^
^
^
^
^
จิ้มมรึงวะบัฟ
ตอนที่ 35
"มรึงมองหน้ากรูหาเรื่องหรอวะ"ไอ้ต้องหันไปจ้องไอ้ต้นกลับ
"เปล่าใครว่าผมมองพี่ละคับ"ไอ้ต้นยังทำหน้ากวนตีน
...มรึงสู้มันไม่ได้หรอกต้นอย่าไปกวนตีนมันดิวะ
"ไอ้เด็กเปรต"ว่าแล้วไอ้ต้องก็เดินไปกระชากคอเสื้อไอ้ต้นง้างมือเตรียมชกเรียบร้อย
...กรูว่าแล้ววววววว!!!
...ไอ้ต้นนี่กำหมัดอีกคนเรียบร้อยผมเลยรีบไปห้ามไอ้ต้องก่อน
"เฮ้ย!มรึงใจเย็นดิวะ"ผมแยกๆมันออกจากกันแล้วหันไปพูดกับไอ้ต้องส่วนไอ้เจก็กันไอ้ต้น
"เต้ยปล่อย"มันหันมาทำเสียงโหดใส่ผมอีก
"เรื่องสิวะ"...กูยังไม่อยากให้มรึงฆ่าคนตายนะเว้ยT_T
"ทำไมมันสำคัญมากนักรีไง"
"เออ!สำคัญ"ผมพูดจบไอ้ต้องนิ่งเลย
...กรูพูดอะไรออกไปวะมันยิ่งอารมณ์ติสแตกอยู่
"ก็...เพื่อนกูทั้งนั้น"...เพื่อนนะมรึง มรึงก็สำคัญนะเว้ย
มันไม่พูดกับผมเลยอะแต่เดินออกนอกร้านไปเลยผมก็ตามไปอีก
ผมเลยหันไปบอกไอ้เจว่าขอกลับก่อน...ทำไมมันไม่ตะโกนด่าวะไม่ชอบแบบนี้นะมรึง
ชีวิตนี้มรึงเป็นคนที่2นะเว้ยที่กรูต้องมาเดินตามง้อ คนแรกพี่เจี๊ยบแต่จำไม่ได้แล้วเรื่องไร
มันเดินไปรถลิ่วเลยอะไม่หันมามองผมเลย ไอ้ต้องมันเหมือนพี่เจี๊ยบคับถ้าเงียบอยู่อย่าไปสะกิด
ไม่งั้นมีระเบิด แต่ที่ดูอยู่เนี่ยผมไม่สะกิดก็ดูเหมือนจะระเบิดอยู่แล้ว
ถึงรถมันก็ยังเงียบ...เอาไงดีวะกรู สอบตกกรูยังไม่เครียดแบบนี้เลยให้ตาย
มันคงเห็นผมยืนนิ่งๆเลยมาเปิดประตูให้
"ก็เข้าไปดิต้องให้กรูจุดธูปเชิญไหมคับ"แล้วมันก็เดินไปขึ้นประตูฝั่งคนขับ
ขึ้นรถบรรยากาศยังมาคุอยู่คับก็อยากจะคุยๆง้อๆมรึงอยู่หรอกแต่รังสิอำมหิตมันแรงมาก
"กินข้าวเย็นยัง"มันถามขึ้นมาตอนขับรถอยู่
"ยัง...ก็รอกินกับมรึงอยู่"ลองแย็ปๆดูก่อนหายหายโกรธยัง แต่ได้เสียงตอบรับเงียบกริบ
ผมว่ามันคงหงุดหงิดอะคับเงียบๆเลยเปิดเพลงSlipknot มึงจะเพิ่มบรรยากาศมาคุในรถรึไง
สักพักมันเริ่มอารมดีคับมีโยกๆหัวร้องเพลงตาม...มึงแค่เริ่มอารมณ์ดีแต่น้ำตกกรูตกละไอ้หร่า
แล้วมันก็พาผมมากินฟูจิเป็นบุญมากหวังมากรูคงไม่ต้องจ่ายนะ
ระหว่างทางไปร้านมันก็ไม่พูดไรเลยแต่จูงมือไว้ตลอดทางปกติคงด่าไปแล้วคับ
กลัวเพื่อนๆคนรู้จักเห็นแต่วันนี้อยากจะจับมรึงจับไปเลย
ถึงร้านไม่ต้องทำไรคับมันสั่งเสร็จสับ แต่บรรยากาศแบบนี้กรูแดรกไม่ลงเว้ย
"กินเยอะๆหน่อยได้ไหมเด๋วโรคกระเพาะแดรกพอดี"มันบ่นๆตอนกิน
"มรึงแคร์รึไง"ผมเริ่มเบื่อๆละ
"ลืมไปกรูสนใจมรึงไปก็เท่านั้นเพราะกูมันไม่สำคัญ"
"ไม่สำคัญกรูกลับบ้านพร้อมไอ้ต้นไปแล้วไอ้เหรี้ย"ตอนแรกนะสำนึกผิดตอนนี้นะกรูหงุดหงิด
มันถอนหายใจยาวแล้วก็กินต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นน่าเตะจริงๆ
"รู้ไหมชีวิตพี่มีคนสำคัญอยู่แค่ไม่กี่คน"ทันพูดขึ้นมาลอยๆ
"มีพ่อซึ่ง...ตายไปแล้วมีsidอันนี้ก็ตายไปแล้ว Hendrixอันนี้ก็ตาย
hideอันนี้ก็ตายอีกMarc Bolanนี้ก็ตาย...
(ชื่อนักดนตรีอีกมากมายที่มันสาธยายมาจำไม่ได้แล้วซึ่งทั้งหมดล้วยตายหมดแล้ว)...และก็เพื่อนกรู"
"ไหนบอกมีไม่กี่คนไง"กรูเห็นมรึงพูดเนี่ยโคดยาวเลย
"ที่ยังอยู่บนโลกนะเหลือไม่กี่คนไง"มันพูดทำเอาผมขำเลย
"แล้วก็ยังมีเด็กอีกคนนึงโคดสำคัญคนนี้ยังไม่ตายนะ"
"ท่าทางเด็กคนนั้นโคดโชคร้ายเลย"ผมยิ้มกวนตีนให้มัน
"กรูก็โชคร้ายวะที่ไปรักมันเข้ามีแต่เรื่องปวดหัว"
"เออกรูขอโทด"กวนตีนมีวันไหนไหมมรึงไม่กวนตีนกรู
"อ้าวเป็นมรึงเองหรอ"มันยิ้มๆเป็นรอยยิ้มที่น่าเอาตรีนไปฝากไว้มาก
"เปล่ากรูแค่รู้จักเด็กคนนั้น"...กรูเนียนหึๆ
"งั้นฝากบอกเด็กคนนั้นด้วยว่ากรูหงุดหงิดไปหน่อยโทดที"มันพูดเสียงหงอยๆ
ผมเลยผยักหน้าแล้วเอามือนึงขึ้นมาป้องๆที่หู
(ไม่รู้ตอนนั้นทำลงไปได้ไงนึกย้อนโคดอายเลย)
"เด็กคนนั้นฝากมาบอกมรึงว่าขอโทษที่พูดออกไปไม่คิด"
"ก็ดีฝากบอกคนนั้นอีกทีว่ามันสำคัญมากนะสำหรับกรู"มันพูดทำเอาผมเขินหน่อยๆ
"เด็กคนนั้นก็บอกว่า...มรึงก็สำคัญมากนะ"ผมพูดเสียงเบาๆ
มันก็ยิ้มคับแล้วสั่งเก็บตังแล้วผมก็ถอนหายใจเบาแต่มันเสือกไอ้ยิน
"เป็นไร!?"มันถามผม
"...มรึงกับกรูโคดน้ำเน่าเลยวะวันหลังเพลาๆกันหน่อยเถอะ"ผมกับมันหัวเราะกันเลย
ระหว่างขับรถกลับบ้านผมเพราะผมบอกมันเองว่ามันดึกแล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับบ้านมัน
เพราะมันจะลากผมกลับคืนนี้เลยกรูละเบื่อมรึงจิงๆ ก็มีคนโทรเข้ามา
"..."
"อืมเดี๋ยวถึงแล้ว"ผมว่าไอ้คนโทรมามันพูดยาวมากเลยนะไอ้ต้องพูดกลับ4-5คำแล้ววางดูเฉยเลย
"ใครว่ะ!?"ผมหันถามมัน
"ไอ้เจถามว่าวันนี้จะไปเลยไหม"
"ว่าแล้วมันจะไปด้วยอะดิ"
"อืมแย่ชะมัด"มันทำหน้าเซงๆ
"ตรงไหน???"
"กะจะลองกะมรึงในรถสักหน่อย"มันทำหน้าหื่นโคด
"ไอ้เหรี้ยวันๆมรึงคิดแต่เรื่องแบบนี้รึไง"ถ้าไม่ติดว่ามันขับรถอยู่จะตบหัวให้
กลับบ้านเจอไอ้เจแดรกมาม่าดูทีวีอยู่อีกตกลงนี่บ้านมรึงหรือบ้านกรูวะ
"อ้าวกลับมาแล้วหรอตามสบายนะมรึงบ้านกรูเอง"ดูไอ้สาดยังมีหน้ามาพูด
มันร้อนๆคับผมไปอาบน้ำนอนเปิดแอร์ข้างบนดีกว่า
"หิวจังเลยเต้ย"มันมาซุกๆผมหลังอาบน้ำ
"มรึงยังหิวอยู่หรอเมื่อเย็นก็กินไปตั้งเยอะ"...รู้นะเว้ยว่าหมายถึงอะไร
"พี่ยังไม่ได้กินของหวานเลย"มันทำตาแล้วจับผมลงเตียงเลย
"ถ้ามรึงทำตอนนี้นะเว้ยอดยาวแน่"ผมส่งสายประมาณว่ากรูเอาจิงนะเว้ย
"สาดไมมรึงเป็นคนแบบนี้วะ"
"ถ้ามรึงทำกรูให้มรึงรอบเดียวเอาไหม"
"งกไปละมรึง"แล้วมันก็ทิ้งตัวมันนอนข้างๆผม
"อ้าวไม่ทำละหรอ"หัวพูกเสียงกวนตีนๆ
"ไม่อะทบต้นทบดอกแล้วเอาทีเดียว"มันยิ้มๆแล้วกอดผม
"...ไอ้เหี้ยเอ้ย"ด่าไรไม่ถูกแล้วมันก็ไม่ว่าไรคับแต่ยิ้มๆ
...ถ้าวันไหนมันไม่หื่นผมคงรู้สึกแปลกเหะหรือมันกินไวอาก้าแล้วผมไม่รู้???
"เต้ย"มันเรียกผมใกล้ๆจะหลับแล้วกอดผมแน่นขึ้น
"ไรคับ"
"พี่อยู่คนเดียวมาหลายปีแล้วเหงาโคดเลยเรียนจบแล้วมาอยู่กับพี่นะ"
ดูมันจะพูดเพาะทั้งประโยคก็ไม่ได้
"ไม่อยู่กับพี่แล้วจะให้เต้ยไปไหนคับ"อย่าถือสาง่วงอยู่คิดไรพูดงั้น
มันหอมหน้าผากผมแล้วก็กอดผมต่อ
"พี่ต้อง"
"คับ?"เสียงมันงัวเงียคงเริ่มง่วงละ
"บอกแล้วไงน้ำเน่านะเพลาๆหน่อย"ผมพูดเสียงงัวเงียไม่ต่างจากมัน
"อืมนั้นสิขออีกหน่อย...รักนะคับ"มันหอมแก้มผมทั้งๆที่ไม่ได้ลืมตานั้นแหละ
"อืม...น้ำเน่าจิงเอาเถื่อนๆหน่อยดิ"ผมทำเสียงแบบอ้อนๆหน่อย
"ไอ้เด็กเวนกรูรักมรึงฉิบ"
""555555""ฮาทั้งคู่ กว่าจะได้นอนก็ดึกเหมือนเดินกะนอนแต่หัวค่ำนะตอนแรก
...............................
.....................
...............
........
..
Ps.ไอ้ต้องหายป่วยละคับกลับมาบ้างานเหมือนเดินเซงจิงๆแต่ก็สมเป็นมันละนะ
2-...มึงมันบ้างานเกินไปแล้วไอ้หัวแดงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
