หัวข้อ: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)

[ice_painful]

โถ่ถถถถถถถถถถถถ
น้องบี
ติดกับเชอร์รี่ ง่ายดาย

เลี้ยงง่ายงี้ แหละ

อาการ "หลง" ของบางคนช่างเป็นหนัก

[ice_painful]

โอ๊ยยยยยยย
ตอนนี้มาหมดทั้งเรื่อง
คิดถึง ลมเหนือสุดติ่ง
พี่เจฟ เป็นหมอที่ดีมากกกกกกกกกก

[tuckky]

หมวยบี 

หมอกเรื่องนี้ คือ หมอกเรื่องนั้นเหรอ 
เขาเปลี่ยนไปเยอะเลยอ่ะ

[PAAPAENG~]

ฮว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
โกรธตัวเอง เราพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง!!!

ทั้งๆที่ตอนอ่าน "ลมเหนือ" เราคลั่งคู่นี้มาตั้งแต่แรก
ชอบลุคบีน้อยมว๊ากกกกกกกกก *อยากฟัด*

ตามอ่านวันเดียวรวดเลยค่ะ!   

ดีใจที่แอบมีหมอกโผล่มาด้วย
แต่แอบโหวงนิดๆที่รู้ว่าหมอกชอบลม...
ลมน่ะต้องคู่กับเหยี่ยวเท่านั้น
คู่กับหมอกไม่ได้ เดี๋ยวพากันพัดปลิวไปไกล ฮ่าๆ

ในที่สุดทุกอย่างก็คลี่คลายแล้วเนอะ
สองสาวเค้าเล็งคนอื่น ไม่ใช่เก็ท
เพราะเก็ทน่ะ...ของผึ้งน้อยคนเดียวเท่านั้นแหละ คิคิ

ชอบเวลาที่ด้านมืดเข้าครอบคลุมเก็ท
มิสเตอร์ไนซ์บอยก็หื่นเป็นเหมือนกันนะเออ~

รอติดตามต่อนะคะ ชอบผลงานของคุณ puppyluv ตั้งแต่ลมเหนือแล้วค่ะ
ว่าแล้วก็กลับไปอ่านลมเหนืออีกซักรอบดีกว่าเนอะ   

[kanda53]

แหม...บีน้อยช่างกล้าลักจุ๊บกิดากรนะ...
เชื่อแล้วละว่า..หนูน่ะแมนจริง ๆ..กล้ากว่าเจ้าเก็ทเยอะ..
หลงรักเดวิลตัวจ้อย...อยากให้เด็กน้อยมีแต่ความสุข..
เจ้าลูกเจี๊ยบสัญญาอะไรไว้อย่าลืมล่ะ...

  & 

[myapril]

รอๆๆ ลูกไก่ในกำมือเดวิลน้อย
แอบเข้ามาดูคนขโมยจุ๊บไนซ์บอย อิอิ



+1  +เป็ด

[yowyow]

หมอกเปี๊ยนไป๋ ไม่น่าประชดอย่างงี้เลย

ส่วนเก็ทกับบี กลับมารักกันเหมือนเดิมแล้ว และน่าจะรักมากกว่าเดิมอีก 

 

[ice_painful]

อ่านถึงนี้แล้วววววววว
วู้วู้
ตามทัน

แอบทึ่ง ไนซ์เก็ท จริงๆ
ต้องร้องเพลงรอไปอีกสองปี

เธอรอได้แต่เรารอไม่ไหวหร้อก 

ยังมีชีวิตม.ห้า อีก
ม.หกนี้ต้มม่ามารอได้เลย

วู้ อุปสรรคเยอะจริงแท้ๆ

[puppyluv]

My sassy, don’t let it be!
รักนี้บีบวก
ตอน 29 Let's it be...till we are!
get’s



        16.50 น. อีก 10 นาทีจะห้าโมงเย็น
แดดยังเปรี้ยงแยงตาขณะเราเดินย่ำรอยทรายเลียบฟองคลื่นขาวที่พัทยา
หาดส่วนตัวของร้านอาหารชื่อดังที่ก่อเป็นระเบียงชานพักไม้
เกาะเป็นชั้นลดหลั่นตามริมหน้าผาสูงชันสวย เป็นที่นิยมมากแห่งหนึ่ง
        เด็กเก่าเจ้าถิ่นพัทยาพามาที่นี่ด้วยใกล้กับโรงแรมในเครือที่พ่อช่วยดูแล
เราทั้งคู่...ผมกับบีมารับจ๊อบติดแท็คป้ายสินค้างานพรีเมี่ยมของแม่ที่โกดังในชลบุรีครับ
เริ่มงานพรุ่งนี้บ่าย ลูกชายเจ้าของกิจการขออภิสิทธิ์พาคนพิเศษมาเที่ยวทะเลก่อน

"ตื่นสาย อดเที่ยวตลาดน้ำเลย" นิ้วเด็กตัวขาวจิ้มจมูกผม
"นั่นเคยไปแล้ว" เก็ทก็เชี่ยวที่นี่พอตัวนะ
"อยากกินขนมจีนกับไอติมตัดโบราณต่างหากเล่า"
"อ้อ ไว้เที่ยงพรุ่งนี้ไง" อ้อล้อล่อหลอกตัวกินเก่งเข้าไว้
"แล้วปูล่ะ?"
"555 เย็นพรุ่งนี้ รับรอง" ผมป๋า
"เย้!" ชูสุดแขน เด็กผู้ชายหน้าหมวยตากลมโตภายใต้แว่นกันแดดแมลงปอสดใส

           ย้อนกลับไปเมื่อเช้ามืดวันนี้ผมย่องเข้าบ้าน ได้พบแม่ของบีเรียกคุย
ผ่านด่านฉลุยก่อนขึ้นไปกกกอดลูกชาย หลับจนบ่ายโมงถึงตื่นกลับบ้านตัวเอง
แล้วฉุกละหุกขอแม่มาที่นี่

"ยังไม่เล่าเลย เมื่อเช้าแม่ว่าไงมั่ง" บี
"แม่บี?" ผมเรียก 'คุณแม่บีครับ' เวลานี้เหลือ 'แม่บี' หรือ 'คุณแม่' อย่างเดียว
          บังคับเด็กน้อยให้เรียกผู้ปกครองที่บ้านว่า 'คุณพ่อเก็ท' กับ 'คุณแม่เก็ท'
ตามไอ้เพื่อนสนิทเคยเรียก แต่กระต่ายตัวดื้อเรียกลุงกับป้าเฉย

"ใช่ซิ แม่-ของ-กูน่ะ ว่าไงบ้าง?"
"555 ก็จะว่าไงล่ะ ทำไมแม่ยอมปล่อยให้ขึ้นไปหาจนนอนกอดลูกชายตัวเองได้ คิดซิคิด" ผมสนุกจิ้มหน้าผากเหม่ง
          อดหัวเราะเวลาตัวเล็กฉิววีนขึ้นกูมึงอวดกร่างทุกครั้งไป
"ว่าไงเล่า อยากรู้น้า" เขย่าแขนผม
"ก็บอก ผมกิดากร ขอคบกับลูกชายแม่ครับ" ผมตะเบ๊ะทหารออกศึก
"อ๊า! ไอ้ชั่ว ทำไมพูดงั้น?" เก็ทไม่ได้ชั่วฮันนี่ แค่เป็นคนดีเกินไป
"แม่ก็ โฮ่ววว! ตามนั้น กล้าขอแม่ก็กล้าให้ พูดงี้เลย" ผมเลียนแบบกอดอกยืนเบ่ง
"แล้วแม่เอาปังตอมาสับๆๆๆ เป็นหมูบะช่อโยนลงหม้อโจ๊ก" อ้าว เจริญพรล่ะคุณหนู

"ไม่มีอะไรหรอก แม่ถามว่าเป็นไง ทำไมมาบ้านแต่เช้ามืด" ผมทำท่าเป็นงานเป็นการ
"แล้ว?" บีเม้มริมฝีปากจนแดงลุ้นตัวโก่ง
"ก็บอกอย่างที่บอก เมื่อคืนอยู่บ้านเพื่อน มาเอาจักรยาน ขอนอนพักหน่อย"
"จริงดิ?"
"จริง อ้อ บอกขอบีให้ผมนะครับคุณแม่"
"โอ๋ย เก็ท มึงอ่ะ" บีเข่าอ่อนละลายจนทรุด
"555" ผมอดขำไม่ได้ สนุกได้แกล้งพ่อแร้บบี้ปั่นจิ้งหรีด

"แม่บอกจะคอยดูอยู่ มีอะไรก็บอกท่าน" ผมบอกความจริง
"แค่นั้น?"
"แค่นั้นซิ" ผมไม่ได้เล่าต่อว่าแม่ของบีใจนักเลงมาก
         'ถ้าเก็ททำลูกของแม่ร้องไห้อีก เราคงไม่ต้องมีอะไรให้พูดกันอีกใช่ไหม' หยั่งแมน
ดุยิ่งกว่าแม่จงอางหวงไข่ ยังงงว่ายอมให้ผมปีนบันไดขึ้นไปหาเด็กได้ยังไงไม่รู้
นั่นทำให้ผมรับปากและตั้งใจกับตัวเองว่าจะเป็นสุภาพบุรุษกับคนนี้ให้มากกว่าเดิม

         และได้รับทราบเพิ่มอีกข้อ...
"ตอนหลับในห้อง แม่เรียกลงไปหาด้วยล่ะ ซัก 6 โมงหน่อยๆ เกือบเจ็ดโมงมั้ง" จิ้มซี่โครงผม คนหลับที่ว่า
"ว่า?" ผมเข้ากอดคอไม่ได้วางแขนพาดบ่าให้หนัก แค่ล็อคคอให้ตัวชิดใกล้ประคอง
         ไม่ได้จับมือเพราะคนจากร้านอาหารมองลงมาเห็นเป็นกิริยาไม่ดี
"เตือนเรื่องข้าวสุกเป็นข้าวสาร คบใครอย่าให้เสียชื่อว่าแม่ไม่สั่งสอน เข้าตามตรอกออกตามประตู โดดหน้าต่างได้บ้างแต่แม่ต้องรู้ มีอะไรให้บอกอย่าปิดบังไม่งั้นตีมือ งดค่าขนม ต้องทำงานหาตังค์ใช้เองงกๆ อะไรอีก...จำได้แค่นี้ เยอะมั้ย?" คล้องมือขึ้นจับท่อนแขนผม ยิ้มแก้มใสถามแป้นแล้น
"มากกกกก!" สงสัยเรื่องข้าวสุกกับข้าวสารนี่ล่ะ ควรจะอันไหนก่อนหว่า
"อ้อ อันนี้สำคัญ แม่ว่าผู้ชายอย่างเราต้องหัดฟันคนอื่นด้วย ไม่งั้นเสียเปรียบ"
"...(="=)..." เฮือก! อันนี้เก็ทคิดหนัก

         จะยอมให้เด็กไปฟันคนอื่นหรือจะฟันกูเองได้รึกระไร
ข้อนี้ยอมมิได้ครับท่านแม่ เตรียมตัวเตรียมใจรับ 'ลูกเขย' จากกิดากรคนนี้เป็นพอ

         แล้วเด็กวกถามถึงหลังบ้านผม...
"แล้วทางคุณลุงคุณป้าว่าไง?"
"จะว่าไง เคยเล่าให้ฟังแล้วไม่ใช่เหรอ" ผมเคยบอกให้เด็กน้อยหรือยัง
          อาจแค่เล่าให้ไอ้เพื่อนสนิทฟังคนเดียว จำไม่ได้
"ไม่เคยเล่าเลย" บี
"ก็ไม่เห็นมีอะไร แค่บอกดูๆ ช่วยเหลือกันไป" ผมชิลไม่อยากให้ห่วง
          เรื่องในอนาคตแค่ทำวันนี้ให้ดี พรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้แน่
ถึงมีเหตุให้แย่กว่า แต่เราจะมีความทรงจำของวันนี้เป็นกำลังใจให้คิดถึงประทับในใจ
          ร่างเล็กแค่พยักหน้าแล้วส่งยิ้มให้ เท่านี้ก็เพียงพอแล้วครับ เก็ทสู้ขาดใจ!
..............

           เดินวนกลับที่เดิม หาดสะอาดถอดรองเท้าย่ำทรายเป็นทาง
คลื่นซัดหายไร้ร่องรอยทว่าเรากลับก้าวเดินสร้างรอยใหม่

"บางทีก็อยากหยุดอยู่แค่นี้เหมือนกันนะ" เด็กเตะปลายคลื่นเล่น
"เหมือนกัน..." ผมแอบชะโงกจูบหว่างคิ้วคนพูดจ้อย
          กดหนักๆ ให้รู้ว่าอยู่เคียงข้าง อยากหยุดเวลานี้ไว้เช่นกัน
"แต่เวลาต้องเดินต่อไป" เด็กน้อยขยับ
"ใช่ วันเวลาไม่เคยรอใคร" ผมกับสัจธรรมความจริง

"แล้วรอได้มั้ย นี่น่ะ" บีวกมาถาม จิ้มหน้าอกผม
"เรื่องไหน?" ผมไขสือ
"ก็เรื่องนั้นน่ะ"
"555 เรื่องไหนเล่า ไม่บอกจะรู้มั้ยครับ"
"ไม่พูด ไม่คุยกะมึงล่ะ!"
"โอ้! รู้ล่ะ ลามกนะเราน่ะ"
"อ้าย-หมาป่า-เก็ท!"
"55555" ผมโดนตัวกวนวิ่งไล่เตะทรายใส่ซะ ได้ทีเข้าคลุกวงในจนเหนื่อยไปข้าง

         เรื่องนั้นเรื่องเดียวที่ติดค้างกันอยู่...เรื่องกีฬาในร่ม
นึกด่าเพื่อนในใจ ไม่มีทางแช่ช่องแข็งกูนานถึง 2 ปีได้หรอกเพื่อน
เมื่อครู่เดินทางมาก็โทรบอกโรงแรมระบุเตียงคู่ ไม่เอาเตียงเดี่ยว
ยังไงคืนนี้ก็เสร็จโจร กึ๋ยๆ
..............

"พอๆ ขอพักก่อน" ผมเจรจาหย่าศึก
"ห้ามพูดเรื่องนี้ด้วย" บีหอบแฮ่กไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
"โอเค ไม่พูดก็ไม่พูด แต่ะทำเลยละกัน" ผมอ่อนข้อแต่ตลบหลังเผด็จการ
"อ๊าาาาา!" หน้าไหม้คึ่ก พยายามบิดหนีห่าง ขำมากครับ
"555 นั่งนี่มา"

          อดลูบโครงหน้าเล็กๆ นั่นไม่ได้
ถอดหมวกแก๊ปสีม่วงเข้มที่สวมอยู่ใส่ให้ก่อนทรุดนั่งเชิงบันไดหินทางขึ้น
ดึงให้นั่งขั้นต่ำกว่าอ้ากว้างเข้าหว่างขา เอนตัวพิงผมเป็นพนัก
เราสูดลมหายใจเข้าออกช้าๆ จังหวะเดียวกัน เวลาแห่งความสุข
.............
...............

"ยังไม่เล่าเรื่องต้นจั๋งเลย" ผมเอ่ยเชิงถาม
          สองหญิงดาวกับเมย์แค่ทำเด็กน้อยเสียขวัญ ทว่าหลักใหญ่คือเรื่องชายกับชายต่างหาก
ต้นจั๋งเป็นผู้กวนน้ำให้ขุ่นจนผมเกือบเสียคนตาม
"ต้นจั๋งไม่ได้เจ็บที่ดัดฟันหรอก คงโดนนั่นมาแหละ ตอนแรกไม่รู้จะพาไปห้องพยาบาล เห็นรอยที่อกเลยบอกลม ลมก็ส่งออกข้างนอกทันที" เด็กชี้ตำแหน่งใต้ไหปลาร้าเหนือยอดอกประกอบ
"อืม..."
"ลมไม่อยากให้ใครในโรงเรียนรู้ ไม่งั้นต้นจั๋งจะซวยกว่าเก่า แอนนาจะช่วยให้ได้ ลมถึงโทรหาพี่คนรู้จักให้มารับหน้าโรงเรียนซะ"
"พี่คนที่เป็นลูกทนายความน่ะเหรอ" ผมพอรู้
"ใช่ พี่คนนั้นมารับแล้วพาไปตรวจฟันคลินิกพ่อแอนนพอเป็นพิธี แล้วข้ามมานอนบ้านพี่เค้าข้างบน จนบ่ายป้าต้นจั๋งถึงมารับกลับบ้าน"
"อ้อ"

           ผมรับทราบจากการโทรหาเพื่อนสนิทขณะเดินทางมาที่นี่
พี่ติงลี่ ที่ว่าเป็นกะเทยกลุ่มเดียวกับพี่นกแอ้ เรียนห้องเดียวกันมาตลอด
อยู่ตลาดด้านข้างโรงลิเกนี่เอง จำได้ว่าพ่อพี่ติงลี่  (หรือลีโอน่าในวงการสาวประเภทสอง)
เป็นทนายความเปิดคูหาติดกับคลินิกหมอฟันพ่อของแอนนา
กลับมาช่วยพ่อดูแลกิจการถึงโบกมือลาคาบาเร่ต์จากพี่นกแอ้
พลพรรคเหล่านางฟ้ารอบล้อมเจ้าชายสีขาวนามลมเหนือ

          มิน่าถึงหาทางพยาบาลกันเองจนเอาตัวรอดมาได้

"ต้นจั๋งมีรอยฟันตรงนี้ด้วยล่ะ ตัวเขียวจนม่วงเป็นจ้ำๆ น่ากลัวมาก" คนเล่าหัวหดชี้หัวไหล่และช่วงท้องตัวเอง
          ได้โน้มวางคางบนศีรษะวาดแขนโอบกอดปลอบประโลม
"แล้ว?" ผมถอดหมวกของตัวเล็กออก ให้ปลายเส้นผมละเอียดสัมผัสหน้าอกตัวเอง
"แล้วก็ไม่มีอะไร แค่หยุดเรียนวันอังคารวันเดียว กลับมาเรียนตามปกติ แต่ไม่ปกติคือต้นจั๋งเมินพี่มอสมากๆ แต่พี่มอสมาหาเกือบทุกเช้าทุกเที่ยง ขนาดตอนเย็นยังเห็นดักรอใต้ตึกเราด้วย แปลกมั้ย?"
"คงมีเรื่องคุยกันมั้ง" ผมเปรยกึ่งอยากปิดเรื่อง
          ได้ความจริงจากเพื่อนสนิทแล้วว่ามันสังเกตพี่มอสอยู่เหมือนกัน
กึ่งบังคับใช้บีกับแอนนาคุมต้นจั๋งไว้แน่นหนา
จังหวะสอบมิดเทอมด้วย พี่มอสจึงยอมถอยห่างอย่างช่วยไม่ได้

          ที่กว่านั้นเพื่อนสีขาวกล้าเดินเข้าไปคุยตัวต่อตัวกับพี่มอส
พี่แบดบอยบอกจะไม่แตะเนิร์ดเล็กอีกถ้าต้นจั๋งไม่ต้องการ
คลื่นพายุสงบราบเรียบหายวับไปอย่างน่าประหลาดผิดวิสัยพี่มอสจอมโอ่
         ผมไม่รู้รายละเอียดว่าเพื่อนเทพทำยังไงหรือพูดประโยคไหน
การณ์ต่อมาพี่มอสกับต้นจั๋งก็ไม่มีปะทะให้เห็นเป็นประเด็นอีก
เรื่องเงียบหายจากสาระบบราวไม่เคยเกิดขึ้น หรือมีกระแสคลื่นใต้น้ำแต่เพื่อนลมปกปิด
ซ้ำผมไม่ได้สนใจเองก็ไม่ทราบได้

"ลมบอกไม่ให้ยุ่ง คอยดูแลต้นจั๋งอย่างเดียวล่ะ" คนเก่งของผมดึงสติกลับ
"อืม ดีแล้ว" ผมสูดกลิ่นแชมพูคนพูดจ้อยไปพร้อม
          เพื่อนฉลาดพอตัว มันเงียบแล้วดูเหตุการณ์จากวงนอก
จึงเห็นภาพรวมชัดเจนมากกว่าคนอยู่ในเกม
          น่าจะดูออกด้วยว่าผมมีปัญหาค้างคาใจกับบี ประจวบเหตุต้นจั๋ง
ถึงได้เบนความสนใจเด็กน้อยไปหาเพื่อนเนิร์ดซะ
เราผ่านช่วงแย่ๆ มาได้เพราะความช่วยเหลือจากวงนอกนี่เอง
................
..................

"เก็ท...จะว่าไงถ้าจะไม่แร้บบี้บ่อยๆ น่ะ" จู่ๆ ดันเปลี่ยนเรื่องใหม่
"ได้ไง!?" นั่นประไร ลูกศรย้อนกลับมาพุ่งเป้าที่เรา เสียบฉึกเลือดพุ่ง
"ก็กลัวนี่ ถ้าให้แร้บบี้แล้วต่อจากนั้นก็ๆๆๆ เอ่อ"
"ต่อจากนั้นอะไร!" ผมขู่ไปงั้น รู้แล้วว่าจะมาประมาณไหน
"ก็...มึงลามกอ่ะ"
"555 รู้ด้วย" ผมอดที่จะรัดวงแขนหยอกโยกไปมาไม่ได้
          ไม่รวมหน้าแดงสุกตอนนี้ น่ารักที่สุดในโลก

"...ก็ไม่อยากโดนฟันแล้วทิ้งนี่" อุบอิบจนอยากแกล้งมั่กมาก ^^
"ไม่ได้หรอก อกแตกตายแน่ๆ" ผมข้ามขั้นแสร้งเห็นแก่ตัว
"มึงนี่นะ ไม่เอา ไม่อยากคุยด้วยแล้ว" จะผุดลุกหนีจากอกผม
"ไม่ซิ" ผมรั้งไว้ไม่ยอม
"ไม่เอา---นิสัย!" มีประทุษร้ายกันเล็กน้อย
          (ขอบอกคำว่า 'นิสัย', 'นิสัยเสีย' มาจากบีน้อยคนนี้ละครับ ไอ้คุณเพื่อนปากดีติดไปใช้เฉย กวนโอ๊ยมาก)
.........

          ขังร่างเล็กไว้แน่นในกรงกอด ไม่ยอมปล่อยหลุดรอดเป็นอันขาด
"...ไม่มีหรอก เชื่อซิ" ผม
"พูดแล้วนะ กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำ" กษัตริย์ที่ไหนชูนิ้วก้อยมาขอเกี่ยวสัญญา
"เอ้า เอาก็เอา!" ผมเกี่ยวเขย่าๆ กับเรียวนิ้วเล็ก
          นึกเสียดายที่มึนๆ ตอนตื่นขึ้นมาคุยกันก่อนมาที่นี่
ดันรับปากจะไนซ์บอยถอยห่างไม่ให้คนอื่นคิดไปในทางไม่ดี
ทั้งที่ข้างในอยากกดปล้ำตัวจ้อยตรงหน้าใจจะขาด

          เกี่ยวก้อยสัญญาว่าด้วยข้อตกลงยอมให้กอดเป็นบางครั้งในโอกาสพิเศษ
ตามกาลเทศะและสถานที่อำนวย ไม่ใช่ดักปล้ำทุกวันดังที่ผ่านมา กิดากรจ๋อยแต่ยอมครับ
โดนขนาบทั้งเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อจะเป็นมารผจญ คุณแม่จงอางหวงลูกชาย
หรือตัวเด็กเองใจแป้วกับเหตุจากเพื่อนเนิร์ด

         'เอาน่าเก็ท รออีกนิด' บอกกับตัวเอง

         อดทนพ้นช่วงแดงเดือดนี้ก่อน หมาป่าจะขย้ำรวบหัวรวบหางกระต่ายน้อยตัวนี้ขั้นเด็ดขาด
พี่ไอดอลส่งกล่องกันดั้มเขียว เหลือง ดำมาอีกหลาย
เทรนเนอร์ลับๆ ของเราประสิทธิ์ประสาทวิชาให้พร้อมคำปรึกษาชั้นยอดอยู่แล้ว
         อะครึ อะครึ ^^ ลูบปากรอ
..................

"ไม่เป็นไรใช่มั้ย เหมือนเราถอยหลังเข้าคลองเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่" เด็กเอียงแก้มหันมาหาเชิงให้กำลังใจ
"ไม่นะ แค่เราชะแว้บเลี้ยวเข้าเลนนอกข้างๆ กันเท่านั้น ไม่ได้ถอยหลังซะหน่อย" ผมทำมืออธิบาย
"เข้าใจเปรียบเทียบนะนี่"
"อยู่แล้ว บีอย่าคิดมาก แค่อยู่กับเก็ทก็พอ นะครับ"
"อื้อ!" รับคำพลางโขกศีรษะกับร่างผม

         ถนนสายหลักวิ่งเร็วถึงที่หมายรวดเร็วทันใจก็จริง ทว่าความสัมพันธ์ของเรา
แค่ยอมฉีกออกมาวิ่งสายรองเลียบชุมชน FRONTAGE ROAD
         ชะลอช้า ผ่านนั่นนี่บ้างรายทางแต่เราเกาะติดเส้นหลักไม่ห่าง
ยังไงก็ถึงจุดหมายเหมือนกัน ถนนมาที่พัทยาผมก็ชี้ให้ดูครับ
'นั่นคู่ขนานคือทางที่เราใช้' ตัวเล็กนั่งใกล้ให้กุมมือมาตลอดทางถึงยิ้มร่าเข้าใจแล้วอิงแก้มกับหัวไหล่ผม
(เดี๋ยวนี้ไม่เขินลุงคนขับรถแล้ว กลายเป็นลุงคนขับเขินเราซะเอง พัฒนาการดีเยี่ยม!)

          เด็กยื่นข้อตกลงใหม่ว่าแม่ยังไม่อยากให้มีแฟน
แต่ไม่ว่าอะไรถ้าจะคบกันเป็นเพื่อน (คนพิเศษ)
จึงขอให้ระวังเรื่องการวางตัวให้รู้เฉพาะเราอย่างเดียวก่อน
ซึ่งผมชัวร์ตัวเองว่าไม่ทำเด็ดขาด จะอยู่อย่างเดิม ปฏิบัติเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
ใครสนใจใคร่รู้หรือคิดไกลแค่ไหนก็เรื่องของเขา
 
          ปล่อยคนนี้คิดไปเองว่าควบคุมผมได้ละกันนะครับ
ส่วนความจริง...ใครอยู่ในคอนโทรลใคร เดี๋ยวรู้ หึหึ
..........
............

"หมดเรื่องซะทีเน๊าะ" มีเน๊าะถอนใจฟู่ เอนพิงผมสบาย
"ใช่" ผมดึงแว่นออกให้แล้วก้มจูบขมับ
"แน่ะๆ ฉวยโอกาสตลอด ไหนว่าจะไม่ทำให้คนอื่นคิดไง"
"ก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่"

         หาดนี้มีแค่เราสอง ระเบียงคนนั่งทานข้าวก็ชันเกินจะมองลงมาเห็น
โอกาสอันงามพร้อมกาละและเทศะเหมาะเจาะ จะให้อดใจไหวได้อย่างไรไหว
คนนะไม่ใช่นักพรตบำเพ็ญพรหมจรรย์

"ก็..." เด็กน้อยลังเล
"บีครับ ไม่ต้องคิดมาก เราห้ามความคิดใครต่อใครไม่ได้หรอก จะเดือดร้อนเอามาเป็นทุกข์จนเราไม่เป็นตัวของเอง เผาไหม้สุมอกแบบนี้ไม่ทุกข์ยิ่งกว่าเหรอ" ผมอ้างเทศนาธรรมจากไอ้คนที่ชอบไปฝึกอบรมสมาธิ
"อืม..."
"เป็นเราเหมือนเดิมนี่แหละดีที่สุด แต่เก็ทจะระวังเอง โอเคมั้ย"
"โอเค!"
"555 ค่อยน่ารักหน่อย" ผมโปร่งเบาสบาย
         ไม่เรื่องมาก
         ไม่หน่อมแน้มพูดจารู้เรื่อง
         และไม่ขัดใจผม หาที่ไหนได้อีก
...........
..............

           คลื่นซัดสาดฝั่งกระทบซ่าๆ เป็นจังหวะไม่หยุดหย่อน
กล่อมเกลาทุกชีวิตบรรเลงเพลงธรรมชาติ

"เก็ท...เราจะอยู่ด้วยกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ ใช้มั้ย?" ดวงตาคู่กลมโตทอดมองไกล
"ต้องดูต่อไป บีอยู่ไหนเก็ทก็อยู่นั่นล่ะ" ผมดูคลื่นขาวซาบซึมลงผืนทราย
"กูพูดมากนะ" บีหันมาคล้องคอ
"อ่าฮะ" ผมคล้องเอวกระชับ จ้องตาคนพูด
"ขี้แย ขี้เซา ขี้เกียจด้วย"
"รับทราบ" ก้มจุ๊บหัวเหม่ง
"กินเก่งต่างหาก"
"โย่! อันนี้ไม่มีผู้ใดสามารถเลียนแบบ หึหึ" ผมยิ้มกว้างจุ๊บพวงแก้มยุ้ยเก็บสแปร์

"ชอบของสวยๆ งามๆ พวกกล้ามล่ำก็ชอบ ดาราสวยๆ หล่อๆ หน้าตาดีคิกขุ เพลงเพราะๆ เสื้อผ้าหน้าผม อินเทรนด์ อินทีเรีย เก็จเกดเท่ๆ น่ารักๆ จักรยานแพงๆ ชอบหมดเลย"
"เอิ่ม..." ได้ตาค้างกะพริบปริบๆ
"อ้อ พวกสิ่งมีชีวิตก็มีนก หมา แมว หนูแฮมสเตอร์แล้วก็กระต่ายด้วย" เสียงใสเชียว ไม่รวมแววตาวิบวับ
"หมดยัง?" กิดากรอึ้ง
"ย้าง! ยังไม่หมดขอคิดก่อน แล้วเอาที่ไม่ชอบด้วยมั้ย"
"อ่า มีไม่ชอบด้วยเหรอ ไว้คืนนี้ก่อนได้เปล่า หิว!" ผมลูบต่ำเอวด้านหลังตะเข็บกางเกงขาสั้น

        อันนี้ล่ะสวีทฮาร์ท เก็ทไม่ชอบอย่างแรงและอย่างแรก ชวนปั่นป่วนเก็ทน้อยเป็นที่สุด
บีตัวกวน ชวนเล่นเถลไถลนั่นนี่ไม่รู้เบื่อ ไม่หวานแหวนชวนเลี่ยนเหมือนผู้หญิง
ไม่ต้องโอ๋เอาใจมากมาย ไม่มีคำบรรยาย
บอกไม่ถูกเหมือนกับครับ แค่คลิกเท่านั้น ทุกอย่างลงตัวหมด
..............
................

         ฉุดลุกพาเดิน ขณะจะขึ้นบันไดหิน
ผมทอดสายตากับเส้นทางข้างหน้า ให้ร่างเล็กก้าวก่อนค่อยดึงมือหันกลับมา
         ไม่รู้เผลอไผลล่องลอยกับบรรยากาศชวนฝัน
ไม่น่าเชื่อว่านับจากวินาทีที่พบหน้า
รักแรกพบก็เกิดรวดเร็วราวพลุไฟพุ่งลิ่วขึ้นฟ้า จุดดังปัง!
พลันแตกสว่างวาบเป็นสะเก็ดพร่างพราว ราวอัญมณีสวยงามไม่มีวันดับสลาย
จากเหลือบรุ้งแสงของดวงตะวันสีสันแจ่มจ้า...นามทิวากร

"อยากให้รู้ไว้ ไม่ว่าจะที่ไหน เมื่อไหร่...บีก็เป็นทุกอย่างของเก็ท" ผมละเมอขณะสบตาหวานฉ่ำ
"..." บียิ้ม
        รอยยิ้มนั้นกระทบแดดนวลช่วงเข้าอัสดงช่างงดงามนุ่มละมุน
ผมจำได้ติดตาไม่มีวันลืม

"แล้วบีคิดยังไงกับเก็ทครับ"
"(^///^)..." บียิ้มเขิน ลูบมือกับบ่าผม
"อยากรู้ บีรักเก็ท ชอบเก็ทบ้างมั้ย?"
"..." เงียบคือคำตอบจนผมใจแป้ว
       นานมากจนลอบถอนหายใจเฮือกใหญ่ กำลังใจหมดสต๊อกเอาดื้อๆ
"เก็ทน่ะ...สเปค"
"ห๊ะ! วู้ววววว! 555"
"อ๊ะ! ไอ้บ้าเก็ท!" โดดเข้ากอดอุ้มตัวลอยลงผืนทราย

          หูฝาดรึเปล่า ยิ่งกว่าคำบอกรักเลยนะนั่น (^0^)

         เข้าโอบรัด ร่างเล็กยืนสูงกว่าให้ใบหน้าเราอยู่ระดับเดียวกัน
นาทีนี้คล้องแขนรอบคอผม...กิริยาคู่รัก
"บีอยู่ใกล้ๆ เก็ทนะ" กิดากรได้ใจ
"คร้าบ อยู่นี่แหล่ะ" ทิวากรยิ้มกว้าง
"มองเก็ทคนเดียว"
"ครับผม"
"มีเก็ทคนเดียวด้วย"
"โอ้! ท่านหัวหน้าช่างกล้า" บีหรี่นัยน์ตา เปิดสวิทช์โหมดเดวิล
"555" ผมหน้าหงาย โลกทั้งใบอยู่ในอุ้งมือ

"แล้วให้เก็ทคนนี้เลี้ยงคนเดียวด้วยรึเปล่า?" คนที่เป็นทุกอย่างย้อนถามทั้งที่ใบหน้าแดงก่ำสีเชอรี่สุก
"แน่นอน!" ผมกระหยิ่ม
"งั้นไปกัน หิวแล้ว"
"555 ทีนี้ล่ะเร็ว"
"ใช่! เร็วเข้า 555"
         เราผสานเสียงสดใสขณะจับมือกระชับก้าวขึ้นบันไดไปพร้อมกัน

          หนทางนี้จะทอดยาว จะสวยงามแค่ไหนไม่รู้
แต่เราจะมีกันและกันไม่หวั่นไหว
ที่กว่านั้น ราตรีนี้ยังอีกยาวไกลนัก...เจ้าเดวิลตัวเล็กของผม


---------------------------------
***จบ***
ทิวากรxกิดากร
---------------------------------

[puppyluv]

 :L1:ขอบคุณ...

iforgive, Bee_YJ, jeeu, malula, iamnan
rubymoona, Alone Alone, indy!zaka, BeeRY, CarToonMiZa
mumamayza, Ju, kokilolylove, yeyong, nekko
Kra-Jieb, ao16, myapril, ขนมหวาน, tuckky
NOoToNE, BitterSweet~, Kalamall, jimmyFG, roseen
arjinn, ruby, choijiin, eaey, fuku
pahpai, aorpp, nongrak, Giniz, cancan
MiSS-U, kanda53, murasakisama, moobarpalang, gupalz
nokkie, ณยฎา, jiw, uknowvry, Sunday24
ToffeE_PrincE, nutty2554, why yyy, wews, rujaya
Monkey D lufy, yowyow, EoBen, question09, aishiteru.
pochu52, ormn, Cupcake, Gokusan, hobazaki,
from_mars, stdvic, SweetasSin, MinMinZero, ice_painful
iPongPeang

     เพื่อสมนาคุณกับความกล้าหาญทั้ง 66 ล็อคอิน
ขอแจกฟรี แม็กเน็ตติดตู้เย็น เก็ท&บี
ถ้าไม่เป็นการรบกวนก็ส่งชื่อที่อยู่ สำหรับส่ง จม. มาหลังไมค์
จะหย่อนตู้ไปให้โดยพลัน ^^
ต่อไปคงไม่กล้ารบวกวนคนที่เข้ามาเม้นท์แล้ว
แจกเรื่องนี้เป็นเรื่องสุดท้าย 555
       ขนาด 3 ผู้กล้า nekko, gupalz, choijiin
อุตส่าห์แอบเข้ามาอัพวันพฤหัสยังตามมาเม้นท์ทัน โอ้ววว!
ปกติงดจันทร์กับพฤ. อ่าน 5 วันเต็ม/สัปดาห์ ยังตามมาติดๆ
ขอบคุณจริงๆ ตลอดทุกครั้งที่อัพ 3 ล็อคอินนี้ไม่มีพลาดเลย
(ปรบมือรัวอย่างดังๆ ชื่นชมเป็นพิเศษ)
       เรื่องนี้ได้จบลงแล้ว ยังไม่มีโครงการรวมเล่ม
เพราะสนุกกับการเขียนเรื่องอื่นอยู่ (ใกล้เคียงว่า 2j หรือกัปตันxกัปตัน หรือเรื่องไหนก็ไม่รู้)
เก็ท&บี เตรียมไว้เพียงเท่านี้ อีกตอนคือวันเสาร์ค่อยเข้ามาอ่านตอนพิเศษ

       ได้รับ...
ทุก (จิ้ม)
ทุก (กอด)
ทุก (ดอกไม้)
ทุก (ขอบคุณ)
ทุก (ช็อค)
ทุก (ขำ)
ทุก (ทุบกำแพง)
...เรียบร้อยแล้ว
       เก็ทแอบช้ำว่า 'ทำไมผมไม่มี (หื่น) บ้าง' (T^T)
แต่บีขำกลิ้งปวดท้องอยู่พร้อมชูมือโย่!  o18ชอบใจมาก (^0^)

        ผิดพลาด สร้างความหมองหมางหรือขัดข้องประการใดสุดแล้วแต่
ก็ขอโทษและขออภัยมา ณ ที่นี้
     ...เป็นบทเรียนที่ดี
     ...เป็นความประทับใจไม่ลืมเลือน
ไม่ว่าจะวันเวลาไหนๆ ให้นึกถึงที่ผ่านมาด้วยกัน
ก็จะยิ้มมีความสุขปนปลาบปลื้มทุกครั้ง
เพราะทุกอ่าน ทุกเม้นท์ ทุกวิวเป็นกำลังใจที่ดีเสมอ
          ขอบคุณจากใจ/puppyluv
-------------- 

ปล.เรื่องนี้จบลงเท่านี้ ต้องใสๆ ด้วยมีเวอร์ชั่นการ์ตูน
วาดไว้แชปเตอร์แรก Get@first sight
       เพราะอาจหาญเขียนเนมจะส่ง สนพ.การ์ตูน
แต่คิดอยู่ว่าฝีมือวาดรูประดับอนุบาลไก่น้อย เขาจะชายตาแลเหรอวะ
ไว้จะลงเล้าให้ติชมกันก่อน ถ้าพอไหวก็จะใจสั่นๆ มือสั่นๆ ส่งไปพิจารณาต้นฉบับ
จะได้รู้ว่า 'เมิงไปได้ไกลแค่ไหนเชียว วะฮะฮ่า' (อันนี้โจ๊กแม่ม ปรามาสไว้ จิ้มหน้าผาก คำว่า มึง!หยั่งยาวสุดแขน )
'อย่าบอกใครนะว่ามีเวอร์ชั่นนิยายในเล้าด้วย ไม่ผ่านล่ะอายเค้า' เจฟฟรี่อีกดอก  ปากหนอปากเพื่อน!
(เจไดก็คาบกระดาษร่างไปแทะ ฮึ่ม!!!)
      ขอบคุณล่วงหน้าอีกครั้ง อ้อ! โจ๊กให้หลอกล่อด้วยแม็กเน็ต
มันให้บอกว่า ฝีมือโจกี้เทคโฟโต้เอง แต่ใช้เจฟฟรี่รีทัช 555
(สำหรับคนไม่ทราบมาก่อน โจ๊กกับเจฟฟรี่เป็นเพื่อนเล่นเจได และเป็นแรงงานต่างด้าวของเฮาเอง หุหุ)
 
...เก็ท
...บี

[ice_painful]

มาต่อแล้ววววววววว
รีบจิ้มๆๆๆ
ขอบคุณคร้าบบบบบบบบ


edit
===================

***จบ***

เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ดังๆๆๆๆๆๆ
คือ ................................................................ (แดกจุด)
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
จบได้น่ารัก คิคุ อริ อริ คิคินะ
สไตล์นู๋บี แสนน่ารักมากอ่ะ

แบบนี้ พี่เก็ท เอาหัวโขกกำแพง สิบวัน กร๊ากกกกกกก   

ยังคงสไตล์การเขียนแบบที่อ่านแล้วรู้เลย ว่า เป็นคุณ  puppyluv

จินตนาการต้องกว้างไกลเสมออ่ะ
แล้วแบบเหตุการณ์ต้องคิดภาพตามเอง
แบบจะอ่านนี้ ต้องตั้งสติดีดี ไม่งั้น คงจะคิดอ้าว กุหลุดบรรทัดไหนว่ะ รึเปล่า ครับ ไรงี้

ยังไงลองปรับเรื่องการบรรยายดูนะ ลองให้ตัวละครมันพูดจบประโยคดู บรรยายให้ชัดเจน
(ในความเห็นเรานะ)

เราว่า สไตล์การเขียนที่ดีมากเลยล่ะ
อ่านแล้วรู้สึกโดนหลอก อยู่ตลอดเวลา ถถถถถถถ
เนื้อเรื่อง เนื้อความก็แปลกใหม่ มีอะไรให้ ความคิดวาบคิดมาเสมอเลย


ดีใจที่ยังจะมีเรื่องต่อไปให้อ่านกันอีกเน้อ

ขอบคุณมากที่แบ่งปัน ตัวอักษรให้ิอ่านค่ะ

 

 

จบซะแล้ว

อ้อ อยากอ่านเรื่อง เฟรม*เก้ง
มันมีซัมติ้ง...แน่นอน

ขอบคุณ ที่ติดตู้เย็นด้วยนะ ขอบคุณค่า

ไม่สมควรได้เนอะ   
แต่อยากได้อ่ะ ฮิฮิ 

[rujaya]

อ้าววววว จบแล้วววววหรอออออออออออออออ

แต่ก็ดีใจที่เราก็เป็น 1 ใน 66 คนที่จะได้แม็กเน็ตติดตู้เย็น ขอบคุณค่าาาาาาาาา 

เมื่อไหร่จะเขียนเรื่อง 2j บ้างละ อยากอ่านเจฟฟรี่กะโจ๊ก มั่งอะ 

[myapril]

จบแว้วววว
อ่า หนูบียังแสดงอภินิหารความงอแง น่ารัก ออกมาไม่หมดเลยน๊าา
แต่อ่านตอนจบแล้วอมยิ้มเลยค่ะ
ขำที่เก็ทเออออห่อหมกไปกับทุกข้อตกลงของหนูบี 
แต่จริงๆในใจ แอบค้านเกือบทุกข้อ โดยเฉพาะเรื่องข้าวสารกลายเป็นข้าวสุก^^
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆแบบฉบับ Let't it B นะคะ
 

[aorpp]

  ก่อนอื่นขอบคุณมากๆค่ะสำหรับแมกเน็ต ดีใจมากมาย 

ผิดหวังกับไอ้พี่มอสง่ะ มีเรื่องของคู่นี้ต่ออีกสักนิดนะคะ นะ นะ ไม่อยากให้ต้นจั๋งกับพี่มอสจบเศร้าๆแบบแยกวงกันเลยค่ะ

เก็ทกับบีก็ยังมีประเด็นที่ชวนสงสัยอ่ะจ๊ะ  รับรู้ความรู้สึกรู้ใจกันแล้ว
ทำไมยังมีเหตุการณ์ ที่เก็ทคิดว่าบีไม่รัก แล้วน้อยใจ ตอน ม.6 ที่เก็ทจะหนีไปเมืองนอกอีก
จริงแล้วคิดว่าจะได้อ่านเก็ทกับบีจนถึงภาคมหาวิทลัยน้า อยากอ่านจริงๆน้า ออดอ้อนวิงวอน 
เป็นแบบตอนพิเศษ มาเดือนละครั้งก็ได้นะคะ พรีสสสสส

+1 

[murasakisama]

จบ :a5:จริงเรอะเนี่ยเรานึกว่าจะยาวเหมือนเหยี่ยวกับลมซะอีกเสียดายจังแต่น่ารักมากค่ะเก็ทกับบี ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆและของขวัญพิเศษที่มอบให้จะเก็บไว้อย่างดีค่ะ

[MiSS-U]

ไม่คิดไม่ฝันว่าวันนี้จะจบ  อ๊ายยย  ขาดใจอ่ะ

แต่เก็ทบีก็หวานใสๆจนจบจริงๆ  อยากอ่านพิเศษวันเสาร์แล้ว

ไม่รู้เก็ทจะได้แปลงเป็นหมาป่ากินลูกแกะรึเปล่า  555

บวกเป็ดค่ะ

[pahpai]

อร๊ายยยยย บีน้อยจบแล้วหรอ เด็กน้อยน่ารักของผม *กิดาบอกอย่ามั่ว เด็กผม
รอตอนพิเศษมาปลอบใจนะครับ และขอโหวตได้ไหม ขอ 2j เป็นเรื่องต่อไปเถอะ สาธุ๊


ขอบคุณสำหรับแม๊กเนทด้วยครับ เค้าจะมีบีน้อยกะเก็ทเป็นของตัวเองด้วย 5555

[tuckky]

  จบ.....จบแล้ว (อ้าว)
เขางงนะเนี่ย 
ยังไม่รู้เรื่อง เก้ง+เฟรมเลย (อือ อยากรู้ๆๆๆ )
ไม่มีตอนพิเศษเหรอจ้ะ
ยังไงก็ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่ะ
 

[jeeu]

ทำไมยังมีเหตุการณ์ ที่เก็ทคิดว่าบีไม่รัก แล้วน้อยใจ ตอน ม.6 ที่เก็ทจะหนีไปเมืองนอกอีก
จริงแล้วคิดว่าจะได้อ่านเก็ทกับบีจนถึงภาคมหาวิทลัยน้า อยากอ่านจริงๆน้า ออดอ้อนวิงวอน 
นั่นล่ะ ที่เรายังคาใจไม่อยากให้จบ
อ่านตั้งสองรอบอ่ะ ตกลงจบตอนรึว่าจบเรื่อง
เอาหมวยบีกับตี๋เก็ทของเราคืนมานะ ฮึก ฮืออออ
แต่ถ้าพี่ปั๊ปให้จบจริงๆ ก็เข้าใจล่ะนะ
จบก็ด้ายยยยย~
รอติดตามงานเขียนของพี่อยู่นะคะ

[ruby]

ไม่ได้เข้ามาอ่านไม่กี่วัน จบแล้วเหรอค่ะ
แบบว่าตกใจมากค่ะ นึกว่าจะมีต่อไปจนถึง
มหาลัยเลย แต่จบแแบบนี้น่ารักดีใสๆ
ไม่หื่น 555 (ทั้งที่เก็ทจ้องจะกินบีน้อยตลอด)
   เรื่องต่อไปจะเป็นคู่ไหนก็ดีหมดค่ะชอบทุกคู่
แล้วจะรอนะค่ะ บวกเป็ดค่ะ

[malula]

ตกใจเล็กน้อยพองาม ห๊ะ..จบแล้ว
แต่ได้รับการปลอบใจว่าจะมีอีกหลายคู่ตามมา
ต้องอย่างนี้สิ อยากอ่านทุกคู่เลย
เขียนคู่ละตอนสองตอนก็ได้ พอให้สมใจอยาก (โลภ)
ขอบคุณสำหรับของที่ระลึก จะส่งที่อยู่ไปโดยพลัน
ชีวิตต้องเดินหน้า สู้สู้ค่ะ

[ขนมหวาน]

ตอนนี้อ่านไปยิ้มไป เพลิน ๆ อ้าว จบแล้วรึ
แต่ก็จบในสไตล์ของนู๋บีเค้า น่ารักตลอดเวลา
กินเก่งตลอดเวลา และเป็นที่หนึ่งในใจเก็ทตลอดเวลา

ปล.น้องลมกับพี่เหยี่ยวและพลพรรคเดอะแกงค์ถึงมือเราเรียบร้อยแล้ว
ครบถ้วนทุกอย่าง แพคมาอย่างดีเลย
ปล1.ขอบคุณที่มีโอกาสเป็น 1 ใน 66 นะคะ
และหวังว่าจะมีเรื่องราวดี ๆ มาให้ชาวเราได้อ่านกันไปเรื่อย ๆ นะคะ

[CarToonMiZa]

จบเรื่องได้น่ารักจริงๆ
ใสใสสมกับบีน้อย
ขอบคุณที่เขียนเรื่องราว
ดีดีน่ารักใสใสมาให้ได้อ่าน
หาอ่านยากมากในเล้านี้
มีน้อยเรื่องที่เรื่องราว
จะน่ารักแบบนี้
 

[choijiin]

จบ.....

น้องบีของพี่จบแล้วววววววววววววววววววววววว
 
เราจะอ่านอีก ม่ายยอม
(ทำดีดดิ้นพอเป็นพิธี  )

ขอบคุณ puppyluv คนดีอีกครั้ง
 
ที่พาบีน้อยกลอยใจ กับน้องเก็ทผู้น่ารักมาเยี่ยมเยียนคนอ่าน
ถึงจะเป็นเรื่องสั้นๆแต่ก็ประทับในดวงใจไปตามลมเหนือเช่นกัน
คนอ่านคนนี้ติดตามมาตั้งแต่ลมเหนือที่รัก
จนมาถึงรักนี้บีบวกและจะตามต่อไปจนกว่าจะโดนคนเขียนถีบ 55555
ไม่รู้มันเป็นยังไงถึงได้รักได้หลงคนเขียนคนนี้จริงๆ
 

และต้องขอบคุณอีกครั้งที่ให้คนอ่านคนนี้เป็น 1 ใน 3 ผู้กล้า
แถมได้รับของที่ระลึกอีกชิ้นจากทางคนเขียนด้วย
แม็กเน็ตชิ้นนี้จะได้มานอดกอดร่วมกับเฟรมรูป
และของที่ระลึกจากน้องลมตอนรวมเล่ม เย่ๆ
เรามีครบทุกคอลเล็คชั่น
 

ขอ puppyluv ส่งท้าย
และหวังว่าจะได้เจอกันตอนพิเศษและเรื่องของ 2J ต่อไป

ด้วยรักและคิดถึง
 

ปลล.น้องเก็ทของพี่ช่างน่าสงสารแท้ๆ
จนจบเรื่องไม่ได้ชูปีดูวับเลยสักที
สู้พี่เหยี่ยวไม่ได้เนอะ พี่แกเปิดเรื่องปุ๊บก็เอาเลย
 

[aishiteru.]

ชะอ้าวว ตั้งกะที่ลงชื่อจะตามอ่าน เพราะพึ่งรู้ว่าเป็นภาคต่อของลมเหนือ เมื่อหลายวันที่ผ่านมา
ก็พึ่งจะตามอ่านทันถึงเมื่อคืนนี้เอง กะว่าวันนี้จะมารออ่านตอนใหม่พร้อมกับเม้นท์ให้ ที่ไหนได้...
กลับกลายเป็นว่า บี&เก็ท จบซะแล้ววว โฮกกกกก ไม่จริ๊งงงง เค้าคิดว่าเป็นเรื่องยาวซะอีก =[]=
ก็คิดว่าจะเป็นเรื่องยาวแบบลมเหนือกับเหยี่ยวขาวอ่ะ เง้อออออ
ตอนแรกที่คิดไว้ เห็นบอกว่าจะเขียนภาคสองภาคต่อของลมเหนือ ตั้งกะตอนลมเหนือจบใหม่ๆตอนนู้นน
เค้าคิดไว้ว่า เป็นเรื่องเกี่ยวกับ ดราม่าครอบครัวฝั่งของพี่เหยี่ยว
ก็ไอ้เจ้าคนนั้นมาเฟียดุๆที่ทำท่าสนใจลมเหนือตอนหนีไปแสดงเดี่ยวเปียโน นั่นไง โฮกกกกก

พอมาเป็นเรื่องเก็ทบี ก็แอบงงๆเล็กน้อย แต่พอได้เริ่มอ่านก็ ติดหนึบ
หมวยบีน่าร๊ากกกอ่าาา เก็ทสุภาพบุรุษเสมอเลยย คิดถึงลมเหนือกับพี่เหยี่ยวจังน๊าา
สรุปว่าจบแล้วจริงๆหรอเนี่ย ยังอยากอ่านต่ออยู่เลยเนี่ยยยยย
ส่วนเรื่องของหมอกนั้น ยังเข้าใจผิดระหว่างลมกับเก็ทอยู่เลย (แอบเห็นว่าไปสัมพันธ์กับตี๋หมอกอีกเรื่องนึงด้วย ^^)
แล้วก็โอ๊ะ เห็นว่าได้รับ ของทีระลึก เก็ทบี ด้วยอ่า เกรงใจจังเลย แต่ก็ขอบคุณมากๆเลยนะคะ เดี๋ยวจะพีเอ็มไปหานะ
มาต่อตอนพิเศษแบบเรื่อยๆได้มั้ยอ่าา แบบตอนโต ตอนต่อจากนี้ ลมเหนือกับพี่เหยี่ยวโผล่มาบ้างไรบ้าง
อยากรู้ชีวิตหลังจากนั้นเป็นยังไงบ้าง ของแต่ละคน พี่สองเจก็ด้วยย คิดถึงหลายๆคนเลยยย ^^

ขอบคุณที่แต่งเรื่องน่ารักๆสนุกแบบนี้ให้ได้อ่านกันน๊าา
 

[gupalz]

อ้าว จบแล้วรอ  แต่ยังไงก็ขอบคุณที่แต่งเรื่องราวดีๆมาให้อ่านนะจ๊ะ
จะรออ่านคู่กัปตันและคู่รัก2เจ นะจ๊ะ คู่โปรดคู่ที่รอคอย
แต่ก็ยังจะแออยากรู้เรื่องต้นจั๋งกับพี่มอสอ่ะ
ปล.ขอบคุณเรื่องของที่ระลึกด้วยน้า ไม่คิดว่าจะได้เลยอ่ะ ขอบคุณมากๆนะจ๊ะ

[Giniz]

ง่ะ จบไวจัง ยังไม่ได้เห็นเก็ทกินแร็บบิทน้อยเลยยยยยยยยย 
แต่ไม่เป็นไร เรารอไปลุ้นต่อคู่2j หรือไม่ก็ท่านกัปตันทั้ง2ก็ได้ หึหึ
ปล.1 วันที่ได้หนังสือลมเหนือ แม่ถามเราด้วยว่า หนังสืออะไร แม่อ่านได้รึป่าว? 
ปล.2 ขอบคุณด้วยสำหรับของที่ระลึก ได้เป็นหนึ่งใน66ด้วยอ่ะ 

[yowyow]

ง่าา จบแระหรอ 

ขอบคุณสำหรับแม็กเน็ตนะ 

[arjinn]

คุณ puppyluv

สมชื่อตอนจริงๆ ว่า Let's it be ... ความหมายมากมาย

ชีวิตก้อแบบนี้ กว่าจะผ่านอะไรมาได้ก้อต้องอดทน อดกลั้น เยอะแยะ เนอะ 

ตัวหนังสือมาจากโครงเรื่องโครงสร้างและจินตนาการที่ห้ามดูถูก
การถ่ายทอด ไม่ง่ายเลยค่ะ
 
ไม่ว่าจะยังไง ก้อต้องขอบคุณมากกว่าที่ร้อยเรียงเรื่องราวมาให้ได้อ่านอย่างต่อเนื่อง
ปลื้มเสมอค่ะ
 

สัญญาว่าจะเป็นคนอ่านที่ดี ขยันเมนต์ 555
ไม่ว่าจะเป็น 2j หรือสองกัปตัน หรือจะลมเหนือพี่เหยี่ยวช่วงหนึ่งปีแปดเดือน หรือเรื่องอื่นๆ

อย่าได้ท้อแท้ 

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ take care นะคะ
กอดค่ะ 

[nekko]

น้องเก็ท อิปร้าอยากรู้ว่าที่อยู่ในกล่องกันดั้มเขียว เหลือง ดำนะมันอะไร

ขอบคุณpuppyluv :L2:สำหรับเรื่องราวน่ารักๆๆของน้องเก็ทกะเดวิลน้อย 


รอคู่ต่อไปนะ ขอบคุณสำหรับของที่ระลึกคะ