หัวข้อ: ก่อนอื่น ผมต้องขอโทษ ทุกคนด้วย ที่หายไป หลายปีเลย55555555555555

[walkalone208]

ดันๆ รอนัดมา 

[nokkaling]

รอนิว   

[8X]

น้องนิวหายไปนานมากๆ เลยค่ะ ไม่คิดถึงกันบ้างเหรอ พี่เฝ้ามองที่ท่าน้ำทุกวันเลย 
มาทักทายกันวันละนิดวันหน่อยก็ยังดีเน้อ โปรดทราบคิดถึง นิว&นัด มากๆ เลย

[Poseidon]

คิดถึงๆ

[someone479]

ห ห ห หายไปไหนอะ เขา คิดถึงนะ รู้เปล่า

[i.art]

สบายดีป่าวเอ่ย คิดถึงนะ แงๆๆๆๆๆๆๆ 

[Yarkrak]

คิดถึงน้องนิวกับแสบนัด

หายไปนานแล้วน๊า สบายดีกันหรือเปล่า

 

[vista054]

 

[papanoy]

นิว นัด หายงอนกันยังน๊า คิดถึงนะ
       

[Poseidon]

คิดถึงงงงงนัดนิว

[new10]

มาเเล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ลืมกันยัง


ผมนี่ไม่เคยลืมคนอ่านที่น่ารักได้เลย

555

เพ้อเจ้อเนอะ








ตอนที่289
 


พอผมออกไปถึงปากซอย  ผมก็ไม่เห็นมันตามมาแล้ว
ผมไปเดินเล่นห้างใกล้ๆบ้าน เดินๆไปงั้นๆแหละ ไม่ได้อยากได้อะไรหรอก(ไม่มีตัง รู้เรื่องนะ)

กลับมาถึงห้องก็เย็นๆ
เพื่อน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เพื่อนมันมาเต็มห้องเลย ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกมันมาทำอะไรกัน
ผมก็ได้แต่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปฉี่ เพราะปวดตั้งแต่นั่งรถเมล์กลับแล้วทนกว่าจะถึงบ้าน
“ไปไหนอีกอะ”มันถามผม ตอนที่ผมเปิดประตู จะออกจากห้องอีกรอบ
“ออกไปหาอะไรกิน”
“ซื้อกับอะไรมากินด้วยนะ”มันเดินมาหาแล้วบอกผม
“.................”ผมไม่ตอบแต่พยักหน้า
  เป้าหมายที่คิดว่า และนั่งแท็คซี่พุ่งตรงไปเลย นั่นคือ วินรถตู้  กรุเทพ - ประจวบ
จ่ายตัง200 ขึ้นรถนั่งหลับรอรถออกเลย  ไปแบบตั้งใจครึ่ง ไม่ได้ตั้งใจครึ่ง เสื้อผ้าไม่ได้เตรียมมาเลย ทั้งตัวมีแค่ กระเป๋าตัง กับ โทรศัพท์ ที่มีแบตเตอร์รี่แค่19%(เผื่อฉุกเฉินเปิดโหมดเครื่องบินไว้ดีกว่า)
รถออกตอนไหนไม่รู้ แต่รู้ว่าเริ่มมืดแล้ว  ไม่รู้จะทำอะไร ก็หลับต่อแมร่งเลย

มารู้สึกตัวอีกที ตอนได้ยินเสียงประตูรถตู้เปิด แล้วคนก็เริ่มทยอยลง

สิ่งแรกที่ผมคิดได้ตอนนั่นคือ ถึงแล้วมั้ง

พอลงจากรถ ผมยืนนี่งงเลย  จนมีวินมอไซ มาจอดถามผม
“น้องจะไปไหน”
“ไป ไป โรงแรมแถวนี้อะพี่”
“เอาแบบไหนละ”
“ติดทะเลก็ดีคับ”
“ติดทะเลหรอ อืมมม  ขึ้นมาเลย”
“พี่คิดเท่าไร” ผมถามไว้ก่อน  ถ้าแพงจะได้ไม่ไป
“30บาท”
“okคับ”

จิงๆถ้าผมรู้ว่ามันใกล้ขนาดนี้ ผมเดินมาเอง ก็ได้ แต่ติดตรงที่ไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงนี้ แล้วมันก็มืดด้วย
ผมเข้าไปเช็คอิน ดีนะที่ไม่ใช่ช่วงเทศกาล ราคาเลยถูกจากป้าย 100บาท จากปกติ 550 เหลือ450 มัดจำอีก200  (ตอนเช็คเอ้าท์ ได้คืน)
เข้าไปดูห้องเสร็จ คิดละต้องหาที่ซื้อของใช้ เพราะในห้องน้ำมีแค่สบู่ก้อนเท่าขี้เต่า2ก้อน ยาสระผมแบบซอง 2ซองเล็กๆ
ผมเลยเดินไปถามพี่ที่หน้าเคาน์เตอร์
“พี่ แถวนี้มีเซเว่นไมคับ”เค้าหยิบแผนที่ เท่าผ่ามือมาให้ผมพร้อมอธิบาย แถมยังบอกอีกว่ามีถนนคนเดิน(หาแต่เรื่องให้เสียตัง)

เดินตามทางที่เค้าบอกไปไม่ไกล ก็เจอเซเว่น
ผมก็ซื้อ ที่ชาร์ตแบตโทรศัพท์(พอให้แก้ขัดไปก่อน เพราะไม่ได้เอามาด้วย)
แล้วก็แปรงสีฟันแป้ง

 ระหว่างรอจ่ายตังมองเห็นที่ชาร์ต เอะใจ ลืมเปิดโทรศัพท์นี่หว่า
ปิดโหมดเครื่องบินปุ๊บ ยัดเข้ากระเป๋ากางเกงปั๊บ ยังไม่ถึง3วินาที
โทรศัพท์ผมก็ดังจากapps find my iphone  ผมรีบหามาปิดเลย เพราะคนเยอะพอสมควร  คนที่มองผมและคงคิดว่าผมไปขโมยโทรศัพท์มาแล้วเจ้าของเค้ากำลังตามหาอยู่แน่เลย เพราะในมือก็มีที่ชาร์ตที่รอจ่ายตังด้วย   ตอนนั้นผมอายคนมาก กว่าจะผ่านเวลานั้นมาได้ เหมือนมันนานแสนนาน  และไอ่นัดก็โทรมาพอดี แต่ผมบังเอิญกดโดนตัดสายไปก่อน
เดินกลับ ก็แวะถนนคนเดิน นิดนึง หาของกิน  ไม่พ้นเหนียวไก่ 5555 แล้วก็ขนม2-3อย่าง
ไปนั่งกินริมตลิ่งทะเล (งงปะ ใครเคยไปอ่าวมะนาวคงจะรู้)  ผมไม่ว่าไอ่ที่เป็นปูนกันระหว่างหาดกับถนนเค้าเรียกว่าอะไร ขอเรียกตลิ่งแล้วกัน
นั่งกินข้าวไป นั่งดูโทรศัพท์ไป  line ที่ยังไม่ได้อ่านเป็น100 แล้วก็ข้อความที่โทรมาไม่ติดเป็น10เลย  ทั้งเบอร์ไอ่ธีร์ ไอ้ต้าร์ ไอ่นัด อื่นๆ แต่ไอ่นัดเยอะสุดโทรไม่ติดรวมๆ60กว่าสาย
แต่ผมโทรกลับหาไอ่ต้าร์คนเดียว เพราะกลัวจะมีเรื่องงาน
“ไงต้า มีอะไรด่วนหรือป่าว”
“โหพี่ ไม่ไปอยู่ไหนมาเนี่ย ไอ่นัดกับเพื่อนมาบ้านผมจะค้นบ้านผมหาพี่ละ”
“ขนาดนั้นเลย”
“เออดิพี่ ว่าแต่อยู่ไหนนิ”
“ประจวบ”
“โห ไปไกลเลยนะพี่ มีอะไรไม่สบายใจทำไมไม่คุยกับผมละ”
“ป่าวหรอก  เบื่อๆว่า อยากทำอะไรคนเดียวดูบ้าง”
ผมคุยกับมันยังไม่รู้เรื่องเลย แบตหมดซะก่อน
ลืมบอกย่าบอกไอ่นัดนะว่าผมอยู่นี่

ประมาณตี1 คนเริ่มหมดแล้ว ผมจึงได้กลับ เพราะกลัวผี
กลับถึงโรงแรมก็ชาร์ตโทรศัพท์ อาบน้ำ เปิดแอร์นอน
แต่กว่าจะหลับลงเกือบสว่างเพราะห้องข้างๆเอากัน(ไม่รู้เปิดทีวีป่าวนะ”แต่ผมก็ลองเปิดดูเกือบทุกช่องแล้ว แต่ไม่มีช่องไหนเสียงเหมือนห้องข้างๆเลย

ตอนเช้าๆไอ่นัดก็โทรมาอีกแต่ผมไม่ได้รับ เพราะหลับ จนบ่าย
อาบน้ำออกไปเดินเล่นริมหาด เดินไปเรื่อยๆเจอลิงเป็นฝูงเลย มียายปั่นจักรยานเก่าๆ ขายอาหารลิง ผมสงสารก็เลยซื้อ แล้วก็นั่งคุยกับยาย ลิงก็วิ่งข้ามถนนไปมา ไม่กลัวรถเหยียบเลย
คุยไปคุยมาเพิ่งรู้ว่าหมดค่าขนมลิงไปเกือบ200 (3ห่อ20)


สักพักมีเบอร์แปลกโทรเข้ามา
ผมก็รับสิ คิดว่าใครมีเรื่องสำคัญ
“โหล คับ”
“ตัวเอง อยู่ไหน”
“........................”ไอ่นัด
“อย่าทำให้โมโห บอกมาอยู่ไหน”
“แล้วอะไรของเมิงเนี่ย”
“คำสุดท้าย ........ อยู่-ไหน”
“ประจวบ”
“แล้วประจวบมันเล็กไมละ บอกมา อย่ากวนโมโห”
“บอกแล้วเมิงจะรู้จักหรือไง”
“รู้ไม่รู้ ก็ถามคนแถวๆนี้เอาก็ได้”
“ริมหาด”
“ตรงไหนละวะ ริมหาด มันเล็กไม”
“ตรงริมหาด มีวัดอยู่บนเขาลิงเยอะๆ”
“เออ อยู่แถวนั้นแหละ เดี๋ยวไปหา แล้วอย่าไปไหนอีกละ  ขี้เกียจตาม โตๆกันแล้ว อย่าทำนิสัยเหมือนเด็ก”
มันด่าเสร็จก็กดวางไปเลย

ผมนั่งรอมันประมาณ15นาที  รถไอ่ต้าก็มาจอดตรงหน้าผม แต่คนขับเป็นไอ่นัด ข้างๆเป็นไอ่ธีร์ ผมไม่แปลกใจหรอกที่มันจะมาหาผมเจอ  เพราะคนแทบไม่มีเลย   แล้วผมก็ไม่แปลกใจด้วยว่าทำไมมันถึงรู้ว่าผมอยู่ ประจวบ ไอ่นี่มันฉลาดแกมโกง


แต่ผมงงเลย ว่าทำไมมันถึงกล้าไปยืนรถไอ่ต้า

“ทำอะไรอย่าให้คนอื่นเป็นห่วงได้ปะ”
“เมิงเป็นพ่อกรูหรือไงนัด มาถึงก็ด่าๆ”
“ใจเย็นดิพี่ ค่อยๆคุยกัน”ไอ้ธีร์บอก  ยายที่ขายอาหารลิงให้ผมชิ่งเลย    สงสัยกลัวพวกผมทะเลาะกัน
ผมยืนมองหน้ากันอยู่นาน2นาน

“พี่ พาผมไปหาข้าวกินหน่อยดิ ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรเลย”ไอ่ธีร์งอแง ผมรู้มันก็อึดอัด
“ปะ อยากกินอะไรละ”
“อะไรก็ได้พี่”
“เดินไปนะแถวๆนี้น่าจะมี”
“รถมี จะเดินทำไม อย่าเยอะดิ”ไอ่นัดแทรกมา
“ไปรถก็ได้มั้งพี่ ไปกินนกองบินกัน ผมเคยมาผมรู้จักทาง”
“อืม”
พวกมันเดินขึ้นรถเลย ผมก็จำเป็นต้องเดินตามไปขึ้นรถ

ไปถึงริมหาดก็มีร้านค้าเต็มชายหาด  จับจองที่นั่งสั่งอาหาร  แต่อาหารรอนานมาก  สงสารพวกมันเหมือนกัน กว่าจะได้กิน
พออาหารมาพากันตั้งหน้า ตั้งจากินไม่พูดไม่จาเลย

“จะกลับวันไหน”ไอ่นัดถาม
“พรุ่งนี้”
“ก็ดี”  ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

กินข้าวเสร็จ ก็พากันกลับโรงแรม  เพราะมันเย็นมากแล้ว
ผมต้องไปแจ้งพนักงานว่ามีคนมาพักเพิ่ม (ต้องเสียตังเพิ่ม)
“ธีร์เมิงไปอาบน้ำก่อนไป”ไอ่นัดไล่ไอ่ธีร์

ไอ่นี่ก็เชื่อฟังกันง่ายจิง ถ้ามันฆ่ากรู เมิงอาบน้ำอยู่เมิงจะรู้ไมนิ ว่ากรูตาย

พอไอ่ธีร์เข้าห้องน้ำไป ก็เหลือผมกับมัน2คน ผมไม่รู้จะทำอะไรก็เปิดทีวีนอนดู
“ตัวเองไม่พอใจอะไรเค้าทำไมไม่พูดตรงๆอะ”มันเนียนล้มตัวลงนอนข้างๆแล้วมากอดผม
“ปล่อย”
“ตัวเองรู้ไม เค้าเป็นห่วงมากนะ”
“กรูโตแล้ว ดูแลตัวเองได้ไอ่นัด  เมิงไม่ต้องห่วงกรูหรอก  เมิงอะห่วงแค่ตัวเองก็พอแล้ว”ผมพยายามแกะมือมันออกจนเหนื่อย  กลัวไอ่ธีร์ออกมาเห็นด้วยแหละ
“โห ทำไมพูดแบบนี้อะ”
“ก็ไม่จริงหรือไง  ทุกวันนี้ กรูเริ่มสงสัยแล้ว ว่าเมิงเข้าใจกรู กรูเข้าใจเมิง  หรือเราไม่เคยรู้ใจกันมาก่อนเลย กูยังสงสัยอยู่”
“เค้ายอมรับว่าเค้าเอาแต่ใจมากเกินไป เพราะเค้าชอบเวลาตัวเองตามใจเค้าไง”
“แต่บางทีมันก็มากไปวะนัด กรูรับไม่ได้”
“ok เดี๋ยวต่อจากนี้ เค้าจะตามใจตัวเองบ้าง  จะได้หายกันไง”
“หึหึ ปล่อยกรูได้ยัง”

“โห  หนาววะพี่ เปิดแอร์ซะเย็นเลย”
“ไอ่อ่อน”ไอ่นัดด่าไอ่ธีร์
“เมิงก็ไปอาบบ้างดูดิ ปากดีนัก” มันก็ดีกันได้แปป  มันก็ทะเลาะกันอีกแล้ว

พอไอ่นัดเข้าไปอาบน้ำ 
“พี่ หิวอีกแล้ววะ  ออกไปหาผมไม้กินกันเหอะพี่”
“ปะ”
ผมกับไอ่ธีร์แอบออกไปจากห้องอย่างเบาๆ ขโมยกุญแจรถไปด้วย ทิ้งไอ้นัดไว้ในห้องน้ำ

ไปซื้อของกินกลับมาก็เริ่มค่ำแล้ว
เจอไอ่นัดยืนใส่บ๊อคเซอร์ตัวเดียวอยู่หน้าห้อง
“ออกมาโชว์เชี่ยไรอยู่ตรงนี้ไม่อายหมาบ้างไงวะ”ไอ่ธีร์กัดไป
“ไปไหนกันมา เคยบอกไม”
“ซื้อของกินมาไม่เห็นไง”

ผมไม่พูดอะไรปล่อยให้พวกมันเถียงกันไป

ไปปิดลูกบิดจะเข้าห้อง แต่ห้องล็อค
“กุญแจ”ผมถามมัน
“เอ้าไม่ได้เอาไปด้วยหรอ”มิน่าละถึงใส่แค่บ็อคเชอร์ออกมายืนอยู่หน้าห้องแบบนี้

ผมได้แต่ถอนหายใจ 
“ถ้ากรูเอากุญแจไฟ ไฟฟ้าให้ห้องมันจะติดไมละ”
“ก็ไม่รู้ คิดว่าห้องล็อคเฉยๆ”

ผมไม่รู้จะพูดอะไร  ได้ไปหาพนักงานให้เค้ามาเปิดให้ เสียตังอีก50บาทค่าเปิด

“อย่าบอกนะที่เมิงออกไปยืนข้างนอก เพราะเมิงเข้าห้องไม่ได้”ไอ่ธีร์ถามมัน
“ใช่”

"5555555555555555555555"ไอ่ธีร์ขำจนหน้าสั่นเลย

เพราะโดนไอ่นัดโบกเข้าให้

นั่งกินขนม ผมไม้ดูหนังจนดึก แต่ผมอะ นอนดูหนัง หลับไปตอนไหนไม่รู้
รู้สึกตัวอีกที ห้องก็มืดแล้ว แล้วมีคนนอนกอดอยู่ข้างๆ เลยเอาโทรศัพท์ ส่องดูหน้า เป็นไอ่นัด ข้างๆไอ่นัดเป็นไอ่ธีร์ 

สายๆวันต่อมา ก็ได้เวลาเดินทางกลับ
 

[nokkaling]

นิวมาแล้ว   

นัดสำนึกบ้างไหม   

[่patsaporn]

เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่นะ นัดก็ต้องเพลาเรื่องเอาแต่ใจบ้าง ไว้ใจกันบ้าง
ส่วนนิวไม่ต้องไว้ใจนัดคนนี้ต้องตามตลอด 5555 เอ ยังไง ไม่ค่อยจะเข้าข้างนิวเลย
ตอนท้ายมีฮานะ

ขอบคุณจ้า ดีใจมาต่อ คิดถึงๆ

[kitwiphat]

5555555มีอะไรก็พูดกันตรงๆนะถ้าๆถ้าไม่ชอบไม่พอใจบอกกันเลยเพา

[snowboxs]

นิวต่อไปลองเอาแต่ใจดูบ้างซิ
อย่าไปยอมเยอะๆ ไม่พอใจก็พูดไปตรงๆ
อย่างนัดคงต้องรอโตกว่านี้ ถึงจะคิดอะไรๆได้บ้าง

[day9day]

นัดตามหานิวจนเจออ่ะเนอะ สุดยอดจริงๆ
นิวคงเหนื่อยๆ
แต่ยังงัย ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรก็ของให้คุยกันเยอะๆนะ ต่างคนต่างเงียบจะยิ่งทำให้ไม่เข้าใจกัน

นิวหายไปนานมากเลยนะ

[Zarch krub]

เข้าใจนิวนะบางทีก็เหนื่อยกับปัญหาเดิมๆ อยากออกมาคิดอะไรคนเดียวบ้าง แต่นิวผิดที่ไม่บอกนัดมัน คุยกันก่อน ไม่ใช่จะหนีปัญหาเหมือนทุกครั้ง

[why yyy]

ขอบคุณ

[tomnub]

รักกันนานๆนะครับ

[Sohso]

ใจเย็นๆ ค่อยๆปรับกันไป คนเรานิสัยไม่เหมือนกัน ใครทำอะไรไม่ถูกใจเรานอกจากตัวเราเองหรอก 

[Infinity 888]

คนอยู่ด้วยกัน บางทีก็ต้องหันหน้าคุยกันเนาะ

ต่างคนต่างคิด จะให้เข้าใจคงลำบาก เพราะคนเราไม่สามารถอ่านใจกันได้

สู้ๆนะ มีคนคอยห่วง ก็ยังมีความสุขกว่าอยู่คนเดียว

[Yarkrak]

น้องนิวสู้สู้

แสบนัดเป็นคนที่ไม่คิดลึก คิดสั้นๆ เพราะที่ผ่านมาพี่นิวเป็นสมองให้ตลอด

เป็นคนไม่เรื่องมาก ก็เลยเหมาเอาว่าคนที่อยู่ด้วยกันก็เหมือนนับตัวเอง

งั้นน้องนิวต้องบอกแสบว่าน้องคิดอย่างไรไม่งั้นแสบก็ไม่รู้

อย่าเหนื่อยกับการได้บอกได้เตือน ถือเสียว่าน้องนิวมีลูกตัวโตๆคนนึง ไม่ใช่ปั๋ว อิอิ

โกรธได้ โมโหได้ งอนได้ ไม่พอใจได้ แต่ขอให้บอกเพื่อแสบจะได้รับรู้

ถือเสียว่าแสบมาสร้างสีสรรให้กับชีวิตของน้องนิวก็แล้วกัน

จะคิดจะทำอะไรให้นึกถึงตอนน่ารักๆของแสบเข้าไว้ จะได้ลดอุณหภูมิความโกรธลงได้บ้าง


อย่างไรก็ขอขอบคุณวีรกรรมของแสบนัดในแต่ละเรื่อง

ไม่งั้นก็ไม่มีเรื่องมาเขียนให้นักอ่าน(ที่น่ารักทั้งหลาย)ได้เสพย์กัน


รักแล้วรักเลย รักกันมากๆ และรักกันตลอดไป

สู้สู้   

[MIkz_hotaru]

นิวไปไหน นัดก็ตามไปจนเจอแหละ
คนมันรักนิเนอะ
 

[Warpwowz]

  เย้ๆๆๆ พี่นิวมาแว้ว ดีจายยย ติดตามเรื่องนี้มาก็ครึ่งค่อนปีละค่ะสิงสถิตย์อยู่ในเล้าก็นานแต่ไม่มียูสเซอร์กะใครเค้า ในที่สุดก็ถึงเวลาฤกษ์ยามงามดีกะเค้าแล้ว นี่สมัครมาเพื่อเรื่องนี้โดยเฉพาะเลยนะคะ (เรื่องอื่นก็ได้รับอานิสงไปอิอิ) ก่อนอื่นต้องขอบคุณพี่นิวก่อนเลยที่มาแชร์เรื่องราวชีวิตคู่ให้ได้อ่าน เรื่องราวของพี่สองคนนี่คือหลากรสมาก คือแบบมันมีทั้งที่เรียกเสียงหัวเราะ(ต้องฉากที่นัดทำตัวมึนๆเลยแล้วก็ตอนที่ทะเลาะกับธีร์อะ) ทั้งเรียกอารมณ์ให้มันกรุ่นๆ(นี่ต้องนัดเลยนิสัยนี่แบบเราบอกเลยท่าเป็นเราคงบ๊ายบายไปตั้งนานแล้ว แต่นี่เพราะเป็นพี่นิวไง หนูนี่ปรบมือรัวๆให้พี่นิวเลยค่ะ) แล้วไหนจะยังเรียกน้ำตาอีกนะ(ตอนที่พี่นิวฝันอ่ะ...ผมนี่ร้องไห้ค่ะเฮ้ยคือช๊อกคือตกใจไป ต้องรีบอ่านให้จบตอนพออ่านจบนี่ก็โล่งเลยเช็ดคราบน้ำตาแทบไม่ทัน)  อ่อๆ ลืมไม่ได้เลยก็เรื่องโรแมนติกกับอีโรติกนี่ล่ะค่ะ คือพี่นิวแต่งฉากอย่างว่าไม่เก่งนะ แต่แบบก็เรียกเลือดคนอ่านให้พลุ่งพล่านได้ดีเลยทีเดียว อิอิ
ชอบคู่พี่นิวกับแสบนัดมากนะคะรู้ยังงง  หนูนี่ถึงกับนิพพานเลยค่ะ 
เป็นกำลังใจให้ค่ะ รู้ว่าพี่นิวคงเหนื่อยมากที่ต้องเจอกับปัญหาเดิมๆ เรื่องเดิมซ้ำๆ แต่อยากให้ทั้งพี่นิวกับแสบนัดหันหน้าคุยกันดีๆ พูดตรงๆกันไปเลยดีกว่าเหมือนที่นัดบอกน่ะค่ะ เพราะเห็นหลายครั้งแล้วที่พี่นิวหนีไปแบบนี้ นี่ดีนะคะที่นัดมาตาม(คงเรียกว่าง้อแหละเนอะ) นัดก็อีกคนนะนิสัยเดิมตลอด ถึงจะดีขึ้นกว่าเก่าก็เหอะ แต่บางทีก็เอาแต่ใจไปจนเหมือนไม่นึกถึงพี่นิวอะ
รักคู่นี้จัง หนูเป็นเอฟซีพี่แล้วน๊า ขอให้รักกันไปนานๆนะคะ ตลอดไปเลย
เพราะพี่นิวต้องคู่กับแสบนัดเท่านั้น 

สุดท้ายนี้อยากบอกว่าฐานแฟนคลับของพี่นิวนี่แน่นนะ จะทำอะไรก็คิดดีๆนะนัด หึหึหึ (ฮ่าๆๆ นี่ไม่ขู่ พูดให้ฟังเฉยๆ เอ๊ง  )

[Poseidon]

โล่งอกไปนิดนึง....คืนดีกันเร็วๆนะ

[malula]

มันก็พูดยากนะเรื่องของคนสองคน เอาที่นิวสบายใจก็แล้วกัน

[jeab12]

รัก นิว  และเป็นกำลังใจให้ ไม่มีใครรู้ใจตัวเราดีเท่าตัวเราเอง  จะทำอะไรก็ตามให้ตัว ของนิวเลือกทางที่มีความสุขที่สุด   

[mukmaoY]

คุยกันเยอะๆนะ

[shikyu3211]

นิวนี่โคตรใจเด็ด จะทำไรก็ทำเลย

[broke-back]

แล้วนัดก็ตามหานิวจนเจอ


รักกว่า..แล้วไง
ก็รักแค่คนเดียว..เหมือนกันอ่ะ

นิวกะนัด