เรื่องสั้น... [รู้แล้ว] จบในตัว
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เรื่องสั้น... [รู้แล้ว] จบในตัว  (อ่าน 31984 ครั้ง)

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
**************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรงข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

**********************************************************************

รวมงานเขียนของ BaoBao จ้า
อ่านก่อน ชั่งใจ
เรื่องที่เป็นอักษรตัวสีชมพู คือ แนวน่ารักไม่ปวดใจ
เรื่องที่เป็นอักษรตัวสีม่วง คือ แนวเจ็บปวดหน่วงหัวใจ
เรื่องที่เป็นอักษรตัวสีเขียวฟ้า คือ แนวที่จัดอารมณ์ไม่ได้

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เรื่องสั้น

[หึง & ง้อ]
[ข้างๆ]
[บังเอิญ]… ณ โรงพยาบาล
[อย่าเงียบสิวะ!]
[แค่นี้ได้มั้ย?]
[บังเอิญ]… คำบางคำกับช่อดอกไม้
ซีรีย์สั้นกุด [บังเอิญ]...คน (ไม่) รู้จัก
ซีรีย์สั้นกุด คำ บ า ง คำ [Silence speaks...]

เรื่องกึ่งสั้น-กึ่งยาว
[แอบ]
[สองก้าว]
[เวลา]
[รู้แล้ว]


เรื่องยาว
[กระดาษ]
[กระซิบ]
[บอก]
[บังเอิญ]… สวนทาง


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-02-2017 13:15:51 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
รู้แล้ว



เริ่ม (รู้)




“เราเลิกกันเถอะ…” คนที่พูดประโยคนี้ก้มหน้า

คนที่ยืนอยู่ตรงข้ามเองก็ก้มหน้า….เพื่อมองอีกฝ่าย ใจเขาหายวาบกับประโยคที่ได้ยิน

เสียงนุ่มทุ้มที่เขาชอบมันเสมอมา…ทว่า ไม่อยากให้ 'เสียงที่เขารัก' พูดประโยคนี้กับเขา

......

.....

....

....

...

..

.

เขาผิดอะไร?

เขาทำไม่ดีอะไร?

เขายังขาดอะไรไปอีกเหรอ?

......

.....

....

....

...

..

.

ขอเขาแก้ตัวได้ไหม?

......

.....

....

....

...

..

.

เขาขอ…เวลาอีกนิดได้ไหม?

......

.....

....

....

...

..

.



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-02-2017 13:15:28 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
เข้ามาจิ้มเรื่องใหม่ค่ะ
แอบเห็นหัวข้อ บีบ หน่วงแล้วแสลงใจนิดๆ
แต่ไม่เป็นไร ขอติดตามต่อด้วยคนค่า อิอิ

armmyrine

  • บุคคลทั่วไป
 :mc4:เม้นก่อนเดี๋ยวขึ้นไปอ่าน.   คริคริ

ออฟไลน์ Maprang_W

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 643
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-2
มาตามเรื่องนี้ฮ่าๆ เป็นมาโซ อ่านอะไรที่มันบีบหัวใจแล้วชอบ

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2


......

.....

....

....

...

..

.

ห้องนั่งเล่นที่มีเพียงแค่ชั้นวางทีวีขนาดใหญ่…กับทีวีขนาดสามสิบนิ้ว

เขานั่งนิ่งพิงโซฟาตัวนุ่ม…พลางคิดถึงช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมา----ผ่านมันมาได้อย่างไร เขาเองก็ยังไม่รู้

ไม่เคยคิดว่าจะผ่านมันมาได้

......

.....

....

....

...

..

.

อยู่ร่วมห้องกับคนที่ “เคย” เป็นคนรักกันมาก่อน

......

.....

....

....

...

..

.

ในห้องชุดแห่งนี้….

ห้องที่แรกเข้ามา เขากับคนคนนั้นเป็น…เพียงเพื่อนหรือรูทเมท

......

.....

....

....

...

..

.

อยู่ไปไม่นาน จากเพื่อนก็เลื่อนมาสู่แฟน…และคนรัก

......

.....

....

....

...

..

.

สามปีจากนั้น เขากับคนคนนั้นกลับมาสู่ฐานะเดิมเมื่อแรกที่ก้าวเข้ามาในห้องนี้----เพื่อน

......

.....

....

....

...

..

.

เขานั่งหลับตาอยู่บนโซฟาที่เลือกมันมาด้วยกัน…พลางนึกว่าเขาทนกับความทรมานในช่วงสองสามเดือนที่เพิ่งผ่านมานี้ได้อย่างไรกัน?

......

.....

....

....

...

..

.

เลิก…เมื่ออีกฝ่ายขอ เขาก็ให้

หากอีกฝ่ายไม่ได้บอกกับเขาตรงๆ ว่า…ใจของตนเริ่มปันไปให้คนอื่นแล้ว…เขาคงไม่ยอมให้ตามคำขอของอีกฝ่ายแบบง่ายๆ ปานนั้น

......

.....

....

....

...

..

.

เมื่อใจของคนคนนั้นไม่อยู่กับเขาแล้ว เขาจะรั้งอะไรอีกฝ่ายไว้ได้อีก

......

.....

....

....

...

..

.

แต่เขาไม่ได้เลิก…เขายังไม่พร้อม เขายอมถอยคืนมาสู่ฐานะที่ห่างกัน

และยังคงขอเป็นรูมเมทกับอีกฝ่ายต่อ

......

.....

....

....

...

..

.

ทรมานมั้ย?

ไม่ควรถาม------มากทีเดียว

แต่เหนือสิ่งอื่นใด เขาทำตัวไม่ถูกมากกว่า

หลายอย่างมันทำไปโดยอัตโนมัติ ไม่ได้คิดว่าทำให้อีกฝ่ายในฐานะไหน

เคยทำอย่างไร เขาก็ทำอย่างนั้น

จนเมื่ออีกฝ่ายบอกว่า ทำแบบนี้ไม่ได้นะ ทำแบบนี้ไม่ดีนะ คนเป็นเพื่อนเค้าไม่ทำแบบนี้ให้กันหรอก….และอื่นๆ

เขาจึงเริ่มเรียนรู้ใหม่ว่า เขาต้องปฏิบัติกับอีกฝ่ายมากหรือน้อยแค่ไหนใน…ฐานะของเพื่อนสนิท

......

.....

....

....

...

..

.

เจ็บพิลึก แต่มันจะเจ็บยิ่งกว่าหากเขาจะไม่ได้เห็นหน้าคนคนนั้น ไม่ได้รู้ว่าเขากินอยู่ยังไง นอนหลับมั้ย มีเรื่องไม่สบายใจรึเปล่า มีความทุกข์บ้างมั้ย….

......

.....

....

....

...

..

.

แกร๊ก! ….. เสียงดังมาจากประตูห้อง

เขาเงยหน้าขึ้นไปจับจ้องยังบานประตู

......

.....

....

....

...

..

.

ประตูสีขาวถูกผลักเปิด

......

.....

....

....

...

..

.

คนคนนั้นเดินเข้ามาในห้อง

วันนี้ คนคนนั้นสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวไม่กลัดกระดุมสักเม็ดทับกับเสื้อยืดสีขาว...กางเกงยีนส์กระชับขาสีหม่นค่อนไปทางดำ

คนคนนั้นยืนนิ่งอยู่หน้าประตู

แว่นกันแดดถูกถอดออกไปแล้ว…..เป็นนานกว่าที่อีกฝ่ายจะส่งยิ้มมาให้เขา

......

.....

....

....

...

..

.

แล้วคนคนนั้นก็เดินเข้าไปในห้องของตัวเองอย่างเงียบๆ

......

.....

....

....

...

..

.

เขาไม่รบกวนอีกฝ่าย เพราะเห็นว่าอีกฝ่ายท่าทางเหนื่อยมาก…ไม่รู้ไปไหนมา

ก่อนหน้านี้จู่ๆ อีกฝ่ายก็รีบร้อนอาบน้ำแต่งตัวและเดินออกไปจากห้อง

เขาถาม…แต่อีกฝ่ายไม่ตอบเขาว่าจะไปไหน

เหมือนไม่สนใจ เหมือนไม่ได้ยิน

แต่ก็ไม่แปลก เพราะอีกฝ่ายโกรธเขาอยู่เรื่องหนึ่ง…

......

.....

....

....

...

..

.

ช่างมัน! คนคนนั้นกลับมาแล้ว แถมยิ้มให้เขาแล้วด้วย

เดี๋ยวหากอีกฝ่ายออกมาจากห้องแล้วเขาจะขอโทษด้วยตัวเองอีกครั้ง

......

.....

....

....

...

..

.

เขาจะสัญญากับคนคนนั้นว่า เพื่อนคนนี้จะไม่ล่วงเกินอะไรกับเพื่อนอีก…

เขาจะสาบานว่าจะเลิกดื่มเหล้าเด็ดขาด

เพื่อกันไม่ให้ตัวเองทำผิดกับความเชื่อใจของอีกฝ่าย…ซ้ำสอง

......

.....

....

....

...

..

.

ทำอะไรก็ได้ เขายอมทั้งนั้น ขอเพียงแค่….

ให้พื้นที่แก่เขาซึ่งเขาจะได้มองดูอีกฝ่าย

ให้เวลาแก่เขา…เพื่อทำใจ

......

.....

....

....

...

..

.

เขาเดินเข้าห้องตัวเองซึ่งเปิดประตูแง้มค้างไว้เพียงครึ่งแบบเป็นปกติ

เขาเดินไปล้มตัวลงนอนที่เตียงของตัวเอง

จากนั้นเขาก็หลับตา…พักใจ

......

.....

....

....

...

..

.

ค่ำคืนในคืนเดือนหงาย...ดวงจันทร์กลมโตกว่าทุกๆ วันจนเห็นได้ชัด

แสงจันทร์ส่องแสงสว่างแก่ทุกชีวิตภายใต้ผืนฟ้าสีนิลอย่างเงียบสงบ

เสียงลมที่พริ้วล้อเล่นอยู่กับปลายยอดไม้ส่งเสียงดังแซกซาก...กล่อมให้สองคนในห้องชุดแห่งหนึ่งบนคอนโดสูง----หลับใหลสู่ห้วงแห่งความฝันของแต่ละคน

......

.....

....

....

...

..

.

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-05-2012 17:08:47 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
เรื่องนี้สงสัยจะได้น้ำตาร่วงกันเป็นแถวๆ
เตรียมผ้าเช็ดหน้าพร้อมแล้วค่ะ อิอิ

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2


......

.....

....

....

...

..

.

ดวงตาคู่หนึ่งกระพริบ

เขาลืมตาขึ้นมาและหันหน้าไปมองภาพที่อยู่นอกระเบียงห้องของตัวเอง ท้องฟ้าสีแดงก่ำ…

เขาหันกลับมามองนาฬิกาที่ติดไว้ข้างฝาผนัง-----ห้าโมงกว่า

เขารีบลุกออกมาจากเตียงและเดินออกไปข้างนอกห้องของตัวเอง

ทีวีถูกเปิดทิ้งไว้ เขาจึงเดินไปยังพื้นที่เล็กๆ ที่ถูกกันไว้เป็นสัดส่วนของห้องครัว

......

.....

....

....

...

..

.

คนคนนั้นยืนเท้าสะเอวอยู่หน้าเตาไมโครเวฟ

เขาผ่อนลมหายใจด้วยความโล่งอก “ไม่ต้องเผื่อนะ เรายังไม่หิว” เขาบอกอีกฝ่าย

ติ๊ง! เสียงไมโครเวฟร้องดัง… เขาเดินไปยืนข้างๆ อีกฝ่าย

เมื่อเห็นสิ่งที่อีกฝ่ายนำออกมาจากเตาไมโครเวฟเขาจึงยิ้มออก

......

.....

....

....

...

..

.

เขานั่งบนเก้าอี้ที่ตั้งไว้ใกล้กับโซฟา…และคอยแอบมองคนคนนั้นกินสปาเกตตี้ที่เขาทำใส่ตู้เย็นทิ้งไว้ให้ตั้งแต่เมื่อสามวันก่อนด้วยความอิ่มเอมใจ

เห็นเขากินมันเอากินมันเอาแล้วเขาดีใจ… เขารู้ว่าคนคนนี้ชอบกินอะไรไม่ชอบกินอะไร

ทั้งสิ่งของและสัตว์ที่ชอบหรือเกลียดเขาก็รู้มันทั้งหมด

สามปี…เป็นช่วงเวลาที่สั้นเมื่อเวลานี้มันเดินมาถึงจุดจบของมันแล้ว

สามปีสำหรับเขามันนานมาก

เอาแค่นึกว่าสามปีพวกเขาทำอะไรร่วมกันมาแล้วบ้าง…เดือนเดียวคงสาธยายไม่หมด

......

.....

....

....

...

..

.

“เราขอโทษเรื่องเมื่อคืนก่อน เราสะ---” เขายังพูดไม่จบ

เสียงเรียกเข้าจากมือถือของคนคนนั้นก็ดังขึ้น

มือซึ่งกำลังถือส้อมที่มีเส้นสปาเกตตี้ชะงัก และย้ายไปหยิบมือถือมาแนบหู

......

.....

....

....

...

..

.

เขานั่งนิ่งอยู่จนอีกฝ่ายรับสาย

“ครับ” คนคนนั้นพูดกับคนที่อยู่ปลายสาย

“ครับพี่ กลับมาห้องแล้วครับ!” คนคนนั้นยิ้มกับ….เสียงของปลายสาย

เขาผุดลุกขึ้นและเดินมาทางห้องของตัวเอง

เขารับไม่ได้กับรอยยิ้มที่อีกฝ่ายมีให้คนอื่น

“ทานแล้วครับ” คนคนนั้นพูด และสักพักถึงพูดต่อว่า “ก็สปาเกตตี้ที่เค้าทำไว้ให้นั่นแหละครับ”

......

.....

....

....

...

..

.

และเขาก็ไม่ได้ยินเสียงของอีกฝ่ายอีกเลย

......

.....

....

....

...

..

.

เขานอนคว่ำหน้ากับที่นอนของตัวเอง…เอาหมอนทับหัวตัวเองไว้ เอามือปิดหูของตัวเองไว้

......

.....

....

....

...

..

.

ไม่อยากรับรู้ ไม่อยากได้ยิน ไม่อยากเห็น

......

.....

....

....

...

..

.

ทรมาน แต่เขากลับยังทน

......

.....

....

....

...

..

.

เขายังไม่พร้อม เขายังต้องการเวลาอีก…สักระยะ

......

.....

....

....

...

..

.



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-05-2012 17:11:46 โดย BaoBao »

armmyrine

  • บุคคลทั่วไป
  :m15:หน่วง แต่เราก็อ่าน.  ถ้าเค้าไม่มีใจให้แล้ว.  ไปเถอะจะอยู่ให้ตัวเองเจ็บทำไมอ่าาา. 3เดือนก็เยอะแล้วนาาาเป็นเรา. 3วันไปแระะะ.  (เจ็บ. แต่ไม่จบ)

ออฟไลน์ sukie_moo

  • ปัจจุบัน คือ อดีตของอนาคต
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +457/-15
คนหมดใจแล้ว ซ้ำยังมีแฟนแล้ว  จะอยู่ดูแลเพื่ออะไร  เพื่อให้ตัวเองเจ็บงั้นรึ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2


......

.....

....

....

...

..

.

เขาเดินออกมาจากห้องของตัวเองอีกครั้ง

......

.....

....

....

...

..

.

เขาเห็นคนคนนั้นนั่งพิงโซฟาในท่าสบาย….ยืดขาพาดกับโต๊ะตัวเล็กที่ซื้อมาคู่กับโซฟา และถือรีโมทไล่เปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ แบบเหมือนไม่มีจุดหมาย

เขาเดินไปนั่งที่โซฟาและล้มตัวลงนอนราบไปกับโซฟา

......

.....

....

....

...

..

.

“เราขอโทษเรื่องวันก่อน เขาสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนั้นกับนายอีก”

เขานอนหงายเพื่อจะได้มองหน้าอีกฝ่ายด้วยเวลาที่เขาพูด

อีกฝ่ายยังนิ่งและตามองจ้องกับจอภาพซึ่งเคลื่อนไหวไม่หยุด

......

.....

....

....

...

..

.

ยังคงไม่พอใจ…เขาจึงไม่พูดต่อ และจะไม่เอ่ยถึงเรื่องนี้อีก

......

.....

....

....

...

..

.

เขาเรียนรู้นิสัยมาจากอีกฝ่าย

ปกติ…หากเกิดอะไรแบบนี้ขึ้นมา

เมื่ออีกฝ่ายหายโกรธแล้วและเขาไปสะกิดเรื่องเดิมนั้นขึ้นมา…ความเงียบจากอีกฝ่ายเป็นสัญญาณบอกเขาว่า----อย่าได้เอ่ยถึงเรื่องนี้ขึ้นมาอีก

......

.....

....

....

...

..

.

เขาจึงเปลี่ยนมานอนตะแคงและมองภาพที่ฉายอยู่ในหน้าจอสี่เหลี่ยมไปเรื่อยๆ

ไม่ได้รู้ว่ารายการมันไปมายังไง…เพราะอีกคนเค้าเปลี่ยนช่องบ่อยมาก แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาของเขา----- นี่เป็นนิสัยของคนคนนี้ ที่เขาชินไปแล้ว

......

.....

....

....

...

..

.

คืนนั้น เขาอยู่กับคนคนนั้นจนอีกฝ่ายปิดทีวีและเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเขาเอง

เขาจึงเดินตาแป๋วกลับไปยังห้องของตัวเองบ้าง

......

.....

....

....

...

..

.

วันนี้เขายังไม่ง่วงเลย…สงสัยเมื่อคืนนอนเยอะไปหน่อย

เขาจึงเดินไปเปิดแผ่นซีดี…เพลงที่ตัวเองชอบ

......

.....

....

....

...

..

.

เขานอนฟังเพลง Sad Romance ที่เป็น Violin Version ด้วยรอยยิ้ม

......

.....

....

....

...

..

.

เขามีความสุขที่ได้อยู่เคียงข้างคนที่ตัวเองรัก…ไม่ว่าอยู่ในฐานะไหนก็ตาม

......

.....

....

....

...

..

.


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-05-2012 17:13:49 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2


......

.....

....

....

...

..

.

ขณะที่เขาหลับตาฟังเพลงโปรดด้วยความรู้สึกเปี่ยมสุข

จู่ๆ ประตูห้องที่แง้มเพียงครึ่งของเขาก็ถูกเปิดกว้าง…คนคนนั้นยืนหน้าถมึงอยู่หน้าประตูห้องของเขา

“ไร?” เขาผงกหัวไปถามอีกฝ่าย

“มึงช่วยเงียบๆ หน่อยได้มั้ย?” อีกฝ่ายบอกเขาและเดินหันหลังกลับไปทันทีที่พูดจบ

......

.....

....

....

...

..

.

ปัง!....เสียงกระแทกประตูของห้องที่อยู่อีกฝั่ง

เขาลุกขึ้นมาเกาหน้าผากด้านข้างของตัวเอง….จากนั้นจึงลุกไปหรี่เสียงเครื่องเล่นซีดี

......

.....

....

....

...

..

.

ค่ำคืนในคืนเดือนหงาย…คืนที่พระจันทร์ดวงใหญ่กว่าปกติ

คนสองคนซึ่งนอนคนละห้องในคอนโดสูงต่างนอนหลับตาฟังเสียงเพลง Sad Romance ที่เป็น Violin Version …ซึ่งดังแผ่วๆ

......

.....

....

....

...

..

.

จนต่างก็ผลอยหลับไป….ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่มีใครรู้ตัว

......

.....

....

....

...

..

.

คนหนึ่งนอนหลับตาฟังมันด้วยรอยยิ้ม…ด้วยความสุข

......

.....

....

....

...

..

.

อีกคนนอนหลับตาฟังมันด้วยรอยยิ้ม…และหยาดน้ำตา

......

.....

....

....

...

..

.



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-05-2012 17:15:10 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
มันต้องมีอะไรที่มากกว่านั้นแน่ๆ
จอจ่อ...

armmyrine

  • บุคคลทั่วไป
 :serius2:จะร้องทำไมในเมื่อเป็นฝ่ายบอกเลิก :beat:

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
( รับ ) รู้





ดวงตาคู่หนึ่งกระพริบปริบๆ…และหลับไปอีกครั้ง

เจ้าของดวงตาคู่นั้นรู้สึกตัวตื่นแล้วแต่เขายังไม่ขยับลุก

เขาเงี่ยหูฟังเสียง…เสียงของความเคลื่อนไหวที่มีภายนอกห้องนอนของเขา-----เงียบจนผิดปกติ

......

.....

....

....

...

..

.

เขาผุดลุกขึ้น และเดินออกไปจากห้องนอนของตัวเอง

เขาเดินไปมองหาคนคนนั้น เดินเข้าไปในห้องของคนคนนั้นด้วย----ไม่มีวี่แววของคนคนนั้น

......

.....

....

....

...

..

.

เขาเดินมานั่งที่โซฟา เปิดทีวี….โฆษณาฉายภาพของโปรโมชั่นอาหารเช็ทหนึ่ง ทำให้เขานึกได้ว่าตัวเองยังไม่ได้กินอะไรเลย

......

.....

....

....

...

..

.

เขาเดินเอาท้องที่ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ไปเปิดตู้เย็น…ในนั้นมีขนมปังที่คนคนนั้นชอบซื้อติดตู้เย็นไว้

เขามองหากล่องสปาเกตตี้กล่องใหญ่ที่ตัวเองทำทิ้งใส่ตู้เย็นไว้ให้อีกฝ่าย-----ไม่มีมันแล้ว

“กินหมดเลยเหรอวะ ไม่เหลือไว้ให้เรามั่งเลย เฮ้อ-----” เขาบ่นกับตัวเอง และเดินเอาขนมปังในตู้เย็นอันนั้นไปทำแซนวิส

......

.....

....

....

...

..

.

เขานั่งกินแซนวิสในมือไปทีละคำพลางนั่งเล่นอินเตอร์เน็ท

สักพักอารมณ์ก็มา…เขาจึงพิมพ์งานที่ตัวเองทำค้างไว้ไปเรื่อยๆ

......

.....

....

....

...

..

.

เขายึดอาชีพเป็นนักเขียน…รับเขียนบทความบ้าง แปลเอกสารบ้าง

ยอมรับว่าแทบไม่พอกินในบางเดือน แต่คนคนนั้นก็ช่วยเขามาโดยตลอด

ที่ยังอยู่ที่นี่ไม่ใช่ด้วยเหตุผลนี้ และอีกฝ่ายเค้าก็รู้…ถึงรู้จักกันแค่สามปี แต่ก็เหมือนรู้จักกันมาทั้งชีวิต

นอกจากความรักความใคร่ ระหว่างพวกเขามีความห่วงใยและเอื้ออาทรต่อกัน…จากใจจริง

......

.....

....

....

...

..

.

คู่ชีวิต…ว่าหาได้ยากยิ่งแล้ว ทว่า เพื่อนแท้…ยากยิ่งกว่า (มั้ย?)

......

.....

....

....

...

..

.

เขาเสียคนรักไป แต่เขาไม่ได้เสียที่ “คนที่เขารัก” และ “คนที่รักเขาไป”

......

.....

....

....

...

..

.

เขาจึงอยู่ที่แห่งนี้ และตั้งใจจะอยู่ต่อไปเรื่อยๆ จนอีกฝ่ายจะมีครอบครัวหรืออยากมีพื้นที่ของเค้าเอง

......

.....

....

....

...

..

.

เขานั่งพิมพ์งานของตัวเองไปเรื่อยๆ ….เมื่อดูจากนาฬิกาจึงได้รู้ว่าเขานั่งอยู่กับที่นานมากเกินไปแล้ว

เขาจึงปิดหน้าจอ…พัก และลุกขึ้นบิดขี้เกียจก่อนที่จะเดินไปยังโซฟา และเปิดทีวีมาดูเพื่อผ่อนคลายสมอง

......

.....

....

....

...

..

.

เขานั่งมองทีวี ส่วนใจมันคิดไปถึงอดีต…

......

.....

....

....

...

..

.

ช่วงหนึ่งที่เคยแทบแย่และหัวใจล้มละลายกับความชอบของตัวเอง

งานที่ชอบไม่พอให้เลี้ยงชีพ

ได้ทำงานที่ชอบแต่ต้องพึ่งพิงค่าใช้จ่ายจากคนที่ตัวเองเรียกว่าคนรัก… ถึงเป็นเกย์เขาก็ยังเป็นผู้ชาย

ตอนนั้นเขาอารมณ์เสียมากจนกระทบต่องานของตัวเอง

......

.....

....

....

...

..

.

เวลานั้นเกือบต้องเลิกกัน

......

.....

....

....

...

..

.

จนคนคนนั้นทนไม่ไหวและจับเขายัดใส่รถ พาเขาไปขึ้นเขา… ความเหนื่อยจากการเดินไปถึงยอดเขาซึ่งต้องใช้เวลาทั้งวันทำให้เขาเริ่มคิดได้

......

.....

....

....

...

..

.

เหนื่อยแทบตาย ขาแทบหลุด แต่ยังไงก็ต้องเดินไปให้ถึงบนยอดเขา

ระหว่างเดินเขาคิดหลายตลบว่า จะลงละ! ไม่เดินขึ้นมันแล้ว!

แต่คนคนนั้นบอกเขาว่า “คนอื่นเขาบอกว่าสวย แล้วมึงจะไม่ขึ้นไปดูด้วยตาตัวเองเหรอ?”

......

.....

....

....

...

..

.

เมื่อขึ้นไปถึงบนยอดเขา

เมื่อมองลงมาเห็นผืนป่าสีเขียวสุดลูกหูลูกตา ท่ามกลางแดดเปรี้ยงปร้างของเวลาบ่าย ขาที่สั่นเทิ้มจากการเดินด้วยเท้ามาจนถึงจุดนี้ คอที่กระหายน้ำแต่ไม่มีน้ำให้ดื่ม

ไม่มีอะไรดีเลย….แต่เขากลับน้ำตาปริ่มกับภาพสีเขียวแสนธรรมดาตรงเบื้องหน้า

......

.....

....

....

...

..

.

มันอิ่มเอม และมีความสุข

......

.....

....

....

...

..

.


วันนั้น ระหว่างที่เดินจากยอดเขาไปยังจุดพักแรม เขาบอกความรู้สึกของตัวเองกับคนคนนั้น

คนคนนั้นรับฟัง และบอกว่าให้ลองทำตามที่ฝันดูก่อน ลากจนสุดแรง หากมันไม่มีทางทำได้จริงๆ ค่อยคิดเปลี่ยนไปทำอย่างอื่น

......

.....

....

....

...

..

.


“กูจะเอาอะไรแดกครับ” เขาบอกอีกฝ่าย

“กูกินอะไรมึงก็กินอย่างนั้นสิ อย่าเสือกเลือก ไว้รวยแล้วมึงจะแดกตีนหมี ตับหมาอะไรก็เรื่องของมึง!” อีกฝ่ายบอกเขา

......

.....

....

....

...

..

.

คิดทีไรเขาก็ขำ…

และนั่นแหละ คืนนั้นบนที่พักแรมซึ่งไม่มีไฟฟ้าให้ใช้หลังสองทุ่ม…ความคิดหนึ่งมันผุดขึ้นมาในหัวของเขา

......

.....

....

....

...

..

.

“มึงจะขำกูมั้ยวะ?” เขาลืมตามองความมืดภายในเต้นท์

“ลองบอกมาก่อน เดี๋ยวกูพิจารณาเอง” อีกฝ่ายยวนเขา

“ถ้ากูเอาเวลาว่างๆ ไปเขียนนิยายขาย มันจะอะจึ๊ยมั้ยวะ?” เขาบอกความคิดของตัวเองกับอีกฝ่าย

“อะจึ๊ยของมึงน่ะคืออะไร ฮ่าฮ่าฮ่า” อีกฝ่ายขำคำศัพท์แสงของเขา

เขายกมือขึ้นไปตบที่ไหนสักแห่งของอีกฝ่าย คาดว่าโดนเหมือนกัน เพราะคนคนนั้นร้อง อุ๊ก ขึ้นมาคำหนึ่ง

“แค่คิดกูก็จั๊กกะเดี่ยมแล้วว่ะ แต่กูว่ากูอาจทำได้นะเว้ย ถ้ากูท่องคาถาว่า เงิน เงิน เงิน!” เขาบอกอีกฝ่าย

“ฮ่าฮ่าฮ่า แล้วนิยายมึงตัวเอกมันจะตั้งหน้าตั้งตาหาเงินจนพบรักงี้รึเปล่า” อีกฝ่ายยังยวนเขาไม่จบ

เขายกมือขึ้นจะทุบคนคนนั้นอีกครั้ง และคนคนนั้นไม่ยอมเจ็บซ้ำสอง

อีกฝ่ายคว้ามือของเขาไว้ และรวบตัวเอาไปกอดรัดฟัดเหวี่ยง

เขาดิ้นสักพักจนแน่ใจว่าตัวเองไม่มีทางหลุดจากกรงเล็บของเสือซุ่มตัวนี้แน่แล้ว จึงปล่อยตัวเองไปตามแต่อีกฝ่ายจะนำพา

......

