ทำไมมีคงงงเรื่องเยอะ...คงมีสองอย่างผมเดาว่า
เรื่องมันมึนไม่ก็พิมพ์ตอนเมา...อาจจะยากต่อาการอ่าน
ผมนั่งดูนาฬิกาเป็นพักๆสลับกับเล่นคอมไปด้วยจนผมเริ่มเบื่อ
ดูเวลาอีกทีมันก็ถึงแก่เวลากลับไปนอนกลิ้งที่บ้านดีกว่า
อยู่ๆผมก็คิดวูปขึ้นมา...รออีกหน่อยคงไม่เป็นไรมั้งกลับบ้านก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว
ความจริงถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงรีบกลับไปบ้านแต่กลับไปอยู่คนเดียวมันก็เปลี่ยว
เคยนั่งอยู่คนเดียวไหมคับเวลาผมนั่งอยู่คนเดียวเงียบๆ(ถ้ามืดด้วยจะดีมาก)
มันจะทำให้คิดอะไรได้หลายอย่างอาจเรียกอีกอย่างได้ว่าฟุ้งซ่าน
...ทำไมผมไม่รีบกลับ...ผมไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว
ถ้าเป็นแต่ก่อนตอนนี้ผมจะทำอะไรอยู่...รีบกลับบ้านมั้ง
...ตอนนี้ทำไมผมไม่รีบกลับ...แล้วคำตอบมันก็วนกลับมาคำถาม
จนผมรู้สึกเหนื่อย...หรือผมเหนื่อยกับตอนนี้
จากแต่อารมณ์ตอนนี้ผมเริ่มออกแนวคิดวนเริ่มหัวเสียเอง
จนพี่สอกลับมาพร้อมของ...สร้างความประหลาดใจตกใจและน่าดีใจกับกูมาก
คนเราสามารถมีถึง5อารมณ์ในเวลาเดียวกันได้พิสูจย์มาแล้วด้วยตนเอง
"...ไปเอามาจากไหน" ผมถามพร้อมแสดงมารยาทที่ดีเอากล่องเค้กออกทันทีและเปิดกล่องนิ้วปาดแดกเลย
"บังเอิญได้มีคนเอามาขายข้างทาง" พี่สอบอกแล้วเดินหาแก้วไปด้วย
"ถามจริง"
"ไปเอาเหล้าที่บ้านกับเค้กที่ร้านเพื่อน"
"สงสัยไรอีกไหม" พี่สอยังบอกอารมณ์ดี แต่กูนี่ดิอารมณ์กำลังเน่า
"ผมไม่ได้อยากได้เด็กเลี้ยงของผู้ชายนะคับ"
"นั้นไม่ใช่คำถาม" เสียงยังคงความอารมณ์ดีอย่างเช่นเคย
"ซื้อร้านไหนอร่อยดี"
ผมนั่งคุย ใช้คำว่าตอบดีกว่าเพราะผมไม่รู้จะคุยอะไร(ความจริงกูหยิ่ง)
แน่นอนคับอยู่ๆนั้นก็มีคนโทรเข้ามาจนพี่สอเดินไปรับ
ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใครโทรมา...เหมือนผมแอบสำนึกผิดขึ้นมาวูป...วูปนิดเดียว
แต่สิ่งที่พี่สอตอบไป "เห็นกลับไปตั้งแต่หัวค่ำแล้วไปกับพวกเป้รึเปล่า"
จากแค่หูที่ฟังผมเริ่มหันไปมองหน้าคนตอบประโยคเมื่อกี้ไป
พอกลับมานั่งอยู่พี่สอนึกอารมณ์อาเพศขยับมาใกล้ผมแถมมือจับไหล่กูอีก
"ว่าแต่เห็นอะไรบ้างรึยัง" พี่สอยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม
"..." นิ่งสมองกูประมวลผลช้าเพราะเราต้องมีทางเลือกที่หลากหลาย
"ความพยายามในการเอาใจ"
"ผมไม่ได้ขอ" ...กูรู้สึกไปเองรึเปล่าทำไมมือมันมาทำอะไรแถวเหอๆ
"ไม่เป็นไรอยากทำ"
"...ขอบคุณคับ"
ถ้ายอมสนุกหลังสนุกอันตราย...ถ้าไม่ผมก็ไม่แน่ใจ
กูเป็นอะไรไปวะ...ยังไงมาขนาดนี้แล้วถึงโดนจับได้ก็อาจจะดีไปอีกแบบ
"แค่...มือพอ" คนเราควรรักษาความปลอดภัยในภายหลัง
"วันนี้วันตามใจเด็ก"
"ผม18แล้วคับ"
อย่างที่บอกแค่มือก็มือ(กรณียกเว้นสามารถใช้มือและปากร่วมด้วยช่วยกันได้)
ผมไม่อยากไปไกลกว่านี้ด้วยบอกตามตรงผมกลัวใจตัวเองมากกว่า
"เลิกกับต้องไหมพี่เลี้ยงเต้ยแทนก็ได้" เป็นคำชวนที่มาหลังเสร็จกิจกรรมเข้าจังหวะเก่งๆจริงแต่... ...คิดว่ากูเลิกได้รึไง
"เต้ยจะทนได้สักเท่าไร" พี่สอพูดต่อ หลังจากคำบอกผม คือความเงียบ
"ผมไม่ได้ทน"...แค่เหนื่อยถ้ามันได้พักมันก็หาย
"เป็นเด็กปากแข็งจริงๆ"
"เมื่อกี้ลองแล้วมันแข็งรึไง" เป็นการเปลี่ยนสู่ที่หัวข้อง่ายต่อการเบี่ยงประเด็น
"ลองอีกทีได้ไหม"
"ไม่ได้คับ"
"ใจร้ายจริงๆ"
หลังจากนั้นผมเช็คตัวลวกๆแล้วนอน แต่ไม่นอนใกล้กันอยู่แล้ว
แต่สุดท้ายก็มานอนใกล้กันอยู่ดี...เดชะบุญกูเป็นคนหลับง่ายยามเวลาคับขัน
ผมตื่นมาอารมณ์ขุ่นเหมือนเดิมปกติเวลามีเซ็กหรือเล่นอะไรปกติหัวผมจะโล่งนี่หว่า
ตอนนี้อารมณ์ยังเน่าคงที่อยู่เลยวะ...หมดทางเยียวยาแล้วกู
แล้วก็เป็นเหมือนทุกทีกระทำผิดทุกอย่างมันถูกจับได้โดยคนๆเดิม
ผมรับโทรศัพท์สายแรกของตอนเช้าจากพี่ชายโคตรดีของผม
"คับ"
"หาเรื่องจริงๆน้องชายยังอยู่ที่ทำงานใช่ไหม"
"อืม"
"รอก่อนเดี๋ยวไป"
...อีกหนึ่งวันของความสนุกในชีวิต
Ps.ชี้แจงเรื่องที่มา ของพี่สอ เป็นพี่ที่ทำงาน เมื่อก่อนไม่ค่อยได้เสวนากันยังไม่ค่อยสนิท เลยไม่ได้กล่าวถึง แต่หลังๆ พี่สอจะเริ่มมีบทบาทต่อเนื้อเรื่อง Ps. ...นับวันพูดไม่รู้เรื่องตอนนี้ตูเริ่มพิมพ์ไม่รู้เรื่องแล้ว