ไหงพี่เจี๊ยบเนื้อหอมแบบนี้แหละ
ลืมผมแล้วเหรอชริๆไปต่อกันดีกว่า
ตอนที่ 10
"ไม่เจอกันนานสบายดีไหม"พ่อผมหันมาทัก
"ก็ดี...พ่อมาทำอะไรที่นี่"
"แกเลี้ยงดีน่ะเนี่ยเจี๊ยบมารยาทเหมือนแกเปี๊ยบ"พ่อหันไปพูดกับพี่เจี๊ยบ
"ลุงหลอกด่าผมป่ะเนี่ย"พี่เจี๊ยบหันไปมองค้อนพ่อผม
"555เปล่าๆลุงชม"...ฮาไหมละพ่อกรู
...
"ตกลงพ่อมาทำไรเนี่ยมือถือผมก็มีไม่โทมา"
"โทมาแล้วแกเคยรับไหมเจี๊ยบอยู่ด้วยก็ดีแล้วลุงมีเรื่องจะพูดด้วย"
"เรื่องไรคับ"พี่เจี๊ยบหันไปถามพ่อผม
"เรื่องเรียนต่อลุงไม่อยากให้เต้ยเรียนอาชีวะแถวนี้คงจะ..."
"ผมบอกแล้วผมจะเรียนที่นี่แม่ก็อนุญาตแล้ว"...เรื่องดิผมจะยอม...
"ตอนนี้แกอ้างแม่ไม่ได้แล้ว แม่แกไม่เกี่ยว"พ่อหันพูดจริงจัง
"พ่อหมายความว่าไง"
"พ่อกับแม่เลิกกันแล้ว"
"ห๊ะ!?"ผมรู้ว่าพ่อแม่ทะเลาะกันมานานแต่ก็ไม่น่าถึงขั้นเลิกกัน
ดูจากหน้าพี่เจี๊ยบก็คงเพิ่งรู้เหมือนกัน
"พ่อจะดูแลแกเองส่วนพี่สาวแกก็ให้แม่เค้าดูไป"ผมหันมามองพวกผมเห็นพวกผมไม่พูดอะไรเลยพูดต่อ
"ร.ร.แกพ่อหาให้แล้วอยู่ที่เดียวกับไอ้ต้นมันแกจะได้ไม่ต้องมีปัญหา"
"แต่ถึงงั้นเต้ยก็คงกลับมาที่นี่ได้ใช่ไหมคับลุง"พี่เจี๊ยบเริ่มถามพ่อผมบ้าง
"นั้นหล่ะที่ลุงมา...เต้ยพ่อจะให้แกย้ายกลับไปอยู่กรุงเทพ"
"ทำไม!?"...ผมไม่อยากไปทำไมผมต้องกลับไปที่แบบนั้นด้วยผมเพิ่งกลับมาที่นี่เอง...
"ญาติแม่แกอยู่แถวนี้เยอะพ่อไม่อยากให้มีปัญหา อีกอย่างสังคมที่นั้นก็ดีกว่า"
"ดีกว่า!!!ไอ้แบบนั้นนะน่ะดีกว่า"ผมขึ้นเสียง
"แล้วแกคิดว่าไอ้การที่แกเล่นดนตรีกินเหล้าเละเทะแบบนี้มันดีกว่ารึไง"
"...ก็..."ผมพยายามหาคำมาเถียงแต่มันเถียงไม่ออก
"ถามพี่แกสิว่ามันพอกินไหมพ่อไม่รู้หรอกน่ะว่าแกคิดไรอยู่"
"ลุงใจเย็นสิคับผมว่าเรื่องเรียนเด๋วผมคุยกับเต้ยให้"พี่เจี๊ยบแกพยายามให้พ่อผมเย็นลง
"ลุงก็ไม่ได้อยากจะว่าเจี๊ยบหรอกน่ะแต่มันก็เป็นเรื่องจริง"
"ผมเข้าใจคับ"พี่เจี๊ยบแกไม่เถียงอยู่แล้วญาติผู้ใหญ่
...ที่ผ่านมาพ่อไม่เคยมายุ่งกับผมเลยแล้วนี่อะไรอยู่ก็มาสั่งโน้นสั่งนี่...
"เต้ยขึ้นห้องไปก่อนไป..พี่คุยกับลุงให้เอง"พี่เจี๊ยบขยี้หัวผมแล้วยิ้มให้
"อืม"ผมก็ขึ้นไปข้างบนตามที่บอก
ผมไม่รู้หรอกว่าพี่เจี๊ยบคุยไรกับพ่อผม...ไม่อยากฟังไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว...
ทั้งๆที่ผมว่าจะไม่ทำแบบนี้แล้วน่ะแต่...พอหงุดหงิดแล้วหัวมันปวดเหมือนจะระเบิด
ผมเดินไปคุ้ยๆแถวหัวเตียงจำได้ว่าพี่แกเคยโยนมีดไว้แถวๆนี้สักพักผมก็เจอ
ผมถอดเสื้อออกแล้วเขวี้ยงไกลๆตัวแล้วใช้มีดกดลงที่แขนแล้วค่อยๆลาก
...เจ็บ...ผมพยายามกัดฟันไม่ให้เสียงรอดออกมา
ไอ้ต้นที่เป็นเพื่อนกันผมตั้งแต่ผมขึ้นม.1ก็เคยถามว่าทำแบบนี้มรึงไม่เจ็บเหรอ
...เจ็บดิเพราะเจ็บไงถึงทำ...มันก็บอกว่าไม่เข้าใจอยู่ดีแล้ว
ถ้าไม่ทำแล้วมรึงจะเป็นยังไงผมหันไปยิ้มให้มันก่อนตอบ...มรึงไม่อยากรู้หรอก...
ผมทำแบบนั้นอีก2-3ครั้งแล้วเดินไปนั่งข้างหน้าต่างคิดไรไปเรื่อยเปื่อย
"เหม่ออะไรอยู่!?"พี่เจี๊ยบแกเดินมานั่งข้างผมหลังจากคุยกับพ่อผมเสร็จ
"...เปล่านี่"ผมเอาแขนหลบข้างหลัง
"เฮ่อ!เอาอีกแล้วมรึงเป็นลูกหมารึไงคลาดสายตาไม่ได้เลย"พี่แกดึงแขนผมไปดู
"พี่ก็ดูแลลูกหมาตัวนี้ให้ดีๆสิคับ"พอเจอแบบนี้ผมรู้สึกว่าพี่เจี๊ยบเหมือนพ่อมากกว่าพ่อผมอีก
พี่แกใช้นิ้วปาดๆเลือดออกดูที่แผลแล้วยิ้มมุมปาก...นี่ก็โรคจิตอีกคนเห็นเลือดแล้วเป็นแบบนี้ทุกที...
"นั้นดิก็ว่าดูดีแล้วน่ะแต่มันซุกซนอยู่เรื่อยอืม...แผลลึกเหะไปอาบน้ำไปเด๋วพี่ทำแผลให้"
"พ่อละ!?"
"กลับไปแล้วเห็นบอกพรุ่งนี้มีประชุม"
...สุดท้ายพ่อผมก็เลือกงานเหมือนเดิม...
ผมกับพี่เจี๊ยบก็ไปอาบน้ำ(คิดไรอยู่ไม่ได้อาบพร้อมกันน่ะ
)
เสร็จพี่แกก็มานั่งทำแผลให้ผม
"กรูคุยกับพ่อมรึงแล้ว"พี่เจี๊ยบเริ่มพูดขึ้นมาก่อน
"ก็เห็นอยู่ว่าคุยมา"
"กวนตีนน่ะมรึง"
พี่แกล้งเอานิ้วดีดที่แขนผม
"โอ๊ย!เจ็บน่ะพี่"
"ทีตอนทำไม่เห็นบ่น"
"ก็ตอนนั้น..."
"รู้แล้วช่างมันเถอะ...มรึงคงต้องทำตามพ่อมรึงบอก"
ผมเงียบรอพี่แกพูดต่อ
"กรูรู้ว่าพ่อมรึงไม่เคยมาดูมรึงแต่ในเมื่อเค้าอยากมาดูแลมรึงแล้วมรึงก็ควรเปิดโอกาสให้เค้าบ้าง"
"ยังไง?ให้ผมทำตามที่เค้าบอกทุกอย่างเหรอ"
"ก็ไม่ถึงขนาดนั้นอย่างน้อยมรึงก็อาจแวปไปมาได้"
"อืม"พี่เจี๊ยบทำแผลให้ผมเสร็จผมก็ทิ้งตัวลงนอนส่วนพี่ก็เอายาไปเก็บ
ปกตินอนคนละห้องแต่วันนี้ขี้เกียจพี่เจี๊ยบแกก็ชินแล้วไม่ได้ว่าอะไร
"มรึงชอบไอ้ต้องหรอ!?"อยู่พี่แกก็ถามแล้วนอนข้างๆผม
"...ไม่รู้...อาจจะมั้ง"
"ถ้ามรึงจะชอบมันกรูก็ไม่ว่าหรอกน่ะ"
"ไม่ว่าแต่ต่อยเลยอะดิพี่น่ะ"
"555ก็อาจจะว่ะ...คบกันก็ดูดีหน่อยละกันอารมณ์ขึ้นๆลงๆทั้งคู่"
"พี่ก็พอกันน่ะแหละ"
"เวนไอ้ลูกหมานี่"พี่เจี๊ยบแกหันมาตบหัวผม
ผมกับพี่ก็คุยกันไปเรื่อยๆอยู่ก็เงียบหันไปดูพี่แกหลับแล้ว
ผมก็นอนคิดเรื่องที่พี่แกพูดกับผม...บางทีผมอาจจะชอบมันแล้วก็ได้...
พอตื่นขึ้นมาอีกทีพี่เจี๊ยบก็หายไปแล้วผมเลยลงไปข้างล่างก็เจอพี่แกนั่งเล่นเกมอยู่
ไม่เข้าใจว่าทำไมเวลาเล่นเพลต้องนั่งยองๆปากคาบแปรงสีฟันเล่นด้วย
มันบอกว่าแปรงฟันไปเล่นไปสนุกกว่า...กรูละเบื่อ...
"อันอี้ไอ่อีอานอ่ะ"พี่แกยังคาบแปรงอยู่
"อะไรไม่รู้เรื่อง"
"อันอี้ไอ่อีอานอ่ะ"
"อะไรอย่าพูดภาษาดาวอังคาร"สุดท้ายพี่แกก็ยอมเอาแปรงออกจากปาก
"วันนี้ไม่มีงานน่ะแค่นี้ก็ไม่รู้เรื่องหูถั่วน่ะมรึง"
"คับผมโทดคับที่ไม่รู้เรื่อง"
"แต่เย็นๆไอ้ต้องจะมาหา"
"หนีไปหาพี่ยุทได้ไหม?"
"อย่าหนีปัญหาสิคับไอ้น้องชาย"
Ps.ไอ้ต้องเรตตกละ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