.....

....

....

...

..

.

ระหว่างที่ปราการด่านสุดท้ายหลุดไปจากตัว เขานึกอะไรอย่างหนึ่งขึ้นมาได้ และบอกกับอีกฝ่าย “เออ พล็อตมึงก็ดีนะ เดี๋ยวนะๆ กูขอจดหน่อย ส่องไฟสิวะ”

เขาหันไปควานหาสมุดบันทึกจากในเป้ ทว่าอีกฝ่ายไม่ได้ให้ความร่วมมือกับเขาสักนิด

......

.....

....

....

...

..

.


เขาควานหากระบอกไฟฉาย และเปิดมัน แต่มือเขามีไม่พอที่จะจดสิ่งที่หัวตัวเองกำลังคิดขึ้นมาได้ เขาจึงหันไปสะกิดคนที่กำลังไล่จูบแก้มก้นของตัวเองอยู่

“ขอเวลามึงแป๊บเดียวนะ ช่วยถือไฟฉายให้กูก่อนได้ป๊ะ แป๊บเดียว กูสัญญา”

คนที่ก้มหน้าแนบกับก้นของเขาเงยหน้าขึ้น และเอาตัวที่เปลือยเปล่าของตนเองทับอยู่บนตัวเขาพร้อมฉวยไฟฉายไปถือ..สองไฟให้เขา

“กูทำประโยชน์เพื่อสังคมแล้ว มึงก็งดรุกกูหนึ่งวันละกัน”

คนคนนั้นบอกข้อแลกเปลี่ยนที่เขาให้อีกฝ่ายหยุดกิจกรรมเพื่อมาช่วยส่องไฟให้เขาจดบันทึก

“โห ส่องไฟแค่เนี้ย แพงว่ะ” เขาบ่นอุบ

ไฟจากกระบอกไฟฉายดับปุ๊บ!

“เฮ้ยๆๆๆ เปิดๆ เร็วเลย อย่าช้า เดี๋ยวกูลืม” เขารีบบอกอีกฝ่าย

......

.....

....

....

...

..

.

ไฟจากกระบอกไฟฉายฉายมาที่หน้ากระดาษอีกครั้ง

เขาเริ่มจดความคิดในหัวตัวเองลงไปอย่างเงียบๆ

......

.....

....

....

...

..

.



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-05-2012 17:22:41 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16
 :L2:เลิกง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ!


ผิดอะไรน่าจะบอกกัน!

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2


......

.....

....

....

...

..

.

แกร๊ก!...... เสียงไขล็อคจากประตูหน้าดังขึ้น เขาหันหลังกลับมาจ้องที่บานประตู

......

.....

....

....

...

..

.

คนคนนั้นกลับมาแล้ว หลังจากที่หายไป…สามวันได้ (มั๊ง?)

เขาก็ไม่แน่ใจ เพราะกำลังมันส์กับเรื่องราวที่ตัวเองพิมพ์

เขามองตามคนคนนั้นอย่างเงียบๆ…เขาสังเกตเห็นความอิดโรยและเหนื่อยอ่อนจากอีกฝ่าย

“เป็นไรรึเปล่าวะ?” เขาถามคนคนนั้นด้วยความเป็นห่วง

อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมองมาทางเขา…..นิ่งเป็นนาน จนเขาสังเกตเห็นสีแดงรอบดวงตาของคนคนนั้น

เขารีบลุกจากเก้าอี้หน้าโต๊ะคอมและเดินเข้าไปหาอีกฝ่าย “เป็นไร? ร้องไห้ทำไม?”

ถึงไม่มีน้ำตาเขาก็รู้ว่าอีกฝ่ายเพิ่งผ่านการร้องไห้มา…

......

.....

....

....

...

..

.

ดวงตาสีแดงค่อยๆ เคลื่อนจากโต๊ะคอมและย้ายมาทางเขาที่ยืนอยู่...ข้างๆ

เขามองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเป็นห่วงและร้อนใจ

ดวงตาแดงแห้งนั้นเริ่มมีความฉ่ำชื้น

เขาเริ่มร้อนใจจนห้ามตัวเองไม่อยู่ “มันทำอะไรนาย! บอกเราดิ!”

อีกฝ่ายส่ายหน้า และเดินหายเข้าไปในห้องของตัวเองอย่างรวดเร็ว

......

.....

....

....

...

..

.

เขาเดินตามหลังคนคนนั้นไปติดๆ แต่อีกฝ่ายปิดประตูก่อนที่เขาจะทันเดินเข้าไปข้างใน

......

.....

....

....

...

..

.

เขาเคาะประตูอีกหลายครั้ง แต่คนคนนั้นไม่ยอมเปิดมันให้เขา

......

.....

....

....

...

..

.

เขาทรุดตัวนั่งลงที่ประตูนั้น เอาหูแนบฟังเสียงข้างใน

......

.....

....

....

...

..

.

เขาได้ยินแต่เสียงสะอีกสะอื้นจากภายใน

......

.....

....

....

...

..

.

น้ำตาของเขาเริ่มรินไหลเทล้นออกมาจากขอบตา…คนที่เขารักเสียใจ เขาเองก็เสียใจไปพร้อมกัน

......

.....

....

....

...

..

.


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-05-2012 17:24:53 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
เศร้าาา TT
ไร้คำบรรยาย
ขอหนูมะยมมาแก้เศร้าหน่อยได้ไหมคะ

ออฟไลน์ -~iK@iZ_KunG~-

  • Tomorrow Never Die!!!
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2231
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +220/-2
มาอ่านเรื่องใหม่ครับ
หน่วงๆ

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2


......

.....

....

....

...

..

.

กลางดึก

คนคนนั้นออกมาจากห้อง เขาที่นอนคอยมองประตูห้องนั้น…เปิด…อยู่ที่โซฟา มองตามร่างของอีกฝ่ายซึ่งเดินไปเปิดตู้เย็น…เทน้ำส้มคั้นที่เขาทำทิ้งไว้เต็มตู้เย็นเมื่ออาทิตย์ก่อนมาใส่แก้ว

......

.....

....

....

...

..

.

คนคนนั้นเดินมานั่งที่โต๊ะคอม

เขาลุกขึ้นและเดินไปยืนอยู่ข้างหลังคนคนนั้น

......

.....

....

....

...

..

.

คนคนนั้นยกมือข้างซ้ายขึ้นมาเท้าคางตัวเอง..ตั้งท่าเตรียมอ่านสิ่งที่ถูกพิมพ์ไว้แล้วตรงเบื้องหน้า

เขายกยิ้มที่มุมปาก เมื่อมองไฟล์ที่คนคนนั้นคลิก…และเปิดมาอ่าน

......

.....

....

....

...

..

.

[สายลม]

นิยายที่เขาเพิ่งเริ่มเขียนเมื่อไม่กี่อาทิตย์ก่อน…และเขาเพิ่งพิมพ์มันเสร็จก่อนหน้าที่อีกฝ่ายจะกลับมาห้อง…ไม่กี่ชั่วโมง

......

.....

....

....

...

..

.

เขาอยากพิมพ์สิ่งที่เกิดขึ้นในความรู้สึกของเขา…เมื่อ “เรา” เลิกกัน

เขาอยากใช้มันแทนคำบอกแก่คนคนนี้ว่า…ไม่ว่า “เรา” ต้องห่างกันมากแค่ไหน ไม่ว่า “เรา” จะมีฐานะใดต่อกัน----เขาคนนี้ คนที่ไม่มีอะไรหรูหราฟู่ฟ่า คนธรรมดาที่มีแค่ความจริงใจ---เขาคนนี้พร้อมเป็นสายลมให้…ตลอดชั่วชีวิต

สายลมเย็นเมื่อเขาร้อนและเหนื่อย

สายลมอุ่นเมื่อเขาเหงาและเหว่ว้า

สายลมสดชื่นเมื่อเขาเบื่อและหน่าย
 
......

.....

....

....

...

..

.

เขานั่งหันหน้าเกยพนักพิงของโซฟา พลางเท้าคางมองคนคนนั้น….อ่านนิยายที่เขาเพิ่งเขียนเสร็จด้วยความอิ่มเอม

......

.....

....

....

...

..

.

จนเขารู้สึกง่วง…ง่วงมาก เขาจึงลาอีกฝ่ายและเดินเข้าห้องนอนของตัวเองไป

“เรานอนก่อนนะ ฝันดีนะ”

......

.....

....

....

...

..

.

เขาเอาบานประตูที่เปิดกว้าง งับมาให้อยู่ในตำแหน่งเหมือนทุกครั้ง….แง้มไว้เพียงครึ่ง

......

.....

....

....

...

..

.

เขาไม่เคยปิดประตูบานนี้ นับตั้งแต่เขาเข้ามาอยู่ในห้องนี้----ต่างกับอีกฝ่าย

......

.....

....

....

...

..

.

คนที่กำลังนั่งท้าวคางเอาใบหน้าที่เรียบตึงหันไปมองบานประตูที่ถูก…ดันจนเหลือความกว้างเพียงครึ่งจากทั้งหมดของมัน

เสียงระบายลมหายใจดังขึ้นครั้งหนึ่ง ก่อนที่ใบหน้าเรียบตึงนั้นจะหันกลับไปอ่าน…สิ่งที่อยู่ตรงหน้าจอคอมพิวเตอร์ต่อ

......

.....

....

....

...

..

.

สักพักเมื่ออ่านต่อไป เสียงดนตรีหนึ่งได้ดังลอดเข้ามาในหู

คนที่นั่งอยู่หน้าจอคอมเดินตรงไปยังห้องที่เปิดแง้มไว้ และมองลอดเข้าไป…มองที่เครื่องเล่นซีดีซึ่งมีไฟกระพริบปริบๆ

......

.....

....

....

...

..

.

คนคนเดิมนั่งลงที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เขานั่งอ่านสิ่งที่อยู่ตรงหน้าต่อ...พร้อมกับฟังเพลงโปรดของคนที่เขียนสิ่งนี้…ไปพร้อมๆ กัน

......

.....

....

....

...

..

.

Sad Romance…Violin Version

......

.....

....

....

...

..

.



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-05-2012 17:27:26 โดย BaoBao »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: เรื่องสั้น... [รู้แล้ว] ( รับ ) รู้
« ตอบ #19 เมื่อ: 12-05-2012 18:53:36 »





ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
ค่อยๆมาทีละนิด..

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2


......

.....

....

....

...

..

.

เขากำลังนอนมองใบหน้าที่กำลังหลับลึกของอีกฝ่าย

เขาแอบเข้ามาในห้องของอีกฝ่ายตอนกลางดึก

เขารู้ว่าอีกฝ่ายต้องไม่ชอบที่เขาทำแบบนี้ แต่…จากตอนแรกที่กะว่าจะเดินเข้ามาดูเฉยๆ เขากลับสังเกตุเห็นรอยแแดงรอบดวงตาของคนคนนี้

เขาไม่ชอบเลย เขาห่วงใยทุกความรู้สึกของคนคนนี้อยู่ไม่คลาย

เขาไม่อยากให้คนคนนี้ต้อง “เศร้า” เพียงลำพัง

......

.....

....

....

...

..

.

“นายเศร้าเราเศร้า นายมีความสุขเราก็มีความสุข” เขาบอกกับคนที่ยังหลับ

......

.....

....

....

...

..

.

เขาตั้งใจว่าจะนอนเป็นเพื่อนคนคนนี้และรีบออกไปทันทีก่อนที่จะเช้า

......

.....

....

....

...

..

.

เขานอนมองหน้าคนคนนี้จนได้ยินเสียง….นกร้อง

ใกล้รุ่งสางแล้ว…ได้เวลาที่เขาควรต้องไป ก่อนที่อีกฝ่ายจะตื่นมาเห็นเขา
ซึ่งนอนอยู่ข้างๆ โดยถือวิสาสะ

......

.....

....

....

...

..

.

ขณะที่เขากำลังคิดว่าจะลุกไปจากเตียง

เขากลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม

......

.....

....

....

...

..

.

เขายื่นหน้าไปจรดริมฝีปากกับหน้าผากของคนคนนั้น เลื่อนมันลงมาจรดที่แก้ม และเลื่อนไปประทับที่ปาก

......

.....

....

....

...

..

.

เขาคิดถึงสัมผัสอุ่นๆ ที่เคยแนบชิดกับคนคนนี้

......

.....

....

....

...

..

.

ทันทีที่เขาถอนริมฝีปากที่ประทับลงไปแผ่วๆ ออกมา เขาก็เห็นดวงตาที่เคยหลับ…มันลืมขึ้น-----และมองตรงมายังเขา

......

.....

....

....

...

..

.

เขาสบตากับอีกฝ่ายนิ่ง เขาลืมหายใจ หัวใจของเขาสั่นระทึก เขากลัว…กลัวที่สุดคือกลัวคนคนนี้โกรธและเกลียดเขา

......

.....

....

....

...

..

.

“เราขอโทษ!” เขารีบบอกกับอีกฝ่าย

คนคนนั้นลุกขึ้นและเดินเข้าไปในห้องน้ำ

เขามองตามคนคนนั้นไปตลอดจนประตูบานหนึ่งตัดภาพของคนคนนั้นไปจากสายตาของเขา

เขาระบายลมหายใจด้วยความเวทนาตัวเอง และลากขาพาตัวเองไปยังห้องนอนของตนเอง

......

.....

....

....

...

..

.

เมื่อฟุบตัวลงกับเตียงของตนเอง เขาเกิดอาการง่วงมาก เขาจึงหลับตาและปล่อยทุกสิ่งไปตามธรรมชาติ

......

.....

....

....

...

..

.

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-05-2012 17:29:27 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
น้ำตาจะไหล TT

armmyrine

  • บุคคลทั่วไป
 o22ปริศนาลับในห้องหน้าต่างปิดตาย....

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2


......

.....

....

....

...

..

.

เมื่อเขารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เขาได้ยินเสียงฟ้าร้องครางครืน เขามองออกไปยังนอกระเบียงห้องของตัวเอง

ท้องฟ้ามืดหม่นและน่ากลัว

หากแต่ยังไม่มีเม็ดฝนโปรยปราย

......

.....

....

....

...

..

.

เขาเดินงัวเงียออกไปนอกห้อง

ทีวีถูกเปิดทิ้งไว้… เขาเดินไปที่โซฟา คนคนนั้นนอนราบตะแคงไปกับโซฟา

เขาเกาหัวและหาวหวอดใหญ่ “หิวมั้ยวะ ทำไรให้กินมั้ย?”

“…..” ไม่มีเสียงตอบจากอีกฝ่าย ใบหน้าที่เขามองเห็น….เรียบและตึงอย่างเห็นได้ชัด คนคนนี้กำลังเครียด

เขาระบายลมหายใจ..ยาวและหนัก ก่อนจะเดินไปที่ตู้เย็น หยิบขวดน้ำส้มคั้นที่ตัวเองทำออกมา

......

.....

....

....

...

..

.

เขาเดินไปรินน้ำส้มใส่แก้วเปล่าที่ตั้งวางไว้บนโต๊ะกระจก…ข้างหน้าของคนคนนั้น

ทันที่น้ำส้มถูกรินไว้เต็มแก้ว คนที่นอนอยู่เดิมดีดผึงขึ้นมาจากโซฟา และปัดแก้วน้ำส้มที่เขาเพิ่งเทออกจากโต๊ะกระจก

......

.....

....

....

...

..

.

“เพล้ง!” เสียงดังไม่มากแต่มันสนั่นสั่นไหวไปถึงในหัวของเขา

“เราขอโทษ! เราจะไม่ทำอีก! นายยกโทษให้เราเหอะ!” เขาบอกอีกฝ่าย

คนคนนั้นมองมาทางเขา แต่ชั่วแวบเดียวเท่านั้น แล้วอีกฝ่ายก็หันไปมองนาฬิกาที่ฝาผนัง

เขาเดินถลันไปใกล้ๆ อีกฝ่าย “เราสัญญา จริงๆ สาบานก็ได้ ยกโทษให้เรานะ วียกโทษให้เรา นะวี นะ”

เขาเดินทวงขอสิ่งนั้นกับอีกฝ่ายไปตลอดทาง

แต่แล้วการกระทำของอีกฝ่ายกลับทำให้หัวใจเขาหล่นวูบ!!!

......

.....

....

....

...

..

.

สิ่งที่เขาไม่อยากให้เกิดขึ้น!

......

.....

....

....

...

..

.

เขามองอีกฝ่ายที่ดึงกระเป๋าหิ้วใบขนาดกลางของเขาออกมาจากตู้เสื้อผ้า….ของเขา

มองคนคนนั้นเอาเสื้อผ้าที่เขาชอบใส่เข้าไปในนั้น….

มองคนคนนั้นกวาดข้าวของที่เขาชอบใส่กระเป๋าใบนั้น…

......

.....

....

....

...

..

.

เขามองภาพความเคลื่อนไหวของคนคนนั้นผ่านม่านน้ำตา

......

.....

....

....

...

..

.

เมื่ออีกฝ่าย…เดินไปหยิบซีดีในเครื่องเล่นของเขา เอามันใส่กล่องของมัน ยัดใส่กระเป๋าของเขา และก้าวขามาทาง….ประตูห้อง

เขารีบชิงไปปิดประตูห้องของตัวเองเอาไว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินมาถึง..มัน!

......

.....

....

....

...

..

.

“ปัง!!!” เสียงดังสนั่น

“เราไม่ไป! เราจะอยู่กับนาย! เราจะทำตัวใหม่ เราจะไม่ทำเกินกว่าที่สัญญากับนายไว้ เราขอโทษ เราจะไม่ทำอีก! ให้อภัยเรา! ให้อภัยเรา!......ให้อภัยเรา-------” เขาทรุดนั่งที่หน้าประตู พลางพล่ำทวนซ้ำอยู่เพียงคำเดียว…ให้อภัยเรา

......

.....

....

....

...

..

.

คนคนนั้นเดินมายืนอยู่ตรงหน้าเขา

คนคนนั้นก้มหน้ามองเขาด้วยดวงตาฉ่ำน้ำก่อนจะเอ่ยปากบอกกับเขาว่า “เปิดประตู แล้วมึงไปกับกู แล้วถ้ามึงจะกลับมากับกู กูก็ตามใจมึง แต่ขอร้อง ไปกับกูก่อน”

......

.....

....

....

...

..

.


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-05-2012 17:33:00 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
เกิดอะไรขึ้น
ดูเหมือนว่าทั้งคู่น่าจะยังรักกันอยู่เลย

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
สมกับที่ประกาศเตือนไว้ บีบหัวใจแท้

Tiamo_jamsai

  • บุคคลทั่วไป
 :กอด1:

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
Re: เรื่องสั้น... [รู้แล้ว] จบในตัว
«ตอบ #28 เมื่อ12-05-2012 20:13:57 »

มาปูเสื่อรอ ..

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
Re: เรื่องสั้น... [รู้แล้ว] จบในตัว
«ตอบ #29 เมื่อ12-05-2012 20:19:09 »



......

.....

....

....

...

..

.

เขาเปิดประตูตามที่อีกฝ่ายบอก

และเดินตามคนคนนั้นออกไปจากห้องของตัวเอง

......

.....

....

....

...

..

.

วีเดินไปหยิบมือถือกับกุญแจห้องและเดินนำเขาออกไปจากห้องของเรา

เขาเดินตามหลังวีออกไปพร้อมปิดประตูห้องของเรา…ตามความเคยชิน

วีหันมามองเขาทีหนึ่ง แต่ก็แค่แวบเดียว แล้ววีก็เดินไปที่ลิฟท์…พร้อมกันกับเขา

......

.....

....

....

...

..

.

เขานั่งเงียบๆ ยังที่นั่งข้างคนขับ

มองภาพที่ผ่านสายตาไปเรื่อยๆ ด้วยความสบายใจ…เขาเชื่อใจ เขามั่นใจ เขายอม----คนคนนี้ทุกอย่าง

แม้วีกำลังขับรถพร้อมโทรนัดเจอ….คนที่วีปันใจจากเขาไปให้ด้วยก็ตาม

วีไม่โกรธเขา และเมื่อกี้วียังบอกด้วยว่าหากไปกับวีแล้ว อยากกลับมาด้วยกันก็ได้…แค่นี้เขาก็พอใจแล้ว

......

.....

....

....

...

..

.

วีขับมาถึงสถานที่หนึ่งซึ่งมีแต่ผืนหญ้าเขียวกว้างสุดตา

รถถูกขับไปยังลานจอดรถ เขาเห็นรถหลายคันจอดอยู่แล้วในที่แห่งนี้
 
......

.....

....

....

...

..

.


ขณะที่เขากำลังมองไปรอบๆ ประตูทางฝั่งเขาก็เปิดออกพร้อมเสียงบอกของวี “ออกมา ไปกับกู…นะ”

นะ….คือคำที่อ่อนโยนที่สุดแล้วในคำพูดของวี

เขาจึงเดินออกไปนอกรถ และปิดประตูของฝั่งตัวเอง

เขาเงยหน้ามาเห็นรอยยิ้มของวี เขาจึงส่งยิ้มให้วีบ้าง

......

.....

....

....

...

..

.

วีเดินนำเขาไป ยังจุดหนึ่งในสนามหญ้าซึ่งมีคนหลายคนมุงอยู่

......

.....

....

....

...

..

.

เขาค่อยๆ เดินตามหลังวีไป

......

.....

....

....

...

..

.

เมื่อวีไปทักกับชายคนหนึ่งซึ่งถือไวโอลินอยู่ในมือ เขาก็หน้าชาวาบ…คนที่วีปันใจให้

......

.....

....

....

...

..

.

วีบอกอะไรกับคนคนนั้นบ้าง เขาไม่รู้และถอยหลังห่างออกมา…

ไม่อยากเห็น ไม่อยากได้ยิน ไม่อยากรับรู้

......

.....

....

....

...

..

.

เขามองตามวี จนเห็นวียื่นกระเป๋าของเขาให้กับมือที่เหี่ยวย่นคู่หนึ่ง

......

.....

....

....

...

..

.

เมื่อเสียงไวโอลินเริ่มบรรเลง เขาเริ่มก้าวถอยหลัง

......

.....

....

....

...

..

.

Sad Romance…

......

.....

....

....

...

..

.

เมื่อเพลงบรรเลงวนครบหนึ่งรอบ เขาสัมผัสได้ถึงความเย็นจากโลหะของสิ่งที่เรียกกันว่า...รถยนต์

......

.....

....

....

...

..

.

เขารีบเปิดประตูรถและก้าวเข้าไปนั่งยังที่นั่งของตัวเอง…

เขาอุดหูตัวเองแล้ว ทว่า เสียงนั้นกลับยังคงดังราวกับไวโอลินตัวนั้นบรรเลงอยู่เหนือหัวของเขา

......

.....

....

....

...

..

.

Sad Romance…บรรเลงจบสักพัก วีก็กลับมาที่รถ เขา "รู้แล้ว" แต่เขายังนั่งหน้ามึนอยู่ในรถของวี… และไม่พูดจากับวี

......

.....

....

....

...

..

.

วีปิดประตูรถตรงฝั่งที่เขานั่งพร้อมกับ….ระบายลมหายใจ

จากนั้นวีก็กลับมานั่งยังที่นั่งของคนขับ

......

.....

....

....

...

..

.

เขานั่งนิ่งอยู่ในรถที่วีขับ

......

.....

....

....

...

..

.

“เรารักวี” เขาพูดในสิ่งที่เขารู้สึก

“เราหยุดรักวีไม่ได้” เขาบอกในสิ่งที่เขารับรู้จากหัวใจตัวเอง

......

.....

....

....

...

..

.

“กูรู้แล้ว” วีบอกเขาทั้งน้ำตา

เขารีบยกนิ้วของตัวเองไปซับน้ำตาที่มันไหลลงจากหางตาให้วี…

......

.....

....

....

...

..

.

เขาร้องไห้มากกว่าที่วีร้อง

เขาเสียใจมากกว่าที่วีเสียใจ

......

.....

....

....

...

..

.

เขาเช็ดน้ำตาให้วี…ไม่ได้อีกแล้ว

เขากอดวียามที่วีเสียใจ หรือไม่สบายใจ…ไม่ได้อีกแล้ว

......

.....

....

....

...

..

.

ไม่ได้อีก…ตลอดชั่วชีวิตของวี

......

.....

....

....

...

..

.

วียกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาของตัวเองพร้อมบอกเขาด้วยเสียงสั่นเครือ “รู้แล้ว! กูรู้ว่ามึงอยู่กับกู ถึงกูไม่เห็น แต่กูก็รู้สึก”

เขาซบหน้าตัวเองกับหัวไหล่ของวี เขาร้องไห้ และไม่ว่าเขาร้องมากแค่ไหน…น้ำตาของเขาก็ไม่อาจไหลเปียกเสื้อของอีกฝ่ายได้!
 
“กูโอเค กูอยู่ได้ แต่ถ้ามึงห่วงกู กูก็ขอเวลาอีกหน่อย กู…หยุดน้ำตาตัวเองไม่ได้ว่ะ แต่สักวัน มันคงจะหยุดได้เอง” วีไม่พูดต่อเพราะติดก้อนสะอื้นที่อยู่----ตรงหัวใจ

วีพารถไปจอดที่มุมหนึ่งของข้างถนน

วีร้องไห้….ร้องไห้อย่างหนัก เหมือนวันที่วีบอกเลิกกับเขา

เขาผวาเข้าไปกอดวี และร้องไห้ไปพร้อมๆ กัน….ร่วมรับรู้ความรู้สึกที่มีให้กัน

......

.....

....

....

...

..

.

“ไม่ต้องห่วงกู ถ้าทางไหนที่มันดี มึงก็ไปซะ ไปรอกูตรงนั้น ไว้ถึงเวลา กูจะตามไปอยู่ด้วย…นะ” วีบอกกับเขาทั้งที่ยังสะอึกสะอื้นจนตัวโยน

......

.....

....

....

...

..

.



































































































......

.....

....

....

...

..

.

ถึงวีจะขอ เขาก็คงให้วีไม่ได้

เพราะเขายังห่วงวีอยู่ทุกลมหายใจ…..แม้กระทั่งเวลานี้ ขณะนี้ แม้เขาจะไม่หายใจแล้วก็ตาม

......

.....

....

....

...

..

.

เขายังคงกอดวีที่สะอึกสะอื้นร้องไห้จนตัวโยน….แม้อีกฝ่ายอาจไม่รับรู้ถึงสัมผัสของเขาเลยก็ตาม

......

.....

....

....

...

..

.

‘นายเศร้าเราก็เศร้า นายมีความสุขเราก็มีความสุข นายร้องไห้เราก็จะร้องไห้เป็นเพื่อนนาย เรารักนาย…นะ’------- ประโยคหนึ่งซึ่งคนที่ชื่อ “วี” บอกไว้กับเขาซึ่ง ณ เวลานี้ได้กลายเป็นดวงวิญญาณไปแล้ว

วีไม่รู้เลยว่าคนที่ตัวเองบอกประโยคนั้น...เมื่อวันนั้น กำลังทำอย่างที่วีบอกกับตัววีเอง…ด้วยเหมือนกัน

......

.....

....

....

...

..

.

หากวันนั้นมาถึง…วันที่คนคนนี้จะไม่มีน้ำตานี้อีกแล้ว

นั่นคงเป็นวันที่เขาจะจากคนคนนี้ไป เพื่อไปยืนคอยคนคนนี้อยู่ ณ อีกฝั่งหนึ่งของ-----สายน้ำแห่งชีวิต

......

.....

....

....

...

..

.

แต่เวลานี้ เขาจะยังคง…ร้องไห้เป็นเพื่อนวี-----ไปก่อน

......

.....

....

....

...

..

.

















































































































เอวัง  :pig4:







ต่อ.... [รู้ใจ] page 2 ความเห็นที่ #55 เป็นต้นไป
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33130.30#lastPost
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-06-2012 02:30:24 โดย BaoBao »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด