“ไม่หรอกนึกว่าพ่อปลื้มหิว”
“ฮ่าๆๆๆ ทำไมเรียกแบบนี้ล่ะครับ?”
“คิดถึงย่านะ....เมื่อก่อนจะได้ไปเที่ยวงานลอยกระทงกับย่าบ่อยๆ”
“อ้อ เลยทำให้ตาหนุ่มของพ่อปลื้มคิดถึงย่าขึ้นมาใช่ไหม?” ผมขยี้หัวทุยๆ ของคนข้างๆ เบาๆ
“อืม” พี่เขาขยับตัวเข้ามาใกล้อีกแล้วซบลงกับหัวไหล่ผม เลยได้โอกาสผมกอดหัวไหล่มนกระชับเข้ามอีก
“งั้นเดี๋ยวกลับไปแวะไปเยี่ยมคุณย่านะครับ”
“ครับ”
“คิดถึงย่ามากเหรอครับ?”
“ครับคิดถึงมาก แต่โดนแย่งความรักไปหมดแล้ว”
อ้าว!!ค้อนใส่ผมซะงั้น ฮ่าๆๆๆๆๆ ก็จริงครับเพราะตั้งแต่คุณย่ายอมรับให้ผมคบกับพี่เขา ผมก็กลายเป็นหลานรักแทนพี่แกไปแล้ว เพราไปที่ไร ก็จะกลายเป็นว่า “พ่อปลื้มคืนนี่มานอนกับย่านะลูก” เลยทำให้ตาหนุ่มของผมกลายเป็นหมาหัวเน่าไปเลยฮ่าๆ
“ฮ่าๆๆ งั้นไม่ต้องไปก็ได้นะเดี๋ยวกลัวใครบางคนได้นอนกอดหมอนข้างอีก”
“ไปนะคิดถึงย่าคราวนี้จะไล่ใครบางคนไปนอนคนเดียวแทนหรอก”
“อ่ะๆๆ ครับยังไงก็ได้”
“คนเริ่มเยอะแล้วนะไปปล่อยโคมกันเถอะเดี๋ยวต้องเบียดคนอื่นไม่ชอบ”
“ครับ” ผมลุกขึ้นแล้วดึงมือของคนน่ารักมาจับก่อนจะออกเดินไปพร้อมกัน ตอนี้อากาศเริ่มเย็นแล้วครับผมจึงต้องใกล้ชิดคนตัวเล็กเข้าไว้เดี๋ยวจะขาดความอบอุ่นครับ ไม่สนหรอกใครจะมองนะเท่าที่ผมเห็นจะมีแต่ผู้ชายทั้งนั้นที่มองและก็ไม่ได้มองผมด้วย มองคนข้างๆ ผมต่างหาก ก็ดูสิครับอากาศเย็นทำให้แก้มสวยๆ แดงระเรื่อยเชียว มองกันเยอะมาก อยากมองนักใช่ไหม
“มีอะไรเหรอ?” คนตัวเล็กตกใจเพราะผมหยุดเดินกะทันหัน ผมหันมองซ้ายขวา ยังมีคนมองตามอยู่นะครับ ผมเลยจับแก้มคนตรงหน้าเบาๆ พอให้ใบหน้าสวยๆ แหงนขึ้นในระดับพอดีก่อนจะประทับริมฝีปากพร้อมแรงกดเบาๆ ทำให้คนตรงหน้าตกใจ ตอนแรกก็ดันๆ ผมออกเพราอายคน แต่ผมไม่ยอมหรอกอยากมองกันดีนักใช่ไหมประกาศมันซะกลางงานนี่แหละ คราวนี้ไม่ใช่แค่จะมอง บางคนก็ยกมือถือขึ้นถ่ายรูปด้วยครับ อิอิผมจูบอยู่สักพักก็ถอนปากออก
“ทำอะไรน่ะ???” คนโดนรังแกเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอายๆพลางเช็ดปากตัวเองเบาๆ
“อยากทำครับ โทษฐานที่แกล้งให้ผมค้างเมื่อคืน”
“อืม งั้นคืนนี้แยกห้องกันนอนเลยนะพี่จะเปิดห้องใหม่!”
“ได้ไงครับ”
“ไม่รู้แหละ?”
“โกรธผมเหรอ ???”
“เปล่า!”
“แล้วทำไมต้องแยกห้องนอนด้วย?”
“ไม่รู้ตอนนี้คิดได้แค่นี้ไปปล่อยโคมกันดีกว่าเนอะ”
เฉไฉดีเหลือเกินเดินลากมือผมฝ่าดงสายตาผู้คนไปแล้ว อิอิ อายก็บอกมาเถอะ
เราเดินมาหยุดที่ร้านขายโคมร้านหนึ่งซึ่งเป็นร้านของนักศึกษาของมหาวิทยาลัยในจังหวัดพะเยา ที่ตะโกนขายกันอยู่
“น้องพี่เอาโคมลูกนึงเท่าไหร่ครับ”
“ลูกเล็ก 35 ลูกใหญ่ 70 ครับ”
“เอาลูกใหญ่ลูกหนึ่งครับ พี่ขอยืมไฟแช็กด้วยได้ไหม?”
“ค่ะเดี๋ยวหนูจุดให้เลยจะปล่อยเลยไหมค่ะ?”
“ครับ” ผมเอ่ยตอบโดยที่มีพี่เขาเกาะแขนอยู่ข้างๆ
“เออ....พี่เป็นแฟนกันเหรอค่ะ?”
“อ่อ ครับทำไมเหรอครับ”
“เปล่าหรอกค่ะเหมาะกันดีค่ะ พี่มีกล้องหรืออะไรไหมค่ะเดี๋ยวหนูถ่ายรูปตอนปล่อยโคมให้พี่สองคน”
“ขอบคุณนะครับ” คนสวยของผมเอ่ยขึ้นพร้อมล้วงโทรศัพท์ให้น้องผู้หญิงผู้แสนน่ารักไป ส่วนเราสองคนก็กำลังช่วยกันจับโคมไว้ให้มันมันได้ที่และรอเวลาปล่อย ตอนนี้เราเดินมาอยู่ที่หน้าลานพ่อขุนงำเมืองวิวกำลังดีเลย
“คงได้ที่แล้วค่ะ พี่สองคนอธิษฐานสิค่ะ”
“ขอให้ตาหนุ่มรักพ่อปลี้มๆ รักพ่อปลื้มคนเดียวและพ่อปลื้มก็จะรักตาหนุ่มคนเดียวตลอดไปนะครับ”
ผมพูดออกมาดังๆ ให้คนตรงหน้าได้ยิน ผมว่าน้องเขาก็คงได้ยินด้วยแหละเห็นยิ้มด้วย
“บ้า!!”
“พี่ก็อธิษฐานสิครับ”
“อธิษฐานแล้ว!!”
“ว่าไงบ้างครับบอกหน่อยสิ”
“ไม่บอกหรอก!!”
“ใจร้ายจัง”
“พี่บัสจะรักและดูแลเฟิร์สคนเดียวและตลอดไปเหมือนกันนะครับขอให้เราทั้งสองรักกันตลอดไป”
คนตัวเล็กเอ่ยเบาๆ ทำให้ผมยิ้มได้ครับ
“ปล่อยละนะ!!”
“ค่ะเอาเลย!!!!”
“วู้ๆๆๆ!!”
แป๊ะๆๆ เสียงสุดที่รักของผมร้องตามและปรบมือตามโคมที่ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า แต่ผมไม่มองหรอกโคมมองหน้าคนตรงหน้าดีกว่า ผมเดินเข้าไปกอดทันทีที่ผมคิดได้
“อายน้องเขาบ้างสิเฟิร์ส”
“ถ่ายรูปนี้ให้นะครับน้อง”
“บ้า!!!!!!”
“อ้าวก็คนรักกันนี่ครับ”
“อืม” อิอิ ยอมแต่โดยดี
“ขอบคุณนะครับ อ่อแล้วพี่เห็นร้านขายกระทงข้างๆ ร้านน้องด้วยไหมครับ”
“ค่ะร้านของพวกหนูเองค่ะสนใจไหมค่ะ?”
“ครับพี่ขอซื้ออันนึงนะครับแล้วพี่ขอยืมไฟแช็กอีกทีเดี๋ยวเอมาคืนให้ครับ”
น้องพาผมกับพี่เขาเดินมาที่ร้าน ผมเห็นเพื่อนๆ น้องมองผมกับสุดที่รักของผมกันใหญ่เลยครับ
“เดี๋ยวพี่เอามาคืนให้นะครับ”
สุดที่รักของผมเอ่ยกับเด็กๆ ในร้านก่อนจะเดินออกมาทำให้เด็กในร้าน ยิ้มกันยกใหญ่เลย
ผมเดินจูงมือคนตัวเล็กฝ่าฝูงชนแทรกไปยังบันไดที่เชื่อต่อลงไปยังขอบน้ำของกว๊าน ลมแรงครับกว่าจะจุดเทียนกับธูปได้เล่นเหนื่อยเหมือนกันครับ ลมไม่พอนะอากาศหนาวอีกต่างหาก ดูที่รักของผมสิ เห็นแล้วอยากกอดคลายหนาวจัง?
“อธิษฐานสิครับ!”
“.......................”
เงียบครับแต่พี่เขานั่งหลับตาพริ้มทันทีที่ผมบอกแสดงว่ากำลังอธิษฐานอยู่แน่นอน ส่วนผมก็ขอขมาแม่คงคาที่ได้ล่วงเกินกับแม่คงคาไปและขอบคุณแม่คงคาที่ให้เราได้มีน้ำกิน น้ำใช้ และขอให้แม่คงคาช่วยเป็นพยานรักของเราสองคนด้วย ว่าผมจะรักและดูแลผู้ชายคนนี้ตลอดจนสิ้นลมหายใจของผม
เราหย่อนกระทงลงในน้ำพร้อมไล่น้ำให้กระทงลอยออกไปสู่ผืนน้ำอันกว้างใหญ่ไพศาล ผมหันมาสบตากับคนข้างๆ ก่อนจะจับมือเจ้าตัวเดินออกมาเพื่อให้คนอื่นได้ลอยกระทงกันบ้าง
“รักพี่นะครับ”
“รักเฟิร์สเหมือน”
“รักมากไหมครับ
“ครับ
“งั้นคืนนี้เรามารักกันนะครับ”
“รักแบบไหน?”
“แบบของผมไง ที่ผมรักพี่มาตลอดตั้งแต่ครั้งแรกมาจนถึงตอนนี้ ผมก็ยังรักพี่แบบนั้นนิครับ”
“งั้นคืนนี้พี่จะรักเฟิร์สเองนะครับ”
“จริงไหม??????”
“ครับจริงสิ”
“งั้นรีบเอาไฟแช็กไปคืนเดี๋ยวนี้เลยจะรีบกลับห้องคืนนี่เมียผมจะรักผมครับ!!!!!!!”
ผมกอดคนตรงหน้าอุ้มโยนไปมาแล้ว อุ้มพี่แกหมุนวนหลายรอบจนคนข้างๆ พากันมอง
“คืนนี้พี่จะรักเฟิร์สเองนะครับ”
คนน่ารักเขย่งเท้ากระซิบข้างหูผมอีกครั้ง ทันทีที่ผมปล่อยให้เขายืนกับพื้น
“รักเฟิร์สนะครับ!!”
“กลับห้องเลยดีกว่า”
“เอาไฟแช็กไปคืนก่อนนนนนนนนน!!!!!”
*****************************จบตอนพิเศษ******************************
คิดกันเอาเองนะครับว่าสองคนนี้จะรักกันแบบไหน??????????????
ตอนนี้ปวดตามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อิอิ แอบเอาบ้านตัวเองมาโฆษณา อิอิ อยากไปเที่ยวบอกได้นะครับเดี๋ยวเป็นไกด์นำเที่ยวเองครับ.........ราคาไม่แพงนะ 555+
โพลล์
หัวข้อ: "พี่ครับ...ผมขอ(เอา)พี่ได้ไหมครับ".......จบบริบูรณ์ แจ้งย้ายเลยครับผม...(^_^) (อ่าน 427927 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก