กลับมาแล้ววววว
คิดถึงกันบ้างรึเปล่าโปรดสังเกตุความวิ้งของตา
สนุกมากมายสาดน้ำมันไปหน่อยกลับมาบ้านเป็นไม่สบายอีกเฮ่อออ!!!...มาต่อดีกว่า
ตอนที่ 36
แล้วผมกะไอ้ต้องก็ตื่นสายอีกเช่นเคยถ้าไม่มีไอ้เจมาปลุกตื่นบ่ายโน้นเลยแหละคับ
พอถึงสตูเจอพี่เจี๊ยบหันหลังอยู่ด้วยเลยกระโดดกอดซะเลยทำเอาพี่แกเซเลยส่วน
ไอ้เจหายหัวไปแล้วไปหาเมียมันมั้ง???
"มาได้ไงวะไอ้ลูกหมา"พี่เจี๊ยบยังกอดผมอยู่
"กรูลักพาตัวมา"ไอ้ต้องหันมาตอบ
"โถ่น้องกรูโดนพวกสถุนลักพาตัวมานี่เองมามะๆพี่ปลอบให้"
พี่เจี๊ยบหอมๆไซร้ๆเอากันฮาอะคับพี่เค้าทำแบบนี้เฉพาะต่อหน้าไอ้ต้องแกล้งมันหึๆ
"อย่าดิพี่เด๋วเค้ารู้กันหมดว่าผมชอบพี่ชายตัวเอง555+"ฮามากมายคับผม
"มาสารภาพอะไรป่านนี้วะพี่แต่งงานแล้วอะไอ้น้อง"พี่เจี๊ยบแกล้งทำท่าเศร้าๆ
"กรูจะลากมรึงกับกรุงเทพพรุ่งนี้เลยไอ้เต้ย"ไอ้หัวแดงขี้หึงเอ้ย
ผมว่างคับเพราะไอ้ต้องมันแวะไปดูๆงานที่มันฝากเด็กไว้
พอดึกก็สังสรรค์คับเนื่องในโอกาสผมกลับมาเอาเข้าจริงก็แค่หาเรื่องกินเหล้าละหว่า
วันนี้มากินบ้านไอ้พี่ยุทคับ ส่วนผมกะไอ้เจโดนกรอกเยอะมากด้วยข้อหาพวกพี่ๆไม่ได้เห็นนาน
"มันเปิดเทอมอยู่ไม่ใช่หรอว่ะ"เพื่อนพี่เจี๊ยบถามผม
"โดดมาดิพี่"ตอบด้วยความจริงใจ(แอบภูมใจด้วยเลวจิงๆกรู)
"มรึงรุ่นไหน"
"ห๊ะ!?"...รุ่นไหนอะไร
"ไอ้เหี้ยน้องกรูไม่ได้เรียนอาชีวะ"พี่เจี๊ยบตอบให้
"อ้าวหรอ555+กรูนึกว่าเรียนเห็นสัดดานเหมือนมรึง"
"สาดเอ้ยเด๋วมรึงเจอตรีนกรู"...ไม่ไหวหรอกพี่ยืนยังไม่ไหวเลย
คุยไปคุยมาไอ้ต้องก็มานั่งข้างผม ยิ้มมาแต่ไกลเลย
"มรึงพี้ไรมาอีกป่ะเนี่ย"
"เปล่านะคับที่รัก"มันยังนั่งหัวเราะอยู่อีก
"บ้าไปแล้ว"
"บ้ารักเต้ยไงคับ"
"...
"
กรูนึกแล้วว่ามุขนี้มาแน่กันไม่ทัน แต่ผมชอบนะตอนมันอารมณ์ดีคนไรวะน่ารักฉิบ
ไปๆมาๆจากไอ้คนน่ารักของผมกลายเป็นไอ้ขี้เมาเรียบร้อยยังมีหน้าไปว่าคนอื่น
ตื่นมาอีกทีไหงผมนอนซบมันหว่า...ช่างมันเถอะขอนอนอีกนิด
ผมรู้สึกหนาวๆเลยตื่นอีกครั้งก็ไม่เจอมันแล้วใจหวิวแปลกๆ
สงสัยไปสูบบุหรี่ข้างนอกมั้ง...นึกได้แบบนั้นก็เลยเดินออกไปดูข้างนอก
(โดยเดินข้ามกองมนุษย์ไป)ก็เจอมันนั่งปล่อยควันอยู่ตรงระเบียงผมเลยไปนั่งข้างๆ
"อรุณสวัสดิ"...จริงๆมันเที่ยงแล้วละ
"กลับบ้านพี่เลยไหม"มันถาม
"อืม"ผมผยักหน้าหงึกๆ
"เป็นไรรึเปล่า?"
"เปล่า"...บอกมรึงกรูอายตายเลย
"แน่ใจ"มันดับบุหรี่ยิ้มเจ้าเล่ห์
"แน่ใจดิ"
"ไม่บอกจะปล้ำหน้าบ้านไอ้ยุทเลยเนี่ยแหละ"
มันใช่แค่พูดคับมันเหยิบเข้ามาใกล้ๆผมแล้วล็อคเอวไอ้เรียบร้อยแถวมาไซร้อีก
"ไม่เอานะเว้ยมึง....เฮ้ยอย่ากัดดิวะ....อืม....บอกแล้วๆ"...พอเถอะเดี๋ยวของกรูขึ้น
"ไหงบอกเร็วจังวะขออีกนิดดิ"ตามันเป็นประกาย
"เออทำไปเลยกรูไม่บอกแล้ว"...ไอ้หื่นเอ้ยลืมไปของมรึงมันเลยหื่นเป็นลามกไปแล้ว
"โอ๋ๆๆไม่แกล้งแล้วทำไมคับ?"
"ก็...เมื่อกี้ตอนตื่นกรู..."ผมพูดแล้วเงียบมันก็เอียงคอนิดๆประมาณรอคำตอบอยู่
"ก็...กรูไม่เห็นมึงเลย...รู้สึกแปลกๆ"พูดแล้วมันเงียบเลย...หัวเราะผมชัว...แต่ผิดคาด
"ขอโทษนะ"มันยิ้มแล้วกดจมูกลงที่แก้มผม
"วันหลังมรึงลืมตาตื่นจะได้เห็นหน้ากรูคนแรกนะสัญญา"มันเอามือผมไปเกี่ยวก้อยกับมัน
"สัญญาแล้วนะมรึง"เล่นเป็นเด็กไปได้พวกผมแต่ก็โอเคนะ
"ไอ้ต้องมรึงไปหวานบ้านมรึงได้ไหม"ไอ้พี่ยุทเดินมาท่าทางงัวเงีย
"หุบปากไปเลยไอ้ยุทกรูว่ามรึงรีบหาเมียเหอะวะเดี๋ยวไอ้ที่มีอยู่มันจะใช้การไม่ได้"
ไอ้ต้องมรึงปากหมาได้ใจกรูมาก
มันคำตามที่มันพูดจริงๆถ้าวันไหนผมไม่ได้นอนกะมัน
มันจะโทรมาปลุก ช่วงแรกๆผมบอกมันว่าไม่เป็นไร
เพราะเวลามันกะผมไม่ค่อยตรงกัน(เวลานอนกับตื่น) มันบอกว่า
"ก็ตื่นมาไม่เจอหน้ากันได้ยินเสียงก็ยังดีนี่พี่จะได้คุยจะเต้ยก่อนนอน"
...ได้ใจกรูละไอ้ปากหวาน
ถ้าวันไหนผมไปบ้านมันก็ไปทำงานกับมันด้วยสนุกดีคับเพราะผมเรียนรู้งานในสตูด้วย
ผมเลยเนียนเหมือนเด็กมาฝึกงาน รู้สึกดีกว่าเรียนในห้องเรียนเยอะ
ส่วนจันทร์ถึงศุกร์ผมก็เรียนอยู่ที่กรุงเทพ วันหยุดเสาร์อาทิตย์ส่วนใหญ่ผมกับมันก็คลุกอยู่ที่สตู
ทำให้วันหยุดของผมหมดไปอย่างรวดเร็วคับนี่เองที่ว่าเวลาคนเรามีความสุขเวลามันจะเดินเร็ว(โคด)
"เต้ยตื่น...เฮ้ยๆ...ตื้นเว้ยไอ้เด็กขี้เซา"มาละออร์กาไนเซอร์ส่วนตัวของผม
"ตื่นแล้ววววว...วันนี้ไม่มีงานหรอ"ผนตื่นมาตาสลึมสลือ
"อืมไปอาบน้ำได้แล้วเด๋วพี่ไปส่ง"
วันไหนมันไม่มีงานก็เป็นแบบนี้แหละคับ มันจะบึ่งรถมาเพื่อปลุกผมแล้วไปส่ง
เสร๊จมันก็กลับไปนอนบ้านผมพอตกเย็นมันก็มารับไปทานข้าว
"พี่ต้องไป..."พอแต่งตัวเสร็จกำลังจะเรียกมันปรากฏมันหลับคาเตียงผมเรียบร้อย
รู้สึกเหมือนผมทรมานคนแก่เลยเหะ...ก็น่าเหนื่อยอยู่หรอก
ผมลงไปนั่งข้างๆมันแต่ไอ้คนที่นอนอยู่ดึงตัวผมไปนอนด้วยอีก
"มรึงกูต้องไปเรียน"ผมพูดเบาๆแล้วลูบผมมัน
"อืม...ขอแปปนะ"มันกอดผมแล้วก็หลับต่ออย่างรวดเร็ว
...เป็นคนที่เหนือความคาดหมายเสมอจริงๆมันนะ
"ไปสายหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง"ผมพูดกับตัวเองเบาๆซุกมันแล้วนอนต่อ
...สรุปได้ไปเรียนตอนบ่ายอีกแล้วตกลงมันดีไม่ดีวะชีวิตกรู
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
