หัวข้อ: "Cloud"

[moonlightjoe]

สนุกครับ คลุมเครือสมกับชื่อเรื่อง "Cloud" จริงๆ  รออ่านตอนต่อไปนะครับ

[Ju]

อ่านแล้วก็งง

ต้องติดตามตอนต่อไป

 

[AllRiseApril]

งงอะ  ตัวละครมันเยอะมั้ย? ก็ไม่มากเนอะ
แต่ทุกคนดูเล่ห์เยอะมากกกกกกกกกกกกกกก
แบบเชื่อได้มั้ยเนี่ยย  จงใจใช่มั้ยคะ *หัวเราะ*

[donutnoi]

  รอตอนต่อไปค่ะ เผื่อจะเข้าใจมากขึ้น

[hpsky]

อ่านเม้นอื่นมีแต่คำว่า งง งง แล้วก็งง
งั้นเค้างงด้วยอีกคน

[Satang_P]

อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป 

[mr_longza]

ให้กำลังใจและติดตามครับ

[เพื่อนบ้าน]

พี่กาวกับลุงเค้าคุยอะไรกันว๊าาาา ไม่เข้าจายจริงๆๆ
ชอบพูดสั้นๆเข้าใจกันเอง วุ้ยยย
ส่วนน้องตุ๋นก็ดูซื่อๆ เปิดเผยแต่ก็ไม่แน่ว่าจะจริง
คนหล่อก็ปอยจังว่าแต่ละคนไว้ใจไม่ได้ งั้นพี่ก็ไม่ไว้ใจใครทั้งนั้นอ่ะ
พระเอก นายเอก ไม่เชื่อใครสักคน ลุงตอนแรกๆก็เหมือนคนร้าย
แต่ดูๆไปก็คงไม่แย่อย่างที่คิด โอ๊ยยย มึน รอตอนต่อไปจ่ะ

บวกและบวกให้เด็กสปอยยยย

[yayee2]

อึมครึมแบบนี้ก็ชอบนะ เพราะทำให้เกิดอาการใคร่รู้ และทำให้ได้คิดวิเคราะห์สนุกดี

[little_nok]

สะปอยมาเหอะ ยังไงก็งงเท่าเดิม
ดีใจมีเรื่องใหม่มาให้ติดอีกแล้ว
ตอนที่ 1  รู้สึกแปลกๆ
ทำไม ไข่ตุ๋นเชื่อคนง่าย เขาว่าพี่สาวติดหนี้เขา ยังไม่ทันถามพี่ก็จะชดใช้แทนแล้วหรือ
เงินไม่ใช่น้อยๆ หลักพันหลักหมื่นน่ะ  เป็นล้านๆ อ่ะ
แล้วไข่ตุ๋น ทำงานเก็บเงินซื้อรถเอง เป็นนศ.ทำงานพิเศษแค่นั้น ไม่น่ามีเงินเหลือพอซื้อรถได้น่ะ
อีตาชีคนี่ทำอาชีพอะไร แปลกประหลาด
อ้าววว ไจฟ์บอกตัวละครพูดโกหกนี่หน่า

[from_mars]

ว้าย มีสป ยด้วย ดีจัง ไม่ต้องคิดมาก
ว่าแต่สปอยหลอกเราป่ะ 555

นายชีคสับขาหลอกน้องเหรอ ร้ายนักนะ เชอะ
น้องท่าทางไม่อารมณ์ร้ายเท่าไหร่(เหรอ????) ต้องรอดูกันต่อไป ฮา
รออ่านต่อ และขอบคุณสุดหล่อทั้ง 2 นะจ๊ะ

[indy❣zaka]

ว้าววววว  มาอีกเรื่องแล้ว นักเขียนคนขยันประจำเล้า 
(ขอซูฮกจริงๆ อัพนิยายเร็วสุดๆได้ใจคนอ่านมากกกจ้ะ )


เปิดนิยายได้น่าสนใจ น่าติดตามเช่นเคยค่ะ 
เนื้อเรื่องชวนให้คนอ่านเอาเก็บไปคิด  ลุ้นทายว่าเนื้อเรื่องมันจะเป็นยังต่อ 
สรุปคือ ยังเป็นกลิ่นอายแบบนิยายสืบสวน(?)โรแมนติคตามไสตล์คุณไจฟ์ทีเช่นเดิม  ซึ่งแค่นี้ก็รู้ว่าสนุกแน่ๆแล้วอ่ะ   


เพราะงั้นขอติดตามอ่านด้วยคนนะคะ 

[iforgive]

อะแฮ่ม ๆ ๆ รู้สึกว่าชีคจะตกหลุมไข่ตุ๋นแล้วนะ  แต่ยังไม่รู้ตัว

[mystery Y]

เรื่องช่างลึกลับซับซ้อนดีจัง ติดตามตอนต่อไป~

[honeyhoon]

อ่าดีใจจังเลย มีเรื่องใหม่มาให้อ่านอีกแล้ว ติดตามมาตั้งแต่ คอสกับบาลี

[=นีรนาคา=]

เฮ้อออ งง ไม่รู้ใครจริงใครโกหก เกิดอะไรขึ้น ได้แต่รอตอนต่อไป อิอิ

[armmyrine]

      อ่านเรื่องนี้ต้องใช้สมองอย่างหนัก. [ปกติไม่ค่อยได้ใช้ ].  ติดตามจ้าาาา

[nunnuns]

เริ่มก็น่าติดตามแล้ว ^^

[malula]

อึมครึม สมเป็นหน้าฝน
อิตาชีคทำงานไรก็ไม่รู้
แล้วทำไมทุกคนต้องโกหก
นี่อย่าบอกว่าไข่ตุ๋นก็โกหกด้วยนะ
ถ้าโต้งเป็นคนเดียวที่ไม่โกหก งั้นเราจะจับตาดู

[@PurPle SuN@]

มารอติดตามตอนต่อไป ไข่ตุ๋นจะเป็นไงบ้าง

[Giniz]

มันเครียดตรงอ่านสปอยเนี่ยแหละ
ถึงกับต้องย้อนกลับไปด้านบนแล้วอ่านใหม่อีกรอบ
(นี่ขยันยิ่งกว่าอ่านหนังสือช่วงสอบอีกนะ 555+)
รอตอนต่อไปวันพรุ่งนี้ 

[mro]

มาอ่านครั้งแรกค่ะ เพิ่งอ่านถึงหน้าสอง แต่อดไม่ได้ที่จะเม้น สนุกมากๆเลย 

[bulldog17]

อ่านแล้วไม่อยากเชื่อใจใครสักคน(ในเรื่องอ่ะนะ)

[MyTeaMeJive]

ตอนที่ 3

บ้านหรู 2 หลังตั้งอยู่ตรงข้ามกัน เมื่อจอดรถที่โรงรถชิณณะชี้ไปที่บ้านตรงข้ามที่เนื้อที่มากกว่า “นั่นบ้านพ่อฉัน ส่วนฉันอยู่ที่นี่”
แนะนำแค่นี้แล้วก็เดินเข้าบ้าน 

แน่นอนว่าชิณณะเกิดที่บ้านหลังใหญ่ของพ่อกับแม่ ที่ชี้บอกไข่้ตุ๋นไป แต่ที่ดินฝั่งปัจจุบันแม่เป็นคนซื้อไว้ ด้วยเหตุผลที่ว่า หากชิณณะัจะแต่งงานก็จะได้ไม่ต้องย้ายไปอยู่ไกลกัน
ส่วนในบ้านพ่อ ยังมีอาอีก 2 คนคนหนึ่งมีครอบครัวแล้วและมีหลานสาว หลานชายที่เรียนในระดับมัธยม ส่วนอาอีกคนไม่ได้แต่งงาน เป็นครอบครัวใหญ่ที่แสนจะวุ่นวาย
ชิณณะไม่ได้มีปัญหาส่วนตัวกับใคร แต่พอเข้ามหาวิทยาลัย แม่ก็เริ่มถมที่และหาแบบบ้านเพื่อปลูกบ้านหลังนี้ ที่ทุกคนมองว่า เหมือนแม่กำลังเล่นเกมสร้างบ้าน และจากไปเมื่อบ้านสร้างเสร็จ ทำให้มีเพียงชิณณะที่เก็บของย้ายมาอยู่บ้านนี้เพียงลำพัง

ไข่ตุ๋นไม่พูดอะไรเลยสักคำจนอาหารมื้อเที่ยงผ่านไป ไม่มีสีหน้าไม่พอใจ หรือรำคาญ แต่เป็นหน้านิ่งๆ ไม่แสดงอารมณ์ ต่อให้ชิณณะพูดถึงเรื่องของสกาว แต่คำตอบของไข่ตุ๋นก็ยังเป็นความเงียบ
เหมือนเจ้าตัวตัดสินใจแล้วว่า จะทำงานตามคำสั่งเพื่อปลดหนี้ที่มันเหลืออยู่ไม่มากมายอะไร
เมื่อมื้ออาหารผ่านไป ชิณณะพาไข่ตุ๋นไปดูโทรทัศน์ในห้องทำงาน ส่วนตัวเองไปอาบน้ำแล้วลงมาโทรศัพท์ติดต่องาน

ดวงตาสีเข้มเงยหน้าจากเอกสารข้างหน้ามองแผ่นหลังของหนุ่มที่นั่งดูโทรทัศน์
รู้จักกับสกาวเพราะฝ่ายหญิงเดินเข้ามาแนะนำตัวในงานเลี้ยงหนึ่ง และแสดงเจตนาอย่างตรงไปตรงมาว่า ต้องการความสัมพันธ์ในระดับเพื่อนกินเพื่อนเที่ยวเท่านั้น
ชิณณะไม่ได้แปลกใจ เพราะตั้งแต่ยังเรียนอยู่ก็มีคนที่เข้ามาในลักษณะนี้หลายคน แวะเข้ามาแล้วจากไป ฉาบฉวยยิ่งกว่าฉาบฉวย
และในขณะเดียวกัน ชิณณะยังคงคาดหวัง ว่าจะมีใครสักคนที่ไม่ได้เข้ามาหาเพื่อหวังเงิน
ความลึกลับปราศจากที่มาที่ไปกลายเป็นเรื่องที่ชวนให้ค้นหา และทำให้สกาวกลายเป็นคนพิเศษ ที่ชิณณะรู้ก็เพียงหมายเลขโทรศัพท์กับชื่อที่เธอบอก
ความสัมพันธ์ช่วง 3 เดือนแรกคือความลุ่มหลงอย่างแท้จริง ถึงจะไม่อาการหนักถึงกับทำให้เสียการเสียงาน แต่ไม่ว่าอะไรที่สกาวอยากได้ สกาวต้องได้ เป็นช่วงที่ชิณณะหมดไปเป็นล้านโดยไม่รู้ตัว   
แต่เมื่องานของชิณณะเริ่มรัดตัวมากขึ้น ช่วงเวลาที่พบกันเริ่มห่าง เริ่มมองเห็นความผิดปกติที่มันชัดเจนขึ้น เวลาคุยกันก็ถามเรื่องส่วนตัวมากขึ้น สกาวก็จะเปลี่ยนเรื่องคุยไปได้ทุกครั้ง
จนกระทั่งเช้าวันหนึ่งที่ชิณณะตื่นขึ้นมาในโรงแรมด้วยอาการมึนงง แล้วพบว่า ทรัพย์สินส่วนตัวทั้งหมดหายไป

เว้นอยู่อย่างเดียวที่ยังเหลืออยู่ คือแหวนของแม่ที่ใส่ไว้ที่นิ้วก้อยข้างซ้าย
มองสกาวในแง่ดี ก็คือเพราะสกาวรู้ว่านี่คือของสำคัญของแม่

แต่มันยากที่จะยอมรับว่าคนที่ผ่านมาขนาดนี้ นักธุรกิจระดับนี้โดนนักศึกษาสาวหลอกมานานหลายเดือน เพื่อที่จะรูดทรัพย์ปิดรายการ
ให้เลขาฯ ส่วนตัวไปสืบหา กลับพบว่าหมายเลขโทรศัพท์ที่ใช้ติดต่อกันมานานเป็นแบบเติมเงิน ต้องย้อนกลับไปตามรอยที่สกาวเอาบัตรเครดิตไปใช้ซื้อของและแลกเงินสด
ทั้งที่โกรธที่โดนหลอก แต่ในช่วงแรกชิณณะก็ไม่ได้แจ้งความ ทั้งไม่ได้จ้างนักสืบอย่างที่บอกกับ 2 พี่น้อง เพราะลำพังแค่นี้ก็ไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ถ้าเป็นข่าวยิ่งสูญเสียความน่าเชื่อถือ
การตามหาสกาวจึงเป็นเพียงการตามหาด้วยเบาะแสที่จำกัดอย่างยิ่ง หนึ่งในนั้นคือ ชายหนุ่มอีกคนที่สกาวเรียกว่า “ตุ๋น” กับภาพจากหน้าจอโทรศัพท์ และชายที่ถูกเรียกว่า "น้าเก้ง" ตามที่ได้ยินสกาวคุยกับตุ๋นว่าเป็นเจ้าของร้านเหล้ารุ่นพ่อ ผ่านไปนานหลายเดือนถึงได้เบาะแสว่า มีร้านเหล้าเก่าๆ แห่งหนึ่งมีเจ้าของร้านชื่อเก้ง กับหนุ่มที่ชื่อไข่ตุ๋น

เป็นความบังเอิญชนิดหนึ่งในล้าน เพราะชิณณะมีนัดกับเพื่อนรุ่นพี่ที่ร้านใกล้ๆ แล้วได้ยินเด็กในร้านทักทายชายรุ่นใหญ่ว่าน้าเก้งแล้วถามหาไข่ตุ๋นว่าวันนี้มาที่ร้านหรือเปล่า เมื่อชายคนนั้นผ่านไป ถึงได้เรียกเด็กในร้านมาคุย ทำให้รู้ว่าร้านของน้าเก้งอยู่ไม่ไกล
แม้จะมีอัตราความสำเร็จที่จะพบไม่ถึงร้อยละ 5 แต่ชิณณะมาที่ร้านนั้นเพราะความคิดที่ว่า ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย
มานั่งตั้งแต่ทุ่มเศษๆ และที่ยังนั่งไปได้เรื่อยๆ ก็เพราะเห็นว่ามีเพียงเจ้าของร้านที่ทำทุกอย่างในร้าน และผู้หญิงที่คาดว่าจะเป็นภรรยาน้าเก้ง ทักถามว่าวันนี้ไข่ตุ๋นจะมากี่โมง
เป็นการพูดคุยกันเพียงแค่ไม่กี่ประโยคที่ทำให้ชิณณะอดทนรอต่อไปได้
จะว่าไปเงิน 2 ล้านเสียดายก็จริง แต่โกรธที่โดนหลอกมากกว่า 
แต่พอเห็นเด็กหนุ่มคนนั้นเดินเข้ามาในร้าน กลับมีความคิดอื่นเข้ามาแทรก ยิ่งนั่งอยู่นานมองให้นาน ยิ่งสงสัย ถึงจะมีรูปร่างหน้าตาคล้ายกันจนเดาได้ว่าน่าจะเป็นพี่น้อง แต่หนุ่มคนนี้ "นิ่ง" กว่าสกาวมากมายนัก ดวงตากลมคู่นั้นปราศจากความเป็นมิตร สีหน้าเรียบเฉย ก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่หลังแคชเชียร์ และเสิร์ฟไปตามที่น้าชายเรียก
ขณะที่สกาว ช่างอ้อน ช่างเอาใจ อ่อนหวาน และเจ้าชู้ มีลูกล่อลูกชนแพรวพราวที่จะทำให้ชิณณะพอใจ แม้ว่าจะมีเรื่องราวบางอย่างในห้องนอนที่หากพูดออกไป ชิณณะจะโดนหัวเราะเยาะก็ตาม
ถ้าไม่ใช่เพราะรูปร่างหน้าตา และชื่อ ชิณณะก็คงคิดว่าคงไม่ใช่ตุ๋นคนที่สกาวคุยโทรศัพท์ด้วย
ปัญหาก็คือยิ่งมองหนุ่มคนนั้นนานเท่าใด ยิ่งรู้สึกเหมือนติดอยู่ในกับดัก จนต้องเตือนตัวเองว่าพลาดมาแล้วครั้งหนึ่ง อย่าพลาดซ้ำอีก
สมุดบัญชีที่หนุ่มคนนี้พาซื่อส่งมาให้เพื่อเป็นหลักฐานว่า พร้อมที่จะใช้เงินคืนพี่สาวกลายเป็นกุญแจสำคัญที่นำไปสู่อดีตของ 2 พี่น้อง
เพราะมันคือข้ออ้างที่ดีที่จะเอาไปใช้อ้างกับคนอื่นว่า พบหนุ่มคนใหม่น่าสนใจและอยากรู้ประวัติเบื้องต้น ถึงมันจะดูยุ่งยากเกินความจำเป็น แต่ชิณณะก็ยังคงอ้างต่อไปได้ว่า ไม่อยากโดนหลอก
ส่วนเรื่องที่โดนสกาวหลอก ไม่มีใครรู้ แล้วว่าที่จริง สกาวก็ไม่ได้อยู่ในฐานะคนรักมาตั้งแต่แรก อาจเคยเดินเที่ยวด้วยกัน แต่ไม่เคยพาไปงานที่ไหน ทุกอย่างเป็นไปตามที่สกาวต้องการ

เวลาเพียงไม่กี่วันที่ใช้สืบหาประวัติของหนุ่มคนนี้ ทำให้รู้เรื่องมากกว่าที่คิด
2 คนพี่น้องใช้ชีวิตที่ตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิง พื้นฐานครอบครัวของพี่น้องคู่นี้ถือว่ามีฐานะดี แล้วก็เลยพาลสงสัยต่อไปว่า สกาวเอาเงินมากมายเหล่านั้นไปทำอะไร
หรือเอาไปเลี้ยงดูใครอีกคนอย่างที่พบเห็นอยู่เสมอ  นั่นอาจเป็นเหตุผลที่ทำให้สกาวทำตัวลึกลับ
แต่ช่วงเวลาที่พบเจอกับไข่ตุ๋นแค่สั้นๆ ทั้งที่มหาวิทยาลัย มาจนถึงการเสี่ยงให้พบกับคุณหญิงสุกัญญาในวันนี้ ทำให้ชิณณะต้องยอมรับว่า โลกที่ชิณณะกับสกาวอยู่นั้น เป็นโลกคนละใบกับที่ไข่ตุ๋นอยู่
ไข่ตุ๋นไม่ถึงกับใสซื่อจนไม่รู้อะไร แต่เหมือนเขาอยู่ในที่สว่าง รับรู้ว่ามีปัญหาแต่จะวางตัวเป็นคนนอก
ขณะที่ชิณณะกับสกาวอยู่ในโลกที่ต้องต่อสู้แย่งชิง เพื่อให้ได้ผลประโยชน์
เพราะอย่างนี้ มันถึงได้ย้อนกลับไปที่ว่า คนอย่างชิณณะไม่น่าจะโดนนักศึกษาหลอก!

“รถคันที่ผมใช้อยู่คุณคิดว่าจะขายได้สักกี่แสน” ไข่ตุ๋นถามโดยที่ไม่ได้หันมามอง
“ต้องเอาไปให้ร้านตีราคา อย่าคิดเอาเอง แล้วตอนที่เปลี่ยนคันเก่าทำยังไง”
“ขับกลับไปคืนพ่อ แล้วก็ขับคันนี้มา”
ชิณณะเลิกคิ้วสูง “เพราะทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตได้มาง่ายๆ ถึงได้คิดอะไรง่ายๆ กันทั้งพี่ทั้งน้อง”
“จะดีหรือจะเลวมันก็ตัวผม ทำไมคุณชอบว่าไปถึงคนอื่นๆด้วย” ไข่ตุ๋นลุกขึ้นหันกลับมามอง
“เพราะมันเป็นอย่างนั้นไง” ชิณณะลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงาน “ตกลงจะขายจริงๆ หรือไง"
ไข่ตุ๋นเม้มปากแน่น ดวงตากลมจ้องมองมาตรงๆ ทำให้ชิณณะต้องยอมรับอีกอย่าง หนุ่มคนนี้ทิฐิเอาเรื่องเหมือนกัน

ขณะที่ไข่ตุ๋นประเมินความเป็นชิณณะ
ผู้ชายคนนี้คือคนที่โดนพี่หวานหลอกเงินไป 2 ล้าน แล้วก็มาพาเขาไปให้คนแก่พวกนั้นแทะโลม จากนั้นก็เปลี่ยนใจพาไปดูแลคนป่วย
เขาคงเจออะไรบางอย่างที่ทำให้เปลี่ยนใจได้ชนิดหักมุมขนาดนี้

“ขอบคุณที่มองผมในแง่ดี แต่ผมไม่ใช่คนดีนักหรอก”
“แต่ถ้าเทียบกับฉันแล้วก็พี่สาวเธอ ยังพอจะจัดให้อยู่ในกลุ่มที่ดีกว่า”
ไข่ตุ๋นหรี่ตาลง ฉุกใจคิดว่า ชิณณะอาจไม่รู้เรื่องบางอย่างของพี่สาว แต่ต้องหยุดความคิดเมื่อชิณณะพูดต่อไป
“ไม่ว่าใครจะพบเจอกับอะไรมา เลวร้ายขนาดไหน แต่เรามีทางเลือกที่จะแก้แค้น ตาต่อตา หรือเชือดนิ่มๆ ให้มันตายไปช้าๆ หรือไม่....ก็มองข้ามมันไปให้มันกลายเป็นอากาศเหมือนกับที่เธอทำอยู่”
คนตัวผอมบางกลืนก้อนน้ำลายลงคอ ขณะที่ชิณณะก้าวเข้ามายืนอยู่ข้างหน้า
“จูบเป็นมั้ย”
“ห๊ะ” ไข่ตุ๋นก้าวเท้าถอยหลังทันที แต่แขนแข็งแรงเพียงข้างเดียวกลับกอดรัดไว้ จนเซเข้ามาปะทะอกกว้าง
ชิณณะยิ้มมุมปาก “ตกใจทำไม อย่าบอกนะว่า อายุขนาดนี้แล้วยังไม่เคยจูบใคร”
ไข่ตุ๋นจ้องมองดวงตาสีเข้ม....คนตัวโตคนนี้ชอบเล่นเกม ดูไม่ออกเลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ แต่ทำไมถึงได้เสียท่าให้กับพี่สาวได้....
“มันเป็นงานด้วยหรือเปล่า”
“แน่นอน ก็บอกแล้วไงว่า เธอต้องตามใจฉัน”
“ผมบอกแล้วว่าผมไม่นอนกับคุณ”
คนตัวโตหัวเราะที่มุมปาก “แค่จูบ ไม่ได้ชวนให้นอนด้วย เว้นแต่เธอจะแถมให้”
“ไม่!” ไข่ตุ๋นตะโกนเสียงดังเต็มหน้าคนตัวโต ดิ้นรนจากแขนที่โอบรัดไว้แน่น
มือใหญ่บีบที่กรามดันให้เงยหน้ารับริมฝีปากที่บดขยี้ลงมาหา ทั้งก้าวร้าว และรุนแรงฟันคมขบที่ริมฝีปากบางแล้วดูดดุน
ร่างกายผอมบางในแขนสั่นไหว หยดน้ำตาสัมผัสที่ปลายนิ้ว
ชิณณะถอนริมฝีปากออก กอดร่างผอมบางไว้แน่น ไม่มีเสียงใดๆ ให้ได้ยิน มีเพียงหมัดเล็กๆ ที่ทุบแผ่นหลังและสีข้าง ความพยายามดิ้นรนที่จะหลุดออกไปจากอ้อมแขน
“ปล่อย”
ทันทีที่ปล่อยไข่ตุ๋นก็รีบจ้ำไปที่ประตู ชิณณะรีบคว้าข้อมือไว้
“จะไปไหน”
“กลับบ้าน”
“เดี๋ยวได้มั้ย พี่  ฉันจะไปส่ง”
“ผมกลับเองได้”
“อย่าดื้อ ไม่งั้นจะโดนมากกว่าจูบ”
ดวงตากลมดื้อรั้นหันขวับมาทันที “อย่างกับกลัวนักนี่!”
เพียงมือใหญ่ช้อนที่หลังคอดึงเข้ามา ร่างผอมบางก็ปลิวติดอกกว้าง จูบรุนแรงที่ริมฝีปากขบกัดจนเหมือนมีเลือดซึม
ละออกจูบที่แก้ม คนในแขนหอบหายใจ ขาอ่อนแรงจนต้องดึงเสื้อไว้เพื่อพยุงตัว
ชิณณะกดจูบย้ำที่แก้มเปื้อนน้ำตา “อย่าท้าทายแบบนี้อีก เพราะครั้งต่อไปมันจะไม่จบแค่นี้”
ไข่ตุ๋นแตะที่ริมฝีปากบวมเจ่อ เลือดซึม ชิณณะปัดมือออกแล้วจับคางให้เงยหน้าขึ้นมาหา
ดวงตาสีเข้มไล่จากริมฝีปาก จมูกดื้อรั้น และดวงตาที่จ้องกลับมา กระทั่งริมฝีปากหนากดลงมาหาอีกครั้งอย่างแผ่วเบา
โทรศัพท์ที่โต๊ะทำงานของชิณณะดังขึ้น คนตัวโตหันไปมองแต่ยังไม่คลายแขนออก
“อย่าหนีไปไหนนะ”
แต่พอจะก้าวไปรับโทรศัพท์ก็เปลี่ยนใจ ดึงข้อมือบางให้ตามมาที่โต๊ะทำงานด้วย ถึงจะส่งเสียงจิ๊ปากเพราะถูกขัดใจ แต่ก็โดนดึงให้เดินตามมา
เหมือนโทรศัพท์สายนี้จะไม่ใช่คนที่รออยู่ เพราะชิณณะบอกปัดการไปงานเลี้ยงคืนวันพุธ ทั้งหันมามองคนที่ยืนมองอยู่ข้างๆ “ขอโทษครับ ทั้งผมและน้องไปไม่ได้จริงๆ”
พอวางสายไข่ตุ๋นถึงได้ถาม “คนที่คุณพาผมไปหาคืนนั้น”
“ใช่”
“คุณพาผมไปแลกงานประมูล”
“ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว”
“แล้วตอนนี้เอาผมไปแลกอะไรจากคุณหญิง”
“ทำให้คุณหญิงมีกำลังใจที่รอลูกชายคนที่หายไป”
ไข่ตุ๋นยังคงถามทื่อๆ ขณะที่ชิณณะเอนพิงที่โต๊ะทำงานแล้วดึงคนเอวบางให้เข้ามายืนหว่างขา “คุณหญิงเป็นแม่เพื่อนฉันนะ บางทีเราก็ทำงานฟรีกันบ้าง”
“ทำไมงานมันหน้ามือกับหลังมืออย่างนี้”
ชิณณะยักไหล่ “ก็บอกแล้วว่าเธอไม่เหมาะกับงานนั้น”
“แต่ดูเหมือนงานนั้นเขาจะพอใจผม”
คนตัวโตกระตุกเสียงขึ้นจมูก “อยากทำงานนั้นหรือไง”
ไข่ตุ๋นเหยียดปากทันที “นักธุรกิจ ทำอะไรที่มันโปร่งใสไม่เป็นหรือไง”
“ฉันไม่ใช่พ่อเล้านะ ที่ผ่านมาฉันก็ไม่เคยพาใครไป ถึงจะรู้ว่าเขาชอบแบบนั้น ฉันก็ไปคนเดียวทุกครั้งนั่นแหละ”
“แล้วพี่ล่ะ”
“ฉันไม่เคยพาสกาวไปหาใคร ไม่แลกคู่นอนกับใครด้วย นี่คิดเรื่องรสนิยมทางเพศของฉันไปถึงไหนแล้วนี่” ยิ่งคุยกันยิ่งทำให้รู้สึกร้อนตัว
“ก็เห็นเชี่ยว”
ชิณณะหัวเราะแปลกๆ จู่ๆ ก็อารมณ์ดีไม่มีเหตุผล
“ทำธุรกิจมันก็ต้องรู้เขารู้เรา”
“รู้มาก เลยโดนหลอก” ไข่ตุ๋นย้อนให้ตรงๆ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง ชิณณะรับสายแล้วฟังเงียบๆ จนกระทั่งวางสาย
“สกาวอยู่หรือเปล่า”
ไข่ตุ๋นตอบเรียบๆ “เมื่อคืนไม่ได้กลับห้อง”
“พวกเธอเป็นพี่น้องแบบไหนกันเนี่ย ตกลงรักกันดี หรือว่าโกรธกันอยู่”
ไข่ตุ๋นหันไปมองประตูห้องทำงานไม่ตอบคำถามของชิณณะ

=====จบตอนที่ 3========

ขอบคุณที่ให้ความสนใจและติดตาม ผมลงเรื่องวันเว้นวันเพราะเขียนจบแล้ว
พบกันวันพฤหัสบดีครับ
ไจฟ์ครับ

[jeeu]

พี่ชีคถนอมน้องตุ๋นหน่อย
ไม่ใช่อะไรๆก็บังคับท่าเดียว
ไข่ตุ๋นไม่ใช่สกาวนะจ้ะเธอออออ ^^
จูบน้องรุนแรงชะมัด
จิ้มบวกจ้า

[tuek]

พี่ชีคเบาๆน้องตุ๋นหน่อยซิ

[yeyong]

พี่ชีคเจอกันไม่กี่ครั้ง ทำเอาน้องเลือดออกซิบๆ
ถ้าจะเริ่มมีความรู้สึกดีๆให้น้องแล้วสิ

[MiSS-U]

เหมือนจะหวานแฮะ

รออ่านไปเรื่อยๆว่าคู่นี้จะลงเอ่ยยังไง

บวกเป็ด

[winndy]

มาดพี่ชีคตอนแรก ๆ ออกแนวมีงานเบื้องหลังด้วยซ้ำ พออ่านตอนนี้ ค่อยยังชั่ว
พี่แกดูน่ารักขึ้นมาก ชอบตอนจูบน้องตุ๋นด้วยอ่ะ น่ารัก.....

[=นีรนาคา=]

พี่ชีคแอบน่ารักเบาๆ 

มันจะมีเบื้องหลังกว่านี้ป่ะ ตอนนี้อยากรู้เกี่ยวกับสกาวมากอ่ะ