♥[สะดุดรัก หอพักอลเวง]♥ "รักติดดิน" ตอนพิเศษ HNY 2016! ♥ [หน้า 106] (02/01/59)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

หมอไอซ์*น้องอุ่น
104 (32.7%)
หมีกริช*พี่เอม
112 (35.2%)
คิมกิมจิ กับบุคคลลึกลับที่ขออุบไว้ก่อนว่าเสะหรือเคะ
102 (32.1%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 239

ผู้เขียน หัวข้อ: ♥[สะดุดรัก หอพักอลเวง]♥ "รักติดดิน" ตอนพิเศษ HNY 2016! ♥ [หน้า 106] (02/01/59)  (อ่าน 950616 ครั้ง)

ออฟไลน์ ben

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 501
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +49/-3
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จะน่ารักกกกกกกไปมั๊ยยอาทิตย์ปิ่นหยกกกกกกกกก อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกขิลแทนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนอ่าาาาาาาา >>อาทิตย์หื่นไปแล้วววววววววว 2 3 รอบนู่ปิ่นลุกขี้นไม่ไหวเลยยยเหนม่ายยยยยยยย 5 5 + :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:

MiiCell

  • บุคคลทั่วไป
อ่ะฮือ เนื้อเรื่องตอนพิเศษมันการันตีเนอะ o13
งี้เด็กไม่แอบเรียกปิ่นหยกลับหลังว่า
"อาจารย์ปิ่นหยก งกสุดในโลกหล้า"หรอเนี่ย?

ออฟไลน์ greensnake

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +920/-14
ในที่สุดก็อ่านทันถึงตอนล่าสุดเสียที :z2:
ต้องบอกว่านิยายเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ชอบมาก
ไม่ว่าพระเอกที่ภาพลักษณ์เฉื่อยชาแต่แสนร้อนแรง
หรือนายเอกที่ อึด ถึก ไม่แคร์ใครแต่แสนขี้อาย
ดูไปเหมือนเจ้าชายปลอมตัวมาเพื่อตามหารักแท้เลย
บรรยากาศในร้านก็อบอุ่นสมกับเป็นร้านเค้ก
แม้คนรอบข้างจะดูไม่ค่อยปกติไปบ้างก็เถอะ :laugh:
ชอบเรื่องราวแบบนี้จัง อ่านแล้วยิ้ม น่ารักดี ^^
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:

northern

  • บุคคลทั่วไป
อ่าาาาาาาา
ฟินนนนน
น่ารักกันเกินไปละนะ
><

ออฟไลน์ nekko

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +422/-4
 :z3: :z3: :z3:ไปอยู่ที่ไหนมาพึ่งเจอเรื่องนี้ แล้วก็ไปไหนไม่รอด  หลงแม่ไก่ กับลูกเจี๊ยบหน้ามึนมากๆๆๆ

 
 :กอด1: :L2: :pig4:

ออฟไลน์ RAINYDAY

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1247/-5
    • FB page
Dormitory boys – สะดุดรัก หอพักอลเวง

“รัก...ติดดิน”

CHAPTER 38 – พรุ่งนี้



พักนี้รู้สึกกินข้าวไม่ค่อยลงแปลก ๆ


“เป็นอะไรทำหน้าอย่างกับหนอนสำลักชา”
คิมเอนตัวข้ามโต๊ะ แขนยืดพร้อมต่อความยาวพิเศษด้วยตะเกียบไม้เพื่อจิ๊กลูกชิ้นในชามก๋วยเตี๋ยวเขาไปหนึ่งลูกด้วยความไวประหนึ่งอินทรีล่าเหยื่อ “เมนส์มาเรอะ!?”

“เลวละ! เดี๋ยวเตะให้ตาโตเลย!”

ฟังจบเพื่อนรักตาชั้นเดียวก็ผลักเขาหัวทิ่มเกือบจิ้มลงน้ำซุปก๋วยเตี๋ยวเป็นการแสดงความรัก 
“คนอุตส่าห์ถามด้วยความหวังดี”
ลูกชิ้นลูกสุดท้ายของเขาตกเป็นเป้าตะเกียบคุณคิมอีกครั้ง แม้เบื่ออาหารอยู่แต่ขอลากชามหนีไว้ก่อนเพื่อรักษาสิทธิประโยชน์ของตัวเองตามสัญชาติญาณเรียกเสียงจิ๊จ๊ะขัดใจจากคิมก่อนเจ้าตัวจะเปลี่ยนเรื่อง  “แล้วคุณชายลูกเจี๊ยบของแกไปไหนแล้วล่ะ”


แต่เปลี่ยนไปเรื่องอื่นไม่ได้หรือไงวะ!?


“เดี๋ยวตามมา มันนึกได้ว่าลืมส่งงาน อาจารย์วราพรให้ส่งก่อนเที่ยง”
เขาว่าพลางเหลือบมองนาฬิกา เที่ยงห้านาที...ได้ส่งหรือยังตอนนี้ คาบสุดท้ายก่อนเที่ยงอุตส่าห์เลิกเร็ว งานก็ทำเสร็จตั้งนานแล้วแต่ดันลืม โดนหักคะแนนจะสมน้ำหน้าให้

“มันทำอะไรแกเปล่าวะ”

“ใคร..? ทำอะไร?”

“อย่าแกล้งโง่”

ปิ่นหยกถอนหายใจ ‘มัน’ ที่ว่าก็รู้ ๆ อยู่แล้วว่าใครอย่างคิมพูดนั่นเอง 
มันไม่ได้ทำอะไรเลย ขนาดตอนเขาบอกว่าเดี๋ยวจะเล่าให้ฟังแต่เอาเข้าจริงดันไม่กล้าเล่าอาทิตย์ก็ยังไม่คาดคั้นสักนิด มีแต่เขาเองมานั่งวิตกจริตจนเวลาล่วงเลยมาได้หลายวัน เผลอแผล็บเดียวก็เกือบจะครบหนึ่งสัปดาห์ที่นัดฟังผลอยู่แล้ว

“เปล่าว่ะ”

ตะเกียบโฉบมาอีกครั้ง ลูกชิ้นลูกสุดท้ายเขาเสร็จคิมจนได้

“ช่วงสามสี่วันมานี้ดูทะมึนแปลก ๆ นะแกน่ะ”

เขานั่งเด็ดหัวถั่วงอกเล่น “เหรอ?”  เรื่องนั้นก็พอจะรู้ตัวอยู่บ้างหรอก

“มีอะไรอยากบ่นหรือปรึกษาท่านคิมก็พูดได้” อีกฝ่ายยักไหล่ ทำท่าเหมือนไม่ใส่ใจนักแต่คำพูดหลังจากนั้นทำให้เขายิ้มออกพร้อมกับอยากงับมันหัวหลุดไปในคราวเดียว 
“เป็นห่วงว่ะ อยากได้ไอ้ปิ่นปากหมามาฟัดเล่นเหมือนเดิม”

“คิมแม่งเลวเสมอต้นเสมอปลาย” 
เขาเก๊กเสียงเข้มแต่ไม่สำเร็จ หลุดหัวเราะออกมานิดหน่อยตอนท้ายเมื่ออีกฝ่ายทำท่าโค้งน้อย ๆ ตอบรับอย่างยียวนน่าเคาะให้กะโหลกร้าว การมีเพื่อนอย่างคิมเป็นเรื่องโชคดีที่สุดอย่างหนึ่งในชีวิตเขาเลยทีเดียว  “ถ้าอยากรู้นักท่านคิมผู้เก่งกล้าสามารถก็ลองนั่งทางในดูดิ”

คิมหรี่ตาอย่างใช้ความคิด ซึ่งปิ่นหยกเคยบอกหลายครั้งแล้วว่าอย่าทำแบบนั้นเพราะขนาดไม่ต้องหรี่ตาก็แทบปิดอยู่แล้ว ตัดสินใจโยนหินถามทางด้วยการเดาสุ่มออกมาสักอย่างติดตลก
“ทะเลาะกับพ่อสามี?”

“จะบ้าเรอะ!?”
คิมเซนส์ดีก็จริง แต่ที่ว่ามานั้นเขาจะถือว่าผิดไปจากความจริงอย่างแรง ข้อแรกเขาไม่ได้ทะเลาะกับใคร และข้อสองคุณอานนท์(ถ้าคิมจะหมายถึงคุณอานนท์)ไม่ใช่พ่อสามีเขา

“งั้นอะไร”


“...คิม..แกว่าฉันกับมันเหมือนเป็นพี่น้องกันไหม”


คนถูกถามมองเขาด้วยท่าทีเหมือนอยากหิ้วตัวไปเช็คสมอง
“เหมือนผัวเมียล่ะก็พอนึกออกมากกว่า”

เขาสะดุ้ง เพื่อนชั่วนี่ ขอให้มันได้แฟนเป็นผู้ชาย! อยากตวาดก็ยังต้องกระซิบด้วยความกระดากปาก
“ไอ้กิมจินรก...แกก็รู้ฉันไม่ได้ปล้ำมัน!”

“แต่ดูแล้วมันจะปล้ำแก”

คิมรู้มาก เขาชักห่วงว่าสักวันมันอาจโดนฆ่าปิดปาก และหนึ่งในจำนวนผู้ต้องสงสัยเป็นฆาตกรคงรวมเขาเข้าไปด้วย

“เอาหัวแม่โป้งเท้าคิดเหรอว่าแกจะไปเป็นพี่น้องกับมัน หน้าตากับส่วนสูงก็เทียบไม่ติดแล้ว โถ ๆ ท่านหัวหน้าพรรคกระยาจก”

อีกฝ่ายค่อนขอดไม่มีปรานีเล่นเอาถึงกับสะอึก ไม่ต้องย้ำนักก็ได้ว่าไม่หล่อไม่สูงเท่า เขาเหล่ไอ้คนว่าซึ่งเริ่มเล็งหมูเด้งในชามก๋วยเตี๋ยวเขาอีกแล้วพร้อมกับบ่นอุบอิบตอนที่ชิงคีบหมูเข้าปากก่อนโดนฉก  “ตัวเองสูงฉิบหายล่ะ ก็พอกันแหละว้า”

หนุ่มมัธยมปลายไซส์เอเชียสองคนจ้องตากันอย่างไร้สาระอยู่ราวห้าวินาที ซึ่งปิ่นหยกต้องใช้ความพยายามมากกว่านิดหน่อยเพราะคิมตาตี่เกินไป สุดท้ายก็หลุดหัวเราะออกมาพร้อมกันในเมื่อส่วนสูงไล่เลี่ยกันมาตลอด คิมเองจากที่วัดครั้งล่าสุดก็ภาษีดีกว่าเขาแค่สองเซนติเมตรเท่านั้นเอง

“สูงเท่านี้กำลังมาตรฐานชายไทยเลยแกว่าไหม”

“เห็นด้วยสุดติ่ง!”
สุดท้ายก็ยอกันเองเป็นปี่เป็นขลุ่ย

“ว่าแต่แกไปเจออะไรเข้าถึงได้มาเพ้อเจ้อเรื่องพี่น้องนั่น”

ปิ่นหยกทำฟอร์มเขี่ยผักเล่น คิมได้ลองให้ความสนใจอะไรไปครั้งหนึ่งแล้วจะเบี่ยงเบนประเด็นนั้นยากเต็มที 
“...หลายอย่างว่ะ”

“อย่างเช่น?”

เขามองหน้าเพื่อนรัก ความเจริญอาหารที่คล้ายเพิ่งกลับมาเมื่อครู่เริ่มโบกมือลาเขาอีกแล้ว


“คิม..ฉันรู้แล้วก็เชื่อเสมอว่าแกเป็นเพื่อนที่ไว้ใจได้”


เจ้าของชื่อนั่งนิ่ง สีหน้าจริงจังปรากฏขึ้นยามมองกลับมา

“เออ ขอบใจ”


“...แต่บางเรื่องมันก็ไม่ควรพูดจริง ๆ ...แกเข้าใจฉันใช่ไหม?”


คิมพยักหน้าช้า ๆ
เขารู้ดี..ความสอดรู้สอดเห็นกับความเป็นห่วงนั้นแตกต่างกัน  “ถ้าไม่ควรก็ไม่ต้องพูด แค่อยากให้รู้เฉย ๆ ว่าฉันจะอยู่เคียงข้างแกเสมอนั่นแหละ”

“โหย...น้องคิมน่ารักเวอร์ว่ะ ถ้าแกเป็นผู้หญิงจะขอแต่งงานเลยเนี่ย! ฮ่า ๆ ๆ”

“ควายปิ่น” เด็กหนุ่มเตะหน้าแข้งไอ้ตัวปากเสียจากใต้โต๊ะ “อย่ามาชวนฉันเบี่ยงเบน!”

“ฉันก็ไม่ได้เบี่ยงเบนว้อย!”

“ไอ้แหล แล้วกับคุณชายมึนชีวิตที่แทบจะรวมร่างกันนั่นเรียกอะไรวะ”

ปิ่นหยกพยายามทำเป็นขำ หากเป็นลูกคุณมึนใหญ่จริงเขาก็ต้องเป็นน้องชายมัน..ตลกร้ายน่าดู เขาเอื้อมมือแย่งแก้วน้ำกระเจี๊ยบของโปรดคิมมาดูดแทนน้ำเปล่าของตัวเองพลางทอดสายตาเหม่อลอยไปไกล

“....เรียกพี่ชายละมั้ง” 


“พี่ชาย?”

นั่นควรเป็นคิมซึ่งถามย้อนกลับมา  แต่เสียงคิมไม่ได้ทุ้มอย่างนั้น



และมันไม่ควรดังมาจากข้างหลัง



เขาปล่อยแก้วน้ำพลาสติกหลุดมือลงบนโต๊ะ หน้าซีดเป็นไก่ต้มตอนที่เหลียวตามเสียงช้า ๆ แม้ไม่ต้องหันกลับไปมองก็ฟันธงได้ว่าใครกันที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง ดวงหน้าคมคายไร้อารมณ์ใดปรากฏให้อ่านออกพาลจะทำเลือดในกายเขาเย็นเฉียบขึ้นมาอย่างไรบอกไม่ถูก


“....อาทิตย์”


“ครับ?”



บรรลัยแล้วไง


.............................................................



.....................................



.



.



.



.



“อาทิตย์ เดี๋ยวก่อน”

เขาพูดคำว่า ‘เดี๋ยว’ มาหลายรอบแล้ว แต่ดูท่าว่าไม่ค่อยเข้าหูคนที่ลากเขาออกจากโรงอาหารแบบละเลยสายตาสงสัยใคร่รู้ของนักเรียนคนอื่นเท่าไรนัก ถูลู่ถูกังมาจนถึงหลังสระว่ายน้ำเก่าร้างผู้คนซึ่งอยู่ในระหว่างปิดปรับปรุง ระยะทางไม่ใช่ใกล้ ๆ แถมแดดตอนเที่ยงวันเคยปรานีใครที่ไหน เขายกมือขึ้นปาดเหงื่อออกจากใบหน้าตอนที่ร่างสูงของอีกฝ่ายหยุดฝีเท้าลงแล้วหันมาประจันหน้ากับเขาในที่สุด

“ปิ่นหยก”


“......”


“ปิ่นหยกครับ”


“อ..อะไร”


“เราคุยกันตรงไปตรงมาตอนนี้เลยได้ไหม”

ร่างสูงเอ่ยเสียงจริงจังกึ่งจะเว้าวอน มือกดไหล่เขาให้ทรุดตัวลงนั่งกับเก้าอี้หินอ่อนร้าว ๆ ฝุ่นเกาะเขรอะแล้วย่อตัวลงให้สายตาอยู่ในระดับเดียวกัน และนั่นยิ่งเป็นการแสดงออกชัดเจนว่าคนตรงหน้าจะทำให้เขาหนีไปไหนไม่รอดแน่นอน

“..ฉันอยากรู้ทั้งหมด”

“หมายถึงเรื่องอะไร”

“อย่าแกล้งโง่สิครับ”


เยี่ยมเลย เขาโดนว่าอย่างนี้สองรอบแล้ว ไม่มีใครคิดว่าจะโง่จริงบ้างหรือ? เป็นอันว่าแผนแรก..แกล้งเบลอไม่รู้เรื่องล้มเหลวไม่เป็นท่า


“แกยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลย”

“ไม่กินก็ได้”


แผนสอง เฉไฉไปเรื่องอื่น...พังครืนตามไปติด ๆ


“อาทิตย์ครับ”  ปิ่นหยกเอ่ยเสียงนุ่ม เอามือวางแนบไว้สองข้างแก้มอีกฝ่ายแผ่วเบา  “..อย่าทำหน้าเครียดสิ ปกติเป็นพวกรักสุขภาพต้องกินครบสามมื้อไม่ใช่เหรอ”

สีหน้าอีกฝ่ายอ่อนลงแต่ยังล็อคสายตาอยู่กับเขาไม่มีวอกแวก ต่อให้ล่องหนได้ยังไม่แน่ใจว่าจะรอดจากดวงตาคู่นั้นไหม มือใหญ่ยกขึ้นวางทาบซ้อนกับมือเขาแล้วเอียงใบหน้าฝังจูบร้อนผ่าวลงบนฝ่ามือ แทบอยากระเบิดตัวเองตายโดยมีจุดเกิดเหตุอยู่แถวกลางอก  แผนสามด้วยการพูดเพราะออดอ้อนนอกจากไม่สำเร็จแล้วผลข้างเคียงยังล่อแหลมน่าสะพรึง


มันหล่อ...ยอมรับก็ได้ว่าแอบเคลิ้ม บัดซบที่สุด!


เขารีบชักมือตัวเองกลับก่อนอะไรจะเลยเถิดไปกว่านี้ สมองคิดหาหนทางว่าควรจะพูดไปอย่างไรดี ใช่ว่าเขาอยากปิดบังให้เรื่องราวยุ่งยากแต่เมื่อคิดดูถึงความรู้สึกอีกฝ่ายแล้ว หากลูกเจี๊ยบน้อยติดพ่อ..เอะอะก็คุณพ่ออย่างนั้นคุณพ่ออย่างนี้โดยเฉพาะช่วงออกจากบ้านใหม่ ๆ มารู้เข้าเรื่องพ่อของตนไปทำเรื่องไม่ควรกับหญิงอื่นทั้งที่ตัวเองแต่งงานมีลูกเต้าไปแล้วจะรับได้จริงหรือ ยิ่งผู้หญิงคนนั้นเป็นแม่เขาเอง แถมนั่นยังดูวุ่นวายไม่พอจนคุณพ่อเจ้าปัญหาดันเกิดมาสงสัยว่าเขาเป็นลูกถึงขั้นพากันไปตรวจดีเอ็นเอมาเรียบร้อยและกำลังอยู่ในขั้นตอนชวนวิตกจริตที่สุดคือรอผล

“....เล่าไม่ถูก...”  ด้วยความสัตย์จริง เปล่าคิดแถแต่อย่างใด  “เรื่องมันยาวยุ่งน่าดู”

“ยาวก็ฟังได้ เวลามีเยอะแยะ”

ปิ่นหยกก้มหน้า พยายามเพ่งสายตาหาโพยล่องหนบนตักก็กลับเห็นแต่มืออีกฝ่ายที่ยื่นมาวางไว้แถวต้นขา อุณหภูมิร้อนจากฝ่ามือแทรกผ่านเนื้อผ้าของกางเกงนักเรียนที่สวมอยู่ชวนให้ใจหวิวขึ้นมาแค่เพียงวางมันไว้นิ่ง ๆ  ขี้โกงเกินไปแล้ว..

“ไม่อยากทำให้ไม่สบายใจหรือตกใจเลย”  เขาขยับปากงึมงำ พูดตรง ๆ แบบนี้ก็น่าอายไม่น้อย
“บางอย่างไม่รู้อาจมีความสุขกว่าก็ได้นะ”

“แต่ถ้าเป็นเรื่องของคนที่รัก ฉันก็อยากรู้ทั้งหมด”


เวรเอ๊ย...ตรงไปแต่ไม่ต้องตรงกลับขนาดนั้นก็ได้


อาทิตย์ออกแรงบีบที่มือเบา ๆ ขยับตัวเข้าไปใกล้หวังจะได้ยินอะไรกลับมาสักอย่าง ความเจ็บหน่วงจากการรอคอยแปรผันตรงตามความสำคัญของสิ่งที่กำลังรออยู่ และคงเป็นเพราะอย่างนั้นจึงทำให้แม้เพียงช่วงเวลาไม่กี่วินาทีที่เขารอคำตอบถึงได้ทรมานใจจนอยากจับร่างโปร่งตรงหน้ากดลงกับพื้นแล้วบังคับถามเสียให้รู้เรื่อง

“ปิ่นหยกครับ”

“..อะไร..?”


ถ้าอีกฝ่ายไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร เขาก็จะเป็นคนเปิดประเด็นถามในสิ่งที่คาใจอยู่ด้วยตัวเอง


“คุณพ่อกำลังสงสัยว่านายเป็นลูกอีกคนหนึ่งใช่ไหม?”


จากที่ปิ่นหยกขู่เขาไว้ว่าฟังแล้วจะไม่สบายใจบ้าง เดี๋ยวจะตกใจบ้าง แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นคนขู่เสียเองที่ทำหน้าตกตะลึงจนลูกตาแทบหลุดออกจากเบ้า


..เขาก็นึกไว้บ้างอยู่แล้ว..


ร่างโปร่งนั่งนิ่งอับจนด้วยคำพูด เขาประเมินอาทิตย์ต่ำไป คิดเอาเองว่าอีกฝ่ายคงไม่รู้เรื่องรู้ราวและไม่น่ามีข้อมูลมากพอปะติดปะต่อเรื่องได้อย่างนี้ และคำถามตรงประเด็นที่ได้รับทำให้รู้ตัวว่าเขาเข้าใจผิด แต่ยังไม่ทิ้งความพยายามเลี่ยงจะตอบรับหรือปฏิเสธด้วยการถามอย่างอื่นกลับไปแทน

“..ทำไมถึงคิดอย่างนั้น?”

อาทิตย์จ้องหน้าอีกฝ่ายซึ่งดูก็รู้ว่าพยายามทำเป็นไม่หลบตาทั้งที่ใบหน้ายังก้มอยู่น้อย ๆ  เขาคงมาถูกทางแล้ว เพราะถ้าเดาผิดปิ่นหยกต้องสวนกลับมาทำนองว่า ‘จะบ้าเรอะ’ ไม่ก็ ‘เอาอะไรคิดวะ!’ มากกว่าจะถามเขากลับเสียงอ่อนอย่างนี้


เขาไม่ได้ตอบคำถามปิ่นหยกเหมือนที่อีกฝ่ายก็ไม่ตอบคำถามเขาตรง ๆ

“..กับแม่พลอยอย่างนั้นหรือครับ?”

ปิ่นหยกขบริมฝีปากแน่นจนสีเลือดหายไป หัวคิ้วขมวดมุ่น เงยหน้ามองเขาทีมองตักตัวเองที มันเป็นบทสนทนาที่มีแต่คำถามและไม่มีใครยอมตอบอะไร ทว่าในแต่ละคำถามตลอดจนปฏิกิริยาของผู้ฟังก็เป็นคำตอบที่ชัดเจนพออยู่แล้ว 

เด็กหนุ่มร่างโปร่งเสมองไปทางอื่น...แล้วพยักหน้าออกมาช้า ๆ


“เขาเคยเป็นคนรักกัน”


“........”

อาทิตย์ผ่อนลมหายใจยาว ยกมือขึ้นกุมหน้าผากจนถึงนัยน์ตา ให้เวลาตัวเองเรียบเรียงความคิดในหัวให้เป็นระเบียบ และอาจต้องใช้เวลามากกว่านั้นสักหน่อยในการยอมรับความจริง.....คุณพ่อทำอะไรลงไป....


“...ขอโทษ”

เสียงอ่อนแรงนั้นทำเขาเจ็บหนึบขึ้นมาที่ไหนสักแห่ง


“ขอโทษทำไมครับ...ไม่ใช่ความผิดอะไรปิ่นหยกสักหน่อย”

อาจจะเป็นอย่างที่อาทิตย์ว่าจริง แต่พอเห็นสภาพเจ้าตัวหลังเรื่องราวชัดเจนขึ้นแบบนี้แล้วปิ่นหยกกลับรู้สึกเหมือนมีส่วนร่วมทำร้ายคนตรงหน้าขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ 

“อาทิตย์...สีหน้าแกดูไม่ดีเลย”


เจ้าของชื่อลดมือที่กุมไว้บนหน้าผากตัวเองลงเพื่อสบตาเขา และสิ่งที่ปิ่นหยกเห็นคือความสับสนไหวระริกอยู่กลางสีดำสนิทของดวงตาซึ่งดึงดูดเขาให้หลงอยู่ในนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า


“เชื่อไหม...ฉันคิดมาตั้งแต่หลังคุยกับคุณพ่อวันนั้น...แต่ไม่เคยแน่ใจว่าเดาผิดไปเองหรือเปล่า”  เสียงทุ้มเอ่ยเนิบนาบ เห็นชัดว่ากำลังบังคับให้สำเนียงเป็นไปเหมือนปกติอย่างยากลำบาก 
“ทั้งที่เตรียมใจไว้อยู่แล้ว แต่พอได้ยินชัด ๆ เข้าจริงมันกลับตื้อไปหมดยังไงไม่รู้”


ปิ่นหยกพยักหน้า ทำไมเขาจะไม่เข้าใจความรู้สึกนั้นในเมื่อเขาเองก็เจอมากับตัวเหมือนกันตอนที่คุยกับคุณอานนท์ แต่สำหรับอาทิตย์มันอาจหนักกว่าที่เขาเป็น...เพราะคนในเหตุการณ์คือพ่อแท้ ๆ ของตัวเองซึ่งตอนนั้นก็แต่งงานไปแล้ว


ถึงขั้นนี้แล้วเขาก็ควรบอกสิ่งที่ตัวเองรู้ไปให้หมด เผื่อจะช่วยจุดความหวังเล็ก ๆ ขึ้นมาได้บ้าง


“แต่วันนั้นกลับไปบ้านกับพ่อนาย เจอแม่เพชรเขาก็บอกว่าที่จริงแล้วไม่มีอะไรกัน พ่ออานนท์ของแกเข้าใจผิดไปเอง”
เด็กหนุ่มจุดยิ้มฝืน ๆ ขึ้นมา และไม่รู้อะไรดลบันดาลให้เขาทำใจกล้าเอื้อมมือไปเกลี่ยผมอีกฝ่ายทัดไว้หลังใบหู
“ไปตรวจดีเอ็นเอแล้วด้วย”


อาทิตย์หายใจติดขัดไปชั่วขณะ 
“ผลล่ะ?”

“ยังไม่ออก..ตอนนี้เหมือนคนบ้าเลย”

พอคิดว่าสงบใจได้ เขาก็เริ่มรู้สึกปั่นป่วนขึ้นมาอีกแล้ว  “จะออกเมื่อไหร่”

“แลบที่นั่นใช้เวลาหนึ่งอาทิตย์ นับดูก็พรุ่งนี้”



......พรุ่งนี้......



“อาทิตย์...แกเชื่อแม่เพชรไหม?”

เขาเอียงศีรษะเข้าหามืออีกฝ่ายซึ่งยังยกค้างอยู่แถวใบหู และครั้งนี้นอกจากปิ่นหยกไม่ได้ขยับหนียังแทรกนิ้วมือมาตามเส้นผมเขาแผ่วเบา


“ถ้านายเชื่อ ฉันก็เชื่อเหมือนกัน”


“แม่เพชรไม่เคยโกหก”

เสียงนั้นเอ่ยหนักแน่นแม้ในตอนที่เขาโถมตัวเข้าหา กอดรัดทั้งร่างอีกฝ่ายไว้จนสุดแรง ถ้าเผลอทำกระดูกซี่โครงหักไปสักท่อนสองท่อนปิ่นหยกจะว่าอะไรไหม


“เราอยู่อย่างนี้สักพักนะครับ”


ปิ่นหยกลูบไปบนเส้นผมนุ่มมือสีดำขลับ ได้กลิ่นแชมพูแบบที่ใช้ร่วมกันลอยอ้อยอิ่งอยู่แถวปลายจมูก เพิกเฉยต่อเสียงออดเข้าเรียนคาบบ่ายที่ดังแว่วจากที่ไกล ๆ จนนึกสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองไปแล้วจึงยอมโดดเรียนทั้งที่ไม่เคยคิดทำมาก่อน เขาเพียงแต่อยากอยู่นิ่ง ๆ อย่างนี้ ปล่อยโลกหมุนตามยถากรรมโดยไม่จำเป็นต้องมีส่วนร่วมกับความเป็นไปของมัน


ความรู้สึกอุ่นชื้นบนเสื้อนักเรียนตรงที่ใบหน้าคมซบอยู่กับไหล่ของเขาเหมือนมีอะไรหยดลงมาทำให้เขาใจกระตุกวูบไปชั่วเสี้ยววินาที แต่อาทิตย์ก็ไม่ได้ขยับตัวหรือแสดงออกการอะไรที่บ่งบอกว่ากำลังร้องไห้......บางทีเขาอาจแค่คิดไปเอง...


“...อยากอยู่นานเท่าไหร่ก็ได้”

เขาพึมพำกับกลุ่มผมดำสนิท ไม่รู้ว่าอยากหยุดเวลาไว้แค่นี้หรืออยากเร่งวันเร่งคืนให้รุ่งขึ้นมาถึงเร็ว ๆ กันแน่ 




แต่พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรอาจไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกแล้ว



To be continued…


---------------------------------------------------------

พอตัดไปตอนพิเศษแล้วกลับมาเขียนตอนหลักต่อต้องนั่งปรับอารมณ์น่าดูเลยค่ะ 555
แอบรู้สึกพลาด ตอนพิเศษฉะปอยไปเยอะเลยสินะคะ ๆ ๆ ๆ Orz"
//ประกาศให้โลกรู้ซะเลยว่าเรื่องนี้จบแฮปปี้เอนด์ดิ้ง แต่ระหว่างนั้น(อาจ)ไม่ง่ายเท่าไร ฮา


ขอบคุณงาม ๆ คนอ่านที่น่ารักค่ะทั้งท่านเดิมและที่เพิ่งอ่าน ฮือออออ ขอบคุณที่ช่วยแก้คำผิดให้คนเขียนมึน ๆ ด้วยนะคะ *ส่งเจี๊ยบน้อยไปฟัด*

ฝากเนื้อฝากตัวฝากลูกเจี๊ยบแม่ไก่ไว้เอ็นดูด้วยค่ะ m(_ _)m  :กอด1: :L2:

แล้วพบกันตอนหน้า อย่าลืมเลื่อนไปดูของแถมที่บังคับยัดเยียดให้ด้วยรักใน reply ถัดไปโลดดด >3<


***สารบัญคลิกที่นี่ค่ะ***
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-10-2012 00:09:34 โดย RAINYDAY »

ออฟไลน์ RAINYDAY

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1247/-5
    • FB page



DormBoysToon #07 "โลกนั้นหรือคือละคร?"
อ้างอิงจากตอนที่ 37 ที่ปิ่นหยกคุยกับคุณอานนท์ค่ะ




ส่วนนี่วาดเล่นอ้างอิงจากตอนพิเศษ อรั๊ง =///=

รอยกัดที่คอ




และรอยจูบ(เรอะ!?)ที่ตัว



คือก็พลั้งมือวาดเยอะ ผิวเนียน ๆ ก็อยากเติมอะไรบ้างค่ะ แต่อีตาพระเอกก็คงทำไว้เยอะจริงด้วยเหมือนกัน (ฮา) =///=



ยังคงอ้างอิงตอนพิเศษ //เวอร์ชั่นโตที่แอบเห็นมีถามถึงค่ะ ^^

อาจารย์ปิ่น


คุณชายยย


อุ้มและงับ ๆ ๆ ๆ ฮืออออ แพ้ฉากพวกนี้ก็ยังจะชอบวาด


แค่นี้ก่อนค่ะ แฮ่ ๆ

ไว้พบกันตอนหน้าค่า  :กอด1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-09-2012 01:42:03 โดย RAINYDAY »

ออฟไลน์ Mengjie_JJ

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 221
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-2
 :z13: จอง

คิมมีบทแล้ว เย้ๆ คิมเป็นเพื่อนที่ดีมากเลยนะให้ความรู้สึกแบบ
อยากได้คนแบบนี้มาเป็นเพื่อนบ้างจังเลย

ปิ่น ก็พูดออกไปได้ว่าพี่ชาย พี่ชายอะไรจ้องจะกลายเป็นพ่อไก่ตลอด จ้องจะงาบแม่ไก่ทุกคราที่มีโอกาส
รอดู "พรุ่งนี้" จะได้รู้กันสักทีว่า ผลตรวจดีเอ็นเอเป็นยังไง
ดูเหมือนเจี๊ยบก็ระแคะระคายเรื่องพี่น้องอะไรนี่อยู่แล้ว แต่ ไม่ใช่หรอก ก็อย่างที่คิมว่า
ดูยังไงก็ไม่ใช่พี่น้องกันเลยนะ ปิ่นหยกหน้าไม่เหมือนคุณอานนท์เลยเหอะ แล้วตอนพิเศษก็สปอยซะอย่างนั้น หุหุ
ขอให้ผ่าน ช่วงเวลานี้ไปด้วยกันนะ แล้วความรักของ ทั้งสองคนคงแน่นแฟ้นขึ้น

ขอบคุณคนเขียน เป็นกำลังใจให้ด้วย รอตอนต่อไปนะคะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-09-2012 23:48:16 โดย Mengjie_JJ »

ออฟไลน์ Rukki

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 513
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-2
TT................TT
เม้นท์อะไรไม่ออก เชื่อแม่เพชร และเชื่อว่าลุงอานนท์คิดไปเอง !
เดี๋ยวก็ได้ปิ่นหยกไปเป็นลูกสะใภัเองน่ะแหละค่ะ ฮืออออออ
รอลุ้นตอนต่อไปนะคะ
เกร็งงงง ทำอะไรไม่ถูกแล้ว โฮววววววว

ออฟไลน์ iammz

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2681
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +292/-6
ขอบคุณค่ะ

เจี๊ยบมันรู้จนได้สิน๊าาาา ... เอ้าา!! เดี๋ยวก็จะได้รู้ผลแล้ววว ^^

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






Olivia23

  • บุคคลทั่วไป
ถ้าไม่ฝากนี่ว่าจะเนียนเอากลับบ้านแล้วนะนี่ 555

NARUE

  • บุคคลทั่วไป
ลูกเจี๊ยบมาแล้วๆๆๆ :impress2:


แต่มันร้อนใจ มาต่อเร็วๆนะ :serius2:

Yueei

  • บุคคลทั่วไป
พระเอกมึนมากกกกจริง  :really2:

ออฟไลน์ PoP~Pu

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1739
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-5
ถึงตอนนี้มันจะดูเศร้าๆอึมครึมๆ
แต่มันอบอุ่นมากกกกในความรู้สึกเรา  :กอด1:

ออฟไลน์ YuuYuu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
"พรุ่งนี้อาจไม่มีฉัน...พรุ่งนี้อาจไม่มีเรา"
เพลงนี้ลอยเข้ามาในหัวตอนที่อ่านประโยคสุดท้ายจบ
แต่น้องเชื่อว่าคุณพี่จะเขียนให้แฮปปี้เอ็นดิ้งเอเวอรี่ติงได้  แฮ่ๆ


ขอเคืองปิ่นหยกนิดนึงตรงที่ว่าน้องคิมว่าเดี๋ยวเตะให้ตาโต...
มันเป็นคำทำร้ายอย่างรุนแรง  ตาไม่โตมันเป็นปมด้อยนะคะปิ่น
น้องปิ่นจะทำร้ายปมด้อยด้วยคำพูดรุนแรงแบบนี้หรือคะ??


โถ... ลูกเจี๊ยบไม่ต้องร้องไห้นะคะ  โอ๋ๆ มาร้องกะพี่มามะ 
อย่าไปเชื่ออะไรปิ่นหยกนะ  ปิ่นหยกมั่ววววว  มั่วววววว  มั่ววววววว
ยังไงลูกเจี๊ยบก็ไม่ได้เป็นพี่น้องกะปิ่นหยกอยู่แล้วหละจ้ะ

ออฟไลน์ YuuYuu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
"พรุ่งนี้อาจไม่มีฉัน...พรุ่งนี้อาจไม่มีเรา"
เพลงนี้ลอยเข้ามาในหัวตอนที่อ่านประโยคสุดท้ายจบ
แต่น้องเชื่อว่าคุณพี่จะเขียนให้แฮปปี้เอ็นดิ้งเอเวอรี่ติงได้  แฮ่ๆ


ขอเคืองปิ่นหยกนิดนึงตรงที่ว่าน้องคิมว่าเดี๋ยวเตะให้ตาโต...
มันเป็นคำทำร้ายอย่างรุนแรง  ตาไม่โตมันเป็นปมด้อยนะคะปิ่น
น้องปิ่นจะทำร้ายปมด้อยด้วยคำพูดรุนแรงแบบนี้หรือคะ??


โถ... ลูกเจี๊ยบไม่ต้องร้องไห้นะคะ  โอ๋ๆ มาร้องกะพี่มามะ 
อย่าไปเชื่ออะไรปิ่นหยกนะ  ปิ่นหยกมั่ววววว  มั่วววววว  มั่ววววววว
ยังไงลูกเจี๊ยบก็ไม่ได้เป็นพี่น้องกะปิ่นหยกอยู่แล้วหละจ้ะ

ออฟไลน์ KARMI

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 920
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-2
ชอบแผน"อ้อน"จัง  :-[

ป.ล.เฝ้าลุ้นผลตรวจไปกับเจี๊ยบและปิ่นหยกค่ะ :serius2:

ออฟไลน์ GETIIZ

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1186
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +90/-4
พรุ่งนี้ !!!!!!!! เป็นไงเป็นกัน
แม่ไก่ ไอ้ลูกเจี๊ยบ สู้นะ !

ปล.ไอ้ลูกเจี๊ยบหน้ามึน ผู้เมินเฉยต่อทุกสิ่งยกเว้นปื่นหยก กำลังร้องไห้หรือเนี่ยยย โฮฮฮฮ ไม่ร้องนะคะ  :z3: :z3:

ออฟไลน์ nongnette

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 54
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
มันจุกแน่นอยู่ในอก อยากบอกว่า ค้างอีกแล้วววววววววววว

ออฟไลน์ BitterSweet~

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 788
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +104/-0
ถ้าไม่ได้อ่านตอนพิเศษมาก่อน
ตอนนี้เราต้องน้ำตาไหลแล้วล่ะ
สงสารปิ่นหยกกับไอ้ลูกเจี๊ยบมากก

เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ ^^

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ nn~~NN

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1232
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +295/-1
แค่พรุ่งนี้เอง พรุ่งนี้ก็จะคลี่คลายละน้อออออ  :กอด1:

ออฟไลน์ Pam_Teukky

  • 83 Line & shevine
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +93/-3
บรรยากาศ "วันนี้" อึนๆอีกแล้ว
อยากให้ถึง "พรุ่งนี้" เร็วๆ

รอตอนต่อไปค่ะ :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ chisarachi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1019
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +49/-1
รู้สึกสั้นมากฮ่าๆๆๆๆ
อ่านมาฮาตอนนี้ที่สุด ก๊ากกกกกกกกกกก
ขำคิมกับปิ่นหยกค่ะ ทั้งคู่น่ารักมาก
มีมาโมเมว่ามาตราฐานชายไทย ฮ่าๆๆๆ
รูปปิ่นหยกทำเอาเราตกใจ0[]0 คือนั่นรอยหรือไปโดนต่อยมา
ช้ำจนตกใจกับรูป55555555555555
รอตอนต่อไปค่ะ^^


ออฟไลน์ jeeu

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 688
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +138/-1
เจี๊ยบน้อยอย่าเครียดดิ เดี๋ยวแม่ไก่ทำอะไรไม่ถูก
ไปกินข้าว แล้วก็ตั้งใจเรียนคาบบ่ายซะ
พรุ่งนี้ ไม่มีอะไรหรอก...มั้ง!!!
ยังเชื่ออยู่ ว่าปิ่นหยกไม่ใช่ลูกพ่ออานนท์ ~~

ออฟไลน์ watcharet

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 663
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +42/-2
พรุ่งนี้ๆๆๆ พรุ่งนี้ๆๆๆ รอๆๆๆๆ รอๆๆๆๆ

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
ก็เชื่อนะว่าปิ่นหยกกับอาทิตย์ต้องไม่ใช่พี่น้องกันแน่นอน :monkeysad:
ยิ่งคิดถึงอดีตที่ปิ่นหยกต้องเจอ แล้วถ้าจะมาทำร้ายกันอีกด้วยเรื่องนี้ คนเขียนจะกลั่นแกล้งกันเกินไปแล้ว :angry2:
จะเชื่อแม่เพชรเหมือนที่ปิ่นหยกเชื่อ จะรอพรุ่งนี้เป็นเพื่อนทั้งคู่นะ ทั้งที่รู้ว่ามันไม่ได้แย่เหมือนที่เคยคิด แต่ก็อดรู้สึกหน่วงแทนทั้งคู่ไม่ได้ :o12:

ออฟไลน์ indy❣zaka

  • กระซิกๆ เบื่อดราม่า...
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4582
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-26
ลูกเจี๊ยบมาโหมดขรึม!!!
แถมไม่มึน ไม่อึนอีกต่างหาก!!!
   o22




กรี๊ดดด!!  ต่างดาวจะบุกโลกแล้วใช่ไหมเนี่ยยยยยยย!!!   :sad5: :sad5: :sad5:

ออฟไลน์ route rover

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +221/-7
จะใช่หรือไม่ที่เป็นลูกไม่รู้

แต่ตอนพิเศษช่วยทำให้เราอ่านตอนนี้อย่างไม่หน่วงได้  :-[

ลูกเจี๊ยบกับปิ่นหยกน่ารัก :impress3:

ออฟไลน์ Whatever it is

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3959
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +380/-8
เอ่อ ยังไงก็ happy ending ท่องไว้ๆ เหอะๆ

ชอบรูปการ์ตูนอะ น่ารักแท้ๆ

ออฟไลน์ isBelle__

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 221
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
ผลัดกันลุกผลัดกันล้มเนอะ สองคนนี้ แต่มันน่ารักตรงที่ไม่ว่ายังไงก็ยังอยู่ด้วยกัน กอดปลอบกันแบบนี้ ชอบปิ่นหยกตอนนี้มาก ดูเป็นลูกสะใภ้ที่เข้มแข็งมาก 5555

ลูกเจี๊ยบก็ต้องมีอ่อนแอให้แม่ไก่ได้ปลอบเอาใจ อยู่ด้วยกันแบบนี้ก็ไม่ต้องกลัววันพรุ่งนี้แล้ว

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด