28
///////////////////////////////////////////////////////
“ หมอครับ อาการของแฟนผมเป็นอย่างไรบ้างทำไม เขาบอกว่า มองไม่เห็นอะครับ ” แฟน? คำนี้เขาใช้กับมิวน่าจะเหมาะที่สุดแล้วในเมื่อ มิวคือทุกสิ่งทุกอย่างของเขา
“ ต้องดู อาการอย่างละเอียดอีกทีครับ ว่าสมองส่วนหลังที่กระทบกระเทือนอาจทำให้คนไข้สูญเสียการมองเห็นแต่สมัยนี้ อาจใช้เลเซอร์รักษาหายได้ครับต้องดูอีกที ”
“ อะไรนะครับ จริงหรอครับ.. ”
“ หมอต้องตรวจร่างกายขอองคนไข้อีกทีอย่างละเอียดครับ ”
“ หมอต้องช่วยให้ได้นะครับ”
“ ครับ หมอ จะรักษาเต็มที่ ”แพทย์สูงวัยประจำโรงพยาบาลใหญ่เดินออกไป ซึ่งสร้างความสับสนให้หินเป็นอย่างมาก กลัวกลัวต้องสูญเสียมิว กลัวมิวสูญเสียการมองเห็น
ห้องผู้ป่วย
สองวันผ่านไปอาการมิว ดีขึ้นตามลำดับวันนี้เขาลุกทานอาหารได้แล้ว
มิวนั่งมอง โทรทัศน์ ด้วยสายตาพร่ามัว เขายอมรับว่ากลัว กลัวว่าตัวเองจุสูญเสียการมองเห็นอย่างถาวร ลำพังฐานะอย่างเขาจะเอาเงินที่ไหนไปรักษาคิดไปคิดมาปวดหัว นัก จู่ๆ น้ำตาก็ไหลพรั่งพรู ราวกับทำนบแตก
“ ฮือๆ ......ฮึก ฮือๆ ”ใบหน้าน้อยๆซบลงที่ฝ่ามืออย่างคนสิ้นหวัง
“ มิว ....”หินเดินเข้ามาในห้องหินมิวร้องไห้ถึงกับตกใจ
“ ...... ” เขาหันไปมองหน้าอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกหลากหลายปนกัน
“ ร้องไห้ ทำไม ปวดแผลหรอ ” แผลหรอ .. ก็ปวดอยู่นะแต่ไม่ปวดเท่าหัวใจดวงนี้ที่มันถูกทำร้ายจนไม่เหลือชิ้นดี เจ็บเกินทน เจ็บเกินที่จะเยียวยา..มิวนึกในใจ
“... ” มิวไม่ตอบแต่หันหน้าไปอีกทาง
“ ก็ชั้นเป็นห่วงนายนะ ”คำพูดนี้ถ้าพูดวันวิปโยคนั้นเขาจะรู้สึกดีไม่น้อยแต่ไม่ใช่วันนี้
“ สะใจคุณแล้วใช่ไหมที่เห็นผม มีสภาพอย่างนี้ ” ในที่สุดเขาก็พูดในสิ่งที่ตนอยากพูดตลอดเวลา
“ อะไรนะ ”หินอึ้งไม่นึกว่าคำพูด แบบนี้จะออกจากปากมิว เขาอุส่าห์ช่วยชีวิตให้เลือดให้เนื้อมิวแท้ๆ
“ คุณคงสะใจมากที่ทำลายผมย่อยยับ จนไม่เหลือชิ้นดี สาแก่ใจคุณหรือยัง ” ร่างบางพูดเสร็จก่อนจะทำท่าลุกขึ้น
“ ทำไม พูดอย่างนั้น แล้วนี่จะไปไหน ”
“ ผมจะกลับบ้าน..ผมคิดถึงที่บ้าน ผมจะกลับ ”
“ จะกลับอย่างไง นายยังไม่หายดีเลยนะ ”
“ คุณจะแกล้งผมอีกทำไม ผมหายดีแล้ว รพ.เอกชนหรูๆ แบบนี้ ผมไม่มีปัญญาหาเงินมาจ่ายหรอก...ปล่อย ”
“ อย่าดื้อสิ้...รพ.นี้อยู่ในเครือของตระกูลชั้น ไม่ต้องห่วงเรื่องค่ารักษาหรอกขอแค่นายอยู่ที่นี้ ”
“ ไม่ ” มิวเริ่มขยับร่างกายทีละนิดแต่เมื่อขยับ แผลก็เริ่มปวดขึ้นมาทีละนิด
“ เดี่ยวแผลก็ฉีกหรอก..นั่งนิ่งๆ เดี่ยวคุณหมอจะพาไปตรวจอาการแล้ว ” หินเผลอบีบร่างเล็กเล็กแรงไปหน่อย
หมับบบ..
“ โอ้ยยย ...คุณจะฆ่าผมหรอ ”
“ ขอโทษ ๆๆ ...เดี่ยวทานข้าวจะได้ ทานยา ”
“ พี่แมน กับถั่วพูไปไหน ”น่าน้อยใจนัก ทำไมคนที่อยู่ข้างหน้า กลับไม่ถามหาสักคำ ซ้ำยังมองเขายังกับไส้เดือนกิ้งกือด้วยซ้ำ
“ ไม่รู้ ... ”ในใจพรางนึกถึงวันก่อนที่มิวยังไม่ได้สติ
.....................
“ มึงมาทำไม ไอ้พู ”
“ มาหามิว ”
“ ไม่ต้อง กลับไปได้แล้ว หรือว่าอยากให้กูไล่เมิงออกจริงๆ ”
“ ไล่ออกเลยผมไม่สน หลบไปผมจะไปเยี่ยมมิว ”
“ เอ่อ คุณ ค่ะ นี่ รพ.นะคะ กรุณาเบาๆหน่อยค่ะ ”พยาบาลสาว เห็นว่าทั้งคู่เริ่มส่งเสียงดังจึงเอ่ยเตือนเบาๆ
“ เอ่อ คุณพยาบาลครับ.. จำหน้าไอ้หมอนี้ไว้ ถ้ามาเยี่ยมแฟนผมอีกช่วยเรียก รปภ. ไล่ออกไปทีนะครับ ผมไม่อยากให้แฟนผมเจอกับ ไอ้ผู้ชายคนนี้ ”ในที่สุดหิน ก็ใช้ไม้เด็ด สั่งพยาบาลไม่ให้ถั่วพูมาเยี่ยมมิว
“ นี่ คุณหิน คุณไม่มีสิทธิ์ ”ถั่วพูดอึ้งกับคำพูดของหินมากมาย
“ งั้นเชิญ นะคะ ”พยาบาลสาวผายมือเชิญให้พู เดินออกไปจากที่นี้
“ ฝากไว้ก่อนเหอะ .... ”ถั่วพูพูดอย่างหัวเสียแล้วเดินออกไป
............................................
หลังทานอาหารกลางวันเสร็จ ช่วงนี้หินคลุกอยู่กับมิวแทบทั้งวัน จนไม่เป็นอันทำงานทำการ
“ พักผ่อนได้แล้ว อย่าดูทีวีมาก ”
“ ไหนคุณบอกว่ามีเรื่องอะไรจะคุยกับผม”
“ เอ่อ..พักผ่อนก่อนเหอะแล้วค่อยคุย ”มิวรู้ดีว่าหินจะพุดเรื่องที่รัยรู้ความจริงทุกอย่างเป็นแน่ แต่ทำไม หินถึงยื้อไว้ไม่ยอมบอกก็ไม่รู้ หลังจากทานยายเสร็จมิวเริ่มง่วงและหลับไปไนที่สุด
“ ตามหิน ตกลง บอกเรื่องทุกอย่างกับมิวยัง แล้วนี่มีใคร โทรไปติดต่อ ครอบครัวเขาหรือยัง ”คุณท่านมาเยี่ยมมิวพร้อมกับดิน
“ เอ่อ..คือผมไม่รู้ว่า แม่ของมิวเป็นใครอะ ครับยาย ”
“อ้าว ตายแล้ว ทำไงดีละ ”
“ ผมทราบครับ..แต่ ผมขอโทษทุกสิ่งทุกอย่างกับมิวก่อนได้ไหม ”
“ เออ..หิน ..วันก่อนพ่อกับแม่มึงโทรมาหากูไห้มึงกลับ กรุงเทพด้วนไปเซ็นเอกสารอะไรนี่แหละวะ ”
“เอกสารไรวะ ไม่มีรม มึงก็ จัดการให้กูสิ้..กูไม่ว่าง ต้องดูแล มิว ”
“ ไม่ได้ เอกสารสำคัญนะโว้ยยย ”
“อะไรวะ..กูไม่ว่าง ...เดี่ยวถ้ากูไป ไอ้สัสพู มายุ่งอีก ทำไงวะ เขายิงโกรธเกลียดขี้หน้ากูอยู่ด้วย ”
“ งั้นมึงก็เคลียรกับพ่อแม่ มึงเอง เอาแล้วกันเพราะกูแค่ผู้จัดการไม่ใช่ลูกประธานบริษัทอย่างเมิง ”
“ เออๆ...แม่ง งานไร วะ ”
บ่ายคล้อย มิวหลับไหลมาตลอดทั้งเช้าความรู้สึกเจ็บแปล๊บที่อกแล่นเข้ามาทำให้มิวรู้สึกตัวขึ้นเพราะพาบาดแผลอีกแล้ว
“ มิว ”ดินนั่งเฝ้ามิวหลับใหลอย่างอ่อนโยน ความทรงจำเก่าๆได้ย้อนเข้ามาในสมองดินอีกแล้ว
“ ด....ดิน .....หายแล้วหรอ เป็นไงบ้าง ”
“ ดิน ต้องถามมิวเสียมากกว่าเจ็บมากไหม .. ”
“ จ....เจ๊บ ทั้งกายและใจ เจ็บไปหมด ” ดวงตามิว ฉายแววถึงความเจ็บปวด ขึ้นเรื่อย
“ ขอโทษ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างนะมิว..ได้ข่าว จากพี่หินว่า สายตามิวมองไม่ค่อยเห็น เป็นอะไรมากไหม ”
“ ไม่เป็นไรหรอก...นี่นายคงจะบอกความจริงกับพี่นายแล้วใช่ไหม ” คำพูดนั้นช่างดูห่างเหินกับดินยิ่งนัก
“อืม ..ใช่ ”
“ ดี เหมือนกัน จะได้ล้างมลทินตราบาปที่เขายื่นมาให้เสียที ”
“ แล้ว ...มิว ..จะ เอ่อ.. ”
“ เราจะได้กลับบ้านเสียที เราไม่อยากอยู่ที่นี้ ” ดินชะงักหน้าไปเล็กน้อย
“ ขอโทษ มิว นะ ที่ดินเป็นต้นเหตุ ให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้น ขอโทษ ที่ดินทำไม่ดีกับมิว และขอโทษแทนพี่หินด้วยนะเขาทำไปเพราะไม่รู้เรื่องจริงทั้งหมดมาก่อน”
“ อืม... ไม่เป็นไรหรอก..อย่างน้อยนายก็เคยช่วยชีวิตเรา แต่สำหรับพี่นายไม่มีวันนั้นหรอก ”
“ ทำไม ”
“ ขนาดเราโดน ยิงพี่นาย เขายังแช่งชักให้เราตายเสียด้วยซ้ำ แม้จะโกรธเกลียดกันมากแค่ไหนแต่เมื่อ ความเป็นความตายของเรา อยู่ตรงหน้า นอกจากเขาไม่ช่วยเราแล้ว กลับซ้ำเติมอีก ..เราเกลียดเขา ” หิน ยืนแอบฟังตรงหน้าห้อง หน้าถอดสี สะอึกกับคำพูดนั้นทุกคำ เขาอยากจะแก้ตัวนักว่าตอนนั้น เขาห่วงทั้ง ยายและมิว จนไม่รู้จะทำอย่างไร อะไรไม่รู้ดลใจให้ พูดออกไปอย่างนั้น
“ พี่หินคงร้ายกับมิวมาก ”
“ ไม่ ใช่พี่หินนายคนเดียวนะ ป้าอ่อนด้วยเขาสองคน ใจร้ายมากๆ ฮะ อึก.. ”มิวซะอื้นเบาๆ ภาพแห่งความโหดร้าย ฉายซ้ำอีกครั้ง
“อย่างน้อย พี่หินก็เป็นคนบริจาคเลือดให้มิวนะ..ถ้าไม่มีพี่หิน ป่านนี้มิวก็คงไม่รู้จะเป็นอย่างไร ” มิวสะอึก เล็กน้อย นึกไม่ถึงว่าหินจะช่วย ชีวิตเขา
“อืม ฝากขอบคุณพี่ชายนายด้วยนะ งั้น เราก็เป็นฝ่ายผิดสิ้ ที่เรา โดนยิง และพี่นายก็เสียสละมาบริจาคเลือดให้เราต้องไปกราบขอบคุณเขาไช่ไหม”
“มิว.... ”ดิน ส่ายหน้าเบาๆ เพราะไม่อยากให้มิวคิดแบบนั้นเลย
“ งั้นดินก็เคลียรให้หมด ดินไม่อยากมีอะไรค้างใจกับมิวสำหรับดินก็อยากจะขอโทษนะมิว เรื่องนั้น เรื่องที่นายเข้าใจว่าเราเป็นคนช่วยชีวิตมิว ” มิวงุนงงกับคำพูดของดินก่อนจะตั้งใจฟังเรื่อง ที่พรุ่งพรูออกจากปากอีกฝ่าย
“ ม...หมายความ ว่าไง ” หลังจากที่ฟังความจริงออกจากปากดิน มิวแทบไม่เชื่อว่า ดินจะ นิสัยเลวร้ายไม่ต่างจากพี่ชายตัวเองเลย ร๊ายกว่าเสียด้วยซ้ำ เพราะครั้งนั้นที่มิวประทับใจในความดีของดินวันนั้นวันที่ไปช่วยเขาจากการโดนพวกขี้ยารุมโทรมแท้ที่จริงแล้วเป็นพวกที่ ดินจ้างมาเพื่อสร้างภาพให้ตนเป็นวีรบุรุษไปช่วยเขานั้นเอง นึกแล้วช่างสมเฟช เขามันโง่จริงๆใครทำอะไรให้ดีเข้าหน่อยก็หลงเชื่อตายใจยอมเป็นแฟนเสียง่ายๆ
“ ดิน ขอโทษ แต่เรากับมาเป็นเหมือนเดิมใช่ปะ ”ดิน มองหน้ามิวอย่างสำนึกผิด ก่อนจะกุมมือน้อย เอาไว้ ซ้ำเป็นภาพที่หินแล้วเจ็บปวดหัวในมากที่สุด
ติดตามตอนต่อไปครับ
สั้นไปนิดอย่าว่ากันเลยนะคร๊าบบบบ คริๆ
ขอโทษที่หายไปนานพอดีเป็นไข้หวัดใหญ่อะครับ เลยเขียนไม่ได้ขอโทษจริงๆนะครับ
อ่านแล้วเม้นเยอะๆนะครับ ตอนหน้ามิวอาจได้กลับบ้านแล้ว ใกล้จบแล้ว อิอิ
ตอนนี้กำลังแต่งเรื่องใหม่ อยู่ จะเป็นแนวกุ๊กกิ๊กสบายๆ
ไม่ดรามาโหดร้ายเหมือนเรื่องนี้เพราะเขียนแล้วปวดหัว มันเหนื่อยมากๆ
หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า // Drama [03/12/2555] P.59 จากนี้จนนิรันตร์...จบแล้วนะ :) (อ่าน 510872 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก