.
.
.
พี่เภามานั่งอยู่แถวกลุ่มผมครับ แต่เหมือนนั่งคุมเชิงมากกว่า มาดนิ่งซะจนน้องกลัวหัวหดกันหมด
“ยิ้มบ้างก็ได้ ทำหน้าดุจนน้องกลัวหมดแล้ว” ผมกระซิบบอกเบาๆ
“หึ มีคนมาบอกว่าจะแย่งแฟน ยังจะให้ยิ้มรับอีกเหรอ”
“ยิ้มสิ ดีใจไง ที่แฟนน่ารัก ใครๆก็อยากแย่ง” ก๊ากกกก...ผมนี่ก็พูดได้ไม่อายปากเลย
“หึหึ อย่าน่ารักให้มันมาก ไม่งั้นเดี๋ยวจะโดนลากกลับคอนโด” ผมเบ้ปากใส่ แล้วก็เดินหนีออกมาเลย
กำลังจะเดินมารวมกลุ่ม เห็นไอ้เวย์หายไป ถามไปถามมา ได้ความว่ามันไปห้องน้ำ ส่วนน้องพลอยก็โบกมือเรียกผม ผมเลยเดินเข้าไปหา เผื่อน้องมีตรงไหนสงสัยไม่เข้าใจอะไร
“ว่าไงครับน้องพลอย มีอะไรให้พี่ช่วยหรือเปล่า”
น้องพลอยดึงผมออกมาห่างจากกลุ่ม เห็นพี่เภาหรี่ตามองอยู่เหมือนกัน แต่เห็นว่าแค่คุยกัน เลยยังนั่งดูต่อไป
“พี่แอลสนิทกับพี่เวย์ใช่ไหมคะ? ถ้าพี่เวย์ไม่บอกว่าพี่แอลมีแฟนแล้ว พลอยต้องคิดว่าพี่เวย์กับพี่แอลเป็นแฟนกันแน่เลยค่ะ”
น้องพลอยนี่เขาจะมามุกเดียวกับน้องเดหลีหรือเปล่าครับ ที่ว่าเป็นสาววายอยากจิ้นจนฟินอะไรทำนองนั้น
“ครับ พี่กับเวย์เรียนโรงเรียนเดียวกันครับ เลยสนิทกัน ดูเหมือนแฟนกัน แต่จริงๆแล้ว ไอ้เวย์มันคิดว่าพี่ช่วยเหลือตัวไม่ได้ต่างหาก ถึงได้คอยทำโน่นทำนี่ให้ตลอด” ผมพูดไปก็หัวเราะตบท้ายไป
“พี่แอลพอจะรู้สเปคพี่เวย์ไหมคะ” เอ๊ะ...คำถามชักทะแม่งๆ แต่น้องมันถามมา ผมก็ต้องตอบไป
สเปคไอ้เวย์น่ะเหรอ...คลำดูไม่มีหางเป็นใช้ได้ ขืนตอบแบบนี้ไปไอ้เวย์ได้จับผมฆ่าหมกป่าแน่นอน
“ไอ้เวย์มันไม่มีสเปคหรอกครับ”
“แล้วพี่เวย์มีแฟนหรือยังคะ?”
“ยังนะ”
“อ้าว! แต่พี่เวย์บอกพลอยว่ามีแฟนแล้ว”
ผมก็ตาโตเลย ไม่อยากจะบอกว่า...พี่ก็เพิ่งรู้พร้อมพลอยนี่แหล่ะ ว่าไอ้หล่อลากไส้เวย์มันมีแฟนแล้ว ไปมีตอนไหนวะ ขนาดผมกับมันตัวติดกันอย่างกับแฝดสยามเนี่ยนะ
“ถ้ามันบอกว่ามีแล้วก็คงมีแล้วแหล่ะ” ผมตอบกลางๆไว้ก่อน ก่อนจะถามกลับ “น้องพลอยชอบมันเหรอ”
“ค่ะ พลอยชอบพี่เวย์”.
.
.
“เฮ้ย! ได้ข่าวว่ามีแฟนแล้วเหรอมึง?” ผมสะกิดถามไอ้คนที่ยืนสูบบุหรี่อยู่แถวห้องน้ำ
ตอนนี้เป็นช่วงกิจกรรม พวกรุ่นพี่เขาเลยเรียกน้องรวมกันหมด พวกผมเลยมีเวลามาชิลล์กันอยู่หน้าส้วม บรรยากาศดีชิบเป๋ง
“มีงเคยเห็นแฟนกูไหมล่ะ?” อ้าว...ไอ้นี่ ผมถามมัน มันเสือกถามกลับ
“ถ้ากูเห็นกูจะถามไหมล่ะ ก็มึงบอกน้องพลอยว่ามีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ”
“เปล่า กูแค่บอกว่า...กำลังจะมี”
การมีแฟนนี่มันคาดการณ์ล่วงหน้าได้ด้วยเหรอครับ ไม่ใช่พยากรณ์อากาศนะครับมึง จะได้รู้ล่วงหน้าว่าจะมีเมื่อไหร่
“โห...เพื่อนสุดรักของกูจะทิ้งกูไปมีแฟนละ ร้อยวันพันปีไม่มีใครซักคนที่มึงเรียกแฟน หาเจอแล้วเหรอไง” ผมอดกัดไอ้เวย์ไปไม่ได้ ถึงมันจะคบผู้หญิงเยอะ แต่ก็ไม่มีใครซักคนที่ได้ใช้คำว่าแฟน
“มึงยังทิ้งกูไปมีแฟนก่อนเลย”
“ไอ้เชี่ย มึงนั่นแหล่ะ ยัดเยียดพี่มึงมาเป็นแฟนกู”
“อ้าว พี่กูตามชอบมึงมาเป็นปีนะ กูเห็นแล้วก็สงสาร อีกอย่างกูจะได้ผลักภาระไปให้มันด้วย มีมึงนี่เหมือนกูมีลูกเลยหว่ะไอ้น้องแอล”
“กูน่ารักเหมือนเด็กน้อยล่ะสิ”
“มึงมันปัญญาอ่อนเหมือนเด็กต่างหาก”
“อ้าว พูดอย่างนี้มาต่อยกันเลยดีกว่าครับเพื่อนเวย์”
ไอ้หล่อแบดบอยมันหัวเราะออกมา ก่อนจะโยนก้นบุหรี่ลงกับพื้น แล้วใช้เท้าขยี้จนดับ เด็กดีไม่ควรเลียนแบบนะครับ เพราะเดี๋ยวพื้นรองเท้าจะเสีย ฮา...
“แล้วตกลงว่าที่แฟนมึงคือใครวะ?”
“ตอนมึงตกลงเป็นแฟนกับพี่กูนี่ มึงคิดยังไงวะไอ้น้องแอล” มันถามผมกลับอีกแล้วครับ วันนี้ผมจะได้คำตอบจากมันไหมเนี่ย
“ก็มึงบอกกูเองนี่หว่า ว่ากูเป็นผัวใครไม่ได้อยู่แล้ว”
“เอาจริงๆ”
“เออ! กูชอบพี่มึง”“แค่ชอบเองเหรอวะ กูนึกว่ามึงรักแล้วซะอีก ตกลงมึงรักพี่กูหรือยัง”
“แล้วทำไมกูต้องบอกให้มึงรู้ก่อนแฟนกูด้วยล่ะ”
“อ้าว ก็กูเป็นเพื่อนมึงและเป็นน้องชายแฟนมึงไง”
“เลิกถามกูได้ละ บอกกูมาเลยว่ามึงชอบใคร” ผมต้องคาดคั้นมันทันทีครับ ไอ้นี่นิ เผลอเป็นไม่ได้ หันมาไล่ต้อนผมแทนซะงั้น
“ถ้ากูมีแฟนเป็นผู้ชายมึงจะว่ายังไง”มันถามกลับอีกแล้วครับ แต่คราวนี้ยอมได้ คำถามนี้แม่งเด็ดดวงจนผมตาโต
“แล้วตอนกูเป็นแฟนกับพี่มึง มึงรังเกียจกูหรือเปล่าล่ะเวย์”
“ไม่นี่ ไอ้แทนกับไอ้เพียวก็ไม่ว่าอะไรด้วย”
“เออ! งั้นมึงจะมีแฟนเป็นผู้ชาย ผู้หญิง ตุ๊ด กระเทย ทอม ดี้ ก็เรื่องของมึง ตราบใดที่มึงกับกูยังเป็นเพื่อนกัน กูจะไม่มีวันรังเกียจในสิ่งที่มึงเป็น ยกเว้นว่ามึงไปแย่งแฟนชาวบ้านมา”
รู้ตัวอีกทีผมกับมันก็ยืนกอดกันแล้วครับ ความจริงเราสองคนก็กอดกันบ่อยๆ
“เหี้ย! มึงน่ารักอย่างนี้ เดี๋ยวกูก็เปลี่ยนใจไม่ยกให้พี่กูซะหรอก” ถ้าจะชมกู ไม่ต้องมีคำแรกก็ได้ครับเวย์
“อ้าว!...นี่มึงแอบเล็งกูมาตั้งนานแล้วเหรอเวย์” ผมแกล้งทำหน้าตาตกใจ มันเลยโบกหัวผมไปที เจ็บเลยครับ
“กูก็เลือกบ้างอะไรบ้างนะมึง”
“ไอ้เหี้ย!!” ผมผลักมันออกเลยครับ มันแกล้งยักคิ้วกวนตีนให้
“กูเป็นเพื่อนมึงดีกว่าน่าแอล เป็นแฟนอาจจะมีเลิกกัน แต่เป็นเพื่อนกัน...ยังไงก็ไม่มีวันเลิก”
“มาทำกูซึ้งกูก็ยังไม่ลืมหรอกนะ ตกลงมึงชอบใคร?” ผมหรี่ตามองมัน “หรือว่า...”
“มึงชอบน้องเต้ใช่ไหมเวย์??”
“อย่าเกรียนครับแอล บอกพี่กูให้ซื้ออาหารบำรุงสมองมึงบ้างนะ มึงน่ะระวังเถอะ ขยันปล่อยฟีโรโมนจนพี่กูต้องมานั่งคุม ไอ้น้องเต้แม่งเป็นน้องเสือกกล้า ไอ้พี่ครามยังไม่กล้าเลย”
“ช่วยไม่ได้หว่ะมึง คนมันเสน่ห์แรง อย่าว่าแต่กูเลย มึงก็เหมือนกันนั่นแหล่ะ น้องพลอยยังชอบมึงเลย” น้องจีนด้วย...คนหลังนี่ได้แต่เติมคำในใจครับ
“แต่กูไม่ได้ชอบน้องพลอย”
“กูรู้ ไม่งั้นมึงจะบอกเค้าเหรอว่ามึงกำลังจะมีแฟนแล้ว ไม่ให้ความหวังกันเลยนะมึง”
ไอ้เวย์มันหัวเราะแผ่วๆ ไอ้เวย์มันเป็นคนหล่อครับ แต่หล่อคนละแบบกับพี่เภา ผมว่าไอ้เวย์มันหล่อดิบ แบบยังไม่ค่อยสุกเท่าไหร่ เอ้อ...เกรียนอีกแล้วกู ฮา...ผมว่ามันหล่อแบบเลวๆดี ส่วนพี่เภาเค้าหล่อแบบคุณชาย แต่บางทีผมก็ว่าไอ้คุณชายมันเริ่มเหมือนเจ้าพ่อเข้าไปทุกวัน
“มึงเคยถามกูเรื่องไอ้เตี้ยใช่ไหมแอล...”
“กูก็ไม่รู้หรอกว่าทำไม แต่กูไม่ชอบที่มันพูดดีกับคนอื่น กูเห็นมันแล้วกูอยากแกล้ง กูว่าเวลามันทำหน้างอแล้วตลกดีหว่ะ กูชอบทะเลาะกับมัน สนุกดี สงสัยเพราะทุกทีมีแต่คนพูดดีกับกู พยายามเข้าหากู แต่ยกเว้นพวกมึงนะ พอมีมันมาเมินกูอีกคน กูเลยรู้สึกอยากตอแยมัน มึงว่ากูเป็นอะไรวะแอล?...”.
.
.
“เมื่อไหร่จะจบค่ายน่ะ” พี่เภาถามผมตอนกำลังนั่งดูทีวีกันอยู่บนโซฟา
พอถึงเวลาเลิก ไอ้เวย์มันก็ทำหน้ามึนลากน้องจีนกลับบ้านเหมือนทุกวัน พอมานั่งสังเกตอย่างจริงจังแล้ว ถึงน้องจีนมันจะโวยวาย แต่...ตามันเป็นประกายดีนะครับ หึหึ
ส่วนพี่เภาก็รับภาระเอาผมกับน้องภามกลับ พี่เภาบอกว่าเหมือนมีลูกชายสองคน เพราะพอกลับมาถึงห้อง ผมกับไอ้น้องภามก็นั่งเล่นเกมส์เพลย์กัน จนพี่เภาต้องมาเรียกไอ้น้องภามไปอ่านหนังสือเตรียมเอนท์ ส่วนผมก็ทำหน้าที่สิครับ ปัดกวาดเช็ดถู ทำกับข้าว...เป็นอีแจ๋วกันเลยครับ
ตอนนี้น้องภามก็นั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้อง เพราะโดนพี่มันบังคับ ส่วนผมกับพี่มันก็มานั่งดูทีวีกัน
“ทำไมล่ะ กลัวแอลหลงน้องเต้เหรอ” แกล้งแหย่เล่นเองนะ ทำไมตาเขียวเลยวะ
“ลองหลงดูสิ จับขังอยู่บ้านแน่”
“โหดหว่ะ” ผมบ่นอุบอิบ
“จูบได้ไหม?...”
“น้องภามอยู่...”
พี่เภามันถอนหายใจด้วยความเซ็งทันทีครับ ส่วนผมล่ะยิ้มกริ่มเชียว มีน้องภามมาอยู่ด้วยก็ดีแบบนี้เอง ไว้เป็นข้ออ้างคอยหลบเลี่ยงคุณชายเขา ถ้าเกิดว่า จะไม่มีเสียงประหลาดดังมา...
“เฮียกับพี่สะใภ้จะทำอะไรกันก็ตามสบายเลยนะครับ คืนนี้ผมคงไม่ออกไปนอกห้องแล้ว อีกอย่าง...ผมใส่หูฟังเรียบร้อย รับรองไม่ได้ยินเสียงอะไรแน่นอน เชิญตามสบาย”
มึงกลับบ้านไปเถอะ ไอ้น้องภาม!!- END STEP 19 –
รีบเอามาลงก่อนเลย เพราะเดี๋ยวปลายสัปดาห์จะขอลาค่ะ
อย่าเพิ่งให้น้องแอลรีบเสียตัวเลยเนอะ ขอน้องแอล(และคนเขียน)เตรียมตัวเตรียมใจก่อน
แต่ชอบทิ้งท้าย...เหมือนน้องแอลจะเสียตัว แต่รอดตลอด จะโดนคนอ่านฆ่าไหมเนี่ย
เป็นการเข้าค่ายที่วุ่นวายดีแท้ น้องจะได้ความรู้กันไหมเนี่ย
เวย์แอบหวั่นไหวด้วยนะเออ ลับหลังน้องแอลเขาทำอะไรกันเนี่ย??
พี่เภาก็โดนขโมยซีนตลอด นี่มีน้องภามมาขโมยซีนอีก น่าสงสารจริง
ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ ยิ้มแก้มปริ... 
หัวข้อ: [MY BUTLER] ❤ คุณพ่อบ้านของผม // แจ้งข่าวรีปรินต์ 05.06.2020 หน้า 135 (อ่าน 1516042 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก