ตอนที่247 ปีใหม่ (ครึ่งเเรก)
happy new year กันไปถึงไหนละ กลับมากันยัง
ปีใหม่ ก็เหมือนๆ ใหม่ได้ไม่กี่วัน ก็ต้องกลับมาใช้ชีวิต หาเช้ากินค่ำเเบบเดิมซะเเล้ว
น่าเบื่อเนอะ
........................................................................
ก่อนหน้าปีใหม่หลายเดือน วางแผนว่าจะไปเที่ยวกัน แต่หาวันที่แน่นอนไม่ได้
แต่พอใกล้ๆปีใหม่ เลยได้วันที่29
ยังไม่คิดว่าจะออกเดินทางตอนเช้า ก็เลยทำงานบ้านตามปกติ
พอบ่ายๆ
“ตัวเอง เค้าไม่อยากอยู่กทม แล้ววะ รถโล่งเลย”มันออกไปข้างนอกมาก็บ่นเลย
“แล้วให้กูทำไง”
“ไปกันเลยไม”
“บ้า ไปห่าอะไรละ เสื้อผ้ายังไม่เก็บเลย”
“ก็เก็บสิ”ขอบคุณ แทนที่มันจะบอกว่า เออเดี๋ยวเค้าเก็บเอง ไม่มีอะ
“หรอ”
“อืม ไปเก็บเสื้อผ้าดิ รอไรละ”สั่งกูจัง
“แต่กรูยังไม่ได้จองตั๋วรถเลยนะ ไม่รู้ว่าจะมีหรือป่าว”
“เออ ช่างมันไปหาเอาข้างหน้า”
“พูดง่ายเนอะ” แต่ผมก็ต้องไปเก็บเสื้อผ้าอยู่ดี
เป้าหมายคืออุบล(ที่วางแผนไว้นะ) อยากกางเต๊นซ์นอนหนาวๆ แต่ก็ยังไม่ได้หาอีกเช่นกัน เพราะมันอยากแบบกระชั้นชิดเกิน
เก็บเสื้อผ้า รวมอาบน้ำแต่งตัว2คนไม่ถึง 30 นาทีก็เสร็จ
“ปะ พร้อมแล้ว”
“กระเป๋าตังพร้อมยัง”
“อืม”
“กุญแจละ”
“อืม”
“กางเกงในละ”
“เออออออ”ถามเยอะจิง
“กรูไม่ใช่เมิงนะนัด ที่จะขี้ลืมอะ”
“จ้าๆๆ”
ตรวจดูดิน น้ำ ลม ไฟ แก๊ส ปิดหน้าต่างเรียบร้อยแล้ว
โบกแท็คซี่ไปเลย
ไปถึงหมอชิต คนไม่ค่อยเยอะเท่าไร
แต่ไปซื้อตั๋ว ปรากฏว่าไม่มี(วันที่29ละนะ ทำไมยังไม่มีรถเสริม ไม่เข้าใจ)ผมถามผู้โดยสารคนอื่นเค้าก็บอกว่า รอรถเหมือนกัน เดี๋ยวมีเจ้าหน้าที่จะแจ้งให้ทราบ
ผมถึงบางอ้อเลย ที่นั่งๆอยู่กับพื้นนี่คือรอเค้ามาบอกว่ามีรถเสริมแล้ว
เห็นละสงสารเลย เพราะวันหยุดทั้งที แทนที่จะได้รีบกลับบ้านไปพบหน้าครอบครัว กลับมานั่งรอรถ เฮ้อออออออออออ
“เฮ้อออออ เอาไงนัด”
“ทำไม ตัวเองไม่จองตั๋วละ”
“เอ้า แล้วเมิงรู้วันที่แน่นอนหรอ”
“ก็รู้ไง”
“แล้วทำไมเมิงไม่จองเองละ”
“จองไม่ทันหรอกน้อง พี่จองก่อนหน้านี้เกือบ2เดือน ยังเต็มแล้วเลย”พี่ที่นั่งอยู่สงสัยรำคานพวกผมเถียงกันเลยแทรกขึ้น
“คับ ขอบคุณคับ เอาไงละทีนี้”ผมบอกแล้ว ผมหันไปถามไอ่นัด
“กลับสิ”
สรุปคือเสียค่าแทคซี่ไป และกลับเกือบ400 เพื่อมาเดินเล่นหมอชิต
ตลอดทางกลับบ้าน ผมไม่ได้คุยกันสักคำ
“ไปมอไซแมร่งเลย”ถึงบ้านไอ่นัด ก็พูดขึ้น
“เอาจิงหรอ”
“อืม ดิ ไปกับเค้าไมละ ไหนว่าเค้าไปไหนก็ไปด้วยไง”กรูพูดอะไรหรือยัง
“ไปก็ไป เดี๋ยวเอาของที่ไม่จำเป็นออกก่อน”
“อืม เดี๋ยวลงไปเช็ครถรอ พร้อมแล้วลงไปละกัน”
“อืม ถือหมวกกันน็อคลงไปด้วย”
“อืม”มันเดินออกไปพร้อมหมวกกันน็อค2ใบ พร้อมกับตะโกนมาว่า
“ปิดประตูเองนะ ไม่มีมือ”
“เอออออออออออออ”
ผมเอาของออกจากกระเป๋า เต็ม2ใบ เหลือใบครึ่ง
“เอาคันไหนไป”ผมถามมันเพราะไม่เห็นมันจะทำอะไรกับรถเลย เห็นแต่นั่งดูดบหรี่แล้วนั่งมองรถ (หรือมันเช็ครถ ทางในวะ)
“เอาลูกสาวไป ลูกชายมันไม่ค่อยสบาย ชั่วโมงบินมันเยอะแล้วสงสารมัน”หึหึ ถ้าเมิงขับปกติ ไม่เอาไปแข่ง มันก็ไม่เยอะหรอก
“จะบ้าหรอ!!!! อุบลนะ ไม่ใช่รังสิต”
“มันไหวหน่า”
“ไปแค่โคราชก็พอมั้ง”
“เอางั้นหรอ”
“อืม ใกล้กว่าด้วย”
“ก็ได้ ปะ”
และแล้วเราก็ได้เวลาอันสมควรแก่การเดินทาง
จนถึงสระบุรี
“ไม่ไหวละตัวเอง หนาววะ” สมควรหนาวตั้งนานแล้ว เพราะขนาดผมใช่กางเกงยีนส์ เสื้อแขนยาว ยังหนาวเลย นับประสาอะไรกับมัน ที่เสื้อยืด กางเกงสามส่วนกระเป๋าเยอะๆ
“มีกางเกงยีนส์ กับเสื้อแขนยาวในกระเป๋า เอาปะละ”ผมเตรียมมาให้มันนั่นแหละ รู้ว่าต้องหนาว
“อืม เอามาดิ”
“บ้าหรอ เมิงจะเปลี่ยนตรงนี้เลยหรอ”ข้างทางเลยนะ รถก็เยอะ
“เออดิ หนาว ขับต่อไม่ไหวแล้ว”
ไม่อายไงวะ”
“อายห่าไรเล้า เอามาๆ”มันจอดรถแล้วทำท่าจะเปิดกระเป๋า
“เออ เดี๋ยวหาให้”
มันมองซ้ายมองขวา ถอดกางเกงเปลี่ยนเลย ข้างถนนด้วย แต่คงไม่มีใครเห็นหน้าหรอก เพราะหมวกกันน็อคเต็มใบ2คนเลย
“เอออ ค่อยอุ่นขึ้นหน่อย”
“น้ำมันเหลือเยอะไม”
“เกือบครึ่งถังอะ”
“เจอปั๊มแวะก่อนเลยนะ เดี๋ยวจะหายาก”
“อืมๆ”
พอเจอปั๊ม ก็เติมน้ำมัน ออกจากปั๊มไม่ถึง5โล
“จอดทำไมอะ”จู่ๆมันก็จอดรถเฉยเลย
“ปวดฉี่”
“แล้วเมื่อกี้ทำไมไม่ฉี่ละ”
“ลืม ปวด”??????????????????????????
“เอาเถอะ เต็มที่เลย อย่าฉี่ใส่เสาไฟนะ ยังไม่อยากเป็นหม้าย”
“รู้หน่า”
“ไอ่สาสสส ทำไมไม่สะบัดให้เสร็จเก็บเข้าที่ให้ดีก่อนค่อยหันมา”
“ฮู!!อายใคร”
“เออๆเรื่องของเมิงเถอะ ครวยเมิงไม่ใช่ครวยกรูนิ รีบไปเถอะ เดี๋ยวจะค่ำ”
“อโด่”
“หิวไม”
“ทำไมอะ”เอ้าไอ่นี่ ถามว่าหิวไม มันถามกลับมาทำไม แล้วกรูจะถามกลับไปอีกว่าไง
“ก็ถ้าไม่หิวก็จะไปกินที่นั่น ทีเดียวเลยไง”
“ก็ไม่หิวอะ ไม่รู้สิ เฉยๆวะ”
“เออ ๆ ช่างเมิงเถอะ ขับๆไป”
“เอ้า อะไรละ”
“เอ้าอะไร ก็ขับไปสิ”ผมยังไม่ได้ว่า ยังไม่ได้พูดอะไรเลย
มันเมายาป่าววะ
พอออกจากสระบุรี
“ตัวเอง เราจะไปที่ไหนนิ จะถึงโคราชแล้ว”เออ ถ้าเมิงไม่ถามกรูก็ลืมเลยนะเนี้ย
“ไม่รู้อะ ยังไม่หาเลย จอดรถแปปดิ”
มันก็ยอมจอดนะ
ผมก็ลงยืดเส้น ยืดสายแล้วก็ควัก.......ออกมา หาข้อมูล(โทรศัพท์เว้ยเฮ้ย)
ด้วยความเร็วของ3G แล้วสถานที่ก็เอื้ออำนวยมาก จึงบอกกับนัดว่า
“นัด เมิงขับรถหาเซเว่นเถอะนะ มันมีwifi เน็ตช้าวะ”
“วู้วว เน็ตกะโหลกกะลา แล้วก็ยังทนใช้นะ คุ้มไม จ่ายเดือนละแปด เก้าร้อยเนี้ย” ด่ากรูอีกละ ใช่สิ เมิงมันเติมเงินนิ กรูมันรายเดือน
“กว่าจะหาเซเว่นได้ แทบตาย”ไอ่เซเว่นอะ หาไม่ยากหรอก ยากตรงที่มันมี wifi แต่ต่อไม่ติดนี่สิ เลยต้องหาที่ใหม่
“นัด ไปเขาใหญ่มี มีเต็นท์ด้วย”
“ไหนดูดิ”
“หรือจะไปลำตะคลองละ ใกล้กว่าด้วย”
“เขาใหญ่อยู่ตรงไหน แล้วลำตะคลองอยู่ตรงไหน”
“โอ้ยยยยยยยยยย เขาใหญ่ ไอ้ที่เราไปbig mountain ไง”
“อ้อ เอ้า ถ้างั้นเราก็ไปหาพวกนั้นสิ”ผมรู้ว่ามันหมายถึงใคร คริๆ
“เมิงจำทางได้หรอ เบอร์พวกมัน ก็ไม่รู้อยู่ไหน ไม่รู้มันจะจำพวกเราได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ กว่าจะไปถึงดึกแน่ๆ มอไซ นะ ไม่ใช่รถยนต์”
“เออ เป็นชุดเลย”
“ไปเขาใหญ่เหอะถ้างั้น มีที่ให้กางเต๊นซ์อยู่ เดี๋ยวโทรไปถามเค้าก่อน”
“อืม”
เค้าก็บอกยังพอมีเต็นซ์ว่าง เพราะปีใหม่คนเยอะ
“ปะ”
“ไปทางไหนอะ”
“เขาใหญ่ไง”
“นั่นแหละ ทางไหน”
“โอ้ยยยยยยย”
“ตัวเองมีโทรศัพท์ก็เปิดดูดิ”
“เออๆเดี๋ยวบอกทาง”
GPSในโทรศัทพ์ เป็นอะไรที่กากมาก (ใครมีApps นำทางดีๆบอกผมมั้งสิ)
ผมกับไอ่นัด ทะเลาะกันตลอดทางเลยอะ ต้องโทษGPS เพราะ มันบอกให้เลี้ยวซ้าย แต่จิงๆแล้ว ทาที่เลี้ยว มันผ่านมาแล้วเกือบ50เมตร ทางครั้ง มันยังไม่มีให้เลี้ยว ก็บอกให้เลี้ยว ผมก็บอกไอ่นัดตามที่เจอมันบอก มันก็ด่าผม
“มันมีที่ให้เลี้ยวไม ไม่แหกตาดูละ”
“เอ้า กรูไม่ได้มอง จะรู้ไมละ”ผมก็มัวแต่มองจอโทรศัพท์
เดี๋ยวว่างๆจะมาต่อนะคับ
โพลล์
หัวข้อ: ก่อนอื่น ผมต้องขอโทษ ทุกคนด้วย ที่หายไป หลายปีเลย55555555555555 (อ่าน 3027112 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก