“นะๆ ไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิครับ” พี่นัทอ้อน

“อ่าครับ ไปกันๆ” ผมลุกจากที่นอน พาพี่นัทเดินออกจากบ้าน และ เดินขึ้นไปที่ยอดดอย

“ที่นี่ สวยจังเลยนะครับ”พี่นัทพูดขึ้น ท่ามกลางบรรยากาศที่สวยสดงดงาม
พระจันทร์เต็มดวง ลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้า กับดาวระยิบระยับเต็มท้องฟ้า




“น้องไนท์ พี่มีอะไรจะบอกครับ^_^” พี่นัทจับมือผมแล้วพูด

“ครับ เรื่องอะไรหล่ะ”

“พี่รักน้องไนท์นะครับ”

“อ่อ นึกว่าอะไรซะอีก ไนท์รู้แล้วค้าบ ว่าพี่นัทรักไนท์” ผมพูดแบบชิลๆ

“ไม่ใช่ครับ พี่หมายถึง พี่รักน้องไนท์ เป็นแฟนกับพี่นะครับ” อึ๊ก....

“ทำไมหล่ะครับ ?” ผม.... ผมอยากจะถามให้รู้เรื่อง

“พี่หนะ รักไนท์มาตั้งแต่แรกที่เราเจอกัน พี่รักไนท์มาตลอดล รู้มั้ย พี่เจ็บแค่ไหน เวลาที่เห็นน้องไนท์รักกับคนอื่น แต่พี่ก็ต้องฝืน เพื่อให้คนที่พี่รักมีความสุข แต่ว่าตอนนี้ มันถึงเวลาแล้ว ที่พี่จะบอกให้คนรักของพี่รับรู้ เป็นแฟนกับพี่ได้มั้ยครับ”

“พี่นัท ฮือๆ” ผมวิ่งเข้าไปหาพี่นัท ผมกอดพี่นัทและร้องให้

“นะครับ ให้พี่ได้ดูแลน้องไนท์ ให้พี่ได้เป็นคนที่อยู่ข้างๆน้องไนท์ตลอดไปเลยนะครับ”

“ได้สิครับ ได้สิ ไนท์ก็รักพี่นัทครับ”







“แม่ ไนท์กลับเชียงใหม่ก่อนนะ”

“ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ ^^” พี่นัทบอกแม่ผม

“จ๊ะๆ ขับรถดีๆนะลูก อย่าประมาทนะ”

“ครับแม่ ” ผมวิ่งไปหอมแก้มแม่ และออกเดินทางกลับเชียงใหม่




“น้องไนท์ พี่ขนของมาอยู่กับน้องไนท์ได้มั้ยครับ ?” พี่นัทพูดขึ้น ตอนขนของลงจากรถ

“ได้สิครับ ไนท์ก็อยากให้พี่มาอยู่ด้วยกันซะเลย ^^”

ฟอดดด “น่ารักจริงๆเลย” -////- พี่นัทหอมแก้มผม

“งั้น เดี๋ยวพี่ไปขนของที่บ้านก่อนนะ เดี๋ยวมานะครับ รอพี่แป้บนึงนะที่รัก ^^”

“ค้าบๆ ขับรถดีๆนะครับ ^^”

พี่นัทขับรถออกไป

ผมเดินมาที่บ้านข้างๆ บ้านของคนรักเก่าผม
แต่เค้าไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วหนิเนอะ - -‘
ไปหาป้านีกับน้องพิมดีกว่า


“ป้านี สวัสดีครับ ^^ ว่าไง น้องพิม”

“อ้าว กลับมาแล้วหรอ มาๆ ป้าทำข้าวเย็นเสร็จพอดี”

“พี่ไนท์ คิดถึงจังเลย น้องพิมขอกอดหน่อยค่ะ><’” เด็กน้อยวิ่งมากอดผม

“คิดถึงน้องพิมเหมือนกันค้าบ ป่ะๆ ทานข้าวเย็นกัน”

“เดี๋ยวก่อนค่ะ ยังกินไม่ได้น้า” น้องพิมเดินจูงมือผมและขึ้นไปบนชั้นสอง

ตุ๊บๆ เสียงหัวใจผมเต้นดังออกมา
สิ่งที่ผมคิดในใจ คือ ผมจะได้เจอกับเค้าคนนั้นอีกครั้ง
ตามที่ผม เคยภาวนา กับพระที่แม่สาย ว่า...
ขอให้เจอเค้าคนนั้นอีก

“น้องพิมขึ้นมาเอาอะไรหรอครับ ?” ผมถามด้วยความสงสัย

“อ่อ พิมขึ้นมาเอาตุ๊กตาค่ะ เลยให้พี่ไนท์ขึ้นมาเป็นเพื่อนค่ะ^^” อ่อๆ ...

“ไหนหล่ะครับ ตุ๊กตา ”

“ไม่อยู่ที่ห้องพิมอ่าค่ะ เดี๋ยวพิมไปหาก่อน” เด็กน้อยวิ่งตรงไปที่ห้องๆนั้น ห้องที่ผมเจอเค้าคนนั้นครั้งแรก

กึ้ก น้องพิมเปิดเข้าห้องๆนั้นไป และออกมาพร้อมตุ๊กตาหมีตัวโต

“โห ตุ๊กตาน่ารักจังเลย ใครซื้อให้หรอครับ”

“พี่ตีโต้ซื้อให้ค่ะ ซื้อให้ก่อนไปอเมริกาอ่าค่ะ อ่อ แล้วก็นี่ด้วย พี่ตีโต้ฝากไว้ให้พี่ไนท์ค่ะ” เด็กน้อย วิ่งเข้าไปในห้องของพี่ตีโต้ และออกมา พร้อมกับตุ๊กตาถักไหมหรมตัวใหญ่

“น่ารักจังเลยนะครับ ^^ ป่ะ เราลงไปกินข้าวกันดีกว่า” ผมอุ้มตุ๊กตาตัวใหญ่นั่นลงไปด้วย

อาหารเย็นของบ้านนี้ เป็นอาหารเย็นที่มีความสุขของผมเสมอ
ผมอร่อย และมีความสุขทุกมื้อที่ได้กินข้าวเย็นที่นี่

“ผมขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับ ขอบคุณสำหรับข้าวเย็นนะครับ ^^”

“จ๊ะๆ .... อ่อ ตีโต้โทรมาหาป้าเมื่อวาน บอกว่า จะกลับมาพรุ่งนี้ แล้วก็ ถามหาน้องไนท์ด้วยนะ แต่ป้าก็บอกไปว่า ยังไม่กลับจากเชียงราย”

อึ๊ก.....

“อะ...อะไรนะครับ พี่ตีโต้จะมาพรุ่งนี้หรอครับ แล้ว... พี่ขนมมาด้วยมั้ยครับ ?”

“อืมมม... ป้าก็ไม่รู้นะจ๊ะ ตีโต้ไม่ได้บอกป้าไว้หนะ”

“เอ่อ ไนท์ขอตัวกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ ”

“จ้าๆ”

ผมจะได้เจอเค้าอีก...
ผมดีใจจัง




“น้องไนท์”

“ขอกอดหน่อยสิครับที่รัก ^^”

“ค้าบผม” ผมอ้าแขนรอรับกอดอุ่นๆของพี่นัท

แต่ก็ต้องใจหาย เมื่อนึกขึ้นมาได้ ว่าผมจะต้องเจอกับคนๆนั้น และผมจะบอกกับคนรักผมได้ยังไงหล่ะ
ผมนึกหาทางออกไม่ได้เลยจริงๆ

“น้องไนท์ ขึ้นไปบนดาดฟ้ากัน ^^”
 
“ อ่า ครับ...” พี่นัทจูงมือผม และเดินขึ้นไปบนดาดฟ้าของบ้านผม

ตอนกลางคืนมันสวยดีเนอะ....

“น้องไนท์ครับ พี่นัทรักน้องไนท์นะครับ”

“ไนท์ก็นักพี่นัทครับ ^^”

.... พี่นัท

ก้มลงมา.... จูบ..
กับผม...

-////////-‘

“พอแล้ว ไนท์เขินนะ -///////-‘”

“ฮ่าๆ ปากน้องไนท์หวานจัง วันหลังต้องชิมอีก” พี่นัทพูดแล้วทำหน้าหื่นกาม

“บ้า... ลงไปกันได้แล้ว -/////-‘”











ตื้อ ...ดือ....

“ใครมากดออดหน้าบ้านเนี่ย เดี๋ยวไนท์ออกไปดูก่อนนะครับ” ผมอารมเสียนิดหน่อย ที่มีคนมาขัดจังหวะความสุขของผมกับพี่นัท....ไม่ใช่แบบนั้นนะ ผมหมายถึง ผมกับพี่นัททำอาหารเช้ากันอยู่หนะ ฮ่าๆ


ผมเดินตรงมาที่ประตูบ้าน
หัวใจแทบจะหยุดเต้น เมื่อคนตรงหน้าผม
คือ...
.....

.... “พี่ตีโต้... ม.. มีอะไร หรอครับ?”



.............................................................................................


จบแบบนี้ ไม่มีใครว่าหรอกเนอะ :m4:

ออฟไลน์ jilantern

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 465
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-1
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ Up!! [21/10/55]
«ตอบ #4 เมื่อ21-10-2012 14:57:21 »

ไอ้พี่ตีโต้ ไปไกล ๆ ๆ เลยโว้ยยยยย!!!

Jaajaa

  • บุคคลทั่วไป
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ Up!! [21/10/55]
«ตอบ #5 เมื่อ21-10-2012 15:35:11 »

ว่า!! :m16:
ค้างมาก รีบมาต่อเถอะ :z3:

ออฟไลน์ bulldog17

  • ❤GOT7
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3689
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +265/-12
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ Up!! [21/10/55]
«ตอบ #6 เมื่อ21-10-2012 16:04:06 »

จะโดนชื่อเรื่องหลอกอีกมั้ยเนี่ย5555

ออฟไลน์ qhanb

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 176
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ Up!! [21/10/55]
«ตอบ #7 เมื่อ21-10-2012 23:21:06 »

มีความรู้สึกว่าไนท์ใจง่าย  :laugh:
แบบว่าตกลงเป็นแฟนง่ายไปมั้ย orz
แล้วตีโต้กลับมาทำไมมมม  :angry2: :angry2:

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ Up!! [21/10/55]
«ตอบ #8 เมื่อ22-10-2012 00:13:17 »

นายเอกใจง่ายจริง ๆ ด้วย

Nonwie

  • บุคคลทั่วไป
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ Up!! [21/10/55]
«ตอบ #9 เมื่อ23-10-2012 13:44:16 »

.....

.... “พี่ตีโต้... ม.. มีอะไร หรอครับ?”

“แม่พี่ให้มาชวนน้องไนท์ไปงานวันเกิดพี่ วันพรุ่งนี้หนะครับ” พี่ตีโต้พูดก้มหน้า

“ที่ไหน กี่โมงครับ”

“โรงแรมอัมรา6 โมงเย็นครับ แล้วก็ หลัง3ทุ่ม พี่กับเพื่อนๆจะมาต่อกันที่บ้านหนะครับ เลยจะมาชวนน้องไนท์ด้วย”

“อ่อครับ แล้ว... พี่ขนมไม่มาด้วยหรอครับ” ผมถามต่อ หน้าพี่ตีโต้เริ่มถอดสี

“ขนมอยู่อเมริกาครับ เค้าไม่อยากเดินทางไกลๆหนะครับ”

“อ่อครับ มีอะไรอีกมั้ยครับ” ผมพยายามใจแข็งถามต่อ

“แม่พี่ชวนไปกินข้าวเช้าที่บ้านหนะครับ”

“อ่อ งั้น ฝากบอกป้านีว่า ไนท์กินแล้วนะครับ ขอบคุณที่ชวน”

ผมเดินกลับเข้ามาในบ้าน
และนั่งลงบนโซฟาในห้องรับแขก

..เค้าดูไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเลยซักนิด ทั้งกิริยาท่าทาง อาการ และ... สายตา
สายตาที่บ่งบอกว่า เค้ายังคงไม่ลืมผม
สายตาที่บอกกับผมว่า เค้า.... ต้องการผมมากแค่ไหน

“น้องไนท์ นั่งเหม่ออะไรตรงนี้ครับ กับข้าวเสร็จแล้วนะ ทานเลยมั้ย”

“ครับๆ ทานเลยๆ เดี๋ยวไนท์ไปช่วยตัก”

“แล้วเมื่อกี้ใครมาหาหล่ะครับ^^”

“เอ่อ คือ... พี่ตีโต้หนะครับ”

“อะไรนะ ตีโต้หรอ มันมาทำไม มันพูดอะไรกับน้องไนท์ บอกพี่มานะ” พี่นัทวางจานข้าวลงบนโต๊ะ แล้วจับแขนผมเขย่า

“ไม่ได้พูดอะไรครับ” ผมพยายามบิดหน้าหนี

“บอกพี่มานะ !!” พี่นัทเขย่าแขนผมแรงขึ้น

“พี่เค้าแค่มาชวนไนท์ไปงานวันเกิดของเค้า”

“แล้วน้องไนท์ตอบว่าไม่ไปใช่มั้ย” พี่นัทยังคงทำหน้าดุ

“ไปครับ ถ้าไม่ไป มันเป็นการเสียมารยาท”

“ไม่ ! พี่ไม่ให้ไนท์ไปหามันเด็ดขาด !” พี่นัททำหน้าดุยิ่งกว่าเดิม

“แต่ไนท์ต้องไป ! จบมั้ย ???” ผมตะคอกใส่พี่นัท

“ไม่ก็คือไม่ !” พี่นัทบีบแขนผมจนเจ็บไปหมด

“พี่นัทพูดไม่รู้เรื่องแล้วนะไนท์ว่า พี่หนะ กลับบ้านไปก่อนเถอะ” ผมสบัดแขนผมออก

“ไม่ พี่ไม่ไปไหนทั้งนั้น !” พี่นัทดึงแขนผมไว้....... ผมสะบัดออก

“กลับบ้านไปสงบสติอารมณ์ให้ได้ก่อน แล้วค่อยมาคุยกัน !”

“ครับ พี่ขอโทษ” พี่นัทเดินออกจากบ้าน แล้วขับรถออกไป

ผมทำอะไรลงไป...
แต่มันก็ถูกแล้ว พี่นัทขึ้นเสียงกับเราก่อน
พี่นัทไม่มีเหตุผล
ถูกแล้วหล่ะ ที่พี่นัทกลับบ้านของเค้า





“ป้านี สวัสดีครับ”

“จ้าๆ เตรียมตัวรึยัง เดี๋ยวออกไปกับป้าเลยก็ได้นะ”

“ก็กำลังจะมาถามเลยครับ ว่าออกไปกี่โมง เดี๋ยวำนท์ขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ^^”

ผมเดินกลับมาจากบ้านของป้านี และเดินกลับมาที่ห้อง เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า
ใส่ชุดอะไรดีน้า.....
ชุดนี้ละกัน
ผมเลือกหยิบเสื้อแขนยาวบางๆ
และกางเกงเดฟสีดำมาใส่
แล้วก็วิ่งไปหยิบกล่องของขวัญที่ผมเตียมไว้




“พี่ไนท์ค่ะ เร็วๆหน่อยสิค่ะ เดี๋ยวก็ไม่ทันหรอกค่ะ” น้องพิมตะโกนออกมาจากในรถ บอกถึงความเร่งรีบ

“ค้าบๆ มาแล้วๆ” ผมเข้ามานั่งตรงเบาะหลัง ข้างน้องพิม ที่มีคนขับเป็นพี่ตีโต้ แล้วมีป้านีนั่งอยู่ ข้างๆคนขับ

“ไนท์ทานอะไรมารึยังจ๊ะ ?” ป้านีหันมาถามผม

“ยังเลยครับ^^”

“พอดีเลย เดี๋ยวไปกินที่งานด้วยกันเลย อาหารที่นั่นอรร่อยมากเลยน้า ^^” ป้านีพูด แล้วยิ้ม ...ผมยิ้มตอบ และหลังจากนั้นก็ไม่มีเสียงพูดใดๆเกิดขึ้น จนเข้ามาถึงโรงแรม

ผมลงจากรถ และอุ้มน้องพิมลง
น้องพิมวิ่งไปหาป้านี และเดินไปก่อน ..
เหลือผม....กับพี่ตีโต้

ผมได้แต่ยิ้มให้ และก็ได้กลับมาเป็นรอยยิ้ม.... แบบเดิม

“อะไรอยู่ข้างในหรอครับ^^” พี่ตีโต้ถาม และชี้มาทาวกล่องของขวัญ

“ไม่บอกครับ รอแกะเองนะ^^”

“พี่ไนท์ พี่ตีโต้ เร็วๆสิค่ะ เดี่ยวลิฟต์ก็ปิดหรอกค่ะ” น้องพิม เรียกผมกับพี่ตีโต้ ให้รีบไปหา ตามประสาเด็กๆ



งานวันเกิดที่โรงแรมอัมรา เต็มไปด้วยแขกที่เป็นผู้อาวุสโส และมีหน้ามีตาในสังคมพอสมควร
พี่ตีโต้ กับผม ก็ช่วยกันรับแขกอย่างเต็มที่ และจบด้วยการตัดเค้กนมสดก้อนโตแจกแขกที่อยู่ในงาน

กว่างานจะเลิกก็ปาไป5ทุ่มกว่าแล้ว
ผมก็กลับมากับพี่ตีโต้ แล้วก็ป้านีทั้งง่วงๆแบบนั้นเลย


แต่กลับมาถึงบ้านได้แค่แป้บเดียว เพื่อนพี่ตีโต้ก็เข้ามา พร้อมกับเครื่องดื่มเพียบ
เพื่อนพี่ตีโต้แต่ละคนก็ สวยๆหล่อๆกันทั้งนั้น
แล้วไม่พอ ยังพยายามดึงผมไม่ให้กลับบ้านอีก
ผมเลยจำเป็นต้องอยู่ต่อ



“ชนแก้วววว เพื่อนเราแก่ขึ้นอีกปีแล้ว วู้วววววว” พี่ตีโต้และเพื่อนๆ ต่างดื่มกันอย่างสนุกสนาน ผมหนะหรอ นั่งดูพวกพี่ๆสนุกกันใหญ่เลย

“ชื่อน้องไนท์ใช่มั้ยครับ ดื่มหน่อยมั้ยครับ” เพื่อนพี่ตีโต้คนนึง เดินเข้ามาหาผม กลิ่นเหล้าหึ่งเต็มตัว

“อ่อ ไม่ไหล่ะครับ ไม่ดื่มของพวกนี้อ่า”

“ซักหน่อยนะครับ อ่าาาาา” คราวนี้ เอาแก้วเหล้ามายัดปากผมเลยครับ ผมเลยต้องกระดกดื่มเลย ขมชิบหาย

“พอแล้วครับๆ” ผมเอามือปัดแก้วออก พี่คนนั้นก็ได้แต่หัวเราะ แล้วเดินเข้าไปในวงต่อ

ผมว่า ผมเริ่มมึนแล้วนะ ผมเป็นคนคออ่อนมากๆ แค่กลิ่นเหล้า ผมก็เมาได้แล้วครับ

“น้องไนท์ มานี่ๆ” พี่ตีโต้เรียกผมให้เข้าไปในวงเหล้า

ด้วยความมึนของผม ทำให้ผมลุกเดินเข้าไปนั่งกลางวงเหล้า
หลังจากนั้น.... ผมก็ไม่รู้ตัวอีกเลย







“อ่า... รู้มั้ยครับ ตลอดเวลาที่ผ่านมา พี่ไม่เคยลืมน้องไนท์เลยนะครับ อ่า...” ผมสลึมสลือตื่นขึ้นมา แต่ก็ยังคงมึนๆเพราะฤทธิ์เหล้า

ผมรู้สึกเจ็บตรงส่วนนั้น
ผมพยายามลืมตาขึ้นมา

“อ่า.. น้องไนท์ยังจำวันที่เรามีอะไรกันครั้งแรกได้มั้ย อ่า..” อะไร... ทำไมมันเจ็บแบบนี้

“ความรู้สึกในวันนั้นนะ พี่ไม่เคยลืมเลย รู้มั้ยครับ อ่า...” หยุด... หยุดได้มั้ย

“อ่า พี่ไม่ไหวแล้ว.... ขอปล่อยในตัวที่รักนะครับ .....” โอ้ย... หยุดซักทีสิ

“อ่า... ๆ..... ซื้ด.... อ่า....” มันจบแล้วสินะ

ผมกลับลงสู่ห้วงนิททราอีกครั้ง พร้อมกับบุคคลที่อยู่ข้างบนตัวผมในตอนนี้

 




.............................................................................................

พรุ่งนี้จะมาต่อให้อีกนะครับ

อ่านแล้วช่วยคอมเม้นท์ด้วยนะค้าบ คนแต่งจะได้เอาไปแก้ไขปรับปรุงนิยาย
 o13

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ Up!! [21/10/55]
« ตอบ #9 เมื่อ: 23-10-2012 13:44:16 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ owo llยมuมข้u

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 459
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-4
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ Up!! [23/10/55]
«ตอบ #10 เมื่อ23-10-2012 13:51:28 »

-q-

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ Up!! [23/10/55]
«ตอบ #11 เมื่อ23-10-2012 14:28:22 »

ตีโต้ไม่ชัดเจนตั้งแต่แรก จนไนท์เกือบจะทำใจได้แล้ว ยังจะกลับมาอีก เพื่ออะไร?

ออฟไลน์ jilantern

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 465
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-1
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ Up!! [23/10/55]
«ตอบ #12 เมื่อ23-10-2012 17:27:02 »

อีพี่ตีโต้ ~ ทำอย่างนี้กับน้องไนท์ได้ยังไงงงงง
              มีเมียแล้วยังมาทำตัวอย่างงี้อีก โว้ยยยย!

ออฟไลน์ andear

  • ยาราไนก๊ะ ??
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 839
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-1
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ Up!! [23/10/55]
«ตอบ #13 เมื่อ23-10-2012 20:27:51 »

ตีโต้เอ๊ย :m31: :m31:นิสัยเสีย ไอ้บร้า ทำงี้ได้ไง :m16: :m16: :m31: :m31: :m31:

Jaajaa

  • บุคคลทั่วไป
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ Up!! [23/10/55]
«ตอบ #14 เมื่อ24-10-2012 21:20:34 »

บอกได้คำเดียวว่า....

อารมณ์เสีย!!! :m31:

อิพี่ตีโต้กลับมาหาพ่อเธอหรือ ทำงี้กับไนท์ได้ไง!!! ไนท์มีพี่นัทแล้วนะ :z3:

อนึ่งจะรอตอนต่อไปค่า :pig4:

Nonwie

  • บุคคลทั่วไป
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ Up!! [23/10/55]
«ตอบ #15 เมื่อ24-10-2012 21:31:18 »







“ออกไปจากตัวผมนะ ออกไป้!” ผมตกใจตื่นขึ้นมา ด้วยอาการมึนงงเล็กน้อย

แต่เมื่อพอจะคาดเดาเหตุการณ์ได้ ผมก็ตะโกนออกมาสุดเสียง เพื่อให้คนที่ทับอยู่บนตัวผม ออกไปจากตัวผมซะ

“น้องไนท์ เป็นอะไรครับ ??”

“พี่ตีโต้ไม่ต้องมาพูด.... ทำไมพี่ทำกับไนท์แบบนี้หล่ะครับ..... พี่แต่งงาน มีครอบครัวแล้วนะ ...”

“เพราะว่าพี่ยังคงรักน้องไนท์ไงครับ พี่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยนะครับ รู้มั้ย ?”

อึ๊ก.... ทำไม... ถึงพูดคำๆนี้ออกมาได้.... ทำไม...ผมรู้สึกจุกหน้าอกแบบนี้

“พี่เคยบอกกับน้องไนท์ไง ว่าพี่จะอยู่ข้างน้องไนท์เสมอ น้องไนท์เองก็เคยสัญญากับพี่แบบนี้ไม่ใช่หรอ ?”

ฮือๆ หยุด.... หยุดซักที ....พอได้แล้ว สัญญาบ้าบออะไรกัน....ฮือๆ

“น้องไนท์ พี่รักน้องไนท์นะครับ เรากลับม....”

“ไม่ ! เรายืนอยู่คนละที่แล้วครับ พี่อย่ามายุ่งกับไนท์อีกเลย ฮือๆ”



ผมไล่เค้าออกจากบ้าน ออกไปให้ไกล
และถ้าหาก เค้ายังมาหาผมอีก ผมจะบอกป้านี และภรรยาของเค้า




เค้าไม่ได้พูดอะไร



และ............


เค้ายอมไป....................






ฮือๆ ทั้งๆที่ผมเอง ที่เป็นฝ่ายอยากเจอเค้ามากๆ ผมแค่อยากกอดให้หายอยาก อยากจูบให้หายคิดถึง
แต่นี่มันมากไป.... มันมากเกินไป กับความรู้สึกของผม และคนที่รักผม
..
.... จริงสิ คนที่รักผม...
.....พี่นัท



......ผมต้องไปหาพี่นัท




“มาหาใครค่ะ” แม่บ้านของบ้านพี่นัทถามผม

“พี่นัท... พี่นัทอยู่มั้ยครับ?”

“อยู่ค่ะ”

“ขอเข้าไปหาได้มั้ยครับ”

“ได้ค่ะ เชิญทางนี้ค่ะ” แม่บ้านเปิดประตูให้ผม

ผมเข้าไปอย่างรีบร้อน
ตลอดเวลา...
ผมมัวแต่ทำอะไรอยู่นะ
ผมทำร้ายคนที่อยู่ข้างๆผมมาตลอดได้ยังไง
ผม....ผมผิดไปแล้ว

ก้อกๆๆ.....ผมเคาะประตูห้อง ที่แม่บ้านเดินมาส่ง

“ครับ มาแล้วครับ”ประตูถูกเปิดออก

“พี่นัท... ทำไมโทรมแบบนี้หล่ะครับ” พี่นัทดูดีใจนิดหน่อย

“เข้ามาคุยกันข้างในก่อนนะครับ” พี่นัทพูด และเชื้อเชิญให้ผมเข้าไปในห้อง

“พี่นัท คือว่า ไนท์ขอโทษครับ” พี่นัทนั่งที่เตียง และทำหน้าเฉย

“ขอโทษเรื่องอะไรครับ”

“ไนท์รู้ ว่าที่ไนท์ไล่พี่กลับวันนั้น ไนท์เป็นคนผิด ไนท์รู้ ว่าไนท์เอง ที่ควรจะเป็นฝ่ายฟังพี่บอก.......
..... ไนท์ขอโทษจริงๆครับ” ผมก้มหน้า และยอมรับความผิด

“น้องไนท์ไม่ได้ผิดนะครับ แต่พี่เองต่างหากที่ผิด พี่แค่เป็นห่วงน้องไนท์มาก พี่รู้ ว่าน้องไนท์ต้องเจ็บปวดกับเค้าคนนั้นมากแค่ไหน พี่รู้ ว่าพี่ไม่ควรจะปล่อยให้น้องไนท์ไปกับเค้า เพราะว่า... พี่รักน้องไนท์ และไม่อยากที่จะเห็นน้องไนท์เจ็บกับเค้าอีก  แล้วน้องไนท์รู้มั้ย น้องไนท์พูดถูก ที่ไล่พี่ให้กลับมาสงบสติอารมณ์ พี่กลับมาที่บ้าน และมันทำให้พี่คิดได้ว่า พี่ไม่ควรจะยึดติดมากเกินไป พี่..... ขอโทษด้วยนะครับ น้องไนท์ยกโทษให้พี่ด้วยนะครับ ^^” พี่นัทเดินมาจับไหล่ผม

“ฮึก... ฮือๆ ครับ ไนท์ยกโทษให้ครับ ฮือๆ” ผมโผเข้ากอดคนข้างๆผม

“แล้ว เค้าคนนั้นทำอะไรคนรักของพี่รึป่าวครับ” พี่นัทดึงตัวผมออกมา และมองไปรอบๆตัวผม

“เอ่อ... คือ.. ไม่...ไม่ได้...ทำอะไรหนิครับ” ผมหันหน้าหนี

“แล้วรอยพวกนี้หล่ะครับ บอกพี่มาเถอะ” พี่นัทเอานิ้วมาจิ้มที่ต้นคอผม

“ไนท์...... ไนท์ขอโทษครับ.... ไนท์เมา..ไนท์ไม่รู้ตัวเลยซักนิด” ผมก้มหน้า แล้วพูดความจริงออกไป

“ไม่เป็นไรครับ เพราะไม่ว่าน้องไนท์จะผ่านอะไรมา ไม่ว่าน้องไนท์จะเปลี่ยนไปซักแค่ไหน และไม่ว่าน้องไนท์จะรักหรือไม่รักพี่แล้วก็ตาม พี่ก็ยังเป็นคนที่รัก และพร้อมจะอยู่ข้างน้องไนท์ตลอดไปเลยนะครับ ^^”

“พี่นัท... ฮือๆ  ไนท์ก็รักพี่นัทครับ..”








ในตอนนี้ ผมรู้แล้ว
ว่าคนที่ผมรัก และอยากให้เค้าอยู่ข้างๆ
คือคนๆนี้...
































“พี่นัท ไปกินข้าวกันข้างนอกกัน ^^”

“ได้สิครับ^^” พี่นัทพอผมออกมากินข้าวกันข้างนอก




“พี่นัท รับปริญาเมื่อไหร่หรอครับ” ผมพูดขึ้นตอนเดินกลับออกมาจากร้านอาหาร

“อีก2อาทิตย์ครับ^^”

“อ่อ ครับผม^^ เรากลับบ้านกันดีกว่า” พี่นัทกับผมขับรถออกมาจากร้านอาหาร เพื่อกลับบ้าน


ผมว่า ผมกับพี่นัทก็คบกันมานานมากแล้วนะ มันทำให้ผมรู้หลายๆอย่างเลย
พี่นัท อยู่ข้างๆผมเสมอมา
เวลาที่ผมไม่สบาย พี่นัทก็จะคอยดูแลผมอยู่ไม่ห่าง
เวลาที่ผมรู้สึกท้อ พี่นัทก็จะคอยช่วยเหลือผมตลอดเวลา
มาวันนี้ ก็เกือบปีแล้ว ที่ผมคบกับพี่นัทมา
และผมว่...



“ปี้นๆ.................... ”

“พี่นัท ระวัง......”


โคร้ม ! ตี้ดดดด.............

ตี้ด...





ตี้ด.... ตี้ด.... ตี้ด....









................................................................................

ประมานซัก ตอน หรือ 2 ตอนนี่แหละครับ จะจบแล้วนะ

ติดตามด้วยนะครับ :m1:

Jaajaa

  • บุคคลทั่วไป
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ Up!! [24/10/55]
«ตอบ #16 เมื่อ25-10-2012 10:37:00 »

 :z3:
ขอให้จบแฮปปี้เถิด สาธุ :call:

ออฟไลน์ jilantern

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 465
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-1
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ Up!! [24/10/55]
«ตอบ #17 เมื่อ25-10-2012 10:43:07 »

Happy Ending ได้ไหมมมมมมม ㅠㅁㅠ

ออฟไลน์ bulldog17

  • ❤GOT7
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3689
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +265/-12
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ Up!! [24/10/55]
«ตอบ #18 เมื่อ25-10-2012 11:02:56 »

ถามจริงนัทจะห้ามมันผิดหรือไง

เค้าเป็นแฟนนายนะหวงไม่ได้หรอ

แทนที่จะชวนไปด้วยกัน :angry2:

ปล.รถนี่ชนผิดคนนะ o18

ออฟไลน์ owo llยมuมข้u

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 459
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-4
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ Up!! [24/10/55]
«ตอบ #19 เมื่อ25-10-2012 12:13:45 »

=A=

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ Up!! [24/10/55]
« ตอบ #19 เมื่อ: 25-10-2012 12:13:45 »





ออฟไลน์ andear

  • ยาราไนก๊ะ ??
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 839
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-1
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ Up!! [24/10/55]
«ตอบ #20 เมื่อ25-10-2012 14:01:31 »

 :a5: แค่ชนเสาใช่มะ ใช่มั๊ย :z3: :z3:

Nonwie

  • บุคคลทั่วไป
Re: [เรื่องสั้น] คนข้างๆ Up!! [24/10/55]
«ตอบ #21 เมื่อ28-10-2012 15:31:30 »

พี่นัท อยู่ข้างๆผมเสมอมา
เวลาที่ผมไม่สบาย พี่นัทก็จะคอยดูแลผมอยู่ไม่ห่าง
เวลาที่ผมรู้สึกท้อ พี่นัทก็จะคอยช่วยเหลือผมตลอดเวลา
มาวันนี้ ก็เกือบปีแล้ว ที่ผมคบกับพี่นัทมา
และผมว่...



“ปี้นๆ.................... ”

“พี่นัท ระวัง......”


โคร้ม ! ตี้ดดดด.............

ตี้ด...





ตี้ด.... ตี้ด.... ตี้ด....









“ไนท์.. ไนท์ฟื้นแล้ว ฮือๆ” ผมพยายามลืมตาขึ้น  เสียงของเครื่องช่วยหายใจยังคงดังอยู่ข้างๆหูผม

“แม่...” ผมรู้สึกเจ็บที่หน้าอก และเจ็บไปทั้งตัว

มันเกิดอะไรขึ้น....
แล้ว พี่นัทหล่ะ....
พี่นัทไปไหน....

“แม่.. พี่นัทหล่ะครับ” ผมพยายามพูดให้ดังมากที่สุด

“เอ่อ พี่นัทเค้ากลับไปที่บ้านจ๊ะ เค้าฝากจดหมายไว้ให้ด้วย เดี๋ยวแม่อ่านให้ฟังนะจ๊ะ”



“น้องไนท์ครับ พอดีว่า บ้านพี่ที่กรุงเทพมีเรื่องด่วน พี่เลยต้องกลับกรุงเทพนะครับ น้องไนท์ไม่ต้องเป็นห่วงพี่นะ พี่สบายดี แล้วก็ น้องไนท์ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ อย่านอนดึกหล่ะ รีบรักษาตัวให้หายนะครับ พี่จะคอยอยู่ข้างน้องไนท์เสมอนะครับ.......”

บ้านที่กรุงเทพอะไรกัน พี่นัทไม่เห็นจะเคยบอกผมเลย
โอ้ย...

“แม่ ..ไนท์เจ็บหน้าอก” โอ้ย.... เจ็บมาก

“เดี๋ยวให้พยาบาลมาฉีดยาให้นะ ลูกหลับเถอะ”

ผมพยายามหลับตาลง...
พร้อมกับคำถาม....
พี่นัทไปไหน....


กลิ่นน้ำหอมนี่มัน.... พี่นัทหรอ......

...

....

...
















ผมออกจากโรงพยาบาล
พ่อกับแม่ผมกลับไปที่เชียงรายแล้ว
ผมหายดี...แต่
ผมแปลกใจกับแผลที่อยู่ตรงหน้าอกของผมมาก
มันไม่ใช่รอยแผลเป็น


แต่มันเป็น.... รอยผ่าตัด











“พี่ไนท์กลับมาแล้วหรอค่ะ เป็นยังไงบ้าง หายดีรึยังค่ะ” เด็กน้อยวิ่งมาหาผมที่บ้าน

“พี่หายดีแล้วครับ^^”

“น้องพิมเสียใจด้วยนะค่ะ เรื่องพี่นัทหนะค่ะ” อยู่เด็กน้อยก็พูดขึ้นมา

“พี่นัท... พี่นัททำไมหรอครับ ?”

“ไม่รู้ค่ะ แม่ไม่ให้บอกอ่าค่ะ” ทำไม... ทำไมกันหล่ะ

“ครับๆ ไม่เป็นไร”

“น้องพิม กลับบ้านก่อนนะค่ะ บ๊ายบายค่ะ” น้องพิมวิ่งออกไปจากบ้านผมอย่างน่ารักน่าเอ็นดู



“เสียใจเรื่องพี่นัทด้วยนะค่ะ”

ทำไมหล่ะ ทำไมต้องเสียใจ....




ผมขึ้นรถ2แถว และตรงมาที่บ้านของพี่นัทอย่างรีบร้อน




“มาหาใครค่ะ” แม่บ้านคนเดิมถามผม

“พี่นัทครับ พี่นัทอยู่มั้ย”

“เอ่อ คือ...” แม่บ้านอ้ำๆอึ้งๆ

“ใครมาหนะ” อยู่ๆ ก็มีเสียงผู้ใหญ่คนนึงเข้ามาแทรก

“คนนี้หนะค่ะ” แม่บ้านชี้มาทางผม

“อ่อ เธอนั่นเอง เข้ามาคุยข้างในกับฉันก่อนสิ”

“เอ่อ.. พี่นัทหล่ะครับ” ผมเป็นคนเอ่ยขึ้นมาก่อน

“นัท เค้าเสียแล้วหล่ะ นัทหนะ เป็นโรคเครียดอยู่ จะมีใครขัดใจไม่ได้เลย นอกจากเจ้าตัวจะยอมจริงๆ ไม่งั้น เค้าจะเครียด แต่ว่า วันนั้นหนะ วันที่เธอกับเค้าประสบอุบัติเหตุ เค้าบอกว่า เค้าอยากจะช่วยชีวิตเธอ เพราะเธอหนะ คือคนสำคัญในชีวิตเค้า ”

“พี่นัท.... พี่นัทช่วยอะไรผม พ่อ... บอกผมมาสิ พี่นัททำอะไร !!”

“ก็วันนั้นหนะ เธอหนะ หัวใจล้มเหลว   นัทมันก็ได้แต่เครียด กลัวเธอจะตาย  วันนั้น พ่อเดินทางไปที่โรงพยาบาล แต่มาถึง เจ้านัทมันก็พูดกับพ่อแบบนี้ พ่อพยายามห้ามแล้ว แต่พ่อขัดใจมันไม่ได้ มันก็เลย... อึ๊ก...” น้ำตาของผู้เป็นพ่อ  ไหลออกมาจากดวงตา

“พี่นัท.....”

“ใช่แล้ว หัวใจดวงนั้น.... ดวงที่เต้นอยู่ในหน้าอกเธอหนะแหละ...... หัวใจของนัท”












ไม่.....

มันต้องไม่เป็นแบบนี้สิ





“พ่อล้อผมเล่นใช่มั้ยครับ พี่นัท... พี่นัทไปบ้านที่กรุงเทพใช่มั้ยครับ พ่อ...” ผมพยายามที่จะไม่เชื่อ สิ่งที่พ่อของพี่นัทพูดมา

“ทำไมพ่อต้องเอาชีวิตคนมาล้อเล่น    ห่ะ !!” พ่อของพี่นัท.. ตะคอกเสียงดังใส่ผม


ไม่...

อึ๊ก...

ฮือๆ..






“รู้มั้ย นัทหนะ ไม่อยากให้เธอรู้เรื่องนี้ นัทเลยได้แต่ขอให้ทุกคนช่วยกันปิดเป็นความลับ และช่วยกันโกหกเธอ ว่านัทไปกรุงเทพ ...แต่โกหกไป แล้วพ่อได้อะไรหล่ะ.... นัทเค้าเสียไปแล้ว ฮือ... ไม่มีเค้าอีกแล้ว... ฮือๆ” พ่อของพี่นัทก้มลงร้องไห้

ผมพยายามที่จะกลั้นร้องไห้





“พ่อไม่ต้องห่วงนะครับ สิ่งที่พี่นัทให้ผมไว้ คือสิ่งที่พี่นัทต้องการที่จะให้ผมรักษามันไว้ ผมสัญญาว่า ผมจะรักษาหัวใจดวงนี้อย่างดีครับ”

“เธอสัญญาอีกได้มั้ย ว่าจะไม่ให้สิ่งที่นัททำเพื่อต่อชีวิตเธอมันต้องสูญเปล่า เธอสัญญาได้มั้ย ว่าจะเป็นคนดีของสังคม และไม่ทำให้ใครต้องเดือดร้อน เธอต้องหมั่นทำแต่ความดี ไม่เบียดเบียนคนอื่น”

“ได้สิครับ ได้อยู่แล้วครับพ่อ” พ่อเอามือมาลูบหัวผมอย่างเอ็นดู.....ผมเข้าใจ..คนที่ต้องสูญเสีย..




“นี่ เป็นเถ้ากระดูก ของนัท พ่อคิดว่า นัทคงจะอยากให้เธอเก็บไว้” พ่อเดินไปหยิบโกษฐ์ แล้วนำมาให้กับผม


“ผมจะรักษามันไว้อย่างดีครับ”


“อืม... พ่อรู้แล้ว”









“ผมกลับบ้านก่อนนะครับ สวัสดีครับ”  ผมไหว้ลาพ่อของพี่นัท และนั่งรถ2แถว กลับมาที่บ้าน






ผมเดินเข้าบ้าน พร้อมกับหัวใจดวงนี้
หัวใจของพี่นัท



ฮือ....ๆ
ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลยหนิ 
 รู้แล้ว ว่ารักกัน






ผมนำโกษฐ์เถ้ากระดูกของพี่นัทไปไว้บนหัวเตียง



กลิ่นนี่...

กลิ่นน้ำหอม




ของพี่นัทหรอ


“พี่นัท..... พี่นัทใช่มั้ย.... ไนท์รู้ ว่าพี่นัทอยู่ตรงนี้.... พี่นัท.” เสียงเรียก....





.....ที่ไม่มีคนตอบรับ





แต่ก็เรียก....



เพื่อให้รู้....






..... ว่ายังรัก



































วันนี้เป็นวันรับปริญญาของผมครับ
ผมเรียนจบปี4แล้ว
แล้วพรุ่งนี้
ผมก็จะกลับบ้านที่เชียงรายแล้ว


“พ่อ ช่วยไนท์ขนของหน่อยยย  มันเยอะนะเนี่ย” ตอนนี้ผมกำลังขนของออกจากบ้าน


ขนไปให้หมด...



“ทำไงกับบ้านหลังนี้ดีแม่” พ่อถามแม่

“แม่ว่า ขายเลยม่ะ”


“ไม่ๆ เผื่อไนท์มาเที่ยว ไม่ต้องขายหรอก^^ ป่ะๆ กลับบ้านกันดีกว่า”

ผมไม่ลืม ที่จะหยิบโกษฐ์ ของพี่นัทกลับบ้านด้วย




กลิ่นน้ำหอม.....


ของพี่นัทสินะ



“ใส่น้ำหอมมาหรอลูก” แม่ถามผม

“ครับแม่ หอมใช่มั้ยหล่ะ ^^”


















“ฮัลโหล ว่างายยยยยย” ผมงัวเงียตื่นขึ้นมารับโทรศัพท์

“ได้ข่าวว่า กลับเชียงรายใช่มั้ย มาหากันด่วนเลยยย” เสียงที่ได้ยินมา เป็นเสียงของผู้หญิงที่ผมคุ้นเคยดี

“หญิงหรอ”

“ใช่แย้ววววว รีบมาเลยนะ รออยู่เซลทัล”

“โอเค แล้วเจอกัน”





ผมรีบลุก อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อไปเจอกับเพื่อนเก่าคนนึงของผม หญิง












“คิดถึงไนท์จัง ขอกอดหน่อย ><’” หญิงวิ่งเข้ามากอดผมเมื่อเราเจอหน้ากัน

“อ่า ><’ คิดถึงเหมือนกัน” ผมอ้าแขนรับอย่างเต็มใจ

“ป่ะ ดูหนังกันดีกว่า หญิงซื้อตั๋วไว้ล่ะ^^” ใบหน้ายิ้มแย้มของหญิง ทำให้ผมมีความสุขได้มาก




“ครับ ^^”
ผมว่า คนนี้แหละ ที่ใช่สำหรับผม




ผมว่า พี่นัทคงอยากจะให้ผมได้เริ่มต้นความรักครั้งใหม่กับใครซักคน
.ใช่มั้ยครับ



......พี่นัท




















































“หญิงครับ”


“ค่ะ ? อะไรหรอไนท์ แล้วทำไร แต่งตัวแปลกๆ”






“แต่งงานกับไนท์นะ...”


































จบแล้ว ^^
จบจริงๆละ ไม่มีภาคต่อแล้วนะ

ออฟไลน์ ohuii

  • Why I cannot upload profile picture?
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 346
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-4
แสนดี แต่จบแบบนี้เอาเค้าไปโยนทะเลเถ๊อะะะ ฮือ รักนี้ไม่อยากชะนีเอี่ยว
สุดท้ายก็ เฮ้อนะ ตามเรื่องต่อไปค่ะ

ออฟไลน์ jimmyFG

  • Ich Liebe dich.
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +203/-4
    • @Facebook

ออฟไลน์ andear

  • ยาราไนก๊ะ ??
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 839
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-1
 :a5: ชะนีนี่นา  :a5:

ออฟไลน์ punchnaja

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3354
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +383/-5
เอ่อ..คือ เกาหลีมั่กๆ

จริงๆแล้ว กว่าหัวใจจะเข้ากันได้ มันไม่ง่ายขนาดนั้นนา ต้องทดลองดูเลือดว่าเข้ากันได้ไหม เซลล์เข้ากันได้ไหม บลาๆๆ รายละเอียดเยอะมาก

คราวหน้าพยายามใหม่ สู้ต่อไปเด้อ

ออฟไลน์ zuu_zaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-1
 :sad4: มีแต่การจากลา และความตาย  :z3:

ออฟไลน์ maykiz

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 549
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
เศร้า คำเดียวเลย สงสารไนท์จัง

modoki

  • บุคคลทั่วไป
 จบแบบนี้ฆ่ากันเถอะครับ :z6: :z3: :z3: :z3: :z3:

จีเวลจ้า

  • บุคคลทั่วไป
ยังกะละคร....หักมุมดริฟท์360องศาสุดๆ

ไปๆมาๆชะนีได้เอาไปกินซะงั้น...เหอๆ :z2:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด